"Chasms" | Asali DeVan Ecclesiastes

Translator: Shajwan Muhammad Reviewer: Daban Q Jaff

There are some chasms so deep and so wide,

چەند بۆشاییەکی قووڵ و فراوان لێرە ھەن،

we find it hard to imagine how we'll ever make it to the other side.

قورسە لامان بیھێنینە پێش چاومان کە چۆن دەیبەین بۆ لاکەی تر.

That space between who we are and who we want to be,

بۆشایی نێوان ئەوەی کێین و دەمانەوێت ببین بە کێ،

the gaps between our high ideals

بۆشاییەکانی نێوان بیرۆکە بڵندەکانمان

and our base realities.

و ڕاستییە بنچینەییەکانمان.

The distance between what we say

دووری نێوان ئەوەی دەیڵێین

and what we really mean.

و مەبەستی ڕاستەقینەمان.

The raging river that flows between what actually happened

ڕووباری توڕە کە لێشاو دەکات بە نێوان ئەوەی بەڕاستی ڕوویداوە

and our convenient memories.

و یادەوەرییە لەبارەکانمان.

The lies we tell ourselves are lakes,

ئەو درۆیانەی کە بە خۆمانی دەڵێین دەریاچەن،

overflowing their banks,

دەڕژێنە ڕۆخی ڕووبارەکانیان،

flooding our speech with waters, caustic and rank.

وتەکانمان پڕ دەکەن لە ئاو، سوتێنەر و خراپی.

The only bridge is the truth,

تاکە پرد ڕاستییە،

passing through me and you, as we look one another eye to eye.

لە نێوان من و تۆ، کاتێک سەیری چاوی یەکتری دەکەین.

But so often, that look is filled with our hesitations,

بەڵام زۆر جار، سەیرکردنەکە پڕە لە دوو دڵیمان،

and we can't help but glance to the side.

و ناتوانین یارمەتیدەر بین تەنھا سەرنج دەدەین.

See, we've long ago let go of the language

ببینە، زۆر لەمێژە ڕێگەمان بە زمانمان داوە بڕوات

with which we describe our softer parts.

زمانێک کە وەسفی بەشە بەسۆزەکانی خۆمانمان پێ دەکرد.

We learn early that those with softer hearts suffer.

زوو فێر دەبین کە خاوەنی دڵە بەسۆزەکان ئازار دەکێشن.

So we allow lean emotion to reign,

بۆیە ڕێگە بە ھەستە لاوازەکان دەدەین فەرمان بکەن،

never noticing that only strain has been the fruit of our restraints.

ھەرگیز تێبینیمان نەکردووە کە تەنھا جۆری ئێمە بۆتە ھۆی سەرکوتکردنمان.

We haven't escaped pain.

ئێمە لە ئازار ڕزگارمان نەبووە.

And our battle scars are far from faint.

و برینەکانی جەنگمان دوورن لە ساڕێژ بوون.

Yet and still, despite our desire and willingness to heal,

ھێشتا، سەرەڕای خواست و ڕازی بوونمان بۆ چارەسەر،

we often find ourselves fighting hard in the paint,

زۆربەی کات بەسەختی لەگەڵ ئازارەکە دەجەنگین،

holding onto false images of everything we ain't.

گرتنی وێنەی ناڕاستی ھەموو ئەو شتانەی کە نابین بەوان.

So while our dream coincide, our fears collide.

بۆیە کاتێک خەونەکەمان ھاوجووت دەبێت، ترسەکانمان بەیەکدا دەکەون.

And we want to know one another, but think we can't.

و دەمانەوێت یەکتر بناسین، بەڵام بیربکەوە ناتوانین.

The gulf between empathy and equity

کەنداوی نێوان ھاودەردی و ڕەوایەتی

is as unfathomable as the fissures that line our collective integrity.

ھێندەی درزەکان بێ بنە کە ھێڵ دەکێشێت بۆ پەیوەستی بە کۆمەڵمان.

And we spend eternal eternities

و ھەتا ھەتایی بەسەری دەبەین

trying to translate that into virtue.

لە ھەوڵدان بۆ وەرگێڕانی بۆ چاکەکاری.

Perhaps you have met one or two of the virtuous on your path.

ڕەنگە یەک یان دوو چاکەکارت لەسەر ڕێگەکەت بینیبێ.

They are only very few,

ئەوان زۆر کەمن،

and I know that I have, from time to time,

و دەزانم کە، لە کاتێک بۆ کاتێکیتر،

mistaken pretenders for real,

ھەڵەی ھاوشێوەی ڕاستیم ھەیە،

yet still make room for the possibility that it's I who's been pretending.

ژوورێک دروست بکە بۆ ئەگەرەکە کە منم وام پیشان داوە.

Please, bear with me, I'm still mending,

تکایە، بەرگەم بگرە، من ھێشتا سواڵ دەکەم،

but I'm no longer bending to the will of my injuries,

بەڵام چیتر ناپاڕێمەوە بۆ ورەی ئازارەکانم،

nor my injurers.

نە بۆ ئازاردەرەکانیشم.

I much prefer to stretch my arms like Nüt until I become the sky.

زیاتر کردنەوەی باسکەکانم لا پەسەندە تا دەبم بە ئاسمان.

I'd rather stretch my tongue with truth,

یاخود زمانم بۆ ڕاستییەکان دەکەمەوە،

our bridge to cross when we look one another in the eye.

کە پردی نێوانمانە کاتێک سەیری چاوی یەکتر دەکەین.

But the tongue, like the heart, gets tired.

بەڵام زمان، وەک دڵ، ماندوو دەبێت.

The weak make it hard for the strong to stay inspired,

لاوازییەکە بۆ بەھێزەکانی سەخت دەکا کە بە سرووشەوە بمێننەوە،

like the lost prevent the found from escaping the mire,

وەک چۆن ون بووێک ڕێ لە دۆزراوەیەک دەگرێت کە لە قوڕ دەربچێت،

and the degraded stop the enlightened from taking us higher.

و بێ نرخەکە ڕۆشنبیرەکە دەوەستێنێت لە بەزرکردنەوەمان.

But no matter what you hear from the mouths of these liars,

بەڵام گرنگ نییە چی دەبیستی لە دەمی درۆزنەکانەوە،

we are one people

ئێمە یەک کەسین

with one destiny and the common enemy,

لەگەڵ یەک چارەنوس و دوژمن،

that's why it really stresses me to see our hearts so tattered,

بۆیە بینینی دڵمان لە بارودۆخی خراپدا،

our minds so scattered,

یان مێشکمان کە پەرش و بڵاوە،

our egos so easily flattered.

یا خۆمان لە کاتی دوڕویی زۆر پەستانم دەخاتە سەر.

We're enslaved, yet think of our shackles as gifts.

ئێمە بەکۆیلە کراوین، بەڵام ھێشتا کەلەپچەکانمان وەکو دیاری دەبینین.

Rather than resist our masters, we let them widen our rifts,

لەجیاتی بەرھەڵستی لە سەرکردەکانمان، ڕێگە دەدەین بۆشاییەکانمان فراوانکەن،

like mindless, material junkies,

وەکو بێ ھۆشێک، کۆنە فرۆشێکی ماددی،

we seek that which lowers, not lifts.

دەگەڕێین بە دوای ئەوەی کێ نزمە، نەک کێ بەرزە.

But somewhere in our midst,

بەڵام لە شوێنێک لە ناوجەرگەی ئێمە،

there's been a paradigm shift.

گۆڕانی وێنەیەک ھەبووە.

Justice is getting restless in its chains.

داد لە زنجیرەکانیدا بێ ئارام دەبێت.

Our youth find it useless to separate their souls from their brains,

گەنجەکانمان جیاکردنەوەی ڕۆحیان لە مێشکیان بە بێ سوود دەزانن،

their truth is ingrained, their integrity insustained.

ڕاستییەکانیان چەسپیون، بەڵام ڕاستییەکانیان بەھێز نین.

Let me call your attention to those who serve as examples.

تکایە ئاگاداری چەند نمونەیەک بن.

Those who daily give their all,

ئەوانەی ڕۆژانە تەواوی خۆیان دەبەخشن،

but their reserves are still ample.

بەڵام پاراستنیان زۆرە.

Those who battle friend and foe,

ئەوانەی شەڕ لەگەڵ ھاوڕێ و دوژمن دەکەن،

yet their hope is never trampled,

ھێشتا ھیوایان لێ نەسەنراوەتەوە،

they make music, never sample,

مۆسیقا دروست دەکەن، نەک نمونە،

and the world's ugly could never cancel

و ناشیرینی جیھان نەیتوانیوە

the fullness and the sweetness of their composition.

تەواوی و شیرینی ئاوازی ئەوان بسڕێتەوە.

Nor the unadulterated truth of their mission.

یان ڕاستییە پاکەکانی ئەرکی ئەوان بسڕێتەوە.

It's time we shut our mouths and listen.

ئێستا کاتی داخستنی دەممان و گوێگرتنمانە.

Close our eyes and pray

چاومان دادەخەین و دەپاڕێینەوە

for the humility and the guidance

بۆ زەبوونی و ڕابەری

to follow them to the way.

بۆ ئاڕاستەکردنیان بۆ ڕێگاکە.

Thank you.

سوپاس.

(Applause)

(چەپڵە)

(Cheers)

(بەخۆشی)

Thank you.

سوپاس.

(Applause)

(چەپڵە)

(Cheers)

(بەخۆشی)

Thank you.

سوپاس.

(Applause)

(چەپڵە)

Thank you all so much,

زۆر سوپاس بۆ ھەمووتان،

you have no idea how fulfilling and energizing that is.

نازانن کە ئەوە چەند ھاندەر و بەجۆشە.

For the past three years,

لە سێ ساڵی ڕابردوودا،

I've had the privilege of codesigning with my neighbors

زۆر خۆشگوزەرانیم ھەبوو لەگەڵ دراوسێکانمدا

a space in New Orleans known as Under the Bridge.

بۆشاییەک لە نیو ئۆڕلنسی ناسراو بە ژێر پردەکە.

In 1966, Interstate 10 landed on the Tremé neighborhood,

لە ١٩٦٦، نێوان ویلایەتی ١٠ دراوسێ لەسەر زەوی Tremé،

displacing 326 black-owned businesses,

لادانی ٣٢٦ بازرگانی ڕەش پێست،

over 300 live oak trees,

لەسەر ٣٠٠ درەختی دار بەڕوو،

effectively destroying the region's most successful black commercial district,

ھەرێمی بازرگانی ڕەش پێستی سەرکەوتوو زۆر بە خراپی لەناو دەبات،

disrupting intergenerational wealth

سامانی نەوەکان پارچەپارچە دەکات

and truly unraveling the fabric

و ڕایەڵەکە بەراستی ڕوون دەکاتەوە

of the nation's oldest African American neighborhood.

ڕایەڵەی کۆنترین دراوسێیەتی نەتەوەیی ئەمریکی و ئەفریقی.

Today, after 45 years of community advocacy,

ئەمڕۆ، دوای ٤٥ ساڵی لایەنگری کۆمەڵ،

after 500 hours of community engagement

دوای ٥٠٠ کاتژمێر پێکداچوونی کۆمەڵ

and 80 hours of community design,

و ٨٠ کاتژمێر نەخشەکێشانی کۆمەڵ،

we are so excited that in 2018,

زۆر دڵخۆشین کە لە ٢٠١٨،

after capturing the voices of thousands of residents

دوای دەستکەوتنی دەنگی ھەزاران دانیشتوو

and the support of our local, federal and philanthropic partners,

و پشتگیری ناوخۆیی، فیدڕاڵ و ھاوبەشە مرۆییەکانمان،

as the city celebrates 300 years of transforming the world,

کە شارەکە ئاھەنگی ٣٠٠ ساڵەی گۆڕینی جیھان دەکاتەوە،

we will get to transform 19 blocks under the Interstate into community space,

١٩ پارچە دەگوازینەوە ژێر نێوان ویلایەتی بۆشایی کۆمەڵ،

into black-owned businesses,

بۆ ناو بازرگانی ڕەش پێستەکان،

in the form of the Claiborne Corridor Cultural Innovation District.

لە شێوەی کلەیبۆن کۆڕیدۆ کلتووری نوێخوازی ھەرێمی.

(Cheers)

(بەخۆشی)

(Applause)

(چەپڵە)

We will be bridging time, we will bridge memory,

لە کات دەپەڕینەوە، لە بیرەوەری دەپەڕینەوە،

we will bridge disparity and injustice,

لە نا دادی و جیاوازی دەپەڕینەوە،

and we can't wait to see you all on the other side.

و زۆر دڵخۆش دەبین بە بینینتان لە لاکەی تر.

Thank you.

سوپاس.

(Applause)

(چەپڵە)