The fascinating physics of everyday life | Helen Czerski

Translator: sadegh zabihi Reviewer: masoud paktinat

As you heard, I'm a physicist.

همان‌طور که شنیده‌اید، من فیزیکدان هستم.

And I think the way we talk about physics needs a little modification.

و فکر می‌کنم طرز صحبت ما درباره فیزیک به کمی تغییر نیاز دارد.

I am from just down the road here; I don't live here anymore.

من اهل همینجا همین پایین جاده هستم؛ دیگر اینجا زندگی نمی‌کنم.

But coming from round here means that I have a northern nana,

اما اهل اینجا بودن یعنی من یک ننهٔ شمالی دارم،

my mum's mom.

مامان مامانم.

And Nana is very bright; she hasn't had much formal education,

و ننه خیلی باهوش است؛ تحصیلات رسمی چندانی نداشته‌است،

but she's sharp.

اما باهوش است.

And when I was a second-year undergraduate studying physics at Cambridge,

و وقتی دانشجوی سال دوم کارشناسی فیزیک در دانشگاه کمبریج بودم،

I remember spending an afternoon at Nana's house in Urmston

به یاد دارم که بعدازظهری در خانه ننه در آرمستون

studying quantum mechanics.

مشغول مطالعه مکانیک کوانتومی بودم.

And I had these folders open in front of me

و کلی پوشه به خط، می‌دانید،

with this, you know, hieroglyphics -- let's be honest.

هیرو گلیف جلویم باز بود -- باید روراست باشیم.

And Nana came along, and she looked at this folder,

و ننه از راه رسید، و به این پوشه نگاهی کرد،

and she said, "What's that?"

و گفت، «اون چیه؟»

I said, "It's quantum mechanics, Nana."

من گفتم، «ننه، این مکانیک کوانتومیه.»

And I tried to explain something about what was on the page.

و سعی کردم درباره چیزهایی که در آن صفحه بود کمی توضیح بدهم.

It was to do with the nucleus and Einstein A and B coefficients.

به هسته اتم و ثابت‌های A و B انیشتین مربوط بود.

And Nana looked very impressed.

و ننه خیلی به نظر تحت تاثیر قرار گرفته بود.

And then she said, "Oh.

و بعد گفت، «اوه،

What can you do when you know that?"

وقتی اینها رو یاد بگیری چه کار می‌تونی بکنی؟»

(Laughter)

(خنده)

"Don't know, ma'am."

«نمیدونم، مامان.»

(Laughter)

(خنده)

I think I said something about computers,

فکر کنم چیزی درباره کامپیوتر گفتم،

because it was all I could think of at the time.

چون آن موقع این تنها چیزی بود که در فکرم می‌گذشت.

But you can broaden that question out, because it's a very good question --

اما می‌توانیم آن سوال را گسترش دهیم چون سوال بسیار خوبی است --

"What can you do when you know that?" when "that" is physics?

«چه می‌توانیم بکنیم وقتی آن را می‌دانیم؟» و «آن» فیزیک است.

And I've come to realize that when we talk about physics in society

و من فهمیده‌ام که وقتی درباره فیزیک در جامعه

and our sort of image of it,

و به نحوی تصویر آن صحبت می‌کنیم،

we don't include the things that we can do when we know that.

درباره کارهایی که می‌توانیم با آن بکنیم حرف نمی‌زنیم.

Our perception of what physics is needs a bit of a shift.

درک ما از ماهیت فیزیک به کمی تغییر نیاز دارد.

Not only does it need a bit of a shift,

نه تنها به کمی تغییر نیاز دارد،

but sharing this different perspective matters for our society,

که به اشتراک گذاشتن این نقطه نظر برای جامعه ما حیاتی است،

and I'm not just saying that because I'm a physicist and I'm biased

و این را تنها به خاطر اینکه فیزیکدان هستم و جانبدارانه حرف می‌زنم

and I think we're the most important people in the world.

و فکر می‌کنم ما مهم‌تریین آدم‌های دنیاهستیم نمی‌گویم.

Honest.

روراست.

So, the image of physics -- we've got an image problem, let's be honest --

پس، تصور ما از فیزیک -- بیایید روراست باشیم، مشکل تصور داریم --

it hasn't moved on much from this.

خیلی از این پیش‌تر نیامده است.

This is a very famous photograph that's from the Solvay Conference in 1927.

این تصویر مشهوری از کنفرانس سلوی سال ۱۹۲۷ است.

This is when the great minds of physics were grappling

این زمانی است که مغزهای بزرگ فیزیک

with the nature of determinism

با جبرگرایی

and what it means only to have a probability

و معنای اینکه تنها احتمال این هست

that a particle might be somewhere,

که آن ذره در جایی حضور داشته باشد،

and whether any of it was real.

و اساساً با واقعیت آنها دست به گریبان بودند.

And it was all very difficult.

و این همه بسیار دشوار بود.

And you'll notice they're all very stern-looking men in suits.

و می‌بینید که آنها همه آدم‌های اخموی کت و شلوار پوشیده هستند.

Marie Curie -- I keep maybe saying, "Marie Antoinette,"

ماری کوری -- ممکن است بگویم، "ماری آنتونیت،"

which would be a turn-up for the books --

که ممکن است محرکی برای کتاب باشد،

Marie Curie, third from the left on the bottom there,

ماری کوری، پایین سومی از سمت چپ،

she was allowed in, but had to dress like everybody else.

او را هم راه داده بودند، اما باید مثل بقیه لباس می‌پوشید.

(Laughter)

(خنده)

So, this is what physics is like -- there's all these kinds of hieroglyphics,

خوب، فیزیک این شکلی است -- پر از خطوط هیروگلیف است،

these are to do with waves and particles.

این‌ها مربوط موج و ذرات هستند.

That is an artist's impression of two black holes colliding,

ابن برداشت هنرمندی از برخورد دو سیاهچاله است،

which makes it look worth watching, to be honest.

که در واقع ارزش نگاه کردن به آن می‌دهد.

I'm glad I didn't have to write the risk assessment

خوشحالم که مجبور نبودم برآورد خطر را

for whatever was going on there.

برای آنچه آنجا می‌گذشت بنویسم.

The point is: this is the image of physics, right?

نکته اینجاست: این تصور موجود درباره فیزیک است، نه؟

It's weird and difficult,

عجیب و سخت است،

done by slightly strange people dressed in a slightly strange way.

افراد عجیبی به آن مشغولند و لباس‌هاس عجیب می‌پوشند.

It's inaccessible, it's somewhere else

غیر قابل دسترسی است، جای دیگری است،

and fundamentally, why should I care?

و اساساً چرا باید اهمیت بدهم؟

And the problem with that is that I'm a physicist,

و مشکل آن این است که من فیزیکدان هستم،

and I study this.

و این را مطالعه می‌کنم.

This -- this is my job, right?

این -- این شغل من است، نه؟

I study the interface between the atmosphere and the ocean.

من ارتباط بین اتمسفر و اقیانوس را مطالعه می‌کنم.

The atmosphere is massive, the ocean is massive,

اتمسفر عظیم است، اقیانوس عظیم است،

and the thin layer that joins them together

و لایه نازکی که این دو را به هم پیوند می‌دهد

is really important,

بسیار مهم است،

because that's where things go from one huge reservoir to the other.

چون جایی است که چیزها از یک مخزن بزرگ به دیگری می‌روند.

You can see that the sea surface -- that was me who took this video --

می‌توانید سطح دریا را ببینید -- من این فیلم را گرفته‌ام --

the average height of those waves by the way, was 10 meters.

میانگین ارتفاع آن امواج ده متر بود.

So this is definitely physics happening here --

پس این قطعاً فیزیک است که اینجا درحال رخ دادن است --

there's lots of things -- this is definitely physics.

چیزهای زیادی هست -- این قطعاً فیزیک است.

And yet it's not included in our cultural perception of physics,

و با این وجود در درک فرهنگی ما از فیزیک جایی ندارد

and that bothers me.

و این مرا آزار می‌دهد.

So what is included in our cultural perception of physics?

خوب برداشت فرهنگی ما از فیزیک شامل چه چیزی است؟

Because I'm a physicist, there has to be a graph, right?

از آنجا که من فیزیکدان هستم، باید یک نمودار داشته باشیم، خوب؟

That's allowed.

اجازه داریم.

We've got time along the bottom here, from very fast things there,

این پایین زمان را داریم، از چیزهای خیلی سریع،

to things that take a long time over here.

تا چیزهای خیلی آهسته.

Small things at the bottom, big things up there.

چیزهای کوچک این پایین، چیزهای بزرگ بالا.

So, our current cultural image of physics looks like this.

پس برداشت فرهنگی فعلی ما از فیزیک این شکلی است.

There's quantum mechanics down in that corner,

فیزیک کوانتوم در گوشه پایین قرار دارد،

it's very small, it's very weird,

خیلی کوچک و عجیب است،

it happens very quickly,

خیلی سریع اتفاق می‌افتد،

and it's a long way down in the general ...

و در کل راه درازی است ...

on the scale of anything that matters for everyday life.

تا مسائلی که در زندگی روزمره اهمیت دارند.

And then there's cosmology, which is up there;

و بعد از آن کیهان‌شناسی را داریم که آن بالا است؛

very large, very far away,

خیلی بزرگ، خیلی دور،

also very weird.

و همین‌طور خیلی عجیب.

And if you go to some places

و اگر به جاهایی مثل سیاه‌چاله‌ها

like black holes in the beginning of the universe,

در ابتدای شروع جهان بروید،

we know that these are frontiers in physics, right?

می‌دانیم که این خط مقدم فیزیک است، درست؟

There's lots of work being done to discover new physics

کارهای بسیاری برای کشف فیزیک جدید

in these places.

در این مکان‌ها انجام شده است.

But the thing is, you will notice there's a very large gap in the middle.

اما نکته اینجاست، که فاصله بسیار بزرگی را در این میان مشاهده می‌کنید.

And in that gap, there are many things.

و در این جای خالی، چیزهای زیادی هست.

There are planets and toasts and volcanoes and clouds

سیارات و نوشیدنی‌ها و آتشفشان‌ها و ابرها

and clarinets and bubbles and dolphins

و کلارینت‌ها و حباب‌ها و دلفین‌ها

and all sorts of things that make up our everyday life.

و همه چیزهایی که زندگی روزمره ما را شکل می‌دهند.

And these are also run by physics, you'd be surprised --

و غافلگیر خواهید شد از اینکه همه این‌ها هم به فیزیک مربوط هستند --

there is physics in the middle, it's just that nobody talks about it.

فیزیک در میانه است، منتها کسی درباره آن حرف نمی‌زند.

And the thing about all of these is that they all run

و نکته این‌ها همه این است

که آنها بر اساس تعداد نسبتاً کمی از قوانین فیزیک کار می‌کنند،

on a relatively small number of physical laws,

things like Newton's laws of motion,

چیزهایی مثل قانون حرکت نیوتن،

thermodynamics,

ترمودینامیک،

some rotational dynamics.

کمی دینامیک چرخش.

The physics in the middle applies over a huge range,

در این میان فیزیک در گستره وسیعی به کار می‌آید،

from very, very small things to very, very big things.

از چیزهای خیلی خیلی کوچک تا چیزهای خیلی خیلی بزرگ.

You have to try very hard to get outside of this.

باید خیلی تلاش کنید تا از این خارج شوید.

And there is also a frontier in research physics here,

و همچنین در مطالعه فیزیک، در اینجا پیشگامی داریم

it's just that nobody talks about it.

منتها کسی درباره آن حرف نمی‌زند.

This is the world of the complex.

این جهان، جهان پیچیدگی است.

When these laws work together, they bring about

وقتی این قوانین با هم کار کنند، جهان زیبا،

the beautiful, messy, complex world we live in.

شلوغ، و پیچیده‌ای را به وجود می‌آورند که در آن زندگی می‌کنیم.

Fundamentally, this is the bit that really matters to me

اساساً این چیزی است

که به صورت روزمره برای من اهمیت دارد.

on an everyday basis.

And this is the bit that we don't talk about.

و این چیزی است که درباره آن صحبت نمی‌کنیم.

There's plenty of physics research going on here.

تحقیقات فیزیکی گسترده‌ای در اینجا در جریان است.

But because it doesn't involve pointing at stars,

اما چون به ستاره‌ها اشاره‌ای ندارد،

people for some reason think it's not that.

مردم به دلایلی فکر می‌کنند که این آن نیست.

Now, the cool thing about this is that there are so many things

نکته جالب این است که خیلی چیزها اینجا هستند

in this middle bit,

در این میان،

all following the same physical laws,

که از قانون فیزیکی یکسانی پیروی می‌کنند،

that we can see those laws at work

و ما می‌توانیم عملکرد این قانون‌ها را

almost all the time around us.

تقریباً همیشه اطرافمان ببینیم.

I've got a little video here.

ویدیوی کوتاهی اینجا دارم.

So the game is, one of these eggs is raw and one of them has been boiled.

خوب، بازی این است که یکی از این تخم مرغ‌ها خام و دیگری آب‌پز شده است.

I want you to tell me which one is which.

از شما می‌خواهم که آنها را مشخص کنید.

Which one's raw?

کدام‌یک خام است؟

(Audience responds)

(حضار پاسخ می‌دهند)

The one on the left -- yes!

چپی -- درسته!

And even though you might not have tried that, you all knew.

و با این که ممکن است تا به حال این را امتحان نکرده باشید، همگی می‌دانید.

The reason for that is, you set them spinning,

دلیل آن این است که وقتی آنها را می‌چرخانید،

and when you stop the cooked egg, the one that's completely solid,

و بعد تخم مرغ پخته را متوقف می‌کنید، همان که کاملاً جامد است،

you stop the entire egg.

تمام تخم مرغ را متوقف می‌کنید.

When you stop the other one, you only stop the shell;

وقتی دیگری را متوقف می‌کنید، فقط پوسته متوقف می‌شود؛

the liquid inside is still rotating because nothing's made it stop.

مایع داخل هنوز می‌چرخد چون چیزی آن را متوقف نکرده است.

And then it pushes the shell round again, so the egg starts to rotate again.

پس دوباره پوسته را به چرخش وامی‌دارد و تخم‌مرغ دوباره شروع به چرخش می‌کند.

This is brilliant, right?

خیلی هوشمندانه‌ست، نه؟

It's a demonstration of something in physics

این نشان دهنده چیزی در فیزیک است

that we call the law of conservation of angular momentum,

به نام قانون بقای تکانه زاویه‌ای،

which basically says that if you set something spinning

که می‌گوید اساساً اگر چیزی را به چرخش

about a fixed axis,

حول محور ثابت وادارید،

that it will keep spinning unless you do something to stop it.

به چرخش ادامه خواهد داد مگر اینکه برای توقف آن کاری کنید.

And that's really fundamental in how the universe works.

و این واقعاً اساس کار کائنات است.

And it's not just eggs that it applies to,

و تنها به تخم‌مرغ‌ها اعمال نمی‌شود،

although it's really useful if you're the sort of person --

هرچند اگر از این دست آدم‌ها باشید خیلی به کار می‌آید --

and apparently, these people do exist --

ظاهراً این آدم‌ها وجود دارند --

who will boil eggs and then put them back in the fridge.

که تخم‌مرغ را آبپز می‌کنند بعد در یخچال می‌گذارند.

Who does that? Don't admit to it -- it's OK. We won't judge you.

کی این کار را می‌کند؟ بهش اقرار نکنید -- اشکالی ندارد. قضاوتتان نمی‌کنیم.

But it's also got much broader applicabilities.

اما این مسئله کاربردهای بسیار گسترده‌تری هم دارد.

This is the Hubble Space Telescope.

این تلسکوپ فضایی هابل است.

The Hubble Ultra Deep Field, which is a very tiny part of the sky.

میدان فوق العاده عمیق هابل، که بخش خیلی کوچکی از آسمان است.

Hubble has been floating in free space for 25 years,

هابل ۲۵ سال است که در فضای آزاد معلق است،

not touching anything.

و هیچ چیز را لمس نمی‌کند.

And yet it can point to a tiny region of sky.

و هنوز هم می‌تواند به بخش کوچکی از آسمان اشاره کند.

For 11 and a half days, it did it in sections,

برای ۱۱ روز و نیم، این کار را بخش‌بندی کرد،

accurately enough to take amazing images like this.

به اندازه کافی دقیق تا تصاویر شگفت انگیزی مانند این بگیرد.

So the question is:

خوب پس سوال این است:

How does something that is not touching anything

چطور چیزی که هیچ چیز را لمس نمی‌کند

know where it is?

می‌داند کجاست؟

The answer is that right in the middle of it, it has something

جراب این است که درست در میان آن، چیزی قرار گرفته

that, to my great disappointment, isn't a raw egg,

که، با تاسف بسیار، تخم‌مرغ خام نیست،

but basically does the same job.

اما اساساً همان کار را انجام می‌دهد.

It's got gyroscopes which are spinning,

ژیروسکوپ‌هایی دارد که در حال چرخش هستند،

and because of the law of conservation of angular momentum,

و به دلیل قانون بقای تکانه زاویه‌ای،

they keep spinning with the same axis, indefinitely.

آنها تا ابد، به چرخش حول محور یکسان ادامه خواهند داد.

Hubble kind of rotates around them, and so it can orient itself.

هابل به نوعی دور آنها می‌چرخد، به این صورت می‌تواند جهت خود را پیدا کند.

So the same little physical law we can play with in the kitchen and use,

پس همان قانون فیزیکی کوچکی که می‌توانیم در آشپزخانه با آن بازی و از آن استفاده کنیم،

also explains what makes possible some of the most advanced technology

همچنین توضیح می‌دهد چطور بعضی از فناوری‌های پیشرفته

of our time.

زمان ما ممکن شده‌اند.

So this is the fun bit of physics, that you learn these patterns

خوب این بخش سرگرم کننده فیزیک است، که این الگوها را یاد بگیرید

and then you can apply them again and again and again.

و بعد می‌توانید آنها را دوباره و دوباره و دوباره به کار ببرید.

And it's really rewarding when you spot them in new places.

و واقعاً جالب است وقتی آن را در جاهای جدید به کار می‌برید.

This is the fun of physics.

این سرگرمی فیزیک است.

I have shown that egg video to an audience full of businesspeople once

یک بار آن ویدیوی تخم‌مرغ‌ها را به جمعی از بازرگانان نشان دادم

and they were all dressed up very smartly and trying to impress their bosses.

و همه آنها خیلی هوشمندانه لباس پوشیده بودند

و می‌خواستند رؤسایشان را تحت تاثیر قرار دهند.

And I was running out of time, so I showed the egg video and then said,

و وقت من داشت تمام می‌شد، پس ویدیوی تخم‌مرغ را نشان دادم و بعد گفتم،

"Well, you can work it out, and ask me afterwards to check."

"خوب، علت آن را پیدا کنید، و بعد بیایید با من بررسی کنید."

Then I left the stage.

و صحنه را ترک کردم.

And I had, literally,

و بعد، به معنای واقعی

middle-aged grown men tugging on my sleeve afterwards,

مردهای گنده از آستینم آویزن شده بودند،

saying, "Is it this? Is it this?"

و می‌گفتند، "اینه؟ اینه؟"

و وقتی می‌گفتم، "آره." آنها می‌گفتند، "آره!"

And when I said, "Yes." They went, "Yes!"

(Laughter)

(خنده)

The joy that you get from spotting these patterns

لذتی که از کشف این الگوها به دست می‌آورید

doesn't go away when you're an adult.

وقتی بزرگ می‌شوید هم از بین نمی‌رود.

And that's really important,

و این واقعاً مهم است،

because physics is all about patterns,

چون فیزیک تماماً درباره الگوهاست،

and a small number of patterns give you access

و تعداد کمی الگو دسترسی شما

to almost all of the physics in our everyday world.

به تقریباً تمام فیزیک روزمره جهان ما را فرآهم می‌کند.

The thing that's best about this is it involves playing with toys.

بهترین نکته درباره آن این است که شامل بازی با اسباب‌بازی هم هست.

Things like the egg shouldn't be dismissed as the mundane little things

چزهای مثل تخم‌مرغ و هر چیز این جهانی

that we just give the kids to play with on a Saturday afternoon

که به بچه‌ها می‌دهیم تا با آن بازی کنند

to keep them quiet.

و عصر شمبه ساکت شوند.

This is the stuff that actually really matters,

این چیزی است که واقعاً اهمیت دارد،

because this is the laws of the universe and it applies to eggs

چون این قانون کائنات است و به تخم‌مرغ

and toast falling butter-side down and all sorts of other things,

و نانی که روی طرف کره مالیده می‌افتد و همه چیزهای دیگر،

just as much as it applies to modern technology

درست به اندازه فناوری مدرن

و هر چیز دیگری که در این جهان وجود دارد اعمال می‌شود.

and anything else that's going on in the world.

So I think we should play with these patterns.

پس من فکر می‌کنم باید با این الگوها بازی کنیم.

Basically, there are a small number of concepts

اساساً مفاهیم اندکی هست

that you can become familiar with using things in your kitchen,

که می‌توانید با استفاده از چیزهای توی آشپزخانه با آنها آشنا شوید،

that are really useful for life in the outside world.

و واقعاً برای زندگی خارج مفید هستند.

If you want to learn about thermodynamics, a duck is a good place to start,

اگر می‌خواهید درباره ترمودینامیک چیز یاد بگیرید، یک اردک جای خوبی برای شروع است،

for example, why their feet don't get cold.

برای مثال، چرا پای آنها یخ نمی‌کند.

Once you've got a bit of thermodynamics with the duck,

وقتی با کمک اردک کمی ترمودینامیک یاد گرفتید

you can also explain fridges.

می‌توانید یخچال‌ها را هم توضیح دهید.

Magnets that you can play with in your kitchen

آهنرباهایی که در آشپزخانه می‌توانید با آنها بازی کنید

get you to wind turbines and modern energy generation.

شما را به توربین‌های بادی و تولید انرژی مدرن می‌رسانند.

Raisins in [fizzy] lemonade, which is always a good thing to play with.

کشمش در لیموناد [گازدار]، که همیشه چیز خوبی برای بازی کردن است.

If you're at a boring party, fish some raisins out of the bar snacks,

اگر در یک مهمانی کسل کننده باشید، چند کشمش از مزه‌های بار بردارید،

put them in some lemonade.

و آنها را در لیموناد بیاندازید.

It's got three consequences.

سه نتیجه خواهد داشت.

First thing is, it's quite good to watch; try it.

اول اینکه، دیدن آن خالی از لطف نیست؛ امتحانش کنید.

Secondly, it sends the boring people away.

دوم اینکه، آدم‌های کسل کننده را دور می‌کند.

Thirdly, it brings the interesting people to you.

سوم اینکه، آدم‌های جالب را به شما جذب می‌کند.

You win on all fronts.

از همه جوانب برد خواهید کرد.

And then there's spin and gas laws and viscosity.

و بعد چرخش و قانون گازها و گران‌روی هستند.

There's these little patterns, and they're right around us everywhere.

آنجا هم این الگوهای کوچک هستند، و آنها همه اطراف ما را گرفته‌اند.

And it's fundamentally democratic, right?

و این از اساس دموکراتیک است، نه؟

Everybody has access to the same physics; you don't need a big, posh lab.

همه به فیزیک یکسانی دسترسی دارند، به آزمایشگاهی بزرگ و به روز احتیاج ندارید.

When I wrote the book, I had the chapter on spin.

وقتی کتاب را نوشتم، فصلی درباره چرخش داشتم.

I had written a bit about toast falling butter-side down.

کمی درباره افتادن نان تست روی طرف کره مالیده نوشته بودم.

I gave the chapter to a friend of mine who's not a scientist,

آن فصل را به یکی از دوستانم که دانشمند نیست دادم،

for him to read and tell me what he thought,

تا بخواند و نظرش را به من بگوید،

and he took the chapter away.

و او آن فصل را با خود برد.

He was working overseas.

او خارج از کشور کار می‌کرد.

I got this text message back from him a couple of weeks later,

دو هفته بعد این را از او دریافت کردم،

and it said, "I'm at breakfast in a posh hotel in Switzerland,

که می‌گفت، "دارم در هتلی مجلل در سوییس صبحانه می‌خورم،

and I really want to push toast off the table,

و واقعاً دلم می‌خواهد نان تست را از روی میز هل بدهم و زمین بیاندازم،

because I don't believe what you wrote."

چون چیزی که نوشتی را باور نمی‌کنم."

And that was the good bit -- he doesn't have to.

و این بخش خوبش بود -- مجبور نبود باور کند.

He can push the toast off the table and try it for himself.

می‌توانست نان را به زمین بیاندازد و خودش امتحان کند.

And so there's two important things to know about science:

و خوب دو چیز مهم درباره علوم هست که باید بدانیم:

the fundamental laws we've learned through experience and experimentation,

قانون‌های بنیادی که از راه تجربه و آزمایش یاد گرفته‌ایم

work.

کار می‌کنند.

The day we drop an apple and it goes up,

روزی که سیبی را رها کنیم و به سمت بالا برود،

then we'll have a debate about gravity.

بحثی درباره جاذبه خواهیم داشت.

Up to that point, we basically know how gravity works,

اما تا آن زمان، می‌دانیم جاذبه چطور کار می‌کند،

and we can learn the framework.

و می‌توانیم قالب آن را یاد بگیریم.

Then there's the process of experimentation:

و بعد فرآیند آزمایش را داریم:

having confidence in things, trying things out,

اعتماد به نفس داشتن در چیزها، امتحان کردن چیزها،

critical thinking -- how we move science forward --

تفکر بحرانی -- چطور دانش را به جلو ببریم --

and you can learn both of those things

و هر دوی آنها را می‌توانید

by playing with toys in the everyday world.

با بازی کردن با اسباب‌بازی‌ها در زندگی روزمره یاد بگیرید.

And it's really important,

و این واقعاً مهم است،

because there's all this talk about technology,

چون تمام این بحث درباره فناوری است،

we've heard talks about quantum computing

بحث‌هایی درباره محاسبات کوانتومی

and all these mysterious, far-off things.

و همه این چیزهای خیلی دور اسرار آمیز را شنیده‌ایم.

But fundamentally, we still live in bodies that are about this size,

اما اساساً، ما هنوز هم در بدن‌هایی زندگی می‌کنیم حدوداً این اندازه هستند،

we still walk about, sit on chairs that are about this size,

هنوز راه می‌رویم و روی صندلی‌هایی به این اندازه می‌نشینیم،

we still live in the physical world.

هنوز هم در جهان فیزیکی زندگی می‌کنیم.

And being familiar with these concepts means we're not helpless.

و آشنا بودن با این مفاهیم یعنی ما درمانده نیستیم.

And I think it's really important that we're not helpless,

و من فکر می‌کنم خیلی مهم است که در نمانده‌ایم،

that society feels it can look at things,

که جامعه فکر می‌کند می‌تواند به چیزها نگاه کند،

because this isn't about knowing all the answers.

چون این درباره دانستن تمام جواب‌ها نیست.

It's about having the framework so you can ask the right questions.

درباره داشتن چارچوب مناسب است تا بتوانیم سوال درستی بپرسیم.

And by playing with these fundamental little things in everyday life,

و با بازی کردن با این چیزهای کوچک اساسی در زندگی روزمره،

we gain the confidence to ask the right questions.

اعتماد به نفس پرسیدن سوال درست را پیدا می‌کنیم.

So, there's a bigger thing.

خوب، چیز بزرگتری هست.

In answer to Nana's question

برای جواب سوال ننه

about what can you do when you know that --

درباره اینکه وقتی این را بدانی چه کار می‌توانی بکنی --

because there's lots of stuff in the everyday world

چون در زندگی روزمره خیلی کار هست

that you can do when you know that,

که وقتی این را می‌دانیم می‌توانیم بکنیم،

especially if you've got eggs in the fridge --

مخصوصاً اگر در یخچال تخم‌مرغ داشته باشید --

there's a much deeper answer.

پاسخ خیلی عمیق‌تری هست.

And so there's all the fun and the curiosity

و خوب کلی لذت و کنجکاوی

that you could have playing with toys.

در بازی کردن با اسباب‌بازی‌ها هست.

By the way -- why should kids have all the fun, right?

به هر حال -- چرا همه خوشی باید نصیب بچه‌ها شود، هان؟

All of us can have fun playing with toys,

همه ما می‌توانیم از بازی با اسباب‌بازی‌ها لذت ببریم

and we shouldn't be embarrassed about it.

و نباید از این کار خجالت بکشیم.

You can blame me, it's fine.

می‌توانید مرا سرزنش کنید، اشکالی ندارد.

So when it comes to reasons for studying physics, for example,

پس وقتی مثلاً به دلایل مطالعه فیزیک می‌رسیم،

here is the best reason I can think of:

این بهترین دلیلی است که به ذهن من می‌رسد:

I think that each of us has three life-support systems.

من فکر می‌کنم هریک از ما سه سیستم پشتیبان زندگی داریم.

We've got our own body, we've got a planet

ما بدن‌مان را داریم، سیاره‌ای را داریم

and we've got our civilization.

و تمدن‌مان را داریم.

Each of those is an independent life-support system,

هر یک از آنها یک سیستم پشتیبان حیات مستقل است،

keeping us alive in its own way.

که ما را به روش خود زنده نگه می‌دارد.

And they all run on the fundamental physical laws

و همه آنها با قوانین اساسی فیزیک کار می‌کنند

that you can learn in the kitchen with eggs and teacups and lemonade,

که می‌توانید در آشپزخانه با تخم‌مرغ و فنجان چای و لیموناد،

and everything else you can play with.

و هر چیزی که بتوانید با آن بازی کنید یاد بگیرید.

This is the reason, for example,

به طور مثال، دلیل اینکه

why something like climate change is such a serious problem,

چیزی مثل تغییرات آب و هوایی مساله‌ای این قدر مهم است،

because It's two of these life-support systems,

این است که دو تا از سیستم‌های پشتیبان حیات را در بر گرفته است،

our planet and our civilization,

سیاره ما و تمدن ما،

kind of butting up against each other;

که به نوعی در برابر هم مزربندی می‌کنند؛

they're in conflict, and we need to negotiate that boundary.

با هم در تضاد هستند، و باید بر سر آن مرز مذاکره کنیم.

And the fundamental physical laws that we can learn

و قوانین اساسی فیزیک که می‌توانیم یاد بگیریم،

that are the way the world around us works,

که روش کار جهان اطراف ما هستند،

are the tools at the basis of everything;

ابزارهای اساسی همه چیز هستند؛

they're the foundation.

آنها شالوده هستند.

There's lots of things to know about in life,

خیلی چیزها هست که در زندگی درباره‌شان بدانیم،

but knowing the foundations is going to get you a long way.

اما دانستن بنیان‌ها شما را خیلی جلو خواهد برد.

And I think this, if you're not interested in having fun with physics

و فکر می‌کنم این، اگر علاقه‌ای به خوش‌گذراندن با فیزیک

or anything like that -- strange, but apparently, these people exist --

یا چیزی شبیه آن ندارید -- عجیبه، اما ظاهراً این آدم‌ها وجود دارند --

you surely are interested in keeping yourself alive

مطمئناً به زنده نگه‌داشتن خودتان

and in how our life-support systems work.

و نحوه عملکرد سیستم‌های پشتیبان حیات ما علاقه‌مندید.

The framework for physics is remarkably constant;

چارچوب فیزیک به صورت قابل توجهی ثابت است؛

it's the same in lots and lots of things that we measure.

در بسیاری از چیزهایی که اندازه می‌گیریم یکسان است.

It's not going to change anytime soon.

به این زودی‌ها هم تغییر نخواهد کرد.

They might discover some new quantum mechanics,

ممکن است مکانیک کوانتوم جدیدی کشف شود،

but apples right here are still going to fall down.

اما این سیب‌ها هنوز هم پایین می‌افتند.

So, the question is --

پس، سوال این است --

I get asked sometimes: How do you start?

گاهی از من می‌پرسند: چطور شروع می‌کنی؟

What's the place to start

اگر به جهان فیزیکی، و درمانده نبودن

if you're interested in the physical world, in not being helpless,

و پیدا کردن اسباب‌بازی برای بازی علاقه دارید،

and in finding some toys to play with?

از کجا باید شروع کنید؟

Here is my suggestion to you:

پیشنهاد من به شما این است:

the place to start is that moment -- and adults do this --

جای شروع آنجاست -- و بزرگسالان این کار را بکنند --

you're drifting along somewhere,

دارید راه‌تان را می‌روید،

and you spot something and your brain goes, "Oh, that's weird."

و متوجه چیزی می‌شوید و مغزتان می‌گوید، "اوه، این عجیبه،"

And then your consciousness goes, "You're an adult. Keep going."

و بعد به خودتان می‌گویید، "تو یک آدم بزرگی. به راهت ادامه بده."

And that's the point -- hold that thought --

و این آن نقطه است -- آن فکر را نگه دارید --

that bit where your brain went, "Oh, that's a bit odd,"

آن لحظه که مغزتان می‌گوید، "اوه، عجیبه،"

because there's something there to play with,

چون چیزی برای بازی آنجاست،

and it's worth you playing with it,

و ارزش آن را دارد که با آن بازی کنید،

so that's the place to start.

و آنجا نقطه شروع است.

But if you don't have any of those little moments

اما اگر وقتی از اینجا به خانه می‌روید

on your way home from this event,

هیچ‌کدام از آن لحظه‌های کوچک را ندارید،

here are some things to start with.

اینجا چند چیز برای شروع هست.

Put raisins in [fizzy] lemonade; highly entertaining.

کشمش را داخل لیموناد [گازدار] بیاندازید؛ خیلی سرگرم کننده است.

Watch a coffee spill dry.

خشک شدن یک قطره قهوه را مشاهده کنید.

I know that sounds a little bit like watching paint dry,

می‌دانم مثل نگاه کردن به رنگ در حال خشک شدن است،

but it does do quite weird things; it's worth watching.

اما کارهای عجیبی می‌کند؛ ارزش دیدن دارد.

I'm an acquired taste at dinner parties if there are teacups around.

در مهمانی‌های شام اگر فنجانی آن حوالی باشد من خیلی خوشمزه می‌شوم.

There are so many things you can do to play with teacups, it's brilliant.

خیلی کارها هست که می‌توانید با فنجان‌های چای بکنید، خیلی عالی است.

The most obvious one is to get a teacup, get a spoon,

یکی از واضح‌ترین آنها این است که یک فنجان و یک قاشق بردارید،

tap the teacup around the rim and listen,

به لبه فنجان ضربه بزنید و گوش کنید،

and you will hear something strange.

و چیز عجیبی خواهید شنید.

And the other thing is, push your toast off the table

و دیگری این است که نان تستتان را از روی میز هل بدهید

because you can, and you'll learn stuff from it.

چون می‌توانید، و از آن چیز یاد خواهید گرفت.

And if you're feeling really ambitious,

و اگر خیلی اشتیاق دارید،

try and push it off in such a way that it doesn't fall butter-side down,

سعی کنید و آن را طوری هل بدهید که روی طرف کره مالیده نیافتد،

which is possible.

که ممکن است.

The point of all of this is that,

هدف تمام این‌ها این است

first of all, we should all play with toys.

که اول از همه، همه ما باید با اسباب‌بازی‌ها بازی کنیم.

We shouldn't be afraid to investigate the physical world for ourselves

نباید از بررسی جهان فیزیکی‌مان

with the tools around us,

با ابزارهای اطراف‌مان بترسیم،

because we all have access to them.

چون همه ما به آنها دسترسی داریم.

It matters, because if we want to understand society,

مهم است، چون اگر بخواهیم جامعه را درک کنیم،

if we want to be good citizens,

اگر بخواهیم شهروندان خوبی باشیم،

we need to understand the framework on which everything else must be based.

باید چارچوبی که هرچیز دیگر در آن قرار دارد را درک کنیم.

Playing with toys is great.

بازی با اسباب‌بازی‌ها عالی است.

Understanding how to keep our life-support systems going is great.

اگر بفهمیم سیستم‌های پشتیبان حیات چطور کار می‌کنند خیلی خوب است.

But fundamentally, the thing that we need to change

اما اساساً، چیزی که باید

درباره طرز حرف زدنمان از فیزیک تغییر دهیم،

in the way that we talk about physics,

is we need to understand

این است که باید درک کنیم

that physics isn't out there with weird people

که فیزیک فقط مربوط به آدم‌های عجیب

and strange hieroglyphics

و هیروگلیف‌های غریب

for somebody else in a posh lab.

و دیگری در آزمایشگاهی پر زرق و برق نیست.

Physics is right here; it's for us, and we can all play with it.

فیزیک همین‌جاست، مال ماست، و همه ما می‌توانیم با آن بازی کنیم.

Thank you very much.

خیلی متشکرم.

(Applause)

(تشویق)