Why do we see illusions? - Mark Changizi

Translator: Andrea McDonough Reviewer: Bedirhan Cinar

Translator: Sanntint Tint Reviewer: Kanhaiya Verma

Why do we see illusions?

အာရုံမှားတွေကို ဘာကြောင့် မြင်တာလဲ။

I'm going to tell you about some of my research,

ကျွန်တော့်ရဲ့ သုသေသန တချို့အကြောင်း ပြောပြပါမယ်၊

where I provided evidence for a different kind of hypothesis

ဒီမှာ ခင်ဗျားတို့ရဲ့ ကော်ဖီစင်ပေါ်က စာအုပ်တစ်အုပ်ထဲမှာ ရှိလောက်တာနဲ့

than the one that might be in the book

မတူတဲ့ ယူဆချက်မျိုးတစ်ခုအတွက်

on your coffee stand.

အထောက်အထား ပေးထားပါတယ်။

Alright, so let's look at one of the illusions here.

ဒီတော့ ဒီမှာ အာရုံမှားတွေထဲက တစ်ခုကို ကြည့်ရအောင်။

And this is a stand-in for many, many kinds of illusions

ဒါက ဒီအယူအဆက ရှင်းပြထားတဲ့ များစွာသော အာရုံမှား

that are explained by this hypothesis.

မျိုးစုံအတွက် အစားထိုးတစ်ခုပါ။

I'm just going to walk through it for this particular one.

ဒီထူးခြားတဲ့ တစ်ခုအတွက် ဒါကို ကျွန်တော် ရှင်းပြမှာပါ။

As usual in these things,

ဒီအရာတွေမှာ ပုံမှန်ဆို

these two lines are, in fact, parallel,

ဒီမျဉ်းနှစ်ကြောင်းက ပြိုင်နေပေမဲ့၊

but you perceive them to bow outwards at their centers.

ဒါတွေရဲ့ ဗဟိုတွေမှာ အပြင်ကို ကိုင်းနေတယ်လို့ ထင်မြင်ရတယ်။

At the center where those radial lines are,

ဒီဗဟိုဖြာ မျဉ်းတွေရှိတဲ့ ဗဟိုမှာ အမြင်ပိုင်း နယ်ပယ်က

it's wider in your visual field than the parts above and below.

အထက်နဲ့ အောက်ပိုင်းတွေထက် ပိုကျယ်တယ်။

ဒါက ထူးခြားတာက

And this is remarkable,

because it's a remarkably simple stimulus.

ထူးခြား၊ ရိုးရှင်းတဲ့ လှုံ့ဆော်မှုတစ်ခုဖြစ်လို့ပါ။

It's just a bunch of straight lines.

ဒါက မျဉ်းဖြောင့်တစ်စုပါ။

Why should one of the most complicated objects in the universe

စကြဝဠာထဲက ရှုပ်ထွေးဆုံး အရာဝတ္ထုတွေထဲက တစ်ခုက

be unable to render this incredibly simple image?

ဘာကြောင့် ဒီအံ့ဩစရာ ရိုးရှင်းတဲ့ ပုံရိပ်ကို မပေးနိုင်တာလဲ။

When you want to answer questions like this,

ဒီလိုမေးခွန်းတွေကို ဖြေချင်တဲ့အခါ၊

you need to ask,

ဒါက ဦးနှောက်အတွက်

well, what might this mean to your brain?

ဘာအဓိပ္ပာယ်ရှိနိုင်သလဲလို့ မေးဖို့လိုတယ်။

And what your brain is going to think this is,

ဒါကို ဦးနှောက်က ထင်နေမှာက

is not some lines on a page.

စာမျက်နှာပေါ်က မျဉ်းတချို့ မဟုတ်ဘူး။

Your brain has evolved to handle the kinds of natural stimuli

ဦးနှောက်ဟာ လက်တွေ့ဘဝမှာ ကြုံရတဲ့ သဘာဝ လှုံ့ဆော်မှုမျိုးကို

that it encounters in real life.

ကိုင်တွယ်ဖို့ ဆင့်ကဲပြောင်းလဲလာတယ်။

So when does the brain encounter stimuli like this?

ဒီတော့ ဦးနှောက်က ဘယ်အချိန်မှာ ဒီလို လှုံ့ဆော်မှုမျိုး ကြုံတွေ့ရသလဲ။

Well, it seems a bit odd, but in fact,

နည်းနည်း ထူးဆန်းနေပုံရပေမဲ့၊ တကယ်တော့

you've been encountering this stimulus all day long.

ဒီလှုံ့ဆော်မှုကို တစ်နေ့လုံး ကြုံတွေ့နေခဲ့တာပါ။

Whenever you move,

သင် ရွှေ့လိုက်တိုင်း၊

whenever you move forward, in particular.

အထူးသဖြင့် ရှေ့ကို ရွှေ့တဲ့အခါတိုင်းပါ။

When you move forward, you get optic flow,

ရှေ့ကို ရွှေ့တဲ့အခါ၊ သင်ဟာ အမြင်ကွင်းထဲကို

စီးဆင်းလာတဲ့ အမြင်အာရုံ စီးဆင်းမှုရတယ်၊

flowing outwards in your visual field,

like when the Enterprise goes into warp.

Enterprise ယုံရွဲ့သွားတဲ့အခါလိုပါ၊

အရာဝတ္ထုအားလုံးက အပြင်ဘက်ကို စီးသွားပြီး

All of these objects flow outwards

လမ်းကြောင်းတွေ ချန်ခဲ့တယ် ဒါမှမဟုတ် မြင်လွှာမှာ မျဉ်းတွေကို မှုန်ဝါးစေတယ်။

and they leave trails, or blur lines, on your retina.

They're activating mini-neurons all in a row.

ဒါတွေက အတန်းလိုက်ရှိတဲ့ အသေးစား နျူရွန်းတွေကို လှုံ့ဆော်နေတယ်။

So, this is a version of what happens in real life

ဒီတော့ ဒါက လက်တွေ့ဘဝမှာ ဖြစ်ပျက်တာတွေရဲ့ ပုံစံတစ်ခုဖြစ်ပြီး

and this another version of what happens in real life all the time.

လက်တွေ့ဘဝမှာ ဖြစ်ပျက်တာတွေရဲ့ နောက်ထပ်ပုံစံတစ်ခုပါ။

In fact, cartoonists know about this.

အမှန်တော့ ကာတွန်းဆွဲသူတွေက ဒါအကြောင်း သိကြတယ်။

They put these blur lines in their cartoons

မျဉ်းမှုန်တွေကို ကာတွန်းမှာ ထည့်တယ်၊

and it means to your brain: motion.

ဦးနှောက်အတွက်တော့ လှုပ်ရှားမှုပါ။

Now, it's not that in real life you see blur lines.

လက်တွေ့ဘဝမှာ မြင်ရတာက မှုန်ဝါးတဲ့ မျဉ်းတွေမဟုတ်ဘူး။

The point is that it's the stimulus at the back of your eye

အဓိကအချက်က ဒါတွေထဲက ဒီအမြင်ပိုင်း မှုန်ဝါးမှုတွေ ရှိတဲ့

that has these optic blurs in them,

မျက်လုံးရဲ့ အနောက်ဘက်က လှုံ့ဆော်မှုပါ၊

and that's what tells your brain that you're moving.

ဒါက ဦးနှောက်ဟာ ရွေ့နေတယ်လို့ ပြောတာပါ။

When you move forward, your eyes fixate like cameras,

ရှေ့ကို ရွှေ့လိုက်တဲ့အခါ၊ မျက်လုံးတွေက ကင်မရာတွေလို၊

like snapshot cameras,

လျှပ်တစ်ပြက် ကင်မရာတွေလို စူးစိုက်တယ်၊

it fixates, it fixates, little (Snapshot sound) camera shots,

ဒါက စူးစိုက်တယ်၊ (လျှပ်တစ်ပြက် ကင်မရာသံ) ရိုက်တယ်၊

and each time it fixates when you're moving forward,

ရှေ့ကို ရွှေ့လိုက်တိုင်း

you get all this flowing outwards.

အပြင်ကို စီးနေတာ အားလုံးကို ရတယ်။

So when you take a fixation,

ဒီတော့ အစွဲတစ်ခု ယူလိုက်တဲ့အခါ

you end up with this weird optic blur stuff,

ထူးဆန်း၊ အမြင်ပိုင်း မှုန်ဝါးတာတွေဖြစ်သွားတယ်၊

and it tells you the direction you're moving.

ဒါက သင် ရွေ့နေတဲ့ ဦးတည်ရာကို ပြောပြတယ်။

Alright, that's half the story.

ဒါက ဇာတ်လမ်းရဲ့ တစ်ဝက်ပါ။

That's what this stimulus means.

ဒါက ဒီ လှုံ့ဆော်မှုက ဆိုလိုတာပါ။

It means that your brain thinks,

ပထမပုံကို ကြည့်တဲ့အခါ၊

when it's looking at the first image,

တကယ်တော့ သင်က လမ်းကြောင်းမှာ၊

that you're actually on your way, moving towards the center.

ဗဟိုဆီ ရွေ့နေတာလို့ ဦးနှောက်က စဉ်းစားတာကို ဆိုလိုတာပါ။

It still doesn't explain

ဒါက အပြင်ကို ကွေးတာအဖြစ်

why you should perceive these straight lines as bowed outwards.

ဒီမျဉ်းဖြောင့်တွေကို ဘာကြောင့် မြင်သင့်တာကို ရှင်းမပြသေးဘူး။

To understand the rest of the story,

ကျန်တဲ့ ဇာတ်လမ်းကို နားလည်ဖို့

you have to understand that our brains are slow.

ဦးနှောက်က နှေးကွေးတာကို နားလည်ဖို့လိုပါတယ်။

What you would like is that when light hits your eye,

သင် လိုချင်တာက အလင်းက မျက်စိကို ထိလိုက်ရင် --

then -- ping! -- immediately you have a perception

နောက်တော့ ဒေါင်ခနဲ၊ -- ချက်ချင်း ကမ္ဘာကြီးက

of what the world is like.

ဘယ်လိုဆိုတာကို သိမြင်တယ်။

But it doesn't work that way.

ဒါပေမဲ့ ဒီလို အလုပ်မလုပ်ဘူး။

It takes about a tenth of a second for your perception to be created.

ဖန်တီးဖို့ တစ်စက္ကန့်ရဲ့ ဆယ်ပုံတစ်ပုံလောက် လိုတယ်။

And a tenth of a second doesn't sound very long,

တစ်စက္ကန့်ရဲ့ ဆယ်ပုံတစ်ပုံက သိပ်မကြာပေမဲ့၊

but it's a long time in normal behaviors.

သာမန် အမူအကျင့်တွေမှာတော့ အကြာကြီးပါ။

If you're moving just at one meter per second, which is fairly slow,

သင်ဟာ တစ်စက္ကန့်မှာ တစ် မီတာပဲ ရွေ့ရင်၊ ဒါက အတော်လေး နှေးပါတယ်၊

then in a tenth of second, you've moved 10 centimeters.

တစ်စက္ကန့် ဆယ်ပုံတစ်ပုံမှာ၊ ၁၀ စင်တီမီတာ ရွေ့မှာပါ။

So if you didn't correct for this delay,

ဒီတော့ ဒီနှောင့်နှေးမှုအတွက် မပြင်ဆင်ရင်၊

then anything that you perceived to be within 10 centimeters of you,

၁၀ စင်တီမီတာအတွင်းမှာ ရှိနေတယ်လို့ ထင်မြင်တာတိုင်းက၊

ဒါကို ထင်မြင်တဲ့အချိန်မှာ၊

by the time you perceived it,

you would have bumped into it or just passed it.

ဒါကို တိုက်မိမယ် ဒါမှမဟုတ် ကျော်သွားမှာပါ။

And of course, this is going to be much worse --

တကယ်တော့ ဒါက အများကြီ’ပိုဆိုးလာမှာပါ၊

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

it's going to be much worse in a situation like this.

ဒီလို အခြေအနေမျိုးမှာ အများကြီးပိုဆိုးလာမှာပါ။

Your perception is behind.

သင့်ရဲ့အမြင်က နောက်ကျနေတယ်။

What you want is that your perception should look like this.

သင်လိုချင်တာက သင့်ရဲ့ အမြင်က ဒီလို ဖြစ်သင့်တယ်လို့ပါ။

You want your perceptions at any time T

အချိန် T မှာ ကမ္ဘာကို T အချိန်တိုင်းမှာ ရှိနေတဲ့

to be of the world at time T.

အမြင်တွေကို သင် လိုချင်တယ်။

But the only way your brain can do that, is that it has to,

ဒါပေမဲ့ ဦးနှောက်က ဒီလိုလုပ်နိုင်တဲ့ တစ်ခုတည်းသော နည်းလမ်းက

instead of generating a perception of the way the world was

မြင်လွှာကို အလင်း ထိတဲ့အခါ၊ ကမ္ဘာ ဖြစ်နေတာရဲ့

when light hit your retina,

အမြင်ကို ဖန်တီးတာအစား၊

it has to do something fancier.

ပိုဆန်းပြားတာတစ်ခုခု လုပ်ဖို့တာပါ။

It can't passively respond and create a best guess,

မလှုက်မယှက် တုံ့ပြန်ပြီး၊ အကောင်းဆုံး ခန့်မှန်းချက်တစ်ခု ဖန်တီးလို့မရဘဲ

it has to create a best guess about the next moment.

နောက်တစ်ခဏမှာ အကောင်းဆုံး ခန့်မှန်းချက်ဖန်တီးဖို့လိုတယ်။

What will the world look like in a tenth of a second?

ကမ္ဘာက တစ်စက္ကန့်ရဲ့ ဆယ်ပုံတစ်ပုံမှာ ဘယ်လိုဖြစ်မှာလဲ။

Build a perception of that,

ဦးနှောက်ထဲမှာ ဖြစ်ပျက်တဲ့ အနီးက

because by the time your perception of the near future occurs in your brain,

အနာဂတ်ကို မြင်လာတဲ့အခါ၊ အနီးက အနာဂတ်က ရောက်လာပြီး၊

the near future will have arrived

ပစ္စုပ္ပန် အမြင်ကို ရမှာကြောင့်၊

and you'll have a perception of the present,

အမြင်တစ်ခုကို တည်ဆောာက်တာပါ၊

which is what you want.

ဒါက သင်လိုချင်တဲ့ အမြင်ပါ။

In my research,

ကျွန်တော့ရဲ့ သုတေသနမှာ၊

I provided a lot of evidence -- and there's other research areas

အထောက်အထား အမြောက်အမြား ပေးထားပြီး၊ ဦးနှောက်ဟာ

that have provided evidence --

၎င်းရဲ့ နှေးတာကို ထေမိစေဖို့

that the brain is filled with mechanisms

ကြိုးစားတဲ့ ယန္တရားတွေနဲ့ ပြည့်နေတာကို

that try to compensate for its slowness.

ထောက်ပံ့တဲ့ အခြားသုတေသန နယ်တွေရှိတယ်။

And I've shown that huge swaths of illusions are explained by this,

ဒါကနေ ရှင်းပြတဲ့ အာရုံမှာတွေရဲ့ ဧရာမ အခင်းတွေကို ပြသလိုက်တာပါ၊

this just being one example.

ဒါက နမူနာတစ်ခုပါ။

But let me finish by saying,

ဒါပေမဲ့ ဒီထူးခြားတဲ့

how exactly does this explain this particular example?

နမူနာကို အတိအကျ ရှင်းပြပုံကို ပြောရင်း အဆုံးသတ်ပါရစေ။

So, the question, really, we have to ask

ဒီတော့ မေးဖို့လိုတဲ့ မေးခွန်းက

is: how do those two vertical lines in that first stimulus,

ဒီပထမ လှုံ့ဆော်မှုထဲက ဒေါင်လိုက် မျဉ်းနှစ်ကြောင်း ဘယ်လို လုပ်ဆောင်လဲ၊

how do they change in the next moment

ကျွန်တော် ဗဟိုဆီ ရွေ့သွားတဲ့ နောက်တစ်ခဏမှာ

were I moving towards the center,

ဒါတွေက ဘယ်လို ပြောင်းလဲသွားမလဲ၊

that all those optical lines are suggesting that I'm moving.

ဒီအမြင်ပိုင်း မျဉ်းအားလုံးက ကျွန်တော် ရွေ့နေတယ်လို့ ညွှန်းတာပါ။

What happens to them?

ဒါတွေ ဘာဖြစ်သွားလဲ။

Well, let's imagine.

စိတ်ကူးကြည့်ရအောင်။

Imagine you've got a doorway.

တံခါးဝမှာရှိတယ်လို့ စိတ်ကူးကြည့်ပါ။

You've got a doorway.

တံခါးဝမှာရှိနေတယ်။

Imagine it's a cathedral doorway, to make it more concrete --

ပိုတိကျ ဖို့ ဘုရားကျောင်း တံခါးဝတစ်ခုကို မြင်ယောင်ကြည့်ပါ

it'll be helpful in a second.

ဒါက ခဏမှာ အထောက်အကူဖြစ်မှာပါ။

When you're very far away from it,

သင်က ဒါနဲ့ သိပ်ဝေးနေတဲ့အခါ၊

the sides are perfectly parallel.

ဘေးဘက်တွေကတော့ လုံးဝ ပြိုင်နေတယ်။

But now imagine what happens when you get closer.

ဒါပေမဲ့ အခု နီးလာတဲ့အခါ၊ ဖြစ်တာကို မြင်ကြည့်ပါ။

It all flows outwards in your visual field,

ဒါအားလုံးက သင့်မြင်ကွင်းထဲမှာ အပြင်ကို စီးနေတယ်၊

flowing outwards.

အပြင်ကို စီးဆင်းနေတယ်။

But when you're really close --

ဒါပေမဲ့ တကယ် နီးလာတဲ့အခါ၊

imagine the sides of the doorway are here and here,

ဒီမှာနဲ့ ဒီနေရာက တံခါးရဲ့ ဘေးဘက်တွေ မြင်ကြည့်ပါ၊

but if you look up at this cathedral doorway and do your fingers like this,

ဒါပေမဲ့ ဒီဘုရားကျောင်းတံခါးဝကို မော့ကြည့် ကာ၊ လက်ချောင်းတွေကို ဒီလိုလုပ်ရင်၊

the sides of the doorway are going up,

တံခါးရဲ့ ဘေးဘက်တွေဟာ ကောင်းကင်က

like railroad tracks in the sky.

ရထားလမ်းတွေလိုပဲ တက်သွားတယ်။

What started off as two parallel lines,

အပြိုင်မျဉ်း နှစ်ကြောင်းအဖြစ် စတင်ခဲ့တာက၊

in fact, bows outwards at eye level,

တကယ်တော့၊ မျက်လုံးနဲ့တစ်တန်းတည်းမှာ

and doesn't go outwards nearly as much above.

အပြင်ဘက်ကို ကွေးပြီး၊ အထက်လို သိပ် အပြင်မထွက်သွားဘူး။

So in the next moment,

ဒီတော့ နောက်တစ်ခဏမှာ

you have a shape that's more like this next picture.

ဒီနောက်ပုံနဲ့ ပိုတူတဲ့ ပုံစံတစ်ခု ရှိတယ်။

The projective geometry -- that is, the way the things project,

projective geometry ပါ၊ ဆိုလိုတာက အရာဝတ္ထုတွေ အရိပ်ထိုးပုံက

in fact, change in this way in the next moment.

တကယ်တော့ နောက်တစ်ခဏမှာ ဒီနည်းနဲ့ ပြောင်းလဲတာပါ။

So when you have a stimulus like this, well, your brain has no problem,

ဒီတော့ ဒီလို လှုံ့ဆော်မှုတစ်ခု ရှိရင်၊ ဦးနှောက်မှာ ပြဿနာမရှိဘူး၊

there's just two vertical lines

ဒေါင်လိုက် မျဉ်နှစ်ခုရှိပြီး

and no cues that there'll be a change in the next moment,

နောက်တစ်ခဏမှာ ပြောင်းလဲမှုတစ်ခု ရှိမယ်ဆိုတဲ့ အချက်ပြတွေ

so just render it as it is.

မရှိတော့ ဒီအတိုင်း ဖြစ်စေတာပါ။

But if you add cues --

ဒါပေမဲ့ အချက်ပြတွေ ဖြည့်ရင်တော့၊

and this is just one of many kinds of cues

ဒါက ဒီလို အာရုံမှားမှုမျိုးဆီ

that can lead to these kinds of illusions,

ဦးတည်စေနိုင်တဲ့ အချက်ပြတွေထဲက တစ်ခုပါ၊

this very strong optic blur cue --

ဒါက ပြင်းထန်တဲ့ အမြင်ပိုင်း မှုန်ဝါးမှုပါ၊

then you're going to perceive instead

နောက်တစ်ခဏမှာ

exactly how it will appear in the next moment.

ဘယ်လိုပေါ်လာမယ် ဆိုတာ အတိအကျ သိရမှာပါ။

All of our perceptions are always trying to be about the present,

အမြင်တွေ အားလုံးက လက်ရှိမှာဖြစ်ဖို့ အ မြဲ ကြိုးစားနေပေမဲ့၊

but you have to perceive the future to, in fact, perceive the present.

တကယ်တော့ လက်ရှိကို သိမြင်ဖို့ အနာဂတ်ကို သိမြင်ဖို့လိုပါတယ်။

And these illusions are failed perceptions of the future,

ဒါတွေက စာမျက်နှာပေါ်က ရုပ်ငြိမ်တွေဖြစ်ပြီး၊ လက်တွေ့

because they're just static images on the page,

ဘဝမှာလို ပြောင်းလဲမနေတော့၊ ဒီအာရုံမှားတွေဟာ

they're not changing like in real life.

အနာဂတ်ရဲ့ မအောင်မြင်တဲ့ အမြင်တွေပါ။

And let me just end by showing one illusion here.

ဒီမှာ အာရုံမှားတစ်ခုကို ပြသရင်း အဆုံးသတ်ပါရစေ။

If I can, I'll quickly show two.

တတ်နိုင်ရင်၊ နှစ်ခု အမြန် ပြမယ်။

This one's fun.

ဒီတစ်ခုက ပျော်စရာပါ။

If you just fixate at the middle there,

သင်ဟာ အဲဒီက အလယ်ကို စူးစိုက်နေပြီး

and make stabbing motions with your head,

ခေါင်းနဲ့ ထိုးနေတဲ့ ရွေ့လျားမှုတွေ လုပ်ရင်၊

looming towards it like this.

ဒီလို ရှေ့ကို လွန်းထိုးနေပါတယ်။

လူတိုင်း ဒါကို လုပ်ကြတယ်။

Everybody do that.

ထိုးနေတဲ့ ရွေ့လျားမှုတွေ တိုအောင်လုပ်ပါ။

Make short, stabbing motions.

Because I've added blur to these optic flow lines,

ဒီအမြင်စီးဆင်းမှု မျဉ်းတွေမှာ မှုန်တာကို ထည့်ထားတော့

your brain says, "They're probably already moving,

ဦးနှောက်က “ဒါတွေ ရွေ့နေတာ ဖြစ်နိုင်တယ်၊ ဒါကြောင့်

that's why they're blurry."

မှုန်နေတာ” လို့ပြောတယ်။

When you do it, they should be bursting out in your visual field

ဒီလိုလုပ်တဲ့အခါ ဒါတွေက သင့်မြင်ကွင်းထဲမှာ ပေါက်ကွဲသင့်တာထက်

faster than they should.

ပိုမြန်သင့်တယ်။

They shouldn't be moving that much.

ဒီလောက်ကြီး ရွေ့မနေသင့်ဘူး။

And a final one I'll just leave in the background is this.

နောက်ခံမှာပဲ ကျွန်တော် ထားမယ့် နောက်ဆုံး တစ်ခုကတော့ ဒါပါ။

Here are the cues of motion,

ဒီမှ, လှုပ်ရှားမှုရဲ့ အချက်ပြတွေ၊ အရာတွေက

ရွေ့နေတဲ့အခါ မြင်လွှာမှာ ရတဲ့ အချက်ပြတွေပါ။

the kinds of cues that you get on your retina when things are moving.

You don't have to do anything -- just look at it.

ဘာမှ လုပ်စရာမလိုဘဲ ဒါကို ကြည့်ရုံပါ။

Raise your hand if things are moving when they shouldn't be.

အရာတွေ မရွေ့သင့်တဲ့ အချိန်မှာ ရွေ့နေရင်၊ လက်မြှောက်ပြပါ။

ဒါက ထူဆန်းတယ်၊ မဟုတ်လား။

It's weird, right?

But what you have now are the cues that, from your brain's point of view,

ဒါပေမဲ့ အခု သင်တို့ဆီမှာရှိတဲ့ အချက်ပြတွေက ဦးနှောက်ရဲ့ရှုထောင့်ကနေဆို၊

you have the stimulus on your eyes, like, "Oh, these things are moving."

မျက်စိပေါ်မှာ လှုံ့ဆော်မှုတွေ ရှိတယ်၊ ၊ “အိုး၊ ဒါတွေက ရွေ့နေပါလား”ပေါ့။

Render a perception of what they'll do in the next moment --

နောက်တစ်ခဏမှာ ဒါတွေက ဘာလုပ်မယ်ဆိုတဲ့ အမြင်ကိုဖြစ်စေတာပါ၊

they should be moving and they should have shifted.

ဒါတွေက ရွေ့လျားနေသင့်ပြီး ပြောင်းရွှေ့သင့်တယ်။

Alright, thank you very much.

ကောင်းပါပြီ၊ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။

(Applause)

(လက်ခုပ်သံများ)