Free falling in outer space - Matt J. Carlson

سقوط آزاد در فضای بی‌کران - مت جی. کارلسون

Translator: sadegh zabihi Reviewer: masoud paktinat

Have you ever been floating in a swimming pool,

تا حالا در استخری شناور شده‌اید،

all comfy and warm, thinking,

گرم و راحت، متفکر،

"Man, it'd be cool to be an astronaut!

"پسر، خیلی خوب بود اگه می‌شد فضانورد بشیم!

You could float out in outer space, look down at the Earth and everything.

می‌توانستی در فضای بی‌کران شناور بشوی، به پایین به زمین و همه چیز نگاه کنی.

It'd be so neat!"

خیلی تمیز!"

Only that's not how it is at all.

فقط اینکه اصلاً این طور نیست.

If you are in outer space, you are orbiting the Earth:

اگر در فضا باشید، دور زمین گردش می‌کنید:

it's called free fall.

به این می‌گویند سقوط آزاد.

You're actually falling towards the Earth.

در واقع به سمت زمین سقوط می‌کنید.

Think about this for a moment: that's the feeling you get

یک لحظه به این فکر کنید: این حس را خواهید داشت

if you're going over the top of a roller coaster, going, like, "Whoa!"

انگار که دارید از بالای ترن هوایی رد می‌شوید، و میگویید، "وای!"

Only you're doing this

فقط اینکه تمام مدت که این کار را می‌کنید

the whole time you're orbiting the Earth,

دارید دور زمین می‌چرخید،

for two, three, four hours, days.

دو، سه، چهار ساعت، چند روز.

Whatever it takes, right?

هر چی طول بکشد، نه؟

So, how does orbiting work?

خوب، گردش چطور عمل می‌کند؟

Let's take a page from Isaac Newton.

بیایید نگاهی به نظرات نیوتن بیاندازیم.

He had this idea, a little mental experiment:

او نظری داشت که آزمایشی ذهنی بود:

You take a cannon,

یک توپ جنگی بردارید،

you put it on top of a hill.

و آن را بالای یک قله بگذارید.

If you shoot the cannonball,

اگر توپ را شلیک کنید،

it goes a little bit away.

کمی جلو خواهد رفت.

But if you shoot it harder,

اما اگر آن را محکم‌تر شلیک کنید،

it goes far enough so that it lands

به اندازه کافی دور می‌شود

a little bit past the curvature of Earth.

تا کمی از انحنای زمین را طی کند و بعد فرود بیاید.

Well, you can imagine if you shot it really, really, hard,

خوب می‌توانید تصور کنید اگر آن را خیلی خیلی محکم شلیک کنید،

it would go all the way around the Earth

تمام زمین را دور می‌زند

and come back -- boom! -- and hit you in the backside or something.

و برمی‌گردد -- بوم! -- و به پشت خودتان می‌خورد یا همچین چیزی.

Let's zoom way back and put you in a little satellite

بیایید نما را کوچک‌نمایی کنیم و شما را در یک ماهواره

over the North Pole of the Earth

بالای قطب شمال زمین قرار دهیم

and consider north to be up.

و شمال را بالا فرض کنید.

You're going to fall down and hit the Earth.

سقوط کرده و با زمین برخورد خواهید کرد.

But you are actually moving sideways really fast.

اما در واقع از کنار با سرعت بسیار زیاد حرکت می‌کنید.

So when you fall down,

پس وقتی سقوط می‌کنید،

you're going to miss.

برخورد نمی‌کنید.

You're going to end up on the side of the Earth, falling down,

در نهایت کنار زمین سقوط می‌کنید،

and now the Earth is pulling you back in sideways.

و حالا زمین شما را از کنار عقب می‌کشد.

So it's pulling you back in and you fall down,

پس شما را عقب می‌کشدو می‌افتید،

and so you miss the Earth again, and now you're under the Earth.

و دوباره زمین را رد می‌کنید، و حالا زیر زمین هستید.

The Earth is going to pull you up, but you're moving sideways still.

زمین شما را بالا می‌کشد، اما هنوز از کنار حرکت می‌کنید.

So you're going to miss the Earth again.

پس دوباره زمین را رد می‌کنید.

Now you're on the other side of the Earth, moving upward,

حالا در طرف دیگر زمین هستید، و بالا می‌روید،

and the Earth's pulling you sideways.

و زمین شما را از کنار می‌کشد.

So you're going to fall sideways,

پس از کنار سقوط خواهید کرد،

but you're going to be moving up and so you'll miss.

اما به سمت بالا خواهید رفت و باز از کنار زمین رد می‌شوید.

Now you're back on top of the Earth again, over the North Pole,

حالا دوباره بالای زمین در قطب شمال هستید،

going sideways and falling down,

از کنار می‌روید و سقوط می‌کنید،

and yep -- you guessed it.

و بله -- درست حدس زدید.

You'll keep missing because you're moving so fast.

باز هم برخورد نمی‌کنید چون خیلی سریع حرکت می‌کنید.

In this way, astronauts orbit the Earth.

در این راه، فضانوردان دور زمین می‌چرخند.

They're always falling towards the Earth,

همواره به سمت زمین سقوط می‌کنند،

but they're always missing, and therefore, they're falling all the time.

اما برخورد نمی‌کنند، و بنابراین، دائماً در حال سقوط هستند.

They feel like they're falling, so you just have to get over it.

احساس می‌کنند دارند سقوط می‌کنند، پس فقط باید با آن کنار بیایند.

So technically, if you ran fast enough and tripped,

پس از نظر تکنیکی، اگر با سرعت کافی حرکت کنید،

you could miss the Earth.

می‌توانید روی زمین نیافتید.

But there's a big problem.

اما مشکل بزرگی هست.

First, you have to be going eight kilometers a second.

اول باید ۸ کیلومتر بر ثانیه حرکت کنید.

That's 18,000 miles an hour,

یعنی ۱۸،۰۰۰ مایل بر ساعت،

just over Mach 23!

کمی بیش از ۲۳ ماخ!

The second problem:

مشکل دوم:

اگر این قدر سریع حرکت کنید،

If you're going that fast,

yes, you would orbit the Earth and come back where you came from,

بله، دور زمین می‌چرخید و به جایی که از آن شروع کردید بر می‌گردید،

but there's a lot of air in the way,

اما مقدار زیادی هوا سر راه است،

much less people and things.

اشیاء و انسان‌ها خیلی کمتر.

So you would burn up due to atmospheric friction.

پس به خاطر اصطکاک با هوا خواهید سوخت.

So, I do not recommend this.

پس توصیه نمی‌شود.