What ocean microbes reveal about the changing climate | Angelicque White

Translator: Joseph Geni Reviewer: Krystian Aparta

Translator: mohammad ali masoum Reviewer: Masoud Motamedifar

I'm a biological oceanographer.

من متخصص بیولوژی در اقیانوس شناسی هستم

I have the absolute privilege of studying microbial lives

من این امتیاز مطلق را دارم که زندگی میکروب‌ها را

in the Pacific Ocean.

دراقیانوس آرام مطالعه می‌کنم.

So we'll talk about microbes in a minute,

بنابراین درمورد میکروب‌ها صحبت خواهیم کرد.

but I first want to give you a sense of place,

اما اول می‌خواهم مکان موردنظر را درک کنید

a sense of scale.

مقیاس را بشناسید.

The Pacific Ocean is our largest, deepest ocean basin.

اقیانوس آرام بزرگ‌ترین وعمیق‌ترین حوضه‌ی اقیانوسی ما است.

It covers 60 million square miles.

۱۵۵ میلیون کیلومتر مربع را در بر می‌گیرد.

If you took all the continents and you put them together

اگر تمام قاره‌ها را بگیرید

in a little Pangaea 2.0,

در یک پانگئا ۲ قرار دهید.

they'd fit snug inside the Pacific, with room to spare.

آنها داخل اقیانوس آرام جای می‌گیرند. جایی که فضای اضافی برای آنها وجود دارد.

It's a massive ecosystem,

این یک اکوسیستم عظیم است،

from the blues of the open ocean to the green of the continental margins.

از رنگ آبی اقیانوس گرفته تا سبز حاشیه‌های قاره.

In this place,

در این مکان،

I get to study the base of the food web:

من اساس و پایه هرم غذایی را مطالعه می‌کنم:

plankton.

پلانکتون.

Now, in my research,

خب، در تحقیقات من،

and really in the field of microbial oceanography as a whole,

و واقعاً در زمینه اقیانوس‌شناسی میکروبی به طور کلی،

there's a theme that has emerged,

موضوعی پدید آمده،

and that theme is "change."

و آن مضمون «تغییر» است .

These microbial ecosystems are changing in real and measurable ways,

این اکوسیستم‌های میکروبی به روش‌های واقعی و قابل اندازه گیری تغییر می‌کنند.

and it is not that hard to see it.

و دیدن آن چندان سخت نیست.

Oceans cover 70 percent of our planet,

اقیانوس‌ها ۷۰ درصد از سیاره ما را پوشش می‌دهند،

so ocean change is planetary change,

بنابراین تغییر اقیانوس‌ها تغییر سیارات است،

and it all starts with microbes.

و آغازگر همه این‌ها میکروب‌ها هستند.

Now, I have two vignettes to share with you,

اکنون، من دو تصویر خاص برای به اشتراک گذاشتن با شما دارم.

and these are meant to be love stories to microbes.

و این به معنای داستان‌های عاشقانه میکروب‌ها است.

But I'll be honest that there's an aspect of it

اما صادقانه بگویم که جنبه‌ای از آن وجود دارد

that's just a total bummer,

که موجب شرمساری است

and, beware, focus on the love.

و مراقب باشید، روی عشق تمرکز کنید.

Right? That's where I'm coming from.

درست؟ این همان نکته‌ای است که اشاره داشتم.

So the first thing to know

بنابراین اولین چیزی که باید بدانیم

is that the forests of the sea are microbial.

جنگل‌های دریا میکروبی هستند.

And what I mean by that is that, by and large,

منظور من این است که به طور کلی

plants in the open ocean are microscopic,

گیاهان در اقیانوس آزاد میکروسکوپی هستند،

and they are much more abundant than we realize.

آنها بسیار فراوان تر از آنچه می‌دانیم هستند.

So I'm going to show you some mug shots of these organisms

پس می‌خواهم چند عکس پرسنلی از این موجودات

that I've collected over the years.

که در طول سال‌ها جمع آوری کرده‌ام به شما نشان دهم.

These are the lowest rungs of the ocean food web.

این‌ها پایین‌ترین رده از زنجیره غذایی اقیانوس هستند.

These are tiny plants and animals

این‌ها گیاهان و حیوانات ریزی هستند

that come in a variety of shapes and sizes and colors and metabolisms.

که به اشکال و اندازه و رنگ و سوخت و سازمختلف بدن درمی‌آیند.

There are hundreds of thousands in a single milliliter of seawater.

صدها هزار در یک میلی لیتر آب دریا وجود دارد.

You are definitely swimming with them when you're in the ocean.

شما قطعاً وقتی در اقیانوس هستید با آنها شنا می‌کنید.

They produce oxygen, they consume CO2,

آنها اکسیژن تولید می‌کنند، آنها CO2 را مصرف می‌کنند،

and they form the base of the food web

و پایه‌ی زنجیره غذایی را تشکیل می‌دهند

on which every other form of ocean life is reliant.

که هر شکل دیگری از زندگی اقیانوس به آن وابسته است.

Now, I've spent about 500 days of my scientific life at sea,

اکنون، من حدود ۵۰۰ روز از زندگی علمی خود را در دریا گذرانده‌ام،

and a lot more in front of a computer or in the lab,

و روزهای بیشتری در مقابل کامپیوتر یا در آزمایشگاه،

so I feel compelled to tell you some of their stories.

بنابراین احساس می‌کنم ناچارا برخی از داستان‌های آنها را برای شما بازگو کنم.

Let's start in the Pacific Northwest.

بیایید از شمال غربی اقیانوس آرام شروع کنیم.

This place is green. It is beautiful.

این مکان سبز است. زیبا است.

These are blooms of phytoplankton that you can see from space

این‌ها شکوفه‌های فیتوپلانکتون هستند که می‌توانید

along the West Coast of the United States.

از فضا در امتداد ساحل غربی ایالات متحده ببینید.

It's an incredibly productive ecosystem.

این یک اکوسیستم فوق العاده تولیدکننده است.

This is where you go to salmon fish, halibut fish, whale watch.

این جایی است که شما می‌توانید ماهی قزل آلا، ماهی هالیبوت و نهنگ ببینید.

It's a beautiful part of our country.

این بخش زیبایی از کشور ما است.

And here, for 10 years, among other things,

و در اینجا، به مدت ۱۰سال، در میان چیزهای دیگر،

I studied the uplifting topic of harmful algal blooms.

من موضوع تقویت کننده شکوفه‌های مضر جلبک را مطالعه کردم

These are blooms of toxin-producing phytoplankton

این‌ها شکوفه‌های فیتوپلانکتون تولید کننده سموم هستند

that can contaminate food webs and accumulate in shellfish and fish

که می‌توانند زنجیره غذایی را آلوده کرده و و در صدف و ماهی‌هایی

that are harvested for human consumption.

که برای مصرف انسان برداشت می‌شوند جمع شوند.

We were trying to understand why they bloom, where they bloom,

ما تلاش کردیم بدانیم که چرا آنها شکوفه می زنند، کجا شکوفه می‌زنند.

when they bloom,

چه موقع شکوفه می‌زنند.

so we could manage these harvests

بنابراین ما می‌توانیم این برداشت‌ها را مدیریت کنیم

and protect human health.

و از سلامت انسان محافظت کنیم.

Now, the problem is the ocean's a moving target

اکنون مسئله این است که اقیانوس یک هدف متحرک است

and, much like some people in our lives, toxicity varies among the plankton.

تقریباً مانند برخی از افراد در زندگی ما، سمی بودن در میان پلانکتون فرق می‌کند.

(Laughter)

(خنده حضار)

Alright?

بسیار خب؟

So, to get around these challenges,

خب، پیرامون چالش‌های امروز،

we combined satellite remote sensing

ما سنسورهای کنترل از راه دور ماهواره ای را

with drones and gliders,

توسط پهباد و گلایدرها،

regular sampling of the surf zone

نمونه برداری از منطقه گشت و گذار

and a lot of time at sea

و زمان زیادی در دریا را

in small boats off the Oregon coast.

در قایق‌های کوچک ساحل اورگان ترکیب کردیم.

And I don't know if many of you have had the opportunity to do that,

نمی‌دانم که آیا بسیاری از شما فرصتی برای انجام این کار داشته‌اید،

but it is not easy.

اما کار آسانی نیست.

[Even oceanographers get seasick]

[حتی اقیانوس شناسان دریا زده می شوند]

Here's some poor students.

اینجا چند تا دانشجوی بیچاره هستند.

(Laughter)

(خنده)

I've hidden their faces to protect their identities.

من چهره‌های آنها را برای محافظت از هویت آنها پنهان کرده‌ام.

(Laughter)

(خنده حضار)

This is a challenging place.

این مکان چالش برانگیز است.

So this is hard-won data I'm about to talk about, OK?

خب این اطلاعات ارزشمندی است که دارم راجع به آن صحبت می کنم، خب؟

(Laughter)

(خنده حضار)

So by combining all of our data with our collaborators,

بنابراین با ترکیب همه داده‌های خودمان با همکارانمان،

we had 20-year time series of toxins and phytoplankton cell counts.

تعداد مجموعه‌های ۲۰ ساله سموم و تعداد سلول‌های فیتوپلانکتون را داشتیم.

And that allowed us to understand the patterns of these blooms

و این به ما امکان می‌داد الگوهای این شکوفه‌ها را بفهمیم

and to build models to predict them.

و برای پیش بینی آنها مدل سازی کنیم.

And what we found

و آنچه فهمیدیم این بود

was that the risk of harmful algal blooms was tightly linked to aspects of climate.

که خطر شکوفه‌های مضر جلبک کاملاً با جنبه‌های آب و هوا مرتبط است.

Now when I say "climate," I don't mean weather day-to-day,

اکنون وقتی می گویم «آب و هوا»، منظورم آب و هوا روزمره نیست،

I mean long-term changes.

منظورم تغییرات طولانی مدت است.

These oscillations that you may have heard of --

این نوسانات که شاید شما

the Pacific Decadal Oscillation, El Niño --

نوسانات ده ساله اقیانوس آرام، ال نینو شنیده باشید --

they usually bring warm, dry winters to this region,

آنها معمولاً زمستان‌های گرم و خشک را به این منطقه می‌آورند،

but they also reduce the strength of the California Current,

اما همچنین باعث کاهش قدرت جریان کالیفرنیا،

which runs from the north to the south along the Pacific Northwest,

که از شمال به جنوب در شمال غربی اقیانوس آرام امتداد دارد می‌شود،

and they warm the coastal ocean.

و آنها ساحل اقیانوس را گرم می‌کنند.

These are the reds you're seeing in this plot,

این قرمزهایی است که در این طرح مشاهده می کنید،

warm anomalies,

ناهنجاری‌های گرم،

strong positive indices of the PDO.

شاخص های مثبت قوی PDO.

And when we have these changes in circulation

و هنگامی که ما این تغییرات در گردش

and changes in temperature,

و تغییر دما را داریم،

the risk of harmful algal blooms is increased,

خطر شکوفه‌های مضر جلبک افزایش می‌یابد،

but also salmon recruitment has decreased,

اما جذب ماهی سالمون نیز کاهش یافته است،

and we see intrusions of invasive species like green crab.

و ما شاهد حمله‌های گونه‌های تهاجمی مانند خرچنگ سبز هستیم.

So these are ecological and economic impacts of climate.

بنابراین این‌ها اثرات زیست محیطی و اقتصادی آب و هوا است.

Now, if our models are right,

اکنون اگر مدل‌های ما درست باشند،

the frequency and severity of these events are only going to get worse,

درست و در کنار این ناهنجاری‌های گرم،

right along with these warm anomalies.

فرکانس و شدت این رویدادها بدتر می‌شوند.

And, to illustrate that,

و برای نشان دادن اینکه،

2014 was probably one of the worst harmful algal blooms in Oregon history.

سال ۲۰۱۴ احتمالاً یکی از بدترین‌ها از نظر شکوفه‌های جلبک در تاریخ اورگان بود.

It was also the hottest year in the modern climate record at that time,

همچنین گرم‌ترین سال در آب و هوای مدرن در آن زمان.

that is until 2015,

یعنی تا سال ۲۰۱۵،

2016,

۲۰۱۶،

2017, 2018.

۲۰۱۸ ،۲۰۱۷

In fact, the five hottest years in the modern climate record

در واقع، گرم‌ترین پنج سال در تاریخ آب و هوای مدرن

have been the last five.

پنج سال گذشته بوده است.

That bodes really well for harmful algal blooms

آن ساختار واقعا مناسب شکوفه‌های مضر جلبک هستند

and poorly for ecosystem health.

و برای سلامت اکوسیستم ضعیف هستند.

Now, you may not care about shellfish,

حال ممکن است شما به صدف ماهی اهمیتی ندهید،

but these changes impact economically important fisheries,

اما این تغییرات به لحاظ اقتصادی تأثیرمهم بر شیلات

like crab and salmon,

مانند خرچنگ و ماهی قزل آلا می‌گذارد.

and they can impact the health of marine mammals like whales.

و می‌تواند بر سلامت پستانداران دریایی مانند نهنگ تأثیر بگذارد.

And that might matter a little bit more.

و این ممکن است کمی بیشتر اهمیت داشته باشد.

That might resonate.

ممکن است منطقی باشد.

So, there's your doomsday tale for the margins of the Pacific.

بنابراین داستان رستاخیز شما برای حاشیه اقیانوس آرام وجود دارد.

Actually, these are really resilient ecosystems.

در واقع، این‌ها اکوسیستم‌های واقعاً بهبود پذیر هستند.

They can absolutely bounce back if we give them a chance.

اگر به آنها فرصتی بدهیم، آنها کاملاً می‌توانند بهبود یابند.

The point is not to ignore the changes that we're seeing,

نکته این است که تغییراتی که می بینیم نادیده نگیریم.

which brings me to my second vignette.

و همین امر مرا به رویکرد دومم می‌رساند.

I have since moved to the most remote island chain on our planet,

من از آن زمان به دورافتاده ترین زنجیره جزیره در سیاره ما،

the Hawaiian Islands,

جزایر هاوایی نقل مکان کرده‌ام،

where I'm the new lead of a program called the Hawaiian Ocean Time-series.

جایی که سرپرست جدید برنامه‌ای به نام مجموعه زمان اقیانوس هاوایی هستم.

And this is a program that for 31 years

و این برنامه ای است برای ۳۱ سال

has made this monthly pilgrimage to a spot called Station ALOHA.

که این بازدید ماهانه را در مکانی به نام ایستگاه ALOHA قرار داده است.

It's in the middle of the Pacific Ocean,

در وسط اقیانوس آرام است،

in the center of this vast, swirling system of currents

در مرکز این سیستم گسترده و پر پیچ و خم جریانات

that we call the North Pacific Subtropical Gyre.

که ما آن را حلقه نیمه گرمسیری اقیانوس آرام می‌نامیم.

It's our largest ocean ecosystem.

این بزرگترین اکوسیستم اقیانوس ما است.

It's four times the size of the Amazon rain forest.

چهار برابر جنگل بارانی آمازون است.

It is warm, in a good way.

به حالت خوبی گرم است.

It is blue water,

آب آبی است،

it's absolutely the type of place you want to dive in and swim.

کاملاً از نوع مکانی است که می‌خواهید در آن شیرجه بزنید و شنا کنید

You cannot do that off of research boats,

شما نمی‌توانید این کار را از قایق‌های تحقیقاتی انجام دهید،

because, you know, sharks. Google it.

زیرا، می دانید، کوسه‌ها. آن را سرچ کنید.

(Laughter)

(خنده حضار)

This is a beautiful place.

این مکان زیبایی است.

And here, since October of 1988,

و در اینجا، از اکتبر سال ۱۹۸۸،

generations of researchers have made these monthly pilgrimages.

نسل محققان این زیارت‌های ماهانه را انجام داده‌اند.

We study the biology, the chemistry, the physics of the open ocean.

ما زیست‌شناسی، شیمی، فیزیک اقیانوس آزاد را مطالعه می‌کنیم

We've measured the temperature from the surface to the seafloor.

ما دما را از سطح تا بستر دریا اندازه گرفته‌ایم.

We've tracked the currents, traced the waves.

ما جریان‌ها را ردیابی کرده‌ایم، امواج را ردیابی کرده‌ایم.

People have discovered new organisms here.

افراد موجودات جدید را در اینجا کشف کرده‌اند.

People have created vast genomic libraries

افراد کتابخانه‌های ژنومی گسترده‌ای ایجاد کرده‌اند

that have revolutionized

که آنچه را که ما درباره تنوع

what we think about the diversity of marine microorganisms.

میکروارگانیسم‌های دریایی فکر می‌کنیم متحول شده است.

It's not just a place of discovery,

این فقط یک مکان اکتشاف نیست،

but the important part about time series

اما بخش مهمی که در مورد مجموعه زمان وجود دارد

are that they provide us a sense of history,

این است که آنها یک حس تاریخی،

a sense of context.

یک حس زمینه را برای ما فراهم می‌کنند.

And in 30 years of data,

در ۳۰ سال داده‌ها،

it's allowed us to separate the seasonal change

به ما اجازه می‌دهد تغییرات فصلی را از هم جدا کنیم

and see the emergence of humanity's fingerprints

و شاهد ظهور اثر انگشت بشریت

on the natural world.

بر جهان طبیعی باشیم.

There's another iconic time series in Hawaii,

یک مجموعه نمادین دیگر در هاوایی وجود دارد،

and that is the Keeling Curve.

و آن منحنی کلینگ است.

I hope you have all seen this.

امیدوارم شماهمه این‌ها را دیده باشید.

This time series has documented the rapid increase in carbon dioxide

این مجموعه زمانی، افزایش سریع دی اکسید کربن

in the atmosphere.

در جو را ثبت کرده است.

It's not just the number, it's the rate of increase.

این فقط عدد نیست، بلکه نرخ افزایش است

The rate of carbon dioxide increase in our atmosphere

میزان افزایش دی اکسید کربن در جو ما

is unprecedented for our planet.

برای سیاره ما بی سابقه است.

And that has consequences for our oceans.

و این عواقبی برای اقیانوس‌های ما دارد.

In fact, oceans absorb about 90 percent of the heat that's generated

در حقیقت، اقیانوس‌ها حدود ۹۰ درصد گرمای حاصل از

by greenhouse gas emissions

انتشار گازهای گلخانه‌ای

and about 40 percent of the carbon dioxide.

و حدود ۴۰ درصد دی اکسید کربن را جذب می‌کنند.

And we have been able to measure that at Station ALOHA.

و ما توانسته‌ایم آن را در ایستگاه ALOHA بسنجیم.

Each one of these dots is a cruise.

هر یک از این نقاط یک سفر دریایی است.

It represents people's lives over 30 years trying to make these measurements,

این ۳۰ سال زندگی مردم را نشان می‌دهد و تلاش دارد این اندازه گیری‌ها را انجام دهد.

and it took 30 years to be able to see this.

۳۰ سال طول کشید تا بتوانیم این موضوع را مشاهده کنیم.

CO2 rises in the atmosphere,

CO2 در جو افزایش می‌یابد،

CO2 rises in the ocean.

CO2 در اقیانوس افزایش می‌یابد.

That's the red line.

این خط قرمز است.

A consequence of that

نتیجه آن

is a fundamental change in the chemistry of seawater,

تغییر اساسی در شیمی آب دریا است،

a decline in pH --

کاهش pH --

pH is on a log scale,

ph مقیاس لگاریتمی است.

here's your blue line.

در اینجا خط آبی شما وجود دارد.

So we've seen a 30 percent decline in pH in the surface ocean

بنابراین ما شاهد کاهش ۳۰ درصدی pH در سطحی اقیانوس هستیم

in this time series.

در این مجموعه زمانی.

Now that has impacts for organisms that need to feed, build shells,

حالا که بر ارگانیسم‌هایی که نیازبه تغذیه، به ساختن پوسته دارند تأثیر دارد،

that changes growth rates, metabolic interactions,

که سرعت رشد را، تعامل متابولیکی را تغییر می‌دهد،

and it doesn't just impact plankton --

و فقط به پلانکتون اثر نمی‌گذارد--

it impacts ecosystems as large as coral reefs.

این بر اکوسیستم‌های بزرگ به عنوان صخره‌های مرجانی نیز تأثیر می‌گذارد.

Now one of the things we've been able to show in this time series

اکنون یکی از مواردی که ما در این مجموعه زمانی توانسته‌ایم نشان دهیم

is this is just skimming the surface.

این است که فقط بررسی سطح رویی است.

Increases in CO2 and a decline in pH

افزایش CO2 و کاهش pH

are measured over the top 500 meters of the water column.

در ۵۰۰ متر بالای ستون آب اندازه‌گیری می‌شود.

I really find that to be profound.

واقعاً فهمیدم که عمیق است.

This is genuinely one of the most remote places on our planet,

این واقعاً یکی از دورافتاده ترین مکان های سیاره ما است،

and we've impacted the top 500 meters of the water column.

و ما ۵۰۰ متر بالای ستون آب را تحت تأثیر قرار داده‌ایم.

Now, these two things --

اکنون، این دو چیز --

harmful algal blooms, ocean acidification --

شکوفه‌های مضر جلبک، اسیدی شدن اقیانوسی --

that's not all, of course.

که البته فقط این‌ها نیست.

You've heard of the rest:

شما در مورد بقیه شنیده اید:

sea-level rise, eutrophication, melting of the polar ice caps,

افزایش سطح دریا، اوتروفیکاسیون، ذوب شدن یخ های قطبی

expansion of oxygen minimum zones, pollution, loss of biodiversity,

گسترش مناطق با حداقل اکسیژن، آلودگی، از بین رفتن تنوع زیستی،

overfishing.

ماهیگیری بیش از حد.

It's hard for me to get a grad student --

برای من دشوار است که بتوانم یک دانشجوی فارغ التحصیل بیابم --

you can see this pitch is a difficult one, right?

می‌بینید این مرحله فرق دارد، درست است؟

(Laughter)

(خنده حضار)

(Sighs)

(آه)

Again, I think these systems, these microbial ecosystems,

باز هم، فکر می‌کنم این سیستم‌ها، این اکوسیستم‌های میکروبی

are immensely resilient.

بسیار مقاوم هستند.

We just cannot go too far down this path.

ما فقط نمی‌توانیم از این مسیر خیلی فراتر برویم.

I personally believe that sustained observation of our oceans and our planet

من شخصاً معتقدم که مشاهده مداوم اقیانوس‌ما و سیاره ما

is the moral imperative for our generation of scientists.

ضرورت اخلاقی برای نسل دانشمندان ما است.

We are bearing witness

ما شاهد تغییراتی هستیم

to the changes that are being inflicted upon our natural communities,

که به جوامع طبیعی ما تحمیل می‌شود،

and by doing so,

و با این کار،

it provides us the opportunity to adapt and enact global change,

فرصتی را برای سازگاری و اجرای تغییرات جهانی فراهم می‌کنیم.

if we're willing.

اگر مایل باشیم.

So the solutions to these problems are multitiered.

بنابراین راه‌حل‌های این مشکلات چند منظوره است.

It involves a portfolio of solutions,

این شامل مجموعه‌ای از راه حل‌ها می‌شود

local change,

تغییر محلی،

but all the way up to voting for people who will protect our environment

اما همه راه‌ها برای رای دادن به افرادی است که از محیط زیست ما

on a global scale.

در مقیاس جهانی محافظت می‌کنند.

(Applause)

(تشویق حضار)

Let's bring it back to the love.

بیایید آن را به عشق مبدل کنیم.

(Laughter)

(خنده حضار)

Microbes matter.

میکروب‌ها مهم هستند.

These organisms are small,

این ارگانیسم‌های کوچک،

abundant, ancient,

فراوان، قدیمی،

and they are critical to sustaining our population and our planet.

و برای حفظ جمعیت و سیاره ما بسیار مهم هستند.

Yet we are on track to double our carbon dioxide emissions

با این حال، ما در تلاش هستیم تا انتشار دی اکسید کربن خود را

in the next 50 years,

در ۵۰ سال آینده دو برابر کنیم.

so the analogy that I use for that

بنابراین تمثیلی که من برای آن استفاده می‌کنم

is like we are eating like we're still in our 20s,

این است که ما می‌خوریم مثل این که در ۲۰ سالگیمان هستیم،

assuming there will be no consequences --

فرض می‌کنیم که هیچ عواقبی نخواهد داشت --

but I'm a woman in her 40s,

اما من زنی هستم که در دهه چهارم زندگی‌اش است

I know there are consequences for my fuel consumption. Right?

من می‌دانم که عواقبی برای مصرف سوختم وجود دارد. اینطور نیست؟

(Laughter)

(خنده حضار)

These oceans are very much alive.

این اقیانوس‌ها بسیار زنده هستند.

These ecosystems have not collapsed.

این اکوسیستم‌ها از بین نرفته‌اند.

Well, except for the Arctic, we can talk about that.

خوب، به جز قطب شمال، می‌توانیم در مورد آن صحبت کنیم.

(Laughter)

(خنده حضار)

But the sustained observations that I've shared with you today,

اما مشاهدات پایدار که من امروز با شما به اشتراک گذاشتم،

the work of generations of scientists,

کار نسل دانشمندان،

are pointing us to take better care of our oceans

به ما نشان می‌دهد که بهتر از اقیانوس‌های خود مراقبت کنیم

and to nurture the microbes that sustain us.

و میکروب‌هایی را که ما را حفظ می‌کند، پرورش دهیم.

And on that note,

و در این یادداشت،

I want to end with a quote from one of my heroes,

می‌خواهم با نقل قول یکی از قهرمانانم،

Jane Lubchenco.

جین لوبچنکو پایان دهم.

And this slide is appropriate.

و این اسلاید مناسب است.

Jane has said that the oceans are not too big to fail,

جین گفته است که اقیانوس‌ها برای شکست خوردن زیادی بزرگ نیستند،

nor are they too big to fix,

همینطور برای ترمیم کردن زیادی بزرگ نیستند،

but the oceans are too big to ignore.

اما برای نادیده گرفتن خیلی بزرگ هستند.

Thank you.

سپاسگزارم.

(Applause)

(تشویق حضار)