The real relationship between your age and your chance of success | Albert-László Barabási

Çeviri: Burakhan Uçar Gözden geçirme: Nevaz Mescioğlu

Today, actually, is a very special day for me,

Bugün, aslında benim için çok önemli bir gün.

because it is my birthday.

Çünkü doğum günüm.

(Applause)

(Alkışlar)

And so, thanks to all of you for joining the party.

Bu yüzden partiye katıldığınız için hepinize teşekkürler.

(Gülüşmeler)

(Laughter)

But every time you throw a party, there's someone there to spoil it. Right?

Ama her parti verdiğinizde onu berbat eden birisi oluyor, değil mi?

(Laughter)

(Gülüşmeler)

And I'm a physicist,

Ben bir fizikçiyim

and this time I brought another physicist along to do so.

ve bu sefer partiyi bozması için yanımda bir başka fizikçi daha getirdim.

His name is Albert Einstein -- also Albert -- and he's the one who said

Adı Albert Einstein aynı zamanda Albert.

Kendisi, 30 yaşına kadar bilime katkısı olmayan kişinin

that the person who has not made his great contributions to science

by the age of 30

artık katkıda bulunamayacağını

will never do so.

söyleyen kişi.

(Laughter)

(Gülme sesleri)

Now, you don't need to check Wikipedia

30 yaşının üstünde olduğumu kontrol etmek için

that I'm beyond 30.

Wikipedia'ya bakmanıza gerek yok.

(Laughter)

(Gülme sesleri)

So, effectively, what he is telling me, and us,

Yani aslında bana, bize söylediği şey,

is that when it comes to my science,

konu bilime geldiği zaman

I'm deadwood.

ben pasif bir üyeyim.

Well, luckily, I had my share of luck within my career.

Neyse ki kariyerimde şansım yaver gitti.

Around age 28, I became very interested in networks,

28 yaşlarındayken iletişim ağlarına ilgi duymaya başladım.

and a few years later, we managed to publish a few key papers

Birkaç yıl sonra ölçeksiz ağ keşfimizi rapor eden

that reported the discovery of scale-free networks

birkaç önemli noktayı yayınlamayı başardık.

Böylelikle, bugünkü iletişim ağı bilimi doğmuş oldu.

and really gave birth to a new discipline that we call network science today.

And if you really care about it, you can get a PhD now in network science

Eğer bu konuyla ilgileniyorsanız Budapeşte'de ve Boston'da

in Budapest, in Boston,

iletişim ağı bilimleri doktora derecesi alabilirsiniz.

and you can study it all over the world.

Hatta bunu istediğiniz yerde okuyabilirsiniz.

A few years later,

Bir kaç yıl sonra Harvard'a ilk maaşlı iznim için taşındığımda

when I moved to Harvard first as a sabbatical,

I became interested in another type of network:

bu sefer ilgi duyduğum ağ

that time, the networks within ourselves,

hepimizin içinde bulunan

how the genes and the proteins and the metabolites link to each other

genler, proteinler ve metabolitlerin birbirleriyle

and how they connect to disease.

ve hastalıklarla olan ilişkileriydi.

And that interest led to a major explosion within medicine,

Bu uğraş, 300'den fazla araştırmacısıyla

including the Network Medicine Division at Harvard,

tedavilerde bu bakış açısını kullanan

that has more than 300 researchers who are using this perspective

Harvard İletişim Tıp bölümü de dahil,

to treat patients and develop new cures.

tıpta büyük bir patlamaya neden oldu.

And a few years ago,

Birkaç yıl önce,

I thought that I would take this idea of networks

bu bakış açısını,

başarıyı anlamak için

and the expertise we had in networks

in a different area,

diğer alanlardaki ağlarla birleştirerek geliştirebiliriz diye düşündüm.

that is, to understand success.

And why did we do that?

Peki bunu neden yaptık?

Well, we thought that, to some degree,

Bir bölüme kadar

our success is determined by the networks we're part of --

başarımızın, parçası olduğumuz ağlar tarafından belirlendiğini,

that our networks can push us forward, they can pull us back.

bağlantılarımızın bizi ileriye götürüp geriye çekebileceğini düşünüyorduk.

And I was curious if we could use the knowledge and big data and expertise

Ağlar konusunda bilgi ve birikimimizi

bütün bunların nasıl olduğunu belirlemek için

where we develop the networks

to really quantify how these things happen.

kullanıp kullanamayacağımızı merak ediyordum.

This is a result from that.

Bu onun bir sonucu.

What you see here is a network of galleries in museums

Burada gördüğünüz, birbiriyle bağlantılı olan

that connect to each other.

müzelerdeki galerilerin bir ağ haritası.

And through this map that we mapped out last year,

Geçen yıl planladığımız bu harita sayesinde

we are able to predict very accurately the success of an artist

bir sanatçının kariyerindeki ilk beş sergisine bakarak

if you give me the first five exhibits that he or she had in their career.

o sanatçının başarısını tam olarak tahmin edebilirim.

Well, as we thought about success,

Başarı hakkında düşünürken

we realized that success is not only about networks;

başarının sadece ağlar ile ilgili olmadığını fark ettik.

there are so many other dimensions to that.

Bunun dışında birçok ölçü var.

And one of the things we need for success, obviously,

Doğal olarak başarı için gerekli olan şeylerden biri performans.

is performance.

So let's define what's the difference between performance and success.

Bu yüzden başarı ve performans arasındaki farkı tanımlarsak

Well, performance is what you do:

performans, ne yaptığındır;

how fast you run, what kind of paintings you paint,

ne kadar hızlı koştuğun ne tür resimler çizdiğin,

what kind of papers you publish.

ne tür yazılar yayınladığın.

However, in our working definition,

Oysaki bizim çalışma tanımımızda,

success is about what the community notices from what you did,

başarı, toplumun yaptığınız şeyden, performansınızdan

from your performance:

"Nasıl kabul ediliyor?" veya "Ne işe yarıyor?"

How does it acknowledge it, and how does it reward you for it?

sorularına verdiği cevapla tanımlanır.

In other terms,

Bir başka deyişle,

your performance is about you, but your success is about all of us.

performansınız sizinle ilgiliyken başarınız hepimizle ilgili.

And this was a very important shift for us,

Bu bizim için çok önemli bir değişimdi

because the moment we defined success as being a collective measure

çünkü başarıyı toplumun bize sağladığı

toplu bir ölçü olarak tanımladığımız andan itibaren

that the community provides to us,

it became measurable,

başarı ölçülebilir oldu.

because if it's in the community, there are multiple data points about that.

Çünkü eğer başarı toplumdaysa o zaman buna işaret eden birçok veri vardır.

So we go to school, we exercise, we practice,

Bu yüzden okula gidiyoruz, egzersiz yapıyoruz, pratik yapıyoruz.

because we believe that performance leads to success.

Çünkü performansın başarıya ulaştırdığına inanıyoruz.

But the way we actually started to explore,

Ama aslında keşfetmeye başladığımız yön,

we realized that performance and success are very, very different animals

olayın matematiğine baktığımızda

when it comes to the mathematics of the problem.

performans ve başarı çok farklı şeyler.

And let me illustrate that.

Bunu örneklendireyim.

So what you see here is the fastest man on earth, Usain Bolt.

Burada gördüğünüz kişi dünyanın en hızlı adamı, Usain Bolt.

And of course, he wins most of the competitions that he enters.

Elbette ki girdiği birçok yarışmayı kazanıyor.

And we know he's the fastest on earth because we have a chronometer

Onun dünya üzerindeki en hızlı adam olduğunu biliyoruz.

Çünkü hızını ölçmek için kronometremiz var.

to measure his speed.

Well, what is interesting about him is that when he wins,

İlginç olan ise rakiplerinden daha hızlı koşarak kazanmıyor.

he doesn't do so by really significantly outrunning his competition.

He's running at most a percent faster than the one who loses the race.

Yarışmayı kaybeden kişiden en fazla yüzde bir daha hızlı koşuyor.

And not only does he run only one percent faster than the second one,

Sadece ikinciden yüzde bir daha hızlı koşmuyor,

but he doesn't run 10 times faster than I do --

aynı zamanda benden de 10 kat daha hızlı koşmuyor

and I'm not a good runner, trust me on that.

ve inanın hiç iyi bir koşucu değilim.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

And every time we are able to measure performance,

Performansı ölçebildiğimiz zaman

ilginç bir şey fark ederiz.

we notice something very interesting;

that is, performance is bounded.

Performans sınırlıdır.

What it means is that there are no huge variations in human performance.

Bu demek oluyor ki insanların performansında büyük farklılıklar yok,

It varies only in a narrow range,

sadece küçük bir aralıkta değişiyor.

and we do need the chronometer to measure the differences.

Bu farklılıkları ölçebilmek için kronometreye ihtiyacımız var.

This is not to say that we cannot see the good from the best ones,

Bu, en iyiler yüzünden iyileri göremiyoruz anlamına gelmiyor.

but the best ones are very hard to distinguish.

Ama en iyilerin ayırt edilmesi çok zor.

And the problem with that is that most of us work in areas

Problem, bir çoğumuzun performansını ölçmek için

where we do not have a chronometer to gauge our performance.

kronometrenin olmadığı alanlarda çalışıyor olması.

Alright, performance is bounded,

Pekâlâ performans sınırlı,

there are no huge differences between us when it comes to our performance.

performansımız açısından aramızda büyük farklar yok.

How about success?

Peki ya başarı?

Well, let's switch to a different topic, like books.

Başka bir konuya geçelim, mesela kitaplar.

One measure of success for writers is how many people read your work.

Yazarlar için başarının ölçüsü eserlerinin ne kadar okunduğu.

And so when my previous book came out in 2009,

Şöyle ki benim önceki kitabım 2009'da yayınladığında,

I was in Europe talking with my editor,

Avrupa'da editörüm ile konuşurken

rakiplerimin kim olduğu dikkatimi çekmişti.

and I was interested: Who is the competition?

And I had some fabulous ones.

Birkaç ünlü isim vardı.

O hafta

That week --

(Laughter)

(Gülme sesleri)

Nicholas Sparks'ın "Son Şarkı" kitabıyla birlikte,

Dan Brown came out with "The Lost Symbol,"

and "The Last Song" also came out,

Dan Brown'un "Kayıp Sembol'' kitabı çıkmıştı.

Nicholas Sparks.

And when you just look at the list,

Listeye baktığınız zaman

you realize, you know, performance-wise, there's hardly any difference

bu kitaplar ve benim kitabım arasında

between these books or mine.

neredeyse hiç performans farkı olmadığını görüyorsunuz,

Right?

değil mi?

So maybe if Nicholas Sparks's team works a little harder,

Yani belki Nicholas Spark'ın takımı biraz daha fazla çalışırsa

he could easily be number one,

kolaylıkla bir numara olabilir.

Çünkü ilk sıraya yerleşen kişi neredeyse yanlışlıkla birinci olmuştu.

because it's almost by accident who ended up at the top.

So I said, let's look at the numbers -- I'm a data person, right?

Bu yüzden sayılara bakalım dedim. Ben bir veri insanıyım, değil mi?

So let's see what were the sales for Nicholas Sparks.

Nicholas Sparks'ın satışlarına baktığımız zaman,

And it turns out that that opening weekend,

açılışın gerçekleştiği hafta sonunda

Nicholas Sparks sold more than a hundred thousand copies,

yüz binden daha fazla satış yaptığını görüyoruz.

which is an amazing number.

Bu, harika bir rakam.

You can actually get to the top of the "New York Times" best-seller list

Haftada on bin kitap satarak

"New York Times" en çok satanlar listesinin başına geçebilirsiniz.

by selling 10,000 copies a week,

so he tenfold overcame what he needed to be number one.

Nicholas, birinci olmak için gerekenden 10 kat daha fazlasını yaptı

Yet he wasn't number one.

ama birinci olamadı.

Why?

Neden?

Because there was Dan Brown, who sold 1.2 million copies that weekend.

Çünkü Dan Brown 1,2 milyon kopya satmıştı.

(Gülme sesleri)

(Laughter)

And the reason I like this number is because it shows that, really,

Bu sayıyı sevme sebebim;

söz konusu başarı olduğunda sınır olmadığını,

when it comes to success, it's unbounded,

that the best doesn't only get slightly more than the second best

en iyinin, ikinci en iyiden çok az farkla değil,

but gets orders of magnitude more,

onlarca kat farkla en iyi olduğunu göstermesi.

because success is a collective measure.

Çünkü başarı toplu bir ölçü.

We give it to them, rather than we earn it through our performance.

Performansımızla kazanmamızdan ziyade onlara bunu biz veriyoruz.

So one of things we realized is that performance, what we do, is bounded,

Fark ettiğimiz şeylerden biri, performans, bizim yaptığımız şeyler, sınırlı.

but success, which is collective, is unbounded,

Fakat toplu olan başarı sınırsız.

which makes you wonder:

Bu da size şunu düşündürüyor:

How do you get these huge differences in success

"Performansta bu kadar küçük farklılıkla

when you have such tiny differences in performance?

elde edilen başarılar nasıl bu kadar farklı olabiliyor?"

And recently, I published a book that I devoted to that very question.

Geçtiğimiz günlerde, bu soruyla ilgili bir kitap yayınladım.

And they didn't give me enough time to go over all of that,

Fakat hepsine değinmek için yeterli vaktim yok.

Bu yüzden,

so I'm going to go back to the question of,

"Başarılısın, ama bu ne zaman ortaya çıkmalı?" sorusuna dönüyorum.

alright, you have success; when should that appear?

So let's go back to the party spoiler and ask ourselves:

Bu yüzden partiyi bozan insanlara dönüp şunu soralım:

Why did Einstein make this ridiculous statement,

Einstein, neden sadece 30 yaşından önce

that only before 30 you could actually be creative?

yaratıcı olabileceğimizi söyleyen saçma bir açıklama yapmış?

Well, because he looked around himself and he saw all these fabulous physicists

Çünkü etrafında kuantum mekaniğini ve modern fiziği yaratan

that created quantum mechanics and modern physics,

ünlü fizikçiler vardı

and they were all in their 20s and early 30s when they did so.

ve hepsi 20'li yaşlarda veya 30'lu yaşların başındaydılar.

And it's not only him.

Böyle düşünen sadece Einstein değil.

It's not only observational bias,

Bu sadece gözlemlenmiş bir ön yargı da değil.

because there's actually a whole field of genius research

Çünkü bunu kanıtlayan birçok dâhi vardı.

that has documented the fact that,

if we look at the people we admire from the past

Eğer geçmişten hayranlık duyduğumuz insanlara

and then look at what age they made their biggest contribution,

ve en büyük katkılarını yaptıkları yaşa bakarsak

whether that's music, whether that's science,

müzik olsun, bilim olsun, mühendislik olsun,

whether that's engineering,

most of them tend to do so in their 20s, 30s, early 40s at most.

birçoğu 20'li, 30'lu yaşlarda ve 40'lı yaşların başında yapmış.

But there's a problem with this genius research.

Ama bu dâhi araştırmayla ilgili bir problem var.

Well, first of all, it created the impression to us

İlk olarak, bizde yaratıcılığın

that creativity equals youth,

gençlikle paralel olduğu izlenimini yarattı.

which is painful, right?

Acı verici, değil mi?

(Laughter)

(Gülüşmeler)

And it also has an observational bias,

Aynı zamanda gözlemsel bir ön yargısı var.

because it only looks at geniuses and doesn't look at ordinary scientists

Çünkü sadece dâhilere bakıyor.

Sıradan bilim insanlarına veya normal insanlara bakıp

and doesn't look at all of us and ask,

is it really true that creativity vanishes as we age?

"Yaşlandıkça yaratıcılığımızın yok olduğu gerçekten doğru mu?" diye sormuyor.

So that's exactly what we tried to do,

Bu yüzden biz de tam olarak bunu yapmaya çalıştık

and this is important for that to actually have references.

ve elimizde bir örnek olması önemli.

So let's look at an ordinary scientist like myself,

Hadi benim gibi sıradan bir bilim insanına bakalım

and let's look at my career.

ve kariyerimi inceleyelim.

So what you see here is all the papers that I've published

Burada gördüğünüz, hâlâ Romanya'dayken

from my very first paper, in 1989; I was still in Romania when I did so,

1989 yılında yayınladığım ilk yazımdan bu yıla kadarki tüm yazılarım.

till kind of this year.

And vertically, you see the impact of the paper,

Yazılarımın etkisini dikey olarak görüyorsunuz.

that is, how many citations,

Kaç tane alıntı yapılmış

how many other papers have been written that cited that work.

veya başka kaç tane yazı benim yazımdan bahsetmiş.

And when you look at that,

Grafiğe baktığınızda

you see that my career has roughly three different stages.

kariyerimin kabaca üç bölümden oluştuğunu görüyorsunuz.

İlk 10 yıl çok çalıştığımı

I had the first 10 years where I had to work a lot

fakat pek başarılı olamadığımı.

and I don't achieve much.

Kimse ne yaptığımı umursamıyor gibi, değil mi?

No one seems to care about what I do, right?

There's hardly any impact.

Neredeyse hiç etki yok.

(Laughter)

(Gülme sesleri)

That time, I was doing material science,

O zamanlar malzeme bilimiyle uğraşıyordum.

and then I kind of discovered for myself networks

Sonrasında kendi ağlarımı keşfettim.

Daha sonra ise ağ bilimleri hakkında yazı yayınlamaya başladım.

and then started publishing in networks.

And that led from one high-impact paper to the other one.

Bu, etkili yazılar yazmamı sağladı.

And it really felt good. That was that stage of my career.

Gerçekten iyi hissediyordum ve kariyerimin yükseldiği bir dönemdi.

(Laughter)

(Gülme sesleri)

So the question is, what happens right now?

Soru şu: Şimdi ne olacak?

And we don't know, because there hasn't been enough time passed yet

Bilmiyoruz çünkü bu yazıların ne kadar etkili olacağını öğrenmek için

to actually figure out how much impact those papers will get;

yeterli zaman geçmedi, sonuçta zaman gerektiren bir süreç.

it takes time to acquire.

Verilere baktığınızda

Well, when you look at the data,

it seems to be that Einstein, the genius research, is right,

Einstein'ın, dâhi araştırmacının, haklı olduğu

ve kariyerimin bu aşamasında olduğum görülüyor, değil mi?

and I'm at that stage of my career.

(Laughter)

(Kahkahalar)

So we said, OK, let's figure out how does this really happen,

Biz de bu yüzden öncelikle bu işe bilimsel yaklaşarak

first in science.

nasıl gerçekleştiğini çözelim dedik.

And in order not to have the selection bias,

Ayrıca sadece dâhilere bakarak işe ön yargılı yaklaşmamak için

to look only at geniuses,

we ended up reconstructing the career of every single scientist

1900'den bugüne kadarki tüm bilim insanlarının kariyerlerine

tekrar göz attık.

from 1900 till today

and finding for all scientists what was their personal best,

Nobel ödülü alan veya almayan

whether they got the Nobel Prize or they never did,

ya da ne yaptığı bilinmeyen

tüm bilim insanlarının yaptıkları şeylerin kendi rekorları olduğuna karar kıldık.

or no one knows what they did, even their personal best.

And that's what you see in this slide.

Bu slaytta gördüğünüz her çizgi bir kariyer.

Each line is a career,

and when you have a light blue dot on the top of that career,

O kariyerin üstündeki mavi nokta

en iyi kişisel başarıyı gösteriyor.

it says that was their personal best.

And the question is,

Soru şu ki

when did they actually make their biggest discovery?

"Ne zaman en büyük keşiflerini yaptılar?"

To quantify that,

Bunu anlamak için en büyük katkının

we look at what's the probability that you make your biggest discovery,

kariyerin kaçıncı yılında yapılabileceği ihtimaline bakıyoruz.

let's say, one, two, three or 10 years into your career?

We're not looking at real age.

Gerçek yaşa bakmıyoruz.

''Akademik yaş'' dediğimiz şeye bakıyoruz.

We're looking at what we call "academic age."

Akademik yaş, ilk araştırmalarınızı yayınladığınız zaman başlar.

Your academic age starts when you publish your first papers.

I know some of you are still babies.

Biliyorum, bazılarınız hâlâ bebeksiniz.

(Laughter)

(Gülme sesleri)

So let's look at the probability

O zaman, en iyi yazınızı yayınlama ihtimalinize bir bakalım.

that you publish your highest-impact paper.

And what you see is, indeed, the genius research is right.

Siz de yapılan bu dâhi araştırmanın doğru olduğunu göreceksiniz.

Most scientists tend to publish their highest-impact paper

Birçok bilim insanı en iyi yazılarını

in the first 10, 15 years in their career,

kariyerlerinin ilk 10 -15 yılında yayınlıyor

and it tanks after that.

ve sonrasında düşüşe geçiyor.

It tanks so fast that I'm about -- I'm exactly 30 years into my career,

Hatta o kadar hızlı düşüyor ki tam 30 yıllık kariyerimde

and the chance that I will publish a paper that would have a higher impact

daha önce yazdığım bütün yazılardan daha iyisini yazma ihtimalim

than anything that I did before

is less than one percent.

yüzde birden daha aza düşüyor.

I am in that stage of my career, according to this data.

Verilere göre kariyerimin bu bölümündeyim.

But there's a problem with that.

Ama bir problem var.

We're not doing controls properly.

Kontrolleri düzgün yapmıyoruz.

So the control would be,

Kontrol şöyle olmalı:

what would a scientist look like who makes random contribution to science?

"Bilime rastgele bir katkıda bulunan bilim insanı nasıl görünür?"

Or what is the productivity of the scientist?

ya da "Bilim insanının üretkenliği nedir?"

When do they write papers?

"Ne zaman yazı yazarlar?"

So we measured the productivity,

Bu yüzden biz de üretkenliği ölçtük.

and amazingly, the productivity,

Şaşırtıcı bir şekilde kariyerinizin ilk yılında, ilk 10 yılında

your likelihood of writing a paper in year one, 10 or 20 in your career,

ya da ilk 20 yılında yazdıklarınızla sonraki yıllarında yazdıklarınız arasında

is indistinguishable from the likelihood of having the impact

üretkenlik açısından fark yok.

in that part of your career.

Uzun lafın kısası,

And to make a long story short,

after lots of statistical tests, there's only one explanation for that,

bir sürü istatistiksel testten sonra sonuç şu ki

that really, the way we scientists work

biz bilim insanlarının çalışma şekli,

yazdığı her yazının veya yaptığı her projenin

is that every single paper we write, every project we do,

has exactly the same chance of being our personal best.

kişisel rekor olma ihtimali aynı.

That is, discovery is like a lottery ticket.

Yani, keşif bir piyango bileti gibi.

Ne kadar çok alırsak şans o kadar yükselir.

And the more lottery tickets we buy,

the higher our chances.

And it happens to be so

Görünen o ki birçok bilim insanı

that most scientists buy most of their lottery tickets

en çok piyango biletini kariyerlerinin ilk 10 - 15 yılında alıyor.

in the first 10, 15 years of their career,

and after that, their productivity decreases.

Sonrasında ise üretkenlikleri azalıyor.

They're not buying any more lottery tickets.

Daha fazla piyango bileti almıyorlar.

So it looks as if they would not be creative.

Bu yüzden, yaratıcı değilmiş gibi görünürler.

In reality, they stopped trying.

Fakat sadece denemeyi bırakmışlardır.

So when we actually put the data together, the conclusion is very simple:

Verileri bir araya getirdiğimiz zaman sonuç çok basit.

success can come at any time.

Başarı her an gelebilir.

It could be your very first or very last paper of your career.

Yani kariyerinizdeki ilk veya son yazınız başarılı olabilir.

It's totally random in the space of the projects.

Bu, projeler uzayında tamamen rastlantı.

It is the productivity that changes.

Değişen şey üretkenlik.

Let me illustrate that.

Hemen örnek vereyim.

Yüksek lisans öğrencisi olarak kariyerinde yazdığı ilk yazıyla

Here is Frank Wilczek, who got the Nobel Prize in Physics

for the very first paper he ever wrote in his career as a graduate student.

Nobel Fizik Ödülü alan Frank Wilczek.

(Laughter)

(Gülme sesleri)

More interesting is John Fenn,

Daha da ilginci, bir başka örnek, John Fenn.

who, at age 70, was forcefully retired by Yale University.

70 yaşında, Yale Üniversitesi tarafından emekli olmaya zorlandı.

They shut his lab down,

Laboratuvarını kapattılar.

and at that moment, he moved to Virginia Commonwealth University,

O da Virginia Commonwealth Üniversitesi'ne gitti.

opened another lab,

Başka bir laboratuvar açtı.

and it is there, at age 72, that he published a paper

72 yaşında yayınladığı bir yazıyla 15 yıl sonra Nobel Kimya Ödülü aldı.

for which, 15 years later, he got the Nobel Prize for Chemistry.

And you think, OK, well, science is special,

Tamam, bilim özel diye düşünüyorsunuz.

Peki ya yaratıcı olmamız gereken diğer alanlar?

but what about other areas where we need to be creative?

So let me take another typical example: entrepreneurship.

Tipik bir örnek vereyim, girişimcilik.

Silicon Valley,

Silikon Vadisi.

the land of the youth, right?

Gençliğin yeri, değil mi?

And indeed, when you look at it,

İşin aslına baktığımızda

you realize that the biggest awards, the TechCrunch Awards and other awards,

TechCrunch gibi en büyük ödüller, ortalama 20'li yaşların sonunda

are all going to people

ve 30'ların başında olan insanlara veriliyor.

whose average age is late 20s, very early 30s.

You look at who the VCs give the money to, some of the biggest VC firms --

Bazı büyük şirketlerden ödül alanların yaş ortalamasına bakıyorsunuz.

all people in their early 30s.

Hepsi 30'lu yaşların başında.

Which, of course, we know;

Elbette biliyoruz ki

there is this ethos in Silicon Valley that youth equals success.

Silikon Vadisi'nde gençliğin başarıyla paralel olduğu bir kültür var.

Not when you look at the data,

Sadece verilere bakarak değil.

because it's not only about forming a company --

Çünkü bu sadece şirket kurmakla ilgili değil,

forming a company is like productivity, trying, trying, trying --

şirket kurmak üretkenlik gibidir, sürekli denersiniz.

when you look at which of these individuals actually put out

Kimin gerçekten başarılı bir şirket kurup

a successful company, a successful exit.

başarılı bir çıkış yaptığına bakarak da anlaşılıyor.

And recently, some of our colleagues looked at exactly that question.

Geçtiğimiz günlerde, meslektaşlarım tam olarak bu konuyu incelediler.

And it turns out that yes, those in the 20s and 30s

Sonuç olarak evet, 20'lerinde ve 30'larında olanların

put out a huge number of companies, form lots of companies,

birçok şirket kurup geliştirdiği ortaya çıkıyor.

but most of them go bust.

Ama çoğu iflas ediyor.

Ayrıca bu başarılı çıkışlara baktığımızda göreceğimiz şey,

And when you look at the successful exits, what you see in this particular plot,

the older you are, the more likely that you will actually hit the stock market

yaşlandıkça piyasada başarılı olmanız ya da iyi bir şirket kurmanız daha olası.

or the sell the company successfully.

This is so strong, actually, that if you are in the 50s,

Hatta o kadar yüksek bir ihtimal ki eğer 50'li yaşlardaysanız

you are twice as likely to actually have a successful exit

30'lu yaşlarınıza göre daha başarılı olma ihtimaliniz iki kat daha fazla.

than if you are in your 30s.

(Applause)

(Alkışlar)

So in the end, what is it that we see, actually?

Yani tam olarak sonuç:

What we see is that creativity has no age.

Yaratıcılığın yaşı yok

Productivity does, right?

ama üretkenliğin var, değil mi?

Which is telling me that at the end of the day,

Bunun bana söylediği şey, günün sonunda,

if you keep trying --

eğer denemeye devam ederseniz

(Laughter)

(Kahkahalar)

you could still succeed and succeed over and over.

tekrar tekrar başarabilirsiniz.

So my conclusion is very simple:

Bu yüzden şu an yapmam gereken şey çok basit.

I am off the stage, back in my lab.

Sahneden iniyorum ve laboratuvarıma dönüyorum.

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkışlar)