Can we choose to fall out of love? | Dessa

Translator: ‌Behdad Khazaeli Reviewer: Masoud Motamedifar

Hello, my name is Dessa,

سلام، اسم من دِسا است،

and I'm a member of a hip-hop collective called Doomtree.

و من عضوی از یک جمع هیپ هاپ بنام دومزتری هستم.

I'm the one in the tank top.

کسی که زیرپوش رکابی پوشیده من هستم.

(Laughter)

(خنده حضار)

And I make my living as a performing, touring rapper and singer.

و زندگیم را از طریق اجرا به عنوان خواننده و تورهای رَپ میگذرانم.

When we perform as a collective, this is what our shows look like.

وقتی که در جمع اجرا میکنیم، معمولا نمایشها به این شکل است.

I'm the one in the boots.

من چکمه پایم هست.

There's a lot of jumping. There's a lot of sweating.

خیلی میپریم. و کلی عرق میریزیم.

It's loud. It's very high-energy.

بسیار بلند. بسیار پر انرژی.

Sometimes there are unintentional body checks onstage.

بعضی وقتها روی صحنه برخوردهای غیر عمدی پیش می آید.

Sometimes there are completely intentional body checks onstage.

بعضی وقتها روی صحنه برخوردهای کاملا عمدی پیش می آید.

It's kind of a hybrid between an intramural hockey game and a concert.

ترکیبی از مسابقه هاکی دانشگاهی و کنسرت.

However, when I perform my own music as a solo artist,

گرچه، وقتی روی صحنه موسیقی خودم را تنها اجرا میکنم،

I tend to gravitate towards more melancholy sounds.

گرایشم بیشتر به سمت آهنگهای غمگین است.

A few years ago, I gave my mom the rough mixes of a new album,

چند سال پیش، ترکیبی کلی از آهنگهای یک آلبوم جدید را به مادرم دادم،

and she said, "Baby, it's beautiful, but why is it always so sad?"

و به من گفت، «عزیزم، خیلی زیباست، اما چرا همیشه اینقدر غم انگیز؟»

(Laughter)

(خنده حضار)

"You always make music to bleed out to."

«همیشه کاری میکنی از موسیقی ات خون ببارد»

And I thought, "Who are you hanging out with that you know that phrase?"

با خودم گفتم، «با چه افرادی رفت و آمد داری که از این حرفها بلدی؟»

(Laughter)

(خنده حضار)

But over the course of my career, I've written so many sad love songs

اما در طول فعالیتهای کاری ام، آهنگهای عاشقانه ی غم انگیز زیادی نوشته ام

that I got messages like this from fans:

که این پیامها را از هوادارها گرفته ام:

"Release new music or a book. I need help with my breakup."

«لطفا آهنگ یا کتاب جدیدی منتشر کن برای جدا شدن احتیاج به کمک دارم.»

(Laughter)

(خنده حضار)

And after performing and recording and touring those songs for a long time,

و بعد از اجرا و ضبط و تور این آهنگها در یک مدت طولانی،

I found myself in a position

دیدم جایی هستم

in which my professional niche was essentially romantic devastation.

که انگار تخصص حرفهای من در بحرانهای احساسی است.

What I hadn't been public about, however,

اگرچه، چیزی که در باره اش خیلی عمومی صحبت نمی کردم،

was the fact that most of these songs had been written about the same guy.

این بود که بیشتر این ترانه ها درباره یک نفر نوشته شده بودند.

And for two years, we tried to sort ourselves out,

اول برای دو سال تلاش کردیم تا مشکلاتمان را حل کنیم،

and then for five

و بعد برای پنج سال

and on and off for 10.

و بعد برای ۱۰ سال غیر مداوم.

And I was not only heartbroken,

و نه تنها دل شکسته بودم،

but I was kind of embarrassed that I couldn't rebound

به شکلی خجالت هم می کشیدم که چرا نمیتوانم

from what other people seemed to recover from so regularly.

از چیزی که مردم معمولا راحت بهبود پیدا می کنند، جدا شوم.

And even though I knew it wasn't doing either of us any good,

و اگر چه می دانستم که فایدهای برای هیچکدام ما ندارد،

I just couldn't figure out how to put the love down.

نمی توانستم راهی برای گذر از این عشق پیدا کنم.

Then, drinking white wine one night,

بعد، یک شب که داشتم شراب سفید می نوشیدم،

I saw a TED Talk by a woman named Dr. Helen Fisher,

یک سخنرانی تِد از خانمی به نام دکتر هلن فیشر دیدم،

and she said that in her work, she'd been able to map the coordinates of love

و او می گفت که در کارش، توانسته جای عشق را

in the human brain.

در مغز انسان تعیین کند.

And I thought, well, if I could find my love in my brain,

با خودم گفتم، خوب، اگر بشود جای عشق را در مغزم پیدا کنم،

maybe I could get it out.

شاید بتوانم درش بیاورم.

So I went to Twitter.

پس به سراغ توییتر رفتم.

"Anybody got access to an fMRI lab,

«کسی آزمایشگاه fMRI سراغ دارد،

like at midnight or something?

که همین الان نصف شب باز باشد؟

I'll trade for backstage passes and whiskey."

من بلیط پشت صحنه و ویسکی جایزه میدهم.»

(Laughter)

(خنده حضار)

And that's Dr. Cheryl Olman,

و دکتر شریل اولمن را پیدا کردم،

who works at the University of Minnesota's Center for Magnetic Resonance Research.

که در مرکز تحقیقات تشدید مغناطیسی دانشگاه مینه سوتا کار می کند.

She took me up on it.

برای این کار من را پذیرفت.

I explained Dr. Fisher's protocol,

من پروتکل دکتر فیشر را توضیح دادم،

and we decided to recreate it with a sample size of one, me.

و تصمیم گرفتیم تا با نمونه ای به اندازه من دوباره انجامش دهیم.

(Laughter)

(خنده حضار)

So I got decked out in a pair of forest green scrubs,

پس لباس بیمارستانی سبز پر رنگ پوشیدم،

and I was laid on a gurney

و روی تخت چرخدار دراز کشیدم

and wheeled into an fMRI machine.

و من را داخل ماشین fMRI فرستادند.

If you're unfamiliar with that technology,

اگر با این فناوری آشنا نیستی،

essentially, an fMRI machine is a big, tubular magnet

اساسا ماشین fMRI، یک آهنربای بزرگ استوانه ای است

that tracks the progress of deoxygenated iron in your blood.

که حرکت آهن جدا شده از اکسیژن را در خون شما دنبال می کند.

So it's essentially figuring out what parts of your brain

پس در واقع مشخص می کند که چه بخشی از مغز شما

are making the biggest metabolic demand at any given moment.

در هر لحظه بیشترین نیاز متابولیک را دارد.

And in that way, it can figure out

و به این طریق، می فهمد که

which structures are associated with a task,

کدام ساختارها با این کار مرتبط هستند،

like tapping your finger, for example, will always light up the same region,

مثلا ضربه به انگشتت، همیشه همان محل را روشن می کند،

or in my case,

یا در مورد من،

looking at pictures of your ex-boyfriend

نگاه به عکس دوست پسر قبلیت

and then looking at pictures of a dude who just sort of resembled my ex-boyfriend

و بعد نگاه به پسری که شبیه به دوست پسر قبلیم بود

but for whom I had no strong feelings.

اما من احساس عمیقی نسبت به او نداشتم.

He was the control.

او برای تعیین معیار بود.

(Laughter)

(خنده حضار)

And when I left the machine,

بعد از ماشین بیرون آمدم،

we had these really high-resolution images of my brain.

و این تصویرهای با کیفیت از مغز من آماده شد.

We could cleave the two halves apart.

می توانستیم دو نیمکره را از هم جدا کنیم.

We could inflate the cortex to see inside all of the wrinkles, essentially,

می توانستیم کورتکس را بزرگ کنیم تا داخل چروکها را ببینیم،

in a view that Dr. Cheryl Olman called the "brain skin rug."

در تصویری که دکتر شریل اولمن نامش را «فرش پوستی مغز» گذاشت.

(Laughter)

(خنده حضار)

And we could see how my brain had behaved when I looked at images of both men.

و می توانستیم ببینیم که مغز من چطور به دیدن عکس این دو مرد پاسخ داده.

And this was important.

و این مهم بود.

We could track all of the activity

می توانستیم تمامی فعالیتها را وقتی

when I looked at the control and when I looked at my ex,

که به عکس معیار و وقتی به دوست پسر قبلی نگاه می کردم دنبال کنیم،

and it was in comparing these data sets that we'd be able to find the love alone,

و با مقایسه این دو دسته داده بود که توانستیم عشقِ تنها را پیدا کنیم،

in the same way that, if I were to step on a scale fully dressed

مثل اینکه یکبار با لباس روی ترازو بروم

and then step on it again naked,

و بار بعد بدون لباس روی آن بروم،

the difference between those numbers would be the weight of my clothing.

تفاوت میان این دو عدد وزن لباسهای من است.

So when we did that data comparison, we subtracted one from the other,

پس وقتی که داده ها را مقایسه کردیم، یکی را از دیگری کم کردیم،

we found activity in exactly the regions that Dr. Fisher would have predicted.

و فعالیت را دقیقا در ناحیه ای که دکتر فیشر پیش بینی کرده بود یافتیم.

That's me.

این من هستم.

And that's my brain in love.

و این مغز عاشق من است.

There was activity in that little orange dot, the ventral tegmental area,

در آن نقطه نارنجی کوچک فعالیت وجود داشت، ناحیه وِنترال تِگمنتال،

that kind of loop of red is the anterior cingulate

آن شکل حلقه ای قرمز انتریور سینگولیت نام دارد

and that golden set of horns is the caudates.

و آن شاخهای طلایی در قاعده مغزند.

After she had had time to analyze the data with her team

پس از آنکه فرصت تحلیل داده ها را با کمک گروهش

and a couple of partners, Andrea and Phil,

و همکارانی مثل، اندریا و فیل پیدا کرد،

Cheryl sent me an image, a single slide.

شریل برایم عکسی فرستاد، یک تصویر.

It was my brain in cross section,

برشی از مغز من بود،

with one bright dot of activity

با یک نقطه روشن فعالیت

that represented my feelings for this dude.

که احساس من را به این یارو نشان می داد.

And I'd known I was in love,

می دانستم که عاشقم،

and that's the whole reason I was going to these outrageous lengths.

و به همین دلیل این همه وقت و بیش از حد طول کشیده بود.

But having an image that proved it felt like such a vindication,

اما داشتن یک عکس که اثباتش می کند حسی مانند اعلام بیگناهی داشت.

like, "Yeah, it's all in my head, but now I know exactly where."

انگار، «درسته، همه اش توی سرم است، اما حالا می دانم دقیقا کجاست.»

(Laughter)

(خنده حضار)

And I also felt like an assassin who had her mark.

احساسی مثل یک آدمکش حرفه ای داشتم که حالا می دانست هدفش کجاست.

That was what I had to annihilate.

آن چیزی بود که باید نابودش می کردم.

So I decided to embark on a course of treatment

پس تصمیم گرفتم تا وارد دوره درمانی بشوم

called "neurofeedback."

که نامش «بازخورد عصبی» بود.

I worked with a woman named Penijean Gracefire,

با خانمی کار می کردم که نامش پنیجین گریسفایر بود،

and she explained that what we'd be doing was training my brain.

و برایم توضیح داد که کاری که می کنیم آموزش مغز من است.

We're not lobotomizing anything.

قرار نیست چیزی را از مغز ببریم.

We're training it in the way that we would train a muscle,

آموزش ما شبیه به آموزش دادن یک عضله بود،

so that it would be flexible enough and resilient enough

تا آنقدر منعطف و مقاوم باشد

to respond appropriately to my circumstances.

تا پاسخ درستی در شرایط من بدهد.

So when we're on the treadmill, we would anticipate

پس روی تردمیل، انتظار ما این است که

that our heart would beat and pound,

قلب ما با سرعت بِتپد و ضربان داشته باشد،

and when we're asleep, we would ask that that muscle slow.

و در هنگام خواب، میخواهم که این عضله آرام شود.

Similarly, when I'm in a long-term, viable, loving romantic relationship,

به همین صورت، وقتی که در یک رابطه عشقی دراز مدت هستم،

the emotional centers of my brain should engage,

مراکز احساسی مغزم باید درگیر شوند،

and when I'm not in a long-term, viable, emotional, loving relationship,

و وقتی که در یک رابطه مطمئن احساسی دراز مدت نیستم،

they should eventually chill out.

باید نهایتا آرام باشند.

So she came over with a set of electrodes just smaller than a dime

او مجموعه الکترودهایی کوچکتر از سکه را با خود آورد

that were sensitive enough to detect my brainwaves

که میتوانستند امواج مغزی من را

through my bone and hair and scalp.

از روی استخوان و موی سرم آشکار کنند.

And when she rigged me up, I could see my brain working in real time.

و وقتی اتصال را برقرار کرد، فعالیت مغزم را در لحظه می دیدم.

And in another view that she showed me,

و با تصویر دیگری که نشانم داد،

I could see exactly which parts of my brain were hyperactive,

می توانستم دقیقا ببینم که چه بخشی از مغزم بیش فعال است،

here displayed in red;

اینجا با قرمز مشخص شده؛

hypoactive, here displayed in blue;

کم فعالیت، اینجا با آبی مشخص شده؛

and the healthy threshold of behavior,

و سطح سالم فعالیت رفتاری،

the green zone, the Goldilocks zone,

منطقه سبز، منطقه طلایی،

which is where I wanted to go.

جایی بود که می خواستم به آن برسم.

And we can, in fact, isolate just those parts of my brain

و در واقع، می توانیم آن بخشهای مغز را جدا کنیم،

that were associated with the romantic regulation

که مربوط به تنظیمات عاشقانه هستند

that we'd identified in the Fisher study.

و قبلا در تحقیقات فیشر مشخص کرده بودیم.

So Penijean, several times,

پس پنیجین، چندین بار

hooked me up with all her electrodes,

تمام الکترودها را به من متصل کرد،

and she explained that I didn't have to do or think anything.

و توضیح داد که نیازی نیست تا فکر یا کار خاصی بکنم.

I just essentially had to hold pretty still

تنها باید خیلی ثابت می نشستم

and stay awake

و بیدار می ماندم

and watch.

و نگاه می کردم.

(Harp and vibraphone sounds play)

(پخش صدای موسیقی چنگ و ویبرافون)

So I did.

پس انجامش دادم.

And every time my brain operated in that healthy threshold,

و هر دفعه که مغزم در محدوده سلامت عمل می کرد،

I got a little run of harp or vibraphone music.

برایم کمی موسیقی چنگ و ویبرافون پخش می شد.

And I just watched my brain rotate at roughly the speed of a gyro machine

و میدیدم که مغزم تقریبا با سرعت یک دستگاه ژیروسکوپ

on my dad's flat-screen TV.

روی تلویزیون صفحه تخت پدرم می چرخد.

And that was counterintuitive.

که عادی نبود.

She said the learning would be essentially unconscious.

به من گفت که یادگیری اساسا ناخودآگاه است.

But then I thought about the other things I had learned

اما بعد به چیز دیگری که یاد گرفتم فکر کردم

without actively engaging my conscious mind.

بدون آنکه ذهن هوشیارم را خیلی درگیر کنم.

When you ride a bike,

وقتی که دوچرخه سواری می کنی،

I don't really know what, like, my left calf muscle is doing,

مثلا، نمی دانم که وقتی دوچرخه سواری میکنم، ماهیچه ساق پای چپم چه می کند.

or how my latissimus dorsi knows to engage when I wobble to the right.

یا وقتی که به راست می غلطم، عضله بزرگ پشتی ام کی درگیر می شود.

The body just learns.

بدن خودش یاد می گیرد.

And similarly, Pavlov's dogs probably don't know a lot about, like,

و به همین صورت، سگهای پاولوف هم چیزی،

protein structures or the waveform of a ringing bell,

از ساختارهای پروتئین یا شکل موج صدای یک زنگ نمی فهمیدند،

but they salivate nonetheless because the body paired the stimuli.

اما به هر صورت بزاقشان ترشح می کرد چون بدن با محرک مرتبط شده بود،

Finished the sessions,

جلسه های درمان تمام شدند،

went back to Dr. Cheryl Olman's fMRI machine,

و به دستگاه fMRI دکتر شریل اولمن برگشتم،

and we repeated the protocol,

و همان برنامه کاری را تکرار کردیم.

the same images --

همان تصاویر --

of the ex, of the control and, in the interest of scientific rigor,

از دوست پسر قبلی، عکس معیار و، بخاطر سختگیری علمی،

Cheryl and her team didn't know who was who,

شریل و همکارانش نمی دانستند که عکسها مربوط به کیست،

so that they couldn't influence the results.

تا نتوانند روی نتیجه اثر بگذارند.

And after she had time to analyze that second set of data,

و بعد از آنکه فرصت کرد تا گروه دوم داده را تحلیل کنند،

she sent me that image.

عکسش را برایم فرستاد.

She said,

او گفت،

"Dude A's dominance of your brain

«تسلط آقای الف بر مغز شما

seems to essentially have been eradicated.

به نظر می رسد که اساسا از بین رفته است.

I think this is the desired result," comma, yes, question mark.

به نظرم این نتیجه مورد نظر است،» ویرگول، بله، علامت سوال.

(Laughter)

(خنده حضار)

And that was the exactly the desired result.

و این دقیقا نتیجه مورد نظر بود.

And finally, I allowed myself a moment to introspect,

و نهایتا، به خودم اجازه دادم تا نگاهی به درونم بیاندازم،

like, how did I feel?

یعنی، چه احساسی دارم؟

And in one way, it felt like

و به شکلی، حس می کردم

it was the same inventory of feelings that I'd had at the outset.

همان فهرست احساساتی بود که از اول داشتم.

This isn't "Eternal Sunshine of the Spotless Mind."

مثل فیلم «درخشش ابدی یک ذهن پاک» نبود.

The dude wasn't a stranger.

آن فرد غریبه نبود.

But I'd had love and jealousy and amity and attraction and respect

اما من عشق و حسادت و دوستی و جاذبه و احترام داشتم

and all those complicated feelings that you amass after long-term love.

و همه این احساسات پیچیده که بعد از عشقی طولانی مدت جمع می کنید.

But it felt like the benevolent feelings had risen to the surface,

اما به نظر می آمد که احساسات خیرخواهانه به سطح آمده بودند،

and the feelings of fixation and the less-generous feelings

و احساسات وابستگی زیاد و با بخشش کمتر

weren't quite so present.

خیلی مشخص نبودند.

And that sounds like a small thing in some way,

شاید این به نظر به شکلی کوچک برسد،

this resequencing of feelings,

این ترتیب جدید احساسات،

but to me it felt like the biggest thing.

برای من چیز خیلی بزرگی بود.

Like, if I told you,

انگار، اگر برایت گفته بودم،

"I'm going to anesthetize you,

«می خواهم بیهوشت کنم،

and I'm also going to take out your wisdom teeth,"

و می خواهم دندان عقلت را در بیاورم،»

it would really matter to you the sequence in which I did those two things.

ترتیب اینکه چطور این دو کار را انجام می دادم واقعا برایت مهم بود.

(Laughter)

(خنده حضار)

And I also felt like

و همینطور حس می کردم

I'd had this really unusual philosophical privilege

من واقعا این امتیاز غیر معمول فلسفی را داشتم

to understand love.

که عشق را درک کنم.

The lab offered to 3D-print my caudate.

آزمایشگاه قاعده مغزم را چاپ سه بعدی کرد.

I got to hold love in my hand.

و من باید عشق را در دستم نگاه می داشتم.

(Laughter)

(خنده حضار)

And then I bronzed it,

و بعد برنزی اش کردم،

and I made it into a necklace and sold it at the merch table at my shows.

و از آن گردنبند ساختم و در محلهای فروش نمایش هایم فروخته شدند.

(Laughter)

(خنده حضار)

(Applause)

(تشویق حضار)

And then, with the help of a couple of friends back in Minneapolis,

و بعد با کمک چند نفر از دوستان در مینیاپولیس،

one of them Becky,

که بِکی یکی از آنهاست،

we made an enormous disco ball of it --

یک توپ دیسکو بزرگ از آن ساختیم --

(Laughter)

(خنده حضار)

that could descend from the ceiling at my big shows.

که در نمایشهای بزرگم از سقف پایین می آید.

And I felt like I'd had the opportunity to better understand love,

و حس می کردم که این موقعیت را داشتم تا عشق را بهتر درک کنم،

even the compulsive parts.

حتی بخشهای غیرمنطقی اش.

It isn't a neat, symmetrical Valentine's heart.

یک قلب تمیز و متقارن ولنتاین نیست.

It's bodily, it's systemic,

چیزی جسمی است و دارای نظام،

it is a hideous pair of ram's horns buried somewhere deep within your skull,

شاخهای زشت قوچی است که جایی در عمق جمجمه شما مخفی شده،

and when that special boy walks by,

و وقتی که آن پسر خاص نزدیک می شود،

it lights up,

فعال می شوند،

and if he likes you back and you make each other happy,

و اگر او هم شما را دوست داشت و همدیگر را خوشحال کردید،

then you fan the flames.

پس آتش تان گُر می گیرد.

And if he doesn't,

و اگر نداشت،

then you assemble a team of neuroscientists

بهتر است یک گروه عصب شناس را صدا کنید

to snuff them out by force.

تا به زور تمامش کنند.

(Laughter)

(خنده حضار)

Thanks.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق حضار)