Sarah Rugheimer: The search for microscopic aliens | TED Fellows

Translator: Khuboon Yamaiwong Reviewer: Sakunphat Jirawuthitanant

[กำหนดอนาคตของคุณเอง]

ฉันต้องการตามหาเอเลี่ยน

การตามหาชีวิตต่างดาว ไม่ใช่แค่เรื่องยากเล็กน้อย

[SHAPE YOUR FUTURE]

แต่มันจะเป็นเรื่องที่ยากมาก

แต่เป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์มนุษยชาติ

I want to find aliens.

ที่เรามีโอกาสตรวจจับสัญญาณ ของสิ่งมีชีวิตบนดาวเคราะห์อื่น

Finding life on another planet is not just going to be a little hard,

บางทีเราอาจตรวจพบแล้วบนดาวศุกร์

it's going to be very hard.

But for the first time in human history,

หรืออาจจะไม่

ยังคงมีอุปสรรคใหญ่สองอย่าง

we have a chance to detect signs of life on another planet.

เมื่อพูดถึงการยืนยันสิ่งมีชีวิตต่างดาว

Or maybe we've already detected it on Venus.

อย่างแรกคือการสร้าง กล้องโทรทรรศน์ที่ใหญ่พอ

Or maybe not.

อย่างที่สองคือการตีความสิ่งที่เราค้นพบ

There are still two big hurdles

when it comes to confirming life on another world.

เมื่อเราคิดถึงสิ่งมีชีวิตต่างดาว

The first is building a telescope big enough to do this,

เรามักจะวาดภาพเอเลี่ยนไว้ว่าเป็น มนุษย์สีเขียวตัวน้อยน่าตลก

and the second is interpreting what we will find.

ไม่ใช่เอเลี่ยนที่เป็นจุลินทรีย์เซลล์เดียว

When we think of extraterrestrial life,

จริงๆแล้วมันคือการตรวจจับสัญญาณ ของจุลินทรีย์เหล่านี้บนดาวเคราะห์อื่น

we tend to think of aliens like funny little green men,

ที่เป็นสิ่งที่ฉันคิดว่าเป็นไปได้มากที่สุด และฉันกำลังทำวิจัยอยู่

not aliens as single-celled microbes.

ฉันทำแบบจำลองว่าดาวที่แผ่รังสีสูงนั้น

But it's actually detecting signs of microbial life on another planet

สามารถทำให้แก๊สจากจุลินทรีย์ มองเห็นยากขึ้นหรือง่ายลง

that I'm most optimistic about, and what I focus my research on.

ด้วยกล้องโทรทรรศน์ในอนาคต

I model how a star's high-energy radiation

จุลินทรีย์นั้นครองระบบนิเวศบนโลกของเรา เป็นเวลาส่วนใหญ่ในประวัติศาสตร์

can make gases from microbes harder or easier to see

พวกมันปล่อยแก๊สที่เราสามารถมองเห็น ได้ในชั้นบรรยากาศ --

with future telescopes.

Microbes have dominated our planet's biosphere for most of Earth's history.

แม้ว่าจากระยะทางหนึ่งปีแสง --

เป็นเวลากว่าพันล้านปี

หากนักดาราศาสตร์ต่างดาวมองมายังโลก

They've been emitting gases that can be seen in our atmosphere --

พวกเขาน่าจะตรวจพบแก๊ส อย่างเช่น ออกซิเจน มีเทน และไนตรัสออกไซด์

even light years away --

for billions of years.

ก่อนที่จะตรวจพบร่องรอยของพวกเรา

Now, if an alien astronomer were looking at Earth,

ถึงแม้ว่าโลกจะมีระบบนิเวศ ที่ดำเนินอยู่ตลอดเวลา

they would probably detect gases like oxygen, methane and nitrous oxide

แก๊สส่วนใหญ่ที่บ่งชี้ถึงชีวิตนั้น กลับมาจากจุลินทรีย์เซลล์เดียว

before detecting signs of us.

ไม่ใช่จากสัตว์

Even with an active biosphere like Earth's,

นี่คือสิ่งที่เราพยายามจะทำ ในทศวรรษถัดไปของดาราศาสตร์

most of the gases that indicate life are coming from single-celled microbes,

พยายามมองหาสัญญาณของจุลินทรีย์ บนดาวเคราะห์ที่โคจรรอบดาวฤกษ์อื่น

not from animals.

แต่เทคโนโลยีสำหรับการตรวจสอบชั้นบรรยากาศ

This is what we'll try to do in the next decade of astronomy --

ของดาวเคราะห์ขนาดใกล้เคียงโลก

try to find signs of microbial life on planets orbiting other stars.

บนดาวฤกษ์อื่นนั้น

เป็นงานที่สาหัสมาก

คล้ายกับการที่เราพยายามบอกขนาดของหิ่งห้อย ที่อยู่หน้าไฟสปอตไลท์

But the technology to detect the atmosphere

of a planet the size of Earth

ในขณะที่มองจากอีกทวีปหนึ่ง

around another sun

is incredibly difficult.

ที่น่าอัศจรรย์คือ ด้วยกล้องโทรทรรศน์ แห่งทศวรรษ 2020

It's like trying to determine the size of a firefly in front of a spotlight

เรากำลังก้าวข้ามสิ่งกีดขวางทางเทคโนโลยีนี้

while looking from another continent.

ปัญหาที่สองของการตามหาชีวิตต่างดาว

What's amazing is that with telescopes in the 2020s,

คือการตีความสัญญาณจากแก๊สเหล่านี้ ว่ามันหมายความว่าอย่างไร

we're overcoming this technological barrier.

21 เปอร์เซ็นต์ของชั้นบรรยากาศโลก คือแก๊สออกซิเจน

The second issue defining alien life

และออกซิเจนเกือบทั้งหมดมาจากสิ่งมีชีวิต

will be to interpret what these biosignature gases actually mean.

ดังนั้น คำถามก็คือ

การตรวจพบออกซิเจนบนดาวเคราะห์อื่น หมายถึงสิ่งมีชีวิตหรือ?

Twenty-one percent of our atmosphere is oxygen,

and nearly all of that oxygen comes from life.

ไม่ ไม่จำเป็น

So here's the tricky question:

เพราะว่าเราทราบถึงวิธีการกำเนิดออกซิเจน โดยปราศจากสิ่งมีชีวิต

Would detecting oxygen on another planet mean life?

ฉันพยายามทำความเข้าใจธรณีวิทยาของ ดาวเคราะห์และการแผ่รังสีของดาวฤกษ์

No, not necessarily,

เพื่อที่จะสามารถบ่งชี้ถึงสัญญาณ ของสิ่งมีชีวิตที่แท้จริง

because we know of ways to get oxygen without biology.

และนี่ทำให้การค้นพบแก๊สฟอสฟีนบนดาวศุกร์ เป็นสัญญาณบ่งชี้ถึงสิ่งมีชีวิตที่เป็นไปได้

I try to understand a planet's geology and its star's radiation

so that we can better identify a true life signal.

ซึ่งน่าสนใจมาก แต่กลับกันก็น่าฉงน

And this is what makes the preliminary detection on Venus of phosphine,

ดาวศุกร์ไม่ใช่ที่ที่เราคาดหวัง ว่าจะพบสิ่งมีชีวิต

a potential biosignature gas,

มันเป็นที่ที่ร้อนระอุ

ด้วยอุณภูมิพื้นผิวราว 900 องศาฟาเรนไฮต์

so compelling but also so confusing.

Venus is not where we expected to find life.

สิ่งมีชีวิตสามารถอาศัยในบริเวณที่ อุณหภูมิพอเหมาะบนชั้นบรรยากาศได้ไหม?

It is a hellish world,

with a surface temperature of nearly 900 degrees Fahrenheit.

แล้วสิ่งมีชีวิตแบบนั้นจะกิน และขยายพันธุ์อย่างไรล่ะ?

การค้นพบจะต้องได้รับการตรวจสอบ ในทศวรรษที่กำลังจะมาถึง

Could life be floating in the more temperate upper atmosphere?

อย่างแรก เราต้องยืนยันการมีอยู่ของฟอสฟีน

But then how would such life eat and reproduce?

และต่อมา เราต้องยืนยันว่าแก๊สนี้ มีที่มาจากสิ่งมีชีวิต

This discovery will have to be vetted over the coming decade.

และไม่ใช่จากกระบวนการทางธรณีวิทยา หรือกระบวนการทางเคมีที่เราคาดไม่ถึง

First, we must verify the detection of phosphine itself,

and then later, we would have to confirm that this gas is coming from life

ถ้านี่เป็นจริง นี่จะเป็นหนึ่งในการค้นพบที่ สุดยอดที่สุดในรุ่นของเรา

and not from some unexpected geological or photochemical process.

แต่ถ้ากลายเป็นว่าเราถูกหลอก

เพราะเราเข้าใจผิดว่าแก๊สนี้มาจากชีวิต ในขณะที่มันมาจากกระบวนการอย่างอื่น

If true, this would be one of the most profound discoveries of our generation.

เราคงได้รับบทเรียนที่น่าเศร้า เพื่อนำไปใช้กับดาวเคราะห์ดวงอื่น

If it turns out that we were fooled,

ดาวศุกร์นั้นอยู่ใกล้เรามาก ราวกับว่าเป็นเพื่อนบ้านของเรา

that we mistook this gas for biology when it's from some other process,

แต่เรากลับประสบปัญหาในการ ทำความเข้าใจมัน

we will have a sobering lesson to apply to planets orbiting distant stars.

ดาวเคราะห์ที่เราพบ โคจรอยู่รอบดาวฤกษ์อื่นนั้น

Venus is close -- literally, our next-door neighbor --

ทั้งแปลกและคาดไม่ถึง

บางดวงมีความหนาแน่นพอๆกับขนมสายไหม

and yet we still have trouble understanding it.

และบางดวงฝนตกเป็นเหล็กหลอม

The planets we're finding orbiting other stars

และดาวฤกษ์ส่วนมากแตกต่าง จากดวงอาทิตย์ของเรา

are weird and unexpected.

ด้วยเปลวไฟอันเดือดดาล ที่ทำให้สิ่งมีชีวิตอยู่อาศัยไม่ได้

Some have the density of cotton candy,

ดังนั้นยิ่งเรามองหาแก๊สที่สื่อถึง สัญญาณของสิ่งมีชีวิต

and others rain molten iron.

And most stars are different from our sun,

เราจะรู้ว่าไม่มีแก๊สแม้แต่เพียงชนิดเดียว

with high-energy flares that can make it difficult for life.

ที่เพียงพอสำหรับการยืนยันถึงชีวิตต่างดาว

So the more we're looking at different biosignature gases,

มันจึงเป็นเรื่องยากมาก ที่จะแยกสิ่งที่มีกับไม่มีชีวิต

the more we realize that there's no single gas

จากระยะทางหลายปีแสง

that's enough to understand a planet and to claim alien life.

และนี่คือความคุมเครือของมัน

เราจะรู้ได้อย่างไรว่าเบาะแสนั้น เป็นสัญญาณของสิ่งมีชีวิต?

It is just really difficult to distinguish life from nonlife

ขั้นแรก เราต้องทำความเข้าใจเท่าที่เราทำได้

from light years away.

And here's where the ambiguity lies.

เกี่ยวกับธรณีวิทยาของดาวเคราะห์ และดาวฤกษ์ที่มันโคจรรอบ

How will we know if a clue is a sign of life or is not?

เราจะเรียนรู้บทเรียนอันสำคัญ โดยการสำรวจระบบสุริยะของเรา

Well, first, we'll need to understand as much as we can

เช่นดาวศุกร์และดาวอังคาร

about a planet's geology and the star it orbits.

เรากำลังเข้าใกล้คำตอบของ หนึ่งในคำถามที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของมนุษยชาติ

We'll learn vital lessons by exploring our own solar system

เรานั้นโดดเดี่ยวในเอกภพนี้หรือ?

in places such as Venus and Mars.

การกล่าวอ้างใดๆย่อมได้รับการถกเถียง

We're getting closer to answering one of humanity's biggest questions:

โดยทั่วไป ฉันรู้สึกสองจิตสองใจระหว่าง ความต้องการสองอย่าง

Are we alone in the universe?

ฉันอยากจะเจอชีวิตต่างดาว แต่คงไม่ได้รับคำตอบที่ชัดเจน

Any claim will be hotly debated.

แต่นั่นก็ไม่เป็นไร เพราะว่า วิทยาศาสตร์นั้นแก้ไขตัวมันเองเสมอ

So basically, I'm stretched between two desires.

I want to find alien life, but likely will not have a clear answer.

นั่นคือสิ่งที่ฉันรักเกี่ยวกับมัน

วิทยาศาสตร์คือสมดุลระหว่าง ความสงสัยและความหวัง

And that's OK; science is nuanced and self-correcting.

เราไม่สามารถที่จะไปบนดาวเคราะห์เหล่านั้น

It's what I love about it.

Science is about balancing this duality of skepticism and of hope.

และถ่ายรูปจิงโจ้ต่างดาวกระโดดไปรอบๆ

และหากไม่มีสัญญาณ “สวัสดีชาวโลก!” จากสิ่งมีชีวิตอันชาญฉลาด

We won't be able to teleport ourselves to another planet

เราคงยังรู้สึกโดดเดี่ยวต่อไป

and take pictures of alien kangaroos jumping around.

ถึงแม้ว่าเราจะค้นพบว่าเรานั้น ไม่โดดเดี่ยวในเอกภพนี้

นอกเหนือจากความท้าทายเหล่านั้น ฉันรู้สึกตื่นเต้นกับจุลินทรีย์ต่างดาว

And without an intelligent "Hello, Earthlings!" signal,

we might still feel lonely,

และสิ่งที่พวกมันอาจสอนเรา

even if we find out we're not alone in the universe.

ถึงแม้ว่าเราจะพบเพียง หนึ่งเบาะแสของสิ่งมีชีวิต

นั่นก็หมายความว่าเอกภพนั้นเต็ม ไปด้วยเบาะแสนั้น

Despite these challenges, I'm super excited about alien microbes

จากสิ่งมีชีวิตเซลล์เดียวไปจนถึงซับซ้อน

and what they could teach us.

ถ้าเราทำการค้นหากว่าทศวรรษแต่กลับไม่พบอะไร

Even if we find just one other sign of life,

นั่นก็น่าละอายพอๆกัน

then likely the universe is teeming with it,

แต่เราก็ต้องลองต่อไป

from single-celled to complex.

เราต้องทำการค้นหา ถึงแม้ว่ามันจะหมายถึง การที่อยู่กับความไม่แน่นอนระหว่างทาง

If we search for decades and find nothing,

then that is equally humbling.

ขอบคุณค่ะ

But we must try.

We must do this search even when it means sitting with uncertainty along the way.

Thank you.