Why is this painting of a black square famous? - Allison Leigh

Çeviri: Pınar Gülatar Gözden geçirme: esra kurul

On December 19th, 1915, an exhibition of radical artworks

19 Aralık 1915′te, bugün Rusya’nın St. Petersburg kenti olarak bilinen yerde

opened in what’s known today as St. Petersburg, Russia.

radikal sanat eserlerinden oluşan bir sergi açıldı.

Many of these pieces pushed the boundaries of form and style,

Bu parçaların birçoğu biçim ve stilin sınırlarını zorladı

but one was particularly controversial.

ancak bir tanesi özellikle tartışılırdı.

Hanging in the room’s corner— symbolically occupying a space

Odanın köşesinde -geleneksel olarak dini ikonlara ayrılmış alanı

traditionally reserved for religious icons—

sembolik olarak işgal eden-

was Kazimir Malevich’s “Black Square.”

Kazimir Malevich’in “Siyah Kare” tablosu asılıydı.

One attendee scoffed at the painting’s simplicity,

Bir katılımcı, tablonun sadeliğiyle alay etti ve bunu

claiming that even a child could have done it.

bir çocuğun bile yapabileceğini iddia etti.

Another went further, writing that the “Black Square”

Bir diğeri daha da ileri giderek “Siyah Kare”nin

would “lead us all to our doom.”

“hepimizi kıyametimize götüreceğini” yazdı.

Such critiques have plagued paintings like Malevich’s ever since,

Bu tür eleştiriler o zamandan beri Malevich’inki gibi tabloları

their outward simplicity inspiring outrage and confusion.

rahatsız ediyor, dışsal sadelikleri öfke ve kafa karışıklığına yol açıyordu.

But a closer look reveals that not only is Malevich’s work

Ancak daha yakından bakıldığında Malevich’in çalışmasının ilk bakışta

more complicated than it first appears—

göründüğünden daha karmaşık olmasının yanı sıra,

it may not even be a painting of a black square at all.

siyah bir karenin resmi bile olmayabileceği de ortaya çıkıyor.

Despite its name, you’ll find the painting’s central form

İsmine rağmen tablonun merkezi formunun ne tam siyah

is neither perfectly black nor perfectly square.

ne de tam kare olduğunu göreceksiniz.

Its sides aren't parallel or equal in length,

Kenarları paralel veya eşit uzunlukta değildir

and the shape isn't quite centered on the canvas.

ve şekli tuval üzerinde tam olarak ortalanmamıştır.

Instead, Malevich placed the form slightly off-kilter,

Bunun yerine Malevich, formu biraz dengesiz bir şekilde yerleştirdi

giving it the appearance of movement

ve ona hareket görünümü

and the white surrounding it a living, vibrating quality.

ve onu çevreleyen beyaza canlı, titreşen bir kalite kazandırdı.

Technical analysis has revealed that Malevich already used the canvas

Yapılan teknik analiz, Malevich’in tuvali daha önce başka iki resim için

for two other paintings.

kullandığını ortaya çıkardı.

Today, cracks in the aging paint— known as craquelure—

Bugün, ince çatlaklar olarak da bilinen, eskimiş boyadaki çatlaklar,

reveal fragments of dusty yellows, vibrant reds, and faded emeralds,

tozlu sarıların, canlı kırmızıların ve soluk zümrütlerin parçalarını

hinting at all the stages Malevich went through

ortaya çıkarıyor ve Malevich’in tablonun son formuna

before arriving at the painting’s final form.

ulaşmadan önce geçirdiği tüm aşamaları ima ediyor.

His creative process is also evident in the vigorous brushstrokes,

Onun yaratıcı süreci, gururla sergilenen ve birçok yöne hareket eden

which are displayed proudly and move in a multitude of directions.

güçlü fırça darbelerinde de açıkça görülüyor.

Fragments of hair and Malevich’s fingerprints

Saç parçaları ve Malevich’in parmak izleri de

are also ingrained in the paint,

boyaya kazınmış olup,

adding both metaphorical and literal texture to the work.

esere hem mecazi hem de gerçek bir doku katmaktadır.

In many ways, Malevich’s whole history is embedded in the “Black Square.”

Birçok yönden Malevich’in tüm tarihi “Siyah Kare”de saklıdır.

Born to Polish-speaking parents in Ukraine,

Ukrayna’da Lehçe konuşan bir ailenin çocuğu olarak

he lived there until he finally saved enough money to afford the trip to Moscow.

dünyaya geldi ve Moskova gezisi için para biriktirene kadar orada yaşadı.

Upon arrival in 1904, he plunged into all the avant-garde styles

1904′e vardıktan sonra şehrin etrafında dönen

swirling around the city.

tüm avangard tarzlara daldı.

He painted in the style of Impressionism and absorbed Post-Impressionism.

Empresyonizm tarzında resim yaptı ve Post-Empresyonizmi özümsedi.

He passed through a Futurist phase and then became influenced by the Cubists.

Fütürist bir dönemden geçti ve ardından Kübistlerden etkilendi.

And by 1913, he was on the verge of a breakthrough.

Ve 1913′e gelindiğinde bir atılımın eşiğindeydi.

Malevich realized that even the most cutting-edge artists

Malevich, en ileri teknolojiye sahip sanatçıların bile

were still just painting objects from everyday life.

hâlâ yalnızca gündelik hayattan nesneleri resmettiğini fark etti.

But he was irresistibly drawn to what he called

Ancak “hissetmekten başka hiçbir şeyin gerçek olmadığı çöl”

the “desert, where nothing is real except feeling.”

olarak adlandırdığı yere karşı konulmaz bir şekilde çekilmişti.

And so, feeling became the substance of his work.

Ve böylece duygu, işinin özü haline geldi.

The result was the “Black Square” and a new style he named “Suprematism,”

Sonuç, “Siyah Kare” ve yalnızca hissetmenin yüceltildiği

where feeling alone was made supreme.

“Süprematizm” adını verdiği yeni bir tarzdı.

This would be achieved through what he called non-objectivity—

Bu, onun nesnel olmama dediği şeyle başarılabilirdi;

a departure from the world of objects so extreme it went beyond abstraction.

soyutlamanın ötesine geçecek kadar aşırı nesneler dünyasından bir ayrılış.

Malevich believed the simplification and distortion that characterized abstract art

Malevich, soyut sanatı karakterize eden basitleştirmenin ve çarpıtmanın

was ultimately meaningless,

sonuçta anlamsız olduğuna inanıyordu,

since these styles were still focused on depicting real world objects.

çünkü bu tarzlar hala gerçek dünyadaki nesneleri tasvir etmeye odaklanmıştı.

To him, only the completely non-representational would truly be new.

Ona göre yalnızca tamamen temsili olmayan gerçek anlamda yeni olabilir.

While this radical approach alarmed critics,

Bu radikal yaklaşım eleştirmenleri alarma geçirse de

Malevich was undeterred.

Malevich yılmadı.

He spent the next decade explaining his Suprematist works in essays,

Sonraki on yılını Süprematist çalışmalarını denemelerde açıklayarak

and teaching his ideas to a new generation of artists.

ve fikirlerini yeni nesil sanatçılara öğreterek geçirdi.

But after Stalin's rise to power in the 1920s,

Ancak 1920′lerde Stalin’in iktidara gelmesinden sonra

avant-garde approaches like Suprematism were deemed unproductive

Süprematizm gibi avangard yaklaşımların Komünist devlet açısından

to the Communist state.

verimsiz olduğu düşünüldü.

And eventually, it became dangerous to produce any art outside Socialist Realism—

Ve sonunda, Sovyet liderlerini ve kahraman işçileri kutlayan

an enforced artistic style celebrating Soviet leaders and heroic workers.

Sosyalist Gerçeklik dışında herhangi bir sanat üretmek tehlikeli hale geldi.

In 1930, Malevich was arrested by Soviet authorities

1930′da Malevich, yıkıcı fikirleri yaydığı için

for spreading subversive ideas.

Sovyet yetkilileri tarafından tutuklandı.

Under severe pressure, he returned to figuration,

Şiddetli baskı altında, çorak alanlarda robot gibi duran

painting peasants standing robotically in barren spaces.

köylüleri resmederek figürasyona geri döndü.

But even these later paintings retained glimmers of his earlier ideas.

Ancak daha sonraki bu resimler bile hala önceki fikirlerinin parıltısını koruyordu.

Gradually, the figures lost their arms and faces—

Yavaş yavaş figürler kollarını ve yüzlerini kaybettiler;

disintegrating as mechanization gripped the countryside.

makineleşme kırsal bölgeyi etkisi altına aldıkça dağıldılar.

During this time, Malevich also painted a self-portrait

Bu süre zarfında Malevich, Süprematizmi

that seemed to have abandoned Suprematism completely.

tamamen terk etmiş gibi görünen bir otoportre de çizdi.

But his open hand formed a quadrilateral,

Ama açık eli bir dörtgen oluşturuyordu

and in the painting's corner was a tiny black square.

ve tablonun köşesinde küçük siyah bir kare vardı.

This was the symbol of a man who suffered through wars and revolutions,

Bu, savaşlar ve devrimler boyunca acı çeken, ancak yeni bir sanat yaratmak için

but never stopped pushing to create a new art—

çabalamayı asla bırakmayan bir adamın simgesiydi;

a refuge of pure feeling that lay beyond the burden of objects

nesnelerin yükünün ve bölünmüş bir dünyanın acılarının ötesinde

and the suffering of a divided world.

yer alan saf duygunun sığınağı.