How kids can help design cities | Mara Mintzer

Çeviri: Özge Belen Gözden geçirme: Figen Ergürbüz

Our society routinely makes decisions

Toplumumuz, düzenli olarak

without consulting a quarter of the population.

nüfusun bir çeyreğine hiç sormadan kararlar alıyor.

We're making choices about land use, energy production and natural resources

Toplumun düşünce ve deneyimleri olmadan toprak kullanımı,

enerji üretimi ve doğal kaynaklar konusunda seçimler yapıyoruz.

without the ideas and experiences of the full community.

The car, an inanimate object, has more say over public policy

Cansız bir cisim olan araç, kamu politikası üzerinde

than this group of citizens.

bu vatandaş grubundan daha fazla söz sahibi.

Can you guess which group I'm talking about?

Hangi gruptan bahsettiğimi tahmin edebilir misiniz?

It's children.

Çocuklar.

I work in urban design, and not surprisingly,

Şehir tasarımında çalışıyorum ve beklendiği gibi,

most cities are designed by adults.

çoğu şehir yetişkinler tarafından tasarlanıyor.

Urban planners, architects, developers, politicians,

Şehir planlamacıları, mimarlar, geliştiriciler, politikacılar

and occasionally, a few loud citizens.

ve ara sıra birkaç yüksek sesli vatandaş.

Rarely do you consider the voices of a group of four-year-olds,

Dört yaşında bir grup çocuğun sesi, belediye meclislerindeki

barely tall enough to reach the podium at city council chambers.

podyumlara ulaşacak kadar uzun olduğunu düşünmezsiniz.

But today, I want to ask you this:

Bugün, size şunu sormak istiyorum:

What would happen if we asked children to design our cities?

Çocuklardan şehirlerimizi tasarlamalarını isteseydik ne olurdu?

(Laughter)

(Kahkahalar)

Back in 2009, I was introduced to a small group of people

2009 yılında, Boulder, Colorado'da çocuk dostu bir şehir girişimi başlatmak isteyen

who wanted to start a child-friendly city initiative in Boulder, Colorado.

küçük bir grup insanla tanıştım.

I come from a family of civil rights advocates,

Medeni hakların savunucusu olan bir aileden geliyorum

and I had spent my career until that point

ve kariyerimi bu noktaya kadar

working with low-income children and families.

düşük gelirli çocuk ve ailelerle çalışarak getirdim.

But I had never heard of a child-friendly city initiative before.

Ama daha önce hiç çocuk dostu bir şehir girişimi duymamıştım.

So I figured its purpose would be to address some of the frustrations

Bu yüzden, amacının küçük bir çocuğun ebeveyni olarak karşılaştığım

I had encountered as the parent of a young child.

bazı hayal kırıklıklarını karşılamak olduğunu düşünmüştüm.

Perhaps we would advocate for more changing tables in restaurants.

Muhtemelen restoranlarda daha fazla bez değiştirme masası olmasını savunurduk.

Or create indoor play spaces for those cold and rainy days.

Ya da soğuk ve yağmurlu günler için kapalı oyun alanları yaratırdık.

In other words, make the city more hospitable to children and families.

Başka bir deyişle, şehri çocuklara ve ailelere daha elverişli hâle getirirdik.

It wasn't until after I committed to this project

Ancak proje başladıktan sonra düşündüklerimin hepsinin

that I realized I had it all wrong.

yanlış olduğunu fark ettim.

We wouldn't be designing better cities for children.

Çocuklar için daha iyi şehirler tasarlamayacaktık.

Children would be designing better cities for themselves,

Çocuklar kendileri için daha iyi şehirler tasarlayacaklardı

ve bizler için de tabii.

and for the rest of us, too.

Now, I bet you're skeptical about this idea.

Şimdi, eminim ki bu fikre şüpheci yaklaşıyorsunuz.

And honestly, I was, too.

Dürüst olmak gerekirse, ben de öyleydim.

I mean, there must be a reason the voting age is 18.

Demek istediğim, oylama yaşının 18 olmasının bir sebebi olmalı.

(Laughter)

(Kahkahalar)

How could children possibly understand complex ideas

Çocuklar, uygun maliyetli konut krizi ya da ulaşım ana planının

such as the affordable housing crisis

nasıl geliştirileceği gibi

or how to develop a transportation master plan?

karmaşık fikirleri nasıl anlayabilirler?

And even if they had ideas, wouldn't they be childish?

Fikirleri olsa bile, çocuksu olmaz mıydı?

Or unreasonable?

Ya da mantıksız?

Do our cities really need a park made out of candy?

Şehirlerimizin şekerden yapılmış bir parka gerçekten ihtiyacı var mı?

(Laughter)

(Kahkahalar)

Or a bridge with water cannons

Ya da aşağıdaki masum kanocuların üzerine

that fire water onto unsuspecting kayakers below?

su fışkırtan topları olan bir köprü?

(Laughter)

(Kahkahalar)

While these concerns sound legitimate,

Bu endişeler doğru olduğu halde,

I realized that not including children in city planning

şehir planlamasına çocukların dahil edilmemesinin,

was a bigger design problem.

daha büyük bir tasarım problemi olduğunu fark ettim.

After all, shouldn't we include end users in the design process?

Sonuç olarak, asıl kullanıcıları tasarım sürecine dahil etmemeli miyiz?

If we're building a park to be largely used by kids,

Çoğunlukla çocuklar tarafından kullanılacak bir park kuruyorsak,

then kids should have a say in the park's design.

çocuklar bu parkın tasarımında söz sahibi olmalılar.

So with all of this in mind,

Bunların hepsi göz önüne alındığında,

we formed a program called "Growing Up Boulder,"

“Growing Up Boulder” adlı bir program oluşturduk

and my job is to work with children ages zero through 18

ve benim işim yenilikçi şehir tasarım çözümleri bulmak için

yaşları sıfırdan on sekize uzanan çocuklarla çalışmaktı.

to come up with innovative city-design solutions.

How do we do this, you might ask?

'Bunu nasıl yaparız?' diye sorabilirsiniz.

Let me give you a real example.

Siz gerçek bir örnek vereyim.

In 2012, the city of Boulder decided to redesign a large downtown park,

2012'de, Boulder şehri, Sivil Alan olarak bilinen büyük bir şehir parkını

known as the Civic Area.

yeniden tasarlamaya karar verdi.

This space is bounded by a farmers' market on one end,

Bu alan bir ucunda bir çiftçi pazarı,

Boulder Public Library on the other end,

diğer ucunda Boulder Halk Kütüphanesi

and by Boulder Creek, which runs through the middle.

ve ortasından geçen Boulder Deresi ile sınırlandırılmıştı.

The space needed a new design

Alan, derenin kaçınılmaz taşmalarını daha iyi idare edebilmek,

to better handle the creek's inevitable flash floods,

bölgeye güvenlik duygusunu yeniden kazandırabilmek

restore a sense of safety to the area

ve genişletilmiş pazarı desteklemek için

and support an expanded farmers' market.

yeni bir tasarıma ihtiyaç duyuyordu.

So from 2012 through 2014,

Dolayısıyla, 2012'den 2014'e kadar,

we engaged more than 200 young people in the process,

okul öncesi dönemden lise öğrencilerine kadar uzanan bir aralıkta,

ranging from preschool through high school students.

200'den fazla gençle buluştuk.

Şimdi, bunu nasıl mı yaptık?

Now, how did we do this?

Let me explain.

Açıklayayım.

First, we visited children in their classrooms

İlk önce, çocukları sınıflarında ziyaret ettik

and presented the project:

ve projeyi sunduk.

what it was, why their ideas mattered

Onlara projenin ne olduğunu, fikirlerinin neden önemli olduğunu

and what would happen with their recommendations.

ve önerileriyle ne yapılacağını anlattık.

Before we could influence them, we asked children to record their ideas,

Onları etkilemeden önce, çocuklardan kendi deneyimlerini temel alarak

based on their own lived experiences.

fikirlerini kaydetmelerini istedik.

Then we asked children to go on a field trip with us,

Sonra, çocuklardan bizimle bir saha gezisine çıkmalarını

to document what they liked and didn't like about the space,

ve alan hakkında neyi sevip sevmediklerini fotoğraf kullanarak

using photography.

belgelemelerini istedik.

Through green picture frames,

Yeşil çerçeveler sayesinde öğrenciler,

students highlighted what they liked about the space,

alanda sevdikleri şeyleri vurguladılar,

such as college students, tubing down the creek.

üniversite öğrencilerinin dere boyunca su kaydırağı yapması gibi.

(Laughter)

(Kahkahalar)

Then they flipped those frames over and used the red side

Sonra bu çerçeveleri ters çevirdiler ve çöp gibi hoşlanmadıkları şeyleri

to highlight things they didn't like, such as trash.

belirtmek için kırmızı tarafı kullandılar.

Our sixth-grade students studied the Civic Area

Altıncı sınıf öğrencilerimiz, dünyanın dört bir yanında

by researching sites with similar challenges

aynı zorluklara sahip alanları araştırarak

from around the world.

Sivil Alan'ı incelediler.

Then, we invited the kids to combine their original ideas

Ardından çocukları mekanı geliştirmek üzere asıl fikirlerini,

with their new inspiration,

yeni ilhamlarıyla birleştirmek için

to synthesize solutions to improve the space.

çözümler üretmeye davet ettik.

Each class invited adult planners, city council and community members

Her sınıf yetişkin planlamacıları, belediye meclisi ve topluluk üyelerini

into the classroom, to share and discuss their recommendations.

kendi önerilerini paylaşmak ve tartışmak için davet etti.

Boulder's senior urban planners stepped over blocks and stuffed animals

Boulder'un kıdemli şehir planlamacıları, okul öncesi öğrencilerin sınıfta yaptığı

to explore preschool students' full-size classroom recreation of the Civic Area.

Sivil Alan'ın tam ölçekli yapılandırmasını keşif için blok ve peluşlar kullandılar.

Adult planners marveled at the students' ideas

Yetişkin planlamacılar, öğrencilerin fikirlerine hayran kaldılar

as they shared a park constructed out of a jelly bracelet.

örneğin jöle bileklikten yapılmış bir park gibi.

It was supposed to be an ice-skating rink.

Onun bir buz pisti olması varsayılmıştı.

And then, public art constructed from animal-shaped plastic beads.

Bir de plastik hayvan şekilli boncuklarla yapılmış kamu sanat binası vardı.

And while this may seem ridiculous,

Bu saçma görünüyor olsa da

it isn't so different from the models that architects create.

mimarların yarattığı modellerden çok farklı değildi.

Now, fast-forward four years, and I am pleased to report

Dört yıldır hızla ilerliyorum ve çocukların birçok fikrinin

that many of the children's ideas are being implemented in the Civic Area.

Sivil Alanda uygulandığını bildirmekten memnuniyet duyuyorum.

For example,

Örneğin,

there will be improved access to Boulder Creek,

Boulder Deresi'ne daha rahat erişim olacak,

so kids can play safely in the water.

böylece çocuklar suda güvenle oynayabilecekler.

Lighting in previously dark underpasses,

Karanlık alt geçitlerin aydınlatılmasıyla,

so high school students can walk home safely after school at night.

lise öğrencileri geceleri okuldan sonra güvenle eve yürüyebilecekler.

And separated biking and walking paths,

Ayrı bisiklet ve yürüyüş yollarıyla

so speeding bikers won't hit young people as they stroll by the creek.

hız yapan bisikletçiler, gençlere dere kenarında gezerken çarpmayacak.

My daughter and I even skated on a new, child-requested ice-skating rink,

Hatta geçen kış kızım ve ben, çocukların istediği şekilde yapılan

last winter.

bir buz pistinde kaydık.

So, were all of the kids' ideas implemented at the Civic Area?

Yani, çocukların fikirlerinin tümü sivil alanda uygulandı mı?

Of course not.

Tabii ki hayır.

Democracy is a messy process.

Demokrasi karmaşık bir süreçtir.

But just as a reasonable and well-informed adult

Tıpkı mantıklı ve bilgili bir yetişkin

does not expect all of her ideas to be utilized,

her fikrinin gerçekleşmesini beklemeyeceği gibi,

neither does a nine-year-old.

dokuz yaşındakiler de beklemiyor.

We've now been using this process for eight years,

Bu süreci 8 yıldır sürdürüyoruz

and along the way, we've found some incredible benefits

ve çocuklarla şehir tasarlamanın

to designing cities with children.

inanılmaz faydalarını gördük.

First of all, kids think differently from adults.

İlk olarak, çocuklar yetişkinlerden farklı düşünüyor.

And that's a good thing.

Ve bu iyi bir şey.

Adults think about constraints,

Yetişkinler genelde sıkıntıları düşünüyor,

how much time will a project take,

projenin bitmesi ne kadar sürecek,

how much money will it cost and how dangerous will it be.

ne kadar harcama gerekecek ya da ne kadar tehlikeli olabilir gibi.

In other words, "Are we going to get sued?"

Başka bir deyişle, ''Mahkemelik olur muyuz?''

(Laughter)

(Kahkahalar)

It's not that these constraints aren't real,

Bu sıkıntılar gerçek olmadığından değil,

but if we kill off ideas from the beginning,

ama eğer daha baştan tüm fikirleri yok sayarsak,

it limits our creativity and dampens the design process.

sonunda yaratıcılığımızı kısıtlamış ve tasarlama sürecini yavaşlatmış oluruz.

Kids, on the other hand, think about possibilities.

Diğer taraftan, çocuklar olasılıklar hakkında düşünüyor.

For kids, the sky is the limit.

Çocuklar için sınır göğe kadar.

Literally.

Gerçek anlamda.

When we worked with middle-school students to design teen-friendly parks,

Ortaokul öğrencileri ile gençlere uygun parklar tasarlamaya çalıştığımızda,

they drew pictures of skydiving, hang gliding,

serbest paraşüt ve yelken kanat resimleri çizdiler

(Laughter)

(Kahkahalar)

and jumping from trampolines into giant foam pits.

ve tramplenden kocaman köpük çukurlara atlama resimleri.

(Laughter)

(Kahkahalar)

Some of this sounds far-fetched,

Bunların bazıları abartı gelebilir,

but the commonalities among the activities revealed an important story.

ama etkinliklerin ortak noktaları önemli bir şeyi ortaya çıkardı.

Our adolescents wanted thrill-seeking opportunities.

Gençlerimiz heyecan verici fırsatlar arıyordu.

Which makes perfect sense, given their developmental stage in life.

Ki bu oldukça mantıklı, sonuçta gelişim çağlarının önemli bir parçası.

So our task, as connectors between inspiration and reality,

İlhamlar ve gerçeklik arasındaki bağlayıcı olarak bizim görevimiz,

was to point them towards activities and equipment

onları gerçekten parklarda uygulayabileceğimiz

that actually could be installed in a park.

etkinlik ve aletlere yönlendirmekti.

This is exactly what parks in Australia have done,

Avustralya'daki parklarda, geniş çaplı zıplama ipleri

with their extensive zip lines and their 30-foot-tall climbing towers.

ve 9 metre uzunluğunda tırmanma kuleleri ile tam olarak bunu yaptılar.

When kids dream up a space,

Çocuklar bir yer hayal ettiğinde,

they almost always include fun, play and movement in their designs.

tasarımlarına mutlaka eğlence, oyun ve hareket katarlar.

Now, this is not what adults prioritize.

Bu, yetişkinlerin öncelik verdiği bir şey değil.

But research shows that fun, play and movement

Araştırmalara göre eğlence, oyun ve hareket

are exactly what adults need to stay healthy, too.

yetişkinlerin de sağlıklı kalmak için ihtiyacı olan şeyler.

(Laughter)

(Kahkahalar)

Who wouldn't enjoy a tree house containing a little lending library

İçinde kütüphanesi ve rahat puf minderleri olan

and comfortable beanbag chairs for reading?

bir ağaç ev kimin hoşuna gitmez?

Or what about a public art display

Ya da her adım attığınızda tuvale boya püskürten

that sprays paint onto a canvas each time you walk up the steps?

bir halk sanat gösterimi?

In addition to fun and play, children value beauty in their designs.

Eğlence ve oyunun yanı sıra, çocuklar tasarımlarında güzelliğe de önem veriyor.

When tasked with designing dense affordable housing,

Çocuklar uygun fiyatlı konut tasarımı ile görevlendirildiklerinde,

kids rejected the blocks of identical, beige condominiums

birçok geliştiricinin tercih ettiği,

so many developers favor,

aynı bej apartmanları reddettiler

and instead, put bright colors on everything,

ve bunların yerine, her şeye oyun ekipmanları barındıran

from housing to play equipment.

parlak renkler koydular.

They placed flowers between biking and walking paths,

Bisiklet ve yürüyüş yolları arasına çiçekler yerleştirdiler,

and placed benches along the creek,

dere kenarına banklar koydular.

so kids could hang out with their friends

Böylece çocuklar arkadaşlarıyla oturabilirlerdi

and enjoy the tranquility of the water.

ve suyun huzuruyla eğlenebilirlerdi.

Which leads me to nature.

Bu beni de doğaya iten bir şeydir.

Children have a biological need to connect with nature,

Çocuklar doğaya bağlanmak için biyolojik bir ihtiyaca sahipler

and this shows up in their designs.

ve bu onların tasarımlarında görülüyor.

They want nature right in their backyards,

Onlar doğayı arka bahçelerinde istiyor,

not four blocks away.

dört blok ileride değil.

So they design communities that incorporate water,

Bu yüzden toplulukları su, meyve ağaçları, çiçekler

fruit trees, flowers and animals into their common spaces on site.

ve hayvanları ortak yerleşim alanlarına dahil ederek tasarlarlar.

For better or worse, this is logical,

Daha iyi ya da daha kötüsü için bu mantıklı çünkü

because five-year-olds today are rarely allowed to walk four blocks

beş yaşındakilerin parka kendileri ulaşmaları için dört blok yürümelerine

to access a park by themselves.

nadiren izin verilir.

And nature in one's immediate environment benefits everyone,

Doğa birinin yakın çevresindeyken herkese yarar sağlar

since it has been shown to have restorative effects for all ages.

çünkü her yaş için canlılık veren etkisini gösterir.

It may come as a surprise,

Bu belki şaşırtıcı gelebilir,

but we even take into consideration the desires or our littlest citizens,

ama arzuları veya en küçük vatandaşları, bebekleri ve yeni yürüyen çocukları bile

babies and toddlers.

dikkate alıyoruz.

From toddlers, we learned that the joy of walking

Yürümenin keyfini yol boyunca keşfeden,

comes from what you discover along the way.

yeni yürümeye başlayan çocuklardan öğrendik.

When they evaluated the walkability of Boulder's 19th Street corridor,

Onlar yürüme kabiliyetlerini Boulder'un 19. cadde geçitinde ölçerken,

toddlers spent long stretches exploring leaves in a ditch

bir hendekteki yaprakları keşfedecekler

and sparkles in the sidewalk.

ve kaldırımlarda parlayacaklar.

They reminded us to slow down

Onlar bize yavaşlamayı ve serüvenin

and design a path where the journey is as important as the destination.

varış noktası kadar önemli olduğu bir yol tasarlamayı hatırlattılar.

In addition to trees and plants,

Çocuklar ağaçlara ve bitkilere ek olarak

kids almost always include animals in their designs.

neredeyse her zaman hayvanları da tasarımlarına ekler.

Insects, birds and small mammals

Böcekler, kuşlar ve küçük memeliler

figure prominently into children's pictures.

belirgin bir şekilde çocukların resimlerinde yer alırlar.

Whether it's because they're closer to the ground

Yere yakın oldukları ve çekirgeleri bizim gördüğümüzden

and can see the grasshoppers better than we can,

daha iyi görebildikleri için olabilir ya da sebebi basitçe

or simply because they have a greater sense of empathy for other beings,

diğer canlılara karşı harika bir duyu ve sezgi gücüne sahip olmaları olabilir.

children almost always include non-human species in their ideal worlds.

Çocuklar neredeyse her zaman insan dışı türleri ideal dünyalarına ekler.

Across the board, children are inclusive in their city planning.

Genel olarak, çocuklar şehir planlamalarında kapsayıcıdır.

They design for everyone, from their grandmother in a wheelchair

Onlar tekerlekli sandalyedeki büyük annelerinden,

parkta uyuyan evsiz kadına kadar herkes için tasarlar.

to the homeless woman they see sleeping in the park.

Children design for living creatures,

Çocuklar yaşayan canlılar için tasarlar,

not for cars, egos or corporations.

arabalar, egolar veya kurumlar için değil.

The last and perhaps most compelling discovery we made

Yaptığımız son ve muhtemelen en zorlu keşif

is that a city friendly to children is a city friendly to all.

çocukların herkes için şehir dostu olduğudur.

Bogota, Colombia mayor Enrique Peñalosa

Kolombiya'da Bogota belediye başkanı Enrique Peñalosa

observed that children are a kind of indicator species.

çocukların bir tür gösterge olduğunu bildirdi.

If we can build a successful city for children,

Eğer çocuklar için başarılı bir şehir inşa edebilirsek

we will have a successful city for all people.

bütün insanlar için başarılı bir şehre sahip olacağız.

Think about it.

Bunu bir düşünün.

Kids can't just hop in a car and drive to the store.

Çocuklar arabaya atlayıp bir mağazaya süremezler.

And most kids can't afford an expensive lunch at the nearby cafe.

Çoğu çocuk yakın bir kafede pahalı bir öğle yemeğini karşılayamaz.

So if we build cities that take into the consideration

Bu yüzden, farklı ulaşım seçenekleri ve daha ucuz yemek mekânları gibi

their needs for alternative forms of transportation

ihtiyaçları göz önünde bulundurarak

and for cheaper food venues,

şehirleri inşa edersek

we meet the needs of many other populations, too.

diğer toplumların ihtiyaçlarını da karşılaşırız.

The more frequent and more affordable bus service,

Daha sık ve daha uygun fiyatlı otobüs seferleri,

so desired by our youth,

gençliğimiz tarafından arzulanıyor.

also supports the elderly who wish to live independently,

Ayrıca artık araba süremeyen ve bağımsız yaşamak isteyen

after they can no longer drive cars.

yaşlı insanlar da bunu destekliyor.

Teens' recommendations for smooth, protected walking and skateboarding paths

Gençlerin önerileri, yürüyüş ve kaykay yollarını muhafaza etmek,

also support the person in a wheelchair who wishes to go smoothly down the path,

ayrıca tekerlekli sandalyede sorunsuzca gitmek isteyen

or the parent pushing a new stroller.

ya da bebek arabasını iten bir ebeveyne destek olmak.

So to me, all of this has revealed something important.

Bana göre, bütün bunlar önemli bir şeyi ortaya koydu.

An important blind spot.

Önemli bir kör nokta.

If we aren't including children in our planning,

Eğer çocukları planımıza dahil etmiyorsak,

who else aren't we including?

başka kimi etmiyoruz?

Are we listening to people of color, immigrants,

Her renkteki insanları, göçmenleri, yaşlı ve engelli insanları

the elderly and people with disabilities, or with reduced incomes?

ya da düşük gelirlileri dinliyor muyuz?

What innovative design solutions are we overlooking,

Yenilikçi tasarım çözümlerini bütün toplumun sesini duymadığımız için

because we aren't hearing the voices of the full community?

göz ardı mı ediyoruz?

We can't possibly know the needs and wants of other people

Diğer insanların ihtiyaç ve isteklerini

without asking.

sormadan bilemeyiz.

That goes for kids and for everyone else.

Bu çocuklar ve diğer herkes için geçerli.

So, adults, let's stop thinking of our children as future citizens

Yetişkinler, hadi çocuklarımızı geleceğin vatandaşları olarak düşünmeyi bırakalım

and instead, start valuing them for the citizens they are today.

ve yerine, onları bugünün vatandaşları olarak değerlendirmeye başlayalım.

Because our children

Çünkü bizim çocuklarımız,

are designing the cities that will make us happier and healthier.

bizi daha mutlu ve sağlıklı yapacak şehirler tasarlıyorlar.

Cities filled with nature, play, movement, social connection and beauty.

Doğa, oyun, hareket, sosyalleşme ve güzellikle dolu şehirler.

Children are designing the cities we all want to live in.

Çocuklar hepimizin yaşamak istediği şehirleri tasarlıyorlar.

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkış)