Racism has a cost for everyone | Heather C. McGhee

Çeviri: Adel Kuzulu Gözden geçirme: Merve Kılıç

I am a public policy wonk.

Ben bir kamu politikası uzmanıyım.

I investigate data that points to problems in the American economy --

Amerikan ekonomisindeki sorunlara işaret eden verileri araştırıyorum;

problems like rising household debt,

hane halkı borcunun artması,

declining wages and benefits,

ücretlerin ve yardımların düşmesi,

shortfalls in public revenue.

kamu gelirindeki eksiklikler gibi sorunlar.

And I try to pinpoint solutions

Ekonomimizi daha fazla insan için

to make our economy more prosperous for more people.

daha refah hale getirmek adına çözümler bulmaya çalışıyorum.

I geek out about tax policy

Vergi politikası

and infrastructure investments,

ve altyapı yatırımlarını deliler gibi araştırıyorum

and I get really excited

ve zarifçe tasarlanmış

by a gracefully designed regulatory regime.

bir düzenleyici rejimden gerçekten heyecan duyuyorum.

(Laughter)

(Kahkahalar)

These are the kinds of topics that I was talking about

Bunlar, 2016 yılının Ağustos ayında

on a public television live call-in show in August of 2016.

halka açık canlı bir televizyon çağrı programında bahsettiğim konular.

I was about halfway through the program

Kuzey Carolina'dan Gary isminde bir adam aradığında

when a man called in,

identified as Gary from North Carolina

programı neredeyse yarılamıştım

and he said ...

ve “Ben beyaz bir erkeğim ve önyargılıyım” dedi.

"I'm a white male, and I'm prejudiced."

He then went on to detail his prejudice,

Daha sonra önyargılarını detaylandırdı;

talking about black men and gangs

siyah erkekler ve çeteler,

and drugs and crime.

uyuşturucu ve suç hakkında konuştu.

But then he said something that I'll never forget.

Ama sonra asla unutamayacağım bir şey söyledi.

He said, "But I want to change.

"Ama değişmek istiyorum

And I want to know what I can do to become a better American."

ve daha iyi bir Amerikalı olmak için ne yapabileceğimi bilmek istiyorum" dedi

Now remember, my career is about economic policy,

Şimdi unutmayın, kariyerim kişisel düşünce ve duygulara değil,

as translated into dollars and cents

dolarlara ve sentlere çevrilen

not personal thoughts and feelings.

ekonomi politikası ile ilgilidir.

But when I opened my mouth to respond to this man on live television,

Ama canlı yayında adama cevap vermek için ağzımı açtığımda

the most surprising words came out.

en şaşırtıcı kelimeler çıktı.

I said ...

Dedim ki...

"Thank you."

"Teşekkür ederim"

I thanked him for admitting his prejudice,

Önyargılarını kabul ettiği, değişmek istediği

for wanting to change and for knowing, somehow,

ve bir şekilde, onu daha iyi bir Amerikalı yapacağını bildiği için

that that would make him a better American.

ona teşekkür ettim.

The exchange between Gary and me went viral.

Gary ile benim aramdaki söyleşi viral oldu.

It's been viewed over eight million times

Sekiz milyondan fazla izlendi

and inspired waves of social media commentary

ve sosyal medya yorumlarına ve haber kaynaklarına ilham oldu.

and news coverage.

And I think people were surprised

Sanırım insanlar siyah bir kadının

that a black woman would show such compassion

önyargılı beyaz bir adam için böyle şefkat gösterdiğine

for a prejudiced white man,

ve beyaz bir adamın

and they were surprised that a white man would admit his bias

ulusal televizyonda önyargılarını kabul ettiğine şaşırdılar.

on national television.

Not long after Gary and my viral moment,

Gary ile viral anımızdan çok kısa bir süre sonra

we met in person.

bizzat tanıştık.

He said that he had taken my advice.

Tavsiyeme uyduğunu söyledi.

He said that my words had been like someone wiped the dust from a window

Sözlerimin birisinin tozu pencereden silip içeri ışığı almış gibi

and let the light in.

olduğunu söyledi.

Over the years, Gary and I have become friends.

Yıllar geçtikçe Gary ve ben arkadaş olduk.

And Gary would tell you that I've taught him a lot

Gary, ona Amerika'daki sistematik ırkçılık

about systemic racism in America and public policy.

ve kamu politikası hakkında çok şey öğrettiğimi söylerdi.

But I've learned a lot from Gary, too.

Ama ben de Gary'den çok şey öğrendim.

And the biggest lesson for me

Benim için en büyük ders,

has been that Gary's prejudice has caused him to suffer.

Gary'nin önyargısının acı çekmesine neden olmasıydı.

Fear, anxiety, isolation.

Korku, kaygı, izolasyon.

And it's made me rethink

Tüm kariyerimde odaklandığım

many of the economic problems I've been focusing on

ekonomik sorunların çoğunu

my entire career.

yeniden düşünmemi sağladı.

I wondered,

Merak ettim,

is it possible that our society's racism

toplumumuzun ırkçılığının da aynı şekilde

has likewise been backfiring on the very same people

ayrıcalıktan faydalanmak için kurulmuş olan insanlar üzerinde de

set up to benefit from privilege?

geri tepmesi mümkün mü?

Driven by this question,

Bu sorudan yola çıkarak,

I've spent the past few years traveling the country,

son birkaç yılı ülkeyi gezerek, araştırma yaparak

researching and writing a book.

ve bir kitap yazarak geçirdim.

My conclusion?

Vardığım sonuç mu?

Racism leads to bad policymaking.

Irkçılık kötü politika yapımına yol açar.

It's making our economy worse.

Ekonomimizi daha da kötüleştiriyor.

And not just in ways that disadvantage people of color.

Sadece beyaz olmayanlara dezavantaj oluşturacak şekillerde değil.

It turns out it's not a zero sum.

Görünüşe göre sıfır toplamlı değil.

Racism is bad for white people, too.

Irkçılık, beyaz insanlar için de kötü.

Take, for example,

Örneğin, Amerika'nın kamu mallarımıza yetersiz yatırım yapması,

America's underinvestment in our public goods,

the things that we all need, that we share in common --

hepimizin ihtiyaç duyduğu, ortak paylaştığımız şeyler,

our schools and roads and bridges.

okullarımız, yollarımız ve köprülerimiz.

Our infrastructure gets a D plus

Altyapımız, Amerikan İnşaat Mühendisleri Derneği'nden D+ alıyor

from the American Society of Civil Engineers,

and we invest less per capita than almost every other advanced nation.

ve neredeyse her gelişmiş ülkeden daha az kişi başı yatırım yapıyoruz.

But it wasn't always this way.

Ama her zaman böyle değildi.

I traveled to Montgomery, Alabama,

Montgomery, Alabama'ya gittim

and there, I saw how racism can destroy a public good

ve orada, ırkçılığın bir kamu malını ve kamunun bunu destekleme isteğini

and the public will to support it.

nasıl yok edebileceğini gördüm.

In the 1930s and '40s,

1930'lar ve 40'larda

the United States went on a nationwide building boom of public amenities

Amerika Birleşik Devletleri, Montgomery, Alabama'da, kilometrelerce en büyüğü olan

funded by tax dollars,

Oak Park havuzunu içeren

which in Montgomery, Alabama, included the Oak Park pool,

vergi dolarları tarafından finanse edilen

which was the grandest one for miles.

ülke çapında bir kamu malları patlaması yaşadı.

You know, back then, people didn't have air conditioners,

O zamanlar, insanların klimaları yoktu

and so they spent their hot summer days

ve bu yüzden sıcak yaz günlerini

in a steady rotation of sunning and splashing

düzenli bir güneşlenme ve sıçrama rotasyonu içinde geçirdiler

and then cooling off under a ring of nearby trees.

ve sonra yakındaki ağaçların bir halkası altında serinlediler.

It was the meeting place for the town.

Kasabanın buluşma yeriydi.

Except the Oak Park pool,

Oak Park havuzu dışında,

though it was funded by all of Montgomery citizens,

tüm Montgomery vatandaşları tarafından finanse edilmiş olsa da

was for whites only.

sadece beyazlar içindi.

When a federal court finally deemed this unconstitutional,

Bir federal mahkeme tarafından nihayet anayasaya aykırı bulunduğunda

the reaction of the town council was swift.

belediye meclisinin tepkisi hızlı oldu.

Effective January 1, 1959,

1 Ocak 1959'dan itibaren,

they decided they would drain the public pool

siyah ailelerin de yüzmesine izin vermek yerine

rather than let black families swim, too.

halka açık havuzu boşaltmaya karar verdiler.

This destruction of public goods

Kamusal malların bu şekilde yok edilmesi

was replicated across the country

ülke genelinde sadece güneyde değil

in towns not just in the South.

kasabalarda da tekrarlandı.

Towns closed their public parks, pools and schools,

Kasabalar, 1960'lı yılların tamamındaki

all in response to desegregation orders,

ayrışma emirlerine yanıt olarak kamu parklarını,

all throughout the 1960s.

havuzlarını ve okullarını kapattı.

In Montgomery, they shut down the entire Parks Department

Montgomery'de on yıl boyunca tüm Parklar Departmanı kapalıydı.

for a decade.

They closed the recreation centers,

Eğlence merkezlerini kapattılar,

they even sold off the animals in the zoo.

hayvanat bahçesindeki hayvanları bile sattılar.

Today, you can walk the grounds of Oak Park, as I did,

Bugün, Oak Park'ın arazisinde benim gibi yürüyebilirsiniz

but very few people do.

ancak çok az insan var.

They never rebuilt the pool.

Havuzu asla yeniden inşa etmediler.

Racism has a cost for everyone.

Irkçılığın herkes için bir maliyeti var.

I remember having that same thought on September 15, 2008,

Aynı düşünceyi, Lehman Brothers'ın batmakta olduğu haberini öğrendiğim

when I learned the breaking news that Lehman Brothers was collapsing.

15 Eylül 2008'de hatırlıyorum.

Now Lehman was,

Şimdi Lehman,

like the other financial firms that would go under in the coming days,

önümüzdeki günlerde gidecek olan diğer finansal firmalar gibi,

done in by overexposure to a toxic financial instrument

30 yıllık sabit oranlı bir ev kredisi olan

based on something that used to be simple and safe --

basit ve güvenli bir şeye dayanan zehirli bir finansal araca

a 30-year fixed-rate home loan.

aşırı maruz kalmakla yapıldı.

But the mortgages at the center and the root of the financial crisis

Ancak merkezdeki ipotek ve finansal krizin kökeni

had strange new terms.

garip yeni terimler içeriyordu.

And they were developed and aggressively marketed for years

Glenn adında bir ev sahibiyle tanıştığımda ziyaret ettiğim gibi

in black and brown middle-class communities,

siyahi ve Latin asıllı orta sınıf topluluklarda

like the one that I visited when I met a homeowner named Glenn.

yıllarca geliştirildi ve agresif bir şekilde pazarlandı.

Glenn had owned a home

Glenn, on yıldan fazla bir süredir

on a leafy street in the Mount Pleasant neighborhood of Cleveland

Cleveland'ın Mount Pleasant semtinde yapraklı sokakta bir eve sahipti.

for over a decade.

But when I met him, he was near foreclosure.

Ama onunla tanıştığımda ipoteği paraya çevrilmek üzereydi.

Like nearly all of his neighbors,

Hemen hemen tüm komşuları gibi,

he'd received a knock on the door

ipoteğini yeniden finanse etmeyi vaat eden bir komisyoncu kapıyı çaldı.

from a broker promising to refinance his mortgage.

But what the broker didn't tell him was that this was a new kind of mortgage.

Ancak komisyoncunun ona söylemediği şey, bunun yeni bir ipotek olduğuydu.

A mortgage with an inflated interest rate,

Şişirilmiş bir faiz oranına sahip bir ipotek

and a balloon payment

ve bir balon ödemesi

and a prepayment penalty if he tried to get out of it.

ve bundan çıkmaya çalışırsa bir ön ödeme cezası.

Now, the common misperception,

Şimdi, yaygın yanlış algılama,

then and still today,

o zaman ve hala bugün, Glenn gibi insanların

is that people like Glenn were buying properties they couldn't afford.

karşılamayacakları mülkler satın aldıklarıdır.

That they themselves were risky borrowers.

Kendilerinin riskli borçlular olduklarıydı.

I saw how this stereotype made it harder for policymakers

Bu kalıpyargının, politika yapıcıların,

to see the crisis for what it was

hala durduracak zamanımız olduğunda

back when we still had time to stop it.

krizini görmesini nasıl zorlaştırdığını gördüm.

But that's all it was.

Ama hepsi buydu.

A stereotype.

Bir klişe.

The majority of subprime mortgages went to people who had good credit,

Yüksek risk faizli ipoteklerin çoğu Glenn gibi iyi kredileri olan insanlara gitti.

like Glenn.

And African Americans and Latinos were three times as likely --

Afrikalı Amerikalılar ve Latinlerin kredileri, beyaz insanlardan

even if they had good credit --

daha iyi olsa bile onlara

than white people, to get sold these toxic loans.

bu toksik kredileri satmaları üç kat daha muhtemeldi.

The problem wasn't the borrower --

Sorun borçlu olan değildi,

the problem was the loan.

sorun krediydi.

After the crash,

Kazadan sonra,

most of the nation's big lenders, from Wells Fargo to Countrywide,

Wells Fargo'dan Countrywide'a kadar ülkenin yüksek kredi verenlerinin çoğu

would go on to be fined for racial discrimination.

ırk ayrımcılığı nedeniyle para cezasına çarptırılacaktı.

But that realization came too late.

Fakat bu farkındalık çok geç geldi.

These loans, superprofitable for the lenders

Borç verenler için süper kârlı olan

but designed to fail for the borrowers,

ancak borçlular için başarısız olmak üzere tasarlanan bu krediler,

spread out past the confines

of black and brown neighborhoods like Glenn's

Glenn'inki gibi siyahi ve Latin mahallelerin sınırlarını aşarak

and into the wider, whiter mortgage market.

daha geniş, daha beyaz ipotek piyasasına yayıldı.

All of the nation's big Wall Street firms bet on these loans.

Ülkenin tüm büyük Wall Street firmaları bu kredilere bahse giriyor.

At its peak,

Zirvede, ülkedeki her beş ipotekten biri bu kalıptaydı

one out of every five mortgages in the country was in this mold,

and the crisis,

ve kriz, meslektaşlarımın

the crisis that my colleagues and I saw coming ...

ve benim geldiğini gördüğümüz kriz,

would go on to cost us all.

hepimize mal olacaktı.

Nineteen trillion in lost wealth.

On dokuz trilyon kayıp servet.

Pensions, home equity, savings.

Emeklilik, konut eşitliği, tasarruflar.

Eight million jobs vanished.

Sekiz milyon iş kayboldu.

A home-ownership rate that has never recovered.

Daha önce hiç toparlanmayan bir ev mülkiyeti oranı.

My years of advocating in vain for homeowners like Glenn

Glenn gibi ev sahiplerini yıllarca boş yere desteklemem beni ikna etti:

left me convinced:

we would not have had a financial crisis if it weren't for racism.

ırkçılık olmasaydı finansal bir kriz yaşamazdık.

In 2017, I traveled to Mississippi,

2017 yılında, bir grup otomobil fabrikası işçisinin

where a group of auto-factory workers was trying to organize into a union.

sendika için örgütlenmeye çalıştığı Mississippi'ye gittim.

Now the benefits they were fighting for --

Şimdi mücadele ettikleri faydalar,

higher pay, better health care coverage,

daha yüksek ücret, daha iyi sağlık sigortası,

a real pension --

gerçek bir emeklilik,

they would have helped everybody at the plant.

fabrikadaki herkese yardım ederdi.

But in person after person that I talked to --

Ama beyaz, siyah, sendika için, sendikaya karşı

white, black, for the union, against the union --

konuştuğum kişilerden sonra

race kept coming up.

ırkçılık ortaya çıkmaya devam etti.

A white man named Joey put it this way.

Joey adında beyaz bir adam böyle açıkladı.

He said,

Dedi ki,

"White workers think I ain't voting yes if the blacks are voting yes.

"Beyazlar, siyahlar evet oyu veriyorsa benim evet oyu kullanmadığımı düşünüyor.

If the blacks are for it, I'm against it."

Siyahlar böyle düşünüyorsa, buna karşıyım."

A white man named Chip told me,

Chip adında beyaz bir adam bana,

"The idea is that if you uplift black people,

"Fikir şu ki, siyah insanları yükseltirsen,

you're downing white people."

beyaz insanları indirirsin."

It's like the world's got this crab-in-a-barrel mentality.

Sanki dünyanın varil-yengeç-zihniyeti var.

Now, the union vote failed.

Sendika oyu başarısız oldu.

Wages at the plant are still lower than their unionized peers',

Tesisteki ücretler hala sendikalı akranlarından daha düşük

and people there still worry about their health care.

ve oradaki insanlar sağlık bakımları için hala endişeleniyorlar.

You know, it's tempting, perhaps,

Belki Mississippi'de duyduğum işçilerin ve erkeklerin önyargılı tutumlarına

to focus on the prejudiced attitudes

of the men and the workers that I heard in Mississippi.

odaklanmak cazip gelebilir.

But I'm more interested in holding accountable

Ama karları için ırkçı fikirler satan insanları,

the people who are selling racist ideas for their profit

onu satın almaya yetecek kadar umutsuz olanlardan

than those who are desperate enough to buy it.

daha fazla sorumlu tutmakla ilgileniyorum.

My travels also took me to places

Seyahatlerim de beni böyle yerle götürdü,

where I saw, however, that it doesn't have to be this way.

ancak böyle olmak zorunda değil.

I went to Maine, the whitest state in the nation,

Ülkenin en beyaz ve en eski milleti olan Maine'e gittim;

the oldest,

where there are more deaths every year than births,

her yıl doğumlardan daha fazla ölümün olduğu

and I went to this dying mill town called Lewiston

Lewiston adlı bu ölmekte olan değirmen kasabasına gittim,

that is being revitalized by new people --

çoğunlukla Afrikalı ve Müslüman göçmen ve mülteciler tarafından

mostly African, mostly Muslim,

hayata döndürülmüştü.

immigrants and refugees.

There, I met a woman named Cecile,

Orada, ailesi Lewiston'a gelen

whose parents had been part of the last wave of new people

son yeni insan dalgasının bir parçası olan Cecile adında

to come to Lewiston.

bir kadınla tanıştım.

These are French-Canadian millworkers at the turn of the century.

Bunlar yüzyılın başında gelen Fransız-Kanadalı işçiler.

Cecile is retired, but she had found a new purpose in life,

Cecile emekli oldu ancak Kongo mültecilerini

by organizing Congolese refugees

Franco Miras Merkezi'ndeki beyaz emeklilere katılmaları için

to join with the white retirees at the Franco Heritage Center.

organize ederek hayatta yeni bir amaç bulmuştu.

(Laughter)

(Kahkahalar)

These men and women from the Congo

Kongo'dan gelen bu erkekler ve kadınlar,

were helping these retirees remember the French

bu emeklilerin çocukluklarından beri konuşmadıkları

that they hadn't spoken since their childhoods.

Fransızcayı hatırlamalarına yardım ediyorlardı.

And together, these two communities helped each other feel at home.

Birlikte, bu iki topluluk birbirlerine kendilerini evde hissetmede yardımcı oldu.

You know, for all the political talk

Yeni gelenlerin

about the newcomers being a drain on the town,

kasabada bir tahliye olmasıyla ilgili tüm siyasi konuşmalar için,

a bipartisan think tank found that the local refugee community there

iki partili bir düşünce kuruluşu oradaki yerel mülteci topluluğunun

created 40 million dollars in tax revenue,

40 milyon dolar vergi geliri

and 130 million in income.

ve 130 milyon gelir yarattığını buldu.

And I talked to the town administrator,

Maine'deki onlar gibi

who was boasting about the fact that Lewiston was building a new school,

diğer kasabalar da onları kapatırken Lewiston'un yeni bir okul

when all the rest of towns like theirs in Maine

inşa ettiği gerçeğiyle övünen şehir yöneticisiyle konuştum.

was closing them.

You know, it costs us so much to remain divided.

Bölünmüş kalmak bize çok pahalıya mal oluyor.

This zero-sum thinking,

Bir grup için iyi olanın bir diğeri için pahalıya patlaması gerektiğine ilişkin

that's what's good for one group has to come at the expense of another,

bu sıfır toplamlı düşünce,

it's what's gotten us into this mess.

bizi bu karmaşaya sokan şey budur.

I believe it's time to reject that old paradigm

Eski paradigmayı reddetme ve kaderimizin bağlantılı olduğunu

and realize that our fates are linked.

anlamanın zamanı geldiğine inanıyorum.

An injury to one is an injury to all.

Birinin yaralanması herkesin yaralanmasıdır.

You know, we have a choice.

Bir seçeneğimiz var.

Our nation was founded on a belief in a hierarchy of human value.

Milletimiz, insani değer hiyerarşisine olan inanç üzerine kurulmuştur.

But we are about to be a country with no racial majority.

Fakat ırk çoğunluğu olmayan bir ülke olmak üzereyiz.

So we can keep pretending like we're not all on the same team.

Hepimiz aynı takımda değilmiş gibi davranmaya devam edebiliriz.

We can keep sabotaging our success

Başarımızı sabote etmeye

and hamstringing our own players.

ve kendi oyuncularımızı bozmaya devam edebiliriz.

Or we can let the proximity of so much difference

Ya da bu kadar farklılığın yakınlığının

ortak insanlığımızı açığa çıkarmasına izin verebiliriz.

reveal our common humanity.

And we can finally invest in our greatest asset.

Sonunda en büyük varlığımıza yatırım yapabiliriz.

Our people.

İnsanlarımıza.

All of our people.

Tüm insanlarımıza.

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkışlar)