The agony of opioid withdrawal — and what doctors should tell patients about it | Travis Rieder

Çeviri: Rasim Yusifov Gözden geçirme: Figen Ergürbüz

"How much pain medication are you taking?"

"Ne kadar ağrı kesici alıyorsunuz?''

That was the very routine question that changed my life.

Benim hayatımı değiştiren bu rutin soruydu.

It was July 2015,

Eylül 2015 tarihiydi,

about two months after I nearly lost my foot

az kalsın ayağımı kaybedecek olduğum

in a serious motorcycle accident.

ciddi bir motosiklet kazası geçirmemden yaklaşık 2 ay sonra.

So I was back in my orthopedic surgeon's office

Ortopedi cerrahımın ofisindeydim,

for yet another follow-up appointment.

tedavimin devamı için gelmiştim.

I looked at my wife, Sadiye;

Eşim Sadiye'ye baktım;

we did some calculating.

bazı hesaplamalar yaptık.

"About 115 milligrams oxycodone," I responded.

"Neredeyse 115 miligram oksikodon," diye cevap verdim.

"Maybe more."

"Daha fazla bile olabilir."

I was nonchalant, having given this information to many doctors

Soğukkanlıydım, daha önce birçok kez doktorlara

many times before,

bu bilgiyi vermiştim

but this time was different.

ama bu defa farklıydı.

My doctor turned serious

Doktor ciddiyetle döndü,

and he looked at me and said,

bana baktı ve dedi ki

"Travis, that's a lot of opioids.

"Travis, bu çok fazla opioid.

You need to think about getting off the meds now."

İlaçlardan kurtulmayı düşünmelisin."

In two months of escalating prescriptions,

Uzun reçetelerin ikinci ayında,

this was the first time that anyone had expressed concern.

ilk kez bir adam gerçek endişe göstermişti.

Indeed, this was the first real conversation I'd had

Aslında, bu benim opioid terapimle ilgili

about my opioid therapy, period.

ilk gerçek sohbetimdi.

I had been given no warnings,

Beni uyarmamışlardı,

no counseling,

nasihat etmemişlerdi,

no plan ...

plan vermemişlerdi...

just lots and lots of prescriptions.

Sadece sonu görünmeyen reçeteler verilmişti bana.

What happened next really came to define my entire experience of medical trauma.

Yaşadıklarım ilaç şokuyla ilgili tüm tecrübemi belirlemişti.

I was given what I now know is a much too aggressive tapering regimen,

Şimdi bildiğim şey, bana verilen çok sert ve gittikçe sivrilen bir rutindi.

according to which I divided my medication into four doses,

İlaçlarımı dört doz hâline getirdim,

dropping one each week over the course of the month.

bir ay boyunca her hafta dozu biraz düşürüyordum.

The result is that I was launched into acute opioid withdrawal.

Sonuç olarak opioid yoksunluğu yaşıyordum.

The result, put another way,

Sonuç, başka bir deyimle,

was hell.

cehennemdi.

The early stages of withdrawal feel a lot like a bad case of the flu.

Tedavinin ilk aşamaları ağır bir grip hastalığı gibiydi.

I became nauseated,

Midem bulanıyor,

lost my appetite,

iştahım kaçıyor,

I ached everywhere,

her yerim ağrıyordu,

had increased pain in my rather mangled foot;

ezilmiş ayağımda ağrılar artıyordu;

I developed trouble sleeping due to a general feeling of restlessness.

rahatsızdım, huzursuzdum bu yüzden uyumakta zorlanıyordum.

At the time,

O zaman düşündüm ki

I thought this was all pretty miserable.

çok acınacak hâldeyim.

That's because I didn't know what was coming.

Çünkü beni neyin beklediğini bilmiyordum.

At the beginning of week two,

İkinci haftanın başlangıcında,

my life got much worse.

hayatım daha da zorlaştı.

As the symptoms dialed up in intensity,

Semptomlar şiddetli olarak belirdiğinden

my internal thermostat seemed to go haywire.

iç termostatım bozulmuş gibi görünüyordu.

I would sweat profusely almost constantly,

Sürekli yoğun bir şekilde terliyordum

and yet if I managed to get myself out into the hot August sun,

ama eğer kendimi sıcak Ağustos güneşinin içine sokabilseydim

I might look down and find myself covered in goosebumps.

aşağı baktığımda tüylerim diken diken olurdu.

The restlessness that had made sleep difficult during that first week

İlk hafta beni uyutmayan rahatsızlık,

now turned into what I came to think of as the withdrawal feeling.

bırakma hissi olarak düşünmeye başladığım şeye dönüştü.

It was a deep sense of jitters that would keep me twitching.

Beni seğirten derin bir heyecan hissiydi.

It made sleep nearly impossible.

Uyumam neredeyse imkânsızdı.

But perhaps the most disturbing was the crying.

Ama en çok rahatsız eden ağlamaktı.

I would find myself with tears coming on

Gözlerimi hiçbir sebep

for seemingly no reason

ve hiçbir uyarı olmaksızın

and with no warning.

yaş akıtırken bulurdum.

At the time they felt like a neural misfire,

Onlar sinirsel yanılma gibi hissettirdi,

similar to the goosebumps.

tüylerin ürpermesi gibi.

Sadiye became concerned, and she called the prescribing doctor

Sadiye endişelendi ve ilacı yazan doktoru aradı,

who very helpfully advised lots of fluids for the nausea.

doktor mide bulantısı için bolca sıvı tüketmemi tavsiye etti.

When she pushed him and said, "You know, he's really quite badly off,"

Sadiye doktora: "Çok kötü olduğunu biliyorsunuz" dediğinde

the doctor responded, "Well, if it's that bad,

doktor, "Eğer durum çok kötüyse

he can just go back to his previous dose for a little while."

bir süreliğine eski dozuna dönebilir."

"And then what?" I wondered.

"Peki sonra?" diye merak ettim.

"Try again later," he responded.

"Sonra yeniden deneyin" diye cevap verdi.

Now, there's no way that I was going to go back on my previous dose

Şimdi eski hâlime geri dönmek imkânsızdı,

unless I had a better plan for making it through the withdrawal next time.

en azından tedavi için yeni bir plan bulmadığım müddetçe.

And so we stuck to riding it out and dropped another dose.

Böylece, biz bunu atlattık ve dozu biraz daha düşürdük.

At the beginning of week three,

Üçüncü hafta başladığında

my world got very dark.

dünyam karardı.

I basically stopped eating,

Yemek yemiyordum,

and I barely slept at all

uyumakta zorlanıyordum,

thanks to the jitters that would keep me writhing all night.

stresten kıvranıyordum.

But the worst --

Ama en zoru -

the worst was the depression.

en zoru depresyondu.

The tears that had felt like a misfire before

Daha önce yangın gibi gözüken göz yaşları,

now felt meaningful.

şimdi daha anlamlıydı.

Several times a day I would get that welling in my chest

Günde birkaç defa göğsümde boşluk hissederdim,

where you know the tears are coming,

göz yaşlarımın geleceğini anlardım

but I couldn't stop them

ama onları durduramıyordum,

and with them came desperation and hopelessness.

kendileriyle birlikte çaresizlik ve umutsuzluk getiriyorlardı.

I began to believe that I would never recover

Artık bundan hiçbir zaman

either from the accident or from the withdrawal.

kurtulamayacağıma inanmaya başladım.

Sadiye got back on the phone with the prescriber

Sadiye yeniden doktoru aradı,

and this time he recommended that we contact our pain management team

bu sefer son gittiğimiz hastanedeki

from the last hospitalization.

ağrı yönetim ekibini tavsiye etti.

That sounded like a great idea,

Güzel bir tavsiye gibi göründü,

so we did that immediately,

hemen bunu yaptık,

and we were shocked when nobody would speak with us.

ama hiç kimse bizimle konuşmadığında şok olduk.

The receptionist who answered the phone advised us

Telefonlara cevap veren resepsiyonist

that the pain management team provides an inpatient service;

ağrı idare ekibinin yalnız yatılı hastalar için olduğunu söyledi;

although they prescribe opioids to get pain under control,

acıyı kontrol altına almam için opioid tavsiye etseler de

they do not oversee tapering and withdrawal.

tedavimi göze almıyorlardı.

Furious, we called the prescriber back and begged him for anything --

Öfkeli bir şekilde doktoru aradık, bir şey yapması için yalvardık -

anything that could help me --

iyileşmem için herhangi bir şey -

but instead he apologized,

ama bunun yerine o özür dileyip

saying that he was out of his depth.

bir şey yapamayacağını söyledi.

"Look," he told us,

"Bakın" dedi,

"my initial advice to you is clearly bad,

"İlk tavsiyem sizin için çok kötü oldu,

so my official recommendation is that Travis go back on the medication

yani benim resmi tavsiyem, Travis, ilaç tedavisine geri dönün,

until he can find someone more competent to wean him off."

vazgeçirmek için daha tecrübeli birini bulana kadar."

Of course I wanted to go back on the medication.

Tabii ki ilaç tedavisini geri istiyordum.

I was in agony.

Can çekişiyordum.

But I believed that if I saved myself from the withdrawal with the drugs

Ama inanıyordum ki eğer ilaçlardan uzaklaşmak için yine ilaç kullanırsam

that I would never be free of them,

onlardan kurtulamayacağım,

and so we buckled ourselves in,

kendimizi durdurduk,

and I dropped the last dose.

son dozu düşürdüm.

As my brain experienced life without prescription opioids

Aylar içinde beynim ilk defa

for the first time in months,

opioidsiz kalmıştı

I thought I would die.

ve ben öleceğimi düşündüm.

I assumed I would die --

Öleceğimi sandım--

(Crying)

(Ağlıyor)

I'm sorry.

Özür dilerim.

(Crying)

(Ağlıyor)

Because if the symptoms didn't kill me outright,

Çünkü hastalık beni öldürmezse

I'd kill myself.

ben kendimi öldürecektim.

And I know that sounds dramatic,

Kulağa dramatik geldiğini biliyorum,

because to me, standing up here years later,

çünkü yıllar sonra sapasağlam,

whole and healthy --

tam olarak burda ayakta kalmak,

to me, it sounds dramatic.

benim için çok etkileyici.

But I believed it to my core

Ama tamamen buna inandım,

because I no longer had any hope

çünkü artık iyileşmeme

that I would be normal again.

zerre umudum kalmamıştı.

The insomnia became unbearable

Uykusuzluk dayanılmaz olmuştu

and after two days with virtually no sleep,

ve iki gün sonra hakikaten uykusuz kalarak

I spent a whole night on the floor of our basement bathroom.

bütün geceyi bodrum katındaki banyonun zemininde geçirdim.

I alternated between cooling my feverish head

Düzenli olarak ateşli kafamı seramik karolara geçiriyor,

against the ceramic tiles

günlerdir bir şey yememiş olmama rağmen

and trying violently to throw up despite not having eaten anything in days.

kusmaya çalışıyordum.

When Sadiye found me at the end of the night

Sadiye gecenin sonunda beni bulduğunda

she was horrified,

şok oldu,

and we got back on the phone.

yeniden telefonu aldı.

We called everyone.

Herkesi aradık.

We called surgeons and pain docs and general practitioners --

Cerrahları, ağrı hekimlerini, pratisyen doktorları -

anyone we could find on the internet,

internette bulduğumuz herkesi,

and not a single one of them would help me.

bir kişi bile yardım edemedi.

The few that we could speak with on the phone

Telefonda konuşabildiğimiz birkaç kişi

advised us to go back on the medication.

ilaçlara geri dönmemizi tavsiye etti.

An independent pain management clinic said that they prescribe opioids

Ağrı denetim hastanesi bize opioid tavsiye ediyordu

but they don't oversee tapering or withdrawal.

ama ilaç tedavisinde olduğumu hesaba katmadan.

When my desperation was clearly coming through my voice,

Umutsuzluk sesime yansımaya başladığında

much as it is now,

şimdi olduğu gibi,

the receptionist took a deep breath and said,

resepsiyonist derin nefes alıp bunu dedi:

"Mr. Rieder, it sounds like perhaps what you need is a rehab facility

"Bay Rieder, muhtemelen ihtiyacınız olan rehabilitasyon tedavisi

or a methadone clinic."

ya da metadon kliniği."

I didn't know any better at the time, so I took her advice.

Daha iyisini bilmiyordum, onun tavsiyesine uydum.

I hung up and I started calling those places,

Telefonu kapattım ve o yerleri aradım

but it took me virtually no time at all

ama bunu keşfetmek neredeyse hiç zamanımı almadı:

to discover that many of these facilities

Bu tesisler uzun süreli madde kullanım bozukluğu ile

are geared towards those battling long-term substance use disorder.

mücadele edenlere yönelik.

In the case of opioids,

Opioidlerin durumunda,

this often involves precisely not weaning the patient off the medication,

çoğu zaman kesinlikle hastanı uyuşturucudan vazgeçirmek değil,

but transitioning them onto the safer, longer-acting opioids:

onları daha uzun süre etki altında tutan diğer opioidlere transfer ediyorlar:

methadone or buprenorphine for maintenance treatment.

bakım tedavisi için metadon ya da buprenorfin.

In addition, everywhere I called had an extensive waiting list.

Ek olarak, aradığım her yerde kapsamlı bekleme listesi vardı.

I was simply not the kind of patient they were designed to see.

Sadece onların görmek istediği hastalardan değildim.

After being turned away from a rehab facility,

Rehabilitasyon tedavisinden geri çevrildikden sonra,

I finally admitted defeat.

nihayet yenilgiyi kabul ettim.

I was broken and beaten,

Kaybetmiştim,

and I couldn't do it anymore.

yapacak daha fazla şey yoktu.

So I told Sadiye that I was going back on the medication.

Sadiye'ye ilaçlara geri dönmek istediğimi söyledim.

I would start with the lowest dose possible,

Mümkün olan en küçük dozla başlayacaktım,

and I would take only as much as I absolutely needed

sadece ihtiyacım olan kadar alacaktım,

to escape the most crippling effects of the withdrawal.

yoksunluğun felç edici etkilerinden kurtulmak için.

So that night she helped me up the stairs

O gece merdivenlerden çıkmama yardım etti

and for the first time in weeks I actually went to bed.

ve haftalardır ilk defa yatağıma gittim.

I took the little orange prescription bottle,

Küçük turuncu reçete şişesini aldım,

I set it on my nightstand ...

komodinin üzerine koydum...

and then I didn't touch it.

sonra ona dokunmadım.

I fell asleep,

Uyuya kaldım,

I slept through the night

tüm gece uyudum

and when I woke up,

ve uyandığımda

the most severe symptoms had abated dramatically.

en ağır semptomlarım hafiflemişti.

I'd made it out.

Bunu gerçekten hissettim.

(Applause)

(Alkışlar)

Thanks for that, that was my response, too.

Teşekkürler, benim de cevabım buydu.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

So --

Yani -

I'm sorry, I have to gather myself just a little bit.

Özür dilerim, kendimi biraz toplamalıyım.

I think this story is important.

Bu hikâyenin önemli olduğunu düşünüyorum.

It's not because I think I'm special.

Özel biri olduğum için değil.

This story is important precisely because I'm not special;

Bu hikâye önemli çünkü ben kesinlikle özel değilim;

because nothing that happened to me was all that unique.

çünkü başıma gelenler eşsiz değildi.

My dependence on opioids was entirely predictable

Bana reçeteler yazılıyordu,

given the amount that I was prescribed

yazıldıkları süreç göz önüne alındığında

and the duration for which I was prescribed it.

opioid bağımlılığım tahmin edilebilirdi.

Dependence is simply the brain's natural response to an opioid-rich environment

Bağımlılık beyinin opioid bakımından zengin ortama tepkisidir.

and so there was every reason to think that from the beginning,

Baştan beri benim iyi oluşturulmuş,

I would need a supervised, well-formed tapering plan,

denetimli bir tedavi planına ihtiyacım vardı

but our health care system seemingly hasn't decided

ama bizim sağlık hizmeti sistemimiz benim gibi hastalardan

who's responsible for patients like me.

kimin sorumlu olduğuna karar bile vermemiş.

The prescribers saw me as a complex patient

Reçeteciler beni karmaşık bir hasta gibi görmüşlerdi,

needing specialized care,

özel bakıma, ağrı kesicilere

probably from pain medicine.

ihtiyacı olan biri.

The pain docs saw their job as getting pain under control

Doktorlar kendi işlerini ağrıyı denetim altına almakta görüyorlardı.

and when I couldn't get off the medication,

İlaçlardan kurtulamayınca

they saw me as the purview of addiction medicine.

onlar beni bağımlılık alanı olarak gördü.

But addiction medicine is overstressed

Ama bağımlılık tıbbı uzun süre etki gösteren

and focused on those suffering from long-term substance use disorder.

ilaçlar kullananlara odaklanmış onlar üzerinde gerginleşmişti.

In short, I was prescribed a drug that needed long-term management

Kısacası, bana uzun süreli yönetime ihtiyacı olan ilaçlar yazıldı

and then I wasn't given that management,

ve sonra bana o yönetim gösterilmedi

and it wasn't even clear whose job such management was.

hatta bu yönetimin kimin işi olduğu bile tartışılırdı.

This is a recipe for disaster

Bu, felakete götüren reçeteydi

and any such disaster would be interesting and worth talking about --

ve herhangi bir felaket bile ilginç ve konuşmaya değer olurdu -

probably worth a TED Talk --

belki bir TED konuşması -

but the failure of opioid tapering is a particular concern

opioid problemi şimdi Amerika'da

at this moment in America

problem olarak kalmakta,

because we are in the midst of an epidemic

çünkü biz bu salgının tam merkezindeyiz.

in which 33,000 people died from overdose in 2015.

2015 yılında aşırı doz nedeniyle 33.000 kişi hayatını kaybetti.

Nearly half of those deaths involved prescription opioids.

Bu ölümlerin neredeyse yarısı, opioid reçeteleri yüzünden oldu.

The medical community has in fact started to react to this crisis,

Tıp cemiyeti, aslında, buna tepki vermeye başladı

but much of their response has involved trying to prescribe fewer pills --

ama bu cevapların birçoğu daha az ilaç kapsayan reçeteler yazıyor -

and absolutely, that's going to be important.

ve bu kesinlikle çok önemli.

So for instance, we're now gaining evidence

Yani örneğin, biz şimdi

that American physicians often prescribe medication

Amerikalı doktorların çok hatta bazen ihtiyaç olmadığı hâlde

even when it's not necessary

bu ilaçları yazdığını opioid fonunda

in the case of opioids.

kanıtlamaya çalışıyoruz.

And even when opioids are called for,

Hatta hasta opioid bağımlısı ise,

they often prescribe much more than is needed.

ona ihtiyacından daha fazlasını reçeteliyorlar.

These sorts of considerations help to explain why America,

Bu tip düşünceler sayesinde şunun sebebini anlıyoruz:

despite accounting for only five percent of the global population,

Amerika dünya nüfusunun sadece yüzde beşine sahip olmasına rağmen

consumes nearly 70 percent of the total global opioid supply.

global opioid arzının yüzde yetmişini tüketiyor.

But focusing only on the rate of prescribing

Ama sadece reçete oranları üzerinde yoğunlaşırsak

risks overlooking two crucially important points.

iki daha önemli noktayı gözden kaçırırız.

The first is that opioids just are

İlk nokta şudur: Opioidler her zaman ağrı tedavisinde çok önemli oldular

and will continue to be important pain therapies.

ve olmaya da devam edecekler.

As somebody who has had severe, real, long-lasting pain,

Sizi emin ederim, bu ilaçlar, sert ve uzun süren ağrıları olan biri için

I can assure you these medications can make life worth living.

hayatı daha yaşanılır hâle getirebilir.

And second:

Ve ikincisi;

we can still fight the epidemic while judiciously prescribing opioids

bu ilaçlara gerçekten ihtiyacı olan insanlar var ve biz doktorlardan hastalara

to people who really need them

reçetede ne yazdıklarını anlamalarını talep ederek

by requiring that doctors properly manage the pills that they do prescribe.

bu salgına karşı mücadele ediyoruz.

So for instance,

Mesela bir örnek göstereyim,

go back to the tapering regimen that I was given.

benim tedavi sürecime dönelim.

Is it reasonable to expect

Hastalarına opioid yazan tüm doktorların

that any physician who prescribes opioids knows that that is too aggressive?

bu tedavinin ne kadar agresif olduğunu bildiğini düşünmek mantıklı mı?

Well, after I initially published my story in an academic journal,

İlk defa akademik bir dergide hikâyemi yayınladıktan sonra

someone from the CDC sent me their pocket guide for tapering opioids.

CDC'den bir kişi bana opioid tedavisi kılavuzu gönderdi.

This is a four-page document,

Birçoğu fotoğraflardan ibaret,

and most of it's pictures.

dört sayfalık bir belgeydi.

In it, they teach physicians how to taper opioids in the easier cases,

Basit durumlarda opioid tedavisinin nasıl yapılacağını açıklıyordu doktorlara.

and one of the their recommendations

Onların tavsiyelerinden biri buydu:

is that you never start at more than a 10 percent dose reduction per week.

Hastalara başlangıçta dozu her hafta öncekinin yüzde onunu geçmeyerek azaltın.

If my physician had given me that plan,

Eğer doktorum bana bunu yapsaydı

my taper would have taken several months instead of a few weeks.

benim tedavim birkaç hafta yerine birkaç ay sürerdi.

I'm sure it wouldn't have been easy.

Eminim ki kolay olmazdı.

It probably would have been pretty uncomfortable,

Büyük ihtimalle çok rahatsız edici olurdu

but maybe it wouldn't have been hell.

ama bana cehennemi yaşatmazdı.

And that seems like the kind of information

Bu bilgi, hastalarına bu tür tedavi yapanların

that someone who prescribes this medication ought to have.

bilmesi gereken bir bilgi.

In closing,

Şunu da eklemeliyim ki

I need to say that properly managing prescribed opioids

doğru bir şekilde tasarlanmış opioid reçeteleri

will not by itself solve the crisis.

problemi tek başına çözemez.

America's epidemic is far bigger than that,

Amerika'nın salgını bundan daha büyük

but when a medication is responsible for tens of thousands of deaths a year,

ama bir ilaç her yıl on binlerce kişinin ölümünden sorumlu tutulduğunda

reckless management of that medication is indefensible.

umursamazca yapılan bu tedaviler affedilemez.

Helping opioid therapy patients to get off the medication

Opioid bağımlısı hastalara ilaçlardan kurtulmak için yardım etmek,

that they were prescribed

belki de probleme tam çözüm olmaz

may not be a complete solution to our epidemic,

ama bu yaptığımız,

but it would clearly constitute progress.

gerçek bir ilerleme gösterir.

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkış)