Sarah Rugheimer: The search for microscopic aliens | TED Fellows

Translator: shirin etebar Reviewer: Pedram Pourasgari

[SHAPE YOUR FUTURE]

[آینده خود را شکل دهید]

I want to find aliens.

من می‌خواهم بیگانگان را پیدا کنم.

Finding life on another planet is not just going to be a little hard,

یافتن زندگی در سیاره دیگر فقط کمی سخت نخواهد بود،

it's going to be very hard.

بلکه بسیار سخت خواهد بود.

But for the first time in human history,

اما برای اولین بار در تاریخ بشر،

we have a chance to detect signs of life on another planet.

فرصت این را داریم که نشانه‌های حیات را در سیاره‌ای دیگر کشف کنیم.

Or maybe we've already detected it on Venus.

یا شاید ما قبلا آن را در سیاره زهره شناسایی کرده‌ایم.

Or maybe not.

یا شاید نه.

There are still two big hurdles

هنوز دو مانع بزرگ

when it comes to confirming life on another world.

در مورد تأیید زندگی در دنیای دیگر وجود دارد.

The first is building a telescope big enough to do this,

اولی ساخت یک تلسکوپِ به اندازه کافی بزرگ برای انجام این کار است،

and the second is interpreting what we will find.

و دوم، تفسیر آنچه ما پیدا خواهیم کرد.

When we think of extraterrestrial life,

وقتی به زندگی فرازمینی فکر می‌کنیم،

we tend to think of aliens like funny little green men,

تمایل داریم که به بیگانگان مانند مردان کوچک و سبز خنده‌دار فکر کنیم،

not aliens as single-celled microbes.

نه بیگانگانی به عنوان میکروب‌های تک سلولی.

But it's actually detecting signs of microbial life on another planet

اما این در واقع علائم حیات میکروبی را در سیاره دیگری شناسایی می‌کند.

that I'm most optimistic about, and what I focus my research on.

چیزی که من نسبت به آن خوش‌بین‌ترم، و آنچه که تحقیقم را روی آن متمرکز می‌کنم.

I model how a star's high-energy radiation

من نمونه نحوه تابش پرانرژیِ یک ستاره را ساختم

can make gases from microbes harder or easier to see

که می‌تواند دیدن گازهای خروجی از میکروب‌ها را با تلسکوپ‌های آینده

with future telescopes.

سخت‌تر یا راحت‌تر کند.

Microbes have dominated our planet's biosphere for most of Earth's history.

میکروب‌ها در بیشتر تاریخ زمین بر زیست‎‌کره‌ سیاره‌ی ما تسلط داشته‌اند.

They've been emitting gases that can be seen in our atmosphere --

آنها میلیاردها سال گازهایی را که در جو ما--

even light years away --

حتی سال‌های نوری دور--

for billions of years.

دیده می‌شوند، ساطع می‌کنند.

Now, if an alien astronomer were looking at Earth,

حال، اگر یک ستاره‌شناس بیگانه به زمین نگاه می‌کرد،

they would probably detect gases like oxygen, methane and nitrous oxide

احتمالاً گازهایی مانند اکسیژن، متان و اکسید نیتروژن را

before detecting signs of us.

قبل از تشخیص علائمی از ما، کشف می‌کرد.

Even with an active biosphere like Earth's,

حتی با وجود یک بیوسفر فعال مانند زمین،

most of the gases that indicate life are coming from single-celled microbes,

بیشتر گازهایی که حیات را نشان می‌دهند از میکروب‌های تک سلولی ناشی می‌شوند،

not from animals.

نه از حیوانات.

This is what we'll try to do in the next decade of astronomy --

این همان چیزی است که در دهه آینده نجوم در تلاش انجام آن هستیم--

try to find signs of microbial life on planets orbiting other stars.

سعی در یافتن نشانه‌هایی از حیات میکروبی در سیاره‌هایی که دور ستاره‌های دیگر می‌چرخند.

But the technology to detect the atmosphere

اما فناوری تشخیص جو یک سیاره

of a planet the size of Earth

به اندازه‌ی زمین

around another sun

در اطراف خورشیدی دیگر

is incredibly difficult.

فوق‌العاده سخت است.

It's like trying to determine the size of a firefly in front of a spotlight

مانند این است که بخواهید اندازه کرم شب‌تاب را در مقابل نورافکنی مشخص کنید،

while looking from another continent.

در حالی که از یک قاره دیگر نگاه می‌کنید.

What's amazing is that with telescopes in the 2020s,

چیز شگفت‌انگیز این است که در دهه ۲۰۲۰ با استفاده از تلسکوپ‌ها،

we're overcoming this technological barrier.

ما از این سد فناوری عبور می‌کنیم.

The second issue defining alien life

مسئله دوم در تعریف زندگی بیگانگان

will be to interpret what these biosignature gases actually mean.

تفسیر معنای واقعی این گازهای بیوگرافی خواهد بود.

Twenty-one percent of our atmosphere is oxygen,

بیست و یک درصد جو ما اکسیژن است،

and nearly all of that oxygen comes from life.

و تقریباً همه اکسیژن آن از موجود زنده ناشی می‌شود.

So here's the tricky question:

پس در اینجا یک سوال فریبنده پیش می‌آید:

Would detecting oxygen on another planet mean life?

آیا تشخیص اکسیژن در سیاره دیگر به معنای حیات است؟

No, not necessarily,

نه، نه لزوماً،

because we know of ways to get oxygen without biology.

زیرا ما از راه‌های دریافت اکسیژن بدون زیست‌شناسی اطلاع داریم.

I try to understand a planet's geology and its star's radiation

من سعی می‌کنم زمین‌شناسی یک سیاره و تابش ستاره آن را درک کنم

so that we can better identify a true life signal.

تا بتوانیم یک سیگنال حیات واقعی را بهتر شناسایی کنیم.

And this is what makes the preliminary detection on Venus of phosphine,

و این همان چیزیست که تشخیص مقدماتی فسفین در سیاره زهره،

a potential biosignature gas,

یک گاز بالقوه بیوگرافی را

so compelling but also so confusing.

بسیار مهیج و گیج‌کننده می‌کند.

Venus is not where we expected to find life.

سیاره زهره جایی نیست که انتظار داشتیم زندگی پیدا کنیم.

It is a hellish world,

این سیاره یک جهان جهنمی است،

with a surface temperature of nearly 900 degrees Fahrenheit.

با دمای سطح نزدیک به ۹۰۰ درجه فارنهایت.

Could life be floating in the more temperate upper atmosphere?

آیا زندگی در فضای معتدل‌تر جو بالایی می تواند شناور باشد؟

But then how would such life eat and reproduce?

اما پس چگونه چنین زندگی‌ای تغذیه و تولیدمثل می‌کند؟

This discovery will have to be vetted over the coming decade.

این کشف باید در دهه آینده بررسی شود.

First, we must verify the detection of phosphine itself,

ابتدا ما باید کشف گاز فسفین را تایید کنیم،

and then later, we would have to confirm that this gas is coming from life

و سپس، ما باید تایید کنیم که این گاز از موجود زنده ناشی می‌شود

and not from some unexpected geological or photochemical process.

و نه از از برخی فرآیندهای زمین شناسی یا فتوشیمیایی غیرمنتظره.

If true, this would be one of the most profound discoveries of our generation.

در صورت صحت، این امر یکی از عمیق‌ترین کشفیات نسل ما خواهد بود.

If it turns out that we were fooled,

اگر معلوم شود ما فریب خورده‌ایم،

that we mistook this gas for biology when it's from some other process,

که این گاز را به اشتباه زیستی دانستیم، در صورتی که ناشی از فرآیند دیگری است،

we will have a sobering lesson to apply to planets orbiting distant stars.

ما باید به درسی جدی در مورد سیاره‌هایی که به دور ستاره‌های دور می‌چرخند، برسیم.

Venus is close -- literally, our next-door neighbor --

زهره نزدیک است -- به معنای واقعی کلمه، همسایه کنار ما --

and yet we still have trouble understanding it.

و هنوز ما در درک آن مشکل داریم.

The planets we're finding orbiting other stars

سیاره‌هایی که در حال چرخش به دور دیگر ستاره‌ها می‌یابیم

are weird and unexpected.

عجیب و غیرمنتظره هستند.

Some have the density of cotton candy,

چگالی برخی از آن‌ها به اندازه پشمک است،

and others rain molten iron.

و در دیگری آهن مذاب می‌بارد.

And most stars are different from our sun,

و بیشتر ستارگان با خورشید ما متفاوت هستند،

with high-energy flares that can make it difficult for life.

با زبانه‌های پرانرژی که می‌تواند زندگی را دشوار کند.

So the more we're looking at different biosignature gases,

بنابراین هرچه بیشتر به دنبال گازهای مختلف بیوگرافی هستیم،

the more we realize that there's no single gas

بیشتر می‌فهمیم که هیچ گاز واحدی

that's enough to understand a planet and to claim alien life.

برای درک یک سیاره و ادعای حیات بیگانگان کافی نیست.

It is just really difficult to distinguish life from nonlife

تمایز زنده از غیرزنده از فاصله سال‌های نوری

from light years away.

واقعاً سخت است.

And here's where the ambiguity lies.

و این جاییست که ابهام نهفته است.

How will we know if a clue is a sign of life or is not?

چگونه خواهیم فهمید که یک سرنخ نشانه زندگی است یا خیر؟

Well, first, we'll need to understand as much as we can

خوب، اول، ما باید تا آنجا که می‌توانیم

about a planet's geology and the star it orbits.

در مورد زمین‌شناسی سیاره و ستاره‌ای که آن در مدارش می‌چرخد، بفهمیم.

We'll learn vital lessons by exploring our own solar system

ما با کاوش در منظومه شمسی خود

in places such as Venus and Mars.

در مکان‌هایی مثل زهره و مریخ، درس‌های مهم خواهیم گرفت.

We're getting closer to answering one of humanity's biggest questions:

ما در حال نزدیک شدن به پاسخ یکی از بزرگترین سوالات بشریت هستیم:

Are we alone in the universe?

آیا ما در جهان تنها هستیم؟

Any claim will be hotly debated.

هرگونه ادعا به شدت مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

So basically, I'm stretched between two desires.

بنابراین اساسا، من بین دو آرزو کشیده شده‌ام.

I want to find alien life, but likely will not have a clear answer.

می‌خواهم زندگی بیگانه پیدا کنم، اما احتمالاً پاسخ واضحی نخواهم داشت.

And that's OK; science is nuanced and self-correcting.

و این اشکالی ندارد، علم ظریف و خود به خود اصلاح‌شونده است.

It's what I love about it.

این چیزیست که در موردش دوست دارم.

Science is about balancing this duality of skepticism and of hope.

علم تعادل این دوگانگی تردید و امید است.

We won't be able to teleport ourselves to another planet

ما نمی‌توانیم خود را به سیاره دیگری منتقل کنیم

and take pictures of alien kangaroos jumping around.

و از کانگوروهای فضایی که در حال پریدن هستند عکس بگیریم.

And without an intelligent "Hello, Earthlings!" signal,

و بدون سیگنال هوشمند «سلام، زمینی‌ها!»،

we might still feel lonely,

ممکن است احساس تنهایی کنیم،

even if we find out we're not alone in the universe.

حتی اگر بفهمیم که در جهان تنها نیستیم.

Despite these challenges, I'm super excited about alien microbes

با وجود این چالش‌ها، در مورد میکروب‌های بیگانه و آنچه می‌توانند به ما بیاموزند

and what they could teach us.

بسیار هیجان‌زده هستم.

Even if we find just one other sign of life,

حتی اگر فقط یک نشانه دیگر از زندگی پیدا کنیم،

then likely the universe is teeming with it,

به احتمال زیاد جهان با آن سرشار است،

from single-celled to complex.

از تک سلولی گرفته تا پیچیده.

If we search for decades and find nothing,

اگر ده‌ها سال جستجو کنیم و چیزی نیابیم،

then that is equally humbling.

پس این به همان اندازه فروتنانه است.

But we must try.

اما باید تلاش کنیم.

We must do this search even when it means sitting with uncertainty along the way.

ما باید این جستجو را انجام دهیم حتی اگر به معنای تردید در طول راه باشد.

Thank you.

متشکرم.