Why gun violence can't be our new normal | Dan Gross

Translator: Rawee Ma Reviewer: J. Pakchuen Peppers

OK, so, confession:

เอาล่ะ ผมขอสารภาพเลย

I've always been weirdly obsessed with advertising.

ว่าผมหลงใหลการโฆษณามาก ๆ มากกว่าคนธรรมดาทั่วไป

I remember watching Saturday morning cartoons,

ผมจำได้ว่าเคยดูการ์ตูนตอนเช้า ๆ

paying more attention to the commercials

แต่ผมกลับสนใจโฆษณาค้าขาย

than to the shows,

มากกว่าการ์ตูนเสียอีก

trying to figure out how they were trying to get inside my head.

ผมครุ่นคิดว่าคนทำโฆษณา พยายามเอาอะไรใส่หัวผม

Ultimately, that led me to my dream job.

ท้ายสุด ผมเลยได้ทำงานที่ใฝ่ฝันมาตลอด

I became a partner at a big New York ad agency.

ผมได้กลายเป็นหุ้นส่วนที่บริษัท ตัวแทนโฆษณายักษ์ใหญ่ในนิวยอร์ก

But then, all of that suddenly changed on February 23, 1997,

แต่ไม่นานทุกอย่างก็เปลี่ยนไปชั่วพริบตา ในวันที่ 23 กุมภาพันธ์ ค.ศ.1997

when my little brother Matt was shot in the head

แมท น้องชายคนเล็กของผมถูกยิงที่ศีรษะ

in a shooting that happened on the observation deck

ในเหตุการณ์ยิงกันบนหอชมวิว

of the Empire State Building.

ของตึกเอ็มไพร์สเตท

Suddenly, my family was thrown into the middle of a nightmare,

ตอนนั้นเอง ครอบครัวของผม เหมือนตกอยู่ในฝันร้าย

being told that my brother was going to die,

เพราะน้องชายผมอาจจะตายได้

actually being given the opportunity to say goodbye to him,

จริง ๆ แล้วพวกเรามีโอกาส กล่าวคำร่ำลากับเขา

then several emergency brain surgeries

ก่อนที่จะต้องเข้าผ่าตัดสมองอีกหลายครั้ง

and now what's amounted, for Matt,

และตอนนี้อะไรที่เกิดขึ้นกับ แมท

to a lifetime spent courageously recovering from a traumatic brain injury.

ได้ฟื้นฟูร่างกายจากการบาดเจ็บ ที่ศีรษะขั้นรุนแรงอย่างกล้าหาญ

He is definitely my hero.

เขาคือวีรบุรุษของผม

But as much as (Applause) -- yeah, deserves it --

มากพอ ๆ กับ ที่ (เสียงปรบมือ) เขาควรได้คำชื่นชม

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

But as much as this tragedy was a nightmare for my family,

เหตุการณ์นี้ไม่ใช่โศกนาฏกรรมทั่วไป แต่คือฝันร้ายของครอบครัวของผม

I often think about how much worse it could have been;

ผมเคยคิดบ่อย ๆ ว่าสถานการณ์ อาจเลวร้ายกว่านี้มากแค่ไหน

in fact, how much worse it is for the 90 families every day

จริง ๆ แล้วสิ่งที่เลวร้ายกว่า คือการที่มี 90 ครอบครัวในทุก ๆ วัน

who aren't as fortunate,

ไม่ได้โชคดีแบบนี้

who lose loved ones -- brothers, sisters, sons, daughters, parents.

พวกเขาสูญเสียคนรัก พี่ชายน้องชาย น้องสาวพี่สาว ลูกชาย ลูกสาว พ่อแม่

They don't all make national headlines.

พวกเขาไม่ได้เป็นข่าวหน้าหนึ่งกันทุกคน

In fact, most of them don't.

จริง ๆ แล้วส่วนใหญ่ไม่ได้เป็นข่าว

They go largely unnoticed,

สาธารณชนไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้น

in a nation that's kind of come to accept a disgraceful national epidemic

ในประเทศนี้เราถึงจุดที่ต้องยอมรับชะตากรรม จากการแพร่ระบาดระดับชาติที่น่าอับอาย

as some kind of new normal.

ต้องยอมรับว่านี่คือเรื่องธรรมดาทั่วไป

So I quit my job in advertising

ผมเลยลาออกจากงานโฆษณา

to try and do something about this disgraceful national epidemic,

และลองคิดหาทางทำอะไรสักอย่างเกี่ยวกับ การแพร่ระบาดระดับชาติที่น่าอับอายนี้

because I came to realize

เพราะผมตระหนักว่า

that the challenges to preventing gun violence

ความท้าทายในการป้องกัน ความรุนแรงจากอาวุธปืน

are actually the same ones that made me love advertising,

ก็ไม่ต่างกับความท้าทายอื่น ที่ทำให้ผมรักงานโฆษณา

which is to try to figure out how to engage people.

นั่นคือการหาหนทางทำให้ผู้คน รู้สึกอยากมีส่วนร่วม

Only instead of doing it to sell products,

แต่แทนที่จะทำงานโฆษณาเพื่อขายสินค้า

doing it to save lives.

กลับทำงานนี้เพื่อรักษาชีวิต

And that comes down to finding common ground,

ตอนนี้เราก็มาถึงการค้นหา ความเข้าใจเบื้องต้นที่ตรงกัน

where what I want overlaps with what you want.

ให้สิ่งที่ผมต้องการ เป็นสิ่งที่คุณต้องการด้วย

And you might be surprised to learn, when it comes to gun violence,

และคุณอาจจะประหลาดใจว่า เมื่อพูดถึงเรื่องความรุนแรงของปืนแล้ว

just how much common ground there is.

พวกเราเห็นตรงกันมากแค่ไหน

Let's look, for example, at people who love to hunt,

ลองดู ตัวอย่างนะครับ คนที่ชอบล่าสัตว์

a sport enjoyed by millions across the US.

It's a proud tradition. Families.

เป็นธรรมเนียมที่น่าภูมิใจ เป็นกิจกรรมของครอบครัว

In some places,

หลาย ๆ ที่

the first day of hunting season is actually a school holiday.

วันแรกของฤดูล่าสัตว์ คือวันหยุดของโรงเรียนเลย

What do hunters want?

นักล่าสัตว์ต้องการอะไร

Well, they want to hunt. They love their guns.

พวกเขาต้องการล่าสัตว์ พวกเขารักปืนของเขา

They believe deeply

พวกเขามีสิทธิเต็มที่

in the Second Amendment right to own those guns.

ตามบทแก้ไขรัฐธรรมนูญฉบับที่สอง ในการเป็นเจ้าของปืน

But that doesn't mean there isn't common ground.

แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า พวกเขาไม่ได้เห็นพ้องตรงกัน

In fact, there's a lot of it,

จริง ๆ แล้วเราเห็นพ้องตรงกันมากด้วย

starting with the basic idea of keeping guns out of dangerous hands.

เริ่มจากความคิดพื้นฐานในการป้องกัน ไม่ให้บุคคลอันตรายมีปืนอยู่ในมือ

This isn't about taking certain guns away from all people.

เราไม่ได้แย่งชิงปืนเฉพาะกิจออกไปจากทุกคน

It's about keeping all guns away from certain people,

แต่เราป้องกันไม่ให้คนบางจำพวก ได้ครอบครองปืนต่างหาก

and it's the people that, it turns out, we all agree shouldn't have guns:

และทุกคนก็เห็นพ้องตรงกันว่า คนแบบไหนที่ไม่ควรมีปืน

convicted violent criminals, domestic abusers,

อาชญากรคดีร้ายแรงที่ผิดจริง คนที่ทำร้ายคนในครอบครัว

the dangerously mentally ill.

คนที่ป่วยทางจิตร้ายแรง

We can all appreciate

พวกเราควรชื่นชมยินดี

how Brady background checks have been incredibly effective

ที่การตรวจประวัติตามกฎหมายเบรดดี้ ได้ผลมากแค่ไหน

in keeping guns out of those dangerous hands.

ช่วยให้ปืนรอดพ้นจากมือ คนอันตรายเหล่านั้นได้

In 20 years, Brady background checks at federally licensed firearm dealers

20 ปีที่การตรวจสอบประวัติตามกฎหมายเบรดดี้ ที่ดำเนินการกับผู้ค้าปืนที่ได้รับอนุญาต

have blocked 2.4 million gun sales

สามารถป้องกันการขายปืนได้ 2.4 ล้านกระบอก

to those people that we all agree shouldn't have guns.

กับคนที่เราเห็นพ้องตรงกันว่า ไม่ควรเป็นเจ้าของปืน

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

And whether you love guns or hate guns, you probably also appreciate

และไม่ว่าคุณจะชอบหรือเกลียดปืน ผมว่าคุณก็คงเห็นด้วย

that there shouldn't be thousands of gun sales every day

ว่าเราไม่ควรมีการขายปืนหลายพันกระบอก ในแต่ละวัน

at guns shows or online

ทั้งที่งานแสดงสินค้าปืนหรือทางออนไลน์

without those Brady background checks,

หากไม่มีการตรวจประวัติตามกฎหมายเบรดดี้

just like there shouldn't be two lines to get on an airplane --

ก็เหมือนกับการที่เราไม่ควรมีแถวที่สอง ตอนจะขึ้นเครื่องบิน

one with security and one with no security.

แถวที่หนึ่งมีการตรวจตราความปลอดภัย แต่อีกแถวไม่มี

And --

และ--

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

And the numbers show the overwhelming agreement among the American public:

นอกจากนั้นคนจำนวนมากมายนับไม่ถ้วน ยังเห็นพ้องตรงกันกับชาวอเมริกันทั่วไป

90 percent of Americans support expanding Brady background checks

คนอเมริกันร้อยละ 90 สนับสนุนให้มี การตรวจสอบประวัติตามกฎหมายเบรดดี้ต่อไป

to all gun sales -- including 90 percent of Republicans,

หากมีการซื้อขายปืนทุกครั้ง รวมถึงพรรครีพับลิกันร้อยละ 90

more than 80 percent of gun owners,

อีกทั้งเจ้าของปืนมากกว่าร้อยละ 80

more than 70 percent of NRA members.

สมาชิก NRA มากกว่าร้อยละ 70

This is not a controversial idea.

นี่ไม่ใช่ประเด็นที่ต้องถกเถียงกันเลย

In fact, only six percent of the American public disagrees.

ความจริงแล้วมีคนอเมริกัน เพียงร้อยละหกที่ไม่เห็นด้วย

That's about the percentage of the American public

นี่คือจำนวนพอ ๆ กับคนอเมริกันทั่วไป ที่ยังเชื่อว่า

that believes the moon landing was a fake.

การเดินทางไปถึงดวงจันทร์เป็นเรื่องโกหก

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

And it's also about the percentage that believes the government

และเป็นจำนวนร้อยละพอ ๆ กับ จำนวนคนที่เชื่อว่ารัฐบาล

is putting mind-controlling technology in our TV broadcast signals.

พยายามใช้เทคโนโลยีควบคุมความคิดเรา ผ่านสัญญาณกระจายภาพและเสียงของทีวี

That's the extent to which we agree about background checks.

นั่นคือจำนวนที่เราเห็นพ้องกัน เกี่ยวกับการตรวจประวัตินั่นเอง

But what about the 300 million guns

แล้วปืนราว ๆ 300 ล้านกระบอก

already out there in homes across America?

ที่มีอยู่ตามบ้านคนอเมริกันทั่วไปแล้วล่ะ

Well first, it's important to realize

คือก่อนอื่น เราต้องเข้าใจก่อนว่า

that those guns are mostly in the hands and homes

ปืนพวกนั้นส่วนใหญ่อยู่ในมือของคน และในบ้านของคน

of decent, law-abiding people like you and me,

ที่ปกติและเคารพกฎหมายดี อย่างเรา ๆ ท่าน ๆ

who want what we all want -- including keeping our families safe.

เราทุกคนต่างต้องการปกป้อง ครอบครัวของเราให้ปลอดภัย

In fact, that's why more and more people are choosing to own guns.

จริง ๆ แล้วนี่คือเหตุผลว่าทำไม คนจำนวนมากขึ้นเรื่อย ๆ ถึงอยากมีปืน

Ten years ago, 42 percent of the American public

สิบปีที่แล้ว ร้อยละ 42 ของคนอเมริกันทั่วไป

believed -- incorrectly -- that a gun makes your home safer.

เชื่อว่าปืนทำให้บ้านตนเองปลอดภัยมากขึ้น ซึ่งเป็นเรื่องที่ผิด

Today, that number is 63 percent.

แต่ทุกวันนี้ ตัวเลขเพิ่มขึ้นเป็นร้อยละ 63

Why?

ทำไมน่ะหรือ

I kind of hate to say it,

ผมไม่อยากจะพูดเลย

because it gets to the dark underbelly of advertising,

ก็เพราะเรามาถึงจุดมืดบอดของการโฆษณา

which is if you tell a big enough lie enough times,

คือถ้าเราเล่าเรื่องโกหกใหญ่ ๆ จำนวนหลายครั้งเข้า

eventually that lie becomes the truth.

วันหนึ่งเรื่องโกหกจะกลายเป็นเรื่องจริง

And that's exactly what's happened here.

และนี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นจริง ณ จุดนี้

The corporate gun lobby has spent billions of dollars

องค์กรล็อบบี้ด้านปืน ยอมเสียเงินหลายพันล้านดอลลาร์

blocking the CDC from doing research into the public health epidemic

เพื่อกันไม่ให้องค์การซีดีซีทำการวิจัย ด้านสาธารณสุขเรื่องการแพร่ระบาด

of gun violence;

ที่เกี่ยวข้องกับความรุนแรงจากปืน

blocking pediatricians from talking to parents

กีดกันไม่ให้กุมารแพทย์พูดคุยกับพ่อแม่

about the dangers of guns in the home;

เกี่ยวกับอันตรายของการมีปืนไว้ในบ้าน

blocking smart-gun technology and other technology

กีดกันเทคโนโลยีปืนที่ชาญฉลาด และเทคโนโลยีอื่น ๆ

that would prevent kids from firing parents' guns

ที่จะช่วยป้องกันไม่ให้เด็ก ๆ เผลอยิงปืนของพ่อแม่ตนเอง

and would save lives.

และช่วยรักษาชีวิตไว้ได้

They're desperate to hide the truth,

พวกเขาพยายามอย่างหนักที่จะปิดบังความจริง

because they view the truth as a threat to their bottom line.

เพราะพวกเขาคิดว่าความจริง จะคุกคามผลกำไรของพวกเขา

And every day,

และในทุก ๆ วัน

people are dying as a result.

ก็ต้องมีคนตายมากมายไม่จบไม่สิ้น

And a lot of those people are children.

และหลาย ๆ คน คือเด็ก ๆ ไร้เดียงสา

Every day in the US,

แต่ละวันในสหรัฐอเมริกา

nine kids are just shot unintentionally.

เด็กเก้าคนจะถูกยิงโดยไม่ได้ตั้งใจ

900 children and teens take their own lives every year.

เด็ก ๆ และวัยรุ่น 900 คน ฆ่าตัวตายในทุก ๆ ปี

And here's the thing: they're almost all with a parent's gun.

และประเด็นสำคัญคือ เกือบทุกรายใช้ปืนของพ่อแม่ตน

Even two-thirds of school shootings happen with a gun taken from the home,

แม้กระทั่งสองในสามของการยิงกันในโรงเรียน ก็เกิดมาจากปืนที่ได้มาจากที่บ้าน

including the terrible tragedy

รวมถึงโศกนาฏกรรมอันน่าเศร้า

at Sandy Hook.

ที่โรงเรียนอนุบาลแซนดี้ฮุก

I meet so many of these parents;

ผมพบเจอกับพ่อแม่หลายคนเหล่านี้

it's the most heartbreaking part of my job.

นี่คือส่วนที่เศร้าสลดใจที่สุดในงานของผม

These are not bad people.

พวกเขาไม่ใช่คนเลว

They're just living with the unimaginable consequences of a very bad decision,

พวกเขาแค่ใช้ชีวิตจากผลลัพธ์ ของการตัดสินใจที่ผิดที่ยากเกินจินตนาการ

made based on very bad information

อันเกิดจากข้อมูลที่ไม่ดีมาก ๆ

that was put into their minds by very bad people,

ที่คนที่ไม่ดีป้อนเข้าไปในสมองของพวกเขา

who know good and well the misery that they're causing,

พวกเขารู้ดีว่ากำลังทำสิ่งไม่ดี ที่ทำให้เกิดความเจ็บปวด

but just don't care.

แต่พวกเขาไม่สนใจ

And the result is a nightmare --

และผลก็คือฝันร้าย

not only for families like mine,

ที่ไม่ใช่แค่ครอบครัวของผมเท่านั้นที่เจอ

but for, really, at the end of the day, all of us.

แต่ท้ายสุดทุก ๆ คนก็ต้องเจอ จากฝันร้ายนี้เหมือนกัน

But I'm not here to talk about the nightmare of gun violence.

แต่ผมไม่ได้มาพูดเกี่ยวกับ เรื่องฝันร้ายจากความรุนแรงของปืน

I'm here to talk about our dream, and it's a dream we all share,

แต่ผมมาพูดเกี่ยวกับความฝันของพวกเรา ความฝันร่วมกันของเราทุกคน

which is the dream of a better, safer, future.

เป็นความฝันที่อยากจะมี อนาคตที่ดีกว่า และปลอดภัยกว่า

For my organization, for the Brady Campaign,

สำหรับองค์กรของผม สำหรับการรณรงค์กฎหมายเบรดดี้

that dream is reflected in the bold goal

ความฝันนี้สะท้อนเป้าหมายชัดเจน

to cut the number of gun deaths in the US in half by 2025.

คือการลดจำนวนผู้เสียชีวิตจากอาวุธปืน ในสหรัฐฯ ลงครึ่งหนึ่งภายในปีค.ศ.2025

And I hope to leave all of you here tonight

และผมหวังว่าผมจะได้มอบความหวัง แก่ทุก ๆ คนในคืนนี้

with a strong sense of exactly why that dream is so absolutely within reach.

เป็นความหวังจากใจจริงว่าทำไม ความฝันนั้นจะเป็นจริงได้ในเร็ววันนี้

Because folks,

เพราะทุกคนครับ

for every great movement around the world,

สำหรับการเคลื่อนไหวครั้งที่ยิ่งใหญ่ทั่วโลก

there's a moment where you can look back and say,

ถึงช่วงเวลาแล้วที่คุณจะต้อง หันกลับไปมองและพูดว่า

"That's when things really started to change."

"นั่นคือตอนที่สิ่งต่าง ๆ เริ่มจะเปลี่ยนแปลงไป"

And I'm here to say

วันนี้ผมอยากบอกว่า

that for the movement to end gun violence in America,

สำหรับความเคลื่อนไหวเพื่อให้ ความรุนแรงจากปืนยุติลงในอเมริกา

that moment is here.

เวลานั้นได้มาถึงแล้ว

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

We are so clearly at a tipping point,

เรามาถึงช่วงเวลาสำคัญที่เป็นจุดเปลี่ยน

because the American public has come together by the millions

เพราะคนอเมริกันหลายล้านคน ได้มาร่วมมือกัน

like never before, based on that common ground,

อย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน ด้วยความเชื่อที่เหมือนกัน

to say, "Enough."

ที่จะพูดว่า "พอแล้ว"

Enough of the mass shootings in malls and movie theaters

พอเสียทีกับการยิงกราด ในห้างหรือในโรงหนัง

and churches and schools.

หรือในโบสถ์และโรงเรียน

Enough of the daily terror of gun violence in homes and streets

พอเสียทีกับความหวาดกลัวประจำวัน จากความรุนแรงของปืนในบ้านและบนถนน

that's claimed the lives of women and young black men

ที่ทำให้ผู้หญิงและชายผิวดำ อายุน้อยมากมายต้องตาย

in staggering proportions.

ในสัดส่วนที่มากทีเดียว

Enough of easy access to guns

พอเสียทีกับการหาซื้อปืนได้ง่าย ๆ

by the people that we all agree shouldn't have them.

เราทุกคนเห็นพ้องตรงกันว่า ใครเป็นคนที่ไม่ควรมีปืน

And enough of a small group of craven politicians

พอเสียทีกับนักการเมืองขี้ขลาดกลุ่มเล็ก ๆ

putting the interests of the corporate gun lobby

ที่เห็นประโยชน์ของกลุ่มองค์กรล็อบบี้ปืน

ahead of the people they have been elected to represent.

สำคัญกว่าประโยชน์ของประชาชน ที่เลือกตั้งให้พวกเขาเป็นตัวแทน

Enough.

พอเสียที

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

And the really exciting thing is, it's not just the usual suspects like me

เรื่องที่น่าตื่นเต้นคือไม่ใช่แค่ คนทั่วไปแบบผมที่ระแวง

that are saying it anymore.

ที่พูดถึงเรื่องนี้เท่านั้น

It's so much bigger than that.

แต่คนดัง ๆ ก็พูดเรื่องนี้ด้วย

And if you want proof,

ถ้าอยากได้ตัวอย่างนะครับ

let's start where most conversations in the US seem to start --

ลองเริ่มจากคนดังที่คนอเมริกัน ชอบพูดถึงเสมอ

with Kim Kardashian.

อย่างคิม คาร์ดาเชียน

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

And here's the thing: it's not really a joke.

จริง ๆ นะครับ ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น

I mean, think about when issues change.

ลองนึกดูเมื่อมีประเด็นต้องการเปลี่ยนแปลง

It's when they go from being political and advocacy issues

จากเรื่องการเมืองโยงไป จนไปถึงประเด็นการรณรงค์

to being part of pop culture,

จนกลายเป็นวัฒนธรรมนิยมร่วมสมัย

voices coming from everywhere, celebrities using their platforms,

เสียงเรียกร้องมาจากทุกหนแห่ง คนดังต่างใช้เวทีของตนเองในการพูด

musicians, athletes.

มีทั้งนักดนตรี นักกีฬา

The NBA has come forward.

นักกีฬา NBA ก็ไม่เมินเฉย

Conservative pundits that you never would have imagined

นักวิจารณ์ฝ่ายอนุรักษ์นิยม ที่ไม่เคยคาดฝันว่ามาจะมาร่วม

have come forward.

ก็ก้าวขาออกมาสนับสนุน

There's real cultural change --

นี่คือการเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรม

I even hear there's a TED Talk about it this year.

ผมได้ยินว่าใน TED Talk พูดถึงเรื่องนี้ในปีนี้ด้วย

That's the extent to which this cultural change is happening.

นี่คือการเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรม ที่กำลังเกิดขึ้นจริง

And yes, Kim Kardashian has made an unsolicited passionate appeal

ใช่ครับ คิม คาร์ดาเชียน เคยแสดงความเห็นแบบเต็มใจ

to her 35 million Twitter followers

ต่อผู้ติดตามทวิตเตอร์กว่า 35 ล้านคนของเธอ

for expanded background checks.

เพื่อสนับสนุนการตรวจสอบประวัติให้มากขึ้น

Let's look at the political elections that are heating up.

ลองดูที่การเลือกตั้งทางการเมืองขณะนี้ ที่กำลังดุเด็ดเผ็ดมัน

This used to be the classic third-rail issue for Democrats.

ประเด็นนี้เคยเป็นเรื่องที่แตะต้องไม่ได้ สำหรับพรรคเดโมแครต

Couldn't run from it fast enough.

พวกเขาทำอะไรไม่ได้มากนัก

Now candidates are running on it.

แต่ตอนนี้ผู้สมัครกำลังพูดเรื่องนี้

Some are being forced to reverse very bad positions

บางคนก็เหมือนถูกบังคับให้พูด เพื่อให้ดูดีขึ้นกว่าก่อน

they defended very comfortably, until very recently.

พวกเขาแก้ต่างให้เรื่องนี้ อย่างสะดวกใจเมื่อไม่นานมานี้

For somebody like me,

สำหรับคนอย่างผม

watching people wave around their negative NRA ratings --

พอได้ดูผู้คนเปิดเผย การจัดอันดับในทางลบของ NRA

it's almost surreal to watch.

ผมแทบไม่อยากเชื่อ

We're still outfunded, yes, by the corporate gun lobby,

ใช่ครับ เรายังมีทุนไม่เท่ากับ พวกบริษัทล็อบบี้อาวุธปืน

and ultimately that needs to change.

แต่ท้ายสุดจะต้องมีการเปลี่ยนแปลง

But you know what?

คุณรู้ไหมครับ

We're smarter and we're scrappier, and we have the truth on our side.

เราฉลาดขึ้น เราพร้อมสู้อย่างเต็มที่ และเรามีความจริงอยู่กับตัว

And we're on offense.

เราคือผู้รุกในคราวนี้

You know, they say that the Internet democratizes information.

เขาว่ากันว่าอินเทอร์เน็ต ทำให้ข้อมูลต่าง ๆ เป็นที่เห็นพ้องต้องกัน

Social media and some of the organizing tools that plug into it

สื่อสังคมออนไลน์และเครื่องมือจัดการต่าง ๆ ที่อยู่ในระบบอินเทอร์เน็ต

have democratized activism.

ก็มีพลังขับเคลื่อนความเห็นพ้องตรงกัน

It's allowed us to show what 90 percent support really looks like.

ทำให้เรามองเห็นว่าแรงสนับสนุน กว่าร้อยละ 90 นั้นเป็นอย่างไร

Sometimes I think of it --

บางครั้งผมก็คิดว่า

you know, we're converging and attacking instantly by the millions,

เรากำลังรวมตัวกัน และเริ่มต่อสู้ร่วมกันด้วยพลังนับล้าน ๆ

kind of like white blood cells.

ดั่งเม็ดเลือดขาวที่สู้กับเชื้อโรค

It's enabled us to start to really close -- and this is the bottom line --

ซึ่งทำให้เราเริ่มเข้าใกล้เส้นชัยมากขึ้น นี่คือช่วงเวลาสำคัญ

close that disgraceful disconnect

ที่เราจะสามารถปิดช่องว่าง

between what the American public wants

ระหว่างสิ่งที่คนอเมริกันต้องการ

and what our elected leaders are doing about it.

กับสิ่งที่ผู้นำที่ได้รับเลือกกำลังทำอยู่

Until recently,

ไม่นานมานี้

the narrative in Congress was that calls from the other side,

ข้อมูลที่ได้จากสภาคองเกรสอีกด้านหนึ่ง

from that six percent,

มาจากจำนวนร้อยละหกนั้น

outnumbered calls from our side 10 to one.

มากกว่าเสียงเรียกร้องของเราถึง 10 ต่อหนึ่ง

We're flipping that narrative on its head.

เรากำลังทำให้เรื่องกลับไปอีกทาง

After that recent terrible tragedy in San Bernardino,

หลังจากเหตุการณ์น่าโศกเศร้า ที่ซานเบอร์ดาร์ดิโน

we jammed Congressional switchboards.

เราทำให้โทรศัพท์ของสภาล่มไปเลย

We put 15,000 calls into Congress in 24 hours.

เราโทรไปหาสภาคองเกรส 15,000 ครั้ง ในเวลา 24 ชั่วโมง

And you know what?

แล้วคุณรู้ไหมครับ

We got a vote on a bill

เราได้รับโหวตให้ผ่านกฎหมาย

that nobody thought was going to see the light of day anytime soon.

ใครจะคิดว่าเราจะได้เห็น แสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ในอีกไม่นานนี้

We're seeing real movement to repeal some of the most evil,

เราเริ่มมองเห็นความเคลื่อนไหว เพื่อเพิกถอนกฎหมายน่ารังเกียจ

ugly gun lobby legislation passed over the last dark decade.

กฎหมายปืนที่น่ารังเกียจของพวกล็อบบี้ ในช่วงทศวรรษอันน่ามืดมนที่ผ่านมา

The stranglehold of the gun lobby is clearly being broken.

อำนาจพวกล็อบบี้อาวุธปืน ล่มสลายไปอย่างสิ้นเชิง

We've seen President Obama's historic executive actions.

เราได้เห็นคำสั่งประวัติศาสตร์จากฝ่ายบริหาร โดยตรงประธานาธิบดีโอบามา

They don't go all the way,

แม้ว่าจะไปไม่ถึงที่สุด

but they are going to save lives,

แต่คำสั่งนี้ช่วยชีวิตคนได้มากมาย

because they expand Brady background checks

เพราะสานต่องานตรวจประวัติ ตามกฎหมายเบรดดี้

to thousands of gun sales that didn't have them previously.

ในการซื้อขายปืนหลายพันครั้ง ซึ่งไม่เคยมีมาก่อน

And we're marching across the country -- we're not just waiting

เรากำลังจะเดินขบวนกันทั่วประเทศ เพราะเราไม่อยากจะรออีกต่อไป

for Congress to act; that would almost be the definition of insanity.

เพราะกว่าสภาคองเกรสจะทำอะไรได้ เราคงต้องรอจนแทบบ้า

We're marching across the country,

เรากำลังจะเดินขบวนกันทั่วประเทศ

state by state, marriage-equality style.

รัฐถึงรัฐ เหมือนสิทธิเท่าเทียมการแต่งงาน

And you know what? We're winning.

และคุณรู้ไหมครับว่าเรากำลังจะชนะ

Congress is almost always the last to wake up and realize

สภาคองเกรสกำลังจะตื่นแล้ว พวกเขาจะตระหนักว่า

that it's on the wrong side of history.

อยู่ในด้านที่ผิดมาโดยตลอด

And when they do, it's always because the American public shakes them.

และถ้าเป็นเช่นนั้นจริง ก็เป็นเพราะ คนอเมริกันปลุกให้พวกเขาตื่นขึ้นมา

And that's exactly what we're doing right now,

นี่คือสิ่งที่พวกเรากำลังทำอยู่เลยในตอนนี้

as we're in this tipping point.

เรากำลังอยู่บนจุดเปลี่ยนที่สำคัญ

You know, recently I was flying cross-country to give a speech

ไม่นานมานี้ ผมได้บินไปหลายรัฐ ทั่วประเทศเพื่อไปบรรยาย

to a large group like this, although far less intimidating,

ให้คนมากมายฟังเหมือนตอนนี้ แม้ว่าจะน่ากลัวน้อยกว่า

and the woman sitting next to me happened to be binge-watching

มีผู้หญิงคนหนึ่งนั่งข้าง ๆ ผม เธอชอบดูรายการทีวีเก่า

one of my all-time favorite TV shows, "Mad Men,"

เรื่อง "Mad Men" ทั้งวันทั้งคืน ซึ่งเป็นเรื่องโปรดของผมเหมือนกัน

a period TV show about advertising

รายการนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับการโฆษณา

in the 1960s.

ในช่วงทศวรรษ 1960

And as I was trying to think about how to end my remarks,

ขณะที่ผมกำลังคิดว่าจะจบ การบรรยายอย่างไร

I'd glance up at her screen every now and then,

ผมก็เหลือบไปดูที่หน้าจอของเธอ เป็นครั้งคราว

and it seemed that every time I did,

แทบทุกครั้งที่มองไป

I'd see somebody smoking in an office or around children

ผมจะเห็นคนสูบบุหรี่ในที่ทำงาน หรือในที่ที่มีเด็กอยู่รอบ ๆ

or while pregnant or drinking and driving

หรือแม้กระทั่งตอนท้อง หรือเมาแล้วขับ

or driving without seat belts or sexually harassing a coworker.

หรือการขับรถแต่ไม่คาดเข็มขัดนิรภัย หรือการคุกคามทางเพศเพื่อนร่วมงาน

And ultimately it dawned on me:

ผมเลยคิดได้ว่า

what tremendous inspiration

พวกเรามีแรงบันดาลใจยิ่งใหญ่

to those of us who have this dream to end gun violence.

มีความฝันร่วมกันที่จะยุติ ปัญหาความรุนแรงจากปืน

I mean, think about how much the world has changed

คือลองดูสิครับ ว่าโลกเปลี่ยนไปมากแค่ไหน

in a relatively short period of time,

ในช่วงเวลาสั้น ๆ

how all those behaviors that were once considered commonplace or normal --

พฤติกรรมเหล่านั้นเคยถูกมอง ว่าเป็นเรื่องปกติมาก ๆ

some even glamorous or sexy --

บางครั้งดูดีหรือเซ็กซี่ด้วยซ้ำ

have become stigmatized in just a generation or two,

แต่เพิ่งมาถูกมองว่าไม่ดี ในไม่กี่ช่วงอายุคนที่ผ่านมา

once they became conversations about our common ground.

ครั้งหนึ่งเคยมีการพูดคุยเกี่ยวกับ เรื่องเหล่านี้ ถึงความเห็นพ้องตรงกัน

That is the magnitude of the change we have the potential to create

เราน่าจะมีศักยภาพในการสร้าง ความเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่

around gun violence.

ในเรื่องความรุนแรงของอาวุธปืนได้

And that's my dream,

นั่นคือความฝันของผม

that maybe someday,

บางที สักวันหนึ่ง

some period TV show will depict the terrible nightmare of gun violence,

ละครย้อนยุคสักเรื่องจะถ่ายทอด ฝันร้ายจากความรุนแรงของอาวุธปืน

and a future generation of children might only be able to imagine

ลูกหลานในอนาคตของพวกเรา จะคิดได้ว่าเป็นเพียงแต่จินตนาการ

how terrible it must have been.

ว่าสมัยก่อนปัญหานี้แย่แค่ไหน

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)