C.K. Williams: Poetry for all seasons of life

C.K. Williams, gençlik ve aşk şiirleri okuyor.

Çeviri: Neslihan Atcan Altan Gözden geçirme: osman oguz ahsen

I thought I would read poems I have that relate to the subject

Sanıyordum ki, gençlik ve yaşla ilgili

of youth and age.

şiirler okuyacağım.

I was sort of astonished to find out how many I have actually.

Gerçekten de konuyla ilgili ne kadar çok şiirim olduğunu fark edince bayağı şaşırdım.

The first one is dedicated to

İlk şiirim Spencer ve Spencer'ın eserleri karşısında

Spencer, and his grandmother, who was shocked by his work.

şaşkına dönen büyükannesine adanmıştır.

My poem is called "Dirt."

Şiirimin adı "Pislik."

My grandmother is washing my mouth out with soap;

Anneannem ağzımı sabunla yıkıyor;

half a long century gone

yarım asır geçmiş

and still she comes at me

ve hala bana gelir

with that thick cruel yellow bar.

o kalın, zalim demir çubukla.

All because of a word I said,

Sırf söylediğim bir kelime yüzünden,

not even said really, only repeated.

tam olarak söylemedim de, sadece tekrar ettim.

But "Open," she says, "open up!"

Ama "Aç," diyor, "aç ağzını!"

her hand clawing at my head.

eli kafama doğru ilerleyerek.

I know now her life was hard;

Biliyorum zordu hayatı,

she lost three children as babies,

üç bebeğini kaybetti,

then her husband died too,

sonra kocası da öldü,

leaving young sons, and no money.

arkasında genç oğullar ve sıfır para bırakarak.

She'd stand me in the sink to pee

Beni lavaboya işetirdi

because there was never room in the toilet.

çünkü tuvalette asla yer olmazdı.

But oh, her soap!

Ama ah, onun o sabunu yok mu!

Might its bitter burning have been

Onun o insanı acı acı yakışı olmasın

what made me a poet?

beni şair yapan?

The street she lived on was unpaved,

Yaşadığı sokak asfaltsız,

her flat, two cramped rooms and a fetid kitchen

beni içinde takip edip yakaladığı evi

where she stalked and caught me.

iki sıkışık oda ve pis kokulu bir mutfak.

Dare I admit that after she did it

Bunu yaptıktan sonra

I never really loved her again?

onu bir daha asla sevmediğimi söylemeye cüret etsem mi?

She lived to a hundred,

Yüz yaşına kadar yaşadı,

even then. All along it was the sadness, the squalor,

buna rağmen. Tüm bu yıllar hep üzüntü ve sefalet içinde,

but I never, until now

ama ben asla, şu ana dek

loved her again.

onu bir daha sevmedim.

When that was published in a magazine

Bu şiir bir dergide yayımlandıktan sonra

I got an irate letter from my uncle.

amcamdan öfke dolu bir mektup aldım.

"You have maligned a great woman."

"Harika bir kadına çamur attın." diyordu.

It took some diplomacy.

İşleri düzeltmek için epey bir diplomasi gerekti.

This is called "The Dress."

Şimdi okuyacağım şiirin adı "Elbise."

It's a longer poem.

Bu daha uzun bir şiir.

In those days,

O günlerde,

those days which exist for me only

sadece benim için var olan o günlerde

as the most elusive memory now,

şimdi bulunması zor bir anı,

when often the first sound you'd hear in the morning

sabahları genellikle duyduğun ilk ses

would be a storm of birdsong,

bir kuş cıvıltısı fırtınası olurdu,

then the soft clop of the hooves

sonra mahallene süt taşıyan arabanın

of the horse hauling a milk wagon down your block,

atının yumuşak nal sesleri,

and the last sound at night as likely as not

ve gece duyduğun en son ses muhtemelen

would be your father pulling up in his car,

geç saate kadar çalışan, hep çalışan

having worked late again, always late,

babanın arabayı park edip

and going heavily down to the cellar, to the furnace,

odasına çıkıp yatağa devrilmeden önce

to shake out the ashes and damp the draft

kilere inip, fırını

before he came upstairs to fall into bed --

söndürmesi olurdu--

in those long-ago days,

o çok uzun zaman önceki günlerde,

women, my mother, my friends' mothers,

kadınlar, annem, arkadaşlarımın anneleri,

our neighbors, all the women I knew --

komşularımız, tanıdığım tüm kadınlar--

wore, often much of the day,

gün boyunca,

what were called housedresses,

ev elbisesi denen,

cheap, printed, pulpy,

ucuz basma kumaştan, yumuşak

seemingly purposefully shapeless

sanki bilerek şekilsiz

light cotton shifts that you wore over your nightgown

hafif pamuklu elbiseleri geceliklerinin üstüne giyerlerdi

and, when you had to go look for a child,

ve çocuğunu aramaya çıktığında,

hang wash on the line,

çamaşırlarını asarken,

or run down to the grocery store on the corner,

ya da köşedeki bakkala gittiğinde,

under a coat,

paltonun altından,

the twisted hem of the nightgown

geceliğin kıvrılmış kenarları

always lank and yellowed,

her zaman cansız ve sararmış

dangling beneath.

sarkardı.

More than the curlers some of the women

Bazı kadınların, bir türlü gerçekleşmeyen

seemed constantly to have in their hair

bir balo gibi önemli bir olaya

in preparation for some great event --

hazırlandıklarını zannettiren

a ball, one would think --

sürekli kafalarındaki

that never came to pass;

bigudilerinden daha çok

more than the way most women's faces

çoğu kadının gün boyunca

not only were never made up during the day,

hiç makyaj yapmamaları yetmezmiş gibi

but seemed scraped, bleached,

yüzlerinin kazınmış, ağarmış ve

and, with their plucked eyebrows, scarily masklike;

alınmış kaşlarıyla korkutucu derecede maskeye benzemesinden daha çok;

more than all that it was those dresses

kadınları tanınmaz ve yasak,

that made women so unknowable and forbidding,

erkeklerin erişiminin olmadığı, erkek çocuklarının ise

adepts of enigmas to which men could have no access,

anlayamadığı bilinmez ve yasak gizem ustalarına

and boys no conception.

dönüştüren o elbiselerdi herşeyden daha da çok.

Only later would I see the dresses also

Daha sonraları anladım o elbiselerin

as a proclamation:

birşeyleri ilan ettiğini:

that in your dim kitchen, your laundry,

loş mutfaklarınızda, çamaşırlığınızda,

your bleak concrete yard,

kasvetli beton bahçenizde,

what you revealed of yourself

kendinizden ifşa ettiğiniz

was a fabulation;

bir hikayeydi;

your real sensual nature,

gerçek fiziksel doğanız,

veiled in those sexless vestments,

o cinsiyeti olmayan elbiselerle gizlenmiş,

was utterly your dominion.

tamamıyla sizin egemenliğinizdeydi.

In those days, one hid much else as well:

O günlerde insanlar başka şeyleri de çok iyi gizlerlerdi:

grown men didn't embrace one another,

yetişkin erkekler birbirlerine sarılmazdı,

unless someone had died,

eğer biri ölmemişse,

and not always then; you shook hands

ve arada sırada el sıkışırdın

or, at a ball game, thumped your friend's back

ya da bir futbol maçında arkadaşının sırtına vururdun

and exchanged blows meant to be codes for affection;

ve karşılıklı yumruklaşma sevgi kurallarından sayılırdı;

once out of childhood you'd never again know

bir kere çocukluğun bitti mi bir daha asla yaşamazdın

the shock of your father's whiskers on your cheek,

babanın sakallarını yanağında hissetmenin şaşkınlığını,

not until mores at last had evolved,

gelenekler evrimleşip

and you could hug another man, then hold on for a moment,

başka bir adama sarılıp bir dakika durabilene

then even kiss (your fathers bristles

ve hatta öpene kadar (babanın sakalları

white and stiff now).

beyaz ve katıdır artık).

What release finally, the embrace:

Ne büyük rahatlamaydı sonunda, kucaklaşma:

though we were wary -- it seemed so audacious --

yine de temkinliydik -- büyük bir cüretkarlık gibi görünmüştü--

how much unspoken joy there was

dile getirilmemiş ne büyük bir mutluluktu

in that affirmation of equality and communion,

eşitlik ve paylaşımın teyidi,

no matter how much misunderstanding

her ne kadar yanlış anlaşılmalar

and pain had passed between you by then.

ve acılar yaşanmış olsa da aranızda.

We knew so little in those days,

O günlerde çok az şey bilirdik,

as little as now, I suppose

şimdiki kadar az sanırım

about healing those hurts:

yaraları iyileştirmek hakkında:

even the women, in their best dresses,

korsajlarına dikilmiş boncuk ve payetli

with beads and sequins sewn on the bodices,

en güzel elbiselerin içinde

even in lipstick and mascara,

ruj ve maskaralı

their hair aflow,

saçları uçuşan kadınlar bile

could only stand wringing their hands,

sadece ellerini ovuşturup

begging for peace,

barış için dua edebilirlerdi,

while father and son, like thugs,

baba ve oğul eşkiyalar gibi,

like thieves, like Romans,

hırsızlar gibi, Romalılar gibi

simmered and hissed and hated,

köpürüp, tıslayıp, nefret edip,

inflicting sorrows that endured,

kalıcı acılar yayarlarken.

the worst anyway,

En kötüsü ise, bu acıların

through the kiss and embrace,

öpücük ve kucaklaşmayla

bleeding from brother to brother,

kardeşten kardeşe kanayarak

into the generations.

nesillere taşınmasıydı.

In those days there was still countryside

O günlerde hala taşralar vardı

close to the city, farms, cornfields, cows;

şehre yakın, çiftlikler, mısır tarlaları, inekler;

even not far from our building

donuk tuğlaları ve uzun gölgeli holüyle

with its blurred brick and long shadowy hallway

bizim binamızdan bile uzak olmayan

you could find tracts with hills and trees

dağ ve ormanmış gibi göreceğin

you could pretend were mountains and forests.

tepecikleri ve ağaçları olan araziler bulurdun

Or you could go out by yourself

Ya da kendi başına gezerdin

even to a half-block-long empty lot,

nerdeyse bir mahalle büyüklüğünde bir alanda,

into the bushes: like a creature of leaves you'd lurk,

çalılara doğru giderdin, yapraklarda yaşayan bir yaratık gibi

crouched, crawling, simplified, savage, alone;

çömelmiş, sürünerek, sade, vahşi, yalnız;

already there was wanting to be simpler,

hep daha sade olma isteği vardı,

wanting, when they called you,

seni çağırdıklarında

never to go back.

asla geri dönmeme isteği.

(Applause)

(Alkış)

This is another longish one,

Bu da diğer bir uzunumsu şiir,

about the old and the young.

gençler ve yaşlılarla ilgili.

It actually happened right at the time we met.

Gerçekten tam karşılaştığımızda oldu.

Part of the poem takes place in

Şiirin bir bölümü

space we shared and time we shared.

paylaştığımız alan ve zamanda geçiyor.

It's called "The Neighbor."

Adı "Komşu."

Her five horrid, deformed little dogs

Onun korkunç, şekilsiz beş küçük köpeği

who incessantly yap on the roof under my window.

penceremin altındaki çatıda aralıksız havlayan.

Her cats, God knows how many,

Tanrı bilir kaç tane kedisi

who must piss on her rugs --

halılarına işemek zorunda olan

her landing's a sickening reek.

sahanlığı mide bulandırıcı kokular salan.

Her shadow once, fumbling the chain on her door,

Bir keresinde kapıdaki zinciri yoklayan gölgesi,

then the door slamming fearfully shut,

ve kapının korkuyla kapatılışı,

only the barking and the music -- jazz --

sadece havlamalar ve müzik ---caz---

filtering as it does, day and night into the hall.

geceyi ve gündüzü koridora süzen.

The time it was Chris Connor singing "Lush Life" --

Chris Connor "Lush life" şarkısını söylediğinde

how it brought back my college sweetheart,

nasıl üniversite aşkım gelmişti aklıma

my first real love, who -- till I left her --

ilk gerçek aşkım --ben onu terk edene kadar--

played the same record.

aynı plağı çalmıştı.

And head on my shoulder, hand on my thigh,

Ve kafası omuzumda, eli bacağımda,

sang sweetly along, of regrets and depletions

pişmanlık ve tükenmeyle ilgili şarkılar söylemişti

she was too young for,

Onun acısına inanmak için çok gençtim

as I was too young, later, to believe in her pain.

o da çok gençti.

It startled, then bored, then repelled me.

Beni önce şaşırttı, sonra sıktı, sonra iğrendirdi.

My starting to fancy she'd ended up in this fire-trap

Hoşuma gitmeye başlayan onun Village'de, bu ateş kapanında sıkışıp kalması

in the Village, that my neighbor was her.

ve benim komşum olmasıydı.

My thinking we'd meet, recognize one another,

Umuyordum ki, karşılaşacağız, birbirimizi tanıyacağız,

become friends, that I'd accomplish a penance.

arkadaş olacağız ve kefaretimi ödeyeceğim.

My seeing her, it wasn't her, at the mailbox.

Onu, ki o eskisi gibi değildi, posta kutularının yanında ilk görüşüm,

Gray-yellow hair, army pants under a nightgown,

Gri-sarı saçlar, geceliğin altından görünen asker pantolonu,

her turning away, hiding her ravaged face

elleriyle harap olmuş yüzünü saklayıp sırtını dönmesi

in her hands, muttering an inappropriate "Hi."

uygunsuz bir "Merhaba" mırıldanarak.

Sometimes there are frightening goings-on in the stairwell.

Bazen merdivenlerde korkutucu olaylar yaşanırdı.

A man shouting, "Shut up!" The dogs frantically snarling,

Bağıran bir adam, "Kapayın çenenizi!" Deli gibi homurdanan,

claws scrabbling, then her -- her voice

yerleri tırmalayan köpekler, ve o --- onun sesi

hoarse, harsh, hollow,

boğuk, haşin, boş,

almost only a tone,

nerdeyse tek bir ton,

incoherent, a note, a squawk,

anlaşılmayan bir nota, bir ciyaklama,

bone on metal, metal gone molten,

metal üstündeki kemik, erimiş metal gibi,

calling them back,

köpekleri çağıran,

"Come back darlings, come back dear ones.

"Gelin canlarım, gelin biriciklerim.

My sweet angels, come back."

Benim tatlı meleklerim, gelin."

Medea she was, next time I saw her.

Onu tekrar gördüğümde Medea'ydı.

Sorceress, tranced, ecstatic,

Kendinden geçmiş, trans halinde bir büyücü,

stock-still on the sidewalk

köpekler hala kaldırımda

ragged coat hanging agape,

yırtık pırtık paltosunun önü açık,

passersby flowing around her,

yoldan geçenler çevresinden dolanırken

her mouth torn suddenly open

ağzı aniden açıldı

as though in a scream,

sanki çığlık atıyormuş gibi,

silently though, as though only in her brain

ama sessiz, sanki çığlık sadece beyninde

or breast had it erupted.

ya da göğsünde patlamış gibi.

A cry so pure, practiced, detached,

Tertemiz, çalışılmış, kopuk bir çığlık

it had no need of a voice,

sese ihtiyacı olmayan,

or could no longer bear one.

ya da artık bir ses taşıyamayan.

These invisible links that allure,

Bu görünmez bağlar bizi cezbeden,

these transfigurations, even of anguish, that hold us.

ızdırabın bile başkalaşımları bizi tutan.

The girl, my old love,

O kızın, benim eski aşkımın,

the last lost time I saw her

son kez onu uzun zaman önce gördüğümde

when she came to find me at a party,

beni bir partide bulmaya geldiğinde,

her drunkenly stumbling, falling,

sarhoşluktan sendeleyerek düşüşü,

sprawling, skirt hiked, eyes veined red,

eteği sıyrılmış yere serilişi, gözleri kırmız damarlı

swollen with tears, her shame,

ağlamaktan şişmiş, utancı,

her dishonor.

onursuzluğu.

My ignorant, arrogant coarseness,

Benim cahil, kibirli terbiyesizliğim,

my secret pride, my turning away.

gizli gururum, sırtımı dönüşüm.

Still life on a rooftop,

Çatıda hareketsiz hayat,

dead trees in barrels, a bench broken,

fiçılarda cansız ağaçlar, kırık bir dal,

dogs, excrement, sky.

köpekler, dışkı, gökyüzü.

What pathways through pain,

Hangi yollar acıdan geçen?

what junctures of vulnerability,

kırılganlığın hangi kavşak,

what crossings and counterings?

geçit ve gişeleri?

Too many lives in our lives already,

Hayatlarımızda zaten çok fazla hayat var,

too many chances for sorrow,

üzüntü için çok fazla olasılık,

too many unaccounted-for pasts.

çok fazla hesaba katılmamış geçmiş.

"Behold me," the god of frenzied,

"Gör beni," der tükenmeyen,

inexhaustible love says,

şiddetli aşkın tanrısı,

rising in bloody splendor, "Behold me."

kanlı bir ihtişamın içinde yükselerek, "Gör beni."

Her making her way

Onun pis giriş merdivenlerinden

down the littered vestibule stairs,

aşağıya inişi,

one agonized step at a time.

her seferinde acı dolu tek bir adım.

My holding the door.

Benim kapıyı tutuşum.

Her crossing the fragmented tiles,

Onun parçalanmış karolardan geçişi,

faltering at the step to the street,

Sokağa çıkan son merdivende duraksaması,

droning, not looking at me,

bana bakmadan söylenmesi,

"Can you help me?"

"Bana yardım eder misin?"

Taking my arm, leaning lightly against me.

Koluma girişi, bana hafifçe yaslanması.

Her wavering step into the world.

Dünyaya bocalayarak attığı adım.

Her whispering, "Thanks love." Lightly, lightly against me.

Fısıldaması, "Teşekkürler canım." Hafifçe, hafifçe bana yaslanarak.

(Applause)

(Alkış)

I think I'll lighten up a little.

Sanırım biraz neşelenme zamanı geldi.

(Laughter)

(Kahkahalar)

Another, different kind of poem of youth and age.

Şimdi gençlik ve yaşlılıkla ilgili başka bir şiir.

It's called "Gas."

Adı "Gaz."

(Laughter)

(Kahkahalar)

Wouldn't it be nice, I think,

Hoş olmaz mıydı,

when the blue-haired lady in the doctor's waiting room

doktorun bekleme odasındaki mavi saçlı kadın

bends over the magazine table

dergilerin bulunduğu masaya doğru uzandığında

and farts, just a little,

birazcık osursa,

and violently blushes.

ve şiddetle kızarsa.

Wouldn't it be nice if intestinal gas

Hoş olmaz mıydı eğer bağırsak gazı

came embodied in visible clouds,

görünen bulutlar halinde gelip

so she could see that her really quite inoffensive pop

o kadına oldukça zararsız gazının

had only barely grazed my face

yüzümü sıyırıp geçtiğini gösterebilseydi

before it drifted away.

sürüklenip yok olmadan önce.

(Laughter)

(Kahkahalar)

Besides, for this to have happened now

Ayrıca bunun şimdi olması

is a nice coincidence. Because not an hour ago,

hoş bir tesadüf çünkü bir saat önce,

while we were on our walk,

yürüyüş yaparken

my dog was startled by a backfire

köpeğim bir patlamayla şaşkına döndü

and jumped straight up like a horse bucking.

ve bir at gibi geriye sıçradı.

And that brought back to me the stable

Ve bu beni 12 yaşında haftasonları

I worked on weekends when I was 12,

çalıştığım ahıra götürdü,

and a splendid piebald stallion,

ve üzerine her binildiğinde o şekilde

who whenever he was mounted would buck just like that,

sıçrayan o alacalı müthiş ata,

though more hugely of course,

tabii ki daha büyük,

enormous, gleaming, resplendent.

kocaman, pırıl pırıl, göz alıcı.

And the woman, her face abashedly buried

Ve yüzü gururu incinmiş bir şekilde

in her "Elle" now, reminded me --

"Elle" dergisine gömülü o kadın bana hatırlattı--

I'd forgotten that not the least part of my awe

Dehşetimin büyük bir bölümünü

consisted of the fact that with every jump he took

atın her sıçrayışında

the horse would powerfully fart.

kuvvetli bir biçimde osurması oluşturuyordu.

Phwap! Phwap! Phwap!

Zart! Zurt! Zart!

Something never mentioned

O günlerde atlar ve binicileri

in the dozens of books about horses

hakkında yalayıp yuttuğum düzinelerce

and their riders I devoured in those days.

kitapta hiç bahsi geçmeyen bir şey.

All that savage grandeur,

Bütün o vahşi azamet,

the steely glinting hooves,

o ışıldayan çelik toynaklar,

the eruptions driven from the creature's mighty innards,

o yaratığın muazzam iç organlarından gelen patlamalar,

breath stopped, heart stopped, nostrils madly flared,

nefes yok, kalp atmıyor, burun delikleri çılgın bir şekilde genişlemiş,

I didn't know if I wanted to break him, or be him.

Onu yok etmek mi yoksa o mu olmak isterdim bilmiyordum.

(Laughter)

(Kahkahalar)

(Applause)

(Alkış)

This is called "Thirst."

Şimdi okuyacağım şiirin adı "Susuzluk."

Many -- most of my poems actually

Aslında çoğu şiirim

are urban poems. I happen to be reading a bunch that aren't.

kent şiiridir ama kendimi kent şiiri olmayan bir grubu okurken buldum.

"Thirst."

"Susuzluk."

Here was my relation with the woman who lived all last autumn and winter,

İşte benim geçen sonbahar ve kışı

day and night, on a bench

gece ve gündüz 103üncü Cadde

in the 103rd Street subway station,

metro durağındaki bir bankta geçiren kadınla olan ilişkim,

until finally one day she vanished.

ta ki bir gün ortadan kaybolana kadar.

We regarded each other, scrutinized one another.

Birbirimizi kabul ettik, inceledik.

Me shyly, obliquely, trying not to be furtive.

Ben utanarak, dolaylı bir şekilde, sinsi olmamaya çalışarak.

She boldly, unblinkingly, even pugnaciously,

O cesurca, gözlerini kırpmadan, hatta hırçın,

wrathfully even, when her bottle was empty.

hatta şişesi boş olduğu zamanlarda öfke dolu.

I was frightened of her. I felt like a child.

Ondan korkuyordum. Bir çocuk gibi hissediyordum.

I was afraid some repressed part of myself

Bastırılmış bir yanımın kontrolden çıkmasından

would go out of control, and I'd be forever entrapped

sonsuza kadar onun kokusunun

in the shocking seethe of her stench.

şaşırtıcı öfkesinde hapsolmaktan korkuyordum.

Not excrement merely, not merely surface

Sadece bok değil, sadece yüzeyin

and orifice going unwashed,

ve deliğin temizlenmemesi değil,

rediffusion of rum,

romun yansıması,

there was will in it,

içinde irade vardı,

and intention, power and purpose --

ve niyet, güç ve amaç,

a social, ethical rage and rebellion --

sosyal ve etik bir öfke ve isyan,

despair too, though, grief, loss.

Umutsuzluk, yas ve kayıp da.

Sometimes I'd think I should take her home with me,

Bazen onu eve götürsem diye düşünürdüm,

bathe her, comfort her, dress her.

yıkayıp, rahatlatıp giydirmek için.

She wouldn't have wanted me to, I would think.

O istemezdi sanırım.

Instead, I'd step into my train.

Bunun yerine trenime binerdim.

How rich I would think, is the lexicon

Kendini aklamanın kelime dağarcığının

of our self-absolving.

ne kadar zengin olduğunu düşünerek.

How enduring, our bland fatal assurance

Yansıtmanın başarılmış dürüstlük olduğuna dair

that reflection is righteousness being accomplished.

yavan ve ölümcül güvenimiz ne kadar da ebedi.

The dance of our glances,

Bakışlarımızın dansı,

the clash, pulling each other through

çarpışması, birbirlerini algısal deliklerle

our perceptual punctures,

çekmeleri

then holocaust, holocaust,

ve sonra soykırım, soykırım.

host on host of ill, injured presences,

Hasta ve yaralı varlıkların ev sahiplerinin ev sahibi,

squandered, consumed.

heba edilmiş, tüketilmiş.

Her vigil somewhere I know continues.

Gece nöbeti biliyorum ki bir yerlerde devam ediyor.

Her occupancy, her absolute, faithful attendance.

Meşguliyeti, kesin, katılımı sadık.

The dance of our glances, challenge, abdication,

Bakışlarımızın dansı, meydan okuma, feragat,

effacement, the perfume of our consternation.

yok etme, dehşetimizin parfümü.

(Applause)

(Alkış)

This is a newer poem, a brand new poem.

Bu daha yeni bir şiir, yepyeni bir şiir.

The title is "This Happened."

Şiirin adı "Olan Bu."

A student, a young woman

Bir öğrenci, genç bir kadın

in a fourth-floor hallway of her lycee,

lisesinin 4'üncü katındaki koridorda,

perched on the ledge of an open window

açık bir pencerenin kenarına tünemiş

chatting with friends between classes;

ders arasında arkadaşlarıyla sohbet ediyor;

a teacher passes and chides her,

geçen bir öğretmen onu azarlıyor,

"Be careful, you might fall,"

"Dikkatli ol, düşersin,"

almost banteringly chides her,

nerdeyse dalga geçerek azarlıyor,

"You might fall,"

"Düşersin,"

and the young woman, 18, a girl really,

ve genç kadın, 18'inde, daha doğrusu kız,

though she wouldn't think that,

hiç bunu düşünmemesine rağmen

as brilliant as she is, first in her class,

zeki, sınıfının birincisi,

and "Beautiful, too," she's often told,

ve "Güzel de," hep ona söylendiği gibi,

smiles back, and leans into the open window,

gülümsüyor ve açık pencereye doğru uzanıyor,

which wouldn't even be open if it were winter --

kış olsa kapalı olacak pencereye,

if it were winter someone would have closed it ("Close it!") --

Eğer kış olsa birinin kapayacağı pencereye ("Kapa pencereyi!")

leans into the window, farther, still smiling,

Daha da ileriye uzanıyor hala gülümseyerek,

farther and farther, though it takes less time

ileriye ve daha ileriye ama bundan daha kısa süre içinde

than this, really an instant, and lets herself fall.

gerçekten bir anda kendisini bırakıyor pencereden dışarı.

Herself fall.

Kendisini bırakıyor.

A casual impulse, a fancy,

Sıradan bir dürtü, bir merak,

never thought of until now, hardly thought of even now ...

şu ana kadar düşünülmemiş, şimdi bile düşünülmemiş...

No, more than impulse or fancy,

Hayır, bir dürtü ya da meraktan çok daha fazlası,

the girl knows what she's doing,

kız ne yaptığının farkında,

the girl means something,

kız bir şey anlatmak istiyor,

the girl means to mean,

Bir şey anlatmak istiyor

because it occurs to her in that instant,

çünkü o an fark ediyor ki,

that beautiful or not, bright yes or no,

güzel veya değil, akıllı veya değil,

she's not who she is,

o, bahsedilen kişi değil,

she's not the person she is,

o, o kişi değil,

and the reason, she suddenly knows,

ve sebebini aniden anlıyor,

is that there's been so much premeditation

bulunduğu yerde herşey önceden tasarlanmış

where she is, so much plotting and planning,

çok fazla plan ve entrika var,

there's hardly a person where she is,

bulunduğu yerde kimse yok,

or if there is, it's not her, or not wholly her,

varsa bile kendisi değil, bütünüyle o değil,

it's a self inhabited, lived in by her,

onun yaşadığı bir mesken,

and seemingly even as she thinks it

ve düşünürken bile

she knows what's been missing:

neyin eksik olduğunu biliyor:

grace,

zarafet,

not premeditation but grace,

tasarı değil, zarafet,

a kind of being in the world spontaneously,

dünyada kendiliğinden olma

with grace.

zarafetle.

Weightfully upon me was the world.

Dünya tüm ağırlığıyla üzerimdeydi.

Weightfully this self which graced the world

Ağırlığıyla dünyayı şereflendiren bu kişi

yet never wholly itself.

ama tamamıyla kendisi değil.

Weightfully this self which weighed upon me,

Ağırlığını hissettiğim bu kişi,

the release from which is what I desire

Arzu ettiğim ve başardığım şeyden

and what I achieve.

kurtulma.

And the girl remembers, in this infinite instant

Ve kız bu sonsuz anda hatırlıyor,

already now so many times divided,

bu bir çok kere bölünen şu ana dönüşmüş anda

the sadness she felt once,

bir kez hissettiği üzüntüyü

hardly knowing she felt it,

hissettiğini tam olarak anlamadan,

to merely inhabit herself.

sadece kendisini yaşamak için,

Yes, the girl falls, absurd to fall,

Evet, kız düşüyor, düşmesi saçma,

even the earth with its compulsion

üstüne düşenleri kabul etme

to take unto itself all that falls

mecburiyetindeki dünya bile

must know that falling is absurd,

düşmenin saçma olduğunu biliyor olmalı,

yet the girl falling isn't myself,

ama düşen kız ben değilim,

or she is myself,

ya da benim,

but a self I took of my own volition unto myself.

ama irademle kendim diye kabul ettiğim biri.

Forever. With grace.

Sonsuza kadar. Zarafetle.

This happened.

Olan bu.

(Applause)

(Alkış)

I'll read just one more. I don't usually say that.

Son bir tane okuyacağım. Genelde bunu söylemem.

I like to just end.

Sadece bitirmek hoşuma gider.

But I'm afraid that Ricky will come out here

Ama korkarım ki Ricky buraya gelip

and shake his fist at me.

yumruğunu bana sallayacak.

This is called "Old Man," appropriately enough.

Bu şiirin adı "Yaşlı Adam," yeterince uygun.

"Special: big tits,"

Özel Sayı. Büyük memeler.

Says the advertisement for a soft-core magazine

Diyor mahallemizdeki gazetecide duran

on our neighborhood newsstand.

hafif bir derginin reklamı.

But forget her breasts.

Ama göğüslerini unut.

A lush, fresh-lipped blond,

Gösterişli, körpe dudaklı bir sarışın,

skin glowing gold, sprawls there,

teni altın gibi pırıl pırıl, sereserpe uzanmış,

resplendent.

muhteşem.

60 nearly, yet these hardly tangible,

Nerdeyse 60'ımda bu soyut,

hardly better than harlots, can still stir me.

fahişelerden bir farkı olmayan şeyler beni hala heyecanlandırıyor.

Maybe a coming of age in the

Belki de duyusal Amerikan karanlığında

American sensual darkness,

bir yaş dönümüydü,

never seeing an unsmudged nipple,

lekeli bir meme ucu

an uncensored vagina,

sansürlenmemiş bir vajina görmeden,

has left me forever infected

beni sonsuza dek hastalıklı bırakan

with an unquenchable lust of the eye.

gözün tatmin edilebilen şehvetiyle.

Always that erotic murmur,

Hep o erotik mırıltı

I'm hardly myself

Ben, ben değilim

if I'm not in a state of incipient desire.

eğer yeni başlayan bir arzu hali içinde değilsem.

God knows though,

Ama Tanrı biliyor ki

there are worse twists your obsessions can take.

saplantılar daha kötü şeylere de dönüşebilir.

Last year in Israel, a young ultra-orthodox Rabbi

Geçen yıl İsrail'de genç bir ortodoks haham

guiding some teenage girls through the Shrine of the Shoah

bir grup genç kızı soykırım bölgesinde gezdirirken

forbade them to look in one room.

bir odaya girmelerini yasakladı.

Because there were images in it he said were licentious.

Çünkü bu odada ahlaksız olduğunu söylediği görüntüler vardı.

The display was a photo. Men and women stripped naked,

Bahsettiği görüntü bir fotoğraftı. Kadın ve erkekler çırılçıplak,

some trying to cover their genitals,

bazıları jenital organlarını kapamaya çalışıyor,

others too frightened to bother,

diğerleri bununla uğraşamayacak kadar korkmuş

lined up in snow

karda dizilmiş

waiting to be shot and thrown into a ditch.

vurulup bir çukura atılmayı bekliyorlar.

The girls, to my horror,

Kızlar da korktuğum gibi

averted their gaze.

bakışlarını çevirdiler.

What carnal mistrust had their teacher taught them.

Öğretmenleri ne kadar cinsel bir güvensizlik öğretmiş onlara.

Even that though. Another confession:

Bunu bile. Başka bir itiraf:

Once in a book on pre-war Poland,

Bir keresinde savaş öncesi Polonya'yla ilgili bir kitapta,

a studio portrait, an absolute angel,

kendimi eziyet görmüş, eziyet eden gözleriyle

an absolute angel with tormented, tormenting eyes.

bir meleğin, gerçek bir meleğin stüdyoda çekilmiş

I kept finding myself at her page.

fotoğrafının olduğu sayfada buluyordum.

That she died in the camps made her --

Nazi kampında ölmüş olması --

I didn't dare wonder why --

Nedenini merak etmeye cesaret edemedim--

more present, more precious.

onu daha mevcut ve daha değerli yapıyordu.

Died in the camps, that too people --

Kamplarda öldü, bu da insanların --

or Jews anyway --

ya da Yahudilerin --

kept from their children back then.

çocuklarından sakladıkları bir şeydi o zamanlar.

But it was like sex, you didn't have to be told.

Ama seks gibiydi, sana anlatılmasına gerek yoktu.

Sex and death, how close they can seem.

Seks ve ölüm, birbirlerine ne kadar da yakın.

So constantly conscious now of death moving towards me,

Şimdi bana doğru ilerleyen ölümün varlığını sürekli hissediyorum,

sometimes I think I confound them.

sanırım bazen ikisini karıştırıyorum.

My wife's loveliness almost consumes me.

Karımın tatlılığı beni nerdeyse tüketiyor.

My passion for her goes beyond reasonable bounds.

Ona olan tutkum mantık sınırlarının ötesinde.

When we make love, her holding me

Seviştiğimizde, bana sarıldığında

everywhere all around me,

her yerimi çevreleyerek,

I'm there and not there.

Hem ordayım, hem değilim.

My mind teems, jumbles of faces, voices, impressions,

Zihnim çalışıyor, karışık yüzler, sesler, duygular,

I live my life over, as though I were drowning.

Hayatımı bir daha yaşıyorum sanki boğuluyormuş gibi.

Then I am drowning, in despair

Sonra onu bırakacak olmanın

at having to leave her,

umutsuzluğuyla bağırıyorum,

this, everything, all,

bu, herşey, hepsi,

unbearable, awful.

dayanılmaz, korkunç.

Still, to be able to die

Hala ölebilecek olmak

with no special contrition,

özel bir pişmanlık duymadan,

not having been slaughtered, or enslaved.

öldürülmeden ya da esir edilmeden.

And not having to know history's next

Ve tarihin bir sonraki

mad rage or regression,

korkunç öfkesi ya da gerilemesini görmek zorunda kalmadan,

it might be a relief.

bu bir teselli olabilir.

No. Again, no.

Hayır. Yine, hayır.

I don't mean that for a moment.

Bir anlığına bile bunu kast etmedim.

What I mean is the world holds me so tightly --

Kast ettiğim dünya bana iyice sarılmış --

the good and the bad --

iyisi ve kötüsüyle --

my own follies and weakness

benim kendi ahmaklıklarım ve zayıflığım

that even this counterfeit Venus

bu sahte Venüs bile

with her sham heat, and her bosom probably plumped

yapmacık ısısı ve büyük ihtimalle jelle şişirilmiş göğüsleriyle

with gel, so moves me

beni o kadar etkiliyor ki

my breath catches.

nefesim kesiliyor.

Vamp. Siren. Seductress.

Vamp. Siren. Baştan çıkarıcı.

How much more she reveals

Bildiğinden daha fazlasını

in her glare of ink than she knows.

ifşa ediyor dergideki bakışıyla.

How she incarnates

Nasıl da canlandırıyor

our desperate human need for regard,

umutsuz kabul görme ihtiyacımızı,

our passion to live in beauty,

güzellik içinde yaşama tutkumuzu,

to be beauty, to be cherished by glances,

güzel olma, bakışlarla değer verilme tutkumuzu,

if by no more, of something like love,

dahası, sevgi gibi bir arzuyu,

or love.

ya da sevgiyi.

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkış)