Corruption, wealth and beauty: The history of the Venetian gondola - Laura Morelli

Translator: Kelwalin Dhanasarnsombut Reviewer: Rawee Ma

If I say, "Venice," do you imagine yourself gliding down the Grand Canal,

ถ้าพูดว่า "เวนิส" คุณจินตนาการว่า คุณกำลังล่องลงไปตามแกรนด์ คาแนล

serenaded by a gondolier?

ที่ล้อมรอบไปด้วย คนพายเรือกอนโดล่าหรือเปล่า

There's no doubt that the gondola is a symbol of Venice, Italy,

ไม่น่าสงสัยเลยว่า กอนโดล่า เป็นสัญลักษณ์ของเวนิส อิตาลี

but how did this curious banana-shaped black boat get its distinctive look?

แต่เรือสีดำน่าพิศวงทรงคล้ายกล้วยนี้ ได้รูปลักษณ์ที่โดดเด่นนี้มาได้อย่างไร

The origins of the Venetian gondola are lost to history,

จุดกำเนิดของเวเนเชียน กอนโดล่า สูญหายไปจากประวัติศาสตร์

but by the 1500s, some 10,000 gondolas transported dignitaries, merchants and goods

แต่ราวยุค 1500 กอนโดล่าประมาณ 10,000 ลำ ถูกใช้สัญจรโดยบุคคลสำคัญ

through the city's canals.

พ่อค้า และใช้ส่งสินค้า ไปตามคูคลองของเมือง

In fact, Venice teemed with many types of handmade boats,

อันที่จริง กอนโดล่าคือเรือทำด้วยมือ ที่มีมากมายหลายชนิด

from utilitarian rafts to the Doge's own ostentatious gilded barge.

ตั้งแต่แพแบบที่เอาไว้ใช้สอย ไปจนถึงเรือท้องแบนแบบอวดโฉมของโดจ

Like a modern day taxi system, gondolas were leased to boatmen

เช่นเดียวกับระบบแท๊กซี่ในปัจจุบัน กอนโดล่าถูกปล่อยให้ฝีพายเช่า

who made the rounds of the city's ferry stations.

ผู้พายเรือไปตามท่าเรือต่าง ๆ ในเมือง

Passengers paid a fare to be carried from one side of the Grand Canal to the other,

ผู้โดยสารจ่ายค่าโดยสารเพื่อที่จะข้าม จากฟากหนึ่งของแกรนด์ คาแนล ไปยังอีกฟากหนึ่ง

as well as to other points around the city.

เช่นเดียวกันกับจุดอื่น ๆ ในเมือง

But gondoliers soon developed a bad rap.

แต่ต่อมาไม่นาน ฝีพายกอนโดล่าก็สร้างเรื่องอื้อฉาว

Historical documents describe numerous infractions involving boatmen,

บันทึกประวัติศาสตร์บรรยายถึง การทำผิดกฎหมายมากมายที่เกี่ยวข้องกับฝีพาย

including cursing, gambling, extorting passengers --

รวมถึงการก่นด่า ท้าพนัน และข่มขู่ผู้โดยสาร

even occasional acts of violence.

บางครั้งก็ถึงกับมีประพฤติก้าวร้าว

To minimize the unpredictability of canal travel,

เพื่อที่จะลดเรื่องที่ไม่อาจคาดเดาได้ เมื่อต้องโดยสารไปตามลำคลอง

Venetian citizens who could afford it purchased their own gondolas,

ชาวเวเนเชียนผู้มีกำลังทรัพย์ ก็ซื้อเรือกอนโดล่าเป็นของตัวเอง

just as a celebirty might use a private car and driver today.

แบบเดียวกับที่ดาราคนสำคัญต่าง ๆ อาจมีรถและคนขับรถส่วนตัวในปัจจุบัน

These wealthy Venetians hired two private gondoliers to ferry them around the city

ชาวเวเนเชียนผู้มั่งคั่ง จ้างฝีพายส่วนตัวสองคน เพื่อพาพวกเขาไปรอบ ๆ เมือง

and maintain their boats.

และรักษาเรือของพวกเขา

The gondolas soon became a status symbol, much like an expensive car,

ไม่นานนัก กอนโดล่าก็กลายเป็นสัญลักษณ์ แสดงฐานะ เช่นเดียวกับรถหรูราคาแพง

with custom fittings, carved and gilded ornamentation,

ซึ่งถูกสร้างขึ้นตามสั่ง มีการตกแต่งสลักเสลาปิดทอง

and seasonal fabrics, like silk and velvet.

และประดับด้วยสิ่งทอที่เป็นที่นิยม อย่างไหมและกำมะหยี่

However, the majority of gondolas seen today are black

อย่างไรก็ดี กอนโดล่าส่วนใหญ่ที่เห็นในทุกวันนี้มีสีดำ

because in 1562, Venetian authorities decreed

เพราะว่าในปี ค.ศ. 1562 หน่วยที่ทำหน้าที่ปกครองเวเนเชียนออกกฎหมาย

that all but ceremonial gondolas be painted black

ว่ากอนโดล่าทั้งหมดต้องเป็นสีดำ ยกเว้นกอนโดล่าสำหรับงานพิธี

in order to avoid sinfully extravagant displays.

เพื่อที่จะหลีกเลี่ยงการแสดงความโอ้อวด ที่ฟุ่มเฟือย

Apparently, Venetian authorities did not believe in "pimping their rides."

เห็นได้ชัดว่าหน่วยที่ทำหน้าที่ปกครองเวเนเชียน ไม่ได้ให้ความสำคัญกับเรื่อง "ประดับยนต์"

Still, some wealthy Venetians chose to pay the fines

แต่กระนั้น ชาวเวเนเชียนผู้ร่ำรวย ก็ยังเลือกที่จะจ่ายค่าปรับ

in order to maintain their ornamental gondolas,

เพื่อที่จะคงเก็บรักษาเครื่องประดับตกแต่ง บนเรือของพวกเขาไว้

a small price to keep up appearances.

ชิ้นส่วนเล็ก ๆ ที่จะทำให้มันดูโด่ดเด่น

The distinctive look of the gondola developed over many centuries.

รูปลักษณ์ของกอนโดล่าที่เป็นเอกลักษณ์ ถูกพัฒนามาตลอดหลายศตวรรษ

Each gondola was constructed in a family boatyard called a squero.

กอนโดล่าแต่ละลำถูกสร้างขึ้นในอู่ต่อเรือ ของตระกูล ซึ่งเรียกว่า สคัวโร (squero)

From their fathers and grandfathers, sons learned how to select and season

บรรดาลูกชายเรียนรู้ จากรุ่นพ่อและจากรุ่นปู่ย่าตายาย

pieces of beech, cherry, elm, fir, larch, lime, mahogany, oak and walnut.

ในการเลือกหาชิ้นไม้บีช เชอรี่ อัลมัส ไม้สน ลาร์ช ไม้มะนาว มะฮอกกานี โอ๊ค และวอลนัท

The gondola makers began with a wooden template

ช่างทำกอนโดล่าเริ่มจากแบบไม้

that may have been hammered into the workshop floor generations earlier.

ที่อาจถูกตอกติดกับพื้นที่ทำงาน ไว้ก่อนหน้านี้หลายชั่วอายุคน

From this basic form, they attached fore and aft sterns,

จากรูปแบบพื้นฐานนี้ พวกเขาติดส่วนหน้าและส่วนท้ายของเรือ

then formed the longitudinal planks and ribs that made up the frame

จากนั้นสร้างแนวแผ่นไม้ไปตามยาว และโครงที่สร้างขึ้นเป็นแกนของเรือ

of a boat designed to glide through shallow, narrow canals.

ที่ถูกออกแบบให้ล่องไปได้ ตามคลองที่ตื้นและแคบ

A gondola has no straight lines or edges.

กอนโดล่าไม่มีเส้นตรงหรือมุม

Its familiar profile was achieved through an impressive fire and water process

รูปแบบของมันที่เป็นที่คุ้นเคย ได้มาจากการบวนการที่ใช้ไฟและน้ำ

that involved warping the boards with torches made of marsh reeds set ablaze.

ซึ่งทำโดยการห่อแผ่นไม้ด้วยไต้ ที่ทำมาจากมัดต้นกกที่ถูกจุดให้ไฟลุกท่วม

However, the majority of the 500 hours that went into building a gondola

อย่างไรก็ดี เวลาส่วนใหญ่ถึง 500 ชั่วโมง ที่ใช้ในการสร้างเรือกอนโดล่า

involved the final stages:

หมดไปกับขั้นตอนสุดท้าย

preparing surfaces and applying successive coats of waterproof varnish.

ซึ่งก็คือการตระเตรียมพื้นผิว และตามด้วยการเคลือบยาขัดเงากันน้ำ

The varnish was a family recipe, as closely guarded as one for risotto

ยาขัดเงานี้ทำขึ้นตามสูตรประจำครอบครัว ที่ถูกเก็บเป็นความลับพอ ๆ กับสูตรทำรีซอตโต

or a homemade sauce.

หรือซอสที่ทำกันในครัวเรือน

Yet even with the woodwork finished, the gondola was still not complete.

แต่กระนั้น แม้งานไม้จะเสร็จแล้ว กอนโดล่าก็ยังไม่สมบูรณ์

Specialized artisans supplied their gondola-making colleagues

ช่างศิลป์เฉพาะทาง เข้ามาช่วยช่างต่อเรือกอนโดล่า

with elaborate covered passenger compartments,

ด้วยการเติมส่วนผู้โดยสาร ที่ถูกปกคลุมอย่างปราณีต

upholstery and ornaments of steel and brass.

ด้วยเครืองหนัง และเครื่องประดับ ที่ทำจากเหล็กและทองเหลือง

Oar makers became integral partners to the gondola makers.

ช่างทำไม้พาย เข้ามามีส่วนร่วมช่วยช่างต่อเรือกอนโดล่า

The Venetian oarlock, or fórcola, began as a simple wooden fork,

ที่ยึดพายแบบเวเนเชียน หรือ ฟอร์โคลา (fórcola) แต่เดิมทำขึ้นจากง่ามไม้ธรรมดา

but evolved into a high-precision tool that allowed a gondolier

แต่ถูกพัฒนาไปเป็นอุปกรณ์ที่มีความเที่ยงตรงสูง ที่จะทำให้ฝีพายกอนโดล่า

to guide the oar into many positions.

บังคับไม้พายในตำแหน่งต่าง ๆ ได้

By the late 1800s,

ช่วงปลายยุค 1800

gondola makers began to make the left side of the gondola wider than the right

ช่างต่อเรือกอนโดล่าเรื่มที่จะทำให้กาบซ้ายของเรือ มีความกว้างกว่ากาบขวา

as a counter balance to the force created by a single gondolier.

เพื่อเป็นการถ่วงสมดุล กับแรงที่เกิดขึ้นจากฝีพายคนเดียว

This modification allowed rowers to steer from the right side only,

การเปลี่ยนแปลงนี้ ทำให้ฝีพายบังคับเรือจากกาบขวาเท่านั้น

and without lifting the oar from the water.

โดยไม่ต้องยกไม้พายขึ้นจากน้ำ

While these modifications improved gondola travel,

ในขณะที่การเปลี่ยนแปลงทั้งหลาย ทำให้การเดินทางโดยเรือกอนโดล่าสะดวกขึ้น

they were not enough to keep pace with motorized boats.

พวกมันก็ยังเร็วไม่เพียงพอ ที่จะไล่เรือมอเตอร์ได้ทัน

Today, only about 400 gondolas glide through the waterways of Venice,

ทุกวันนี้ มีเรือกอนโดล่าเพียงประมาณ 400 ลำ ล่องอยู่ในเวนิส

and each year, fewer authentic gondolas are turned out by hand.

และแต่ละปี เรือกอนโดล่าที่ถูกสร้างด้วยมือแบบดั้งเดิม ก็ปรากฏให้เห็นน้อยลง

But along the alleys, street signs contain words in Venetian dialect

แต่ตามตรอกซอกซอย ป้ายถนนที่มีคำในภาษาถิ่นเวเนเชียน

for the locations of old boatyards, oar makers and ferry stations,

ที่บอกตำแหน่งของอู่ต่อเรือเก่า สถานที่ทำไม้พาย และท่าเรือ

imprinting the memory of the boat-building trades

จารึกร่องรอยความทรงจำ ของความนิยมในการสร้างเรือ

that once kept life in the most serene republic gliding along at a steady clip.

ที่ครั้งหนึ่งเคยพาชีวิตในเมืองที่แสนสงบ ล่องไปด้วยจังหวะฝีพายที่สม่ำเสมอ