The beauty and complexity of finding common ground | Matt Trombley

Transcriber: Ivana Korom Reviewer: Krystian Aparta

Çeviri: Sara Ozturk Gözden geçirme: Eren Gokce

Hikâyemiz birkaç yıl önce

So our story started several years ago,

when my wife and I got a complaint letter in the mail

eşim ve ben gizli bir komşudan

from an anonymous neighbor.

şikâyet mektubu aldığımızda başladı.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

I'll never forget the way my wife transformed before my eyes

Eşimin gözlerimin önünde

from this graceful, peaceful, sweet woman

bu zarif, barışçıl, tatlı kadından yavrularının korunmaya ihtiyacı olan

into just an angry mother grizzly bear whose cubs needed to be protected.

sinirli bir anne boz ayıya dönüşmesini asla unutmayacağım.

It was intense.

Çok etkileyiciydi.

So here's what happened.

Olaylar şöyle gelişti.

This is our family.

Bu bizim ailemiz.

This is my wife and I and our five awesome kids.

Bu eşim, ben ve 5 harika çocuğumuz.

We're pretty loud, we're pretty rambunctious,

Oldukça gürültü ve delidoluyuz,

we're us.

bu biziz.

You'll notice, though, that two of our children

Yine de iki çocuğumuzun Mary'den ve benden

look a little different than Mary and I,

daha farklı göründüğünü fark etmişsinizdir.

and that's because they came to us through adoption.

Bunun sebebi ise onları evlat edinmiş olmamız.

Our neighbor, though, saw two different-looking children

Komşumuz, her gün evimizin dışında oynayan

playing outside of our house every day

farklı görünümlü iki çocuk görmüş

and came to the conclusion

ve yasadışı bir çocuk bakıcılığı

that we must have been running an illegal day care out of our home.

işi yapıyor olduğumuz sonucuna varmış.

(Murmuring)

(Mırıldanmalar)

We were really angry to have our children stereotyped like that,

Çocuklarımızın bu şekilde kalıba sokulmasına kızgındık

but I know that's a relatively minor example of racial profiling.

ama bunun ırksal profillemenin küçük bir örneği olduğunu biliyorum.

But isn't it sometimes what we all tend to do

Bu, bizden farklı düşünen

with people who think differently,

ya da farklı inanan belki de farklı oy veren

or believe differently or maybe even vote differently?

insanlara yapmaya meyilli olduğumuz şey değil mi?

Instead of engaging as true neighbors,

Gerçek komşular gibi samimi olmak yerine

birbirimize mesafeli olduk

we keep our distance

and our actions towards those

ve onlara karşı olan davranışlarımız

are guided by who we think sees the world as we do

kimin dünyayı bizim gibi görüp

or who we think doesn't.

kimin görmediğine göre şekillendi.

See, what my neighbor suffered from is a condition called agonism.

Bakın komşumun muzdarip olduğu durum çekişme.

And sometimes we all suffer from the same condition.

Bazen biz de aynı durumdan muzdarip oluyoruz.

It's not a medical condition, but it is contagious.

Tıbbi bir durum değil fakat bulaşıcı.

So let's talk a little bit about what agonism is.

Çekişmenin ne olduğu hakkında biraz konuşalım.

My favorite definition of agonism

Çekişme için favori tanımım şu:

is taking a warlike stance in contexts that are not literally war.

"Tam olarak savaş olmayan şartlarda savaşçı bir görüş benimsemek."

Çekişme kelimesi aynı köke sahip olan Yunanca kelimeden geliyor

Agonism comes from the same Greek root word "agon"

ordan da "Mücadele" kelimesini çıkarıyoruz.

from which we get "agony."

How very appropriate.

Ne kadar da uygun.

We all tend to show symptoms of agonism

İlk kez yazar Rick Warren tarafından tanımlanan,

when we hold on to two deeply held beliefs,

son derece tutulan iki inanca bağlandığımızda

first identified by author Rick Warren.

hepimiz çekişmenin semptomlarını göstermeye meyilliyiz.

The first one is that if love someone,

İlki, eğer birisini seviyorsak

we must agree with all they do or believe.

yaptıkları ya da inandıkları her şeyde hemfikir olmalıyız.

And the second is the inverse,

İkincisi ise tam tersi

that if we disagree with someone,

eğer birisiyle hemfikir değilsek

it must mean that we fear or we hate them.

bu, onlardan korktuğumuz ya da nefret ettiğimiz anlamına gelmeli.

Not sure we really recognize the agony this way of thinking brings to us,

Mücadelenin, bu tarz düşünmenin ilişkilerimiz bittiğinde neler getirdiğini

when our relationships die

fark ediyor muyuz emin değilim.

because we think we have to agree or disagree

Çünkü ne olursa olsun hemfikir olmamız

no matter what.

ya da olmamamız gerektiğini düşünüyoruz.

Think about the conversations we've had around Brexit,

Brexit ya da Hong Kong veya İsrail yerleşkeleri,

or Hong Kong,

belki de memurların itham edilmesi

maybe Israeli settlements or perhaps impeachment.

hakkında ettiğimiz sohbetleri düşünün.

I bet we could all think of at least one personal relationship

Bu konular ya da bu konulardan

that's been strained or maybe even ended because of these topics,

feci şekilde daha önemsiz bir konu yüzünden

or tragically,

hayatımızda en az bir ilişkinin

over a topic much more trivial than those.

gerildiğine ya da bittiğine iddiaya girerim.

The cure for agonism is not out of reach.

Çekişmenin tedavisi ulaşılamaz değil.

The question is how.

Asıl soru nasıl olduğu.

So might I suggest two strategies

Tecrübelerimin bana başlamamı öğrettiği

that my experience has taught me to start with.

iki tane strateji önerebilirim.

First, cultivate common ground,

İlki, paylaştığımız şeylere odaklanmamız anlamına gelen

which means focusing on what we share.

ortak görüş ekmek.

I want you to know I'm using my words very, very deliberately.

Kelimelerimi kasti olarak kullandığımı bilmenizi istiyorum.

By "cultivate," I mean we have to intentionally work

"Ekmek"ten kastım birisiyle ortak görüş

to find common ground with someone.

bulabilmek için isteyerek çalışmamız gerektiği.

Just like a farmer works to cultivate the soil.

Tıpkı toprağını ekmek için çalışan çiftçi gibi.

And common ground is a common term,

Ortak görüş yaygın bir terim.

Bu yüzden en azından ne söylemek istemediğimi açıklayayım.

so let me at least explain what I don't mean,

which is I don't mean by common ground that we were exact,

O da şu ki ortak görüşten kastım aynı olmak

or that we totally agree and approve.

ya da tamamen hemfikir olup onaylamak değil.

All I mean is that we find one unifying thing

Demek istediğim tek şey ilişkide diğer insanla

that we can have in a relationship in common with another person.

ortak olacak birleştirici bir şey bulmamız.

You know, sometimes that one thing is hard to find.

Bilirsiniz bazen o bir şeyi bulmak zordur.

Bu yüzden kişisel bir hikâye paylaşmak istiyorum.

So I'd like to share a personal story,

but before I do,

Ama paylaşmadan önce

let me tell you a little bit more about myself.

size kendimden biraz daha bahsedeyim.

I'm Caucasian,

Beyazım,

cisgender male,

cinsiyetim erkek,

middle class, evangelical Christian.

orta sınıf, protestan bir Hristiyanım.

And I know, as soon as some of those words came out of my mouth,

Bu kelimelerin birkaçı ağzımdan çıkar çıkmaz

some of you had some perceptions about me.

bazılarınızın benim hakkımda sezgileri oluştu.

And it's OK,

Bu sorun değil.

I know that not all those perceptions are positive.

O sezgilerin hepsinin pozitif olmadığını biliyorum.

But for those who share my faith,

Benim inancımı paylaşan insanlar

know that I'm about to cut across the grain.

çizgiyi aşmak üzere olduğumu biliyor.

And you may tune me out as well.

Beni duymazdan gelebilirsiniz.

So as we go,

Devam ettiğimde

if you're having a hard time hearing me,

eğer beni dinlerken zorlanıyorsanız

I just gently ask that you reflect

sizden nazikçe düşünüp taşınmanızı ve çekişmeyi

and see if you're buying into agonism.

benimseyip benimsemediğinizi görmenizi istiyorum.

If you're rejecting me

Eğer beni geri çeviriyorsanız

simply because you think you see the world differently than I do,

dünyayı benim gördüğümden daha farklı gördüğünüz içindir.

because isn't that what we're here talking about?

Zaten konuştuğumuz şey de bu değil mi?

Alright, ready?

Pekala hazır mısınız?

So I've been thinking a lot about how to find common ground

Protestan bir Hristiyan olarak

in the area of gender fluidity,

cinsiyet bağımsızlığı konusunda nasıl ortak bir görüş

as an evangelical Christian.

bulabileceğimi düşünüyordum.

For Christians like me,

Benim gibi Hristiyanlar

we believe that God created us man and woman.

Tanrının bizi kadın ve erkek olarak yarattığına inanır.

So what do I do?

Peki ne yapıyorum?

Do I throw up my hands and say,

Havlu atıp

"I can't have a relationship with anybody who is transgender

"Transeksüel ya da LGBTQIA

or LGBTQIA?"

olan birisiyle ilişkim olamaz." mı diyorum?

No.

Hayır.

That would be giving into agonism.

Bu çekişmeye boyun eğmek olurdu.

So I started looking at the foundational aspects of my faith,

Ben de inancımın temel görüşlerine bakmaya başladım.

the first of which

O da şu ki:

is that of the three billion genes that make us human --

Bizi insan yapan 3 milyar genin-

and by the way, we share 99.9 percent of those genes --

bu arada o genlerin 99.9'unu paylaşıyoruz-

that I believe those three billion genes are the result of an intelligent designer.

o 3 milyar genin zeki bir tasarımcı sayesinde olduğuna inanıyorum.

And that immediately gives me common ground with anybody.

Bu da hemen bana başka birisiyle ortak görüş sağlıyor.

What it also gives me ...

Aynı zamanda

is the belief that each and every one of us

bana, her birimize

have been given the right to life

aynı zeki tasarımcı tarafından

by that same intelligent designer.

yaşama hakkı verildiği inancını sağlıyor.

I dug deeper though.

Yine de derinlere indim.

I found that my faith didn't teach me

İnancımın bana

to start relationships by arguing with somebody

birisiyle, o inandığım şeye inanana kadar

until they believed what I believed,

ya da onu ikna edene kadar tartışarak

ilişki başlatmamı öğretmediğini fark ettim.

or I convinced them.

No, it taught me to start relationships

Bana, insan ırkının eşit bir üyesi

by loving them as a coequal member of the human race.

oldukları için onları severek ilişki başlatmamı öğretti.

Dürüst olmak gerekirse yine de

Honestly though,

some who share my faith draw a line

inancımı paylaşan bazıları çizgi çekiyor

and refuse to address somebody by their preferred gender pronoun.

ve birisine tercih edilen cinsiyet adıyla hitap etmeyi reddediyor.

But isn't that believing the lie that in order for me to honor you,

Ama bu, sizi onurlandırmak için inandığım şeyden vazgeçmem gerektiği

I have to give up what I believe?

yalanına inanmak değil mi?

Come back in time with me --

Zamanda geriye gidelim.

let's say it's 20 years ago,

Diyelim ki 20 yıl geriye gittik

and Muhammad Ali comes to your doorstep.

ve Muhammed Ali kapınıza geldi.

And you open the door.

Kapıyı açtınız.

Would you address him as Muhammad Ali

Ona Muhammed Ali diye mi,

or his former name of Cassius Clay?

yoksa eski ismi Cassius Clay diye mi hitap ederdiniz?

I'm guessing that most of you would say Muhammad Ali.

Birçoğunuz Muhammed Ali derdi diye tahmin ediyorum.

And I'm also guessing that most of you

Aynı zamanda birçoğunuz

wouldn't think we'd have to immediately convert to Islam,

sadece ismini kullandığımız için

just by using his name.

İslamiyete geçmemiz gerektiğini düşünmezdi.

To honor him would cost me, would cost any of us

Ona saygı duymak bana, hiçbirimize

absolutely nothing,

bir şeye mal olmazdı.

and it would give us the common ground to have a relationship.

Bir ilişkiye sahip olmak için bize ortak görüş verirdi.

And it's the relationship that cures agonism,

Çekişmeyi iyileştiren şey de ilişki.

not giving up what we believe.

İnandığımız şeyden vazgeçmemek değil.

So for me to honor my faith,

İnancımı onurlandırmak benim için

it means rejecting these rigid symptoms of agonism.

çekişmenin bu katı semptomlarını reddetmek anlamına geliyor.

Meaning, I can and I will love you.

Demek istediğim, sizi sevebilirim ve seveceğim.

I can and I will accept you,

Sizi kabul edebilirim ve edeceğim.

and I don't have to buy into the lie

Bir şeyleri yaparsam

that if I do these things, I have to give up what I believe

inandığım şeyden vazgeçmek ya da sizden korkmak ve nefret etmek

or chose to fear and hate you.

zorunda olduğum yalanına uymayacağım.

Because I'm focusing on what we have in common.

Çünkü sahip olduğumuz ortak şeylere odaklanıyorum.

When you can find even the smallest bit of common ground with somebody,

Birisiyle en küçük bir ortak görüş dahi bulduğunuzda

it allows you to understand just the beautiful wonder

bu, diğer insanın güzelliğini,

and complexity

karmaşasını ve görkemini

and majesty of the other person.

anlamanızı sağlıyor.

Our second strategy

İkinci stratejimiz

gives us room to (Inhales)

bize (nefes alır)

breathe.

nefes alabilmemiz,

To pause.

duraklamamız,

To calm down.

sakinleşmemiz,

To have the kind of relationships that cure agonism.

çekişmeyi iyileştiren türden ilişkilere sahip olmamız

And how to keep those relationships alive.

ve bu ilişkileri canlı tutmamız için bize yer açıyor.

Our second strategy is to exchange extravagant grace.

İkinci strateji abartılı nezaketi değiştirmek.

(Laughs)

(Güler)

Tekrar ediyorum kelimeleri önemsiz göstermiyorum.

Once again, I'm not mincing words --

by grace, I don't mean we should all go sign up for ballet,

Nezaketten kastım gidip baleye yazılmamız gerektiği değil.

that would be weird.

Bu tuhaf olurdu.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

What I mean is not canceling everything over one mistake.

Demek istediğim tek bir hata yüzünden her şeyi rafa kaldırmamak.

Even if that mistake personally offended you.

O hata sizi belki de derinden

Maybe even deeply.

rencide etmiş olsa bile.

Perhaps Holocaust survivor Corrie ten Boom put it best

Belki de Holokosttan sağ kalan Corrie ten Boom

when she said,

"Affetmek, sadece o mahkumun ben olduğumu

"To forgive is to set a prisoner free,

fark etmek için bir mahkumu özgür bırakmaktır."

only to realize that prisoner was me."

dediğinde en iyi şeyi söylemişti.

My faith teaches me that we humans will never be perfect,

İnancım bana kendim de dahil olmak üzere biz insanların

myself very much included.

asla mükemmel olmayacağını öğretiyor.

So we need the grace of a savior,

Bu yüzden benim için İsa olan

who for me is Jesus.

bir kurtarıcının nezaketine ihtiyacımız var.

And while I define grace in the context of my faith,

Nezaketi kendi inancım bağlamında tanımlarken

I know there's a lot of other people who have defined it differently

bunu farklı bir şekilde ve farklı yollarla tanımlayan

birçok insan olduğunu biliyorum.

and in different ways.

One of my favorites is radio broadcaster Oswald Hoffmann, who said,

Favori tanımım radyo yayıncısı Oswald Hoffman'ın yaptığı:

"Grace is the love that loves the unlovely

"Nezaket, sevimsizi ve sevilmeyeni

and the unlovable."

seven sevgidir."

And I just love that picture of grace.

Nezaketin bu resmini seviyorum.

Because I know I am,

Çünkü öyle olduğumu biliyorum

and maybe a lot of you can think of a time

ve belki birçoğunuz hepimizin oldukça

when we're just pretty dadgum unlovable.

sevilmeyen olduğumuz zamanları düşünebilirsiniz.

So it would be the height of hypocrisy,

Yani inancıma tiksindirici demeye,

dare I say repulsive to my faith,

Tanrıdan gelen kayıtsız şartsız

for me to accept

nezaket ve sevgiyi kabul etmeye

the unconditional, unqualified grace and love from God

ve arkamı dönüp

and then turn around

sana gösterdiğim sevgiye şart koymaya

and put one precondition on the love I give you.

cesaret etmem riyakarlık olurdu.

What in the world would I be thinking?

Aklım neredeydi?

And by extravagant, I mean over the top,

Abartılıdan kastım sadece bir kutucuğu işaretlemek değil,

not just checking a box.

beklenenden daha fazla demek.

We can all remember when we were kids

Çocukken, ebeveynlerimizin bizi

and our parents forced us to apologize to somebody

birisinden özür dilemeye zorladığını

and we walked up to them and said, (Angrily) "I'm sorry."

ve onlara yürüyüp (öfkeyle) "Üzgünüm." dediğimizi hatırlarsınız.

We just got it over with, right?

Bununla başa çıkmıştık değil mi?

That's not what we're talking about.

Bahsettiğimiz şey bu değil.

What we're talking about is not having to give someone grace

Bahsettiğimiz şey, birisine nezaket göstermek

but choosing to and wanting to.

zorunda kalmamız değil bunu seçmemiz ve istememiz.

That's how we exchange extravagant grace.

Abartılı nezaketi böyle değiştirebiliriz.

Listen, I know this can sound really, really theoretical.

Dinleyin bu kulağa oldukça teorik gelebilir.

So I'd like to tell you about a hero of mine.

Size kendi kahramanımdan bahsetmek istiyorum.

A hero of grace.

Nezaketin bir kahramanından.

It's 2014.

Yıl 2014.

In Iran.

Yer İran.

And the mother of a murdered son is in a public square.

Öldürülmüş bir oğlanın annesi şehir meydanında duruyor.

The man who murdered her son is also in that square,

Oğlunu öldüren o adam da

by a gallows,

darağacında,

on a chair of some kind,

sandalye gibi bir şeyin üstünde,

a noose around his neck

boynunda bir ilmek,

and a blindfold over his eyes.

gözlerinde gözbağıyla orada.

Samereh Alinejad

Samereh Alinejad'a

had been given the sole right under the laws of her country

ülkesinin yasaları altında

to either pardon this man

bu adamı bağışlaması

or initiate his execution.

ya da infazını başlatması yegane hakkı verilmişti.

Put another way, she could pardon him

Bir başka deyişle onu bağışlayabilir

or literally push that chair out from underneath his feet.

ya da tam anlamıyla o sandalyeyi ayaklarının altından itebilirdi.

(Exhales)

(Nefes verir)

I just ...

Ben--

I can't picture the agony going through both Samereh and this man

Samereh ve o adam arasındaki mücadeleyi

at the time.

hayal edemiyorum.

Samereh with her choice to make,

Samereh'in alması gereken bir karar vardı.

and this man, in the account that I read, was just weeping,

O adam, okuduğum bir raporda,

just begging for forgiveness.

ağlıyordu, affedilmek için yalvarıyordu.

And Samereh had a choice.

Samereh seçimini yaptı.

And she chose in that moment to walk up to this man

O anda adama yaklaştı

and to slap him right across the face.

ve yüzüne bir tokat indirdi.

And that signaled her pardon.

Bu onun bağışlama şekliydi.

It gets better.

Daha da iyisi.

Right afterwards, somebody asked her,

Hemen sonrasında ona sorular sordular,

they interviewed her, and she was quoted as saying,

onunla röportaj yaptılar.

"I felt as if rage vanished from within my heart

"Sanki öfke kalbimden yok olmuş

and the blood in my veins began to flow again."

ve damarlarımdaki kan tekrar akmaya başlamış gibi hissettim." dedi.

Isn't that incredible?

İnanılmaz değil mi?

I mean, what a picture of grace, what a hero of grace.

Ne güzel bir nezaket resmi, ne güzel bir nezaket kahramanı.

And there's a lesson in there for all of us.

Burada hepimiz için bir ders var.

That as theologian John Piper said,

Teolog John Piper'ın da dediği gibi:

"Grace is power, not just pardon."

"Nezaket güçtür, sadece bağışlamak değildir."

And if you think about it,

Üzerine düşünürseniz

grace is the gift we give someone else in a relationship

nezaket, ilişkide birisine verdiğimiz

that says our relationship is way more important

ve ilişkimizin bizi ayıran şeylerden daha önemli olduğunu gösteren

than the things that separate us.

bir hediyedir.

And if you really think about it some more,

Üzerine bir süre daha düşünürseniz

we all have the power to execute in our relationships,

hepimiz ilişkimizi infaz etmek ya da bağışlamak için

or to pardon.

güce sahibiz.

We never did find out the identity of our anonymous neighbor.

Gizli komşumuzun kimliğini asla bulamadık.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

But if we did, I'd hope we'd simply say,

Ama eğer bulsaydık

"Can we have coffee?"

"Kahve içebilir miyiz" derdik.

And maybe there's somebody you need to have coffee with

Belki de birlikte kahve içmeniz ve onlarla ortak görüş

and find your common ground with them.

bulmanız gereken birisi vardır.

Or maybe there's somebody you're in a relationship with

Ya da belki ilişkide olduğunuz ve abartılı nezaketi

and you need to exchange extravagant grace.

değiştirmeniz gereken birisi vardır.

Maybe go first.

Belki de önden buyurmalısınız.

These two strategies have taught me

Bu iki strateji ilişkilerimdeki

how to exchange extravagant grace in my relationships

abartılı nezaketi nasıl değiştirebileceğimi

and to enjoy the beautiful design of my neighbors.

ve komşularımın güzel tasarımlarının tadını çıkarmamı öğretti.

I want to continue to choose relationships over agonism.

Çekişmeye karşı ilişkileri seçmeye devam etmek istiyorum.

Will you choose to join me?

Bana katılmayı seçer misiniz?

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkış)