Why doesn’t anything stick to Teflon? - Ashwini Bharathula

Translator: Behdad Khazaeli Reviewer: sadegh zabihi

Nothing stuck to Mafia boss John Gotti

هیچ وصله‌ای به سردسته مافیا جان گوتی نمی‌چسبید

who evaded justice for years by bribing and threatening jurors and witnesses.

او سال‌ها از زیر پنجه عدالت با رشوه و تهدید شاهدین و هیئت منصفه گریخته بود.

That earned him the name the Teflon Don

و به همین خاطر نامش را « دُن تفلنی» گذاشته بودند

after one of the slipperiest materials on Earth.

به نام یکی از لیز‌ترین مواد در کره زمین.

Teflon was in the spacesuits the Apollo crew wore for the moon landing,

تفلون در لباس فضایی خدمه آپولو در هنگام فرود بر کره ماه استفاده شده بود.

in pipes and valves used in the Manhattan Project,

در لوله‌ها و شیر‌آلات پروژه مَنهَتن،

and maybe in your kitchen as the nonstick coating on frying pans and cookie sheets.

و شاید در پوشش نچسب تابه‌ها و سینی‌های شیرینی‌پزی در آشپزخانه شما.

So what is this slippery solid, and why doesn't anything stick to it?

این ماده لیز و نچسب چیست و چرا هیچ چیز به آن نمی‌چسبد؟

Teflon is a brand name for polytetrafluoroethylene,

تفلون نامی تجاری برای پلی‌تترا فلوئورو اتیلن،

or PTFE.

یا PTFE است.

It was stumbled upon accidentally in 1938 by a 27-year-old American chemist

در سال ۱۹۳۸ تصادفاً توسط شیمیدان آمریکایی ۲۷ ساله‌ای

named Roy Plunkett

به نام روی پلانکت کشف شد.

while he was trying to develop a non-toxic refrigerant fluid for DuPont,

او روی تولید مایع خنک کننده غیر سمی برای شرکت دو‌پونت کار می‌کرد،

a chemicals company.

که شرکتی شیمیایی است.

The strange, white substance that formed inside his lab canister

این ماده عجیب سفید رنگ که داخل محفظه آزمایش تشکیل شده

was chemically inert,

از لحاظ شیمیایی بی اثر بود،

meaning it wouldn't react with other substances.

یعنی با مواد دیگر ترکیب نمی‌شد.

It also had an extremely low coefficient of friction,

و ضریب اصطکاک بسیار پایینی داشت،

making other materials slide right off it.

که باعث می‌شود مواد دیگر رویش سر بخورند.

Teflon's properties make it perfect when you need something slippery,

خواص تفلون زمانی که به چیزی لغزنده

chemical resistant,

مقاوم به مواد شیمیایی،

or waterproof,

یا ضد آب نیاز دارید، آن را به بهترین انتخاب تبدیل کرده است،

which means it has a lot of applications.

که یعنی کابرد‌های فراوانی دارد.

It can be found all over the place,

و همه‌ جا پیدا می‌شود،

as a coating on raincoats,

مثل پوشش روی بارانی‌ها،

industrial ball bearings,

بلبرینگ‌های صنعتی،

artificial joints,

مفصل‌های مصنوعی،

circuit boards,

برد‌های الکترونیکی،

and even the Rocky Mountains-themed roof of the Denver International Airport.

و حتی در سقف فرودگاه بین‌المللی دِنور که از کوههای راکی الهام گرفته شده.

The incredible properties of PTFE come from its molecular structure.

خواص فوق‌العاده PTFE از ساختار مولکولی آن می‌آید.

It's a polymer,

نوعی پلیمر است،

meaning it's made of long chains of repeating units of atoms strung together.

که یعنی رشته‌ای طولانی است از اجزاء اتمی تکرار شده که به هم متصلند.

A PTFE chain has a backbone of carbon atoms,

استخوانبندی زنجیر PTFE از اتم‌های کربن است،

each of which is attached to two fluorines.

که هرکدام به دو فلوئور متصل شده.

The fluorine atoms surround the carbon like armor,

اتم‌های فلوئور مانند زره کربن‌ها را احاطه کرده‌اند،

spiraling around the chain,

و مثل مارپیچ دور زنجیر می‌چرخند،

and the bond between carbon and fluorine is incredibly tight.

و اتصال میان کربن و فلوئور بی‌نهایت محکم است.

Like a couple that ignores everyone except each other,

مثل زوجی که غیر از خودشان همه را نادیده می‌گیرند،

carbon and fluorine interact so strongly

کربن و فلوئور ارتباطی بسیار قوی دارند

that the normal, intermolecular forces that help substances stick to each other

و نیروهای بین مولکولی که باعث چسبیدن مواد به هم می‌شوند

don't stand a chance.

اثر چندانی ندارند.

Even the famously adhesive feet of geckos usually can't get a grip.

حتی پای چسبناک مارمولک هم معمولاً نمی‌تواند گیر کند.

But wait!

اما صبر کنید!

If PTFE doesn't stick to anything,

اگر PTFE به هیچ چیز نمی‌چسبد،

how can it be so firmly attached to something like a pan?

پس چطور اینقدر محکم به چیزی مثل تابه می‌چسبد؟

One method involves sandblasting the pan

در یک روش تابه را سندبلاست می‌کنند

or etching it with chemicals to make it rough.

یا با کمک مواد شیمیایی سطح آن را زبر و سخت می‌کنند.

Then, a special primer is applied, which acts like glue.

سپس یک ماده مخصوص روی آن قرار داده می‌شود که کار چسب را می‌کند.

Its exact composition is a trade secret guarded by each manufacturer.

ترکیب دقیق آن یک موضوع سری است که هر تولید کننده از آن حفاظت می‌کند.

The pan is sprayed with liquid PTFE

تابه با PTFE مایع اسپری می‌شود

and heated to around 800 degrees Fahrenheit.

و تا دمای حدود ۴۲۷ درجه سانتی‌گراد حرارت داده می‌شود.

The layers then solidify into a smooth, slick coating.

لایه‌ها در ادامه به سطحی صاف و لیز تبدیل می‌شود.

When you later cook eggs in this PTFE-coated pan,

وقتی که بعدا روی این تابه که پوشش PTFE دارد تخم مرغ سرخ کنیم،

the extra tight carbon-fluorine bonds

اتصال‌های بسیار محکم کربن-فلوئور

just ignore the water and fat and protein molecules in the eggs.

توجهی به مولکول‌های آب و چربی و پروتئین تخم مرغ ندارد.

Without those interactions,

بدون هیچ تعاملی،

the food just slides around without sticking.

غذا روی سطح بدون چسبیدن سر می‌خورد.

You might wonder if it's safe to cook in a PTFE-coated pan.

ممکن است بخواهید بدانید که آیا آشپزی روی تابه پوشش داده با PTFE امن است.

The answer is yes, if you're careful.

پاسخ آن مثبت است، اگر مواظب باشید.

PTFE is stable at moderate temperatures, like you'd use to cook eggs or fish,

PTFE در دماهای متوسط کاملا متعادل است، مثلا برای پختن تخم مرغ یا ماهی،

but above 500 degrees Fahrenheit, it starts to degrade,

اما بالاتر از ۲۶۰ درجه سانتی‌گراد، شروع به خراب شدن می‌کند،

and heating it further releases fumes that can make you feel sick.

و اگر بیشتر گرم شود بخاراتی تولید می‌کند که می‌تواند شما را بیمار کند.

An empty pan can reach 500 degrees fast over high heat,

یک تابه خالی با شعله زیاد می‌تواند به سرعت به دمای ۲۶۰ درجه برسد،

but most kitchens are ventilated well enough to dissipate the fumes.

البته بیشتر آشپزخانه‌ها تهویه مناسبی برای تخلیه دود دارند،

People used to also think that accidentally consuming PTFE

مردم معمولا فکر می‌کنند که خوردن اتفاقی PTFE

that flaked off a scratched pan was bad for you,

که از روی تابه پوسته شده برایتان مضر است.

but the current consensus is that it's harmless.

اما ارزیابی‌های موجود این است که بی ضرر است.

Because PTFE doesn't interact with other chemicals very well,

چون PTFE با مواد شیمیایی دیگر تعامل خوبی ندارد،

it isn't thought to break down inside your body.

به نظر نمی‌رسد که درون بدن شما تجزیه شود.

Whether it's safe to manufacture Teflon is another story.

اینکه آیا تولید تفلون بی خطر است داستان دیگری است.

DuPont and its spin-off company Chemours

دوپونت و شرکت جانبی‌اش چِمورز

now face lawsuits worth millions of dollars.

با دادخواستهایی به ارزش میلیون‌ها دلار مواجه هستند.

They've been accused of polluting the environment for decades

آنها به آلوده‌سازی محیط زیست برای ده‌ها سال

and exposing employees and local communities

و اینکه کارکنان و مردم محلی را

to health risks associated with a toxic chemical called PFOA.

در معرض خطرات ناشی از سمی شیمیایی به نام PFOA قرار داده‌اند، متهم هستند.

That chemical was involved in manufacturing Teflon.

این ماده شیمیایی در تولید تفلون استفاده می‌شد.

As for John Gotti,

مثل جان گوتی،

in 1992, the Mob boss was finally convicted of five counts of murder,

در سال ۱۹۹۲، این رئیس مافیا نهایتا برای پنج مورد قتل مجرم شناخته شد،

among other charges.

و همچنین اتهام‌های دیگر.

That prompted the head of the FBI office in New York City to announce,

و این باعث شد تا رئیس اداره FBI در شهر نیویورک اعلام کند،

"The Teflon is gone.

«تفلون رفته است.

The don is covered in Velcro, and all the charges stuck."

ما دُن را در پارچه ولکرو پیچیدیم، و همه اتهام‌ها هم به او چسبید.»