How did South African Apartheid happen, and how did it finally end? - Thula Simpson

Μετάφραση: Maria Fragkiskou Επιμέλεια: Vaia Katsarou

On June 16th 1976,

Στις 16 Ιουνίου 1976,

over 10,000 student protesters flooded the streets of Soweto, South Africa.

πάνω από 10.000 φοιτητές διαδήλωσαν στο Σοβέτο της Νότιας Αφρικής.

For 28 years, South Africans had been living under Apartheid,

Για 28 χρόνια, οι Νοτιοαφρικανοί ζούσαν σε καθεστώς απαρτχάιντ,

a strict policy of segregation that barred the country’s Black majority

μια αυστηρή πολιτική διαχωρισμού που απέκλειε τη Μαύρη πλειονότητα

from skilled, high-paying jobs, quality education, and much more.

από ειδικευμένες, υψηλόμισθες θέσεις, ποιοτική εκπαίδευση και πολλά άλλα.

And in 1974, the government announced schools would be forced to teach

Το 1974, η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι τα σχολεία θα έπρεπε να διδάσκουν

many subjects in Afrikaans—

υποχρεωτικά, πολλά μαθήματα στα αφρικάανς,

a language used primarily by the nation’s white ruling elites.

μια γλώσσα, κυρίως, της άρχουσας Λευκής ελίτ της χώρας.

But when protesters rose up to fight this injustice,

Όταν οι διαδηλωτές ξεσηκώθηκαν εναντίον αυτής της αδικίας,

the government's response was swift.

η απάντηση της κυβέρνησης ήταν άμεση.

Armed police officers turned their weapons onto the crowd,

Ένοπλοι αστυνομικοί έστρεψαν τα όπλα τους στο πλήθος

and over the following days they killed over 150 students,

και τις επόμενες ημέρες σκότωσαν πάνω από 150 φοιτητές και μαθητές,

including victims as young as 13.

με τα νεαρότερα θύματα να είναι μόλις 13 ετών.

Even before Apartheid, South Africa’s long history of racial violence

Πριν από το απαρτχάιντ, η μακρά ιστορία φυλετικής βίας στη Νότια Αφρική,

had already cost countless Black Africans their jobs, homes, and lives.

είχε, ήδη, κοστίσει σε αναρίθμητους Μαύρους Αφρικανούς

Beginning in the 1600s,

Ήδη από τον 17ο αιώνα,

first Dutch and later British settlers colonized the nation,

αρχικά οι Ολλανδοί και κατόπιν οι Βρετανοί εποίκισαν τη χώρα,

displacing local populations from their ancestral lands.

εκτοπίζοντας τους τοπικούς πληθυσμούς από τα προγονικά τους εδάφη.

Over the following centuries,

Κατά τους επόμενους αιώνες,

Black Africans were segregated onto so-called native reserves;

οι Μαύροι Αφρικανοί απομονώθηκαν στους λεγόμενους θύλακες αυτόχθονων,

and by the 20th century, that meant 70% of the population

με αποτέλεσμα γύρω στο 1900 το 70% του πληθυσμού

was living on roughly 13% of the country’s land.

να ζει, περίπου, στο 13% της έκτασης της χώρας.

Deprived of their traditional livelihoods

Στερημένοι των παραδοσιακών μέσων βιοπορισμού τους

and seeking to escape these overpopulated regions,

και επιδιώκοντας να ξεφύγουν από αυτές τις υπερπληθείς περιοχές,

Black Africans began migrating to white-controlled areas.

οι Μαύροι άρχισαν να μεταναστεύουν σε περιοχές ελεγχόμενες από Λευκούς.

There, they worked for low wages on white-owned farms and mines,

Εκεί εργάζονταν με χαμηλούς μισθούς σε φάρμες και ορυχεία Λευκών,

alongside the descendants of enslaved and indentured workers

μαζί με απογόνους σκλάβων και μισθωμένους εργάτες,

from across Africa and Asia.

από όλη την Αφρική και την Ασία.

By 1948, this exploited labor force was a primary driver

Μέχρι το 1948, αυτό το εργατικό δυναμικό ήταν ο κύριος μοχλός

of South Africa’s booming economy.

της ακμάζουσας οικονομίας της χώρας.

But economists argued that continued growth required a stable, educated,

Οι οικονομολόγοι, όμως, υποστήριζαν ότι η συνεχιζόμενη ανάπτυξη απαιτούσε

σταθερό, μορφωμένο και αστικοποιημένο εργατικό δυναμικό.

and urbanized African labor force.

The ruling United Party accepted this logic,

Το κυβερνών Ηνωμένο Κόμμα αποδέχτηκε αυτή τη λογική,

but the rival National Party argued such a workforce

αλλά το αντίπαλο Εθνικό Κόμμα αντέτεινε ότι ένα τέτοιο εργατικό δυναμικό

would threaten the white ruling class.

θα απειλούσε τη Λευκή άρχουσα τάξη.

Naming their campaign Apartheid, the Afrikaans word for “separateness,”

Το Εθνικό Κόμμα ονόμασε την εκστρατεία «απαρτχάιντ»,

που σημαίνει «διαχωρισμός» στα αφρικάανς, και κέρδισε τις εκλογές του 1948.

the National Party won the 1948 elections.

And once in power, they began forcibly relocating millions of Africans

Μόλις ανέβηκε στην εξουσία, άρχισε να μεταφέρει με τη βία

εκατομμύρια Αφρικανούς πίσω στους θύλακες.

back to the reserves.

Under Apartheid, Black workers were considered temporary visitors

Υπό το απαρτχάιντ, οι Μαύροι εργάτες θεωρούνταν προσωρινοί επισκέπτες

in white areas.

στις περιοχές των Λευκών.

They were restricted to specific zones,

Περιορίστηκαν σε συγκεκριμένες ζώνες

and their trade unions received no official recognition.

και τα συνδικάτα τους δεν ανανγνωρίζονταν επίσημα.

The government also abolished mixed race universities,

Η κυβέρνηση κατάργησε, επίσης, τα μικτά πανεπιστήμια,

outlawed mixed marriages, segregated recreational spaces,

απαγόρευσε τους μικτούς γάμους, διαχώρισε τους χώρους αναψυχής

and purged the non-white population from the voters’ roll.

και διέγραψε τους μη Λευκούς πολίτες από τους εκλογικούς καταλόγους.

Within parliament at this time,

Εκείνη την εποχή, μέσα στο κοινοβούλιο

Apartheid only had a small group of outspoken opponents.

μία μόνο μικρή ομάδα εναντιωνόταν ευθέως, στο απαρτχάιντ.

But outside the government,

Έξω, όμως, από την κυβέρνηση,

three political groups were leading a popular resistance against the regime:

τρεις πολιτικές ομάδες ηγούνταν της λαϊκής αντίστασης στο καθεστώς:

the Communist Party, which was then legally banned in 1950,

το Κομμουνιστικό Κόμμα, το οποίο κρίθηκε παράνομο το 1950,

their allies in the African National Congress,

οι σύμμαχοί του, στο Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο (ΑΕΚ).

and later, a splinter group called the Pan-Africanist Congress.

και αργότερα μια αποσχισθείσα ομάδα του, το Παν-Αφρικανικό Κογκρέσο (ΠΑΚ).

Despite some ideological differences,

Παρά τις κάποιες ιδεολογικές διαφορές,

all three groups worked to mobilize the masses

και οι τρεις ομάδες δούλεψαν για να κινητοποιήσουν τις μάζες

against Apartheid by non-violent methods.

κατά του απαρτχάιντ με μη βίαιες μεθόδους.

But the National Party wasn’t as restrained.

Αλλά το Εθνικό Κόμμα δεν έδειξε την ίδια αυτοσυγκράτηση.

On March 21st, 1960, policemen massacred demonstrators at a PAC rally,

Στις 21 Μαρτίου 1960, η αστυνομία σφαγίασε διαδηλωτές σε μια συγκέντρωση του ΠΑΚ

and within weeks, the ANC and PAC were outlawed.

και μέσα σε λίγες εβδομάδες το ΑΕΚ και το ΠΑΚ τέθηκαν εκτός νόμου.

These events radicalized anti-Apartheid leaders,

Αυτά τα γεγονότα ριζοσπαστικοποίησαν τους αντι-απαρτχάιντ ηγέτες

and in December of 1961,

και τον Δεκέμβριο του 1961

Nelson Mandela and other ANC and Communist Party activists

ο Νέλσον Μαντέλα και άλλοι ακτιβιστές του ΑΕΚ και του Κομμουνιστικού Κόμματος

established the resistance’s armed wing.

ίδρυσαν την ένοπλη πτέρυγα της αντίστασης.

While the conflict grew increasingly violent,

Παρόλο που η σύγκρουση γινόταν όλο και πιο βίαιη,

the 1960s saw consistent economic growth throughout South Africa.

στη διάρκεια της δεκαετίας του ’60, η οικονομία αναπτυσσόταν σταθερά,

σε όλη την Νότια Αφρική.

The National Party attributed this to the success of Apartheid,

Το Εθνικό Κόμμα απέδωσε το γεγονός στην επιτυχία του απαρτχάιντ,

but it was actually due to further exploitation.

αλλά στην πραγματικότητα οφειλόταν στη συνεχιζόμενη εκμετάλλευση.

Employers were illegally hiring Black laborers

Οι εργοδότες προσλάμβαναν παράνομα Μαύρους εργάτες

for positions affluent white workers didn’t want to fill.

για θέσεις που οι ευκατάστατοι Λευκοί εργάτες δεν ήθελαν να καλύψουν.

And since this prosperity was flowing disproportionately

Καθώς από αυτή την ευημερία επωφελούνταν, δυσανάλογα,

to the ruling white minority,

η κυρίαρχη Λευκή μειονότητα,

the government happily turned a blind eye.

η κυβέρνηση έκανε τα στραβά μάτια.

Meanwhile, the National Party leveraged global anti-communist sentiment

Εν τω μεταξύ, το Εθνικό Κόμμα αξιοποίησε το παγκόσμιο αντικομμουνιστικό αίσθημα

to demonize its adversaries.

για να δαιμονοποιήσει τους αντιπάλους του.

In 1963, they tried Mandela and ten others for advancing communism

Το 1963, ο Μαντέλα και άλλοι 10 δικάστηκαν για την προώθηση του κομμουνισμού

and training recruits in guerrilla warfare.

και την εκπαίδευση νεοσύλλεκτων σε αντάρτικο πόλεμο.

Eight of the defendants were sentenced to life in prison,

Οκτώ από τους κατηγορούμενους καταδικάστηκαν σε ισόβια κάθειρξη

and many remaining anti-Apartheid leaders were forced into exile.

και πολλοί από τους αντι-απαρτχάιντ ηγέτες στάλθηκαν στην εξορία.

Over the next decade,

Κατά την επόμενη δεκαετία,

a generation of student activists rose up to continue the fight,

μια γενιά φοιτητών ξεσηκώθηκε συνεχίζοντας τον αγώνα,

led in part by Steve Biko and the South African Students Organization.

με επικεφαλής τον Στιβ Μπίκο του Οργανισμού Φοιτητών της Ν. Αφρικής.

Following the Soweto Massacre, student protesters spread nationwide.

Μετά τη σφαγή του Σοβέτο, οι φοιτητικές διαδηλώσεις εξαπλώθηκαν σε όλη τη χώρα.

But police violently smothered these demonstrations,

Η αστυνομία, όμως, έπνιξε βίαια αυτές τις διαδηλώσεις,

killing over 600 protesters by early 1977.

σκοτώνοντας πάνω από 600 διαδηλωτές μέχρι τις αρχές του 1977.

That same year, Biko was taken into police custody

Την ίδια χρονιά, ο Μπίκο τέθηκε υπό αστυνομική κράτηση

and killed in a brutal assault.

όπου δολοφονήθηκε με κτηνώδη τρόπο.

In response to this violence,

Ως απόκριση σε αυτή τη βία,

the international community finally called for an end to Apartheid,

η διεθνής κοινότητα ζήτησε, επιτέλους, τον τερματισμό του απαρτχάιντ,

with some countries enacting trade embargoes against South Africa.

με ορισμένες χώρες να θεσπίζουν εμπορικά εμπάργκο κατά της Νότιας Αφρικής.

The state attempted to launch a reform process,

Το κράτος προσπάθησε να ξεκινήσει διαδικασίες μεταρρύθμισης,

creating separate parliaments for the country's white,

δημιουργώντας ξεχωριστά κοινοβούλια για τους Λευκούς,

non-white, and Indian populations.

μη Λευκούς και τους ινδικής καταγωγής πληθυσμούς της χώρας.

But the exclusion of the African majority led to more nationwide rioting.

Αλλά ο αποκλεισμός της πλειοψηφίας οδήγησε σε περισσότερες ταραχές στη χώρα.

So when F.W. de Klerk, a long-time supporter of Apartheid,

Έτσι, όταν ο Φρεντερίκ Ντε Κλερκ, μακροχρόνιος υποστηρικτής του απαρτχάιντ,

came to power in 1989,

ήρθε στην εξουσία το 1989,

he concluded the only way to ensure white survival was to end the policy.

κατάλαβε ότι για την εξασφάλιση της επιβίωσης των Λευκών,

ήταν απαραίτητος ο τερματισμός του.

On February 2nd, 1990,

Στις 2 Φεβρουαρίου 1990,

de Klerk shocked the world by unbanning the ANC,

ο Ντε Κλερκ συγκλόνισε τον κόσμο νομιμοποιώντας το ΑΕΚ,

releasing Mandela,

απελευθερώνοντας τον Μαντέλα

and calling for constitutional negotiations.

και ζητώντας διαπραγματεύσεις για κατάρτιση συντάγματος.

Four years later, in the nation’s inaugural all-inclusive elections,

Τέσσερα χρόνια αργότερα, στις πρώτες πολυφυλετικές εκλογές της χώρας,

Mandela became South Africa’s first Black president.

ο Μαντέλα έγινε ο πρώτος Μαύρος πρόεδρος της Νότιας Αφρικής.

But today, the national trauma of Apartheid can still be keenly felt,

Σήμερα, το εθνικό τραύμα του απαρτχάιντ είναι ακόμα αισθητό

and many wounds from this period have yet to fully heal.

και πολλές πληγές αυτής της περιόδου δεν έχουν ακόμη επουλωθεί πλήρως.