How autonomous flying taxis could change the way you travel | Rodin Lyasoff

Translator: hassan qodusi Reviewer: Maryam Manzoori

I love airplanes.

من عاشق هواپیما هستم.

Oh -- I love airplanes.

وای -- من عاشق هواپیما هستم.

So, when I went to college in the late 90s,

وقتی اواخر دهه‌ی ۹۰ به دانشگاه رفتم،

it was obvious that I was going to study aerospace.

بدون شک می‌خواستم هوا و فضا بخونم.

And you wouldn't believe how many people told me,

و نمی‌دونید چند نفر بهم می‌گفتند

"Oh no, not aerospace.

«نه، هوا فضا نه.

Aerospace is going to be boring,

هوا فضا خسته کننده است،

everything in aerospace has already been done."

همه‌ی کارها تو هوافضا قبلا انجام شده.»

Well, they were a little bit off the mark.

خب، اونا کمی از ماجرا بی‌خبر بودن.

And in fact, I think the next decade

و در واقع، فکر می‌کنم دهه‌ی بعد

is going to be another golden age for aviation.

عصر طلایی دیگری برای هوافضا خواهد بود.

For one thing, and this is where I get excited,

به یک دلیل، و اونجاست که من به وجد میام،

flight is about to get a lot more personal.

پرواز کردن قراره خیلی شخصی‌تر بشه.

So, a little compare and contrast.

خب، کمی مقایسه و هم‌سنجی می‌کنیم.

In the last century,

در قرن پیش،

large commercial airplanes have connected cities across the globe.

هواپیماهای تجاری بزرگ شهرهای سراسر دنیا رو به هم وصل کرد.

And 100 years ago,

و ۱۰۰ سال قبل،

it would have been unthinkable for all of us

برای همه‌ ما غیرقابل تصور بود

که از سراسر دنیا برای کنفرانس پنج روزه به اینجا پرواز کنیم.

to fly here from around the world for a five-day conference.

But we did, and most of us probably without a second thought.

ولی ما و احتمالاً‌ بیشتر ما بدون تامل این کار را کردیم.

And that's a remarkable achievement for humanity.

و این دستاورد قابل توجه‌ای برای بشره.

But on a day-to-day basis, we still spend a lot of time in cars.

اما در یک تجربه‌ی روزانه، وقت زیادی رو در ماشین‌ها می‌گذرونیم.

Or actively trying to avoid it.

یا سخت تلاش می‌کنیم ازش حذر کنیم.

بعضی از بهترین دوستانم در سان فرانسیسکو زندگی می‌کنند،

Some of my best friends live in San Francisco,

I live in Mountain View, about 40 miles away.

من در مانتین ویو، تقریبا ۶۵ کیلومتر دورتر.

We're all busy.

همه مشغولیم.

At the end of the day,

و دست آخر،

we're separated by something like two hours of heavy traffic.

به فاصله تقریباً دو ساعت ترافیک سنگین از همدیگر قرار داریم.

So frankly, we haven't seen each other in a few months.

و راستش، چند ماهی هست که همدیگر را ندیده‌ایم.

Now, I work in downtown San Jose, which is near the airport.

من در مرکز شهر سن خوزه کار می‌کنم که نزدیک فرودگاهه.

And there are actually days when I can leave work,

و روزهایی هست که می‌تونم کار رو رها کنم،

get on a plane and fly to Los Angeles

سوار هواپیما بشم و برم لس‌آنجلس

faster than I can drive to San Francisco.

زودتر از آن که بتونم با ماشین به سانفراسنیسکو برم.

Cities are only getting more populated,

شهرها فقط پرجمعیت‌تر می‌شن،

the roads are full, and it's really difficult to expand them.

جاده‌ها پر هستند، و گسترده کردن‌شون واقعا سخته.

And so in a lot of places,

و بنابراین در خیلی از جاها،

there really aren't a lot of good solutions

راه‌ه‌حل‌های خوبی نیست

for getting around traffic.

برای دور زدن ترافیک.

But what if you could fly over it?

اما چی می‌شد اگر از روش پرواز می‌کردیم؟

The sky is underutilized,

از آسمان کمتر استفاده می‌شه،

and I would argue it will never be as congested as the roads are.

و قول می‌دم که هیچوقت به شلوغی خیابون‌ها نشه.

First of all, you've got a whole other dimension,

اول اینکه، بعد‌های دیگه در اختیارتون هست،

but also just safety considerations and air-traffic management

و در عین حال ملاحظات ایمنی و مدیریت ترافیک هوایی

will not allow bumper-to-bumper traffic in the sky.

اجازه‌ی تولید ترافیک‌ سپر به سپر رو نمی‌ده.

Which means, in many cases,

که یعنی، در خیلی از موارد،

flying can be a long-term, compelling alternative

پرواز می‌تونه یک جایگزین موجه بلندمدت

to traveling on the ground.

برای سفر زمینی باشه.

So imagine this:

خب این رو تصور کنید:

you call an Uber, it takes you to a nearby landing spot --

یک اوبر سفارش می‌دید تا شما رو به نزدیکترین نقطه فرود ببره--

we call these vertiports --

بهش می‌گیم ورتی‌پورت --

اونجا یک هواپیما منتظر شماست،

there's an airplane waiting for you there,

شما رو از روی تمام ترافیک‌های بین راه پرواز می‌ده،

flies you over all of the traffic in the middle,

and on the other side, another Uber takes you to your friend's house.

و در سمت دیگه، یک اوبر دیگه شما رو به خونه‌ی دوست‌تون می‌بره.

And I said Uber,

و گفتم اوبر،

but I really think we need to congratulate the Lyft branding team

اما فکر می‌کنم لازمه تا به تیم برندساز لیفت تبریک بگم

for their forward thinking in choosing their brand.

به خاطر تفکر پیشروشون در انتخاب این عنوان تجاری.

(Laughter)

(خنده)

So in that example,

در این مثال،

OK, there are a few extra steps, I admit.

قبوله، اعتراف می‌کنم که چند مرحله اضافی وجود داره.

But it's 30 minutes versus two hours,

اما فقط ۳۰ دقیقه است در مقابل دو ساعت،

it costs around 60 dollars,

نزدیک ۶۰ دلار خرج داره،

and you get to fly.

و سوار هواپیما می‌شین.

We're not there yet,

هنوز به اونجا نرسیدیم،

but we are a lot closer than you might think.

اما خیلی نزدیک‌تر از اونیم که فکرش رو کنید.

So one of the first things we need

خب یکی از اولین چیزهایی که نیاز داریم

is we need an aircraft that can take off and land in small spaces

هواپیمایی است که بتونه در مکان‌های کوچک فرود بیاد و بپره

and quickly take you where you want to go.

و به سرعت شما رو به مقصد برسونه.

And helicopters can do that today,

و هلی‌کوپترها امروز این کارو می‌کنن،

but traditionally, helicopters have been just a little bit too expensive,

اما معمولاً، هلی‌کوپتر زیادی گرون هستن،

just a little too hard to pilot

خلبانی هلیکوپتر کمی سخته

and just a little too noisy to be used for daily transportation in cities.

و برای سفرهای شهری روزانه پرسروصدا هستن.

Well, electric flight and autonomy are changing that.

خب، هواپیمای برقی و خودران این وضع را تغییر می‌دن.

Electric flight, in particular,

پرواز برقی به ویژه،

unlocks new possibilities for vehicle configurations

امکان‌های نوینی را پیش روی پیکره وسایل نقلیه می‌ذاره

that we just could not explore in the past.

که در گذشته امکان کشفش را نداشتیم.

If you use electric motors,

اگه از موتورهای الکتریکی استفاده کنید،

you can have many of them around the aircraft,

می‌تونید تعداد زیادی‌شون رو به دور هواپیما قرار بدید،

and it doesn't add a lot of extra weight.

و وزن زیادی هم اضافه نمی‌کنه.

And that gives you redundancy and safety.

و به شما احساس بی‌نیازی و امنیت می‌ده.

And also, they are cleaner, cheaper and quieter

و همچنین، پاک‌تر، ارزان‌تر و کم‌صداتر هستن

than internal combustion engines.

نسبت به موتورهای احتراق داخلی.

Autonomy allows the transportation network to scale,

قابلیت خودرانی اجازه می‌ده که شبکه حمل‌ونقل بزرگ بشه،

and I actually think it makes the aircraft safer.

و فکر می‌کنم هواپیما رو هم ایمن‌تر می‌کنه.

Commercial flights are already automated for most of their duration,

پروازهای تجاری همین حالا در بیشتر مسیر خودکار هستن،

and I believe there will come a day

و باور دارم روزی میاد که

when we won't even trust an airplane that required a human to fly.

به هواپیمایی که خلبانش انسان باشه اعتماد نخواهیم کرد.

So, one of our teams at A3

خب، یکی از تیم‌های ما در A3

wanted to see just how close this future really was.

می‌خواست ببینه این آینده واقعاً چقدر نزدیکه.

So they built and flew a prototype of one such vehicle.

پس یک نمونه‌ی آزمایشی از چنین وسیله‌ای را ساخته و پرواز دادند.

And they made a point of only using

و تنها توجه‌شون به استفاده از

mature, commercially available technologies today.

فناوری‌های بالغ، تجاری‌شده و در دسترس امروزی بود.

We call it Vahana.

اسمش «واهانا» است.

It's fully electric.

کاملاً برقی هست.

It takes off and lands vertically, but flies forward like a regular airplane.

فرود و برخاست عمودی داره، اما مثل یه هواپیمای عادی پرواز می‌کنه.

It's fully self-piloted.

کملاً خودران پرواز می‌کنه.

You push a button, it takes off, flies and lands, all by itself.

دکمه رو فشار می‌دین، بلند می‌شه، پرواز می‌کنه و فرود میاد، همگی خودکار.

The prototype that you see here

نمونه‌ای که اینجا می‌بینید

is designed to carry a single passenger and luggage.

برای حمل یک مسافر به همراه چمدانش طراحی شده.

And it can go about 20 miles in 15 minutes.

و می‌تونه ۳۳ کیلومتر رو در ۱۵ دقیقه طی کنه.

And our estimate for a trip like that is it would cost around 40 dollars,

و تخمین ما برای هزینه‌ی چنین سفری حدود ۴۰ دلاره،

which you can really build a business around.

که می‌شه کسب و کاری در موردش راه انداخت.

It has multiple redundant motors and batteries,

چندین موتور و باتری اضافه بر سازمان داره،

you can lose one, it will continue flying and land normally.

می‌تونید یکی رو از دست بدید، راحت پرواز می‌کنه و فرود میاد.

It's pretty quiet.

خیلی بی‌صداست.

When it's flying overhead, it will be quieter than a Prius on the highway.

وقتی از بالای سرتون رد می‌شه خیلی کم‌صداتر از تویوتا پرایس در اتوبانه.

It's intelligent and has cameras, lidar and radar,

هوشمنده و چند دوربین، رادار و لیدار (فاصله‌سنج) داره،

so it can detect and avoid unexpected obstacles.

تا بتونه موانع غیرمنتظره رو شناسایی و از آنها اجتناب کنه.

And the team really focused on making it efficient,

و تمرکز تیم بر این بود که واقعاً کارایی داشته باشه،

so the batteries are small, light, and they last longer.

از همین رو باتری‌هاش کوچک و سبک هستند و عمرشون درازتره.

For reference, the Vahana battery

برای ارجاع، باتری واهانا

is less than half the size of a Tesla Model S battery.

کمتر از نصف سایز باتری مدل اس تسلاست.

It's about 40 kilowatt-hours.

حدود ۴۰ کیلووات در ساعته.

And you can hot swap the batteries in just a few minutes.

و می‌شه فقط در چند دقیقه باتری‌هاش رو تعویض کرد.

And I do think that in a few years,

و فکر می‌کنم ظرف مدت چند سال،

people will be comfortable getting by themselves

مردم راحت‌تر باشن که خودشون

in a self-piloted, electric, VTOL air taxi.

تاکسی هوایی عمود-پرواز برقی خودکار بگیرن.

But the team is busy working on the next version,

اما این تیم مشغول کار بر نسخه‌ی بعدی هست،

which is going to carry at least two passengers

که برای حمل دو مسافره

and fly quite a bit farther.

و پروازی طولانی تره.

But more importantly, there are over 20 companies around the world

اما مهمتر اینکه، بیش از ۲۰ شرکت سرتاسر دنیا

working on vehicles just like this one right now.

در حال حاضر مشغول کار روی چنین وسیله‌ای هستن.

My best guess is in the next five years,

حدس من اینه که در پنج سال آینده،

you'll start seeing vertiports in some cities,

در بعضی شهرها شاهد ورتی‌پورت‌ها خواهیم بود،

and little airplane icons on your ride-sharing apps.

و آیکون‌های کوچک هواپیما روی اپلیکیشن‌ اتومبیل اشتراکی خواهد آمد.

And it might begin with a dozen,

ممکن است با دوازده تا شروع شود،

but eventually, we could have hundreds of these,

اما بالاخره، می‌تونیم صدها وسیله اینطوری داشته باشیم،

flying around our cities.

که در شهرهامون پرواز می‌کنند.

And it will fundamentally transform our relationship with local travel.

و این می‌تونه ارتباط ما با سفرهای محلی را متحول کنه.

In the past century, flight connected our planet,

در قرن گذشته، پرواز سیاره‌مون را به هم متصل کرد،

in the next, it will reconnect our local communities,

در قرن آینده، پرواز جوامع محلی ما را به هم پیوند خواهد داد،

and I hope it will reconnect us to each other.

و امیدوارم ما را هم دوباره به هم پیوند بده.

Thank you.

ممنونم.

(Applause)

(تشویق)

Chris Anderson: OK, so when these things first roll out --

کریس اندرسن: بسیارخب، کی این وسایل بهره‌برداری می‌شن --

right now, it's a single person aircraft, right?

الان، این یک هواپیمای تک‌نفره است، درسته؟

Rodin Lyasoff: Ours is, yes.

رودین لیاسوف: نمونه‌ی ما اینطوره، بله.

CA: Yours is.

I mean, someone comes out of their car,

ک ا: مال شما اینطوره.

یعنی، یه نفر از ماشینش میاد بیرون،

the door opens, they get in, there's no one else in there.

در باز می‌شه، سوار می‌شه، هیچ کس دیگه‌ای اونجا نیست.

This thing takes off.

این وسیله بلند می‌شه.

Could we do a poll here?

می‌تونیم یه رأی‌گیری کنیم؟

Because these are early adopters in this room.

چون این‌ها اولین کاربردان در این سالن هستن.

I want to know who here is excited

می‌خوام بدونم کی اینجا از ایده سواری تک‌نفره

about the idea of being picked up solo in an auto-flying --

در یک هواپیمای خودران هیجان‌زده باشه

Well, there you go!

خب، بفرمایید.

RL: It's pretty good.

رودین لیاسوف: خیلی خوبه.

CA: That is pretty awesome,

کریس اندرسن: فوق‌العاده است،

half of TED is completely stark staring bonkers.

نصف تد پاک عقل‌شون را از دست دادن.

(Laughter)

(خنده)

RL: So, one of the things we're really focusing on

رودین لیاسوف: خب، یکی از مواردی که ما روش تمرکز کردیم

is, really, the cost.

هزینه‌هاست.

So you can really wrap a business around that.

تا بشه ازش یه کسب‌وکار واقعی درست کرد.

And so, that's why some of the features are really driven by price.

و به همین دلیل قیمت تمام‌شده، بعضی ویژگی‌هاش را تعیین می‌کنه.

And the 40-dollar price tag is really a target that we're aiming for.

و قیمت ۴۰ دلاری هدفیست که مد نظر داریم.

Which should make it accessible to a larger crowd than this one.

که این خدمات را برای جمعیتی بیشتری نسبت به جمعیت اینجا فراهم می‌کنه.

CA: The biggest blockage in terms of when this rolls out

کریس اندرسن: بزرگ‌ترین مانع برای به بهره‌برداری رسیدن این وسیله

is probably not the technology at this point -- it's regulation, right?

احتمالاً فناوری امروزی نیست -- آیین و مقرراته، درسته؟

RL: That's probably true, yes, I would agree with that.

رودین لیاسوف: احتمالاً درسته، بله، با این حرف موافقم.

The technology need to mature in terms of safety,

فناوری در خصوص ایمنی نیازمند به تکامل است،

to get to the safety levels that we expect from aircraft.

تا به سطوح ایمنی برسیم که از هواپیما انتظار داریم.

But I don't think there are any blockers there,

اما فکر نمی‌کنم هیچ مانعی وجود داشته باشه،

just work needs to get done.

فقط بعضی کارها باید به انجام برسه.

CA: So, first, this is ride sharing.

ک ا: اولا، این وسیله اشتراکیه.

Are we that far away from a time

آیا ما از اون زمانی که خیلی‌ها

when lots of people have one of these in their garage

یکی از این‌ها رو در گاراژشون داشته باشن خیلی دوریم؟

and just kind of, go direct to their friend's house?

و اینکه، بتونن مستقیم برن خونه‌ی دوست‌شون؟

RL: My personal view is that ride sharing actually allows you to operate

ر ل: نظر شخصیم اینه که سواری اشتراکی در واقع اجازه می‌ده که این تجارت رو

that entire business much more efficiently.

خیلی کارآمدتر پیش ببریم.

You know, there are millennials that say they never want to own a car.

می‌دونی،‌ خیلی از نسل هزاره هستن که می‌گن نمی‌خوان ماشین داشته باشن.

I think they'll probably feel even stronger about aircraft.

فکر می‌کنم احساس این‌ افراد در مورد هواپیما قوی‌تر باشه.

So --

پس --

(Laughter)

(خنده)

I really think that the network scales and operates a lot better

فکر می‌کنم این شبکه بعنوان یک پلتفرم اشتراک سواری

as a ride-sharing platform,

بیشتر رشد کنه و بهتر عمل کنه،

also because the integration with air-traffic management

همین‌طور به خاطر درهم‌تنیدگیش با مدیریت ترافیک هوایی

works a lot better if it's handled centrally.

اگر بطور مرکزی مدیریت بشه به مراتب بهتر کار کنه.

CA: Cool. Thank you for that.

کریس اندرسن: عالی. ازت ممنونم.

RL: Thank you. CA: That was amazing.

ر ل: متشکرم. ک ا: خارق‌العاده بود.