Ethical dilemma: Should we get rid of mosquitoes? - Talya Hackett

Translator: shirin etebar Reviewer: Sadegh Vahdati Nia

Because of the pathogens they carry,

به علت پاتوژنی که حمل می‌کنند،

mosquitoes are responsible for more human deaths every year than any other animal,

پشه‌ها هر ساله بیش از هر حیوان دیگری از جمله انسان‌های دیگر

including other humans.

مسئول مرگ‌ومیر انسان هستند.

But very few of the 3,500 mosquito species

اما تعداد بسیار کمی از ۳,۵۰۰ گونه پشه

actually transmit deadly diseases to humans.

در واقع بیماری‌های کشنده را به انسان منتقل می‌کنند.

So what if we could get rid of the most lethal mosquitoes?

پس چه می‌شد اگر بتوانیم از شر کشنده‌ترین پشه‌ها خلاص شویم؟

Over the last two decades,

در طول دو دهه گذشته،

scientists have begun conducting experiments using engineered technologies

دانشمندان شروع به انجام آزمایش‌هایی با استفاده از فناوری‌های مهندسی‌شده

called “gene drives” that could theoretically do just that.

به نام «درایوهای(محرک) ژن» کرده‌اند که از نظر تئوری می‌توانند این نتیجه را بدهد.

So, should we?

پس، آیا باید انجامش دهیم؟

To begin grappling with this question,

برای شروع به پاسخ دادن به این سوال،

we have to get a sense of how the technology works.

باید چگونگی فعالیت این فناوری را درک کنیم.

In the usual process of inheritance,

در فرآیند طبیعی وراثت،

the genomes of each parent recombine randomly.

ژنوم‌های هر یک از والدین به طور تصادفی با هم ترکیب می‌شوند.

So their offspring end up with the DNA that’s a rough 50/50 mix

بنابراین دی‌ان‌ای فرزندان آن‌ها حدودا ترکیبی ۵۰/۵۰

from their parents.

از ژنوم والدین است.

But gene drives thwart this process and ensure they're passed on.

اما درایوهای ژن با خنثی کردن این فرآیند از انتقال ژن‌ها اطمینان حاصل می‌کنند.

Gene drives are found in nature but,

درایوهای ژن در طبیعت یافت می‌شوند

using new gene-editing technology,

اما دانشمندان با استفاده از فناوری جدید ویرایش ژن،

scientists have also begun engineering them in contained labs.

مهندسی آن‌ها را در آزمایشگاه‌های مجهز آغاز کرده‌اند.

For example, in a 2018 study,

به‌عنوان مثال، در یک مطالعه در سال ۲۰۱۸،

researchers injected a gene drive into mosquito eggs

محققان یک محرک ژنی را به تخم پشه تزریق کردند

that made females sterile when they had two copies of the modified gene.

که باعث عقیم شدن ماده‌ها با داشتن دو نسخه از ژن اصلاح‌شده شد.

Such a modification would usually disappear quickly.

چنین اصلاحی معمولاً به سرعت ناپدید می‌شود.

But it spread.

اما این گسترش یافت.

The modified mosquitoes passed the gene drive onto some of their offspring.

پشه‌های اصلاح شده، محرک ژنی را به برخی از فرزندان خود منتقل کردند.

The gene drive, which they inherited on one chromosome,

محرک ژنی که آن‌ها در یک کروموزوم به ارث برده بودند،

copied itself onto the other chromosome in the offspring’s sperm and egg cells,

خود را روی کروموزوم دیگر در سلول‌های اسپرم و تخمک کپی

ensuring it was passed on to their offspring,

و انتقالش را به فرزندان تضمین می‌کرد،

regardless of which chromosome they received.

صرف نظر از اینکه کدام کروموزوم را دریافت کرده‌اند.

This process repeated as all males that carried the gene

این روند با ادامه تولیدمثل همه نرهایی که ژن را حمل می‌کردند

and all females that had one copy of it, continued reproducing,

و همه ماده‌هایی که یک نسخه از آن را داشتند، تکرار شد

spreading the gene drive.

و محرک ژن را گسترش داد.

As they did, they produced more females that had two copies of the gene—

همانطور که روند ادامه یافت، آن‌ها ماده‌های بیشتری دارای دو نسخه از این ژن تولید کردند

and would therefore sterile.

که سپس عقیم می‌شدند.

With a near 100% inheritance rate, the gene spread through the population

با نرخ وراثت نزدیک به ۱۰۰ درصد، ژن در میان جمعیت پخش شد

and within 12 generations almost all females were sterile,

و طی ۱۲ نسل تقریباً همه ماده‌ها عقیم شدند

and the populations crashed.

و جمعیت‌ها از بین رفتند.

In 2020, the same team achieved a similar result

در سال ۲۰۲۰، همین تیم با یک محرک ژنی به نتیجه مشابهی دست یافت

with a gene drive that made populations male-only.

که جمعیت‌ها را فقط متشکل از نر ساخت.

Gene drives have proven powerful in the lab.

محرک‌های ژنی در آزمایشگاه پرقدرت هستند.

So, implementing them in the wild is a big decision—

بنابراین، اجرای آن‌ها در طبیعت یک تصمیم بزرگ است -

one that’s being considered because of how the fight

تصمیمی که به دلیل چگونگی مبارزه

against mosquito-borne diseases is going.

با بیماری‌های منتقله از پشه در نظر گرفته شده است.

Existing mosquito control measures, like insecticide-treated bed nets,

اقدامات موجود برای کنترل پشه، مانند تورهای حشره‌کش تخت،

helped reduce the number of deaths from malaria,

به کاهش تعداد مرگ‌ومیر ناشی از مالاریا،

the deadliest mosquito-borne disease, between 2000 and 2019.

کشنده‌ترین بیماری منتقله از طریق پشه، بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۹ کمک کرد.

But fatalities have begun rising again.

اما تلفات دوباره شروع به افزایش کردند.

Many mosquitoes have developed insecticide resistance—

بسیاری از پشه‌ها در برابر حشره‌کش‌ها مقاومت ایجاد کرده‌اند

and insecticides kill more than just mosquitoes.

و حشره‌کش‌ها فقط پشه‌ها را نمی‌کشند.

In addition to the first-ever malaria vaccine,

علاوه بر اولین واکسن مالاریا

approved in October of 2021,

که در اکتبر سال ۲۰۲۱ تایید شد،

many see promise in gene drives.

خیلی از افراد محرک‌های ژنی را نویدبخش می‌دانند.

Experts are researching what it would look like to specifically target

کارشناسان در حال تحقیق هستند که هدف قرار دادن مرگبارترین جمعیت پشه‌ها

the deadliest mosquito populations with this technology.

با این فناوری چگونه به نظر می‌رسد.

Like Anopheles gambiae, for instance:

به عنوان مثال، مانند گونه‌ی آنوفل گامبیا:

the species overwhelmingly responsible for spreading malaria in Equatorial Africa,

گونه‌ای که به‌طور عمده مسئول انتشار مالاریا در آفریقای استوایی(حاره‌ای) است

which experiences the vast majority of mosquito-related fatalities.

که اکثریت قریب به اتفاق تلفات مربوط به پشه را تجربه می‌کند.

The idea is that, when a gene-drive-affected population

ایده این است که، زمانی که جمعیت آنوفل گامبیا تحت تأثیر محرک ژنی

of Anopheles gambiae drops low enough,

به اندازه کافی کم می‌شود،

it would break the malaria transmission cycle.

چرخه انتقال مالاریا را از بین می‌برد.

But before gene drive mosquitoes are actually released into the wild,

اما قبل از اینکه پشه‌های محرک ژنی در طبیعت رها شوند،

some big questions need answers.

برخی از سوالات بزرگ نیاز به پاسخ دارند.

Like, could gene drives cross into and cause the collapse of non-target species?

مثلا آیا این محرک‌ها می‌توانند به گونه‌های غیرهدف وارد شده و باعث فروپاشی آن‌ها شوند؟

It doesn’t seem that many mosquito species interbreed,

به نظر نمی‌رسد که بسیاری از گونه‌های پشه با هم آمیخته شوند

making this unlikely,

که این امر را بعید می‌کند،

but scientists are conducting research to be certain.

اما دانشمندان در حال انجام تحقیقاتی برای اطمینان از آن هستند.

And how might a mosquito population’s collapse affect ecosystems?

و چگونه ممکن است فروپاشی جمعیت پشه بر اکوسیستم‌ها تأثیر بگذارد؟

One team is examining the feces and stomach contents

یک تیم در غنا در حال بررسی مدفوع و محتویات معده حشره‌خواران

of insectivores in Ghana to gauge the role of Anopheles gambiae in local food webs.

برای سنجش نقش آنوفل گامبیا در شبکه‌های غذایی محلی است.

And researchers are investigating

محققان در حال بررسی این امر هستند

whether suppressing populations could make other insects more vulnerable

که آیا سرکوب جمعیت‌ها می‌تواند حشرات دیگر را آسیب‌پذیرتر کند

or leave a niche open that a harmful species could occupy.

یا مکانی برای لانه‌گزینی گونه‌های مضر فراهم کند.

Scientists are also exploring alternatives to population collapse,

دانشمندان همچنین در حال بررسی جایگزین‌هایی برای فروپاشی جمعیت هستند،

like gene drives that instead make mosquitoes resistant

مانند محرک‌های ژنی که در عوض پشه‌ها را

to the malaria parasite.

در برابر انگل مالاریا مقاوم می‌کند.

And others are developing countermeasures to reverse

افراد در حال توسعه اقدامات متقابل برای معکوس کردنِ

the effects of gene drives if needed.

اثرات محرک‌های ژن در صورت نیاز هستند.

Meanwhile, some people have called for gene drive research to halt

در همین حال، برخی از افراد به دلیل نگرانی از عواقب احتمالی،

out of concern for the possible consequences.

خواستار توقف تحقیقات محرک‌های ژنتیکی شده‌اند.

This raises another question: who should decide whether to release gene drives?

این امر سوال دیگری را ایجاد می‌کند: چه کسی برای آزادسازی محرک‌های ژنی تصمیم می‌گیرد؟

It’s essential that communities, scientists, regulators,

ضروری است که جوامع، دانشمندان، قانون‌گذاران

and governments of the countries most affected by mosquito-borne diseases

و دولت‌های کشورهایی که بیشتر تحت تأثیر بیماری‌های منتقله از پشه قرار دارند،

be highly involved in the research and decision-making processes.

در فرآیندهای تحقیق و تصمیم‌گیری مشارکت داشته باشند.

Conversations are currently underway at all levels

گفت‌وگوهایی در حال حاضر در همه زمینه‌ها

to establish a system to manage this new area of research—

برای ایجاد سیستمی برای مدیریت این حوزه جدید تحقیقاتی

and the ethical questions it carries.

و سؤالات اخلاقی ناشی از آن در حال انجام است.