Paola Antonelli: Design and the elastic mind

Paola Antonelli "Tasarım ve Elastik Zihin" sergisinin tanıtımını yapıyor.

Çeviri: hulya aktun Gözden geçirme: Sancak Gülgen

I dabble in design. I'm a curator of architecture and design;

Ben tasarımla uğraşıyorum. Mimari ve tasarım küratörüyüm;

I happen to be at the Museum of Modern Art.

şu an Modern Sanat Müzesi' ndeyim.

But what we're going to talk about today

Fakat bugün konuşacağımız şey

is really design. Really good designers are like sponges:

esas olarak tasarım. Gerçekten iyi olan tasarımcılar sünger gibidir:

they really are curious

gerçekten meraklıdırlar

and absorb every kind of information that comes their way,

ve karşılarına çıkan her türlü bilgiyi emerek,

and transform it so that it can be used by people like us.

bizim gibi insanların kullanabileceği bir şekle sokarlar.

And so that gives me an opportunity,

Bu durum bana bir fırsat veriyor,

because every design show that I curate

çünkü küratörlügünü yaptigim her tasarım sergisi

kind of looks at a different world. And it's great,

farklı bir dünyayı inceliyor. Ve bu harika,

because it seems like every time I change jobs.

çünkü her seferinde işimi değiştirmişim gibi geliyor.

And what I'm going to do today is I'm going to give you a preview

Bugün yapacağım şey sizlere bir önizleme sunmak,

of the next exhibition that I'm working on, which is called

şu an üzerinde çalıştığım, bir sonraki sergiden. Bu serginin ismi

"Design and the Elastic Mind."

"Tasarım ve Elastik Zihin."

The world that I decided to focus on this particular time

Bu defa üzerinde yoğunlaşmaya karar verdiğim dünya

is the world of science and the world of technology.

bilim ve teknoloji dünyası.

Technology always comes into play when design is involved,

Tasarım söz konusu olduğunda, teknoloji her zaman işin içindedir,

but science does a little less.

ama bilim daha az dahil olur.

But designers are great at taking big revolutions that happen

Fakat tasarımcılar büyük devrimleri alıp,

and transforming them so that we can use them.

bizim kullanabileceğimiz bir şekle sokmakta çok iyidirler.

And this is what this exhibition looks at.

Ve işte bu sergi de bu konuyu inceliyor.

If you think about your life today,

Eğer bugünkü günlük yaşamınız hakkında düşünürseniz,

you go every day through many different scales,

her gün farklı ölçeklerden geçiyorsunuz,

many different changes of rhythm and pace.

ve birçok farklı ritim ve hız değişikliğinden geçiyorsunuz.

You work over different time zones, you talk to very different people,

Farklı zaman dilimlerinde çalışıyor, birbirinden çok farklı insanlarla konuşuyorsunuz

you multitask. We all know it, and we do it kind of automatically.

aynı anda birçok iş yapıyorsunuz. Hepimiz bunu biliyoruz ve bunu otomatik olarak yapıyoruz.

Some of the minds in this audience are super elastic,

Buradaki seyirci kitlesindeki zihinlerin bazıları super elastik,

others are a little slower,

bazıları biraz daha yavaş,

others have a few stretch marks, but nonetheless

bazılarının birkaç yarası var, fakat herşeye rağmen

this is a quite exceptional audience from that viewpoint.

bu elastik bakış açısından değerlendirildiğinde, bu seyirci epey istisnai bir grup.

Other people are not as elastic.

Diğer insanlar bu kadar elastik değil.

I can't get my father in Italy to work on the Internet.

Italya' daki babamı Internet'te çalışmaya ikna edemiyorum.

He doesn't want to put high-speed Internet at home.

Eve yüksek hızlı Internet bağlatmak istemiyor.

And that's because there's some little bit of fear,

Ve bunun nedeni, birazcık korku,

little bit of resistance or just clogged mechanisms.

biraz direniş veya sadece tıkanmış mekanizmalar.

So designers work on this particular malaise that we have,

O yüzden tasarımcılar bu sıkıntımız üzerinde çalışıyorlar,

these kinds of discomforts that we have,

sahip olduğumuz bu tarz rahatsızlıklar üzerinde

and try to make life easier for us.

ve hayatımızı kolaylaştırmaya çalışıyorlar.

Elasticity of mind is something that we really need, you know,

Zihin elastikliği gerçekten çok ihtiyacımız olan birşey, yani,

we really need, we really cherish and we really work on.

gerçekten ihtiyacımız olan, gerçekten değer verdiğimiz ve üzerinde gerçekten çalıştığımız birşey.

And this exhibition is about the work of designers

Bu sergi, tasarımcıların işleri hakkında,

that help us be more elastic,

daha elastik olmamıza yardımcı olan işler,

and also of designers that really work on this elasticity

ve ayrıca gerçekten bu elastiklik üzerinde çalışmayı

as an opportunity. And one last thing is that

bir fırsat olarak gören tasarımcılar hakkında. Ve son bir nokta da şu ki

it's not only designers, but it's also scientists.

buna sadece tasarımcılar değil, bilimciler de dahil.

And before I launch into the display of some of the slides

Presentasyona başlamadan önce,

and into the preview, I would like to point out

ve önizlemeden önce, üzerine dikkatinizi çekmek istediğim

this beautiful detail about scientists and design.

bilimciler ve tasarım ile ilgili güzel bir detay var.

You can say that the relationship between science and design

Diyebilirsiniz ki bilim ve tasarım arasındaki ilişki

goes back centuries. You can of course talk about

yüzyıllar öncesine dek uzanır. Ve tabi ki konuşabilirsiniz,

Leonardo da Vinci and many other Renaissance men and women --

Leonardo da Vinci ve tüm diğer Rönesans adam ve kadınları hakkında --

and there's a gigantic history behind it.

bunun arkasında dev gibi bir tarih var.

But according to a really great science historian you might know,

Ama ismini duymuş olabileceğiniz büyük bir bilim tarihçisine göre,

Peter Galison -- he teaches at Harvard --

Peter Galison - kendisi Harvard üniversitesi'nde eğitim veriyor -

what nanotechnology in particular and quantum physics

özellikle nanoteknoloji ve kuantum fiziği

have brought to designers is this renewed interest,

tasarımcıların alana olan ilgisini yeniledi,

this real passion for design.

tasarım icin gerçek bir tutkuyu canlandırdı.

So basically, the idea of being able to build things bottom up,

Yani kısacası, birşeyleri aşağıdan yukarıya dogru,

atom by atom, has made them all into tinkerers.

atom atom inşa edebilme yetenegi, tüm tasarımcıları kurcalamaya ve oynamaya yönlendirdi.

And all of a sudden scientists are seeking designers,

Ve birden bire bilimciler tasarımcıları aramaya,

just like designers are seeking scientists.

tasarımcılar da bilimcileri aramaya başladı.

It's a brand-new love affair that we're trying to cultivate

Bu bizim beslemeye çalıştığımız yepyeni bir aşk ilişkisi,

at MOMA. Together with Adam Bly, who is the founder of Seed magazine --

MOMA' da. Seed magazininin kurucusu Adam Bly ile birlikte

that's now a multimedia company, you might know it --

- Seed magazin şimdi bir multimedya şirketi, belki biliyorsunuzdur --

we founded about a year ago a monthly salon

bir sene kadar önce aylık bir salon kurduk

for designers and scientists, and it's quite beautiful.

tasarımcı ve bilimciler için, ve epey güzel oldu.

And Keith has come, and also Jonathan has come and many others.

Keith geldi, Jonathan da geldi ve diğerleri...

And it was great, because at the beginning was this apology fest --

Ve bu harikaydı çünkü olayın başlangıcında bir özür festivali oldu --

you know, scientists would tell designers,

nasıl diyeyim, bilimciler tasarımcılara şöyle diyordu,

you know, I don't know what style is, I'm not really elegant.

stil nedir bilmiyorum, çok zarif değilim.

And designers would like, oh, I don't know how to do an equation,

Ve tasarımcılar da, nasıl denklem yapılır bilmiyorum,

I don't understand what you're saying. And then all of a sudden

ve dediklerini anlamıyorum diyordu. Ve birden bire

they really started talking each others' language,

gerçekten birbirlerinin dilini konuşmaya başladılar

and now we're already at the point that they collaborate.

ve şu an çoktan işbirliği yapabilecekleri noktaya geldik.

Paul Steinhardt, a physicist from New York,

Paul Steinhardt, New York' tan bir fizikçi

and Aranda/Lasch, architects, collaborated in an installation

ve Aranda/Lasch mimarlik bir yerleştirme üzerinde çalıştılar.

in London at the Serpentine.

Londra' da, Serpentine galerisinde.

And it's really interesting to see how this happens.

Ve bunun nasıl gerçekleştiğini görmek gerçekten çok enteresan.

The exhibition will talk about the work

Sergi bu işler hakkında konuşacak,

of both designers and scientists,

hem tasarımcıların hem de bilimcilerin işleri,

and show how they're presenting the possibilities of the future to us.

ve bizlere, gelecek alternatiflerini nasıl sunduklarını gösterecek.

I'm showing to you

Size şu anda gösterdiğim

different sections of the show right now,

serginin farklı bölümleri,

just to give you a taste of it.

biraz tadına bakmanız için.

Nanophysics and nanotechnology, for instance,

Nanofizik ve nanoteknoloji, örneğin,

have really opened the designer's mind.

Tasarımcı' nın zihnini gerçekten açtı.

In this case I'm showing more the designers' work,

Bu örnekte, daha çok tasarımcıların işlerini gösteriyorum,

because they're the ones that have really been stimulated.

çünkü esasında uyarılmış olanlar onlar.

A lot of the objects in the show are concepts,

Sergideki objelerin çoğu kavram aşamasında,

not objects that exist already. But what you're looking at here

zaten varolan gerçek objeler değil. Ama burada gördüğünüz,

is the work of some scientists from UCLA.

Los Angeles, California üniversitesinden (UCLA) bazı bilimcilerin işi.

This kind of alphabet soup is a new way to mark proteins --

Bu alfabe çorbası (kısaltmalar) proteinleri işaretlendirmek için yeni bir yol --

not only by color but literally by alphabet letters.

sadece renkler ile değil, gerçek anlamıyla harflerle.

So they construct it, and they can construct all kinds of forms

Bu şekilde düzenleme yapıyorlar ve birçok türde formlar düzenleyebiliyorlar,

at the nanoscale. This is the work of design students

nano ölçeklerde formlar. Bu iş tasarım öğrencilerinin işi,

from the Royal College of Arts in London

Londra' daki Kraliyet Sanat Akademisi (Royal College of Arts)' nden.

that have been working together with their tutor, Tony Dunne,

Eğitmenleri Tony Dunne,

and with a bunch of scientists around Great Britain

ve Büyük Britanya' dan başka birkaç bilimciyle beraber,

on the possibilities of nanotechnology for design in the future.

gelecekte nanoteknolojinin tasarım için yarattığı olanaklar üzerinde çalışmaktalar.

New sensing elements on the body --

Vücut üzerinde yeni algılayıcı öğeler --

you can grow hairs on your nails,

tırnaklarınızda saç büyütebilirsiniz,

and therefore grab some of the particles from another person.

ve dolayısıyla bazı parçacıkları başka bir insandan alabilirsiniz.

They seem very, very obsessed

şu konuda oldukça saplantılı gibiler,

with finding out more about the ideal mate.

ideal eşleri hakkında daha fazla bilgi edinmek konusunda.

So they're working on enhancing everything: touch, smell --

O nedenle, herşeyi geliştirmeye çalışıyorlar: dokunuş, koku --

everything they can, in order to find the perfect mate.

mükemmel eşi bulmak için geliştirebilecekleri herşey.

Very interesting. This is a typeface designer

çok enteresan. Bu bir yazı tipi,

from Israel who has designed -- he calls them "typosperma."

Israilli bir tasarımcının işi - "tiposperma" adını vermiş.

He's thinking -- of course it's all a concept --

Düşündüğü şey - tabi bu tamamen bir kavram --

of injecting typefaces into spermatozoa,

sperm hücrelerine yazı tipi enjekte etmek.

I don't know how to say it in English -- spermatazoi --

Ingilizce nasıl söyleniyor bilmiyorum - spermatazoi -

in order to make them become -- to almost have a song

bu hücreleri neredeyse bir şarkı içerecek,

or a whole poem written with every ejaculation. (Laughter)

veya her boşalma sırasında bir şiir yazacak hale getirmek. (Kahkaha)

I tell you, designers are quite fantastic, you know.

Size diyorum, tasarımcılar çok fantastik...

So, tissue design.

Doku tasarımı...

In this case too, you have a mixture of scientists and designers.

Bu örnekte de, bilimci ve tasarımcı karışımı var.

This here is part of the same lab at the Royal College of Arts.

Bu da Kraliyet Sanat Akademisi' ndeki aynı labaratuvardan.

The RCA is really quite an amazing school from that viewpoint.

KSA bu açıdan çok harika bir okul.

One of the assignments for a year was to work with in-vitro meat.

Bir dönem için verilen ödevlerden biri, canlı organizmanin dışında cam bir tüpte bulunan et ile çalışmaktı.

You know that already you can grow meat in vitro.

Biliyorsunuz ki günümüzde zaten cam tüpte et yetiştirebiliyorsunuz.

In Australia they did it -- this research company, called SymbioticA.

Avusturalya' da yaptılar bunu - araştırma şirketi, SymbioticA.

But the problem is that it's a really ugly patty.

Ama problem şu ki, bu gerçekten çok çirkin bir et parçası.

And so, the assignment to the students was,

O yüzden, öğrencilerin ödevi,

how should the steak of tomorrow be?

yarının bifteği nasıl olmalı, onu tasarlamaktı.

When you don't have to kill cows and it can have any shape,

Inekleri öldürmeniz gerekmiyorsa ve et herhangi bir şekle sahip olabilirse,

what should it be like?

bir biftek nasıl olmalı?

So this particular student, James King,

James King adlı bir öğrenci,

went around the beautiful English countryside,

Ingiltere' nin güzel kırsal kesimlerinde dolaştı,

picked the best, best cow that he could see,

ve görebildiği en iyi ineği seçti,

and then put her in the MRI machine.

sonra bu ineği bir Manyetik Rezonans Görüntüleme (MRI) makinesine soktu.

Then, he took the scans of the best organs and made the meat --

Daha sonra, en iyi organların taramalarını aldı ve eti yaptı --

of course, this is done with a Japanese resins food maker,

tabi ki, bu bir Japon reçine yemek yapıcısı ile yapılıyor,

but you know, in the future it could be made better --

ama, tabi, ileride daha iyi yapılabilir --

which reproduces the best MRI scan of the best cow he could find.

bulabildiği en iyi ineğin en iyi MRI taramasını kopyalıyor.

Instead, this element here is much more banal.

Onun yerine, buradaki öğe çok daha banal.

Something that you know can be done already

Zaten günümüzde yapılabileciğini bildiğiniz birşey,

is to grow bone tissue, so that you can make a wedding ring

kemik dokusu geliştirmek, ki bundan bir evlilik yüzüğü yapabilesiniz,

out of the bone tissue of your loved one -- literally.

sevdiğiniz insanın kemik dokusundan - gerçekten.

So, this is indeed made of human bone tissue.

Bu gerçekten insan kemik dokusundan yapılmış.

This is SymbioticA, and they've been working --

Bu SymbioticA,

they were the first ones to do this in-vitro meat --

bu cam tüpte (in-vitro) et geliştirme olayını ilk yapanlar -

and now they've also done an in-vitro coat, a leather coat.

ve şimdi ayrıca cam tüpte bir palto yaptılar, deri bir palto.

It's miniscule, but it's a real coat. It's shaped like one.

Cok küçük ama bu gerçek bir palto. Palto gibi şekillendirilmiş.

So, we'll be able to really not have any excuse

O nedenle, gerçekten hiçbir bahanemiz olmayacak

to be wearing everything leather in the future.

gelecekte giydiğimiz şeylerin deriden yapılmamış olması için

One of the most important topics of the show -- you know,

Serginin en önemli konularından biri -

as anything in our life today,

bugün hayatımızdaki tüm diğer şeyler gibi,

we can look at it from many, many different viewpoints,

buna birçok farklı noktadan bakabiliriz,

and at different levels.

ve farklı seviyelerden.

One of the most interesting and most important concepts

En enteresan ve en önemli kavramlardan biri

is the idea of scale. We change scale very often:

ölçek fikri. Cok sık ölçek değiştiriyoruz, ve

we change resolution of screens, and

Ekranların çözünürlügünü değiştiriyoruz, ve

we're not really fazed by it, we do it very comfortably.

bunu yaparken dağılmıyoruz, bunu çok rahatlıkla yapıyoruz.

So you go, even in the exhibition,

Sergide bile,

from the idea of nanotechnology and the nanoscale

nanoteknoloji fikri ve nano ölçeklerden,

to the manipulation of really great amounts of data --

gerçekten çok fazla miktarda verinin işlemesine kadar gidiliyor --

the mapping and tagging of the universe and of the world.

evrenin ve dünyanin haritalandırılması ve etiketlendirilmesi.

In this particular case a section will be devoted

Bu gördüğümüz örnekte bir bölüm

to information design.

enformasyon tasarımına adanacak.

You see here the work of Ben Fry. This is "Human vs. Chimps" --

Burada, Ben Fry' ın işini görüyorsunuz. Bu, "Insan Sempanzelere Karşı" --

the few chromosomes that distinguish us from chimps.

bizleri şempanzelerden farklı kılan birkaç kromozom.

It was a beautiful visualization that he did for Seed magazine.

Seed magazin için yaptığı guzel bir görsellemeydi bu.

And here's the whole code of Pac-Man, visualized

Burada da Pac-Man' in tüm kodu, görselleştirilmiş

with all the go-to, go-back-to,

tüm "git", "geriye git" emirleri ile

also made into a beautiful choreography.

ayrıca güzel bir koreografi haline getirilmiş.

And then also graphs by scientists,

Ve sonra, bilimciler tarafından yapılmış grafikler

this beautiful diagraph of protein homology.

bu güzel protein homolojisi diagrafı.

Scientists are starting to also consider aesthetics.

Bilimciler de estetiği önemsemeye başlıyor.

We were discussing with Keith Shrubb* this morning

Keith Shrubb* ile bu sabah konuşuyorduk

the fact that many scientists

birçok bilimcinin

tend not to use anything beautiful in their presentations,

kendi sunumlarında estetik anlamda hiç güzel birşey kullanmıyor oldukları gerçeği hakkında,

otherwise they're afraid of being considered dumb blondes.

çünkü aptal sarışın olarak değerlendirilmekten korkuyorlar.

So they pick the worst background

O yüzden gidip en kötü arkaplanı seçiyorlar

from any kind of PowerPoint presentation, the worst typeface.

PowerPoint sunumlarında, en kötü yazi tipini...

It's only recently that this kind of marriage

Daha çok yeni bir durum bu,

between design and science is producing some of the first "pretty" --

tasarımcılar ve bilimciler arasındaki bu birleşmenin, bazı ilk "sevimli" --

if we can say so -- scientific presentations.

diyebileceğimiz -- bilimsel sunumları üretmesi.

Another aspect of contemporary design

çağdaş tasarımın

that I think is mind-opening, promising

bence zihin açıcı, gelecek vaadeden bir başka yönü,

and will really be the future of design,

ki bu gerçekten tasarımın geleceği olacak,

is the idea of collective design.

toplu tasarım fikri.

You know, the whole XO laptop, from One Laptop per Child,

Biliyorsunuz, Her Cocuk Için Bir Dizüstü Bilgisayarı' ndan (One Laptop Per Child) XO dizüstü bilgisayarı,

is based on the idea of collaboration and mash and networking.

işbirliği, karışım ve ağ oluşturmak fikri üzerine kurulmuş.

So, the more the merrier.

Ne kadar çok katılımcı varsa, o kadar iyi.

The more computers, the stronger the signal,

Daha fazla bigisayarin olması, daha güçlü sinyal demek

and children work on the interface so that it's all based

ve çocuklar arayüz üzerinde çalışıyorlar ve bu sayede herşey

on doing things together, tasks together.

beraber birşeyler yapmak üzerine kuruluyor.

So the idea of collective design

O nedenle toplu tasarım fikri,

is something that will become even bigger in the future,

gelecekte daha da büyüyecek birşey

and this is chosen as an example.

ve bu örnek olarak seçilmiş.

Related to the idea of collective design and to the new balance

Toplu tasarım fikri ve insan ve topluluk arasındaki

between the individual and the collectiveness, collectivity

yeni denge ile bağlantılı olan başka bir fikir de

is the idea of existence maximum.

"maksimum varlık" fikri.

That's a term that I coined a few years ago

Birkaç sene önce uydurduğum bir terim bu

while I was thinking of how pressed we are together,

Ne kadar sıkış tıkış yaşadığımızı düşünüyordum

and at the same time how these small objects,

ve aynı zamanda bazı küçük objelerin,

like the Walkman first and then the iPod,

önce Walkman sonra iPod gibi,

create bubbles of space around us that enable us

nasıl bu sıkış tıkışta etrafımızda alan baloncukları yaratarak,

to have a metaphysical space

metafizik bir alana sahip olmamızı sağladığını,

that is much bigger than our physical space.

ki bu alan kendi fiziksel alanımızdan çok daha büyük.

You can be in the subway and you can be completely isolated

Metroda giderken tamamen izole vaziyette,

and have your own room in your iPod.

iPod' unda kendi odanda olabilirsin.

And this is the work of several designers

Bu birkaç tasarımcının beraber yaptığı iş,

that really enhance the idea of solitude and expansion

tek başınalık ve genişleme fikirlerini geliştiriyor,

by means of various techniques.

farklı teknikler aracılığıyla.

This is a spa telephone. The idea is that it's become so difficult

Bu bir spa telefonu. Fikir şoyle ki,

to have a private conversation anywhere

herhangi bir yerde özel bir konuşma yapmak artık çok zorlaştı,

that you go to the spa, you have a massage, you have a facial,

spa ya gidiyorsunuz, bir masaj yaptırıyorsunuz, bir yüz bakımı yaptırıyorsunuz,

maybe a rub, and then you have this beautiful pool

ve sonra bu güzel havuza girip,

with this perfect temperature, and you can have

bu arada su sıcaklığı mükemmel,

this isolation tank phone conversation

izolasyon tankı telefon konuşmanızı yapıyorsunuz,

with whomever you've been wanting to talk with for a long time.

uzun zamandır konuşmak istediğiniz fakat konuşmaya fırsat bulamadığınız birisiyle.

And same thing here, Social Tele-presence.

Ve burada da aynı şey, Sosyal Tele-varlık.

It's actually already used by the military a little bit,

Esasında, ordu tarafından zaten biraz kullanılmakta olan,

but it's the idea of being able to be somewhere else

duyularınız ile başka bir yerde olabilme fikri,

with your senses while you're removed from it physically.

fiziksel olarak o mekanda bulunmadan.

And this is called Blind Date. It's a [unclear],

Bunun adı da Görucu Usülü Randevu. Bu bir [anlaşılmıyor]

so if you're too shy to be really at the date,

Eğer randevuya bizzat gitmekten çok utanıyorsanız,

you can stay at a distance with your flowers

siz çiçekleriniz ile uzakta durabilirsiniz

and somebody else reenacts the date for you.

ve başka birisi sizin için randevuya gidebilir.

Rapid manufacturing is another big area

Hızlı üretim ise başka bir büyük alan,

in which technology and design are, I think,

teknoloji ve tasarımın, bence,

bound to change the world. You've heard about it before many times.

dünyayi değiştireceğinin kesin olduğu bir alan. Daha once birçok kez duydunuz.

Rapid manufacturing is a computer file

Hızlı üretim bir bilgisayar dosyası,

sent directly from the computer to the manufacturing machine.

bilgisayardan üretim makinesine direk yollanan bir dosya.

It used to be called rapid prototyping, rapid modeling.

Buna eskiden hızlı prototiplendirme, hızlı modelleme denilirdi.

It started out in the '80s, but at the beginning

80lerde başladı ama başlangıçta,

it was machines carving out of a foam block

makineler bir köpük bloğundan

a model that was very, very fragile,

çok çok kırılgan bir model oyuyorlardı

and could not have any real use.

ve bu modelin gerçek hayatta hiçbir kullanışlılığı yoktu.

Slowly but surely, the materials became better -- better resins.

Yavaş ama emin adımlarla, materyaller daha iyileştiler - daha iyi reçineler.

Techniques became better -- not only carving

Teknikler ilerledi -- sadece oyma değil

but also stereolithography and laser -- solidifying all kinds of resins,

ama bunun yanında stereolitografi ve lazer -- her türden reçinelerin katılaştırılması,

whether in powder or in liquid form. And the vats became bigger,

pudra formunda veya likit formda olsun… Ve fıçılar büyüdü,

to the point that now we can have actual chairs

öyle ki şu anda gerçek boyutlarda sandalyeler yapabiliyoruz

made by rapid manufacturing.

hızlı üretimle.

It takes seven days today to manufacture a chair,

Bir sandalye üretmek yedi gün alıyor,

but you know what? One day it will take seven hours.

ama bir düşünün? Birgün bu sadece yedi saat alacak.

And then the dream is that you'll be able to, from home,

Daha sonra, hayal şu ki, evinizde otururken,

customize your chair. You know, companies and designers

sandalyenizi kendi isteğinize göre özelleştirebileceksiniz. Yani, şirketler ve tasarımcılar,

will be designing the matrix or the margins

matrisleri veya kenarları tasarlıyor olacak,

that respect both solidity and brand, and design identity.

sağlamlığa, marka ve tasarım kimliğine saygı gösterecek şekilde.

And then you can send it to the Kinko's store at the corner

Sonra bu yaptığınızı köşedeki baskıcıya yollayabileceksiniz

and go get your chair. Now, the implications of this are enormous,

ve gidip sandalyenizi alabileceksiniz. Bu çok önemli şeyleri ima ediyor,

not only regarding the participation of the final buyer

sadece alıcının tasarım prosesine katılımı ile ilgili olarak değil,

in the design process, but also no tracking,

fakat ayrıca takip edilebilirliğin ortadan kalkması ile ilgili olarak.

no warehousing, no wasted materials.

depolama yok, harcanan materyal yok.

Also, I can imagine many design manufacturers

Ayrıca, birçok tasarım üretimcisinin,

will have to retool their own business plans

iş modellerini bu duruma göre uyarlamaları gerekeceğini hayal edebiliyorum

and maybe invest in this Kinko's store. But it really is a big change.

ve belki de bu köşedeki baskıcı dükkanına yatırım yapacağını. Ama bu gerçekten çok büyük bir değişim.

And here I'm showing a picture that was in Wired Magazine --

Ve burada size Wired magazinde yer almış bir resmi gösteriyorum --

you know, the Artifacts of the Future section that I love so much --

"Geleceğin Insan Eserleri" adlı çok sevdiğim bölümden --

that shows you can have your desktop 3D printer

bu resim size kendi 3 boyutlu masaüstü baskıcınız olabileceğini

and print your own basketball.

ve kendi basket topunuzu basabileceğinizi gösteriyor.

But here instead are examples, you can already 3D-print textiles,

Ama onun yerine burada örnekler var, zaten 3 boyutlu kumaşlar basabiliyoruz,

which is very interesting.

ki bu çok enteresan.

This is just a really nice touch -- it's called slow prototyping.

Bu ise çok ince bir dokunuş -- adı yavaş prototiplendirme.

It's a designer that put 10,000 bees at work and they built this vase.

Tasarımcı, 10,000 tane arıyı çalıştırmış ve arılar bu vazoyu yapmışlar.

They had a particular shape that they had to stay in.

Içinde kalmaları gereken belli bir şekil vardı.

Mapping and tagging.

Haritalandırma ve etiketleme.

As the capacity of computers becomes really, really big,

Bilgisayarların kapasitesi gittikçe daha büyük olmaya başladıkça,

and the capacity of our mind not that much bigger,

ve zihinlerimizin kapasitesi aynı oranda büyümedikçe,

we find that we need to tag as much as we can what we do

yaptığımız herşeyi mümkün olduğunca etiketleme ihtiyacımız olduğunu farkediyoruz,

in order to then retrace our path.

geldiğimiz yolları tekrar yürüyebilmek için.

Also, we do it in order to share with other people.

Bunu ayrıca, diğer insanlarla paylaşmak için yapıyoruz.

Again, this communal sense of experience

Yine, bu toplumsal tecrübe anlayışı

that seems to be so important today.

günümüzde çok önemli gibi gözüküyor.

So, various ways to map and tag

O yüzden farklı haritalandırma ve etiketlendirme şekilleri de

are also the work of many designers nowadays.

bugünlerde birçok tasarımcının işi.

Also, the senses -- designers and scientists all work on trying to expand

Ve duyular -- tasarımcı ve bilimciler,

our senses capabilities so that we can achieve more.

daha fazla şeyi başarabilmemiz için duyu kapasitemizi genişletmeye çalışıyorlar.

And also animal senses in a way.

Ve ayrıca, bir bakıma da hayvani duyularımız.

This particular object that many people love so much

Herkesin çok sevdiği bu obje,

is actually based on kind of a scientific experiment --

esasinda bir tür bilim deneyi üzerine temellendirilmiş --

the fact that bees have a very strong olfactory sense,

arıların çok kuvvetli bir koku algısı olması gerçeği,

and so -- much like dogs that can smell certain kinds of skin cancer --

ve dolayısıyla -- köpeklerin belirli kanser çeşitlerini koklayabilmesi gibi --

bees can be trained by Pavlovian reflex

arılar da Pavlov refleksi ile eğitilebilir

to detect one type of cancer, and also pregnancy.

bir kanser tipini tanıyabilmek için, ayrıca gebeliği de.

And so this student at the RCA

O nedenle KSA(RCA)' dan bir öğrenci,

designed this beautiful blown-glass object

üfleme tekniğiyle yapılmış bu güzel objeyi tasarlamış

where the bees move from one chamber to the other

arılar bir bölmeden diğer bölmeye hareket ediyorlar,

if they detect that particular smell

eğer o belirli kokuyu algılarlarsa,

that signifies, in this case, pregnancy.

bu gebeliği belirtiyor.

Another shape is made for cancer.

Kanser için farklı bir şekil yapıyorlar.

Design for Debate is a very interesting new endeavor

Tartışma için Tasarım yeni enteresan bir çaba

that designers have really shaped for themselves.

tasarımcıların kendileri için şekillendirdiği.

Some designers don't design objects, products,

Bazı tasarımcılar, bizlerin gerçekten kullanacağı

things that we're going to actually use,

obje veya ürünler tasarlamıyorlar

but rather, they design scenarios that are object-based.

onun yerine, obje-bazlı senaryolar tasarlıyorlar.

They're still very useful.

Bunlar yine de çok yararlı.

They help companies and other designers think better about the future.

Sirketlerin ve diğer tasarımcıların gelecek hakkında daha iyi düşünmelerine yardımcı oluyorlar.

And usually they are accompanied by videos.

Ve bu senaryolar genellikle video destekli oluyor.

This is quite beautiful. It's Dunne and Raby, "All the Robots."

Bu oldukça güzel. Dunne and Raby' nin: "Tüm Robotlar."

Those are a series of robots that are meant to be taken care of.

Bunlar bakılmaya ihtiyacı olan robot serileri.

We always think that robots will take care of us,

Biz hep robotların bize bakacağını düşünüyoruz,

and instead they designed these robots that are very, very needy.

ama onlar bunun yerine, çok çok muhtaç olan bu robotları tasarladılar.

You need to take one in your arms and look at it in the eyes

Robotun herhangi birşey yapması için,

for about five minutes before it does something.

önce birini kollarınızın arasına alıp, beş dakika kadar gözlerinin içine bakmanız gerekiyor.

Another one gets really, really nervous if you get in to the room,

Robotlardan biri, siz odaya girdiğinizde heyecanlanıyor,

and starts shaking, so you have to calm it down.

ve titremeye başlıyor, dolayısıyla onu sakinleştirmeniz gerekiyor.

So it's really a way to make us think more

Yani bu esasında bizleri daha fazla düşündürmenin bir yolu

about what robots mean to us.

robotların bizim için ne ifade ettiği konusunda.

Noam Toran and "Accessories for Lonely Men":

Noam Toran ve "Yalnız Adam için Aksesuarlar":

the idea is that when you lose your loved one

fikir şöyle, sevdiğiniz insanı kaybettiğinizde

or you go through a bad breakup,

veya zor bir ayrılığı atlatmaya çalışırken

what you miss the most are those annoying things

en çok özlediğiniz şey, o sizi uyuz eden şeyler,

that you used to hate when you were with the other person.

o insanla beraberken nefret ettiğiniz şeyler.

So he designed all these series of accessories.

Bunun için Noam bu aksesuar serisini tasarlamış.

This one is something that takes away the sheets from you at night.

Bu gece sizden yatak yorganınızı çalıyor.

Then there's another one that breathes on your neck.

Bunun da nefes alışını boynunuzda hissediyorsunuz.

There's another one that throws plates and breaks them.

Bir diğeri de tabakları fırlatıp kırıyor.

So it's just this idea of what we really miss in life.

Yani, sadece hayatta neleri özlediğimiz fikri.

Elio Caccavale: he took the idea

Elio Caccavale' ni fikri:

of those dolls that explain leukemia.

lösemiyi anlatan oyuncak bebekler.

He's working on dolls that explain xenotransplantation,

iki farklı canlı türü arasındaki hücre, doku veya organ naklini açıklayan bebekler üzerinde çalışıyor,

and also the spider gene into the goat, from a few years ago.

ve ayrıca, birkaç sene öncesinden, keçiye örümcek geninin verilmesi.

He's working for the exhibition on a whole series of dolls

Sergi için bir bebek serisi üzerinde çalışıyor.

that explain to children where babies come from today.

Bu seri çocuklara bebeklerin nereden geldiğini anlatacak.

Because it's not anymore Mom, Dad, the flowers and the bees,

çünkü olay artık, Anne, Baba, çiçekler ve arılar,

and then there's the baby. No, it can be two moms, three dads,

ve de sonra bebekten ibaret değil. Hayır, iki anne, üç baba olabilir,

in-vitro -- there's the whole idea

tüpte olabilir -- tüm fikir burada

of how babies can be made today that has changed.

günümüzde bebeklerin dünyaya gelme şekilleri değişti.

So it's a series of dolls that he's working on right now.

şu an üzerinde çalıştığı bebekler serisi...

One of the most beautiful things

En guzel seylerden biri

is that designers really work on life,

Tasarımcıların esasında hayat üzerinde çalışıyor olması,

even though they take technology into account.

her ne kadar teknolojiyi gözönünde bulundursalar da.

And many designers have been working recently

Ve birçok tasarımcı bu aralar

on the idea of death and mourning,

ölüm ve yas tutma fikri üzerinde çalışıyor

and what we can do about it today with new technologies.

ve bu konuda yeni teknolojilerle ne yapabilecegimiz konusunda.

Or how we should behave about it with new technologies.

Veya bu konularda yeni teknolojilerle nasıl davranmamız gerektiği konusunda.

These three objects over there are hard drives

şuradaki üç obje sabit diskler.

with a Bluetooth connection. But they're in reality

Bluetooth bağlantıları var. Ama esasında bunlar

very, very beautiful sculpted artifacts

çok çok güzel, yontulmuş eserler

that contain the whole desktop and computer memory

tüm masaüstünü ve bilgisayar hafızasını içeren,

of somebody who passed away.

bilgisayar vefat etmiş birisine ait.

So instead of having only the pictures,

Dolayısıyla, sadece resimlere sahip olmaktansa,

you will be able to put this object next to the computer

bu objeyi bilgisayarın yanına koyabileceksiniz

and all of a sudden have, you know,

ve birden bire

Gertrude's whole life and all of her files

Gertrude' un tum hayati ve tum dosyaları

and her address book come alive.

ve adres defteri canlanacak.

And this is even better. This is Auger-Loizeau, "AfterLife."

Bu daha da iyi. Auger-Loizeau, "ölüm Sonrası Yaşam."

It's the idea that some people don't believe in an afterlife.

Bazı insanların ölüm sonrası yaşama inanmadıkları fikri.

So to give them something tangible that shows that

Bu insanlara elle tutulur birşey vermek,

there is something after death, they take the gastric juices

ölümden sonra birşey olduğuna dair; mide sıvılarını alıyorlar

of people who passed away and concentrate them,

vefat etmiş insanlardan ve bu sıvıyı konsantre hale getiriyorlar

and put them into a battery that can actually be used

ve daha sonra kullanılabilir bir pile yerleştiriyorlar

to power flashlights. They also go -- you know, sex toys, whatever.

el fenerlerine güç sağlaması için. Farklı şeyler de var, seks oyuncakları falan, her neyse.

It's quite amazing how these things can make you smile,

Bunların insanı gülümsetebilme gücü inanılmaz

can make you laugh, can make you cry sometimes.

güldürmesi, bazen ağlatabilmesi.

But I'm hoping that this particular exhibition

Ama umuyorum ki bu sergi

will be able to trace a new portrait of where design is going --

tasarımın nereye gittiğinin bir portresini çizecek

which is always, hopefully, a portrait a few years in advance

ki, umarım, bu portre, dünyanın birkaç sene sonra

of where the world is going.

nereye doğru gittiğinin portresi olur.

Thank you very much.

Çok teşekkür ederim.