What is McCarthyism? And how did it happen? - Ellen Schrecker

Translator: Morteza Mousavi Reviewer: Leila Ataei

فرض کنید یک روز، شما به کمیسیون دولتی احضار شوید.

Imagine that one day, you're summoned before a government panel.

Even though you haven't committed any crime,

حتی اگر جرمی مرتکب نشده باشید،

or been formally charged with one,

یا به صورت رسمی اتهامی به شما وارد نشده باشد،

you are repeatedly questioned about your political views,

از شما بارها درباره عقاید سیاسی‌تان سوال می‌شود،

به خیانت متهم می‌شوید،

accused of disloyalty,

و از شما خواسته می‍‌‌‌‌‌‌‌‌شود که دوستان و همکارانتان را لو دهید.

and asked to incriminate your friends and associates.

If you don't cooperate, you risk jail or losing your job.

اگر همکاری نکنید، در معرض زندانی شدن یا ازدست دادن شغل قرار می‌گیرید.

This is exactly what happened in the United States in the 1950s

این دقیقا اتفاقی است که در دهه ۵۰ در ایالات متحده

به عنوان بخشی از کمپین پیداکردن مضنونین به کمونیست اتفاق افتاد.

as part of a campaign to expose suspected communists.

پدیده‌ای که به نام یکی از مشهورترین فعالان آن نامگذاری شد.

Named after its most notorious practitioner,

the phenomenon known as McCarthyism destroyed thousands of lives and careers.

پدیده‌ معروف به مک‌کارتیسم هزاران زندگی و شغل را نابود کرد.

For over a decade, American political leaders trampled democratic freedoms

برای بیش از یک دهه، رهبران سیاسی آمریکایی آزادی‌های دموکراتیک را

in the name of protecting them.

به نام حفاظت از آن‌ها لگدمال کردند.

During the 1930s and 1940s,

طی ۱۹۳۰ تا ۱۹۴۰،

there had been an active but small communist party in the United States.

حزب فعال اما کوچک کمونیست در ایالات متحده فعال بود.

Its record was mixed.

سوابق آن کمی پیچیده بود.

While it played crucial roles in wider progressive struggles

درحالی که نقشی اساسی در مبارزات مترقی گسترده

for labor and civil rights,

برای کارگران و حقوق مدنی داشت،

it also supported the Soviet Union.

اما همچنین او تحت حمایت جماهیر شوروی بود.

From the start, the American Communist Party faced attacks

از آغاز، حزب کمونیست آمریکا با حملاتی

از محافظه‌کاران و رهبران تجاری روبرو بود

from conservatives and business leaders,

as well as from liberals who criticized its ties to the oppressive Soviet regime.

و همچنین لیبرال‌هایی که از روابط آن‌ها با رژیم ظالم شوروی انتقاد می‌کردند روبرو بود.

در طی جنگ جهانی دوم،وقتی ایالات متحده و شوروی دربرابر هیتلر متحد شدند،

During World War II, when the USA and USSR were allied against Hitler,

some American communists actually spied for the Russians.

بعضی از کمونیست‌های آمریکایی درواقع برای روس‌ها جاسوسی می‌کردند.

When the Cold War escalated and this espionage became known,

وقتی که جنگ سرد تشدید یافت و این جاسوسی شناخته شد،

domestic communism came to be seen as a threat to national security.

کمونیسم داخلی به عنوان تهدیدی برای امنیت ملی تلقی شد.

But the attempt to eliminate that threat

اما تلاش برای از بین بردن این تهدید

soon turned into the longest lasting and most widespread episode

به زودی به طولانی‌ترین و شایع‌ترین

of political repression in American history.

سرکوب سیاسی در تاریخ آمریکا بدل گردید.

Spurred on by a network of bureaucrats,

که گروهی از بوروکرات‌ها،

politicians,

سیاستمداران،

journalists,

روزنامه‌نگاران

and businessmen,

و تاجران را تحت فشار قرار می‌داد

the campaign wildly exaggerated the danger of communist subversion.

این کمپین به شدت درباره خطر خرابکاری کمونیست اغراق می‌کرد.

The people behind it harassed anyone

افرادی که پشت آن بودند هرکسی را که

suspected of holding left-of-center political views

مشکوک به داشتن دیدگاه سیاسی چپ

or associating with those who did.

یا همکاری با آن‌ها بود را آزار می‌دادند.

If you hung modern art on your walls,

اگر هنر مدرن را به دیوار خود آویزان کرده‌اید

had a multiracial social circle,

یک حلقه اجتماعی چند نژادی داشتید،

or signed petitions against nuclear weapons,

یا دادخواست‌هایی علیه سلاح هسته‌ای امضا کرده‌اید

you might just have been a communist.

شما ممکن بود که یک کمونیست باشید.

Starting in the late 1940s,

در اواخر دهه ۴۰ شروع شد،

FBI Director J. Edgar Hoover

رییس اف بی آی،جی ادجر هوور

از منابع آژانس خود برای شکار چنین کمونیست‌هایی استفاده کرد

used the resources of his agency to hunt down such supposed communists

and eliminate them from any position of influence

و آن‌ها را از هر موقعیت تاثیرگذاری

within American society.

در جامعه آمریکا حذف کرد.

And the narrow criteria that Hoover and his allies used

و معیار کوته‌فکرانه‌ای که هوور و متحدانش

to screen federal employees

برای غربالگری کارمندان فدرال استفاده می‌کردند

spread to the rest of the country.

در تمام کشور شایع شد.

Soon, Hollywood studios,

درمدت کوتاهی، استدیوهای هالیوود،

universities,

دانشگاه‌ها

car manufacturers,

کارخانه‌های خودروسازی

and thousands of other public and private employers

و هزاران کارمند عمومی و خصوصی

were imposing the same political tests on the men and women who worked for them.

غربالگری سیاسی یکسانی را برای مردان و زنانیکه آنجا کار می‌کردند تحمیل کردند.

Meanwhile, Congress conducted its own witchhunt

درهمین‌حال، کنگره روشهای خاص خودش را برای شکار کمونیست ایجاد کرده بود

subpoenaing hundreds of people to testify before investigative bodies

آن‌ها صدها نفر را قبل از گروه بازجوکننده برای شهادت دادن احضار می‌کردند.

like the House Un-American Activities Committee.

مانند کمیته فعالیت‌های غیرآمریکایی مجلس.

If they refused to cooperate, they could be jailed for contempt,

اگر آن‌ها همکاری نمی‌کردند، ممکن بود به علت اهانت دستگیر

or more commonly, fired and blacklisted.

یا به صورت شایع‌تر، اخراج و در لیست سیاه قرار بگیرند.

Ambitious politicians, like Richard Nixon

سیاست‌مداران جاه طلب، مانند ریچارد نیکسون

and Joseph McCarthy,

و جوزف مک‌کارتی

used such hearings as a partisan weapon

از این جلسات به عنوان سلاح حزبی استفاده می‌کردند

accusing democrats of being soft on communism

و دموکرات‌ها را به نرم بودن با کمونیسم

and deliberately losing China to the Communist Bloc.

و عمدا از دست دادن چین به بلوک کمونیست متهم می‌کردند.

McCarthy, a Republican senator from Wisconsin

مک‌کارتی، سناتور جمهوری‌خواه از ویسکونسین

became notorious by flaunting ever-changing lists of alleged communists

با آشکار کردن لیست‌های همیشه درحال تغییر محکومین به کمونیسم

within the State Department.

در وزارت امور خارجه بدنام شد.

Egged on by other politicians,

همراه با دیگر سیاستمداران

he continued to make outrageous accusations

او با تحریف و جعل مدارک،

while distorting or fabricating evidence.

به اتهام‌زنی ظالمانه ادامه داد.

Many citizens reviled McCarthy while others praised him.

بعضی از شهروندان به مککارتی ناسزا می‌گفتند درحالی که دیگران او را تحسین می‌کردند.

And when the Korean War broke out, McCarthy seemed vindicated.

و وقتی جنگ کره آغاز شد، مک‌کارتی از آن حمایت کرد.

Once he became chair

در سال ۱۹۵۳ وقتی او به منصب

of the Senate's permanent subcommittee on investigations in 1953,

کمیته دائمی بازجویی سنا رسید،

McCarthy recklessness increased.

بی‌پروایی‌اش بیشتر شد.

It was his investigation of the army that finally turned public opinion against him

این تحقیقات او از ارتش بود که سرانجام افکار عمومی را برضد او کرد

and diminished his power.

و قدرت او را کاهش داد.

McCarthy's colleagues in the Senate censured him

همکاران مک‌کارتی در سنا او را سرزنش کردند

and he died less than three years later, probably from alcoholism.

و او کمتر از سه سال بعد، احتمالا به علت اعتیاد به الکل درگذشت.

McCarthyism ended as well.

مک‌کارتیسم به خوبی پایان یافت.

It had ruined hundreds, if not thousands, of lives

مک‌کارتیسم اگر نگوییم هزاران، زندگی صدها نفر را از بین برد

and drastically narrowed the American political spectrum.

و طیف سیاسی آمریکا را بشدت محدود کرد.

Its damage to democratic institutions would be long lasting.

آسیب آن به نهادهای دموکراتیک طولانی مدت بود.

In all likelihood, there were both Democrats and Republicans

به احتمال زیاد، هم دموکرات ها و هم جمهوری‌خواهان

who knew that the anti-communist purges were deeply unjust

می‌دانستند که پاکسازی ضدکمونیستی به شدت ناعادلانه است

but feared that directly opposing them would hurt their careers.

اما می‌ترسیدند که مخالفت مستقیم آن‌ها به شغلشان آسیب می‌زند.

Even the Supreme Court failed to stop the witchhunt,

حتی دیوان عالی در متوقف کردن شکار کمونیست

condoning serious violations of constitutional rights

با چشم‌پوشی از نقض صریح قانون اساسی

in the name of national security.

به بهانه امنیت ملی ناموفق بود.

Was domestic communism an actual threat to the American government?

آیا کمونیسم داخلی تهدیدی برای دولت آمریکا بود؟

Perhaps, though a small one.

شاید،اما جزئی بود.

But the reaction to it was so extreme that it caused far more damage

اما واکنش به آن آنچنان شدید بود که خسارات بیشتری

than the threat itself.

نسبت به خود خطر ایجاد کرد.

And if new demagogues appeared in uncertain times

و اگر عوام‌فریبان جدید در زمانی نامشخص

to attack unpopular minorities in the name of patriotism,

برای حمله به اقلیت‌های منفور به اسم وطن‌پرستی ظاهر شوند،

could it all happen again?

آیا همه این اتفاقات دوباره می‌افتد؟