How to rob a bank (from the inside, that is) | William Black

Translator: Teerachart Prasert Reviewer: Kanawat Senanan

So today's top chef class is in how to rob a bank,

วันนี้ เราจะเรียนวิธีปล้นธนาคารกันครับ

and it's clear that the general public needs guidance,

คนทั่วไป ต้องรู้เรื่องนี้ไว้นะครับ

because the average bank robbery nets

เพราะว่าการปล้นธนาคารทั่วไป จะได้เงิน

only 7,500 dollars.

เฉลี่ยแค่ 7,500 เหรียญ

Rank amateurs who know nothing

พวกนี้เป็นแค่มือใหม่ ไม่รู้อะไร

about how to cook the books.

เกี่ยวกับวิธีการปลอมแปลงบัญชี

The folks who know, of course,

แต่พวกที่มีความรู้ แน่นอนว่า

run our largest banks,

คือพวกผู้บริหารธนาคารรายใหญ่ๆ

and in the last go-around,

และในวิกฤติที่ผ่านมา

they cost us over 11 trillion dollars.

พวกนี้สร้างความเสียหายไปกว่า 11 ล้านล้านเหรียญ

That's what 11 trillion looks like.

11 ล้านล้านเหรียญ คือเท่านี้ครับ

That's how many zeros?

เลขศูนย์ไม่รู้ตั้งกี่ตัว

And cost us over 10 million jobs as well.

ซึ่งทำให้เราสูญเสียงานถึง 10 ล้าน ตำแหน่งด้วย

So our task is to educate ourselves

ฉะนั้น ภารกิจเราคือ ต้องศึกษาไว้

so that we can understand

จะได้เข้าใจ

why we have these recurrent,

ว่าเพราะอะไร เราถึงเจอวิกฤติการเงินพวกนี้

intensifying financial crises,

ซ้ำแล้วซ้ำอีก แถมรุนแรงขึ้นๆ

and how we can prevent them in the future.

จะได้ หาวิธีป้องกัน ไม่ให้เกิดขึ้นอีก

And the answer to that is

ซึ่งคำตอบก็คือ

that we have to stop epidemics of control fraud.

เราต้องหยุดการระบาด ของการใช้อำนาจฉ้อโกง

Control fraud is what happens

การใช้อำนาจฉ้อโกง เกิดขึ้นเมื่อ

when the people who control,

คนที่มีอำนาจบริหาร

typically a CEO,

ซึ่งปกติก็คือ ซีอีโอ

a seemingly legitimate entity,

ขององค์กร ซึ่งโดยผิวเผินแล้ว ถูกกฎหมาย

use it as a weapon to defraud.

ใช้องค์กรนั้น เป็นอาวุธเพื่อฉ้อฉล

And these are the weapons of mass destruction

นี่แหละครับ อาวุธอานุภาพทำลายล้างสูง

in the financial world.

แห่งโลกการเงิน

They also follow in finance a particular strategy,

พวกนี้ ใช้กลยุทธทางการเงินครับ

because the weapon of choice in finance

หนึ่งในอาวุธที่นิยมใช้กัน ในโลกการเงิน

is accounting,

คือ การทำบัญชีครับ

and there is a recipe for accounting

การใช้อำนาจฉ้อโกง ผ่านการทำบัญชีนั้น

control fraud, and how it occurs.

มีสูตรสำเร็จอยู่

And we discovered this recipe

เราค้นพบสูตรสำเร็จนี้

in quite an odd way that I'll come back to in a moment.

ด้วยวิธีที่แปลกๆ หน่อย ซึ่งผมจะเล่าให้ฟังในอีกสักครู่

First ingredient in the recipe: grow like crazy;

ส่วนผสมแรก: เติบโตอย่างบ้าคลั่ง

second, by making or buying really crappy loans,

อย่างที่ 2 ปล่อย หรือหาซื้อสินเชื่อที่เน่ามากๆ

but loans that are made at a very high interest rate

แต่เป็นสินเชื่อแบบดอกเบี้ย

or yield;

หรือผลตอบแทนสูง

three, while employing extreme leverage --

สาม มีอัตราส่วนหนี้สินต่อทุนสูง

that just means a lot of debt --

หมายถึงว่า มีหนี้เยอะ

compared to your equity;

เมื่อเทียบกับ ส่วนของผู้ถิอหุ้นนะครับ

and four, while providing only trivial loss reserves

และสี่ ตั้งเงินสำรองเผื่อขาดทุนไว้น้อยๆ

against the inevitable losses.

เมื่อเทียบกับผลขาดทุนที่จะตามมา

If you follow those four simple steps,

แค่ 4 ขั้นตอนง่ายๆ นี้

and any bank can follow them,

ธนาคารไหน ก็ทำได้

then you are mathematically guaranteed

ทำแล้ว รับรองได้ ด้วยหลักคณิตศาสตร์

to have three things occur.

ว่า 3 อย่างนี้ จะเกิดขึ้น

The first thing is

อย่างแรกคือ

you will report record bank profits --

ธนาคารจะรายงานกำไร สูงทำลายสถิติ

not just high, record.

ไม่ใช่แค่สูง แต่ทำลายสถิติเลย

Two, the CEO will immediately be made incredibly wealthy

สอง ซีอีโอจะร่ำรวยล้นฟ้าขึ้น ทันทีทันใด

by modern executive compensation.

จากค่าตอบแทนการบริหารแบบสมัยใหม่

And three, farther down the road,

และสาม พอเวลาผ่านไปเรื่อยๆ

the bank will suffer catastrophic losses

ธนาคารก็จะขาดทุนมหาศาล

and will fail unless it is bailed out.

และจะล้มละลาย ยกเว้นมีใครเข้าช่วย

And that's a hint as to how

นั่นเอง เป็นเบาะแส

we discovered this recipe,

ที่ช่วยให้เรา ค้นพบสูตรนี้

because we discovered it through an autopsy process.

เพราะเราค้นพบเรื่องนี้ ผ่านกระบวนการชันสูตร

During the savings and loan debacle in 1984,

ช่วงที่เกิดวิกฤติการณ์เงินฝากและสินเชื่อ เมื่อปี 1984

we looked at every single failure,

เราศึกษากรณีล้มละลาย ทุกๆ ราย

and we looked for common characteristics,

แล้วมองหาลักษณะร่วมกัน ของแต่ละกรณี

and we discovered this recipe was common

เราค้นพบว่า ในแต่ละกรณี การฉ้อฉล

to each of these frauds.

ล้วนแล้ว มีสูตรสำเร็จอย่างเดียวกัน

In other words, a coroner could find these things

พูดอีกอย่างคือ เจ้าหน้าที่ชันสูตรพบสิ่งเหล่านี้

because this is a fatal recipe

เพราะมันคือ สูตรมรณะ

that will destroy the banks

ซึ่งจะทำลายธนาคาร

as well as the economy.

รวมถึงภาคเศรษฐกิจ

And it also turns out to be precisely

มันยังเป็นบทเรียนที่สามารถ

what could have stopped this crisis,

นำมาใช้หยุดยั้งวิกฤติการณ์ครั้งนี้ได้ด้วย

the one that cost us 11 trillion dollars

วิกฤติที่ทำให้เราสูญเสีย ถึง 11 ล้านล้านเหรียญ

just in the household sector,

ในภาคครัวเรือน เพียงอย่างเดียว

that cost us 10 million jobs,

ทำให้เราสูญเสียงาน ถึง 10 ล้านตำแหน่ง

was the easiest financial crisis by far

เป็นวิกฤติ ที่เราหลีกเลี่ยงได้โดยสิ้นเชิง

to have avoided completely

และง่ายที่สุด เท่าที่เคยมีมา

if we had simply learned the lessons

ถ้าเพียงแต่ เราจะจดจำบทเรียน

of epidemics of control fraud,

จากการระบาด ของการใช้อำนาจฉ้อโกง

particularly using this recipe.

โดยเฉพาะ ประเภทที่ใช้สูตรสำเร็จพวกนี้

So let's go to this crisis,

มาศึกษาวิกฤติครั้งนี้

and the two huge epidemics

และการฉ้อโกง ระดับมโหฬาร 2 อย่าง

of loan origination fraud that drove the crisis --

คือการปล่อยสินเชื่ออย่างทุจริต

appraisal fraud and liar's loans --

และการโกงราคาประเมิน และการปล่อยสินเชื่อของคนโกหก

and what we're going to see

สิ่งที่เราจะเห็น

in looking at both of these is

จากการศึกษาทั้งสองอย่าง ก็คือ

we got warnings that were incredibly early

สัญญาณเตือน ถึงการฉ้อโกงเหล่านี้

about these frauds.

ปรากฏขึ้นก่อนหน้านั้นมาพักใหญ่

We got warnings that we could have taken advantage of easily,

เราเห็นสัญญาณเตือน ที่สามารถ นำมาใช้ประโยชน์ได้ ไม่ยากเลย

because back in the savings and loan debacle,

เพราะย้อนไป สมัยวิกฤติเงินฝากและสินเชื่อ

we had figured out how to respond

เรารู้วิธีการตอบสนอง

and prevent these crises.

และป้องกันวิกฤติพวกนี้แล้ว

And three, the warnings were unambiguous.

และสาม สัญญาณเตือนเหล่านี้ ไม่มีอะไรกำกวมเลย

They were obvious that what was going on

เห็นได้ชัดว่า สิ่งที่เกิดขึ้นตอนนั้น

was an epidemic of accounting control fraud building up.

คือการใช้อำนาจฉ้อโกงทางบัญชี ที่ระบาดไป กว้างขึ้นเรื่อยๆ

Let's take appraisal fraud first.

มาดูการโกงราคาประเมินกันก่อน

This is simply where you inflate the value

สิ่งนี้ หมายถึงการโก่งราคาประเมิน

of the home that is being pledged

ของบ้านที่ใช้เป็นหลักทรัพย์

as security for the loan.

เพื่อค้ำประกันเงินกู้ยืม

In 2000, the year 2000,

ในปี 2000

that is over a year before Enron fails, by the way,

กว่า 1 ปี ก่อนที่เอนรอน (Enron) จะล้มละลาย

the honest appraisers got together a formal petition

ผู้ประเมินราคากลุ่มที่สุจริต ได้ร่วมกันออกหนังสือ

begging the federal government to act,

เรียกร้อง ให้รัฐบาลกลาง

and the industry to act,

และกลุ่มธนาคาร หามาตรการ

to stop this epidemic of appraisal fraud.

เพื่อหยุดการระบาด ของการโกงราคาประเมิน

And the appraisers explained how it was occurring,

กลุ่มนักประเมินราคาก็อธิบายให้ฟัง ว่าเรื่องนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร

that banks were demanding that appraisers

พวกเขาว่า ธนาคารเป็นคนสั่งให้พวกเขา

inflate the appraisal,

ประเมินราคา ให้สูงกว่าจริง

and that if the appraisers refused to do so,

แล้วขู่ว่า ถ้าไม่ทำตามที่สั่งแล้ว

they, the banks, would blacklist

พวกธนาคาร ก็จะขึ้นบัญชีดำ

honest appraisers

นักประเมินราคา พวกที่สุจริต

and refuse to use them.

และไม่ใช้บริการอีก

Now, we've seen this before

เรื่องแบบนี้ เคยเกิดมาแล้วนะครับ

in the savings and loan debacle,

สมัยวิกฤติเงินฝากและสินเชื่อ

and we know that this kind of fraud

ซึ่งเป็นที่รู้กันว่า การโกงแบบนี้

can only originate from the lenders,

เริ่มต้นขึ้นได้ จากฝั่งผู้ปล่อยเงินกู้เท่านั้น

and that no honest lender would ever inflate

และไม่มีผู้ปล่อยสินเชื่อที่ซื่อสัตย์ หน้าไหน

the appraisal,

จะอยากโก่งราคาประเมินหรอกครับ

because it's the great protection against loss.

เพราะมัน เป็นตัวป้องกันการขาดทุนอย่างดีครับ

So this was an incredibly early warning, 2000.

สัญญาณเตือนภัยนี้ เกิดขึ้นนานมากๆ ครับ ตั้งแต่ปี 2000

It was something we'd seen before,

เป็นสิ่งที่เราเคยพบเจอมาแล้ว

and it was completely unambiguous.

ไม่มีอะไรกำกวมเลย

This was an epidemic of accounting control fraud

นี่คือ การแพร่ระบาด ของการใช้อำนาจโกงบัญชี

led by the banks.

ซึ่งมีธนาคาร เป็นคนเริ่ม

What about liar's loans?

แล้ว 'สินเชื่อคนโกหก' ล่ะ?

Well, that warning actually comes earlier.

สัญญาณเตือนตัวนี้ เกิดขึ้นเร็วกว่าเสียอีก

The savings and loan debacle is basically

'วิกฤติเงินฝากและสินเชื่อ' เกิดขึ้น

the early 1980s through 1993,

ช่วงต้นทศวรรษ 1980 จนถึงปี 1983

and in the midst of fighting that wave

ระหว่างที่เรากำลังต่อกร

of accounting control fraud,

กับการใช้อำนาจโกงบัญชี ที่เพิ่มขึ้นๆ

in 1990, we found that a second front

ในปี 1990 เราก็พบว่า คลื่นการฉ้อโกงลูกที่สอง

of fraud was being started.

กำลังก่อตัวขึ้น

And like all good financial frauds in America,

เหมือนการโกงทางการเงินเนียนๆ ทั้งหลายในอเมริกา

it began in Orange County, California.

มันเริ่มต้นขึ้นในเมืองออเรนจ์ เคาน์ตี้ (Orange County) รัฐแคลิฟอร์เนีย

And we happened to be the regional regulators for it.

ซึ่งเผอิญว่าเป็นเขตที่ พวกเราเป็นผู้ควบคุมกฎอยู่

And our examiners said,

ผู้ตรวจการของเรา บอกว่า

they are making loans without even checking

ธนาคารกำลังปล่อยกู้ โดยไม่ตรวจสอบ

what the borrower's income is.

รายได้ของผู้กู้ยืมก่อน

This is insane, it has to lead to massive losses,

ซึ่งผิดมากๆ ธนาคารจะขาดทุนมหาศาลแน่ๆ

and it only makes sense for entities engaged

การทำแบบนี้ จะสมเหตุสมผล ก็ต่อเมื่อผู้เกี่ยวข้อง

in these accounting control frauds.

กำลังใช้อำนาจ โกงบัญชีเท่านั้น

And we said, yeah, you're absolutely right,

เราก็บอกว่า พูดถูกเผงเลย

and we drove those liar's loans

เราก็เลยกำจัด 'สินเชื่อคนโกหก' พวกนี้

out of the industry in 1990 and 1991,

จนหมดไป ในปี 1990 และ 1991

but we could only deal with the industry

แต่เราจัดการได้ แค่กับวงการธุรกิจ

we had jurisdiction over,

เท่าที่กฎหมายอนุญาต ให้เราควบคุมได้เท่านั้น

which was savings and loans,

ซึ่งก็คือ ธุรกิจเงินฝากและเงินกู้

and so the biggest and the baddest of the frauds,

บริษัทตัวโกง ตัวร้ายที่สุด และ ใหญ่ที่สุด

Long Beach Savings, voluntarily gave up

ชื่อ 'ลองบีช เซฟวิงส์' (Long Beach Savings) เลยสมัครใจยกเลิก

its federal savings and loan charter,

ใบอนุญาตประกอบธุรกิจรับฝากและปล่อยกู้

gave up federal deposit insurance,

ยอมทิ้งเงินคุ้มครองเงินฝากจากรัฐบาล

converted to become a mortgage bank

แปลงบริษัทเป็นธนาคารอสังหาริมทรัพย์

for the sole purpose of escaping our jurisdiction,

จุดประสงค์เดียว คือเพื่อหลบเลี่ยงกฎหมาย

and changed its name to Ameriquest,

แล้วเปลี่ยนชื่อเป็น อเมริเควสท์ (Ameriquest)

and became the most notorious

แล้วก็กลายเป็น คดีฉ้อโกง

of the liar's loans frauds early on,

เรื่อง 'สินเชื่อของคนโกหก' ที่ฉาวโฉ่ที่สุด

and to add to that,

มิหนำซ้ำ

they deliberately predated upon minorities.

ยังตั้งใจหาเหยื่อจากชนกลุ่มน้อยโดยเฉพาะด้วย

So we knew again about this crisis.

วิกฤติพวกนี้ เรารู้จักมาก่อนแล้ว

We'd seen it before. We'd stopped it before.

เคยเห็นก็แล้ว เคยกำจัดไปแล้วด้วย

We had incredibly early warnings of it,

สัญญาณเตือน ก็เกิดขึ้นล่วงหน้านานมากด้วย

and it was absolutely unambiguous

แถมยังไม่กำกวมเลยสักนิดเดียว

that no honest lender would make loans in this fashion.

ว่าคนปล่อยกู้ที่จริงใจ จะไม่ทำแบบนี้หรอก

So let's take a look at the reaction

ทีนี้ เรามาดูกันว่า ทั้งฝ่ายธนาคาร

of the industry and the regulators

หน่วยงานคุมกฎ และอัยการรัฐ

and the prosecutors to these clear

มีปฏิกิริยากันอย่างไร

early warnings that could have prevented the crisis.

ต่อสัญญาณเตือนที่จะช่วยป้องกันวิกฤติได้

Start with the industry.

เริ่มจาก กลุ่มธนาคาร

The industry responded between 2003 and 2006

ในปี 2003 ถึง 2006 กลุ่มธนาคารตอบสนอง

by increasing liar's loans

โดยเพิ่มการปล่อยกู้ 'สินเชื่อคนโกหก'

by over 500 percent.

สูงถึง 500 %

These were the loans

เงินกู้พวกนี้

that hyperinflated the bubble

ทำให้ฟองสบู่ ขยายใหญ่มโหฬาร

and produced the economic crisis.

จนนำไปสู่ วิกฤติเศรษฐกิจ

By 2006, half of all the loans called subprime

ถึงปี 2006 ปรากฎว่าครึ่งหนึ่ง ของสินเชื่อซับไพรม์ (subprime)

were also liar's loans.

เป็น 'สินเชื่อคนโกหก' ด้วย

They're not mutually exclusive, it's just that together,

สองอย่างนี้ ไม่จำเป็นต้องแยกขาดจากกันนะครับ แต่ถ้ารวมเข้าด้วยกัน

they're the most toxic combination

มันจะเป็น สินเชื่อพันธุ์น่ากลัวที่สุด

you can possibly imagine.

ในเท่าที่จะจินตนาการได้เลย

By 2006, 40 percent of all the loans

ในปี 2006 เงินปล่อยกู้กว่า 40%

made that year, all the home loans made that year,

เป็นสินเชื่อซื้อบ้าน และสินเชื่อพวกนั้น

were liar's loans,

เป็น 'สินเชื่อคนโกหก' ทั้งสิ้น

40 percent.

ตั้ง 40%

And this is despite a warning

ทั้งที่มีคำเตือนออกมา

from the industry's own antifraud experts

จากผู้เชี่ยวชาญการต่อต้านทุจริต ในวงการเอง

that said that these loans were an open invitation

ว่า สินเชื่อพวกนี้ เป็นเหมือนคำเชื้อเชิญ

to fraudsters,

ถึงพวกขี้ฉ้อโดยตรง

and that they had a fraud incidence

ธนาคาร เลยเกิดกรณีการฉ้อโกง

of 90 percent,

กว่า 90 %

nine zero.

เก้า ศูนย์

In response to that, the industry

ปฏิกิริยาแรกสุด จากเหล่าธนาคาร

first started calling these loans liar's loans,

ก็คือ เริ่มเรียกสินเชื่อพวกนี้ ว่า 'สินเชื่อคนโกหก' บ้าง

which lacks a certain subtlety,

ซึ่งฟังดูขวานผ่าซากไปหน่อย

and second, massively increased them,

และอย่างที่สอง ก็คือปล่อยกู้แบบนี้เพิ่มขึ้นไปอีก

and no government regulator ever

ไม่เคยมีหน่วยงานคุมกฎของรัฐบาลใดๆ

required or encouraged any lender

ที่บังคับ หรือส่งเสริมผู้ปล่อยกู้

to make a liar's loan

ให้ปล่อยสินเชื่อคนโกหก

or anyone to purchase a liar's loan,

หรือให้ใคร ไปซื้อสินเชื่อคนโกหก

and that explicitly includes Fannie and Freddie.

รวมถึงสถาบันของรัฐบาลเองด้วย

This came from the lenders

เรื่องพวกนี้ เกิดจากผู้ปล่อยกู้

because of the fraud recipe.

เพราะเป็น สูตรการโกง

What happened to appraisal fraud?

แล้วการโกงราคาประเมินล่ะ?

It expanded remarkably as well.

ปรากฎว่าเรื่องนี้ก็ขยายวงกว้างมาก เช่นกัน

By 2007, when a survey of appraisers was done,

ในปี 2007 เมื่อมีการสำรวจในหมู่ผู้ประเมินราคา

90 percent of appraisers reported

ผู้ประเมินราคากว่า 90 เปอร์เซนต์ กล่าวว่า

that they had been subject to coercion

พวกเขาถูกบีบบังคับ

from the lenders trying to get them

จากฝ่ายผู้ปล่อยสินเชื่อ

to inflate an appraisal.

ให้โก่งราคาประเมินหลักทรัพย์

In other words, both forms of fraud

พูดง่ายๆ ก็คือ การโกงทั้ง 2 แบบ

became absolutely endemic and normal,

กระทำกันในวงกว้าง และเป็นปกติ

and this is what drove the bubble.

และกลายเป็นสาเหตุของฟองสบู่

What happened in the governmental sector?

แล้วภาครัฐบาลล่ะ?

Well, the government, as I told you,

รัฐบาลนั้น ก็แบบที่ผมบอกไปแล้ว

when we were the savings and loan regulators,

สมัยที่เรา เป็นผู้ดูแลธุรกิจเงินฝากและสินเชื่อ

we could only deal with our industry,

เราก็ควบคุมได้ แค่ในวงการของเราเท่านั้น

and if people gave up their federal deposit insurance,

ถ้าเกิดใครไม่ขอรับ การคุ้มครองเงินฝากจากรัฐบาล

we couldn't do anything to them.

เราก็ทำอะไรเขาไม่ได้

Congress, it may strike you as impossible,

สภาคองเกรสนั้น คุณอาจไม่ค่อยอยากเชื่อนะครับ

but actually did something intelligent in 1994,

แต่คองเกรสได้ทำสิ่งที่ฉลาดในปี 1994

and passed the Home Ownership and Equity Protection Act

โดยผ่าน 'กฎหมายปกป้องความเป็นเจ้าของบ้านและส่วนทุน' (The Home Ownership and Equity Protection Act)

that gave the Fed, and only the Federal Reserve,

ซึ่งให้อำนาจธนาคารกลาง แต่เพียงผู้เดียว

the explicit, statutory authority to ban liar's loans

ให้มีศักดิ์ และสิทธิ์ อย่างเด็ดขาด ในการสั่งห้าม 'สินเชื่อคนโกหก'

by every lender,

ของผู้ปล่อยกู้ทุกราย

whether or not they had federal deposit insurance.

ไม่ว่ารายนั้น จะรับเงินคุ้มครองเงินฝากหรือไม่ก็ตาม

So what did Ben Bernanke and Alan Greenspan,

แล้วเบ็น เบอร์นานกี (Ben Bernanke) และอลัน กรีนสแปน (Alan Greenspan)

as chairs of the Fed, do

ในฐานะ ประธานธนาคารกลาง ทำอะไร

when they got these warnings

เมื่อพวกเขาเห็นสัญญาณเตือนเหล่านี้

that these were massively fraudulent loans

ว่ากำลังเกิดการปล่อยสินเชื่อ แบบฉ้อฉลกันอย่างมโหฬาร

and that they were being sold to the secondary market?

แล้วสินเชื่อพวกนี้ ยังถูกขายต่ออีกทอด ในตลาดรองอีกด้วย?

Remember, there's no fraud exorcist.

โปรดจำไว้ โลกนี้ ไม่มีหมอผีปราบหนี้เน่า

Once it starts out a fraudulent loan,

สินเชื่อฉ้อโกงนี้ พอเกิดขึ้นเมื่อไหร่

it can only be sold to the secondary market

ก็ถูกขายออกไป ในตลาดรองได้เท่านั้น

through more frauds,

ด้วยการโกงต่อเสียอีกรอบ

lying about the reps and warrantees,

โดยปั้นแต่ง ส่วนแถลงข้อเท็จจริง และคำรับรองของสัญญา

and then those people are going to produce

แล้วธนาคารพวกนั้น ก็จะออก

mortgage-backed securities

'ตราสารหนี้ ที่มีหลักทรัพย์จำนองค้ำประกัน'

and exotic derivatives

และ 'ตราสารอนุพันธ์พิสดาร'

which are also going to be supposedly backed

ซึ่งก็คงมีมูลค่าผูกอยู่กับ

by those fraudulent loans.

สินเชื่อฉ้อโกงพวกนั้นอีกที

So the fraud is going to progress

แล้วการฉ้อโกง ก็จะแพร่กระจาย

through the entire system,

ไปทั่วทั้งระบบ

hyperinflate the bubble, produce a disaster.

ขยายฟองสบู่ให้ใหญ่โต จนนำไปสู่หายนะ

And remember, we had experience with this.

ขอย้ำอีกที เราเคยเจอเรื่องแบบนี้แล้ว

We had seen significant losses,

ทั้งการขาดทุนตัวเลขสูงๆ

and we had experience of competent regulators

และประสบการณ์ ในการหยุดยั้งเรื่องดังกล่าว

in stopping it.

โดยผู้คุมกฎที่เชี่ยวชาญ

Greenspan and Bernanke refused

ทั้งกรีนสแปน และเบอร์นันกี ต่างปฏิเสธ

to use the authority under the statute

ที่จะใช้อำนาจในมือ

to stop liar's loans.

เพื่อหยุดยั้ง สินเชื่อคนโกหก

And this was a matter first of dogma.

เป็นเรื่องใหญ่ ถึงขั้นเรื่องอุดมการณ์

They're just horrifically opposed

พวกเขา ไม่ชอบการใช้กฎหมายกำกับดูแล

to anything regulatory.

เอามากๆ จนน่ากลัว

But it is also the international competition in laxity,

เป็นการแข่งกันหย่อนยานกฎระเบียบ ในระดับโลกเลย

the race to the bottom

ชิงตำแหน่งว่าใครจะห่วยกว่ากัน

between the United States and the United Kingdom,

ระหว่าง สหรัฐฯ และอังกฤษ

the city of London, in particular,

โดยเฉพาะ ในลอนดอน

and the city of London won that race to the bottom,

ปรากฎว่า ลอนดอนห่วยกว่า ชนะไป

but it meant that all regulation in the West

ส่งผลให้ ระเบียบการกำกับธนาคาร ในประเทศตะวันตก

was completely degraded

ล้วนด้อยคุณภาพไปหมด

in this stupid competition to be

แค่เพราะมาแข่งกันโง่ๆ แบบนี้

who could have the weakest regulation.

ว่าใครจะมีกฎระเบียบหย่อนยานที่สุด

So that was the regulatory response.

นั่นคือ ปฏิกิริยาจากฝ่ายคนคุมกฎครับ

What about the response of the prosecutors

แล้วอัยการรัฐล่ะ ตอบสนองอย่างไร

after the crisis,

หลังเกิดวิกฤติ

after 11 trillion dollars in losses,

ที่มูลค่าสูงถึง 11 ล้านล้านเหรียญ

after 10 million jobs lost,

ที่ทำให้งานหาย 10 ล้านตำแหน่ง

a crisis in which the losses and the frauds

วิกฤติ ที่การขาดทุน และการทุจริต

were more than 70 times larger

สูงเป็น 70 เท่า

than the savings and loan debacle?

ของวิกฤติเงินฝากและสินเชื่อ?

Well, in the savings and loan debacle,

ตอนเกิดวิกฤติเงินฝากและสินเชื่อ

our agency that regulated savings and loans, OTS,

หน่วยงานที่คุมกฎธุรกิจเงินฝากและสินเชื่อ คือ หน่วยกำกับกิจการออมทรัพย์ (Office of Thrift Supervision: OTS)

made over 30,000 criminal referrals,

สั่งฟ้องคดีถึง 30,000 คดี

produced over 1,000 felony convictions

และมีการตัดสินลงโทษกว่า 1,000 ราย

just in cases designated as major,

นับเฉพาะคดีที่ถือว่าใหญ่โตเท่านั้น

and that understates the degree of prioritization,

และยังไม่หมดเท่านั้นนะครับ

because we worked with the FBI

เพราะเรายังได้ร่วมมือกับ FBI

to create the list of the top 100 fraud schemes,

จัดทำรายการกลโกง ที่พบมากที่สุด 100 แบบขึ้นด้วย

the absolute worst of the worst, nationwide.

เป็นแบบที่แย่ที่สุดของที่สุด จากทั่วประเทศ

Roughly 300 savings and loans involved,

มีบริษัทด้านเงินฝาก และปล่อยกู้เกี่ยวข้องกว่า 300 ราย

roughly 600 senior officials.

เจ้าหน้าที่ชั้นผู้ใหญ่กว่า 600 ราย

Virtually all of them were prosecuted.

ทุกๆ ราย ล้วนถูกดำเนินคดี

We had a 90 percent conviction rate.

เรามีอัตราการลงโทษสูงถึง 90%

It's the greatest success against

เป็นความสำเร็จขั้นสูงสุด เท่าที่เคยมีมา

elite white collar criminals ever,

ของการปราบปรามอาชญากรมนุษย์ออฟฟิศ

and it was because of this understanding

ทั้งนี้ เพราะเรามีความเข้าใจ

of control fraud

เรื่องการใช้อำนาจฉ้อโกง

and the accounting control fraud mechanism.

และกลไกการฉ้อโกงทางบัญชีครับ

Flash forward to the current crisis.

ย้อนกลับมาดูวิกฤติยุคปัจจุบัน

The same agency, Office of Thrift Supervision,

หน่วยงานเดิม คือหน่วยกำกับกิจการออมทรัพย์

which was supposed to regulate

ซึ่งควรจะคอยตรวจตรา ควบคุม

many of the largest makers of liar's loans

พวกผู้ปล่อยสินเชื่อคนโกหกรายใหญ่ที่สุดทั้งหลาย

in the country,

ในประเทศนี้

has made, even today -- it no longer exists,

ปัจจุบัน หน่วยงานนี้ไม่มีแล้วนะครับ

but as of a year ago,

แต่จนถึงปีก่อน

it had made zero criminal referrals.

หน่วยงานนี้ ไม่มีคดีสั่งฟ้องใดๆ เลย

The Office of the Comptroller of the Currency,

หน่วยตรวจบัญชีเงินตรา

which is supposed to regulate the largest national banks,

ซึ่งมีหน้าที่ควบคุม ตรวจตรา ธนาคารรายใหญ่ๆ

has made zero criminal referrals.

ก็ไม่มีคดีสั่งฟ้องเลยเหมือนกัน

The Fed appears to have made

ธนาคารกลางเอง ก็เหมือนว่า

zero criminal referrals.

จะไม่มีคดีสั่งฟ้องเช่นกัน

The Federal Deposit Insurance Corporation

ส่วน 'บริษัทคุ้มครองเงินฝากของรัฐบาลกลาง' นั้น

is smart enough to refuse to answer the question.

ฉลาดพอที่จะไม่ตอบคำถามดังกล่าว

Without any guidance from the regulators,

พอไม่มีใครจากหน่วยงานคุมธนาคารช่วย

there's no expertise in the FBI

FBI ก็เลยขาดผู้รู้

to investigate complex frauds.

ที่จะช่วยสืบสวน การฉ้อโกงที่ซับซ้อน

It isn't simply that they've had

ไม่ใช่ว่า พวกเขาต้องมา

to reinvent the wheel

ประดิษฐ์คิดค้น

of how to do these prosecutions;

วิธีการดำเนินคดีพวกนี้นะครับ

they've forgotten that the wheel exists,

พวกเขากลับลืมไปเลย ว่ามีกลไกปราบปรามอยู่แล้ว

and therefore, we have zero prosecutions,

เลยกลายเป็นว่า ไม่มีการดำเนินคดีเลย

and of course, zero convictions,

ไม่มีการลงโทษเลยด้วย

of any of the elite bank frauds,

กับการฉ้อโกงของธนาคารรายใหญ่

the Wall Street types,

จากวอลล์ สตรีท

that drove this crisis.

ที่ก่อวิกฤตินี้ขึ้น

With no expertise coming from the regulators,

พอไม่มีใครจากหน่วยงานคุมกฎช่วยให้ความรู้

the FBI formed what it calls a partnership

FBI เลยไปจับมือ

with the Mortgage Bankers Association in 2007.

ก้บสมาคมนายธนาคารอสังหาฯ ในปี 2007

The Mortgage Bankers Association

สมาคมนายธนาคารอสังหาฯ

is the trade association of the perps.

ก็คือสมาคมการค้า ของพวกตัวโกงนี่แหละ

And the Mortgage Bankers Association

แล้วเจ้าสมาคมนี้ ก็เลยปฏิบัติการ

set out, it had the audacity and the success

อย่างหาญกล้า แถมสัมฤทธิ์ผลเสียด้วย

to con the FBI.

ในการต้มตุ๋น FBI

It had created a supposed definition

สมาคมนี้ บัญญัติความหมายใหม่

of mortgage fraud, in which, guess what,

ของ การฉ้อโกงอสังหาฯ ซึ่ง--เดาสิครับ--

its members are always the victim

พวกสมาชิกสมาคมเป็นเหยื่อเสมอ

and never the perpetrators.

โดยตัวเองไม่ใช่ผู้กระทำผิดเลย

And the FBI has bought this hook, line, sinker,

FBI ก็เชื่อแบบหมดตัว หมดใจ

rod, reel and the boat they rode out in.

ถูกหลอกกิน ทั้งหัว ทั้งหาง กินกลางตลอดตัว

And so the FBI,

แล้ว FBI

under the leadership of an attorney general

ภายใต้การนำของอัยการสูงสุด

who is African-American

ผู้เป็นชาวอเมริกัน เชื้อสายแอฟริกัน

and a president of the United States who is African-American,

และประธานาธิบดีสหรัฐฯ ผู้เป็นชาวอเมริกัน เชื้อสายแอฟริกัน

have adopted the Tea Party definition of the crisis,

ได้ตีความวิกฤติการณ์ ตามแบบกลุ่ม 'ที ปาร์ตี้' (Tea Party)

in which it is the first virgin crisis in history,

ว่านี่เป็นวิกฤติการณ์แนว 'บกพร่องโดยสุจริต' ครั้งแรกในประวัติศาสตร์

conceived without sin in the executive ranks.

ที่พวกผู้บริหารระดับสูง ล้วนบริสุทธิ์ผุดผ่อง

And it's those oh-so-clever hairdressers

แล้วเจ้าพวกช่างเสริมสวยหัวหมอต่างหาก

who were able to defraud the poor, pitiful banks,

ที่มาหลอกลวงธนาคารแสนดีน่าสงสาร

who lack any financial sophistication.

ผู้ไม่ประสีประสาเรื่องการเงิน

It is the silliest story you can conceive of,

นี่เป็นเรื่องบ้องตื้นที่สุดเลยที่คุณจะนึกได้เลย

and so they go and they prosecute the hairdressers,

FBI ก็ออกตามล่า ดำเนินคดีกับพวกช่างเสริมสวย

and they leave the banksters alone entirely.

แล้วไม่แตะต้องพวกนายธนาคารเลย สักนิดเดียว

And so, while lions are roaming the campsite,

กลายเป็นว่า ทั้งที่มีสิงโต หลุดอาละวาดอยู่

the FBI is chasing mice.

FBI กลับไปตามจับหนู เสียอย่างนั้น

What do we need to do?

แล้วเราต้องทำอะไร?

What can we do in all of this?

เราทำอะไรได้บ้าง กับเรื่องพวกนี้?

We need to change the perverse incentive structures

เราต้องเปลี่ยนแปลง โครงสร้างแรงจูงใจอันวิปริต

that produce these recurrent epidemics

ซึ่งก่อกำเนิดการแพร่ระบาด

of accounting control fraud

ของการฉ้อโกงทางบัญชี

that are driving our crises.

ที่เป็นต้นเหตุวิกฤติการณ์

So we have to first get rid

อย่างแรก เราต้องขจัด

of the systemically dangerous institutions.

พวกธนาคาร ที่เป็นอันตรายต่อระบบการเงิน

These are the so-called too-big-to-fail institutions.

เรียกง่ายๆ ว่า ธนาคารที่ 'ใหญ่จนห้ามเจ๊ง'

We need to shrink them to the point,

เราต้องลดขนาดธนาคารเหล่านี้ลง

within the next five years,

จนภายในเวลา 5 ปี

that they no longer pose a systemic risk.

ธนาคารพวกนี้ จะไม่ก่อความเสี่ยงแก่ระบบอีก

Right now, they are ticking time bombs

สำหรับตอนนี้ ธนาคารเหล่านี้เหมือนระเบิดเวลา

that will cause a global crisis

ซึ่งจะก่อวิกฤติระดับโลก ในอนาคต

as soon as the next one fails --

ทันทีที่ มีรายไหนล้มละลายขึ้นมา

not if, when.

เกิดแน่ แต่เมื่อไหร่เท่านั้น

Second thing we need to do is completely reform

อย่างที่สอง เราต้องปฏิรูป

modern executive and professional compensation,

การให้ค่าตอบแทนผู้บริหารเสียใหม่

which is what they use to suborn the appraisers.

เงินนี้แหละที่เอามาใช้ ติดสินบนผู้ประเมินราคา

Remember, they were pressuring the appraisers

คงจำได้ ธนาคารจะกดดันผู้ประเมินราคา

through the compensation system,

ผ่านระบบการให้ค่าตอบแทน

trying to produce what we call a Gresham's dynamic,

ทำให้เกิด 'พลวัตของเกรแชม' (Gresham's Dynamic)

in which bad ethics drives good ethics

กล่าวคือ ใช้จริยธรรมที่ไม่ดี ทำให้จริยธรรมที่ดี

out of the marketplace.

หายไปจากระบบของตลาด

And they largely succeeded,

ซึ่งส่วนใหญ่ ทำกันสำเร็จ

which is how the fraud became endemic.

ซึ่งทำให้การฉ้อโกง ขยายวงกว้าง

And the third thing that we need to do

เรื่องที่สามที่ต้องทำ

is deal with what we call the three D's:

คือต้องหยุดทำ 'สาม ล'

deregulation, desupervision,

การลดถอนกฎ การลดถอนการตรวจตรา

and the de facto decriminalization.

และการลดถอนโทษทัณฑ์โดยพฤตินัย

Because we can make

สามอย่างนี้

all three of these changes, and if we do so,

เราหยุดทำได้ครับ และถ้าหยุดได้จริง

we can dramatically reduce

เราจะลดได้เยอะเลย ทั้งความถี่

how often we have a crisis

ของการเกิดวิกฤติ

and how severe those crises are.

และความรุนแรงของวิกฤติด้วย

That is not simply critical to our economy.

เรื่องนี้ ไม่ได้กระทบเศรษฐกิจเท่านั้น

You can see what these crises do to inequality

เพราะคุณจะเห็นได้ว่า มันส่งผลต่อความไม่เสมอภาค

and what they do to our democracy.

และระบอบประชาธิปไตยของเราด้วย

They have produced crony capitalism,

มันเป็นตัวการของระบบทุนนิยมพวกพ้อง

American-style,

สไตล์อเมริกัน

in which the largest financial institutions

ซึ่งมีสถาบันการเงินรายใหญ่ที่สุดทั้งหลาย

are the leading financial donors of both parties,

เป็นผู้อุปถัมภ์พรรคการเมืองทั้งสองพรรค

and that's the reason why

นี่แหละครับ คือสาเหตุ

even after this crisis,

ที่แม้แต่หลังเกิดวิกฤติ

70 times larger than the savings and loan crisis,

ซึ่งใหญ่เป็น 70 เท่า ของวิกฤติเงินฝากและสินเชื่อแล้ว

we have no meaningful reforms

ก็ยังไม่เกิดการปฏิรูปที่มีนัยสำคัญเลย

in any of the three areas that I've talked about,

ในปัญหาทั้งสามด้านที่เราพูดถึงไป

other than banning liar's loans,

นอกจากการสั่งห้าม สินเชื่อคนโกหกเท่านั้น

which is good,

ซึ่งก็ดี

but that's just one form of ammunition

แต่ก็ยังเป็นแค่อาวุธแบบเดียวเท่านั้น

for this fraud weapon.

ที่ใช้ต่อกรการฉ้อโกงพวกนี้

There are many forms of ammunition they can use.

ยังมีมาตรการโต้ตอบอีกตั้งหลายอย่าง ที่เราใช้ได้ครับ

That's why we need to learn

นี่คือสาเหตุ ที่เราต้องศึกษา

what the bankers have learned:

ความรู้ของนายธนาคาร

the recipe for the best way to rob a bank,

นั่นคือ สูตรการปล้นธนาคารที่แยบคายที่สุด

so that we can stop that recipe,

เราจะได้ช่วยกันปราบเองได้

because our legislators,

เพราะบรรดาคนออกกฎหมาย

who are dependent on political contributions,

ที่ต้องพึ่งพิงความสนับสนุนจากการเมืองนั้น

will not do it on their own.

คงไม่ลงมือปราบเองแล้วล่ะ

Thank you very much.

ขอบคุณมากครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)