How do we experience time? - Matt Danzico

แบบฝึกหัดเรื่องการรับรู้ถึงระยะของเวลา - แมท เดนซิโค (Matt Danzico)

Transcriber: Andrea McDonough Reviewer: Jessica Ruby

Translator: Kelwalin Dhanasarnsombut Reviewer: Kanawat Senanan

Hello, humans.

สวัสดี มนุษย์โลก

My name is Matt

ผมชื่อ แมท

and for the next several moments,

และในอีกไม่กี่อึดใจ

you are going to listen to me.

คุณจะต้องฟังที่ผมพูด

Mwah, ha, ha, ha, ha.

ว่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า

Sorry. I'm just joking.

ขอโทษครับ ผมล้อเล่นนะ

This is my normal voice.

นี่เป็นเสียงปกติของผมครับ

Have you ever taken direction

คุณเคยปฎิบัติตามคำแนะนำ

from a mysterious voice on the computer before?

จากเสียงปริศนาจากคอมพิวเตอร์มาก่อนไหมครับ

No? Perfect!

ไม่เคยหรือ ดีเลยครับ

I want to try an experiment with you,

ผมอยากจะทดลองอะไรกับคุณ

but I can't tell you what that experiment entails

แต่ผมบอกรายละเอียดของการทดลองไม่ได้

because if I do,

เพราะว่าถ้าบอกไปแล้ว

it won't work.

มันจะไม่ได้ผล

You'll just have to trust me.

คุณต้องเชื่อใจผมนะ

This will all make sense soon,

แล้วมันจะกระจ่างเอง

hopefully.

หวังว่านะ

If you're sitting down,

ถ้าคุณกำลังนั่งอยู่

stand up from your chair and take a step back.

ยืนขึ้นจากเก้าอี้ และถอยหลังไปครับ

In a moment, I'm going to have you twirl around,

เดี๋ยวผมจะให้คุณหมุนไปมา

so give yourself a bit of space.

ดังนั้น หาที่ว่างให้ตัวเองนะครับ

Need to move some furniture around?

ต้องย้ายเครื่องเรือนหรือครับ

Take your time.

เอาเลยครับ

I'll wait.

ผมจะรอ

On the count of three,

พอผมนับถึงสาม

you're going to start hopping on one foot.

คุณเริ่มกระโดดขาเดียวนะครับ

Are you ready?

พร้อมหรือยังครับ

One,

หนึ่ง

two,

สอง

three!

สาม

Hop,

โดด

hop,

โดด

hop,

โดด

hop,

โดด

hop.

โดด

Nice work!

เยี่ยมครับ

OK, while you're still hopping,

ทีนี้ ระหว่างที่คุณกระโดดอยู่

I now want you to begin barking like a dog.

ผมอยากจะให้คุณเห่าเหมือนสุนัขไปด้วย

Ruff, ruff;

โฮ่ง โฮ่ง

ruff, ruff;

โฮ่ง โฮ่ง

ruff, ruff.

โฮ่ง โฮ่ง

Wow, that's quite a bark!

ว้าว เหมือนใช้ได้เลย

And a few more.

อีกหน่อยครับ

Ruff, ruff, ruff.

โฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง

And three,

และสาม

two,

one,

สอง

หนึ่ง

stop!

หยุด

Feel free to relax and sit back down.

เชิญทำตัวตามสบายและนั่งลงได้ครับ

Now, I want you think about how much time passed

ทีนี้ ผมอยากให้คุณคิดว่าเวลาผ่านไปเท่าไร

between the moment I said, "Go!"

ระหว่างที่ผมบอกว่า เริ่ม

and you began hopping on one foot

และคุณเริ่มที่จะกระโดดขาเดียว

to the moment I said, "Stop!"

จนถึงตอนที่ผมบอกว่า หยุด

Take a guess.

ลองเดาดูครับ

I'm looking for an exact number of seconds or minutes.

ผมอยากได้คำตอบเป็นชัดๆเป็นตัวเลขวินาทีหรือนาที

Now, with a pen and paper, write that number down.

เอาล่ะครับ เอากระดาษปากกามา เขียนเลขลงไป

All done?

เสร็จหรือยังครับ

The exact time was actually 26 seconds.

เวลาที่ถูกต้องคือ 26 วินาที

Did you overestimate?

คุณคาดไว้เกินความจริงหรือเปล่าครับ

Chances are that you did.

เป็นไปได้ครับว่าจะเป็นเช่นนั้น

So, what was the culprit?

แล้ว อะไรเป็นสาเหตุของปัญหานี้ล่ะ

The culprit was time perception.

นี่เป็นเพราะว่า การรับรู้ระยะของเวลา (time perception)

Although we can make shockingly precise time estimates,

ถึงแม้ว่าเราจะสามารถคาดคะเนเวลา ได้อย่างแม่นยำอย่างน่าตกใจ

when we experience something new, unusual, or dynamic,

เมื่อเราเจออะไรใหม่ๆ ไม่ปกติ หรือ มีการเคลื่อนไหว

like hopping on one foot

เช่นกระโดดขาเดียว

while taking instructions from a voice on the computer,

ระหว่างที่ทำตามคำแนะนำจากเสียงคอมพิวเตอร์

or, say, jumping out of an airplane,

หรือว่า กระโดดออกจากเครื่องบิน

we often miscalculate how much time has passed.

คุณมักจะคำนวณพลาดว่าเวลาผ่านไปเท่าไรแล้ว

Meaning, if you bungee jump for the first time,

ซึ่งหมายความว่า ถ้าคุณกระโดดบันจี้เป็นครั้งแรก

your fall to the bottom may seem like it lasted for 10 seconds

การการดิ่งสู่เบื้องล่างอาจเหมือนใช้เวลาราวสัก 10 วินาที

while the recorded time may actually show

ทั้งที่เวลาที่บันทึกไว้จริงๆนั้นแสดงให้เห็น

that the jump only lasted for 5.

ว่าการกระโดดนั้น ใช้เวลาแค่ 5 วินาที

The reason for this difference is

สาเหตุสำหรับความแตกต่างนี้ คือ

unlike your body's physical drop to the bottom,

ไม่เหมือนกับร่างกายของคุณที่ตกลงไปยังด้านล่าง

your brain's perception of time does not follow

การรับรู้เรื่องระยะเวลาของสมองของคุณนั้น

a straight line between two points.

ไม่ได้เป็นเส้นตรงลากระหว่างจุดสองจุด

Some scientists even believe

นักวิทยาศาสตร์บางคนเชื่อว่า

your brain follows more of a curved path

สมองของคุณติดตามรับรู้การเปลี่ยนแปลงเวลาเป็นเส้นโค้ง

that is dependent on the amount of information

ซึ่งมันขึ้นอยู่กับปริมาณของข้อมูล

you take in as you fall downwards.

ที่คุณรับรู้ระหว่างตกลงไปด้านล่าง

For example, David Eagleman,

ตัวอย่างเช่น เดวิด อีเกอร์แมน (David Eagleman)

a neuroscientist at Baylor College of Medicine,

นักประสาทวิทยา จาก Baylor College of Medicine

believes time perception is heavily influenced

เชื่อว่า การรับรู้ระยะของเวลานั้นได้รับอิทธิพลมาก

by the number of memories and data

จากจำนวนความทรงจำและข้อมูล

you record onto your brain.

ที่คุณจะจำเอาไว้ในสมอง

When you have a new experience,

เมื่อคุณมีประสบการณ์ใหม่

like jumping off a high dive for the first time,

เช่นกระโดดน้ำจากที่สูงเป็นครั้งแรก

your senses are heightened.

ประสาทสัมผัสของคุณถูกขยาย

You're taking in more details

คุณจดจำรายละเอียด

about sights, sounds, and smells

เกี่ยวกับสิ่งที่เห็น เสียง กลิ่น

than you normally would.

มากกว่าที่คุณทำตอนปกติ

And you store more data onto your brain

และคุณจดจำข้อมูลเหล่านั้นไว้ในสมอง

in the form of memories.

ในรูปแบบของความทรงจำ

So, the more data you store in your brain,

ดังนั้น ยิ่งคุณมีข้อมูลในสมองมากเท่าไร

like the smell of chlorine as you leapt from the high dive

เช่นกลิ่นของคลอรีนเมื่อคุณกระโดดลงมา

or the color of the water,

หรือสีของน้ำ

the longer your perception of that experience.

คุณยิ่งจะรู้สึกว่าประสบการณ์ยาวนานมากเท่านั้น

Meaning, the number of memories

ซึ่งก็หมายความว่า จำนวนของความทรงจำ

and data you record on your brain

และข้อมูลที่คุณบันทึกในสมอง

has a direct impact on how long

มีอิทธิพลโดยตรงต่อระยะเวลา

you believe that experience to have lasted.

ที่คุณเชื่อว่าประสบการณ์นั้นดำเนินไป

Have you ever heard a person recount

คุณเคยได้ยินไหม ที่คนบรรยาย

what it's like to be in a car accident?

ว่าอุบัติเหตุในรถยนต์เป็นเช่นไร

Although automotive accidents typically last seconds,

ถึงแม้ว่าอุบัติเหตุจากยานยนต์ ปกติจะกินเวลาแค่ไม่กี่วินาที

those involved often say they felt

คนที่อยู่ในเหตุการณ์มักบอกว่า

the accident lasted far longer.

พวกเขารู้สึกมันกินเวลานานกว่านั้น

Time perception can also account for

การรับรู้ถึงระยะของเวลายังเป็นเหตุที่ว่า

why your childhood may have seem to have lasted forever.

ทำไมวัยเด็กของคุณเหมือนจะนานแสนนาน

By adulthood, a year can slip by in a heartbeat,

เมื่อเป็นผู้ใหญ่ แค่อึดใจเดียวก็ผ่านไปปีหนึ่งแล้ว

but children record more data onto their brains.

แต่เด็กๆบันทึกข้อมูลเข้าไปในสมองมากกว่า

This occurs because many of the experiences

สิ่งนี้เกิดขึ้นเพราะว่า ประสบการณ์ส่วนใหญ่

we have as children are new and unfamiliar to us.

ที่เราเจอเมื่อเรายังเป็นเด็ก เป็นประสบการณ์ใหม่และไม่คุ้นเคยสำหรับเรา

The stack of encoded memories on your brain

กองบันทึกความทรงจำในหัวสมองของคุณนั้น

is so dense that reading them back makes you believe

มันแน่นมาก ซึ่งการอ่านย้อนกลับไปทำให้คุณเชื่อว่า

your experiences must have taken forever.

ประสบการณ์ของคุณต้องกินเวลานานมาก

Additionally, when you're 5 years old,

นอกจากนั้น เมื่อคุณอายุ 5 ขวบ

one year is 1/5 of your life.

หนึ่งปีเป็น 1 ใน 5 ของชีวิตคุณ

But, when you're 25, one year makes up 1/25,

แต่เมื่อคุณอายุ 25 ปี หนึ่งปีเป็นแค่ 1 ใน 25

further altering your perception of time.

เปลี่ยนแปลงการรับรู้ถึงระยะของเวลาของคุณมากไปอีก

And, if you're an adult,

และ ถ้าคุณเป็นผู้ใหญ่

think about a trip that you may have taken

ลองคิดถึงการเดินทางที่คุณเคยไป

to a far-away land for the first time.

ที่ไหนสักแห่งไกลๆเป็นครั้งแรก

Didn't those two weeks you spent exploring your surroundings

สองสัปดาห์นั้นที่คุณใช้ไปกับการสำรวจสิ่งรอบๆ

seem to have lasted far longer than 14 days?

มันเหมือนจะยาวนานกว่า 14 วันหรือเปล่า

Though time perception is rooted

แม้ว่า การรับรู้ถึงระยะของเวลา จะหยั่งราก

in both hard science and theory,

อยู่ในทั้งหลักวิทยาศาสตร์และทฤษฎี

it provides a great lesson for us

มันได้มอบบทเรียนที่มีค่ากับเรา

on how to live our lives.

ว่าเราควรใช้ชีวิตเราอย่างไร

I'm sure you have all heard

ผมมั่นใจว่าคุณคงเคยได้ยิน

that a person shouldn't sit on a couch

ว่า คนเราไม่ควรเอาแต่นั่งจับเจ่า

and let life pass them by.

และปล่อยเวลาผ่านไป

Well, time perception tells us why that is.

เอาล่ะครับ การรับรู้ถึงระยะของเวลาบอกเราว่าทำไม

If you get up and engage with the world

ถ้าคุณตื่นขึ้นมา และก้าวเข้าหาโลก

and have new experiences,

และสัมผัสประสบการณ์ใหม่

and maybe even hop around on one foot

และบางที แม้กระทั่งกระโดดขาเดียวไปรอบๆ

and bark like a dog,

และเห่าเหมือนสุนัข

you will literally perceive your own life

คุณจะรับรู้สัมผัสถึงชีวิตของคุณเอง

to have lasted for a longer period of time.

ได้ยาวนานกว่าจริงๆ