Why it's too hard to start a business in Africa -- and how to change it | Magatte Wade

Translator: Amir Pouya Cheraghi Reviewer: ‌Behdad Khazaeli

Today, what I want to share with you is something that happened to me,

چیزی که امروز با شما در میان می‌گذارم،

actually, around four weeks ago, it happened.

در حدود چهار هفته پیش برای من اتفاق افتاد.

Words were said to me that I never thought I would ever hear it said to my face

حرفهایی به من زده شد که هرگز فکرش را هم نمی‌کردم شخصی رو در رویم

by another human being.

این حرفها را به من بزند.

And those words, they shattered my heart.

و آن کلمات، قلب من را تکه تکه کردند.

And at the same time, they filled it with so much hope.

اما در عین حال، قلبم را پر از امید کردند.

And the whole experience renewed my commitment

و کل این تجربه، تعهد من را نسبت به

to the idea that I came to share with you today.

ایده‌ای که امروز به اشتراک می‌گذارم دوباره زنده کرد.

You see, I tell everyone that I am a haunted person.

من به همه می‌گویم، که تسخیر شده‌ام.

What haunts me is the impossible stories,

از داستانهای ناممکن،

story after story after story after story

داستانهای پیاپی

of young people, my people, people like me

از جوانان، افرادی مثل من

dying out there on the ocean, right now, laying at the bottom of the ocean,

که در اقیانوس‌ها می‌میرند، و اکنون در اعماق اقیانوس خوابیده‌اند،

serving as fish food.

و غذای ماهی‌ها شده اند.

Do you really think that's the best we can do?

آیا فکر می‌کنید بیش از این نمی‌توانیم کاری کنیم؟

To serve as fish food?

غذای ماهیها شویم؟

And for those of them who are trying to migrate to Europe --

و برای آنهایی که تلاش می‌کنند تا به اروپا مهاجرت کنند--

because that's what it is all about,

چون اصل ماجرا همین است،

they are trying to migrate to Europe to find a job.

آنها تلاش می‌کنند به اروپا بروند تا کار پیدا کنند.

Going through Libya.

باید از لیبی عبور کنند.

Do you know what happens to us when we're trying to cross through Libya

می‌دانید هنگام عبور از لیبی اگر به دام بیافتیم

and we're trapped over there?

چه اتفاقی برای ما رخ می‌دهد؟

Well, we're being sold as slaves.

به عنوان برده فروخته می‌شویم.

For 300 dollars, maybe sometimes 500 dollars.

برای ۳۰۰ دلار، یا بعضا ۵۰۰ دلار.

Sometimes I hear stories of bodies that fall off an airplane.

گاهی، اخبار سقوط اجساد از هواپیما را می‌شنوم.

Somebody hid in the landing gear of a plane

فردی که در قسمت چرخ هواپیما،

or in the cargo section of a plane,

و یا قسمت بار آن مخفی شده،

and then you find them frozen to death.

و بعدا جسد یخ زده‌ی او پیدا می‌شود.

Wouldn't you be haunted if, like me, from the moment you were a little girl,

آیا شما هم مثل من ذهنتان تسخیر نمی‌شود، اگر از همان ابتدا که دختری کوچک بودید،

you hear these stories and they keep repeating themselves,

این داستانها را می‌شنیدید،

over and over and over?

که مدام هم تکرار می‌شدند؟

Wouldn't you be haunted?

ذهن شما هم تسخیر نمی‌شد؟

That's my case.

این داستان من است.

And at the same time, you know, as my people are dying,

و همزمان که مردم من در حال مردن هستند،

my culture is also dying.

فرهنگ من نیز می‌میرد.

There, I said it.

بله گفتم فرهنگ.

Because, you know, we have this culture inferiority,

چون از آنجایی که فرهنگ حقیری داریم،

which means that anything that comes from us is not good enough.

اینگونه برداشت می‌شود که هیچ چیزمان به اندازه کافی خوب نیست.

But you know, in my situation,

اما، در شرایط من،

and because I was raised to criticize by creating, it's Michelangelos.

و چون من اینگونه تربیت شده ام که "با خلق کردن نقد کنم" نقل قول از میکل آنژ.

My father said, "Do not come to me with problems

پدرم گفت: مشکلاتت را پیش من نیاور

unless you thought of a couple alternatives.

مگر اینکه برایشان راهکار داشته باشی.

They don't have to be right,

حتما نباید درست باشند،

but I just want to know that you thought of something."

فقط می‌خواهم بدانم که خودت فکر کرده‌ای.

So, I have this attitude in life -- something is wrong, find a way to fix it.

پس این نگرش را در زندگی دارم اگر چیزی درست نیست، راه حلی برایش پیدا کن.

And that's why I start the businesses that I start,

و برای همین بود که این کسب و کارم را شروع کردم

that's usually consumer brands,

معمولا برندهای پرمصرف‌اند که،

that have embedded in them the very best of my African culture.

فرهنگ آفریقایی من را به خوبی در خود جای داده‌اند.

And what I do is it's all packaged, 21st century, world-class tendered,

و کاری که می‌کنم، تمام این اقلامی که با بسته‌بندی‌های سطح جهانی عرضه می‌شوند را،

and I bring that to one of the most sophisticated markets in the world,

به یکی از سطح بالاترین بازارهای جهان می‌آورم،

which is the US.

آمریکا.

First company was a beverage company,

اولین شرکت، شرکت تولید نوشیدنی بود.

second one is a skin care company, third one is launching next month,

دومی شرکت لوازم مراقبت پوستی، سومی در ماه بعد شروع به کار می‌کند،

and they all have that in common.

و همه‌ آنها در فرهنگ آفریقایی مشترک‌اند.

So, why are these people leaving?

پس چرا این افراد کشورشان را ترک می‌کنند؟

They're leaving because they have no jobs.

چون کار ندارند،

They're leaving because where they are, there's no jobs.

چون در جایی که هستند، کار نیست.

So ...

بنابراین

But poverty, that's really striking them, is the root cause of why they're leaving.

فقری که به شدت به آنها ضربه وارد می‌کند، دلیل اصلی مهاجرت آنهاست.

Now, why are people poor?

چرا مردم فقیر هستند؟

People are poor because they have no money.

مردم فقیر‌اند چون پولی ندارند

You have no money because you have no source of income.

پولی نصیبتان نمی‌شود چون منبع درآمدی ندارید.

And for most of us, what is a source of income?

و برای بیشتر ما، منبع درآمد چیست؟

For most of us, what is our source of income, what is it, tell me?

منبع درآمد ما چیست؟ شما بگویید؟

Jobs, thank you.

کار، ممنونم.

Where do jobs come from?

و کار از کجا می‌آید؟

Come from where?

از کجا بوجود می‌آید؟

Businesses, thank you.

تجارت، ممنونم.

Now, if jobs is what fixes poverty,

حال اگر شغل‌ها مشکل فقر را حل می‌کنند،

and jobs come from businesses,

و شغل‌ها از کسب و کارها بوجود می‌آیند،

don't you think --

فکر نمی‌کنید --

especially, they come from small and medium size enterprises, SMEs --

بویژه آنها از کسب و کارهای کوچک و متوسط می‌آیند --

then don't you think, maybe for a second,

حتی برای یک لحظه فکر نمی‌کنید که،

that we should focus on making it easy for a small-business person

تمرکز ما باید روی تسهیل راه اندازی و اداره

to start and run their business?

کسب و کارهای کوچک باشد؟

Don't you think that it makes sense?

آیا این منطقی نیست؟

Why is it that when I look at the Doing Business index ranking

چرا وقتی به رتبه‌بندی Doing Business

of the World Bank,

بانک جهانی نگاه می‌کنم،

that ranks every country in the world

که همه‌ی کشورهای جهان را

in terms of how easy or hard it is to start a company,

براساس دشواری راه اندازی شرکت رتبه‌بندی می‌کند،

you tell me why African countries,

چرا کشور‌های آفریقایی،

all 50 of them,

همه‌ی ۵۰ کشور،

are basically at the bottom of that list?

در انتهای لیست هستند؟

That's why we're poor.

به همین خاطر ما فقیر هستیم.

We're poor because it is literally impossible

ما فقیر هستیم چرا که در این کشورها.

to do businesses in these countries of ours.

راه اندازی کسب و کار کاملا غیرممکن است.

But I'm going to tell you exactly what it means on the ground

اما دقیقا به شما می‌گویم که برای شخصی در موقعیت من

for someone like me.

به چه معناست.

I have a manufacturing facility in Senegal.

من در سنگال کارخانه‌ی تولیدی دارم.

Did you know that for all my raw material that I can't find in the country,

آیا می‌دانستید که برای تمام مواد خامی که نمی‌توانم در کشور پیدا کنم،

I have to pay a 45 percent tariff on everything that comes in?

باید ۴۵ درصد عوارض گمرک پرداخت کنم؟

Forty-five percent tariff.

۴۵ درصد عوارض گمرک.

Do you know that, even to look for fine cardboard

می‌دانستید که حتی برای پیدا کردن مقوای جعبه

to ship my finished products to the US,

برای ارسال محصولات آماده شده به آمریکا،

I can't find new, finished cardboard?

نمی‌توانم مقواهای آماده‌ی نو پیدا کنم؟

Impossible.

محال است.

Because the distributors are not going to come here

چون توزیع کنندگان به اینجا نمی‌آیند

to start their business,

تا شروع به تجارت کنند،

because it makes no sense, either.

چون این هم منطقی نیست.

So right now, I have to mobilize 3000 dollars' worth of cardboard

پس من باید ۳۰۰۰ دلار مقوا در انبارم

in my warehouse, so that I can have cardboard,

آماده داشتم باشم، چرا که،

and they won't arrive for another five weeks.

تا پنج هفته‌ی بعد مقوای جدید نخواهد رسید.

The fact that we are stifled with the most nonsensical laws out there.

حقیقت این است که ما با غیرمنطقی‌ترین قوانین فرونشانده شده‌ایم.

به این خاطر است که نمی‌توانیم کسب و کار راه بیاندازیم

That's why we can't run businesses.

It's like swimming through molasses.

راه اندازی کسب و کار به شدت دشوار است.

So, what can you do about that?

چه کاری برایش می‌توانید انجام دهید؟

I told you today that someone said to me words that marked me,

امروز گفتم، که فردی حرفهایی به من زد که من را متوجه چیزی کرد،

because I explained the same thing to my employees in Senegal.

چرا که همین موضوع را برای کارمندانم در سنگال توضیح دادم.

And one of them started crying -- her name is Yahara.

یکی از آنها شروع کرد به گریه کردن-- اسمش یاهارا است.

She started crying.

شروع کرد به گریه کردن.

I said, "Why are you crying?"

گفتم: چرا گریه می‌کنی؟

She said, "I'm crying because I had come to believe --

گفت: من باور کرده بودم --

always seeing us represented as poor people --

از آنجا که همیشه ما به عنوان مردمی فقیر معرفی‌ می‌شویم --

I had come to believe that maybe, yes, maybe we are inferior.

باور کرده بودم که شاید ما به خوبی انسان‌های دیگر نیستیم.

Because, otherwise, how do you explain

چرا که در غیر اینصورت،

that we're always in the begging situation?"

چرا ما همیشه در حال خواهش و تمنا هستیم؟

That's what broke my heart.

این حرف‌ها قلبم را شکست.

But at the same time that she said that,

اما همزمان که این حرف‌ها را زد،

because of how I explained just what I explained to you,

بخاطر چیزهایی که الان به شما توضیح دادم،

she said, "But now, I know that I am not the problem.

او گفت: اما حالا، می‌دانم که مشکل من نیستم.

It is my environment in which I live, that's my problem."

مشکل محیطی است که در آن زندگی می‌کنم.

I said, "Yes."

گفتم: بله.

And that's what gave me hope --

و این به من امید داد--

that once people get it, they now change their outlook on life.

اینکه زمانی که افراد متوجه‌اش می‌شوند، نگرش خود را به زندگی تغییر می‌دهند.

Here, what are some of our solutions, then?

خب، راه‌حل‌هایمان چیستند؟

If jobs is a solution,

اگر کار راه حل است،

don't you think, then, that we should be simplifying

آنگاه فکر نمی‌کنید که باید شرایط

the business environment of all of these countries?

کسب و کار را در همه‌ی این کشور‌ها ساده سازی کنیم؟

Don't you think?

فکر نمی‌کنید؟

And along with you,

و در کنار شما،

I would like for all of your friends from the other 50 countries

از همه دوستانتان از ۵۰ کشور دیگر که

that are on the bottom of that list to do the same thing.

در انتهای آن فهرست هستند می‌خواهم که همین کار را انجام دهند.

You do that, we do the rest of the job.

شما آن‌ کار را انجام دهید، و مابقی با ما.

I'm doing my part of the game, what are you doing?

من در حال انجام سهم خودم هستم، شما چکار می‌کنید؟

(Applause)

(تشویق حضار)

شما چکار می‌کنید؟

What are you doing?

(Applause)

(تشویق حضار)

What are you doing?

شما چکار می‌کنید؟

(Applause)

(تشویق حضار)

And as for you, everybody here in this room,

و برای شما که در این سالن هستید،

برای شما دو اقدام به عمل ارائه می‌کنم.

I leave you with two marching orders.

وارد بازی شوید،

Get in the game,

and the way you get in it is educate yourself,

برای این کار، باید به خودتان آموزش دهید،

build awareness around yourself,

سطح آگاهی‌تان را افزایش دهید،

and then also advocate for e-government solutions.

و از راهکارهای دولت الکترونیک حمایت کنید.

He said, "Oh, corruption, how do we fight corruption?"

می‌گوید: درباره‌ی فساد چه؟ چگونه با فساد مبارزه کنیم؟

Well, as a matter of fact, I'm here to tell you

خوب، به شما می‌گویم

that yes, you can do it by the stroke of a pen.

بله می‌توانید بسیار ساده با آن مبارزه کنید

You do not need anyone to tell you when and how to do that.

نیازی ندارید که کسی به شما بگوید چه موقع و چگونه اینکار را انجام دهید.

It is one thing, actually,

به این نکته توجه کنید،

that you don't need to wait for anyone to do, so do it.

منتظر کسی نمانید که جلوی فساد را بگیرد، شما انجامش دهید.

Otherwise, don't come and tell me that you want to fix corruption.

درغیراینصورت، به من نگویید که می‌خواهید فساد را درست کنید.

You and your other 50 friends from the other 50 countries

همه‌ی شما و دیگر ۵۰ دوست شما از ۵۰ کشور دیگر

that are at the bottom of that list.

که در انتهای فهرست هستند.

That's how you fight corruption.

این گونه با فساد می‌جنگید.

If you were only charging me 5 percent to get my stuff in the country,

اگر فقط ۵ درصد برای آوردن مواد خام

my raw material,

ازمن تعرفه گمرک می‌گرفتید،

instead of the 45 percent,

به جای ۴۵ درصد،

do you really think that I would have to go a pay a bribe?

آیا فکر می‌کنید در آن صورت مجبور به دادن رشوه می‌شدم؟

That's what breeds corruption.

فساد از اینجا بوجود می‌آید.

Bad laws, sets of horrible, nonsense laws.

قوانین بد، مجموعه قوانینی غیرمنطقی و وحشتناک

(Applause) (Cheers)

(تشویق حضار)

Right?

درسته؟

(Applause)

(تشویق)

You want to fight corruption?

می‌خواهید با فساد مبارزه کنید؟

That's what you do.

این کار را انجام می‌دهید.

And again, remember, you don't need to wait for anyone.

و به خاطر داشته باشید، نیازی نیست منتظر کسی باشید.

You can do that by yourself.

خودتان به تنهایی می‌توانید.

Unless you're telling me that maybe you have no sovereignty,

مگر اینکه بگویید از خود استقلال و اقتداری ندارید،

and that's a whole other problem.

که این مسئله ای کاملا جداست.

OK, so, from here on, I have simple words for our "leaders."

از اینجا به بعد، حرف‌هایی ساده برای «رهبران‌مان» دارم.

This can go two ways.

این موضوع دو راه بیشتر ندارد.

It can go the nasty way,

می‌تواند به شکل نامطلوبی پیش برود،

because we have hundreds of millions of young people

چرا که همین حالا ما صدها میلیون جوان داریم،

coming to life right now, here,

که همینجا پا به عرصه ی زندگی می‌گذارند،

and if they don't have an outlook in life,

و اگر هیچ چشم اندازی در زندگی نداشته باشند،

they are going to go for a revolution.

به سوی یک انقلاب روانه خواهند شد.

They're going to go for violence.

به سوی خشونت روانه خواهند شد.

And none of us wants that.

و هیچ کدام ما این را نمی‌خواهیم.

None, none of us.

هیچ کس.

That's the one way it can go.

یا به این شیوه پیش می‌رود،

Or the second way it can go is,

یا حالت دوم که،

all this happens peacefully, productively, and everything is good,

این اتفاقات مسالمت آمیز، و پربازده رخ دهند و همه چیز به خوبی پیش می‌رود،

and you do what you need to do, you get out of my way,

شما کاری که باید را انجام می‌دهید، از سد راهم کنار می‌روید،

you let people like me do our job, we create all these jobs we need,

اجازه می‌دهید امثال من کارشان را بکنند، ما مشاغلی که نیاز داریم را ایجاد می کنیم،

and then Africa becomes this very prosperous country

و این گونه آفریقا تبدیل به آن کشور کامیابی می‌شود

that it's designed to be, it should have been for a long time.

که باید می‌شد، خیلی وقت پیش باید می‌شد.

It happens like that, everybody's happy, we move on with our lives.

اگر این اتفاق بیافتد، همه راضی هستند، و زندگی‌مان را ادامه می‌دهیم.

It can happen in two ways --

به دو طریق اتفاق می‌افتد

pick violence or you pick the calm, productive way.

با خشونت، یا آرام و پربازده.

I want the calm, productive way.

من راه آرام و پربازده را می‌خواهم.

None of us should ever, ever even try to think

هیچ کدام از ما نباید به هیچ عنوان،

about what else could happen if we don't go there.

به روش دیگری فکر کند.

So, please.

پس، لطفا.

And the time has come.

زمان آن فرا رسیده.

This type of picture -- prosperity, happiness, human flourishing --

این تصویری است که من می بینم: کامیابی، خوشحالی، شکوفایی انسان،

that's what I see if we do our job.

اگر وظیفه‌مان را انجام دهیم، به آن دست می‌یابیم.

Thank you.

ممنونم.

(Applause) (Cheering)

(تشویق)( صدای شادی)

Thank you.

ممنونم

(Applause)

(تشویق)