Three ideas. Three contradictions. Or not. | Hannah Gadsby

Vertaald door: marianne rieuwers Nagekeken door: Axel Saffran

My name is Hannah.

Mijn naam is Hannah.

And that is a palindrome.

En dat is een palindroom.

That is a word you can spell the same forwards and backwards,

Een woord die je hetzelfde spelt van links naar recht en andersom,

if you can spell.

...als je kan spellen.

But the thing is --

Maar weet je,

(Laughter)

(Gelach)

my entire family have palindromic names.

mijn hele familie heeft palindromische namen.

It's a bit of a tradition.

Het is een traditie.

We've got Mum, Dad --

We hebben mam, pap...

(Laughter)

(Gelach)

Nan, Pop.

Nan, Pop.

(Laughter)

(Gelach)

And my brother, Kayak.

En mijn broer, Kayak.

(Laughter)

(Gelach)

There you go.

Alsjeblieft.

That's just a bit a joke, there.

Dat is een soort van grap.

(Laughter)

(Gelach)

I like to kick things off with a joke because I'm a comedian.

Ik begin graag met een grap want ik ben een komiek.

Now there's two things you know about me already:

Nu weten jullie al twee dingen van mij:

my name's Hannah and I'm a comedian.

Mijn naam is Hannah en ik ben een komiek.

I'm wasting no time.

Ik verspil geen tijd.

Here's a third thing you can know about me:

Hier is het derde ding dat jullie van mij kunnen weten:

I don't think I'm qualified to speak my own mind.

Ik denk niet dat ik geschikt ben om mijn gedachten uit te spreken.

Bold way to begin a talk, yes,

Een gewaagde manier om een lezing te beginnen,

but it's true.

maar het is waar.

I've always had a great deal of difficulty

Ik heb altijd veel moeite gehad

turning my thinking into the talking.

om mijn denken om te zetten naar spreken.

(Gelach)

So it seems a bit of a contradiction, then,

Dus het lijkt een tegenstelling

that someone like me, who is so bad at the chat,

dat iemand zoals ik, die zo slecht is in praatjes,

could be something like a stand-up comedian.

zoiets als een stand-up comedian zou kunnen zijn.

But there you go. There you go.

Zo zie je maar weer.

It's what it is.

Het is wat het is.

I first tried my hand at stand-up comedi -- comedie ... See?

Mijn eerste poging tot een stand-up comedi -- comedie ... zie je?

See? See?

Zie je?

(Laughter)

(Gelach)

Mijn eerste poging tot stand-up comedy

I first tried my hand at stand-up comedy

deed ik toen ik achter in de twintig was.

in my late 20s,

and despite being a pathologically shy virtual mute with low self-esteem

En ondanks dat ik ziekelijk verlegen ben, zwijgzaam als het graf,

weinig zelfwaardering heb

who'd never held a microphone before,

en ook nog nooit een microfoon had vastgehouden,

I knew as soon as I walked and stood in front of the audience,

wist ik dat, zodra ik voor het publiek stond

I knew, before I'd even landed my first joke,

wist ik dat, zelfs voor de eerste grap geland was

I knew that I really liked stand-up,

wist ik dat ik stand-up heel leuk vond,

and stand-up really liked me.

en stand-up vond mij ook heel leuk.

But for the life of me, I couldn't work out why.

Al sla je me dood, ik wist niet waarom.

Why is it I could be so good at doing something I was so bad at?

Hoe komt het dat ik zo goed kon zijn in iets waar ik zo slecht in was?

(Laughter)

(Gelach)

I just couldn't work it out, I could not understand it.

Ik kon er niet achter komen, ik kon het niet begrijpen.

That is, until I could.

Althans, tot ik het wel kon.

Now, before I explain to you why it is

Voordat ik jullie uitleg waarom het zo is,

that I can be good at something I'm so bad at,

dat ik zo goed kan zijn in iets waar ik zo slecht in ben,

let me throw another spanner of contradiction into the work

gooi ik nog een tegenstelling in de groep,

by telling you that not long after I worked out why that was,

door te zeggen dat, vlak nadat ik snapte waarom dat was,

I decided to quit comedy.

ik besloot te stoppen met comedy.

En voor ik deze tegenstrijdige knuppel uitleg,

And before I explain that little oppositional cat

I just threw amongst the thinking pigeons,

die ik tussen de denkende hoenders gooi,

let me also tell you this:

vertel ik je nog even dit:

quitting launched my comedy career.

stoppen lanceerde mijn carrière.

(Laughter)

(Gelach)

Like, really launched it, to the point where after quitting comedy,

Echt, zo goed, dat ik na het stoppen met komedie,

I became the most talked-about comedian on the planet,

de meest besproken komiek werd op de planeet.

because apparently, I'm even worse at making retirement plans

Blijkbaar ben ik nog slechter in het plannen van mijn pensioen

than I am at speaking my own mind.

dan in mijn gedachten uitspreken.

Now, all I've done up until this point

Het enige wat ik tot nu gedaan heb,

apart from giving over a spattering of biographical detail

los van het sprenkelen met wat persoonlijke gegevens,

is jullie indirect vertellen dat ik drie ideeën heb,

is to tell you indirectly that I have three ideas

that I want to share with you today.

die ik met jullie wil delen vandaag.

And I've done that by way of sharing three contradictions:

Dat heb ik gedaan door middel van drie tegenstellingen.

one, I am bad at talking, I am good at talking;

Eén: Ik ben slecht in praten, ik ben goed in praten.

I quit, I did not quit.

Ik stop. Maar ik stopte niet.

Three ideas, three contradictions.

Drie ideeën, drie tegenstellingen.

Now, if you're wondering why there's only two things

Mocht je denken: waarom staan er maar twee dingen

op mijn zogenaamde lijst van drie

on my so-called list of three --

(Laughter)

(Gelach)

I remind you it is literally a list of contradictions.

... dan bedenk dat dit een lijst van tegenstellingen is.

Keep up.

Even bijblijven.

(Laughter)

(Gelach)

Now, the folks at TED advised me that with a talk of this length,

Welnu, de mensen van TED adviseerden mij dat met een lezing van deze lengte

it's best to stick with just sharing one idea.

je het beter bij één idee kan houden.

I said no.

Ik zei: "Nee."

(Laughter)

(Gelach)

What would they know?

Wat weten zij er nu van?

To explain why I have chosen to ignore what is clearly very good advice,

Om jullie uit te leggen waarom ik zulk goed advies negeer,

I want to take you back to the beginning of this talk,

gaan we terug naar het begin van de lezing:

specifically, my palindrome joke.

mijn palindroomgrapje.

Nou, dat grapje maakt gebruik van mijn favoriete truc in de wereld van komedie:

Now that joke uses my favorite trick of the comedian trade,

the rule of three,

'de wet van drie'.

whereby you make a statement

Je doet een uitspraak,

and then back that statement up

en bekrachtigt die dan met een lijst.

with a list.

My entire family have palindromic names:

Mijn hele familie heeft palindromische namen:

Mum, Dad, Nan, Pop.

mam, pap, Nan, Pop.

The first two ideas on that list create a pattern,

De eerste twee op die lijst creëren een patroon

and that pattern creates expectation.

en dat patroon creëert een verwachting.

And then the third thing -- bam! -- Kayak. What?

En dan het derde ding, bam! Kayak. Wat?

That's the rule of three.

Dat is de wet van drie.

One, two, surprise! Ha ha.

Eén, twee, verrassing! Ha, ha.

(Laughter)

(Gelach)

Now, the rule of three is not only fundamental to the way I do my craft,

De wet van drie is niet alleen belangrijk voor de wijze waarop ik mijn vak uitoefen,

it is also fundamental to the way I communicate.

Het is ook belangrijk voor de wijze waarop ik communiceer.

So I won't be changing anything for nobody,

Dus ik ga voor niemand iets veranderen,

not even TED,

zelfs niet voor TED...

which, I will point out, stands for three ideas:

wat, om het te benadrukken, staat voor drie ideeën:

technology, entertainment

Technologie, Entertainment

and dickheads.

en Druiloren.

(Laughter)

(Gelach) (Applaus)

Works every time, doesn't it?

Het werkt iedere keer, niet?

But you need more than just jokes

Maar je hebt meer nodig dan alleen grapjes

to be able to cut it as a professional comedian.

om het te maken als professioneel komiek.

You need to be able to walk that fine line between being charming

Je moet in staat zijn om die dunne lijn te bewandelen tussen charmant

and disarming.

en ontwapenend zijn.

And I discovered the most effective way to generate the amount of charm I needed

En ik ontdekte dat de beste manier om de mate van charme te genereren,

die ík nodig had,

to offset my disarming personality

om mijn...ontwapenende persoonlijkheid te compenseren,

was through not jokes but stories.

was niet door grapjes, maar door verhalen.

So my stand-up routines are filled with stories:

Dus mijn stand-ups zijn gevuld met verhalen:

stories about growing up, my coming out story,

Verhalen over opgroeien, over uit de kast komen,

stories about the abuse I've copped for being not only a woman

verhalen over de agressie die ik tegenkwam omdat ik niet alleen vrouw was,

but a big woman and a masculine-of-center woman.

maar een forse vrouw, en een mannelijk aangelegde vrouw.

If you watch my work online, check the comments out below

Als je mijn werk online bekijkt, lees dan de reacties onderaan,

for examples of abuse.

om voorbeelden te zien ... van belediging.

(Laughter)

(Gelach)

It's that time in the talk where I shift into second gear,

Het is nu het moment om in de tweede versnelling te gaan,

and I'm going to tell you a story about everything I've just said.

en ik ga jullie een verhaal vertellen over alles wat ik zojuist gezegd heb.

In the last few days of her life,

In de laatste dagen van haar leven,

my grandma was surrounded by people,

was mijn oma omringd met mensen,

a lot of people,

veel mensen.

because my grandma was the loving matriarch

Omdat mijn oma de geliefde matriarch was

of a large and loving family.

van een groot en liefdevol gezin.

Now, if you haven't made the connection already,

Als het kwartje nog niet gevallen is,

I am a member of that family.

ik behoor tot die familie.

(Gelach)

I was lucky enough to be able to say goodbye to my grandma

Ik had het geluk dat ik afscheid mocht nemen van mijn oma

on the day she died.

op de dag dat ze stierf.

But as she was already cocooned within herself by then,

Maar omdat ze toen al helemaal in zichzelf gekeerd was,

it was something of a one-sided goodbye.

was het een eenzijdig afscheid.

So I thought about a lot of things,

Ik dacht over veel dingen na,

things I hadn't thought about in a long time,

over dingen waar ik lang niet aan had gedacht.

like the letters I used to write to my grandma

Zoals de brieven die ik altijd aan mijn oma schreef,

when I first started university,

toen ik net begon op de universiteit.

letters I filled with funny stories and anecdotes

Brieven die ik vulde met grappige verhalen en anekdotes

that I embellished for her amusement.

die ik verfraaide voor haar vermaak.

And I remembered how I couldn't articulate

En ik weet nog dat ik niet kon uitleggen

the anxiety and fear that filled me as I tried to carve my tiny little life

hoeveel spanning en angst ik voelde terwijl ik mijn kleine leventje vorm gaf,

into a world that felt far too big for me.

in een wereld die veel te groot aanvoelde voor mij.

But I remembered finding comfort in those letters,

En ik herinner me dat ik troost vond in die brieven,

because I wrote them with my grandma in mind.

want ik schreef ze met mijn oma in gedachte.

Maar terwijl de wereld steeds overweldigender werd

But as the world got more and more overwhelming

and my ability to negotiate it got worse, not better,

en mijn vaardigheid ermee om te gaan slechter werd, niet beter,

I stopped writing those letters.

stopte ik met die brieven schrijven.

I just didn't think I had the life that Grandma would want to read about.

Ik dacht niet dat ik een leven leefde waar oma over wilde lezen.

Grandma did not know I was gay,

Oma wist niet dat ik homoseksueel was.

and about six months before she died,

En ongeveer zes maanden voor ze stierf,

out of nowhere, she asked me if I had a boyfriend.

vanuit het niets, vroeg ze of ik een vriend had.

Now, I remember making a conscious decision in that moment

Ik weet nog dat ik op dat moment een heel bewust besluit nam

not to come out to my grandmother.

om niet uit de kast te komen bij mijn oma.

And I did that because I knew her life was drawing to an end,

En dat deed ik omdat ik wist dat haar leven ten einde liep,

and my time with her was finite,

en mijn tijd met haar was nog kort,

and I did not want to talk about the ways we were different.

en ik wilde niet praten over dingen waarin we verschilden.

I wanted to talk about the ways were we connected.

Ik wilde praten over dingen die ons zouden verbinden.

So I changed the subject.

Dus ik veranderde van onderwerp.

And at the time, it felt like the right decision.

Toentertijd voelde het als de juiste beslissing.

But as I sat witness to my grandmother's life

Maar terwijl ik daar zat en zag dat mijn oma's leven

as it tapered to its inevitable end,

richting het onvermijdelijke eind ging,

I couldn't help but feel I'd made a mistake

kreeg ik het gevoel dat ik een fout gemaakt had

not to share such a significant part of my life.

om zoiets belangrijks over mijn leven niet te delen.

But I also knew that I'd missed my opportunity,

Maar ik wist ook dat ik mijn kans gemist had.

and as Grandma always used to say,

Maar zoals mijn oma altijd zei:

"Ah, well, it's all part of the soup.

"Het is nu onderdeel van de soep."

Too late to take the onions out now."

"Het is nu te laat om de uien eruit te halen."

(Laughter)

(Gelach)

And I thought about that,

En daar dacht ik over na,

and I thought about how I had to deal with too many onions

en over hoe ik moest omgaan met te veel uien als kind,

as a kid,

growing up gay in a state where homosexuality was illegal.

als opgroeiende homo in een staat waar homoseksualiteit illegaal was.

And with that thought, I could see how tightly wrapped

En daardoor kon ik zien hoe gevangen ik werd gehouden

in the tendrils of my own internalized shame I was.

door mijn innerlijke schaamte.

And with that, I thought about all my traumas:

En daardoor dacht ik aan al mijn trauma's:

the violence, the abuse, my rape.

het geweld, de misbruik, mijn verkrachting.

And with all that cluster of thinking,

En met deze cluster van gedachtes,

a thought, a question, kept popping into my mind

één gedachte, een vraag, bleef maar opkomen,

to which I had no answer:

waar ik geen antwoord op had:

What is the purpose of my human?

wat is het doel van mijn mens-zijn?

Out of anyone in my family, I felt the most akin to my grandmother.

Van iedereen in de familie voelde ik de diepste band met mijn oma.

I mean, we share the most traits in common.

We hebben het meeste met elkaar gemeen.

Not so much these days.

Nu iets minder.

Death really changes people.

De dood verandert mensen echt.

But that --

Maar dat...

(Laughter)

is my grandmother's sense of humor.

(Gelach)

is mijn oma's gevoel voor humor.

But the person I felt most akin to in the world

Maar de persoon die het dichtst bij me stond,

was a mother, a grandmother, a great-grandmother,

was een moeder, grootmoeder, en overgrootmoeder,

a great-great-grandmother.

een betovergrootmoeder.

Me? I represented the very end of my branch of the family tree.

Ik? Ik vertegenwoordigde het uiterste punt van mijn tak van de familieboom.

And I wasn't entirely sure I was still connected to the trunk.

En ik was er niet helemaal zeker van of ik nog wel vast zat aan de stam.

What was the purpose of my human?

Wat is het doel van mijn mens-zijn?

The year after my grandmother's death was the most intensely creative

Het jaar na mijn oma's dood was het meest creatieve jaar van mijn leven.

of my life.

Waarschijnlijk omdat bij een einde, mijn gedachtes zich meer verzamelen

And I suppose that's because, at an end, my thoughts gather

more than they scatter.

dan dat ze zich verstrooien.

My thought process is not linear.

Mijn denkproces is niet rechtlijnig.

I'm a visual thinker. I see my thoughts.

Ik ben een visuele denker. Ik zie mijn gedachtes.

I don't have a photographic memory,

Ik heb geen fotografisch geheugen

and nor is my head a static gallery of sensibly collected think pieces.

en evenmin is mijn hoofd een uitstalling van verstandig verzamelde denk-stukken.

It's more that I've got this ever-evolving language of hieroglyphics

Het is meer iets als een constant evoluerende taal van hiërogliefen

die ik heb ontwikkeld

that I've developed

and can understand fluently and think deeply with.

en die ik vloeiend begrijp en waarmee ik diep kan nadenken,

but I struggle to translate.

maar die me moeite kost om te vertalen.

I can't paint, draw, sculpt, or even haberdash,

Ik kan niet schilderen, tekenen, beeldhouwen of zelfs knutselen.

and as for the written word,

En wat betreft het geschreven woord,

I'm OK at it but it's a tortuous process of translation,

ik doe het aardig,

maar het is een kwellend proces van vertalen,

and I don't feel it does the job.

en dan nog schiet het tekort.

And as far as speaking my own mind, like I said, I'm not great at it.

En wat betreft mezelf uiten,

zoals ik al zei, ik ben er niet goed in.

Speech has always felt like an inadequate freeze-frame

Spraak heeft altijd aangevoeld als een onvolledige moment-opname

for the life inside of me.

voor wat er in mij leeft.

All this to say,

Dit alles gezegd hebbende,

I've always understood far more than I've ever been able to communicate.

ik heb altijd véél meer begrepen dan dat ik kon vertellen.

Now, about a year before Grandma died,

Ongeveer een jaar voordat oma overleed,

I was formally diagnosed with autism.

werd ik formeel gediagnosticeerd met autisme.

Now for me, that was mostly good news.

Dat was voor mij voornamelijk goed nieuws.

I always thought that I couldn't sort my life out like a normal person

Ik heb altijd gedacht dat ik mijn leven niet kon invullen als een normaal mens.

because I was depressed and anxious.

omdat ik depressief en angstig was.

But it turns out

Maar het bleek

I was depressed and anxious

dat ik depressief en angstig was

because I couldn't sort my life out like a normal person,

omdat ik mijn leven niet kon invullen als een normaal mens,

because I was not a normal person,

want ik was géén normaal mens

and I didn't know it.

en ik wist het niet.

Now, this is not to say I still don't struggle.

Dit wil niet zeggen dat ik er geen moeite mee heb.

Every day is a bit of a struggle,

Iedere dag is best wel een strijd, als ik eerlijk ben.

to be honest.

But at least now I know what my struggle is,

Maar nu weet ik tenminste wat mijn strijd is,

en streven naar 'normaal' gaat niet werken.

and getting to the starting line of normal is not it.

My struggle is not to escape the storm.

Mijn strijd is niet het ontsnappen aan de storm.

My struggle is to find the eye of the storm as best I can.

Mijn strijd is om het oog van de storm te vinden zo goed als ik kan.

Now, apart from the usual way us spectrum types find our calm --

Los van het gewone gedrag dat wij mensen van het autismespectrum

vertonen om kalm te worden --

repetitive behaviors, routine and obsessive thinking --

dwangmatig gedrag, routine en obsessief denken --

I have another surprising doorway into the eye of the storm:

heb ik een verrassende ingang ontdekt

om in het oog van de storm te komen:

stand-up comedy.

stand-up comedy.

And if you need any more proof I'm neurodivergent, yes,

En als je nog meer bewijs wilt dat ik neurodivergent ben, ja!

I am calm doing a thing that scares the hell out of most people.

Ik ben kalm terwijl ik iets doe dat velen het zweet doet uitbreken.

I'm almost dead inside up here.

Ik ben zowat dood vanbinnen, hierboven.

(Laughter)

(Gelach)

Diagnosis gave me a framework on which to hang bits of me

De diagnose gaf mij een kapstok waar ik dingen van mezelf aan kon hangen,

die ik nooit begreep.

I could never understand.

My misfit suddenly had a fit,

Het onaangepaste in mij, paste opeens

and for a while, I got giddy with a newfound confidence

en even was ik duizelig van het nieuwe zelfvertrouwen

I had in my thinking.

dat ik had in mijn denken.

But after Grandma died, that confidence took a dive,

Maar nadat oma stierf nam mijn zelfvertrouwen af,

because thinking is how I grieve.

omdat denken mij helpt rouwen.

En door al die gedachten van verdriet,

And in that grief of thought,

I could suddenly see with so much clarity

kon ik plotseling zo duidelijk zien,

just how profoundly isolated I was and always had been.

hoe ongelofelijk eenzaam ik was en altijd ben geweest.

What was the purpose of my human?

Wat was het doel van mijn mens-zijn?

I began to think a lot about how autism and PTSD have so much in common.

Ik dacht veel na over hoe autisme en PTSD

zoveel gemeen hadden.

And I started to worry,

En ik begon me zorgen te maken,

because I had both.

want ik had beide.

Could I ever untangle them?

Kan ik ze ooit uit elkaar houden?

I'd always been told that the way out of trauma

Mij was verteld dat je uit trauma kon ontsnappen

was through a cohesive narrative.

met hulp van een samenhangend verhaal.

I had a cohesive narrative,

Ik had een samenhangend verhaal,

maar ik was nog steeds overgeleverd aan mijn trauma's.

but I was still at the mercy of my traumas.

They're all part of my soup, but the onions still stung.

Het was allemaal onderdeel van mijn soep maar de uien deden nog steeds pijn.

And at that point, I realized

En toen had ik door

that I'd been telling my stories for laughs.

dat ik altijd mijn verhalen vertelde voor een lach.

I'd been trimming away the darkness, cutting away the pain

Ik had het duistere weg getrimd, de pijn eruit gesneden

and holding on to my trauma for the comfort of my audience.

en mijn trauma's vastgehouden voor het gemak van mijn publiek.

I was connecting other people through laughs,

Ik verbond anderen door middel van de lach,

yet I remained profoundly disconnected.

maar ikzelf bleef helemaal uit het contact.

What was the purpose of my human?

Wat was de bedoeling van mijn mens-zijn?

I did not have an answer,

Ik had geen antwoord maar ik had een idee.

but I had an idea.

I had an idea to tell my truth,

Ik had het idee om mijn waarheid te vertellen,

all of it,

en dan alles,

not to share laughs but to share the literal, visceral pain of my trauma.

niet om de humor te delen

maar de letterlijke, wezenlijke pijn van mijn trauma's.

And I thought the best way to do that would be through a comedy show.

En ik dacht dat de beste manier omdat te doen is door een comedy-show.

And that is what I did.

En dat is wat ik gedaan heb.

I wrote a comedy show that did not respect the punchline,

Ik schreef een comedy-show die niet de clou respecteerde,

that line where comedians are expected and trusted to pull their punches

zo'n clou waarbij komieken geacht worden om stekeligheden

and turn them into tickles.

om te zetten naar gekietel.

I did not stop.

Ik deed dat niet.

I punched through that line

Ik ramde die clou

into the metaphorical guts of my audience.

in de figuurlijke maag van mijn publiek.

I did not want to make them laugh.

Ik wilde ze niet aan het lachen maken.

I wanted to take their breath away,

Ik wilde ze sprakeloos maken,

ze shockeren,

to shock them,

so they could listen to my story and hold my pain

zodat ze luisteren naar míjn verhaal en míjn pijn dragen,

as individuals, not as a mindless, laughing mob.

als individuen, niet als een hersenloze, lachende massa.

And that's what I did, and I called that show "Nanette."

Dat is wat ik deed en ik noemde die show: 'Nanette'.

Now, many --

Nu, vele...

(Applause)

(Applaus)

Now, many have argued

Velen hebben beweerd

that "Nanette" is not a comedy show.

dat 'Nanette' geen comedy-show is.

And while I can agree "Nanette" is definitely not a comedy show,

Terwijl ik ook vind dat 'Nanette' zeker geen comedy-show is,

hebben die mensen het toch fout.

those people are still wrong --

(Laughter)

(Gelach)

because they have framed their argument

omdat zij dat argument benutten

as a way of saying I failed to do comedy.

om te kunnen zeggen dat ik gefaald heb om komisch te zijn.

I did not fail to do comedy.

Ik heb niet gefaald komisch te zijn.

I took everything I knew about comedy --

Ik nam alles wat ik wist over comedy:

all the tricks, the tools, the know-how --

alle trucks, middelen en kennis,

I took all that, and with it, I broke comedy.

ik nam dat allemaal, en daarmee vermorzelde ik comedy.

You cannot break comedy with comedy

Je kan comedy niet vermorzelen met comedy,

if you fail at comedy.

als je faalt in comedy.

Flaccid be thy hammer.

(Hoe rubberig uw hamer ook zij)

(Laughter) (Applause)

(Gelach) (Applaus)

That was not my point.

Dat was niet mijn bedoeling.

The point was not simply to break comedy.

Mijn bedoeling was niet alleen om comedy te vermorzelen.

The point was to break comedy so I could rebuild it and reshape it,

Ik wilde comedy vermorzelen zodat ik het weer kon opbouwen en vormgeven,

reform it into something that could better hold everything

En zo vormgeven dat alles erin paste wat ik wilde delen.

I needed to share,

and that is what I meant when I said I quit comedy.

En dat is wat ik bedoelde toen ik zei dat ik stopte met comedy.

Now, it's probably at this point where you're going, "Yeah, cool,

En waarschijnlijk denken jullie nu:

"Leuk allemaal, maar wat zijn die drie ideeën nu precies?"

but what are the three ideas, exactly?

It's a bit vague."

"Het is een beetje vaag."

I'm glad I pretended you asked.

Ik ben blij dat ik het jullie deed vragen.

(Laughter)

(Gelach)

Now, I'm sure there's quite a few of you who have already identified three ideas.

Ik ben er vrij zeker van dat een aantal de drie ideeën al hebben ontdekt.

A smart crowd, by all accounts,

Een slim publiek, denk ik zo,

dus ik ben helemaal niet verbaasd.

so I wouldn't be surprised at all.

But you might be surprised to find out that I don't have three ideas.

Maar het zal jullie mogelijk verbazen om te horen dat ik geen drie ideeën heb.

I told you I had three ideas, and that was a lie.

Ik zei dat ik drie ideeën had maar dat was een leugen.

That was pure misdirection -- I'm very funny.

Dat was pure misleiding. Ik ben erg grappig.

What I've done instead is I've taken whole handfuls of my ideas as seeds,

Wat ik in plaats daarvan hebt gedaan is handenvol ideeën als zaden

and I've scattered them all throughout my talk.

uitgestrooid door mijn praatje.

And why did I do that?

En waarom heb ik dat gedaan?

Well, apart from shits and giggles,

Wel, los van de grappen en grollen,

it comes down to something my grandma always used to say.

komt het neer op iets dat mijn oma altijd zei:

"It's not the garden, it's the gardening that counts."

"Het is niet de tuin , maar het tuinieren dat telt."

And "Nanette" taught me the truth to that truism.

En "Nanette" leerde mij de waarheid achter die dooddoener.

I fully expected by breaking the contract of comedy

Ik verwachtte dat, door met de regels te breken van comedy

and telling my story in all its truth and pain

en mijn verhaal te vertellen met alle waarheden en pijn,

that that would push me further into the margins of both life and art.

dat dát, me verder naar de marges zou duwen van leven en kunst.

I expected that, and I was willing to pay that cost in order to tell my truth.

Ik verwachtte dat, en ik was bereid de prijs te betalen,

om mijn waarheid te vertellen.

But that is not what happened.

Maar dat is niet wat er gebeurde.

The world did not push me away. It pulled me closer.

De wereld duwde mij niet van zich af ze trok me dichter naar zich toe.

Through an act of disconnection, I found connection.

Doordat ik afhaakte, kon ik aanhaken.

And it took me a long time to understand

En het duurde lang eer ik begreep,

that what is at the heart of that contradiction

dat de kern van díe tegenstrijdigheid

is also at the heart of the contradiction

ook de kern is van de tegenstrijdigheid van:

as to why I can be so good at something I am so bad at.

waarom ik zo goed ben in iets waar ik zo slecht in ben.

You see, in the real world,

Want weet je, in de echte wereld

kost het me moeite om met mensen te praten

I struggle to talk to people

because my neurodiversity makes it difficult for me to think,

omdat mijn neurodiversiteit het me lastig maakt om

denken, luisteren, praten en informatie verwerken

listen, speak and process new information

all at the same time.

tegelijkertijd te doen.

But onstage, I don't have to think.

Maar op de bühne hoef ik niet te denken.

I prepare my thinks well in advance.

Ik bereid mijn gedachten ver vooruit.

I don't have to listen. That is your job.

Ik hoef niet te luisteren. Dat is jullie taak.

(Laughter)

(Gelach)

And I don't really have to talk,

En ik hoef niet echt te praten,

because, strictly speaking, I'm reciting.

want eigenlijk, technisch gezien, ben ik aan het opzeggen.

So all that is left

Dus wat er overblijft voor mij,

is for me to do my best

is mijn best te doen

to make a genuine connection with my audience.

om zo oprecht mogelijk contact te maken met mijn publiek.

And if the experience of "Nanette" taught me anything,

En als 'Nanette' me iets geleerd heeft,

it's that connection depends not just on me.

is dat het 'contact maken' niet alleen bij mij ligt.

You play a part.

Jullie spelen ook een rol.

"Nanette" may have begun in me,

'Nanette' mag dan met mij begonnen zijn,

but she now lives and grows in a whole world of other minds,

nu leeft en groeit ze in een wereld van andere geesten,

minds I do not share.

geesten waar ik geen deel van uitmaak.

But I trust I am connected.

Maar ik vertrouw erop dat ik in contact ben.

And in that, she is so much bigger than me,

En daarin is ze zoveel groter dan ik ben,

just like the purpose of being human is so much bigger than all of us.

net zoals het doel van mens-zijn zoveel groter is dan wij tezamen.

Make of that what you will.

Maak ervan wat je wilt.

Thank you, and hello.

Bedankt en hallo.

(Applause)

(Applaus)