The next species of human | Juan Enriquez

خوان انریکز درباره دانشی فراتر از درک صحبت می کند

Translator: Hasan Moeeni Reviewer: Ali Moeeny

There's a great big elephant in the room called the economy.

وضعیت کنونی اقتصاد واقعیت غیر قابل انکاری است.

So let's start talking about that.

پس اجازه بدهید درباره آن صحبت کنیم.

I wanted to give you a current picture of the economy.

من می خواهم یک تصویر از وضعیت فعلی اقتصاد به شما بدهم.

That's what I have behind myself.

آن را می توانید پشت سر من ببینید.

(Laughter)

(خنده)

But of course what we have to remember is this.

البته چیزی که ما باید به خاطر داشته باشیم این است.

And what you have to think about is,

و چیزی که باید درباره آن فکر کنید این است که،

when you're dancing in the flames, what's next?

عواقب بازی با آتش چیست؟

So what I'm going to try to do in the next 17 and a half minutes

پس کاری که من در 17.5 دقیقه آینده می خواهم انجام بدهم

is I'm going to talk first about the flames --

این است که ابتدا درباره آتش صحبت کنم --

where we are in the economy --

وضعیت کنونی اقتصاد چگونه است --

and then I'm going to take three trends

و بعد از آن سعی خواهم کرد سه موضوعی که

that have taken place at TED over the last 25 years

در طی ۲۵ سال در TED دنبال شده

and that will take place in this conference

و خواهد شد

and I will try and bring them together.

را در کنار یکدیگر تحلیل کنم.

And I will try and give you a sense of what the ultimate reboot looks like.

و سعی خواهم کرد به شما نشان دهم که نوسازی عظیم چگونه خواهد بود.

Those three trends are

این سه گرایش،

the ability to engineer cells,

توانایی مهندسی سلول ها،

the ability to engineer tissues,

توانایی مهندسی بافت ها

and robots.

و ربات ها است.

And somehow it will all make sense.

و چگونه این ها در کنار یکدیگر معنی پیدا خواهند کرد.

But anyway, let's start with the economy.

در هر صورت، اجازه بدهید از اقتصاد شروع کنیم.

There's a couple of really big problems that are still sitting there.

دو مشکل واقعاً بزرگ وجود دارد که هنوز رفع نشده است.

One is leverage.

یکی از آن ها اهرم های اقتصادی است.

And the problem with leverage is

و مشکل اهرم های اقتصادی هم این است که

it makes the U.S. financial system look like this.

باعث شده نظام مالی آمریکا این طور به نظر برسد.

(Laughter)

(خنده)

So, a normal commercial bank has nine to 10 times leverage.

شاخص بدهی به دارایی جاری یک بانک تجاری معمولی ۹ یا ۱۰ است.

That means for every dollar you deposit, it loans out about nine or 10.

یعنی این که برای هر دلاری که شما سپرده گذاری می کنید ۹ یا ۱۰ برابر آن وام داده می شود.

A normal investment bank is not a deposit bank,

یک بانک سرمایه گذاری معمولی یک بانک سپرده گذاری نیست،

it's an investment bank;

یک بانک سرمایه گذاری است.

it has 15 to 20 times.

که شاخص ۱۵ تا ۲۰ دارد.

It turns out that B of A in September had 32 times.

این طور مشخص شد که در سپتامبر شاخص «بانک آمریکا» ۳۲ بوده است.

And your friendly Citibank had 47 times.

و شاخص سیتی بانک دوست داشتنی شما ۴۷ بوده است.

Oops.

اووپس.

That means every bad loan goes bad 47 times over.

یعنی این که هر وامی که بازپرداخت نشود ۴۷ برابر بدهی به بار می آورد.

And that, of course, is the reason why all of you

و این البته، دلیل این است که چرا

are making such generous and wonderful donations

همه شما کمک های سخاوتمندانه و شگفت آوری

to these nice folks.

به این قوم نجیب می کنید.

And as you think about that,

و وقتی درباره آن فکر می کنید

you've got to wonder: so what do banks have in store for you now?

شگفت زده می شوید : خوب پس این بانک ها الان چقدر پول برای شما ذخیره دارند؟

(Laughter)

(خنده)

It ain't pretty.

این اصلا خوشایند نیست.

The government, meanwhile, has been acting like Santa Claus.

دولت در طول این مدت مثل بابا نوئل رفتار کرده است.

We all love Santa Claus, right?

همه ما عاشق بابا نوئل هستیم، درست؟

But the problem with Santa Clause is,

ولی مشکل بابا نوئل این است که

if you look at the mandatory spending of what these folks have been doing

اگر شما به مخارج اجباریی که این قوم دارند

and promising folks,

و قول آن را داده اند نگاه کنید

it turned out that in 1967, 38 percent was mandatory spending

به این نتیجه می رسید که در سال ۱۹۶۷، ۳۸ درصد این مخارج اجباری

on what we call "entitlements."

مربوط به مواردی بوده است که ما به آن مخارج "استحقاقی" می گوییم.

And then by 2007 it was 68 percent.

و در سال ۲۰۰۷ این مخارج به ۶۸ درصد کل رسیده است.

And we weren't supposed to run into 100 percent until about 2030.

و ما قرار نبود که تا سال ۲۰۳۰ به ۱۰۰ درصد برسیم.

Except we've been so busy giving away a trillion here, a trillion there,

به جای آن ما آنقدر گرفتار خرج کردن یک تريليون این جا و یک تريليون آن جا بودیم

that we've brought that date of reckoning forward

که این روز حساب پس دادن را

to about 2017.

تا سال ۲۰۱۷ جلو آورده ایم.

And we thought we were going to be able to lay these debts off on our kids,

و ما تصور می کردیم که می توانیم پس دادن این وام ها را بر دوش بچه هایمان بگذاریم

but, guess what?

ولی حدس بزنید که چی شد؟

We're going to start to pay them.

ما باید باز پرداخت این وام ها را شروع کنیم.

And the problem with this stuff is, now that the bill's come due,

و مشکل این کار این است که الان که زمان پرداخت صورت حساب ها رسیده،

it turns out Santa isn't quite as cute when it's summertime.

معلوم شد که بابا نوئل در تابستان به زیبایی زمستان نیست.

Right?

درست؟

(Laughter)

(خنده)

Here's some advice from one of the largest investors in the United States.

این ها تعدادی از توصیه های یکی از بزرگترین سرمایه گذاران در ایالات متحده است.

This guy runs the China Investment Corporation.

این شخص شرکت سرمایه گذاری چین را اداره می کند.

He is the main buyer of U.S. Treasury bonds.

او یکی از خریدارن عمده ی اوراق قرضه خزانه است.

And he gave an interview in December.

او در دسامبر یک مصاحبه انجام داده است.

Here's his first bit of advice.

این توصیه ی اول اوست.(نسبت به کشورهایی که به شما پول قرض داده اند مؤدب باشید)

And here's his second bit of advice.

و این هم دومین توصیه ی اوست.(ما دوست داریم شما را حمایت کنیم به شرطی که این حمایت تاب آوردنی باشد)

And, by the way,

و در ضمن،

the Chinese Prime Minister reiterated this at Davos last Sunday.

نخست وزیر چین همین موارد را یکشنبه گذشته در اجلاس داووس تکرار کرده است.

This stuff is getting serious enough

این مسئله به اندازه کافی جدی شده است

that if we don't start paying attention to the deficit,

که اگر ما توجه کافی به کسری بودجه نکنیم،

we're going to end up losing the dollar.

با از دست رفتن ارزش شدید دلار مواجه خواهیم شد.

And then all bets are off.

و در نتیجه تمام شرط بندی ها را خواهیم باخت.

Let me show you what it looks like.

اجازه بدهید به شما نشان دهم که چه خواهد شد.

I think I can safely say

من فکر می کنم بتوانم با اطمینان بگویم که

that I'm the only trillionaire in this room.

من تنها تریلیونر در این جلسه هستم.

This is an actual bill.

این یک اسکناس واقعی است.

And it's 10 triliion dollars.

این یک اسکناس ۱۰ تریلیون دلاری است.

The only problem with this bill is it's not really worth very much.

تنها مشکل این اسکناس این است که ارزش واقعی خود را از دست داده است.

That was eight bucks last week, four bucks this week,

هفته گذشته ۸ دلار ازرش داشت.۴ دلار این هفته

a buck next week.

و یک دلار هفته آینده ارزش خواهد داشت.

And that's what happens to currencies when you don't stand behind them.

و این چیزی است در اثر عدم حمایت از پول یک کشور بر سر آن خواهد آمد.

So the next time somebody as cute as this shows up on your doorstep,

پس دفعه دیگر که کسی به جذابی این به در خانه شما آمد

and sometimes this creature's called Chrysler and sometimes Ford and sometimes ... whatever you want --

و بعضی مواقع به این جانور کرایسلر و بعضی مواقع فورد و ... هر چه که شما بخواهید می گویند --

you've just got to say no.

شما تنها باید نه بگویید.

And you've got to start banishing a word that's called "entitlement."

و شما باید سعی کنید که از کلمه "استحقاق" دیگر استفاده نکنید.

And the reason we have to do that in the short term

و دلیل این که این کار را باید در کوتاه مدت انجام دهیم

is because we have just run out of cash.

هم این است که پول ما ته کشیده است.

If you look at the federal budget, this is what it looks like.

اگر به بودجه فدرال نگاه کنید این چیزی است که خواهید دید.

The orange slice is what's discretionary.

قطعه نارنجی بودجه اختیاری است.

Everything else is mandated.

و بقیه بودجه اجباری است.

It makes no difference if we cut out the bridges to Alaska in the overall scheme of things.

اگر ما طرح پل های آلاسکا را لغو کنیم تفاوتی در کل ایجاد نخواهد شد.

So what we have to start thinking about doing

خوب، کاری که ما باید به انجام آن فکر کنیم

is capping our medical spending

کاهش هزینه های مربوط به درمان است.

because that's a monster that's simply going to eat the entire budget.

زیرا این هزینه های هنگفت بخش عمده ای از بودجه را به خود اختصاص داده است.

We've got to start thinking about asking people

ما باید به فکر این باشیم که از مردم بخواهیم

to retire a little bit later.

که دیرتر بازنشسته شوند.

If you're 60 to 65 you retire on time.

اگر شما ۶۰ تا ۶۵ سال دارید به موقع بازنشسته می شوید.

Your 401(k) just got nailed.

ذخیره بازنشستگی شما تازه تکمیل شده است.

If you're 50 to 60 we want you to work two years more.

اما اگر ۵۰ تا ۶۰ سال دارید ما از شما می خواهیم که دو سال بیشتر کار کنید.

If you're under 50 we want you to work four more years.

اگر زیر ۵۰ سال دارید ما از شما می خواهیم چهار سال بیشتر کار کنید.

The reason why that's reasonable is,

این کار به این دلیل معقول است که

when your grandparents were given Social Security,

وقتی پدر و مادر بزرگ شما خدمات تامین اجتماعی دریافت می کردند

they got it at 65 and were expected to check out at 68.

از ۶۵ سالگی شروع می کردند و انتظار می رفت در ۶۸ سالگی تسویه حساب کنند.

Sixty-eight is young today.

۶۸ ساله امروز جوان به حساب می آید.

We've also got to cut the military about three percent a year.

همچنین ما باید هزینه های نظامی را ۳ درصد در سال کاهش دهیم.

We've got to limit other mandatory spending.

همین طور باید دیگر هزینه های اجباری را محدود کنیم.

We've got to quit borrowing as much,

ما باید عادت قرض کردن به این مقدار را ترک کنیم

because otherwise the interest is going to eat that whole pie.

زیرا در غیر این صورت همه بودجه را باید به باز پرداخت آن ها اختصاص دهیم.

And we've got to end up with a smaller government.

و ما باید دولت را کوچک کنیم.

And if we don't start changing this trend line,

و اگر ما شروع به انجام این روند تغییرات نکنیم،

we are going to lose the dollar

با کاهش شدید ارزش دلار مواجه خواهیم شد.

and start to look like Iceland.

و به شکل ایسلند در خواهیم آمد.

I got what you're thinking.

من می دانم که شما چه فکری می کنید.

This is going to happen when hell freezes over.

در صورتی یخ زدن جهنم ، این اتفاق برای ما خواهد افتاد.

But let me remind you this December it did snow in Vegas.

ولی اجازه بدهید به شما یاد آوری کنم که دسامبر گذشته در لاس وگاس برف بارید.

(Laughter)

(خنده)

Here's what happens if you don't address this stuff.

در صورتی که این مسائل رسیدگی نشوند این اتفاقی خواهد بود که می افتد.

So, Japan had a fiscal real estate crisis

ژاپن در دهه ۸۰ با بحران مالی در

back in the late '80s.

زمینه مسکن مواجه شد.

And its 225 largest companies today

و ۲۲۵ شرکت بزرگ امروز ژاپن

are worth one quarter of what they were 18 years ago.

در حال حاضر یک چهارم ارزش ۱۸سال پیش خود را هم ندارند.

We don't fix this now,

اگر ما این مشکل را امروز حل نکنیم،

how would you like to see a Dow 3,500 in 2026?

دلتان می خواهد شاخص DOW در سال ۲۰۲۶ چگونه باشد؟

Because that's the consequence of not dealing with this stuff.

این پی آمد رسیدگی نکردن به مشکلات است.

And unless you want this person

مگر این که شما بخواهید این فرد

to not just become the CFO of Florida, but the United States,

نه تنها مدیر ارشد مالی فلوریدا بلکه کل ایالات متحده شود.

we'd better deal with this stuff.

پس بهتر است که به این مشکلات رسیدگی شود.

That's the short term. That's the flame part.

این عواقب کوتاه مدت بود. این ها شعله های آتش بودند.

That's the financial crisis.

این بحران مالی است.

Now, right behind the financial crisis there's a second and bigger wave

حالا، درست پشت سر بحران مالی یک موج بزرگتر وجود دارد.

that we need to talk about.

و این موضوعی است که باید درباره اش صحبت کنیم.

That wave is much larger, much more powerful,

این موج خیلی بزرگتر و خیلی قدرتمندتر است،

and that's of course the wave of technology.

و این موج البته تکنولوژی است.

And what's really important in this stuff is,

و نکته مهم در این مورد، این است که

as we cut, we also have to grow.

همان طور که ما باید از هزینه هایمان کم کنیم همچنین باید رشد پیدا کنیم.

Among other things, because startup companies

علاوه بر این ها، شرکت های نوپا

are .02 percent of U.S. GDP investmentm

۰/۰۲ درصد از کل سرمایه GDP را در اختیار دارند و

and they're about 17.8 percent of output.

خروجی آن ها ۱۷/۸ درصد از GDP را تشکیل می دهد.

It's groups like that in this room that generate the future of the U.S. economy.

گروه هایی مانند کسانی که در این جلسه هستند آینده اقتصادی آمریکا را شکل خواهند داد.

And that's what we've got to keep growing.

و این چیزی است که ما باید به خاطر آن به رشد ادامه دهیم.

We don't have to keep growing these bridges to nowhere.

نیاز نیست که ما رشد این پل را تا ناکجا آباد ادامه دهیم.

So let's bring a romance novelist into this conversation.

برای همین اجازه بدهید یک رمان نویس را به این گفتگو وارد کنیم.

And that's where these three trends come together.

و این جایی است که این سه گرایش به یکدیگر می رسند.

That's where the ability to engineer microbes,

این جایی است که توانایی مهندسی میکروب ها،

the ability to engineer tissues,

توانایی مهندسی بافت ها،

and the ability to engineer robots

و توانایی مهندسی ربات ها

begin to lead to a reboot.

ما را به سوی یک بازسازی عظیم پیش خواهند برد.

And let me recap some of the stuff you've seen.

اجازه بدهید تعدادی از مواردی که در گذشته دیده اید را برایتان دوباره نمایش بدهم.

Craig Venter showed up last year

کریگ ونتر سال گذشته حضور داشت و

and showed you the first fully programmable cell that acts like hardware

به شما اولین سلول کاملا قابل برنامه ریزی را نشان داد که مانند یک سخت افزار عمل می کند.

where you can insert DNA and have it boot up as a different species.

که شما می توانید با وارد کردن DNA، آن را به عنوان یک موجود جدید راه اندازی کنید.

In parallel, the folks at MIT

به موازات آن در MIT،

have been building a standard registry of biological parts.

یک فهرست استاندارد از قطعات یدکی زیستی آماده کردند.

So think of it as a Radio Shack for biology.

آن را مثل یک لوازم یدکی فروشی برای قطعات زیستی تصور کنید.

You can go out and get your proteins, your RNA, your DNA, whatever.

شما می توانید به این فهرست مراجعه کنید و برنامه مربوط به پروتئین، RNA یا DNA خود یا هر چیز دیگر را

And start building stuff.

دریافت کنید و شروع به ساخت آن کنید.

In 2006 they brought together high school students and college students

در سال ۲۰۰۶ گروه های دانش آموزی و دانشجویی را دور هم جمع کردند

and started to build these little odd creatures.

و شروع به ساختن این موجودات کوچک عجیب و قریب کردند.

They just happened to be alive instead of circuit boards.

تنها فرق آن با گذشته این بود که این موجودات برخلاف بردهای الکترونیکی، جان داشتند.

Here was one of the first things they built.

این یکی از اولین چیزهایی است که آن ها ساختند.

So, cells have this cycle.

سلول ها یک چرخه زندگی دارند.

First they don't grow.

ابتدا رشدی ندارند.

Then they grow exponentially.

بعد از آن به صورت نمایی رشد می کنند.

Then they stop growing.

در آخر رشدشان متوقف می شود.

Graduate students wanted a way of telling which stage they were in.

دانشجویان دکترا به دنبال راهی بودند که نشان دهد که سلول در کدام مرحله قرار دارد.

So they engineered these cells

برای این کار آن ها این سلول ها را طراحی کردند.

so that when they're growing in the exponential phase,

که وقتی در مرحله رشد به صورت نمایی هستند،

they would smell like wintergreen.

بوی گل امرودی خواهند داد.

And when they stopped growing they would smell like bananas.

و وقتی که وارد مرحله آخر می شوند بوی موز خواهند داد.

And you could tell very easily when your experiment was working

و شما می توانید به آسانی مشخص کنید که آیا آزمایش شما جواب می دهد یا نه.

and wasn't, and where it was in the phase.

و این که در هر زمان در چه مرحله ای قرار دارید.

This got a bit more complicated two years later.

دو سال بعد شرایط کمی پیچیده تر شد.

Twenty-one countries came together. Dozens of teams.

۲۱ کشور دنیا جمع شدند و ۱۲ تیم انتخاب شدند.

They started competing.

و شروع به رقابت کردند.

The team from Rice University started to engineer the substance in red wine

تیم دانشگاه رایس ماده موجود در شراب قرمز را

that makes red wine good for you

که سبب مفید بودن آن برای شما می شود

into beer.

در آبجو تولید کرد.

So you take resveratrol and you put it into beer.

به این صورت که رزوراترول حاصل را در آبجو وارد کردند.

Of course, one of the judges is wandering by, and he goes,

البته یکی از داورها شگفت زده شده بود و می گفت:

"Wow! Cancer-fighting beer! There is a God."

وای! آبجوی ضد سرطان! پس حتما خدایی وجود دارد.

(Laughter)

(خنده)

The team from Taiwan was a little bit more ambitious.

تیم تایوان کمی بلند پرواز تر بود.

They tried to engineer bacterias in such a way

آنها تلاش کردند یک باکتری طراحی کنند که

that they would act as your kidneys.

مانند کلیه ها عمل کند.

Four years ago, I showed you this picture.

چهار سال پیش من این تصویر را نشان شما دادم.

And people oohed and ahhed,

و مردم اوه و آه کردند،

because Cliff Tabin had been able to grow an extra wing on a chicken.

چون که کلیف تابین توانسته بود جوجه ای با یک بال اضافه تولید کند.

And that was very cool stuff back then.

و این در آن زمان کار جالبی بود.

But now moving from bacterial engineering to tissue engineering,

ولی اکنون در حرکت از مهندسی باکتری به سوی مهندسی بافت هستیم.

let me show you what's happened in that period of time.

اجازه بدهید به شما نشان دهم که در این بازه زمانی چه اتفاقاتی افتاده است.

Two years ago, you saw this creature.

دو سال پیش شما این جانور را دیدید.

An almost-extinct animal from Xochimilco, Mexico

یک جانور تقریبا منقرض شده در مکزیک.

called an axolotl

که اکولوتی نام دارد.

that can re-generate its limbs.

که می تواند اندام های خود را بازسازی کند.

You can freeze half its heart. It regrows.

شما می توانید نیمی از قلب آن را منجمد کنید.اما آن دوباره رشد خواهد کرد.

You can freeze half the brain. It regrows.

می توانید نصف مغزش را منجمد کنید اما دوباره ساخته خواهد شد.

It's almost like leaving Congress.

تقریبا مثل زندگی در مجلس نماینده گان می ماند.

(Laughter)

(خنده)

But now, you don't have to have the animal itself to regenerate,

اما الان نیاز نیست که دیگر به خود جانور برای بازسازی اندام هایش دسترسی داشته باشیم.

because you can build cloned mice molars in Petri dishes.

برای نمونه می توانیم دندان های موش را در ظرف آزمایشگاه تولید کنیم.

And, of course if you can build mice molars in Petri dishes,

و البته اگر بتوانیم دندان موش را در آزمایشگاه تولید کنیم،

you can grow human molars in Petri dishes.

می توانیم دندان انسان را هم تولید کنیم.

This should not surprise you, right?

این شاید شما را متعجب نکند.درست؟

I mean, you're born with no teeth.

شما بدون دندان متولد شده اید.

You give away all your teeth to the tooth fairy.

شما همه دندان های شیریتان را به پری دندان داده اید.

You re-grow a set of teeth.

و به جای آن یک سری جدید دندان رشد کرده است.

But then if you lose one of those second set of teeth, they don't regrow,

ولی اگر یکی از دندان های سری جدید را از دست بدهید، دیگر دندانی به جای آن رشد نخواهد کرد.

unless, if you're a lawyer.

مگر این که شما وکیل باشید.

(Laughter)

(خنده)

But, of course, for most of us,

البته برای بقیه،

we know how to grow teeth, and therefore we can take adult stem teeth,

ما روش تولید دندان را یاد گرفته ایم، برای این کار سلول بالغ بنیادی دندان را انتخاب می کنیم.

put them on a biodegradable mold, re-grow a tooth,

آن را در یک قالب زیستی کشت می دهیم و دندان جدید ساخته می شود.

and simply implant it.

و به آسانی آن را در جایش می کاریم.

And we can do it with other things.

ما این کار را با چیزهای دیگر هم می توانیم انجام دهیم.

So, a Spanish woman who was dying of T.B. had a donor trachea,

مانند یک زن اسپانیایی که از سل در حال مرگ بود، یک نای به او اهدا شد.

they took all the cells off the trachea,

آن ها همه سلول های نای اهدایی را از آن جدا کردند

they spraypainted her stem cells onto that cartilage.

و سلول های بنیادی خودش را بر روی غضروف باقی مانده اسپری کردند.

She regrew her own trachea,

و نای با سلول های خودی تولید شد.

and 72 hours later it was implanted.

پس از ۷۲ ساعت این نای را به او پیوند زدند.

She's now running around with her kids.

او الان با بچه هایش زندگی می کند.

This is going on in Tony Atala's lab in Wake Forest

این یکی در آزمایشگاه تونی آتالا در ویک فورست انجام می شود.

where he is re-growing ears for injured soldiers,

او در آنجا برای سربازان زخمی گوش رشد می دهد.

and he's also re-growing bladders.

او همچنین مثانه را هم تولید کرده است.

So there are now nine women walking around Boston

هم اکنون ۹ زن در بوستون با مثانه تولید شده

with re-grown bladders,

در حال زندگی هستند.

which is much more pleasant than walking around with a whole bunch of plastic bags

زندگی به این شکل خیلی دلپذیر تر از راه رفتن با یک کسیه پلاستیکی

for the rest of your life.

تا آخر عمر است.

This is kind of getting boring, right?

این دارد کمی بی مزه می شود. نه؟

I mean, you understand where this story's going.

منظورم این است که شما درک می کنید پایان ماجرا چه خواهد بود.

But, I mean it gets more interesting.

ولی من فکر کنم موضوع جالب تر از این خواهد شد.

Last year, this group was able to take all the cells off a heart,

سال گذشته، این گروه توانستند تمام سلول های قلب را جدا کنند

leaving just the cartilage.

و تنها غضروف آن را باقی گذاشتند.

Then, they sprayed stem cells onto that heart, from a mouse.

بعد آن ها سلول های بنیادی موش را بر روی آن اسپری کردند.

Those stem cells self-organized, and that heart started to beat.

این سلول ها خود به خود سازمان یافتند و قلب شروع به تپش کرد.

Life happens.

زندگی به وقوع پیوست.

This may be one of the ultimate papers.

این شاید یکی از پژوهش های خیلی بزرگ باشد.

This was done in Japan and in the U.S., published at the same time,

این کار در ژاپن و آمریکا به صورت هم زمان انجام شد.

and it rebooted skin cells into stem cells, last year.

سال گذشته، آن ها سلول های پوست را به سلول های بنیادی تبدیل کردند.

That meant that you can take the stuff right here,

این کار این معنی را می دهد که شما می توانید از روی دستتان نمونه بردارید،

and turn it into almost anything in your body.

و آن را تقریبا به هر عضو دیگر از بدنتان تبدیل کنید.

And this is becoming common, it's moving very quickly,

و این موضوع به سرعت در حال گسترش و عمومیت یافتن،

it's moving in a whole series of places.

در تمام نقاط دنیا است.

Third trend: robots.

سومین گرایش : ربات ها.

Those of us of a certain age grew up expecting that by now

بعضی از ما که سن و سالی داریم با این امید بزرگ شده ایم که تا الان

we would have Rosie the Robot from "The Jetsons" in our house.

دیگر "ربات روزی" سریال جتسونز را در خانه هایمان داشته باشیم.

And all we've got is a Roomba.

ولی چیزی که به ما رسید "رامبا" بود.

(Laughter)

(خنده)

We also thought we'd have this robot to warn us of danger.

همچنین ما فکر می کردیم که در آینده این ربات ما را از خطر ها آگاه خواهد کرد.

Didn't happen.

هیچ کدام این ها اتفاق نیفتاد.

And these were robots engineered for a flat world, right?

این ها ربات هایی هستند که برای حرکت بر روی سطوح صاف طراحی شده اند.

So, Rosie runs around on skates

روزی روی اسکیت حرکت می کند و

and the other one ran on flat threads.

آن یکی روی تسمه های تخت حرکت می کند.

If you don't have a flat world, that's not good,

اگر محیط ما مسطح نباشد این دو ربات کابردی ندارند.

which is why the robot's we're designing today are a little different.

به همین دلیل طراحی ربات های امروزی با گذشته کمی متفاوت است.

This is Boston Dynamics' "BigDog."

این ربات شرکت بوستون داینامیکز به نام "Big Dog" است.

And this is about as close as you can get to a physical Turing test.

و این بهترین حالت انجام آزمون فیزیکی تورینگ است.

O.K., so let me remind you, a Turing test is where you've got a wall,

اجازه بدهید به شما یادآوری کنم که آزمون تورینگ حالتی است که شما پشت یک دیوار هستید،

you're talking to somebody on the other side of the wall,

و با یک شخص دیگر در آن طرف دیوار صحبت می کنید،

and when you don't know if that thing is human or animal --

و در صورتی که نتوانید تشخیص دهید که آن طرف دیوار انسان است یا کامپیوتر،

that's when computers have reached human intelligence.

آنگاه کامپیوترها به مرز هوشمندی انسان دست یافته اند.

This is not an intelligence Turing rest,

البته این آزمون هوشمندی تورینگ نیست،

but this is as close as you can get to a physical Turing test.

بلکه بهترین حالت انجام آزمون فیزیکی تورینگ است.

And this stuff is moving very quickly,

کارهایی از این دست به سرعت درحال گسترش است.

and by the way, that thing can carry about 350 pounds of weight.

در ضمن این ربات می تواند ۱۷۵ کیلو بار را حمل کند.

These are not the only interesting robots.

این ها تنها ربات های جالب نیستند.

You've also got flies, the size of flies,

ربات های به شکل و اندازه مگس

that are being made by Robert Wood at Harvard.

در هاروارد توسط رابرت وود ساخته شده است.

You've got Stickybots that are being made at Stanford.

در استنفورد ربات های چسبنده ای به اسم "Stickybots" ساخته شده است.

And as you bring these things together,

و با به کارگیری این گرایش ها در کنار هم،

as you bring cells, biological tissue engineering and mechanics together,

با به کارگیری سلول ها، مهندسی بافت های زیستی و مهندسی مکانیک در کنار یکدیگر،

you begin to get some really odd questions.

نتایج عجیب و قریبی پیش خواهد آمد.

In the last Olympics, this gentleman,

در المپیک گذشته این آقا،

who had several world records in the Special Olympics,

که رکورد های متعددی در پارا المپیک بدست آورده است،

tried to run in the normal Olympics.

تلاش کرد در خود المپیک بدود.

The only issue with Oscar Pistorius

تنها مشکل اسکار پیستورز این است که

is he was born without bones in the lower part of his legs.

بدون داشتن استخوان در قسمت پایین پاهایش متولد شده است.

He came within about a second of qualifying.

او تا مرز پذیرش در المپیک پیش رفت اما به او اجازه شرکت ندادند.

He sued to be allowed to run,

او برای شرکت در المپیمک به دادگاه شکایت کرد،

and he won the suit,

و در دادگاه برنده شد.

but didn't qualify by time.

اما دیگر دیر شده بود و به مسابقه نرسید.

Next Olympics, you can bet that Oscar, or one of Oscar's successors,

المپیک آینده شما می توانید روی اسکار یا یکی از جانشینانش،

is going to make the time.

برای ورود به المپیک شرط بندی کنید.

And two or three Olympics after that, they are going to be unbeatable.

دو یا سه المپیک بعد از آن ، دیگر کسی توان رقابت با آن ها را نخواهد داشت.

And as you bring these trends together, and as you think of what it means

با کنار هم قرار دادن این رشته ها،

to take people who are profoundly deaf, who can now begin to hear --

می توان کسانی که به طور کامل ناشنوا هستند را درمان کرد.

I mean, remember the evolution of hearing aids, right?

تکامل وسایل کمک شنوایی را به یاد بیاورید؟

I mean, your grandparents had these great big cones,

منظورم این است که اجداد شما از قیف های بزرگی برای شنیدن استفاده می کردند،

and then your parents had these odd boxes

و بعد از آن ها والدین شما یک جعبه های عجیبی داشتند که

that would squawk at odd times during dinner,

به طور ناگهانی مثلا سر شام بی مورد صدا می کرد.

and now we have these little buds that nobody sees.

و الان به صورت خیلی کوچک در آمده که اصلاً دیده نمی شود.

And now you have cochlear implants

و همین طور الان کاشت حلزون شنوایی را داریم،

that go into people's heads and allow the deaf to begin to hear.

که درون سر افراد قرار داده می شود و به ناشنوایان توانایی شنیدن می دهد.

Now, they can't hear as well as you and I can.

البته الان آن ها نمی توانند به خوبی من و شما بشنوند.

But, in 10 or 15 machine generations they will,

اما در ۱۰ تا ۱۵ نسل بعدی ماشین ها خواهند توانست.

and these are machine generations, not human generations.

و همان طور که گفتم نسل های ماشین نه نسل انسان.

And about two or three years after they can hear as well as you and I can,

و در حدود ۲ تا ۳ سال آینده آن ها قادر خواهند شد بهتر از من و شما بشنوند،

they'll be able to hear maybe how bats sing, or how whales talk,

آن ها قادر خواهند شد صدای خفاش ها، صدای وال ها،

or how dogs talk, and other types of tonal scales.

حرف زدن سگ ها و دیگر موارد طیف صوت را بشنود.

They'll be able to focus their hearing,

آن ها قادر به تمرکز بر صدای خاصی خواهند شد،

they'll be able to increase the sensitivity, decrease the sensitivity,

قادر به کم و زیاد کردن حساسیت شنوایشان خواهند شد،

do a series of things that we can't do.

و قادر به انجام انواع کارهایی که ما نمی توانیم، خواهند شد.

And the same thing is happening in eyes.

و همین ماجرا در مورد چشم در حال رخ دادن است.

This is a group in Germany that's beginning to engineer eyes

این یک گروه در آلمان است که شروع به طراحی چشمی کرده اند،

so that people who are blind can begin to see light and dark.

تا افرادی که نابینا هستند بتوانند روشنایی را از تاریکی تشخیص دهند.

Very primitive.

خیلی ابتدایی.

And then they'll be able to see shape.

بعد از مدتی آن ها قادر خواهند شد اشیاء را ببینند.

And then they'll be able to see color, and then they'll be able to see in definition,

و بعد قادر خواهند شد رنگ ها و بعد از آن جزئیات

and one day, they'll see as well as you and I can.

و روزی خواهد رسید که آن ها می توانند به خوبی من و شما ببینند.

And a couple of years after that, they'll be able to see in ultraviolet,

چند سال بعد از آن قادر خواهند شد امواج ماورا بنفش را ببینند،

they'll be able to see in infrared, they'll be able to focus their eyes,

بعد از آن قادر خواهند شد مادون قرمز و بعد از آن توانایی تمرکز،

they'll be able to come into a microfocus.

ریز بینی ، درشت بینی را خواهند داشت.

They'll do stuff you and I can't do.

آنها قادر خواهند شد انواع کارهایی که من و شما نمی توانیم بکنیم را انجام دهند.

All of these things are coming together,

همه این موارد در حال کنار هم قرار گرفتن هستند،

and it's a particularly important thing to understand,

و این نکته ی خیلی مهمی است که ما درک کنیم که

as we worry about the flames of the present,

همان قدر که ما باید درباره بازی با آتش امروز نگران باشیم،

to keep an eye on the future.

باید آینده را هم زیر نظر داشته باشیم.

And, of course, the future is looking back 200 years,

و البته اگر آینده به ۲۰۰ سال قبل بازگردد،

because next week is the 200th anniversary of Darwin's birth.

چون هفته آینده دویستمین سالگرد تولد داروین است.

And it's the 150th anniversary of the publication of "The Origin of Species."

و همین طور صد و پنجاهمین سالگرد انتشار کتاب خاستگاه گونه‌های اوست.

And Darwin, of course, argued that evolution is a natural state.

داروین عقیده داشت که تکامل یک حالت طبیعی است.

It is a natural state in everything that is alive, including hominids.

تکامل یک حالت طبیعی در همه موجودات زنده از جمله گونه ی انسان است.

There have actually been 22 species of hominids

۲۲ گونه مختلف از انسان وجود داشته است

that have been around, have evolved, have wandered in different places,

که در زمان های مختلف زندگی کرده اند و تکامل یافته اند

have gone extinct.

و در مکان های مختلف سرگردان بوده اند و منقرض شده اند.

It is common for hominids to evolve.

تکامل یافتن در میان گونه ی انسان شایع است.

And that's the reason why, as you look at the hominid fossil record,

و به همین دلیل است که با بررسی فسیل های باقی ماننده از آن ها،

erectus, and heidelbergensis, and floresiensis, and Neanderthals,

به این نتیجه می رسید که همه آن ها از جمله : راست‌قامت ها، هایدلبرگی ها، فلورس ها، نئاندرتال ها

and Homo sapiens, all overlap.

و آدم ها با یکدیگر هم پوشانی داشته اند.

The common state of affairs is to have overlapping versions of hominids,

نکته مهم هم پوشانی انواع مختلف گونه ی انسان است

not one.

و نه فقط یک نوع.

And as you think of the implications of that,

اگر به مفهوم این قضیه فکر کنید،

here's a brief history of the universe.

این یک خلاصه از تاریخ جهان است.

The universe was created 13.7 billion years ago,

جهان در ۱۳/۷ میلیارد سال پیش خلق شد،

and then you created all the stars, and all the planets,

و بعد از آن ستاره ها بوجود آمدند و بعد از آن سیارات

and all the galaxies, and all the Milky Ways.

و کهکشان ها و کهکشان راه شیری.

And then you created Earth about 4.5 billion years ago,

و بعد زمین در ۴/۵ میلیارد سال قبل خلق شد.

and then you got life about four billion years ago,

و بعد حیات در ۴ میلیارد سال قبل به وجود آمد.

and then you got hominids about 0.006 billion years ago,

و بعد گونه ی انسان در شش هزارم میلیارد سال پیش بوجود آمدند

and then you got our version of hominids about 0.0015 billion years ago.

و در آخر نوع انسان ما در ۱۵ هزارم میلیون سال قبل به وجود آمدند.

Ta-dah!

تا-دا!

Maybe the reason for thr creation of the universe,

شاید دلیل خلق جهان

and all the galaxies, and all the planets, and all the energy,

و همه کهکشان ها و سیاره ها و این همه انرژی

and all the dark energy, and all the rest of stuff

و ماده سیاه و بقیه چیزها

is to create what's in this room.

برای خلق آنچه که در این اتاق است باشد.

Maybe not.

شاید هم نه.

That would be a mildly arrogant viewpoint.

اگر این طور باشد، کمی خودخواهانه خواهد بود.

(Laughter)

(خنده)

So, if that's not the purpose of the universe, then what's next?

پس اگر این دلیل خلق جهان نیست، پس در آینده چه خواهد شد؟

(Laughter)

(خنده)

I think what we're going to see is we're going to see a different species of hominid.

من فکر می کنم در آینده ما انواع دیگری از گونه انسان را خواهیم دید.

I think we're going to move from a Homo sapiens into a Homo evolutis.

من فکر می کنم که ما در آینده از نوع انسان به سمت انسان تکاملی خواهیم رفت.

And I think this isn't 1,000 years out.

و من معتقدم که این مربوط به ۱۰۰۰ سال آینده نخواهد بود.

I think most of us are going to glance at it,

بلکه من فکر می کنم اکثر ما آن را خواهیم دید.

and our grandchildren are going to begin to live it.

و نوه های ما در این شرایط زندگی خواهند کرد.

And a Homo evolutis brings together these three trends

انسان تکاملی این سه گرایش را در کنار یکدیگر قرار خواهد داد

into a hominid that takes direct and deliberate control

و این نوع از انسان کنترل مستقیم و سنجیده ای را بر

over the evolution of his species, her species and other species.

تکامل خود و دیگر گونه های موجودات به دست خواهد گرفت.

And that, of course, would be the ultimate reboot.

و این البته یک بازسازی عظیم خواهد بود.

Thank you very much.

خیلی متشکرم

(Applause)

(تشویق)