Why art thrives at Burning Man | Nora Atkinson

Translator: ahmad rahbari Reviewer: Leila Ataei

It's like a dream.

شبیه یک رویا است.

Imagine, in the empty desert,

تصور کنید، در بیابانی بی‌آب و علف هستید.

you come upon a huge wheel ringed in skeletons,

به چرخی بزرگ با حلقه‌ای از اسکلت‌ها برمی‌خورید.

and someone invites you to come pull a series of heavy ropes at its base,

وشخصی از شما برای کشیدن ریسمان‌های سنگین انتهای آن کمک می خواهد.

so you walk to one side, where a team is waiting,

بنابراین شما قدم زنان به سمتی که گروهی منتظر هستند، می‌روید.

and you all throw your backs into it,

و پشت به چرخ بزرگ

and you pull in turn,

شروع به کشیدن ریسمان می‌کنید.

and eventually, the wheel roars to life,

و سرانجام، چرخ غرش‌کنان حیات یافت.

lights begin to flicker, and the audience cheers,

نور چراغ‌ها سوسو می‌زند و حضار تشویق می‌کنند.

and you've just activated Peter Hudson's "Charon,"

و حالا شما "خارون" پِیتر هادسون را فعال کرده‌اید.

one of the world's largest zoetropes.

یکی از بزرگترین گردونه‌های تصاویر متحرک دنیا.

This is the farthest thing from marketable art.

دورترین شیء از هنر باب بازار.

(Laughter)

(خنده)

It's huge, it's dangerous,

خیلی بزرگ و خطرناک است،

it takes a dozen people to run, and it doesn't go with the sofa.

به افراد زیادی برای حرکت آن نیاز است و با مبل هم همخوانی ندارد.

(Laughter)

(خنده )

It's beautifully crafted and completely useless,

هنر دست زیبای و البته کاملا بدون استفاده،

and it's wonderful.

و شگفت‌انگیزی است.

You're unlikely to see works like "Charon" in the art-world headlines.

بعید است کارهایی هنری مشابه "خارون" را در عناوین دنیای هنر مشاهده کنید.

These days, the buying and selling of artwork

این روزها، خرید و فروش کارهای هنری

often gets more attention than the works themselves.

در قیاس با خود اثر اغلب توجه کمتری می‌گیرد.

In the last year, a Jean-Michel Basquiat sold for 110 million dollars,

در سال گذشته، هنرمند زان میشل باسکویه این اثر را به مبلغ ۱۱۰ میلیون دلار فروخت.

the highest price ever achieved for the work of an American artist,

بالاترین قیمتی که تاکنون به اثری از یک هنرمند آمریکایی پرداخت شده است.

and a painting by Leonardo da Vinci sold for 450 million,

و نقاشی لئوناردو داوینچی به ارزش ۴۵۰ میلیون دلار فروخته شد.

setting a new auction record.

با ثبت یک رکورد جدید در مزایده.

Still, these are big, important artists,

این‌ها هنوز هنرمندهای مشهور و بزرگی هستند،

but still, when you look at these works and you look at the headlines,

اما زمانی که در این اثرها دقت می کنید و به کارهای برجسته نگاه می‌اندازید،

you have to ask yourself,

باید از خود بپرسید،

"Do I care about these because they move me,

« آیا برایم مهم هستند به دلیل اینکه انگیزشی هستند.

or do I care about them because they're expensive

یا چون گران هستند برایم اهمیت دارند

and I think they're supposed to?"

و فکر می‌کنم باید اینطور باشد؟»

In our contemporary world, it can be hard to separate those two things.

در دنیای معاصر ما، به سختی می‌توان این دو را از هم تفکیک کرد.

But what if we tried?

اما چه می‌شود اگر تلاش کنیم؟

What if we redefined art's value --

چطور می‌شد اگر ارزش‌های هنری را بازتعریف کنیم؟

not by its price tag,

نه براساس ارزش مادی آنها

but by the emotional connection it creates between the artist and the audience,

بلکه براساس درجه تاثیر احساسی هنر بر بیننده

or the benefits it gives our society,

یا براساس میزان سودمندی جامعه

or the fulfillment it gives the artists themselves?

یا نحوه تحقق آن را به خود هنرمندان واگذار کرد؟

This is Nevada's Black Rock Desert,

این بیابان صخره سیاه نوادا است،

about as far as you can get from the galleries of New York

بسیار دورتر از آنچه می‌توانید در گالری‌های نیویورک

and London and Hong Kong.

و لندن و هنگ کنگ ببینید.

And here, for just about 30 years, at Burning Man,

و اینجا، به مدت تقریبا ۳۰ سال، در جشنواره سالانه مرد سوزان،

a movement has been forming that does exactly that.

جنبشی شکل گرفته که دقیقا همان کار را می‌کند.

Since its early anarchist years, Burning Man has grown up.

طی سال‌های اولیه دوران هرج و مرج، مراسم مرد سوزان توسعه یافته است.

Today, it's more of an experiment in collective dreaming.

امروز، این جشنواره، تجربه‌ای فراتر از رویا است.

It's a year-round community, and every August, for a single week,

این جشنواره هرساله در ماه آگوست، به مدت یک هفته برگزار می‌شود.

70,000 people power down their technology and pilgrimage out into the desert

۷۰ هزار نفر با رها کردن تکنولوژی، به این صحرا سفر می‌کنند.

to build an anti-consumerist society

به منظور ساختن یک جامعه ضد مصرف‌گرا

outside the bounds of their everyday lives.

خارج از حد و مرزهای زندگی روزمره

The conditions are brutal.

شرایط بی رحمانه است.

Strangers will hug you,

غریبه‌ها شما را در آغوش می‌گیرند.

and every year, you will swear it was better the last,

و هر سال، شما اذعان خواهید داشت مراسم بهتر از سال قبل بود.

but it's still ridiculous and freeing and alive,

اما هنوز مراسمی خنده‌دار، آزاد و شاد است

and the art is one thing that thrives here.

و هنر در این مراسم توسعه می‌یابد.

So this is me on the desert playa last year

همانطور که ملاحظه می‌کنید من سال گذشته در این برنامه با برادرم

with my brother, obviously hard at work.

حاضر شدم ، بدیهی است که کار سختی بود.

(Laughter)

(خنده حضار)

I'd been studying the art of Burning Man for several years,

چند سال است که جشنواره مرد سوزان را مورد مطالعه قرار دادم.

for an exhibition I curated at the Smithsonian's Renwick Gallery,

من سرپرستی نمایشگاهی را در گالری اسمیتسونین رنویک به عهده داشتم.

and what fascinates me the most isn't the quality of the work here,

بیشترین چیزی که من را جذب می‌کرد کیفیت کار آنجا نبود؛

which is actually rather high,

که البته در جایگاه نسبتا بالایی بود؛

it's why people come out here into the desert again and again

برای من جالب بود چرا مردم بارها و بارها به صحرا می‌آیند

to get their hands dirty and make in our increasingly digital age.

تا دست‌های خود را کثیف کنند و دوران دیجیتال رو به رشد ما را بسازند.

Because it seems like this gets to something that's essentially human.

چون به نظر می‌آید بشر دوست دارد به نیازهای انسانی خود دست یابد.

Really, the entire encampment of Burning Man

واقعا مجموعه اردوگاه مرد سوزان

could be thought of as one giant interactive art installation

را می‌توان به عنوان نمايشگاه تعاملی بزرگی در نظر گرفت

driven by the participation of everyone in it.

که با مشارکت ديگران به پيش می‌رود.

One thing that sets this work aside from the commercial art world

آنچه اين نمايشگاه را از دنيای هنرهای درآمدزا مجزا می‌کند

is that anyone who makes work can show it.

این است که هر شخصی می‌تواند اثرش را در معرض ديد عموم قرار دهد.

These days, around 300 art installations and countless artistic gestures

اين روزها حدودا ٣٠٠ اثر هنری و تعداد بی شماری حالات زيبایی شناختی

go to the playa.

نمايش داده می‌شود.

None of them are sold there.

در آنجا هيچ یک از آثار هنری فروخته نمی‌شود‌.

At the end of the week, if the works aren't burned,

در پايان هفته در صورتی که آثار سوزانده نشوند

artists have to cart them back out and store them.

هنرمندان مجبورند آنها را برای انبارکردن بار کرده و برگردانند.

It's a tremendous labor of love.

اين کار محصول جانانه عشق است.

Though there is certainly a Burning Man aesthetic,

اگر چه مطمئنا زيبای شناختی در جشنواره مرد سوزان

pioneered by artists like Kate Raudenbush and Michael Christian,

که توسط هنرمندانی همچون کيت رودنبوش و مايکل کريستين آغازگرش بودند،

much of the distinctive character of the work here

بسياری از خصوصيات ويژه اثر در اينجا

comes from the desert itself.

از خود بيابان نشات می‌گيرد.

For a work to succeed,

برای اين که کاری موفق باشد،

it has to be portable enough to make the journey,

بايد امکان جابجايی و حمل و نقل آن وجود داشته باشد.

rugged enough to withstand the wind and weather and participants,

بايد بحد کافی در برابر باد، آب و هوا و مشارکت مقاومت داشته باشد.

stimulating in daylight and darkness,

در شرايط شبيه‌سازی شده روز و شب

and engaging without interpretation.

و برقراری ارتباط بدون توضيح و تفسير

Encounters with monumental and intimate works here feel surreal.

در اينجا برخورد با کارهای بزرگ و خودمانی موجب ايده‌آل‌پردازی می‌شود.

Scale has a tendency to fool the eyes.

مقياس‌ها تمايل به اغوای بیننده دارد.

What looked enormous in an artist's studio could get lost on the playa,

آنچه در استوديو هنرمند، بزرگ به نظر می‌رسد می‌تواند در اين جشنواره گم شود.

but there are virtually no spatial limits,

اما از نظر عملی محدوديت فضا وجود ندارد.

so artists can dream as big as they can build.

هنرمندان بسته به وسعت دیدگاه خود امکان ساخت خواهند داشت.

Some pieces bowl you over by their grace

ظرافت برخی از آثار هنری شما را به وجد می‌آورد.

and others by the sheer audacity it took to bring them here.

و جسارت هنری دیگران موجب فراخوان دیگران می‌شود.

Burning Man's irreverent humor comes out in pieces

شوخی گستاخانه مرد سوزان در قطعاتی همچون

like Rebekah Waites' "Church Trap,"

دام کلیسای اثر ربکا وایتز متجلی می‌شود،

a tiny country chapel set precariously on a wooden beam, like a mousetrap,

کلیسای کوچکی که به سختی روی یک تخته چوب مشابه تله موش قرار گرفته است.

that lured participants in to find religion --

که شرکت کنندگان را برای یافتن مذهب جذب می‌کند--

it was built and burned in 2013 ...

در سال ۲۰۱۳ ساخته و سوزانده شد.

while other works, like Christopher Schardt's "Firmament,"

درحالیکه آثار دیگر، چون اثر گنبد آسمان کریستوفر شارث،

aim for the sublime.

هدفی برای تعالی است.

Here, under a canopy of dancing lights set to classical music,

اینجا، زیر چراغهای رقصان، هماهنگ با موسیقی کلاسیک،

participants could escape the thumping rave beats

شرکت‌کنندگان می‌توانند از ضربات حیرت‌آور شدید موسیقی

and chaos all around.

و بی‌نظمی اطراف فرار کنند.

At night, the city swarms with mutant vehicles,

شبانگاه، شهر به اشغال خودروهای تغییر یافته درآمد،

the only cars allowed to roam the playa.

تنها ماشین‌هایی که می‌توانستند در آنجا بچرخند.

And if necessity is the mother of invention,

و در صورت ضرورت، مادر اختراع،

here, absurdity is its father.

اینجا، پدرش مضحک است.

(Laughter)

(خنده)

They zigzag from artwork to artwork

آنها از اثری به اثر دیگر جابجا می‌شوند.

like some bizarre, random public transportation system,

چیز عجیبی، همچون سیستم حمل و نقل شهری

pulsing with light and sound.

تواتر نور و صدا.

When artists stop worrying about critics and collectors

هنگامی که هنرمندان از منتقدها و مجموعه‌دارها واهمه ندارند.

and start making work for themselves,

و کارهای هنری را برای دل خودشان تولید می‌کنند

these are the kinds of marvelous toys they create.

اینها انواعی از ابزارهای شگفت انگیزی هستند که خلق می‌کنند.

And what's amazing is that, by and large, when people first come to Burning Man,

و به وضوح برای مردم شگفت انگیز است هنگامی که به مراسم مرد سوزان می‌آیند.

they don't know how to make this stuff.

آنها نمی‌دانند چگونه این آثار را بسازند.

It's the active collaborative maker community there

در آنجا همکاری فعال جامعه سازندگان وجود دارد

that makes this possible.

که جشنواره را ممکن می‌سازد.

Collectives like Five Ton Crane come together to share skills

گروه‌ها مانند گروه جرثقیل پنج تن برای اشتراک مهارت‌ها دور هم جمع شده‌اند.

and take on complex projects a single artist would never even attempt,

و پروژه‌های پیچیده را بپذیرید یک هنرمند به تنهایی هرگز تلاش نخواهد کرد.

from a Gothic rocket ship that appears ready to take off at any moment

از یک موشک گوتیک که به نظر می‌رسد آماده است تا هر لحظه پرتاب شود

to a fairytale home inside a giant boot

تا خانه فرشته در داخل یک قایق بزرگ

complete with shelves full of artist-made books,

تکمیل شده با قفسه‌هایی پر از کتاب‌های آثار هنرمندان

a blackbird pie in the oven

کیک پرنده سیاه در فر اجاق گاز

and a climbable beanstalk.

و یک ساقه بالارونده لوبیا.

Skilled or unskilled, all are welcome.

افراد با مهارت و بی مهارت، همگی خوش آمدید.

In fact, part of the charm and the innovation of the work here

در واقع، بخشی از جذابیت و نوآوری کار در اینجا

is that so many makers aren't artists at all,

عدم هنرمند بودن بسیاری از سازندگان است.

but scientists or engineers

اما دانشمندان یا مهندسین

or welders or garbage collectors,

یا جوشکاران یا رفتگران،

and their works cross disciplinary boundaries,

و آنها که کارشان مرزهای ضوابط را پشت سر می‌گذارند.

from a grove of origami mushrooms

از قارچ‌های کاغذی

that developed out of the design for a yurt

که بر اساس طرح یورت (خیمه گرد) توسعه یافته است

to a tree that responds to the voices and biorhythms

و به درختی که به اصوات و ریتم‌های زنده اطراف

of all those around it

از طریق ۱۷۵ هزار

through 175,000 LEDs embedded in its leaves.

لامپ ال‌ای‌دی قرار گرفته در برگ‌های آن واکنش نشان می‌دهد.

In museums, a typical visitor spends less than 30 seconds with a work of art,

در موزه‌ها، بازدیدکننده معمولی کمتر از ۳۰ ثانیه وقت را صرف یک اثر هنری می‌کند.

and I often watch people wander from label to label,

و من اغلب مردم را در مشاهده اتیکت‌ها متعجب می‌بینم.

searching for information,

جستجو برای اطلاعات،

as though the entire story of a work of art

اگرچه کل داستان یک اثرهنری

could be contained in that one 80-word text.

می‌تواند در یک متن ۸۰ کلمه‌ای قرار گیرد.

But in the desert, there are no gatekeepers

اما در بیابان، هیچ نگهبانی دم دربو اعلانی

and no placards explaining the art, just natural curiosity.

که اثر هنری را توضیح دهد وجود ندارد، کنجکاوی طبیعی صرف است.

You see a work on the horizon, and you ride towards it.

شما اثری را در افق مشاهده می‌کنید و بسوی آن می‌روید.

When you arrive, you walk all around it,

وقتی به آن می‌رسید، اطراف آن قدم می‌زنید.

you touch it, you test it.

آن را لمس و امتحان می‌کنید.

Is it sturdy enough to climb on? Will I be impaled by it?

آیا برای بالا رفتن مناسب هست؟ آیا وزن من را تحمل می‌کند؟

(Laughter)

(خنده حضار)

Art becomes a place for extended interaction,

هنر مکانی برای گسترش روابط است،

and although the display might be short-lived,

و اگرچه مدت نمایش ممکن است کوتاه باشد،

the experience stays with you.

تجربه‌ها برای شما ماندگار می‌شوند.

Nowhere is that truer at Burning Man than at the Temple.

هیچ جا در مرد سوزان از معبد حقیق‌تر نیست.

In 2000, David Best and Jack Haye built the first Temple,

درسال ۲۰۰۰، دیوید بست و جک هی اولین معبد را ساختند.

and after a member of their team was killed tragically in an accident

و بعد از آن فردی از گروه‌ آنها به طور غم انگیزی طی حادثه‌ای کشته شد.

shortly before the event,

کمی پیش از رویداد،

the building became a makeshift memorial.

این ساختمان موقتی بعنوان یادبود استفاده شد.

By itself, it's a magnificent piece of architecture,

به تنهایی، یک قطعه معماری باشکوه است،

but the structure is only a shell until it disappears

اما ساختار تنها پوسته‌ای است تا این که زیر توده‌ای

under a thick blanket of messages.

از پیامها ناپدید می‌شود.

"I miss you."

« دلم برات تنگ شده.»

"Please forgive me."

«لطفا من را ببخش.»

"Even a broken crayon still colors."

«حتی یک مداد رنگی شکسته، رنگی است.»

Intimate testaments to the most universal of human experiences,

وصیت دوستانه به تجربیات انسانی جهان شمول،

the experience of loss.

تجربه شکست.

The collective emotion in this place is overpowering and indescribable,

احساس جمعی در این مکان پرقدرت و غیرقابل توصیف است.

before it's set afire on the last night of the event.

تا قبل از آخرین شب این رویداد که آنم را آتش می‌زنند.

Every year, something compels people from all different walks of life,

هر سال، چیزی مردم را با رویکردهای مختلف زندگی به اینجا فرا می‌خواند.

from all over the world,

از سرتاسر دنیا،

to go out into the desert and make art

برای آمدن به بیابان و ساختن اثرهنری

when there is no money in it.

وقتی هیچ درآمدی مالی در کار نیست.

The work's not always refined,

آثار همیشه تصحیح شده نیست،

it's not always viable,

آثار همیشه ماندگار نیست،

it's not even always good,

حتی همیشه خوب نیست،

but it's authentic and optimistic in a way we rarely see anywhere else.

اما معتبر و ایده‌آل است به نحوی که به ندرت جای دیگرمی‌بینیم.

In these cynical times,

در این دوره‌های غیرقابل اعتماد،

it's comforting to know that we're still capable of great feats of imagination,

موجب دلداری است که بدانیم هنوز قادر به تولید شاهکارهای بزرگ تخیلی هستیم.

and that when we search for connection,

و آن وقتی است که ارتباطات را جستجو می‌کنیم.

we come together and build cathedrals in the dust.

کنار هم جمع می‌شویم و کلیسایی در بیابان می‌سازیم.

Forget the price tags.

برچسب قیمت‌ها را فراموش کنید.

Forget the big names.

نام‌های بزرگ را فراموش کنید.

What is art for in our contemporary world if not this?

هنر معاصر ما اگراین نباشد چیست؟

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)