How did we get fertility so wrong? | Am I Normal? with Mona Chalabi

Transcriber:

Biologically speaking,

Translator: shirin etebar Reviewer: Masoud Motamedifar

از نظر بیولوژیکی،

I am right in the middle of my reproductive age.

من دقیقا در اواسط سن باروری هستم.

That's the years between 15 and 49,

یعنی بین ۱۵ تا ۴۹ سالگی،

when most people with ovaries are able to have children.

وقتی که اکثر افراد دارای تخمدان قادر به بچه‌دار شدن هستند

Socially speaking, that means I'm right in the middle

از نظر اجتماعی، این بدان معناست که من دقیقاً

of roughly 30 years' worth of public commentary,

در میانه ۳۰ سال نظرات مردم،

suggestions and judgments about my fertility.

پیشنهادات و قضاوت‌های مربوط به باروری خود هستم.

Whether it’s regular pleas from my mum to give her grandchildren,

چه درخواست‌های همیشگی مادرم برای به دنیا آوردن نوه‌هایش باشد،

or depictions of desperate females in movies and TV,

چه به تصویر کشیدن زنان ناامید در فیلم‌ها و تلویزیون،

it's a reality that is hard to escape.

واقعیتی است که نمی‌توان نادیده گرفت.

And let's not forget about the ads

و فراموش نکنیم تبلیغاتی که

that have been following me around the internet

من را تقریبا از ۲۵ سالگی در سراسر اینترنت

since the age of roughly 25, promising to track my ovulation,

دنبال می‌کردند و قول می‌دادند تخمک‌گذاری من را ردیابی کنند،

confirm a pregnancy

بارداری را تأیید کنند

or let me know about places nearby where I can freeze my eggs.

یا مکان‌هایی را که می‌توانم تخمک‌هایم را فریز کنم، اطلاع دهند.

But what about the sperm?

اما در مورد اسپرم چه طور؟

Why have none of my male friends

چرا هیچ یک از دوستان مرد من

or the guys I've dated been exposed to this same pressure?

یا کسانی که با آن‌ها قرار گذاشته‌ام در معرض این فشار قرار نگرفته‌اند؟

[Am I Normal? With Mona Chalabi]

[آیا من عادی هستم؟ با مونا چلبی]

Well, we know from historical data that for generations,

خوب، ما بر اساس داده‌های تاریخی می‌دانیم که برای نسل‌ها،

research into fertility has focused on poking and prodding uteruses,

تحقیقات در مورد باروری بر روی فشار آوردن و تحریک رحم متمرکز بوده است،

while our understanding of male fertility has continued to lag behind.

در حالی که درک ما از باروری مردان همچنان عقب مانده است.

For example, in the US, there was a 50-year gap

به عنوان مثال، در ایالات متحده،

between the founding of the American Board of Obstetrics and Gynecology in 1927

بین تأسیس هیئت زنان و زایمان آمریکا در سال ۱۹۲۷

and the formation of the American Society of Andrology in 1975.

و تشکیل انجمن آندرولوژی آمریکا در سال ۱۹۷۵، ۵۰ سال فاصله وجود داشت.

And today in the US,

و امروزه در ایالات متحده،

there are an estimated five reproductive endocrinologists

به ازای هر متخصص باروری مرد،

who mostly specialize with female patients,

پنج متخصص غدد تولیدمثلی وجود دارد

for every one male fertility specialist.

که عمدتاً در مورد بیماران زن متخصص هستند.

Research into male fertility really only began to make waves in the 1990s.

در واقع تحقیقات درباره‌ی باروری مردان تنها در دهه ۱۹۹۰ شروع شد.

And since then, research has started to chip away at the persistent myth

و از آن زمان، تحقیقات شروع به تضعیفِ این افسانه‌ همیشگی کرده‌اند

that a man's sperm is viable over his entire life.

که اسپرم یک مرد در تمام طول زندگی او زنده است.

A study from 2013 found

یک مطالعه در سال ۲۰۱۳ نشان داد

that there is a big change that happens in male fertility after the age of 34.

که تغییر بزرگی در باروری مردان پس از سن ۳۴ سالگی رخ می‌دهد.

At age 35, their sperm count begins to drop.

در سن ۳۵ سالگی، تعداد اسپرم آن‌ها شروع به کاهش می‌کند.

At 40, the sperm concentration,

در ۴۰ سالگی، غلظت اسپرم

as well as the percentage of sperm with a normal shape, begins to decline.

و همچنین درصد اسپرم با شکل طبیعی شروع به کاهش می‌کند.

At 43, sperm motility decreases,

در ۴۳ سالگی، تحرک اسپرم کاهش می‌یابد

And from the age of 45, semen ejaculate volume begins to go down.

و از ۴۵ سالگی، حجم انزال منی شروع به کم شدن می‌کند.

What all of this means is that from the age of 34,

معنی همه اینها این است که از سن ۳۴ سالگی،

there is a declining likelihood

احتمال اینکه مرد از طریق آمیزش،

that a man will father a child through intercourse.

صاحب فرزند شود، کاهش می‌یابد.

And that probability continues to decline as they get older.

و این احتمال همچنان با افزایش سن کم می‌شود.

Crucially, that decline exists

مهم این است که این کاهش

independently of the age of their female partner.

مستقل از سن شریک آن‌هاست.

Because of research like this,

به دلیل تحقیقاتی مانند این،

a growing number of physicians are arguing that men have biological clocks, too.

تعداد فزاینده‌ای از پزشکان استدلال می‌کنند که مردان نیز ساعت‌های بیولوژیکی دارند.

This is really important

این واقعاً مهم است

because most fertility research did not control for the age of the father.

زیرا اکثر تحقیقات باروری سن پدر را کنترل نکردند.

What this means is that so much of our understanding

به این معنی که بسیاری از فهم ما

about how women in their late 30s are struggling to get pregnant

درباره‌ی چگونگی تلاش زنان در اواخر ۳۰ سالگی برای باردار شدن را

has not taken into account

در نظر نگرفته‌اند،

that many of them are trying to get pregnant with men in their 40s.

اینکه بسیاری از آن‌ها در تلاش برای باردار شدن از مردان ۴۰ ساله خود هستند.

Imagine the other fertility breakthroughs

سایر پیشرفت‌های باروری را تصور کنید

that could come about with even better research --

که می‌تواند با تحقیقات حتی بهتر به دست آید

and the effect that all of that would have on our culture and our behavior.

و تأثیری که همه‌ی اینها بر فرهنگ و رفتار ما خواهد داشت.

Young couples might be able to better prepare when to have children.

زوج‌های جوان ممکن است بتوانند آمادگی بیشتری برای بچه‌دار شدن داشته باشند

Guys would be hounded by ads on when to freeze their sperm,

پسرها در مورد زمان منجمدسازی اسپرم خود با تبلیغات دنبال می‌شوند

and I would have even more reason to continue to date young hot men.

و من حتی دلیل بیشتری برای معاشرت با مردان جوان جذاب دارم.

We've always known that it takes two to tango.

همیشه می‌دانستیم که برای رقص تانگو دو نفر لازم است.

Now it's time for research to give both partners equal billing.

اکنون زمان آن رسیده است که تحقیقات به هر دو طرف، صورتحساب برابر بدهد.