What silence can teach you about sound | Dallas Taylor

Çeviri: Adel Kuzulu Gözden geçirme: Sara Ozturk

For many of us right now, our lives are quieter than normal.

Şu anda çoğumuz için hayatlarımız normalden daha sessiz.

And quiet can be unnerving.

Sessizlik sinir bozucu olabilir.

It can make you feel lonely,

Kendinizi yalnız hissetmenize

or just all too aware of the things you're missing out on.

veya kaçırdığınız şeylerin tamamen farkına varmanıza neden olabilir.

I think about sound all the time.

Her zaman sesi düşünürüm.

I'm a sound designer,

Ben bir ses tasarımcısı

and I host the podcast "Twenty Thousand Hertz."

ve "Twent Thousand Hertz" adlı podcast'in sunucusuyum.

It's all about the world's most recognizable and interesting sounds.

Her şey dünyanın en tanınabilir ve ilginç sesleriyle ilgili.

But I think this is the perfect time to talk about silence.

Fakat bence bu, sessizlik hakkında konuşmak için mükemmel bir zaman

Because what I've come to understand

çünkü anlamaya başladığım şey,

is that there is no such thing as silence.

sessizlik diye bir şey olmadığı.

And the person who opened my mind to this idea

Aklımı bu fikre açan kişi,

is one of the most influential composers in history.

tarihteki en etkili bestecilerden biri.

(Piano music)

(Piyano müziği)

John Cage has made an impact on artists in many genres,

John Cage, avangart müzisyenlerden modern dansa ve pop müziğe kadar

from avant-garde musicians, to modern dance, to pop music.

pek çok türde sanatçı üzerinde etkili oldu.

Right now, we're listening to his 1948 piece

Şu anda, 1948 tarihli "In a Landscape"

called "In a Landscape."

adlı parçasını dinliyoruz.

This version was recorded in 1994 by Stephen Drury.

Bu versiyon 1994 yılında Stephen Drury tarafından kaydedildi.

(Piano music)

(Piyano müziği)

This piece is actually not very typical of John Cage's writing.

Bu parça aslında John Cage'in yazılarının pek tipik bir örneği değil.

He's more known for his innovations and avant-garde techniques.

Yenilikleri ve avangart teknikleriyle tanınır.

But despite his reputation,

Ününe rağmen

no one was prepared for what he did in 1952,

kariyerinin en cüretkar parçası olan

when he created the most daring piece of his career.

1952'de yaptığı şeye kimse hazır değildi.

It was called "4'33'',"

Adı "4'33" olan

and it was a piece that some critics even refused to call "music,"

ve bazı eleştirmenlerin

because for the entire duration of the piece,

"müzik" demeyi bile reddettiği bir parçaydı

the performer plays

çünkü parça boyunca

nothing at all.

sanatçı hiçbir şey çalmıyor.

Well, to be technical, the performer is actually playing rest.

Teknik olarak sanatçı dinleniyor.

But to the audience, it looks like nothing is happening.

Fakat seyirciye, hiçbir şey olmuyormuş gibi görünüyor.

John Cage's "4'33''" was performed for the first time

John Cage'in "4'33" "şarkısı

in the summer of 1952,

ilk kez 1952 yazında

ünlü piyanist David Tudor tarafından çalındı.

by renowned pianist David Tudor.

It was at the Maverick Concert hall in Woodstock, New York.

New York, Woodstock'taki Maverick Konser salonundaydı.

This is a beautiful wooden building with huge openings to the outdoors.

Bu, dışarıya açılan büyük açıklıkları olan güzel ahşap bir yapı.

So, David Tudor walked out on stage,

David Tudor sahneye çıktı,

sat down at the piano,

piyanoya oturdu

then closed the piano lid.

ve kapağını kapattı.

He then sat in silence,

Daha sonra sessizce oturdu,

only moving to open and close the piano lid

yalnızca üç hareket arasında

between each of the three movements.

piyano kapağını açıp kapatmak için hareket etti.

After the time was up,

Zaman dolduktan sonra

he got up

ayağa kalktı

and walked off the stage.

ve sahneyi terk etti.

(Piano music)

(Piyano müziği)

The audience had no idea what to think.

Seyircinin, ne düşüneceği konusunda hiçbir fikri yoktu.

It made people wonder if Cage is even taking his career seriously.

İnsanları, Cage'in kariyerini ciddiye alıp almadığını merak ettirdi.

A close friend even wrote to him,

Hatta yakın bir arkadaşı,

begging that he not turn his career into a joke.

kariyerini çöpe atmaması için yalvararak ona yazdı.

John Cage had, well, if you could call it,

John Cage, müzik kompozisyonu hakkındaki

composed a piece of music

bazı yerleşik fikirlere

that really challenged some very established ideas

gerçekten meydan okuyan

about music composition.

bir müzik parçası bestelemişti.

It's something that musicians still debate today.

Bu, müzisyenlerin bugün hala tartıştığı bir konu.

To understand just what John Cage was thinking,

John Cage'in tam olarak ne düşündüğünü anlamak için

let's back up to the 1940s.

1940'lara geri dönelim.

Back then,

O zamanlar John Cage

John Cage was making a name for himself composing for the prepared piano.

Hazırlanmış piyano için beste yaparken adından söz ettiriyordu.

(Piano music)

(Piyano müziği)

To make music like this,

Böyle müzik yapmak için

John Cage would put objects inside the piano,

John Cage, piyanonun içine,

tellerin arasına nesneler koyardı.

between the strings.

Things you just find lying around,

Bunlar vida, bant ve lastik silgiler gibi

like screws, tape and rubber erasers.

etrafta bulduğunuz şeylerdi.

So now, you've transformed the piano

Piyanoyu yüksek ve alçak perdelere sahip

from a tonal instrument with high and low pitches

tonal bir enstrümandan

into a collection of unique sounds.

benzersiz seslerden oluşan bir koleksiyona dönüştürdünüz.

The music you're hearing is Cage's "Sonata V,"

Duyduğunuz müzik, "Sonatas and Interludes for Prepared Piano"dan

from "Sonatas and Interludes for Prepared Piano."

Cage'in "Sonata V" şarkısı.

Probably his most famous work outside of "4'33''."

Muhtemelen "4'33" dışındaki en ünlü eseri.

This version was performed by Boris Berman.

Bu versiyon Boris Berman tarafından gerçekleştirildi.

John Cage wrote incredibly detailed instructions

John Cage, her bir nesnenin piyanoda nereye yerleştirileceğiyle ilgili

about where to place each object in the piano.

inanılmaz derecede ayrıntılı talimatlar yazdı.

But it's impossible for every performer to get the exact same objects,

Ancak her sanatçı için aynı nesneleri elde etmek imkansız

so the sound you get is always different.

bu nedenle aldığınız ses her zaman farklı.

Basically, it comes down to random chance.

Temel olarak rastgele şansa bağlı.

This was pretty bananas and pretty alien

Bu oldukça zorluydu ve çoğu besteci ve müzisyene

to the way most composers and musicians are taught to do things.

bir şeyler yapmayı öğretme şekline oldukça yabancıydı.

John Cage was becoming increasingly interested

John Cage, şans ve rastlantısallıkla

in chance and randomness

gittikçe daha fazla ilgileniyor ve evrenin

and letting the universe provide the answer to the question

"Bundan sonra hangi notayı çalmalıyım?"

"What note should I play next?"

sorusuna yanıtlamasına izin veriyordu.

But to hear the answer to the question,

Sorunun cevabını duymak için

first, you have to listen.

önce dinlemelisiniz.

And in the 1940s,

1940'larda

listening to the universe was getting harder to do.

evreni dinlemek gittikçe zorlaşıyordu.

(Elevator music)

(Asansör müziği)

The Muzak company was founded in the '30s.

Muzak şirketi 30'lu yıllarda kuruldu.

It really took off,

Gerçekten yükseldi

and soon, there was constant background music nearly everywhere.

ve kısa süre sonra neredeyse her yerde sürekli fon müziği vardı.

It was almost impossible to escape.

Kaçmak neredeyse imkansızdı.

John Cage realized that people were losing the option

John Cage, insanların dünyanın fon müziğini

to shut out the background music of the world.

kapatma seçeneğini kaybettiklerini fark etti.

He worried that Muzak would prevent people from hearing silence altogether.

Muzak'ın insanların sessizliği tamamen duymasını engelleyeceğinden endişeliydi.

In 1948,

1948'de,

four years before he wrote "4'33'',"

"4'33" yazmadan dört yıl önce

John Cage mentioned that he wanted to write

John Cage, dört buçuk dakikalık bir sessizlik yazıp

a four-and-a-half-minute-long piece of silence

and sell it to the Muzak company.

Muzak şirketine satmak istediğinden bahsetti.

It started as something of a political statement

Politik bir açıklama

or an offhand comment,

ya da hazırlıksız bir yorum olarak başladı

but this idea struck a nerve and quickly evolved.

ancak bu fikir yükseldi ve hızla gelişti.

John Cage was starting to think deeply about silence.

John Cage sessizlik hakkında derinlemesine düşünmeye başlamıştı.

And when he visited a truly quiet place,

Gerçekten sessiz bir yeri ziyaret ettiğinde

he made a startling discovery.

şaşırtıcı bir keşif yaptı.

John Cage visited an anechoic chamber at Harvard University.

John Cage, Harvard Üniversitesi'nde sessiz bir odayı ziyaret etti.

Anechoic chambers are rooms that are acoustically treated

Sessiz odalar, sesi neredeyse sıfıra indirmek için

to minimize sound to almost zero.

akustik olarak işlenen odalar.

There are no sounds in these rooms,

Bu odalarda ses yok

so John Cage didn't expect to hear anything at all.

bu yüzden John Cage herhangi bir şey duymayı beklemiyordu.

But he actually heard his own blood circulating.

Yine de kendi kan akışını duydu.

(Pulse)

(Nabız)

I've personally experienced an anechoic chamber,

Kişisel olarak sessiz bir oda deneyimledim

and it's a really wild experience

ve ses ve sessizlikle ilgili algılarınızı

that can completely change your perceptions

tamamen değiştirebilecek

about sound and silence.

gerçekten etkileyici bir deneyim.

It really felt like my brain just turning up an amplifier,

Gerçekten, beynimin aç gözlüce herhangi bir şey duymak için

grasping for anything to hear.

yükselticiye dönüştüğünü hissettim.

Just like John Cage,

Tıpkı John Cage gibi

I could very clearly hear my blood pushing through my body.

kanımın vücudumda dolaştığını çok net bir şekilde duyabiliyordum.

John Cage realized, in that moment,

John Cage o anda nerede olursak olalım

that no matter where we are, even our bodies are making sound.

bedenlerimizin bile ses çıkardığını fark etti.

There's basically no such thing as true silence.

Temelde mutlak sessizlik diye bir şey yok.

As long as you are in your body,

Vücudunuzda olduğunuz sürece,

you're always hearing something.

her zaman bir şeyler duyarsınız.

This is where John Cage's interest in chance and randomness

John Cage'in şansa ve rastlantısallığa olan ilgisi

met his interest in silence.

sessizliğe olan ilgisini burada karşıladı.

He realized that creating an environment with no distractions

Dikkat dağıtıcı olmayan bir ortam yaratmanın

wasn't about creating silence.

sessizlik yaratmakla ilgili olmadığını fark etti.

It wasn't even about controlling noise.

Gürültüyü kontrol etmekle ilgili bile değildi.

It was about the sounds that were already there,

Zaten orada olan seslerle ilgiliydi.

but you suddenly hear for the first time

Ama gerçekten dinlemeye hazır olduğunuzda

when you're really ready to listen.

aniden ilk kez duyarsınız.

That's what's so often misunderstood about "4'33''."

"4'33'' hakkında sıklıkla yanlış anlaşılan şey bu.

People assume it's a joke,

İnsanlar bunun bir şaka olduğunu varsayıyor

but that couldn't be further from the truth.

ancak bu, gerçeğin ta kendisi.

It sounds different everywhere you play it.

Çaldığınız her yerde farklı duyuluyor.

And that's the point.

Mesele de bu.

What John Cage really wanted us to hear

John Cage'in gerçekten duymamızı istediği şey,

is the beauty of the sonic world around us.

çevremizdeki sonik dünyanın güzelliği.

(Birds chirping)

(Kuş cıvıldaması)

(Overlapping voices)

(Örtüşen sesler)

(Church bell ringing)

(Kilise çanı)

(Crickets chirping and owl hooting)

(Cırcır böcekleri cıvıldaması ve baykuş ötmesi)

"4'33''" should be a mindful experience

"4'33''" olayları olduğu gibi kabul etmeye

that helps you focus on accepting things just the way they are.

odaklanmanıza yardımcı olacak dikkatli bir deneyim olmalı.

It's not something that anyone else can tell you how you're supposed to feel.

Bu, başka birinin size nasıl hissetmeniz gerektiğini söyleyebileceği bir şey değil.

It's deeply personal.

Tamamen kişisel.

It also brings up some pretty big questions

Aynı zamanda sonik dünyamız hakkında

about our sonic world.

oldukça büyük soruları da gündeme getiriyor.

Is "4'33''" music, is it sound,

"4'33''" müzik mi, ses mi,

is sound music?

sesli müzik mi?

Is there even a difference?

Bir farkı var mı?

John Cage reminds us

John Cage, müziğin dinlemeye değer

that music isn't the only kind of sound worth listening to.

tek ses türü olmadığını hatırlatıyor.

All sounds are worth thinking about.

Tüm sesler düşünmeye değer.

We have a once-in-a-lifetime opportunity

Kulaklarımızı sıfırlamak için

to reset our ears.

ömür boyu bir kez fırsatımız var.

And if we become more conscious of what we hear,

Duyduklarımızın bilincine varırsak

we'll inherently make our world sound better.

doğamız gereği dünyamızın sesini daha iyi hale getireceğiz.

Quietness is not when we turn off our minds to sound,

Sessizlik, zihnimizi sese kapattığımızda değil,

but when we can really start to listen

dünyayı tüm ses güzelliğiyle gerçekten dinlemeye

and hear the world in all of its sonic beauty.

ve duymaya başlayabildiğimiz zaman oluşur.

So in this spirit,

Bu ruhla

let's perform "4'33''" together,

nerede olursanız olun

wherever you are.

birlikte "4'33"" çalalım.

It's three movements,

Sadece üç hareketten oluşuyor

and I'll let you know when they start.

ve başladıklarında size haber vereceğim.

Listen to the texture and rhythm of the sounds around you right now.

Şu anda çevrenizdeki seslerin dokusunu ve ritmini dinleyin.

Listen for the loud and soft,

Her sesi benzersiz kılan

the harmonic, the dissonant,

yüksek ve yumuşak, armonik, ahenksiz

and all the small details that make every sound unique.

ve tüm küçük ayrıntıları dinleyin.

Spend this time as mindful and focused in this real-life sonic moment.

Bu zamanı bu gerçek hayattaki sonik anda dikkatli ve odaklanmış olarak geçirin.

Enjoy the magnificence of hearing and listening.

İşitme ve dinlemedeki ihtişamın tadını çıkarın.

So here comes the first movement.

İşte ilk hareket geliyor.

Starting ...

Başlıyor...

now.

şimdi.

[I. Tacet]

[I. Sessizlik]

(No audio)

(Ses yok)

And here's movement two.

Şimdi de ikinci hareket.

It will be two minutes and 23 seconds.

2 dakika, 23 saniye sürecek.

[II. Tacet]

[II. Sessizlik]

(No audio)

(Ses yok)

And here is the final movement.

Son hareket.

It will be one minute and 40 seconds.

1 dakika, 40 saniye sürecek

[III. Tacet]

[III. Sessizlik]

(No audio)

(Ses yok)

And that's it.

Bu kadar.

We did it.

Başardık.

Thanks for listening.

Dinlediğiniz için teşekkürler.