"Chasms" | Asali DeVan Ecclesiastes

Çeviri: İremsu Savaş Gözden geçirme: Eren Gokce

There are some chasms so deep and so wide,

Bazı uçurumlar öyle derin ve engindir ki,

we find it hard to imagine how we'll ever make it to the other side.

diğer tarafa nasıl geçeceğimizi hayal etmek bile zor gelir.

That space between who we are and who we want to be,

Olduğumuz kişi ve olmak istediğimiz kişi arasındaki boşluk,

the gaps between our high ideals

yüksek ideallerimiz ve temel gerçekliklerimiz

and our base realities.

arasındaki farklar.

The distance between what we say

Söylediğimiz ve gerçekte söylemek istediğimiz

and what we really mean.

şeyler arasındaki mesafe.

The raging river that flows between what actually happened

Gerçekte olan ile elverişli hatıralarımız arasında akıp giden

and our convenient memories.

hırçın nehir.

The lies we tell ourselves are lakes,

Kendimize söylediğimiz yalanlar göllerdir,

overflowing their banks,

kıyılarından taşarlar,

flooding our speech with waters, caustic and rank.

su, aşındırıcı ve acıyla sözlerimize taşar.

The only bridge is the truth,

Tek köprü gerçektir,

passing through me and you, as we look one another eye to eye.

biz göz göze bakarken benden sana geçen köprü.

But so often, that look is filled with our hesitations,

Fakat bu bakış sık sık tereddütlerle doludur

and we can't help but glance to the side.

ve karşı tarafa göz atmaktan kendimizi alamayız.

See, we've long ago let go of the language

Daha yumuşak taraflarımızı tanımladığımız

with which we describe our softer parts.

dili bırakalı çok oluyor, görüyorsunuz.

We learn early that those with softer hearts suffer.

Yumuşak kalplilerin daha çok acı çektiklerini erkenden öğreniyoruz.

So we allow lean emotion to reign,

Duyguların hüküm sürmesine izin veriyoruz,

never noticing that only strain has been the fruit of our restraints.

hiçbir zaman çok gayret etmenin,

kısıtlarımızın meyvesi olduğunu fark etmiyoruz.

We haven't escaped pain.

Acıdan kaçmadık.

And our battle scars are far from faint.

Ve savaş izlerimiz sönükleşmekten çok uzakta.

Yet and still, despite our desire and willingness to heal,

Ve iyileşmeye olan isteğimize rağmen,

we often find ourselves fighting hard in the paint,

sık sık kendimizi bir resimde çok sıkı bir şekilde savaşırken buluyoruz,

holding onto false images of everything we ain't.

aslında bizim olmadığımız yanlış görüntülere sıkıca sarılıyoruz.

So while our dream coincide, our fears collide.

Yani hayallerimiz uyuşurken korkularımız çarpışıyor.

And we want to know one another, but think we can't.

Ve birbirimizi tanımak istiyoruz, ama yapamayacağımızı düşünüyoruz.

The gulf between empathy and equity

Empati ve eşitlik arasındaki uçurum

is as unfathomable as the fissures that line our collective integrity.

kolektif bütünlüğümüzü oluşturan çatlaklar kadar net değildir.

And we spend eternal eternities

Ve sonsuzlukları

trying to translate that into virtue.

bunu erdeme dönüştürmeye çalışırken harcıyoruz.

Perhaps you have met one or two of the virtuous on your path.

Belki de yolunuzda bir ya da iki erdem ile karşılaştınız.

They are only very few,

Onlar çok az

and I know that I have, from time to time,

ve biliyorum ki zaman zaman

mistaken pretenders for real,

sahtekârları gerçeklerle karıştırdım,

yet still make room for the possibility that it's I who's been pretending.

ama ben rol yapıyormuşum gibi bir olasılığa yol açıyorum.

Please, bear with me, I'm still mending,

Lütfen sabırlı olun, hâlâ düzeltmeye çalışıyorum.

but I'm no longer bending to the will of my injuries,

Artık yaralarımın iradesine

nor my injurers.

ya da yaralayıcılarıma boyun eğmiyorum.

I much prefer to stretch my arms like Nüt until I become the sky.

Nüt gibi kollarımı gökyüzü olana kadar uzatmayı tercih ederim.

I'd rather stretch my tongue with truth,

Doğruluk ile dilimi uzatmayı tercih ederim,

our bridge to cross when we look one another in the eye.

birbirimizin gözüne baktığımızda, geçeceğimiz köprü.

But the tongue, like the heart, gets tired.

Ama dil kalp gibi yorulur.

The weak make it hard for the strong to stay inspired,

Zayıflar güçlülerin ilham almasını zorlaştırır,

like the lost prevent the found from escaping the mire,

kayıp olanın, bulunmuş olanın bataklıktan çıkmasına engel olması

and the degraded stop the enlightened from taking us higher.

ve değersizlerin, aydınların bizi yükseğe çıkarmasına engel olması gibi.

But no matter what you hear from the mouths of these liars,

Fakat bu yalancıların ağızlarından ne duyarsanız duyun,

we are one people

biz tek bir insanız

with one destiny and the common enemy,

tek bir kaderi ve ortak bir düşmanı olan

that's why it really stresses me to see our hearts so tattered,

ve kalplerimizin paramparça olduğunu görmek beni gerçekten geriyor,

our minds so scattered,

zihinlerimiz çok dağınık,

our egos so easily flattered.

egomuz kolayca pohpohlanıyor.

We're enslaved, yet think of our shackles as gifts.

Bizler köleleştirildik, prangalarımızı da hediye olarak düşünelim.

Rather than resist our masters, we let them widen our rifts,

Ustalarımıza direnmek yerine, akılsız maddeci keşler gibi

like mindless, material junkies,

uçurumlarımızı genişletmelerine izin veriyoruz,

we seek that which lowers, not lifts.

bizi yukarı taşıyanı değil, aşağı çekeni arıyoruz.

But somewhere in our midst,

Fakat aramızda bir yerlerde

there's been a paradigm shift.

bir paradigma değişimi oldu.

Justice is getting restless in its chains.

Adalet zincirlerinde huzursuzluk oluyor.

Our youth find it useless to separate their souls from their brains,

Gençlerimiz ruhları ile beyinlerini ayırmayı gereksiz buluyor,

their truth is ingrained, their integrity insustained.

doğruları kökleşmiş, bütünlükleri sürdürülemez olmuş.

Let me call your attention to those who serve as examples.

Buna örnek olanlara dikkatinizi çekeyim.

Those who daily give their all,

Herkese her şeylerini verenler

but their reserves are still ample.

ama rezervleri hâlâ bol miktarda.

Those who battle friend and foe,

Arkadaş ve düşmanları ile savaşanlar,

yet their hope is never trampled,

umutları hâlâ çiğnenmemiş,

they make music, never sample,

müzik yapıyorlar, hiç örneklemiyorlar

and the world's ugly could never cancel

ve dünyanın çirkinliği onların bileşeni olan doluluğu

the fullness and the sweetness of their composition.

ve tatlılığı hiçbir zaman yok edemez.

Nor the unadulterated truth of their mission.

Ne de onların görevlerinin saf gerekliğini.

It's time we shut our mouths and listen.

Ağızlarımızı kapatıp dinlemenin zamanı geldi.

Close our eyes and pray

Gözlerinizi kapatın ve dua edin,

for the humility and the guidance

alçak gönüllülük ve rehberliği

to follow them to the way.

takip edebilmek için.

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkış)

(Cheers)

(Tezahürat)

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkış)

(Cheers)

(Tezahürat)

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkış)

Thank you all so much,

Hepinize çok teşekkürler,

you have no idea how fulfilling and energizing that is.

bunun ne kadar tatmin edici ve enerji verici olduğunu bilemezsiniz.

For the past three years,

Geçtiğimiz üç yıl,

I've had the privilege of codesigning with my neighbors

komşularımla birlikte New Orleans'ta

"Under The Bridge" (Köprü Altı) olarak bilinen

a space in New Orleans known as Under the Bridge.

bir yerde tasarım yapma ayrıcalığım oldu.

In 1966, Interstate 10 landed on the Tremé neighborhood,

1996 yılında Interstate 10 Tremé mahallesine iniş yaptı,

displacing 326 black-owned businesses,

326 siyahi sahibi olan işletmenin,

300'den fazla meşe ağacının yerini aldı,

over 300 live oak trees,

bölgenin en başarılı siyahi ticari bölgesini etkili bir şekilde yok etti,

effectively destroying the region's most successful black commercial district,

nesiller arası serveti bozdu

disrupting intergenerational wealth

ve ülkenin en eski Afrika kökenli Amerikan mahallesinin

and truly unraveling the fabric

kumaşını gerçekten çözdü.

of the nation's oldest African American neighborhood.

Bugün 45 yıllık toplum savunuculuğunun ardından,

Today, after 45 years of community advocacy,

500 saatlik toplum katılımı,

after 500 hours of community engagement

80 saatlik toplum tasarımından sonra,

and 80 hours of community design,

2018'de binlerce sakinin sesini,

we are so excited that in 2018,

yerel, federal ve hayırsever ortaklarımızın

after capturing the voices of thousands of residents

desteğini aldıktan sonra çok heyecanlıyız.

and the support of our local, federal and philanthropic partners,

Şehir dünyayı dönüştürmenin 300. yılını kutlarken

as the city celebrates 300 years of transforming the world,

we will get to transform 19 blocks under the Interstate into community space,

Interstate altında 19 bloku,

siyahilerin sahip olduğu iş yerleri olan,

into black-owned businesses,

Claiborne Koridoru Kültürel Yenilik Bölgesi

in the form of the Claiborne Corridor Cultural Innovation District.

şeklindeki topluluk alanlarına dönüştüreceğiz.

(Tezahürat)

(Cheers)

(Alkış)

(Applause)

We will be bridging time, we will bridge memory,

Zamanla köprü kuracağız, hafızaya köprü kuracağız,

we will bridge disparity and injustice,

eşitsizliğe ve adaletsizliğe köprü kuracağız

and we can't wait to see you all on the other side.

ve hepinizi diğer tarafta görmeye sabırsızlanıyoruz.

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkış)