Do you really know why you do what you do? | Petter Johansson

Translator: sadegh zabihi Reviewer: Mary Jane

So why do you think the rich should pay more in taxes?

خوب چرا فکر می‌کنید پولدارها باید مالیات بیشتری بدهند؟

Why did you buy the latest iPhone?

چرا آخرین آیفون را خریدید؟

Why did you pick your current partner?

چرا شریک فعلی‌تان را انتخاب کرده‌اید؟

And why did so many people vote for Donald Trump?

و چرا عده خیلی زیادی به دونالد ترامپ رأی دادند؟

What were the reasons, why did they do it?

دلایل آن چه بود، چرا این کار را کردند؟

So we ask this kind of question all the time,

خوب ما این سوال‌ها را همیشه می‌پرسیم،

and we expect to get an answer.

و انتظار داریم جوابی بگیریم.

And when being asked, we expect ourselves to know the answer,

و وقتی از ما می‌پرسند، توقع داریم جواب را بدانیم،

to simply tell why we did as we did.

که چرا کاری که کردیم را کرده‌ایم.

But do we really know why?

اما آیا واقعاً می‌دانیم چرا؟

So when you say that you prefer George Clooney to Tom Hanks,

پس وقتی می‌گویید جرج کلونی را به تام هنکس ترجیح می‌دهید،

due to his concern for the environment,

چون به مسئله محیط زیست اهمیت می‌دهد،

is that really true?

آیا این حقیقت دارد؟

So you can be perfectly sincere and genuinely believe

خوب ممکن است شما کاملاً راست بگویید و واقعاً به آن باور داشته باشید

that this is the reason that drives your choice,

که همین دلیل است که شما را به سمت انتخاب‌تان هدایت می‌کند،

but to me, it may still feel like something is missing.

اما من هنوز هم احساس می‌کنم چیزی از قلم افتاده است.

As it stands, due to the nature of subjectivity,

و این به خاطر طبیعت ذهنیت فردی است.

it is actually very hard to ever prove that people are wrong about themselves.

در واقع بسیار دشوار است که به کسی ثابت کنید درباره خودش اشتباه می‌کند.

So I'm an experimental psychologist,

خوب من یک روانشناس تجربی هستم،

and this is the problem we've been trying to solve in our lab.

و این مسئله ایست که سعی در حل آن در آزمایشگاهمان داریم.

So we wanted to create an experiment

خوب می‌خواستیم آزمایشی طراحی کنیم

that would allow us to challenge what people say about themselves,

که امکان به چالش کشیدن چیزی که مردم درباره خودشان می‌گویند،

regardless of how certain they may seem.

فارغ از اینکه چقدر مطمئن به نظر می‌رسند را برای ما فرآهم کند.

But tricking people about their own mind is hard.

اما گول زدن مردم درباره فکر خودشان سخت است.

So we turned to the professionals.

پس سراغ حرفه‌ای‌ها رفتیم.

The magicians.

شعبده بازها.

So they're experts at creating the illusion of a free choice.

آنها استاد ایجاد توهم یک انتخاب آزاد هستند.

So when they say, "Pick a card, any card,"

پس وقتی می‌گویند، «یک کارت انتخاب کن، هر کارتی،»

the only thing you know is that your choice is no longer free.

تنها چیزی که شما می‌دانید این است که دیگر انتخابتان آزاد نیست.

So we had a few fantastic brainstorming sessions

پس ما چند جلسه طوفان مغزی عالی

with a group of Swedish magicians,

با گروهی از شعبده‌بازهای سوئدی برگزار کردیم،

and they helped us create a method

و آنها به ما کمک کردند روشی ایجاد کنیم

in which we would be able to manipulate the outcome of people's choices.

که با آن می‌توانستیم نتیجه انتخاب افراد را دستکاری کنیم.

This way we would know when people are wrong about themselves,

به این طریق می‌توانستیم بدانیم کی مردم درباره خودشان اشتباه می‌کنند،

even if they don't know this themselves.

حتی اگر خودشان از آن بی‌خبر باشند.

So I will now show you a short movie showing this manipulation.

خوب حالا فیلم کوتاهی به شما نشان خواهم داد که این دستکاری را نشان می‌دهد.

So it's quite simple.

خوب خیلی ساده است.

The participants make a choice,

شرکت کننده‌ها انتخابی می‌کنند،

but I end up giving them the opposite.

اما من در نهایت برعکس آن را به آنها می‌دهم.

And then we want to see: How did they react, and what did they say?

و بعد می‌خواهیم ببینیم: چه واکنشی نشان می‌دهند، و چه می‌گویند؟

So it's quite simple, but see if you can spot the magic going on.

خوب خیلی ساده است، اما ببینید آیا می‌توانید حقه را کشف کنید.

And this was shot with real participants, they don't know what's going on.

و این فیلم را با شرکت کننده‌های واقعی ساختیم، آنها نمی‌دانند چه خبر است.

(Video) Petter Johansson: Hi, my name's Petter.

(ویدیو) پیتر ژوهانسن: سلام، من پیتر هستم.

Woman: Hi, I'm Becka.

زن: سلام، من بکا هستم.

PJ: I'm going to show you pictures like this.

پ ژ: من عکس‌هایی مثل این به شما نشان خواهم داد.

And you'll have to decide which one you find more attractive.

و شما باید تصمیم بگیرید کدامیک به نظرتان جذاب‌تر است.

Becka: OK.

بکا: باشد.

PJ: And then sometimes, I will ask you why you prefer that face.

پ ژ: و بعد گاهی می‌پرسم چرا آن چهره را ترجیح می‌دهید.

Becka: OK.

بکا: باشد.

PJ: Ready? Becka: Yeah.

پ ژ: آماده‌اید؟ بکا: بله.

PJ: Why did you prefer that one?

پ ژ: چرا آن یکی را انتخاب کردید؟

Becka: The smile, I think.

بکا: فکر کنم به خاطر لبخند.

PJ: Smile.

پ ژ: لبخند.

Man: One on the left.

مرد: سمت چپی.

Again, this one just struck me.

باز هم، این یکی مرا گرفت.

Interesting shot.

عکس زیبایی است.

Since I'm a photographer, I like the way it's lit and looks.

از آنجا که من یک عکاس هستم، نورپردازی و ظاهر آن را دوست دارم.

Petter Johansson: But now comes the trick.

پیتر ژوهانسن: اما حالا حقه شروع می‌شود.

(Video) Woman 1: This one.

(ویدیو) زن ۱: این یکی.

PJ: So they get the opposite of their choice.

پ ژ: پس برعکس انتخابشان را به آنها می‌دهم.

And let's see what happens.

و ببینیم چه اتفاقی می‌افتد.

Woman 2: Um ...

زن ۲: اوم ...

I think he seems a little more innocent than the other guy.

به نظرم کمی بی‌گناه‌تر از آن یکی به نظر می‌رسد.

Man: The one on the left.

مرد: سمت چپی.

I like her smile and contour of the nose and face.

لبخندش و شکل بینی و صورت را دوست دارم.

So it's a little more interesting to me, and her haircut.

پس کمی برایم جالب‌تر است، و مدل موهایش.

Woman 3: This one.

زن ۳: این یکی.

I like the smirky look better.

از چهره خندان بیشتر خوشم می‌آید.

PJ: You like the smirky look better?

پ ژ: از چهره خندان بیشتر خوشتان می‌آید؟

(Laughter)

(خنده)

Woman 3: This one.

زن ۳: این یکی.

PJ: What made you choose him?

پ ژ: چه چیزی باعث شد او را انتخاب کنید؟

Woman 3: I don't know, he looks a little bit like the Hobbit.

زن ۳: نمی‌دانم، کمی شبیه هابیت است.

(Laughter)

(خنده)

PJ: And what happens in the end

پ ژ: و در انتها وقتی که درباره اصل آزمایش به آنها گفتم

when I tell them the true nature of the experiment?

چه اتفاقی افتاد؟

Yeah, that's it. I just have to ask a few questions.

آره، همین بود. فقط باید چند سوال بپرسم.

Man: Sure.

مرد: حتماً.

PJ: What did you think of this experiment, was it easy or hard?

پ ژ: درباره آزمایش چه فکر کردید، آسان بود یا سخت؟

Man: It was easy.

مرد: آسان بود.

PJ: During the experiments,

پ ژ: در طول آزمایش،

I actually switched the pictures three times.

من در واقع سه بار عکس‌ها را عوض کردم.

Was this anything you noticed?

اصلاً متوجه آن شدید؟

Man: No. I didn't notice any of that.

مرد: نه. به هیچ وجه متوجه چیزی نشدم.

PJ: Not at all? Man: No.

پ ژ: اصلاً؟ مرد: نه.

Switching the pictures as far as ...

عوض کردن عکس‌ها تا جایی که ...

PJ: Yeah, you were pointing at one of them but I actually gave you the opposite.

پ ژ: آره، شما به یکی از آنها اشاره کردید و من درواقع دیگری را به شما دادم.

Man: The opposite one. OK, when you --

مرد: آن یکی. خیلی خوب، وقتی --

No. Shows you how much my attention span was.

نه. نشان می‌دهد من چقدر حواسم جمع بوده.

(Laughter)

(خنده)

PJ: Did you notice that sometimes during the experiment

پ ژ: متوجه شدید که گاهی در طول آزمایش

I switched the pictures?

من عکس‌ها را عوض کردم؟

Woman 2: No, I did not notice that.

زن ۲: نه، متوجه آن نشدم.

PJ: You were pointing at one, but then I gave you the other one.

پ ژ: شما به یکی اشاره می‌کردید، اما من دیگری را به شما دادم.

No inclination of that happening?

هیچ شکی نکردید؟

Woman 2: No.

زن ۲: نه.

Woman 2: I did not notice.

زن ۲: متوجه نشدم.

(Laughs)

(می‌خندد)

PJ: Thank you.

پ ژ: متشکرم.

Woman 2: Thank you.

زن ۲: متشکرم.

PJ: OK, so as you probably figured out now,

پ ژ: خوب، پس همان طور که احتمالاً متوجه شده‌اید،

the trick is that I have two cards in each hand,

حقه این است که من در هر دست دو عکس دارم،

and when I hand one of them over,

و وقتی یکی از آنها را می‌دهم،

the black one kind of disappears into the black surface on the table.

عکس سیاه، به گونه‌ای در سطح سیاه میز محو می‌شود.

So using pictures like this,

پس با استفاده از عکس‌هایی مثل این،

normally not more than 20 percent of the participants detect these tries.

معمولاً تعداد شرکت کننده‌هایی که متوجه می‌شوند بیش از ۲۰ درصد نیست.

And as you saw in the movie,

و همان‌طور که در فیلم دیدید،

when in the end we explain what's going on,

وقتی در انتها، شرح می‌دهیم که چه اتفاقی افتاده است،

they're very surprised and often refuse to believe the trick has been made.

خیلی غافلگیر می‌شوند و معمولاً باور نمی‌کنند که حقه‌ای در کار بوده است.

So this shows that this effect is quite robust and a genuine effect.

پس این نشان می‌دهد که این اثر بسیار پایدار و واقعی است.

But if you're interested in self-knowledge, as I am,

اما اگر شما هم مثل من به خودشناسی علاقه دارید،

the more interesting bit is,

جالب‌ترین نکته این است

OK, so what did they say when they explained these choices?

که خوب، وقتی انتخاب‌شان را توضیح می‌دادند چه گفتند؟

So we've done a lot of analysis

پس ما در این آزمایش تحلیل‌های زیادی

of the verbal reports in these experiments.

بر روی گزارش‌های کلامی انجام دادیم.

And this graph simply shows

و این نمودار به سادگی نشان می‌دهد

that if you compare what they say in a manipulated trial

که اگر چیزهایی که در یک آزمایش دستکاری شده گفتند را

with a nonmanipulated trial,

با یک آزمایش دستکاری نشده مقایسه کنیم،

that is when they explain a normal choice they've made

این وقتی است که انتخاب طبیعی خود را توضیح می‌دهند

and one where we manipulated the outcome,

و این یکی ما خروجی را دستکاری کردیم،

we find that they are remarkably similar.

متوجه شدیم که به میزان قابل توجهی یکسان هستند.

So they are just as emotional, just as specific,

پس به همان اندازه احساسی و جزئی هستند،

and they are expressed with the same level of certainty.

و با قطعیت یکسانی بیان شده‌اند.

So the strong conclusion to draw from this

پس نتیجه محکمی که می‌توان از این گرفت

is that if there are no differences

این است که اگر تفاوتی

between a real choice and a manipulated choice,

میان انتخاب واقعی و انتخاب دستکاری شده وجود نداشته باشد،

perhaps we make things up all the time.

شاید همواره داریم این چیزها را از خودمان درمی‌آوریم.

But we've also done studies

اما همچنین مطالعاتی انجام داده‌ایم

where we try to match what they say with the actual faces.

و تلاش کردیم آنچه آنها می‌گویند را با تصاویر تطبیق بدهیم.

And then we find things like this.

و بعد چیزهایی مثل این پیدا کردیم.

So here, this male participant, he preferred the girl to the left,

خوب اینجا، این شرکت کننده مرد، دختر سمت چپی را انتخاب کرد،

he ended up with the one to the right.

و عکس سمت راستی را گرفت.

And then, he explained his choice like this.

و بعد انتخابش را این طوری شرح داد.

"She is radiant.

"خیلی زیباست.

I would rather have approached her at the bar than the other one.

اگر در یک کافه باشیم سراغ این یکی می‌روم نه آن یکی.

And I like earrings."

و از گوشواره خوشم می‌آید."

And whatever made him choose the girl on the left to begin with,

و هر چه او را در ابتدا به انتخاب دختر سمت چپی وادار کرد،

it can't have been the earrings,

قطعاً گوشواره نبوده است،

because they were actually sitting on the girl on the right.

چون در واقع فقط دختر سمت راستی گوشواره داشت.

So this is a clear example of a post hoc construction.

پس این یک نمونه بارز پسا ساخت و ساز است‌.

So they just explained the choice afterwards.

پس آنها گزینه خود را بعد از انتخاب کردن توضیح می‌دادند.

So what this experiment shows is,

این آزمایش نشان می‌دهد،

OK, so if we fail to detect that our choices have been changed,

که خوب، اگر نتوانیم تشخیص بدهیم که انتخابمان عوض شده است،

we will immediately start to explain them in another way.

بلافاصله شروع به توضیح آنها به روشی دیگر می‌کنیم.

And what we also found

و چیز دیگری که پیدا کردیم

is that the participants often come to prefer the alternative,

این است که شرکت‌کننده‌ها معمولاً جایگزینی را ترجیح می‌دهند،

that they were led to believe they liked.

که به سمتی هدایت شده‌اند که باور کنند آن را دوست داشته‌اند.

So if we let them do the choice again,

پس اگر باز هم به آنها اجازه بدهیم که انتخاب کنند،

they will now choose the face they had previously rejected.

حالا چهره‌ای را انتخاب می‌کنند که قبلاً پس زده‌اند.

So this is the effect we call "choice blindness."

خوب این اثری است که ما به آن "کوری انتخاب" می‌گوییم.

And we've done a number of different studies --

و مطالعات متعدد مختلفی انجام داده‌ایم --

we've tried consumer choices,

ما انتخاب‌های مصرف کننده را امتحان کرده‌ایم،

choices based on taste and smell and even reasoning problems.

انتخاب‌هایی بر اساس مزه و بو و حتی مشکلات استدلال.

But what you all want to know is of course

اما چیزی که البته همه شما می‌خواهید بدانید

does this extend also to more complex, more meaningful choices?

این است که آیا این مسئله به انتخاب‌های پیچیده‌تر، و با معنی‌تر هم تعمیم می‌یابد؟

Like those concerning moral and political issues.

مثل انتخاب در مسائل اخلاقی و سیاسی.

So the next experiment, it needs a little bit of a background.

پس آزمایش بعدی، نیاز به کمی زمینه چینی دارد.

So in Sweden, the political landscape

در سوئد، چشم انداز سیاسی،

is dominated by a left-wing and a right-wing coalition.

در دست ائتلافی از جناح چپ و راست است.

And the voters may move a little bit between the parties within each coalition,

و ما رای دهندگان می‌توانیم میزان اندکی میان جناح‌ها در هر ائتلاف جابجا شویم.

but there is very little movement between the coalitions.

اما جابجایی خیلی کمی در یک ائتلاف وجود دارد.

And before each elections,

و قبل از هر انتخابات،

the newspapers and the polling institutes

روزنامه‌ها و موسسات حزبی

put together what they call "an election compass"

چیزی سرهم می‌کنند به نام "قطب‌نمای انتخابات"

which consists of a number of dividing issues

که شامل نکات جدا کننده‌ایست

that sort of separates the two coalitions.

که به نوعی دو ائتلاف را از هم سوا می‌کند.

Things like if tax on gasoline should be increased

چیزهایی مثل افزایش قیمت سوخت

or if the 13 months of paid parental leave

یا اینکه ۱۳ ماه حقوق دوره مرخصی زایمان

should be split equally between the two parents

باید برای افزایش برابری جنسیتی

in order to increase gender equality.

به صورت مساوی بین والدین تقسیم شود.

So, before the last Swedish election,

پس، پیش از انتخاب قبلی در سوئد،

we created an election compass of our own.

ما هم قطب‌نمای انتخاباتی خودمان را ساختیم.

So we walked up to people in the street

پس به خیابان سراغ عابران رفتیم

and asked if they wanted to do a quick political survey.

و پرسیدیم که آیا مایل به شرکت در یک تحقیق سیاسی کوتاه هستند.

So first we had them state their voting intention

پس اول از آنها پرسیدیم

between the two coalitions.

رای‌شان با کدامیک از دو ائتلاف است.

Then we asked them to answer 12 of these questions.

بعد از آنها خواستیم به این ۱۲ سوال پاسخ دهند.

They would fill in their answers,

آنها جواب را وارد می‌کردند،

and we would ask them to discuss,

و از آنها می‌خواستیم که شرح بدهند،

so OK, why do you think tax on gas should be increased?

که خوب چرا فکر می‌کنید قیمت بنزین باید زیاد شود؟

And we'd go through the questions.

و ما سوالات را ادامه می‌دادیم.

Then we had a color coded template

بعد ما یک الگوی با رنگ رمزگذاری شده داشتیم

that would allow us to tally their overall score.

که به ما اجازه می‌داد امتیاز کلی آنها را بشماریم.

So this person would have one, two, three, four

پس این فرد می‌تواند یک، دو، سه، چهار

five, six, seven, eight, nine scores to the left,

پنج، شش، هفت، هشت، نه امتیاز در سمت چپ بگیرد،

so he would lean to the left, basically.

و ما اساساً به چپ متمایل می‌شویم.

And in the end, we also had them fill in their voting intention once more.

و در پایان، همچنین از آنها می‌خواستیم تا رای‌شان را دوباره بنویسند،

But of course, there was also a trick involved.

اما البته، حقه‌ای هم در کار بود.

So first, we walked up to people,

پس اول، سراغ مردم می‌رفتیم،

we asked them about their voting intention

درباره رای‌شان می‌پرسیدیم

and then when they started filling in,

و وقتی که می‌خواستند جواب بدهند،

we would fill in a set of answers going in the opposite direction.

ما هم روی یک پرسشنامه دیگر جواب‌هایی کاملاً برعکس وارد می‌کردیم.

We would put it under the notepad.

آن را زیر دفترچه می‌گذاشتیم.

And when we get the questionnaire,

و وقتی که پرسشنامه را می‌گرفتیم،

we would simply glue it on top of the participant's own answer.

راحت آن را بالای جواب خود شرکت کننده می‌چسباندیم.

So there, it's gone.

خیلی خوب، به این صورت.

And then we would ask about each of the questions:

و بعد درباره هر کدام از سوالات می‌پرسیدیم:

How did you reason here?

اینجا استدلال شما چیست؟

And they'll state the reasons,

و آنها دلیل می‌آوردند،

together we will sum up their overall score.

ما امتیاز کلی آنها را جمع می‌زدیم.

And in the end, they will state their voting intention again.

و در انتها، آنها دوباره رأی خود را بیان می‌کردند.

So what we find first of all here,

خوب اولین چیزی که اینجا کشف کردیم

is that very few of these manipulations are detected.

این بود که تعداد خیلی کمی از این دستکاری‌ها تشخیص داده می‌شوند.

And they're not detected in the sense that they realize,

و این طوری هم نیست که شرکت کننده بگوید،

"OK, you must have changed my answer,"

"خوب، شما جواب مرا تغییر داده‌اید،"

it was more the case that,

بیشتر این طور بود که،

"OK, I must've misunderstood the question the first time I read it.

"خوب، حتماً بار اول درست متوجه سوال نشدم،

Can I please change it?"

ممکن است جوابم را عوض کنم؟"

And even if a few of these manipulations were changed,

و با اینکه تعداد کمی از این دستکاری‌ها تغییر داده شدند،

the overall majority was missed.

اکثریت آنها تشخیص داده نشدند.

So we managed to switch 90 percent of the participants' answers

خوب ما ۹۰ درصد جواب‌های شرکت‌کننده‌ها را

from left to right, right to left, their overall profile.

در تمام برگه آنها از چپ به راست، از راست به چپ تغییر دادیم‌.

And what happens then when they are asked to motivate their choices?

و چه اتفاقی افتاد وقتی از آنها دلیل انتخابشان پرسیده شد؟

And here we find much more interesting verbal reports

و در اینجا گزارش‌های شفاهی خیلی جالب‌تری

than compared to the faces.

نسبت به آزمون چهره‌ها داشتیم.

People say things like this, and I'll read it to you.

مردم چیزهایی شبیه این می‌گفتند، و من برای شما می‌خوانم.

So, "Large-scale governmental surveillance of email and internet traffic

پس، "نظارت گسترده دولتی بر ایمیل و ترافیک اینترنت

ought to be permissible as means to combat international crime and terrorism."

باید به منظور مبارزه با جرایم بین‌المللی و تروریسم مجاز باشد."

"So you agree to some extent with this statement." "Yes."

"خوب شما تا حدودی با این مسئله موافق هستید." "بله."

"So how did you reason here?"

"خوب استدلال شما چیست؟"

"Well, like, as it is so hard to get at international crime and terrorism,

"خوب، چونکه برخورد با جرایم بین‌المللی و تروریسم خیلی دشوار است،

I think there should be those kinds of tools."

من فکر می‌کنم آن گونه ابزارها باید وجود داشته باشند."

And then the person remembers an argument from the newspaper in the morning.

و بعد بحثی را از روزنامه آن روز صبح به یاد می‌آورد.

"Like in the newspaper today,

"مثل آنچه روزنامه امروز نوشته بود،

it said they can like, listen to mobile phones from prison,

نوشته بود که مثلاً، می‌توانند به تماس‌هایی که از داخل زندان گرفته می‌شود گوش کنند،

if a gang leader tries to continue his crimes from inside.

مبادا یک رئیس باند خلافکاری بخواهد از داخل زندان به خلاف خود ادامه بدهد.

And I think it's madness that we have so little power

و من فکر می‌کنم این دیوانگی است که این قدر قدرت کمی داریم

that we can't stop those things

که نمی‌توانیم جلو آن چیزها را بگیریم

when we actually have the possibility to do so."

وقتی در واقع امکان انجام آن را داریم."

And then there's a little bit back and forth in the end:

و بعد در انتها کمی مواضعشان را تغییر می‌دادند:

"I don't like that they have access to everything I do,

"دوست ندارم به هرکاری که می‌کنم دسترسی داشته باشند،

but I still think it's worth it in the long run."

اما فکر می‌کنم در دراز مدت ارزشش را داشته باشد."

So, if you didn't know that this person

خوب، اگر نمی‌دانستید که این شخص

just took part in a choice blindness experiment,

در یک آزمایش کوری انتخاب شرکت دارد،

I don't think you would question

فکر نمی‌کنم شک می‌کردید

that this is the true attitude of that person.

که این گرایش حقیقی این فرد است.

And what happens in the end, with the voting intention?

و در انتها چه اتفاقی برای رای آنها افتاد؟

What we find -- that one is also clearly affected by the questionnaire.

چیزی که فهمیدیم -- آن یکی هم به وضوح تحت تاثیر پرسشنامه بود.

So we have 10 participants

خوب ما ۱۰ شرکت کننده داشتیم

shifting from left to right or from right to left.

که از چپ به راست یا از راست به چپ تغییر موضع دادند.

We have another 19 that go from clear voting intention

۱۹ شرکت کننده دیگر داشتیم که از رای کاملاً قطعی

to being uncertain.

به تردید در انتخاب رسیدند.

Some go from being uncertain to clear voting intention.

بعضی از تردید در انتخاب به رای قطعی رسیدند.

And then there is a number of participants staying uncertain throughout.

و بعد تعدادی شرکت کننده بود که کلاً مردد بودند.

And that number is interesting

و آن تعداد جالب است

because if you look at what the polling institutes say

چون اگر به حرف موسسه‌های انتخاباتی نگاه کنیم

the closer you get to an election,

هرچه به انتخابات نزدیک‌تر می‌شویم،

the only people that are sort of in play

تنها کسانی که به نوعی هنوز در بازی هستند

are the ones that are considered uncertain.

همان افراد مردد هستند.

But we show there is a much larger number

اما ما نشان دادیم تعداد خیلی بیشتری هستند

that would actually consider shifting their attitudes.

که ممکن است در واقع جبهه خود را تغییر دهند.

And here I must point out, of course, that you are not allowed to use this

و در اینجا باید اشاره کنم، که البته اجازه ندارید که از این روش

as an actual method to change people's votes

برای تغییر رای مردم

before an election,

قبل از انتخابات استفاده کنید،

and we clearly debriefed them afterwards

و ما در پایان تمام اطلاعات را در اختیار آنها گذاشتیم

and gave them every opportunity to change back

و گذاشتیم هر طور که می‌خواهند نظرشان را

to whatever they thought first.

به هرآنچه در ابتدا فکر می‌کردند برگردانند.

But what this shows is that if you can get people

اما چیزی که این تحقیق نشان می‌دهد این است که اگر می‌توانید مردم را وادار کنید

to see the opposite view and engage in a conversation with themselves,

که نظر مخالف را ببینند و با خودشان بحث کنند،

that could actually make them change their views.

این ممکن است در واقع باعث شود آنها نظرشان را تغییر دهند.

OK.

خوب.

So what does it all mean?

پس همه این‌ها یعنی چه؟

What do I think is going on here?

من فکر می‌کنم که اینجا چه خبر است؟

So first of all,

خوب اول از همه،

a lot of what we call self-knowledge is actually self-interpretation.

بخش زیادی از آنچه خودآگاهی می‌نامیم در واقع خودتفسیری است.

So I see myself make a choice,

خوب من خودم را می‌بینم که یک تصمیم گرفته‌ام،

and then when I'm asked why,

و بعد از من می‌پرسند چرا؟

I just try to make as much sense of it as possible

من فقط سعی می‌کنم وقتی توضیح می‌دهم

when I make an explanation.

تا آنجا که می‌توانم آن را درست جلوه بدهم.

But we do this so quickly and with such ease

اما این کار را چنان سریع و آن قدر ساده انجام می‌دهیم

that we think we actually know the answer when we answer why.

که فکر می‌کنیم وقتی آن چرا را پاسخ می‌دهیم در واقع جواب را می‌دانیم.

And as it is an interpretation,

و از آنجا که این یک تفسیر است،

of course we sometimes make mistakes.

البته که گاهی اشتباه می‌کنیم.

The same way we make mistakes when we try to understand other people.

همان‌طور که وقتی سعی می‌کنیم مردم را درک کنیم اشتباه می‌کنیم.

So beware when you ask people the question "why"

پس آگاه باشید که وقتی از مردم می‌پرسید "چرا"

because what may happen is that, if you asked them,

چون اتفاقی که می‌افتد این است که، اگر از آنها بپرسید،

"So why do you support this issue?"

"چرا از این مسئله حمایت می‌کنی؟"

"Why do you stay in this job or this relationship?" --

"چرا در این کار یا این رابطه باقی مانده‌ای؟" --

what may happen when you ask why is that you actually create an attitude

اتفاقی که با پرسیدن چرا می‌افتد این است که در واقع شما نگرشی می‌سازید

that wasn't there before you asked the question.

که قبل از سوال شما آنجا وجود نداشت.

And this is of course important in your professional life, as well,

و همین طور این در زندگی حرفه‌ای شما مهم است،

or it could be.

یا می‌تواند باشد.

If, say, you design something and then you ask people,

اگر، مثلاً، چیزی طراحی کنید و وقتی از مردم بپرسید،

"Why do you think this is good or bad?"

"چرا فکر می‌کنی این خوب یا بد است؟"

Or if you're a journalist asking a politician,

یا اگر خبرنگار باشید و از یک سیاست‌مدار بپرسید،

"So, why did you make this decision?"

"خوب، چرا این را انتخاب کردی؟"

Or if indeed you are a politician

یا البته اگر یک سیاست‌مدار هستید

and try to explain why a certain decision was made.

و سعی دارید علت یک انتخاب خاص را توضیح بدهید.

So this may all seem a bit disturbing.

خوب همه این‌ها می‌تواند کمی آزاردهنده به نظر برسد.

But if you want to look at it from a positive direction,

اما اگر بخواهید از جنبه مثبت به آن نگاه کنید،

it could be seen as showing,

می‌تواند شبیه نمایش باشد،

OK, so we're actually a little bit more flexible than we think.

خوب، پس ما در واقع کمی بیش از آنچه فکر می‌کنیم انعطاف پذیر هستیم.

We can change our minds.

می‌توانیم نظرمان را عوض کنیم.

Our attitudes are not set in stone.

نگرش ما بر سنگ حک نشده است.

And we can also change the minds of others,

و همچنین می‌توانیم نظر دیگران را هم عوض کنیم،

if we can only get them to engage with the issue

اگر فقط کاری کنیم که آنها با مسئله درگیر شوند

and see it from the opposite view.

و از دید مخالف به آن نگاه کنند.

And in my own personal life, since starting with this research --

و در زندگی شخصی خود من، از وقتی این تحقیق را شروع کرده‌ام --

So my partner and I, we've always had the rule

خوب من و شریک زندگی‌ام همیشه این قانون را داشته‌ایم

that you're allowed to take things back.

که می‌توانیم حرف‌مان را پس بگیریم.

Just because I said I liked something a year ago,

چون من یک سال پیش گفته‌ام فلان چیز را دوست دارم،

doesn't mean I have to like it still.

نباید که حتماً هنوز هم دوستش داشته باشم.

And getting rid of the need to stay consistent

بعد از اینکه از شر نیاز به ثابت ماندن راحت شدیم

is actually a huge relief and makes relational life so mush easier to live.

رها خواهیم شد و زندگی ارتباطی خیلی راحت‌تری خواهیم داشت.

Anyway, so the conclusion must be:

به هر حال، پس نتیجه باید این باشد که:

know that you don't know yourself.

بدانید که خودتان را نمی‌شناسید.

Or at least not as well as you think you do.

یا حداقل آن طور که فکر می‌کنید نمی‌شناسید.

Thanks.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)