Jehane Noujaim: TEDPrize wish: Unite the world on Pangea Day

Jehane Noujaim küresel bir film günü üzerine

Çeviri: Yasemin Ak Gözden geçirme: osman oguz ahsen

I can't help but this wish:

Bunun hakkında düşünmekten kendimi alamıyorum,hani çocukken

to think about when you're a little kid, and all your friends ask you,

bütün arkadaşlarınız sorarlar --sanki bir cin dile benden ne dilersen

"If a genie could give you one wish in the world,

demiş gibi-- bir dilek hakkın olsa bu ne olurdu?

what would it be?"

And I always answered,

ve ben hep, "hmm, tam anlamıyla ne dilemem gerektiğini

"Well, I'd want the wish

to have the wisdom to know exactly what to wish for."

bilmek isterdim." diye cevaplardım. Böylelikle

Well, then you'd be screwed,

çuvallamış olurdunuz çünkü ne dileyeceğinizi bilirdiniz ama

because you'd know what to wish for, and you'd use up your wish,

dilek hakkınızı tüketmiş olurdunuz.

and now, since we only have one wish -- unlike last year they had three wishes --

Şimdi, madem tek dilek hakkımız var -- geçen yıl üç hakları olmalarına rağmen --

ben bu dilekte bulunmayacağım.

I'm not going to wish for that.

So let's get to what I would like, which is world peace.

O halde ne istediğime gelelim, "dünya barışı".

And I know what you're thinking:

Ne düşündüğünüzü biliyorum. Diyorsunuz ki,

You're thinking, "The poor girl up there,

zavallı kız, çıkmış oraya kendini

she thinks she's at a beauty pageant.

güzellik yarışmasında sanıyor.

She's not. She's at the TED Prize."

Ama değil, aslında TED Prize da.

(Laughter)

Ama ben --yani-- ben gerçekten bunun mantıklı olduğunu

But I really do think it makes sense.

And I think that the first step to world peace

düşünüyorum ve bence dünya barışı için ilk adım, insanların birbirleriyle tanışması.

is for people to meet each other.

I've met a lot of different people over the years,

Yıllar boyunca çok farklı insanlarla tanıştım

and I've filmed some of them,

ve bazılarının filmini yaptım --

from a dotcom executive in New York who wanted to take over the world,

New York'ta dünyaya egemen olmak isteyen bir internet şirketi yöneticisinden

to a military press officer in Qatar,

Katar'da dünyayı devralmayı tercih etmeyen

who would rather not take over the world.

askeri basın sözcüsüne kadar.

If you've seen the film "Control Room" that was sent out,

Eğer yayınlanan "Control Room" filmini gördüyseniz,

you'd understand a little bit why.

neden olduğunu biraz anlarsınız. Teşekkürler.

(Applause)

(Alkışlar)

Thank you.

Vav! Bazılarınız izlemiş.

Wow! Some of you watched it. That's great. That's great.

Çok iyi. Harika.

So basically what I'd like to talk about today

Yani esasen bugün bir seyahat etme yolu

is a way for people to travel,

üzerine konuşmak istiyorum,

to meet people in a different way than --

insanlarla farklı bir şekilde buluşma yolu,

because you can't travel all over the world at the same time.

çünkü aynı zamanda bütün dünyayı dolaşamazsın.

And a long time ago -- well, about 40 years ago --

Uzun zaman önce --aslında, yaklaşık 40 yıl önce,

my mom had an exchange student.

annemin bir değişim öğrencisi vardı.

And I'm going to show you slides of the exchange student.

Ve ben size bu değişim öğrencisinin slaytını göstereceğim.

This is Donna.

Bu Donna.

This is Donna at the Statue of Liberty.

Burda Donna Özgürlük Anıtı'nda.

This is my mother and aunt teaching Donna how to ride a bike.

Burda, annem ve teyzem Donna'ya bisiklete binmeyi öğretiyorlar.

This is Donna eating ice cream.

Burda Donna dondurma yiyor.

And this is Donna teaching my aunt how to do a Filipino dance.

Ve burda Donna, teyzeme nasıl Filipin dansı yapacağını öğretiyor.

I really think as the world is getting smaller,

Şimdi ben gerçekten, dünya küçüldükçe birbirimizin

it becomes more and more important

danslarını öğrenmemizin, birbirimizle tanışmamızın, birbirimizi tanımamızın

that we learn each other's dance moves,

that we meet each other, we get to know each other,

gittikçe önemli olduğunu, böylelikle sınırları aşmanın

bir yolunu bulacağımızı, birbirimizi anlayacağımızı,

we are able to figure out a way to cross borders,

to understand each other, to understand people's hopes and dreams,

insanların umutlarını hayallerini, onları neyin güldürdüğünü neyin

what makes them laugh and cry.

ağlattığını anlayacağımızı düşünüyorum.

And I know that we can't all do exchange programs,

Ve biliyorum ki hepimiz değişim programına katılamayız,

and I can't force everybody to travel;

ve ben herkesi seyahate zorlayamam.

I've already talked about that to Chris and Amy,

Zaten, Chris ve Amy ile bununla ilgili konuştum

and they said that there's a problem with this:

ve onlar burda bir problem var, özgür iradeli

You can't force people, free will.

insanları zorlayamazsın, ve ben buna tamamen katılıyorum.

And I totally support that, so we're not forcing people to travel.

Dolayısıyla, biz insanları seyahate zorlamıyoruz.

But I'd like to talk about another way to travel

Ben seyahatın farklı bir yolu hakkında konuşmak istiyorum

öyle ki, bu gemi veya uçak gerektirmiyor

that doesn't require a ship or an airplane,

and just requires a movie camera, a projector and a screen.

sadece bir kamera, projetör ve ekran gerektiriyor.

And that's what I'm going to talk to you about today.

İşte bugün size hakkında konuşacağım şey bu.

I was asked that I speak a little bit about where I personally come from,

Öncelikle benden, nereden geldiğim

hakkında biraz konuşmam istendi,

and Cameron, I don't know how you managed to get out of that one,

Cameron, bundan nasıl kurtulmayı becereceksin bilmiyorum,

but I think that building bridges is important to me

ama bence bu köprüler kurma meselesi, kökenlerimden

because of where I come from.

dolayı benim için önemli.

I'm the daughter of an American mother

Ben bir Amerikan annenin ve

and an Egyptian-Lebanese-Syrian father.

Mısırlı, Lübnanlı, Suriyeli babanın kızıyım.

So I'm the living product of two cultures coming together.

Böylece, iki kültürün buluşmasının canlı bir ürünüyüm.

No pun intended.

(Laughter)

Kelime oyunu tasarlamadım.

Ayrıca şöyle de adlandırıldım --

And I've also been called,

Farçsa isimli, Mısırlı Lübnanlı Suriyeli Amerikalı olarak --

as an Egyptian-Lebanese-Syrian American with a Persian name,

the "Middle East Peace Crisis."

"Orta Doğu Barış Krizi".

So maybe me starting to take pictures was some kind of way

Belki fotoğraf çekmeye başlamam, ailemin iki

to bring both sides of my family together --

tarafını bir araya getirmenin bir çeşit yolu,

a way to take the worlds with me, a way to tell stories visually.

dünyaları kendime getirmenin, hikayeleri görülebilir kılmanın bir yoluydu.

It all kind of started that way,

Tamamen buna benzer şekilde başladı,

but I think that I really realized the power of the image

ama bence, görüntünün gücünü asıl farketmem

when I first went to the garbage-collecting village

Mısır'da çöp toplama köyüne ilk gittiğimde oldu.

in Egypt, when I was about 16.

16 yaşlarındayken, annem beni oraya götürdü.

My mother took me there.

She's somebody who believes strongly in community service,

Kamu yararına hizmete kuvvetle inanan biridir,

and decided that this was something that I needed to do.

bunun benim ihtiyacım olan bir şey olduğuna karar verdi

böylece oraya gittim ve orada inanılmaz kadınlarla tanıştım.

And so I went there and I met some amazing women there.

There was a center there,

Orada bir merkez vardı, insanlara

where they were teaching people how to read and write,

nasıl okuyacakları, yazacakları öğretiliyordu

and get vaccinations against the many diseases

ve birçok hastalığa karşı aşılanıyorlardı

you can get from sorting through garbage.

çöpleri ayrıştırırken kapabileceklerinize karşı.

And I began teaching there.

Ve ben orda öğretmeye başladım.

I taught English, and I met some incredible women there.

İngilizce öğrettim ve olağanüstü bazı kadınla tanıştım.

I met people that live seven people to a room,

Yedi kişinin bir odada yaşadığı insanlarla tanıştım,

barely can afford their evening meal,

akşam yemeklerine zorlukla güç yetiriyor,

yet lived with this strength of spirit and sense of humor

yine de bu ruhsal güçleri ve mizah yetenekleriyle yaşıyorlardı.

and just incredible qualities.

ve sadece inanılmaz nitelikleriyle.

I got drawn into this community and I began to take pictures there.

Bu topluluğun içine çekildim ve resim çekmeye başladım.

I took pictures of weddings and older family members --

Düğünlerin ve yaşlı aile üyelerinin resimlerini çektim,

things that they wanted memories of.

hatıra kalmasını istedikleri şeyleri çektim.

About two years after I started taking these pictures,

Bu resimleri çekmeye başladıktan yaklaşık iki yıl sonra,

the UN Conference on Population and Development

Kahire Konferansı -- BM Nüfus ve Kalkınma Konferansı

asked me to show them at the conference.

benden resimleri konferansta göstermemi istedi.

So I was 18; I was very excited.

18 yaşındaydım, çok heyecanlıydım.

It was my first exhibit of photographs and they were all put up there,

Benim ilk fotoğraf sergimdi ve hepsi oraya çıkarılmıştı,

and after about two days, they all came down except for three.

yaklaşık iki gün sonra, üçü dışında hepsi indirildi.

People were very upset,

İnsanlar çok üzgün, çok sinirliydi

very angry that I was showing these dirty sides of Cairo,

Kahire'nin bu kirli taraflarını gösterdiğim için,

and why didn't I cut the dead donkey out of the frame?

ve neden ölü eşeği çerçeveden çıkarmamıştım ?

And as I sat there, I got very depressed.

Ve orada oturduğum gibi, moralim çok bozuldu.

I looked at this big empty wall with three lonely photographs

Bu büyük boşalmış duvara baktım, bilirsiniz,

üç tane yalnız fotoğraf ordaydı, bilirsiniz,

that were, you know, very pretty photographs

çok hoş fotoğraflar ve ben sanki başarısız olmuş gibiydim.

and I was like, "I failed at this."

But I was looking at this intense emotion and intense feeling

Ama ben buna yoğun duygularla ve yoğun hislerle bakıyordum

that had come out of people just seeing these photographs.

sadece bu fotoğraflara bakarak meydana çıkan hislerle.

Here I was, this 18-year-old pipsqueak that nobody listened to,

Demek istediğim, orda, bu 18 yaşındaki kimsenin dinlemediği bacaksız

and all of a sudden, I put these photographs on the wall,

birdenbire bu fotoğrafları duvara asmış ve

and there were arguments, and they had to be taken down.

tartışmalar çıkmış, ve duvardan indirilmişlerdi.

And I saw the power of the image, and it was incredible.

Böylece ben imgenin gücünü gördüm.

Ve bu inanılmazdı.

And I think the most important reaction that I saw there was actually from people

Sanırım orda gördüğüm en önemli tepki

açıkçası kendileri bu çöplük köyüne gitmemiş insanlardı,

that would never have gone to the garbage village themselves,

bunun gibi zor şartlarda insan ruhunun inkişaf

that would never have seen that the human spirit could thrive

in such difficult circumstances.

edebildiğini hiç görmemişlerdi.

And I think it was at that point

Ve sanırım tam bu noktadaydı ki

that I decided I wanted to use photography and film

fotoğrafı ve filmi kullanmaya karar verdim, birşekilde

to somehow bridge gaps, to bridge cultures,

boşluklar, kültürler arasında köprü kurmak, insanları biraraya getirmek, sınırları aşmak için.

bring people together, cross borders.

Yani tam anlamıyla bu beni harekete geçirdi.

And so that's what really kind of started me off.

Did a stint at MTV, made a film called "Startup.com,"

MTV de bir iş yaptım, Startup.com adında bir film çektim,

and I've done a couple of music films.

sonra yaklaşık 2000 de --birkaç muzik filmi çektim--

But in 2003, when the war in Iraq was about to start,

ama 2003 de, Irakta savaş başlamak üzereydi,

Hissettim ki -- benim için garip bir histi

it was a very surreal feeling for me,

because before the war started,

çünkü savaş başlamadan önce, birçeşit medya savaşı süre gidiyordu.

there was kind of this media war that was going on.

And I was watching television in New York,

Ve New York'ta televizyon izliyordum

and there seemed to be just one point of view that was coming across,

ve sadece bir bakış açısı var gibiydi

karşılaşılan tek bir bakış açısı, o da --

and the coverage went from the US State Department

yani içerik ABD Dışişleri Bakanlığından yerleştirilmiş birliklere

to embedded troops.

ve insanların karşılaştıkları -- haberlerde karşılaştıkları

And what was coming across on the news

was that there was going to be this clean war and precision bombings,

temiz bir savaş ve duyarlı bombalamalar olacak,

and the Iraqis would be greeting the Americans as liberators,

Iraklılar Amerikalıları kurtarıcılar olarak karşılayacaklardı

and throwing flowers at their feet in the streets of Baghdad.

Bağdat sokaklarında ayaklarına çiçekler sereceklerdi.

And I knew that there was a completely other story

Ve ben biliyordum ki tamamen farklı bir hikaye

that was taking place in the Middle East, where my parents were.

vuku buluyordu ailemin yaşadığı Orta Doğu'da.

I knew that there was a completely other story being told,

Biliyordum ki tamamen farklı bir hikaye anlatılıyordu,

and I was thinking, "How are people supposed to communicate with each other

düşünüyordum, insanların nasıl birbirleriyle iletişim kurması

when they're getting completely different messages,

beklenebilirdi tamamen farklı mesajlar aldıkları ve kimsenin

diğerine ne anlatıldığını bilmediği düşünüldüğünde?

and nobody knows what the other's being told?

How are people supposed to have any kind of common understanding

İnsanlar nasıl ortak bir anlayışa sahip olabilirlerdi ya da

or know how to move together into the future?

nasıl birlikte geleceğe gideceklerini bileceklerdi?

So I knew that I had to go there.

Dolayısıyla oraya gitmem gerektiğini biliyordum.

I just wanted to be in the center.

Sadece merkezde olmak istiyordum.

I had no plan. I had no funding.

Hiçbir planım yoktu. Hiçbir kaynağım yoktu.

I didn't even have a camera at the time -- I had somebody bring it there,

Hatta kameram bile yoktu o zaman.

Birisi getirmişti oraya

because I wanted to get access to Al Jazeera,

çünkü El Cezire'ye -- George Bush' un favori

George Bush's favorite channel,

kanalına-- ulaşmak istiyordum

and a place which I was very curious about because it's disliked

ve benim çok merak ettiğim bir yerdi çünkü

Arap dünyasındaki birçok hükümet tarafından sevilmiyordu

by many governments across the Arab world,

and also called the mouthpiece of Osama Bin Laden

ayrıca Usama Bin Ladin'in sözcüsü olarak adlandırılıyordu

by some people in the US government.

ABD hükümetindeki bazı kişiler tarafından.

So I was thinking, this station that's hated by so many people

Düşünüyordum ki, bilirsiniz, bu çok kişi tarafından

has to be doing something right.

nefret edilen kanal birşeyleri doğru yapıyor olmalıydı.

I've got to go see what this is all about.

Gitip ne olup bittiğini görmem gerekiyordu.

And I also wanted to go see Central Command,

Ayrıca Merkez Komutanlığını gidip görmek istiyordum,

which was 10 minutes away.

10 dakika uzaklıktaydı, ve böylece

And that way, I could get access to how this news was being created --

bu haberlerin nasıl yaratıldığına ulaşabilecektim

on the Arab side, reaching the Arab world,

Arap tarafında Arap dünyasına erişen,

and on the US and Western side, reaching the US.

ve ABD ve Batı tarafında ABD'ye erişenlere.

And when I went there and sat there,

Oraya gittiğimde ve oturduğumda

and met these people that were in the center of it,

merkezdeki kişilerle tanıştım

and sat with these characters,

bu kişilerle oturdum,

I met some surprising, very complex people.

şaşırtıcı, çok karmaşık insanlarla tanıştım.

And I'd like to share with you a little bit of that experience

Bu deneyimden biraz paylaşmak isterim sizinle

of when you sit with somebody

biriyle oturduğunuzda ve filme çektiğinizde, onları dinlediğinizde,

and you film them, and you listen to them,

and you allow them more than a five-second sound bite.

ve beş saniyeden fazla konuşma süresi verdiğinizde,

The amazing complexity of people emerges.

insanda ki hayret verici karmaşıklık ortaya çıkıyor.

Samir Khader: Business as usual.

Sameer Khader: İşler her zamanki gibi

Iraq, and then Iraq, and then Iraq.

Irak, ve yine Irak, ve yine Irak.

Aramızda kalsın, Fox bir iş teklif ederse, kabul edeceğim.

But between us, if I'm offered a job with Fox, I'll take it.

To change the Arab nightmare into the American dream.

Arap kabusunu Amerikan rüyasına çevirmek için.

Hala o rüyayıyı düşlüyorum.

I still have that dream.

Belki hiç yapma imkanım olmayacak.

Maybe I will never be able to do it,

but I have plans for my children.

Ama çocuklarım için planlarım var.

When they finish high school,

Liselerini bitirdiklerinde onları Amerika'ya okumaya yollayacağım.

I will send them to America to study there.

I will pay for their study.

Eğitimlerini karşılayacağım.

And they will stay there.

Ve orada kalacaklar.

Josh Rushing: The night they showed the POWs and the dead soldiers --

Josh Rushing: Savaş esirlerini ve ölü askerleri gösterdikleri gece --

Al Jazeera showed them --

El Cezire onları gösterdi --

it was powerful, because America doesn't show those kinds of images.

Çok etkileyiciydi çünkü America bu tarz görüntüleri göstermez.

Most of the news in America won't show really gory images

Amerika'daki çoğu haberde gerçekten ürpertici görüntüler gösterilmez

ve Amerikan askerlerini üniformalarında yere serilmiş olarak gösterdi,

and this showed American soldiers in uniform, strewn about a floor,

a cold tile floor.

soğuk taş zemine serili.

And it was revolting.

Ve bu tiksindiriciydi.

It was absolutely revolting.

Kesinlikle tiksindiriciydi.

It made me sick at my stomach.

Bu midemi bulandırdı.

And then what hit me was, the night before,

beni sarsan, bir gece önce,

there had been some kind of bombing in Basra,

Basra'da bir çeşit bomba patlamıştı,

ve El Cezire insanların görüntülerini göstermişti.

and Al Jazeera had shown images of the people.

And they were equally, if not more, horrifying -- the images were.

Daha ürkütücü değilse bile en az öncekiler kadar ürkütücüydü.

And I remember having seen it in the Al Jazeera office,

Ve El Cezire ofisinde seyrederken hatırlıyorum

and thought to myself, "Wow, that's gross.

kendime dedim ki, "vav, bu iğrenç.

That's bad."

Bu çok kötü."

And then going away, and probably eating dinner or something.

Ve sonra çıktım, muhtemelen akşam yemeği falan yedim.

And it didn't affect me as much.

So, the impact that had on me --

Beni çok fazla etkilemedi.

me realizing that I just saw people on the other side,

Yani --bendeki etkisi, farkettim ki

diğer taraftaki insanları gördüm,

and those people in the Al Jazeera office

ve El Cezire ofisindeki insanlar

must have felt the way I was feeling that night,

benim o gece hissettiğim gibi hissetmiş olmalılar.

and it upset me on a profound level

Ve bu beni derin bir şekilde üzdü

that I wasn't as bothered as much the night before.

önceki gece beni bu kadar etkilememişti.

It makes me hate war.

Bu beni savaştan nefret ettirdi.

But it doesn't make me believe that we're in a world

Ama savaşsız yaşayabileceğimiz bir dünyada olduğumuza beni inandırmadı.

that can live without war yet.

Jehane Noujaim: I was overwhelmed by the response of the film.

Jehane Noujaim: Filmin yansımalarından çok etkilenmiştim,

We didn't know whether it would be able to get out there.

ordan çıkabilip çıkamayacağını bile bilmiyorduk.

We had no funding for it.

Hiçbir kaynağımız yoktu.

We were incredibly lucky that it got picked up.

Farkedildiği için inanılmaz derece şanslıydık,

And when we showed the film

ve filmi ABD ve Arap dünyasında gösterdiğimiz zaman

in both the United States and the Arab world,

we had such incredible reactions.

son derece harika tepkiler aldık.

It was amazing to see how people were moved by this film.

İnsanların bu filmden dolayı hareketlendiğini görmek inanılmazdı.

In the Arab world --

Arap dünyasında -- ve bu gerçekten filmden dolayı değil,

and it's not really by the film, it's by the characters --

karakterlerden dolayı.

I mean, Josh Rushing was this incredibly complex person

Demek istiyorum ki, Josh Rushing müthiş karmaşık bir insandı

who was thinking about things.

herşey hakkında düşünüyordu.

And when I showed the film in the Middle East,

Ve Orta Doğu'da filmi gösterdiğimde

people wanted to meet Josh.

insanlar dedi ki -- onlar Josh'la tanışmak istedi.

He kind of redefined us as an American population.

O sanki bizi Amerikan halkı olarak yeniden tanımlamıştı.

People started to ask me, "Where is this guy now?"

O -- insanlar, bilirsiniz, bu adam nerde? diye sormaya başladı.

Al Jazeera offered him a job.

El Cezire ona iş teklif etti.

(Laughter)

And Samir, on the other hand,

Ve diğer taraftan Sameer, biliyorsunuz,

was also quite an interesting character for the Arab world to see,

Arap dünyasının görmesi için oldukça ilginç bir karakterdi,

because it brought out the complexities of this love-hate relationship

çünkü bu sevgi/nefret ilişkisinde ki karmaşıklıkları meydana çıkardı,

that the Arab world has with the West.

Arap dünyasının Batı ile arasında olan.

In the United States, I was blown away by the motivations,

ABD deyken, bazı motivasyonlar tarafından sürüklendim,

the positive motivations of the American people

bunlar Amerikan halkının filmi izlediklerinde ki

when they'd see this film.

olumlu teşvikleriydi.

You know, we're criticized abroad

Bilirsiniz, biz dışarıda şöyle hissettiğimiz için eleştiriliyoruz --

for believing we're the saviors of the world in some way,

bir şekilde dünyanın kurtarıcısı olduğumuza inanıyoruz ya,

but the flip side of it is that, actually,

ama işin öbür yüzünde aslında,

when people do see what is happening abroad

insanlar dışarıda neler olup bittiğini gördüğünde

and people's reactions to some of our policy abroad,

ve bazı dış politikalarımıza karşı insanların tepkisiyle,

we feel this power, that we need to --

ihtiyacımız olan gücü hissettik --

we feel like we have to get the power to change things.

yani hissettik ki değişim için bu güce ihtiyacımız var.

And I saw this with audiences.

Ve bunu izleyiciyle gördüm.

This woman came up to me after the screening and said,

Gösterimden sonra bu kadın geldi ve dedi ki, "Anlarsınız ya,

"You know, I know this is crazy.

I saw the bombs being loaded on the planes,

biliyorum bu delilik, ben bombaların uçağa konulduğunu gördüm,

I saw the military going out to war,

askerlerin savaşa gittiğini gördüm.

but you don't understand people's anger towards us

Ama insanların bize karşı öfkelerini anlamıyorsunuz

until you see the people in the hospitals and the victims of the war,

ta ki hastanelerdeki insanları ve savaş mağdurlarını görene kadar,

and how do we get out of this bubble?

nasıl bu balonun içinden çıkacağız?

How do we understand what the other person is thinking?"

Nasıl diğer birinin ne düşündüğünü anlayacağız?"

Now, I don't know whether a film can change the world.

Şimdi, bir film dünyayı değiştirebilir mi bilmiyorum,

But I know the power of it,

ama biliyorum ki başlatır -- o gücü biliyorum --

I know that it starts people thinking about how to change the world.

insanlara dünya nasıl değişir diye düşündürtmeye başlayacağını biliyorum.

Now, I'm not a philosopher,

Şimdi, ben felsefeci değilim,

so I feel like I shouldn't go into great depth on this,

yani çok derine girmemem gerektiğini hissediyorum ama size göstereceğim --

but let film speak for itself and take you to this other world.

hadi film kendisi konuşsun ve sizi öteki dünyaya götürsün.

Because I believe that film has the ability to take you across borders,

Çünkü filmin sizi sınırların ötesine götürebilecek vasfı olduğuna inanıyorum.

I'd like you to just sit back and experience for a couple of minutes

Sizden sadece yaslanmanızı ve birkaç dakikalığına farklı bir dünyaya

being taken into another world.

götürülmeyi deneyimlemenizi istiyorum.

And these couple clips take you inside of two of the most difficult conflicts

Bu birkaç klip sizi bugünlerde yüzyüze

olduğumuz en zor iki çatışmanın içine götürecek.

that we're faced with today.

[The last 48 hours of two Palestinian suicide bombers.]

[Paradise Now]

[Man: As long as there is injustice, someone must make a sacrifice!]

Erkek 1: Adaletsizlik olduğu müddetçe, birinin fedakarlıkta bulunması lazım!

[Woman: That's no sacrifice, that's revenge!]

Kadın 1: Bu fedakarlık değil, bu intikam!

Ölürsen, mağdurla işgalci arasında ne fark kalır.

[If you kill, there's no difference between victim and occupier.]

[Man: If we had airplanes, we wouldn't need martyrs, that's the difference.]

Erkek 1: Uçaklarımız olsaydı, şehitlere ihtiyacımız olmazdı, fark bu işte.

[Woman: The difference is that the Israeli military is still stronger.]

Kadın: Fark şu ki İsrail ordusu hala daha güçlü.

[Man: Then let us be equal in death.]

Erkek: O zaman bırak ölümde eşit olalım.

[We still have Paradise.]

Biz hala Cennete sahibiz.

[Woman: There is no Paradise! It only exists in your head!]

Kadın: Cennet diye birşey yok! O sadece senin kafanda var!

[Man: God forbid!]

Erkek: Allah korusun, Allah korusun!

[May God forgive you.]

Allah seni affetsin.

[If you were not Abu Azzam's daughter ...]

Eğer Ebu Azzam'in kızı olmasaydın ...

[Anyway, I'd rather have Paradise in my head than live in this hell!]

Neyse, bu cehennemde yaşayacağıma kafamdaki Cenneti tercih ederim!

[In this life, we're dead anyway.]

Bu hayatta, nasıl olsa ölüyüz.

[One only chooses bitterness when the alternative is even bitterer.]

Erkek: Birisi kötüyü sadece diğer seçeneği daha kötüyse seçer.

[Woman: And what about us? The ones who remain?]

Kadın: Peki ya biz? Kalanlar ne olacak?

[Will we win that way?]

Bu şekilde kazanacak mıyız?

[Don't you see what you're doing is destroying us?]

Görmüyor musun yaptığın şey bizi mahvediyor?

[And that you give Israel an alibi to carry on?]

İsrail'e devam etmesi için gerekçe veriyorsun?

[Man: So with no alibi, Israel will stop?]

Erkek: Yani hiçbir mazeret olmazsa İsrail duracak mı?

[Woman: Perhaps. We have to turn it into a moral war.]

Kadın: Belki. Bunu ahlaki bir savaşa dönüştürmeliyiz.

[Man: How, if Israel has no morals?]

Erkek: İsrailde hiç ahlak yokken nasıl?

[Woman: Be careful!]

Kadın: Dikkatli ol!

[And the real people building peace through non-violence]

[Encounter Point]

Video: (Ambulance siren) [Tel Aviv, Israel 1996]

George: Eşim Ayelet aradı ve dedi ki,

[Tzvika: My wife Ayelet called me and said, ]

["There was a suicide bombing in Tel Aviv."]

"Tel Aviv'de intihar bombası patladı."

[Ayelet: What do you know about the casualties?]

Ayelet: Kayıplar hakkında ne biliyorsunuz?

[Tzvika off-screen: We're looking for three girls.]

Üç kızı arıyoruz.

[We have no information.]

George: Hiçbir bilgimiz yok

[Ayelet: One is wounded here, but we haven't heard from the other three.]

Ayelet: Biri burda yaralı, ama diğer üçü hakkında birşey duymadık.

[Tzvika: I said, "OK, that's Bat-Chen, that's my daughter.]

George: "Tamam, bu Bat-Chen, benim kızım." dedim

[Are you sure she is dead?"]

"Öldüğünden emin misiniz?"

[They said yes.]

Evet dediler.

Video: (Police siren and shouting over megaphone)

[Bethlehem, Occupied Palestinian Territories, 2003]

[George: On that day, at around 6:30]

Tzvika: O gün, 6:30 sıralarında

[I was driving with my wife and daughters to the supermarket.]

Eşim ve kızlarımla süpermarkete gidiyorduk.

[When we got to here ...]

buraya ulaştığımızda ..

Yolun kenarına yanaşmış üç İsrail askeri cipini gördük.

[we saw three Israeli military jeeps parked on the side of the road.]

İlk cipi geçtiğimiz sırada ..

[When we passed by the first jeep ...]

[they opened fire on us.]

bize ateş açtılar.

[And my 12-year-old daughter Christine]

Ve 12 yaşındaki kızım Christine

[was killed in the shooting.]

açılan ateşte öldürüldü.

[Bereaved Families Forum, Jerusalem]

[Tzvika: I'm the headmaster for all parts.]

Tzvika: Bütün bölümlerin başındayım.

[George: But there is a teacher that is in charge?]

George: Ama görevde başka öğretmen var?

[Tzvika: Yes, I have assistants.]

Tzvika: Evet, asistanlarım var.

[I deal with children all the time.]

Ben hep çocuklarla ilgileniyorum.

[One year after their daughters' deaths both Tzvika and George join the forum]

[George: At first, I thought it was a strange idea.]

Tzvika: Başta, tuhaf bir fikir diye düşündüm.

Ama sonrada akıllıca düşününce,

[But after thinking logically about it, ]

[I didn't find any reason why not to meet them]

Onlarla buluşmamak için hiçbir sebep bulamadım

[and let them know of our suffering.]

ve bırakayım acımızı bilsinler dedim.

[Tzvika: There were many things that touched me.]

George: Bana dokunan birçok şey vardı.

[We see that there are Palestinians who suffered a lot, who lost children,]

Orada, çocuklarını kaybetmiş, çok acı çeken Filistinliler gördük

[and still believe in the peace process and in reconciliation.]

ve hala barış süreci ve uzlaşmaya inanıyoruz.

[If we who lost what is most precious can talk to each other,]

Eğer biz, en değerlisini kaybetmiş olanlar, konuşabiliyorsak

[and look forward to a better future,]

ve daha iyi bir geleceğe bakabiliyorsak

[then everyone else must do so, too.]

diğer herkes de bunu yapmak zorunda.

[From South Africa: A Revolution Through Music]

[Amandla]

(Music)

(Video) Man: Song is something that we communicated with people

Erkek: Şarkı bizi insanlarla iletişime geçiren birşey

who otherwise would not have understood where we're coming from.

aksi taktirde nereden geldiğimiz anlaşılmazdı.

You could give them a long political speech,

Siz onlara uzun politik bir konuşma yapabilirdiniz

they would still not understand.

yine de anlayamayabilirlerdi.

But I tell you, when you finish that song,

Ama size söylüyorum, bu şarkıyı bitirdiğinizde,

people will be like, "Damn, I know where you niggas are coming from.

insanlar şöyle olacaklar, "Kahretsin, siz zencilerin nereden geldiğini biliyorum.

I know where you guys are coming from.

Sizin nereden geldiğinizi biliyorum.

Death unto apartheid!"

Irkçılığa ölüm!"

Narrator: It's about the liberation struggle.

Sunucu: Bu özgürleşme çırpınışlarıyla ilgili ..

It's about those children who took to the streets --

Bu sokakları tutan çocuklarla ilgili,

fighting, screaming, "Free Nelson Mandela!"

dövüşen, "Nelson Mandela'ya Özgürlük!" diye bağıran,

It's about those unions who put down their tools

aletlerini yere indiren bu birliklerle ilgili

and demanded freedom.

ve özgürlük talep edenlerle.

Yes. Yes!

Evet. Evet!

(Music and singing)

(Singing) Freedom!

Özgürlük!

(Applause)

Jehane Noujaim: I think everybody's had that feeling of sitting in a theater,

Jehane Noujaim: Bence herkes şunu hissetmiştir, bir sinemada oturmuş,

yabancılarla bir karanlık odada, etkileyici bir filmi seyretmiş,

in a dark room, with other strangers, watching a very powerful film,

and they felt that feeling of transformation.

o dönüşüm hissini duyumsamıştır.

And what I'd like to talk about is

Söylemek istediğim şu ki --

bu hissi nasıl kullanabiliriz onun hakkında konuşmak istiyorum

how can we use that feeling

to actually create a movement through film?

nasıl film yoluyla bir akım oluştururuz?

I've been listening to the talks in the conference,

Bir konuşma -- Yani, Bazı konferanslardaki konuşmaları

dinliyordum, ve dün Robert Wright dedi ki

and Robert Wright said yesterday

that if we have an appreciation for another person's humanity,

eğer diğer kişinin insanlığının değerini bilirsek,

then they will have an appreciation for ours.

onlar da bizimkinin değerini bileceklerdir.

And that's what this is about.

İşte hepsi bununla ilgili.

It's about connecting people through film,

Film ile insanlar arası bağlantı kurmak,

getting these independent voices out there.

bağımsız sesleri açığa çıkartmak.

Now, Josh Rushing actually ended up leaving the military

Aslına bakarsanız Josh Rushing askeriyeden ayrıldı

and taking a job with Al Jazeera.

ve El Cezire'yle çalışıyor,

(Laughter)

öyle hissediyor ki -- El Cezire Uluslararası'nda

So his feeling is that he's at Al Jazeera International

because he feels like he can actually use media

öyle hissediyor ki medyayı, Doğu ve Batı

to bridge the gap between East and West.

arasında köprü kurmak için kullanabilir.

And that's an amazing thing.

Bu inanılmaz birşey.

But I've been trying to think about ways

Ama ben bu bağımsız seslere güç vermenin

to give power to these independent voices,

yollarını düşünmeye çalışıyordum,

to give power to the filmmakers,

yapımcılara kuvvet vermenin,

to give power to people who are trying to use film for change.

filmi değişim için kullanmaya çalışanlara kuvvet vermenin yollarını.

And there are incredible organizations

Bunu zaten yapan çok harika

that are out there doing this already.

organizasyonlar var.

There's Witness, that you heard from earlier.

Witness var, daha önceden duymuşsunuzdur.

There's Just Vision, that are working with Palestinians and Israelis

Just Vision var, Filistinliler ve İsraillilerle birlikte

who are working together for peace, and documenting that process

barış için çalışıyorlar ve bu süreci belgeliyorlar

and getting interviews out there and using this film

röportajlar yapıyorlar ve bu filmi Kongre'ye götürüp

to take to Congress to show that it's a powerful tool,

güçlü bir araç olduğunu göstermek için kullanıyorlar,

to show that this is a woman who's had her daughter killed in an attack,

saldırıda kızı öldürülmüş bir kadını göstermek için kullanıyorlar,

and she believes that there are peaceful ways to solve this.

ve bu kadın bunu çözmek için barışcıl yolların olduğuna inanıyor.

There's Working Films and there's Current TV,

Sonra Workin Films ve Current TV var,

which is an incredible platform for people around the world

öyle bir platform ki dünyanın dört bir yanından insanlar

to be able to put their --

seslerini duyurma imkanı -- Evet, gerçekten harika.

(Applause)

Yeah, it's amazing.

I've watched it and I'm blown away by it

Seyrettim ve ben sadece --ben çok etkilendim

and its potential to bring voices from around the world --

dünyanın heryerinden sesleri getirme potansiyelinden,

independent voices from around the world --

bağımsız sesleri getirme ve gerçekten demokratik,

and create a truly democratic, global television.

küresel bir televizyon kurma potansiyelinden etkilendim.

So what can we do to create a platform for these organizations,

Bu organizasyonların platform kurması için ne yapabiliriz?

to create some momentum,

hareket oluşturmak için,

to get everybody in the world involved in this movement?

bu harekete dünyadan bütün insanları dahil etmek için.

I'd like for us to imagine for a second.

Bir saniyeliğine düşünmemizi istiyorum --bir günü hayal edin

Imagine a day when you have everyone coming together from around the world.

dünyadaki bütün insanların buluştuğu bir günü.

You have towns and villages and theaters --

Dünyanın hertarafından kentleri, kasabaları, sinemaları bir araya

all from around the world,

getting together, and sitting in the dark,

getiriyorsunuz, karanlıkta oturuyorsunuz,

and sharing a communal experience of watching a film,

bir müşterek film seyretme deneyimi paylaşıyorsunuz,

or a couple of films, together.

birlikte. Ya da birkaç film.

Watching a film which maybe highlights a character that is fighting to live,

Yaşamak için, adalet için mücadele eden,

basmakalıp yargılara meydan okuyan,

or just a character that defies stereotypes,

şaka yapan, şarkı söyleyen bir karaktere

makes a joke, sings a song.

vurgu yapan bir film izlemek.

Comedies, documentaries, shorts.

Komedi, belgesel, kısa metraj.

This amazing power can be used to change people

Bu inanılmaz güç, insanları dönüştürmek,

and to bond people together; to cross borders,

insanları eklemlemek, sınırları aşmak için

and have people feel like they're having a communal experience.

topluca bir deneyimi paylaştıklarını hissetmeleri için kullanılabilir.

So if you imagine this day when all around the world,

Eğer dünyanın heryerinde sinema salonlarını

you have theaters and places where we project films.

dünya çapında filmleri yansıttığımız mekanları düşlerseniz.

If you imagine projecting from Times Square

Hayal ederseniz --

Times Meydanı'ndan Kahire'de Tahrir Meydanı'na kadar gösteriyoruz,

to Tahrir Square in Cairo,

the same film in Ramallah, the same film in Jerusalem.

aynı filmi Ramallah'ta, aynı filmi Kudüs'te.

You know, we've been talking to a friend of mine

Bilirsiniz, hatta -- Arkadaşlarımdan biriyle konuşuyordum

about using the side of the Great Pyramid

Büyük Piramit'in bir yüzünü bile kullanabiliriz.

and the Great Wall of China.

ve Çin Seddini.

Yine -- hayal edebileceklerinizin sonu yok

It's endless what you can imagine,

in terms of where you can project films

nereye filmi yansıtacağız düşünüldüğünde

and where you can have this communal experience.

ve nerede bu toplu deneyimi yaşayabileceğiniz düşünüldüğünde.

And I believe that this one day, if we can create it,

Ve ben inanıyorum ki bu tek günde, eğer onu yapabilirsek,

this one day can create momentum for all of these independent voices.

bu günde bütün bu bağımsız sesler için bir ivme oluşturabiliriz.

There isn't an organization which is connecting the independent voices

Böyle bir yer yok --

böyle bir organizasyon yok yani bağımsız sesleri

açığa vurmak üzere bir araya getiren bir yer

of the world to get out there,

and yet I'm hearing throughout this conference

oysa bu konferans boyunca şunu duyuyorum

that the biggest challenge in our future

gelecekte en büyük tehlike birbirimizi anlama, karşılıklı

is understanding the other,

and having mutual respect for the other and crossing borders.

saygıya sahip olma ve sınırları aşma konusunda [yoksunluğumuzdandır].

And if film can do that,

Eğer film bunu yapabilirse,

and if we can get all of these different locations in the world

ve eğer biz dünyayın bu farklı konumlarından filmi izlemek

to watch these films together --

üzere biraraya gelebilirsek, bu inanılmaz bir gün olurdu.

this could be an incredible day.

So we've already made a partnership,

Bunun için, biz hali hazırda bir ortaklık kurduk, TED vasıtasıyla --

set up through somebody from the TED community,

yani TED topluluğundan birileriyle,

John Camen, who introduced me to Steven Apkon,

John Camen, beni Jacob Burns

Film Merkezinden Steven Apkon ile tanıştırdı.

from the Jacob Burns Film Center.

And we started calling up everybody.

Ve biz herkesi aramaya başladık.

And in the last week,

Geçen hafta, bize geri yanıt veren çok fazla kişi oldu

there have been so many people that have responded to us,

from as close as Palo Alto, to Mongolia and to India.

Palo Alto kadar yakından Moğolistana ve Hindistana kadar.

There are people that want to be a part of this global day of film;

Bu küresel film gününün bir parçası olmak isteyen çok kişi var,

to be able to provide a platform for independent voices

bağımsız fikirlere ve özgür filmlere açığa çıkabilecekleri

and independent films to get out there.

bir platform sağlayabilmek için.

Now, we've thought about a name for this day,

Şimdi, bu gün için bir isim düşündük

and I'd like to share this with you.

ve bunu sizinle paylaşmak isterim.

Now, the most amazing part of this whole process

Bu sürecin en harika kısmı

has been sharing ideas and wishes,

fikirleri ve dilekleri paylaşmak oldu,

and so I invite you to give brainstorms onto

ve bende sizi bu günün geleceğe nasıl bir etki bırakacağına

how does this day echo into the future?

dair beyin fırtınası yapmaya davet ediyorum.

How do we use technology to make this day echo into the future,

Bu günün geleceğe etkisi olması için teknolojiyi nasıl kullanırız?,

so that we can build community

toplumu inşa etmek ve internet

and have these communities working together, through the Internet?

üzerinden bu toplulukları birlikte çalıştırmak için nasıl kullanırız?

There was a time, many, many years ago,

Bir gün -- bir zamanlar, çok uzun yıllar önce,

when all of the continents were stuck together.

bütün kıtalar birbirlerine kenetliydi.

And we call that landmass Pangea.

Bu büyük kara parçasına Pangea dedik.

So what we'd like to call this day of film is Pangea Cinema Day.

Bu yüzden bu güne Pangea Sinema Günü demek istedik.

And if you just imagine

Sadece hayal ederseniz

that all of these people in these towns would be watching,

bu şehirlerdeki bütün insanların izliyor olduğunu,

then I think that we can actually really make a movement

bence, işte o zaman gerçekten bir hareket oluşturabiliriz

towards people understanding each other better.

insanların birbirlerini daha iyi anlaması doğrultusunda.

I know that it's very intangible, touching people's hearts and souls,

Biliyorum insanların kalplerine ve ruhlarına dokunmak tarif edilmez,

but the only way that I know how to do it,

ancak bunun için tek bildiğim yol,

the only way that I know how to reach out to somebody's heart and soul

dünya çapında birilerinin kalbine ve ruhuna

uzanmanın bildiğim tek yolu onlara bir film göstermek.

all across the world, is by showing them a film.

And I know that there are independent filmmakers and films out there

Ve biliyorum ki bunları gerçekten yapabilecek bağımsız

that can really make this happen.

yapımcılar ve filmler var.

İşte bu benim dileğim.

And that's my wish.

Sanırım size tek cümlelik dileğimi vermem bekleniyor,

I guess I'm supposed to give you my one-sentence wish,

but we're way out of time.

ama zamanın çok dışına çıktık.

Chris Anderson: That is an incredible wish.

Chris Anderson: Bu inanılmaz bir dilek.

Pangea Cinema: The day the world comes together.

Pangea Sinema-- dünyanın bir araya geldiği gün.

JN: It's more tangible than world peace, and it's certainly more immediate.

JN: dünya barışından çok daha akla yatkın, ve kesinlikle daha yakın.

But it would be the day that the world comes together through film,

Dünyanın film vasıtasıyla, filmin gücüyle biraraya geldiği

the power of film.

bir gün olurdu.

CA: Ladies and gentlemen, Jehane Noujaim.

CA: Bayanlar ve Baylar, Jehane Noujaim.