Indigenous knowledge meets science to take on climate change | Hindou Oumarou Ibrahim

Translator: Mahmood Haeri Reviewer: Masoud Motamedifar

I guess all of you have a smartphone or an iPhone,

حدس می‌زنم همه شما یک گوشی هوشمند و یا یک آیفون دارید،

and this morning, probably you checked on the weather,

و احتمالا امروز صبح، وضعیت هوا را چک کرده‌اید،

if its going to be rainy to carry your umbrella,

اگر بارانی باشد چتر خود را بردارید،

if it is going to be sunny to use your sunglasses,

اگر آفتابی است عینک آفتابی خود را بردارید،

or if it is going to be cold to have an extra coat.

یا اگر سرد می‌شود لباس گرم اضافی با خودتان بردارید.

It's going to give you, sometime, good information and sometime not.

اطلاعاتی که دریافت می‌کنید گاهی صحیح است و گاهی نه.

Let me tell you,

بگذارید برای شما بگویم که،

my best app is my grandmother.

بهترین برنامه من مادربزرگم است.

(Laughter)

(خنده حضار)

She's called Mamadda.

نام او مامادا است.

She can tell you not only today's weather

او نه تنها وضعیت هوای امروز را می‌تواند به شما بگوید

but she can predict the next 12 months,

بلکه حتی تا ۱۲ ماه آینده را هم می‌تواند پیش‌بینی کند،

if it's going to be a good rain season or not.

که آیا در این فصل بارندگی خوب است یا نه.

She can tell you just by observing her environment,

او فقط با مشاهده محیط زندگی اطراف خودش می‌تواند پیش‌بینی کند،

by observing the wind direction,

با مشاهده جهت باد،

the cloud position,

وضعیت ابرها،

the bird migration,

مهاجرت پرندگان،

the size of fruits,

اندازه میوه‌ها،

the plant flowers.

گل‌های گیاهان.

She can tell you by observing the behavior of her own cattle.

او با مشاهده رفتار گله‌ی چارپایان خودش می‌تواند پیش‌بینی کند.

That's how she knows better the weather and the ecosystem

به این دلیل است که او شرایط آب وهوا و اکوسیستم

that she's living in.

محیط زندگی خود را بهتر می‌داند.

I'm coming from a pastoralist community

من از یک جامعه دامدار می‌آیم

who are cattle herders.

که کارش پرورش گاو است.

We are nomadic.

ما عشایر هستیم.

We move from one place to another one

ما از نقطه‌ای به نقطه دیگر حرکت می‌کنیم

to find water and pasture.

برای یافتن آب و چراگاه.

We can move up to a thousand kilometers, the size of California, within one year.

ما می‌توانیم تا هزار کیلومتردرسال، به اندازه‌ی وسعت کالیفرنیا، حرکت کنیم.

And this life helps us to live in harmony with our ecosystem.

و این شیوه‌ی زندگی باعث می‌شود تا با اکوسیستم خودمان سازگاری داشته باشیم.

We understand each other.

ما همدیگر را درک می‌کنیم.

For us, the nature is our supermarket,

طبیعت سوپرمارکت ماست،

where we can collect our food,

که از آنجا غذای خود را تهیه می‌کنیم،

our water.

و آب مورد نیازمان.

It's our pharmacy where we can collect our medicinal plants.

طبیعت داروخانه‌ی ماست که گیاهان دارویی خود را از آن تهیه می‌کنیم.

But it's our school,

اما برای ما مدرسه هم هست،

where we can learn better how to protect it

که درآن چگونگی محافظت از آن را بهتر یاد می‌گیریم

and how it can give us back what we need.

و اینکه او هم درعوض نیازهای ما را تامین می‌نماید.

But with the climate change impact,

اما با آثار تغییر شرایط جوی،

we are experiencing a different impact.

ما شرایط متفاوتی را تجربه می‌کنیم.

In my community,

در جامعه‌ی من،

we have one of the top five fresh waters in Africa.

یکی از پنج دریاچه‌ی بزرگ آب شیرین آفریقا واقع شده است.

It's Lake Chad.

دریاچه‌ی چاد.

When my mother was born,

زمانی که مادرمن متولد شد،

Lake Chad used to be about 25,000 kilometers square of water.

دریاچه چاد به وسعت ۲۵۰۰۰ کیلومتر مربع آب داشت.

When I was born, 30 years ago, it was 10,000 kilometers square.

زمانی که من متولد شدم، ۳۰ سال پیش، وسعت آن ۱۰۰۰۰ کیلومتر مربع بود.

And actually now,

و امروزه درواقع،

it's about 1,200 kilometers square of water.

سطح آب فقط ۱۲۰۰ کیلومتر مربع می‌باشد.

Ninety percent of this water just evaporated, disappeared.

نود درصد این آب فقط تبخیر شد، از بین رفت.

And you have more than 40 million people

و بیش از ۴۰ میلیون نفر

living around this lake and depending on it.

در اطراف این دریاچه زندگی می‌کنند و به آن وابسته هستند.

They are pastoralists.

آنها دامداران هستند.

They are fishermen.

ماهی‌گیران‌اند.

And they are farmers.

وکشاورزان‌اند.

They do not depend on the end of the month's salary.

آنها به حقوق آخرماه وابسته نیستند.

They depend on the rainfall.

به بارش باران وابسته‌اند.

They depend on the crops that are growing

آنها به رشد محصولات کشاورزی

or the pasture for their cattle.

یا خوراک برای دام‌هایشان وابسته‌اند.

The shrinking resources,

با کاهشِ منابع،

you have many communities that are fighting to get access.

جوامع زیادی هستند که برای دستیابی به آنها مبارزه می‌کنند.

The first come is the first served.

هرکس که زودتر برسد سهم بیشتری را برمی‌دارد.

The second have to fight unto death.

گروه بعدی بایستی تا سرحد مرگ مبارزه کند.

So climate change is impacting our environment

در نتیجه تغییرات جوی روی محیط زندگی ما تاثیر می گذارد

by changing our social life,

با تغییر زندگی اجتماعی ما،

because the role of man and woman in this region, it's different.

چون نقش زن و مرد در این منطقه متفاوت است.

Man is supposed to feed his family,

مرد باید خانواده‌اش را تامین کند،

take care of his community,

از جامعه خودش مراقبت کند،

and if he cannot do that,

و اگر نتواند این وظایف را انجام دهد،

his dignity is under threat.

حیثیت وی به خطر می‌افتد.

He cannot do anything else to pay it back.

وی با هیج کاری دیگر نمی‌تواند آن را مجددا به دست آورد.

So climate change takes our men far away from us.

به این دلیل است که تغییرات آب وهوایی مردان ما را از ما دور می کند.

That is the migration.

به خاطر مهاجرت.

They can migrate to a big city where they can stay for six or 12 months,

آنها می‌توانند به شهر بزرگی مهاجرت کنند که امکان اقامت شش یا ۱۲ ماه را داشته باشند،

where they get a job, they can send back money.

جایی‌ که بتوانند کاری پیدا کنند، و برای ما پول بفرستند.

If they didn't get it,

اگر نتوانند،

they have to jump into the Mediterranean

مجبورند به منطقه مدیترانه رفته

and migrate to Europe.

و به اروپا مهاجرت کنند.

Some of them die there, but none of them stop going.

دراین راه بعضی‌ها می‌میرند، اما هیچ‌‌ یک دست از رفتن برنمی‌دارد.

Of course, it's sad for the hosting country,

البته این برای کشور میزبان زیاد خوش‌آیند نیست،

who are developed countries,

که کشورهایی توسعه یافته‌اند،

who have to adapt to host the migrants coming.

و باید خودشان را آماده پذیرش مهاجرین کنند.

But how about those who are left behind,

اما آنهایی که می‌مانند،

the women and the children who have to play the role of men,

زنان و بچه‌ها که باید نقش مردان را ایفا کنند،

the role of women,

نقش زنان را،

who have to take care of the security,

مراقب تامین امنیت،

of the food, of the health of the entire family,

غذایی و سلامت تمام اعضاء خانواده،

children and old people?

بچه‌ها و افراد پیر باشند چه می‌کنند؟

So those women for me, they are my heroes,

این زن‌ها برای من، قابل تحسین و قهرمانان من هستند،

because they are innovators, they are solution makers,

چون آنها مبتکرند، حلال مشکلات‌اند،

they are changing the little of the resources

آنها با منابع اندک

into the big for the community.

نیازهای یک جامعه بزرگ را تامین می‌کنند.

So those are my people.

من به این مردم تعلق دارم.

So we use our indigenous people's traditional knowledge

ما از دانش سنتی مردم بومی خودمان استفاده می‌کنیم

to get better resilience to what we need to survive.

تا خود را بهتر با شرایط لازم برای زنده ماندن و بقاء تطبیق دهیم.

Our knowledge is not only for our communities.

دانش ما فقط مختص جوامع ما نیست.

It's to share with each and others who are living with us.

همه کسانی که با ما زندگی می‌کنند از آن استقاده می‌برند.

And indigenous peoples around the world

وساکنین بومی سراسر دنیا

are saving 80 percent of the world's biodiversity.

۸۰ درصد تنوع زیستی جهان را حفظ می‌کنند.

That's the scientists who say that.

این چیزی است که دانشمندان می‌گویند.

Indigenous peoples in the Amazon,

اهالی بومی منطقه‌ی آمازون،

you can find the most diverse ecosystem, better than the national park.

بیشترین تنوع اکوسیستم را در آنجا می‌بینید، بهتر از پارک ملی .

The indigenous peoples from the Pacific,

اهالی بومی منطقه پاسیفیک،

the grandma and the grandpa,

پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها،

they know where to get food after the hurricane hits them.

می‌دانند که پس از آسیب دیدن از طوفان‌های شدید چگونه غذا پیدا کنند.

So the knowledge that our peoples know

دانشی را که مردم ما دارند

is helping us to survive and helping other peoples also to survive

به ما و سایر مردم برای بقا و زنده ماندن

the climate change impact.

از تبعات و آثار تغییرات جوی کمک می‌کند.

The world is losing.

دنیا در حال نابود شدن است.

We lost already 60 percent of the species,

ما تا کنون ۶۰ درصد گونه‌های زیستی را از دست داده‌ایم،

and it's increasing every day.

و این درصد هرروز افزایش می‌یابد.

So one day, I took a scientist to my community.

یک روز، من یکی از محققین را به جامعه خودم دعوت کردم.

I said, you are giving the good weather information through the TV and radio,

گفتم، شما اطلاعات خوبی درمورد وضعیت آب و هوا از رادیو و تلویزیون ارائه می‌دهید،

but how about coming to my people?

اما نظرتان در مورد مردم ما چیست؟

And then they come,

و بعد اهالی می‌آیند،

they sit around,

دورهم می‌نشینند،

and suddenly, as we are nomadic, we just start packing our stuff,

و ناگهان، از آنجا که ما عشایر و چادرنشین هستیم، شروع به جمع کردن وسایلمان می‌کنیم،

and then they say, like, "Are we moving?"

آنها می‌پرسند، «آیا می‌خواهیم حرکت کنیم؟»

I'm like, "No, we are not moving. It's going to rain."

من می‌گویم، « نه، قصد حرکت نداریم. هوا بارانی است.»

And they're like, "Oh, there's no cloud. How do you know it's going to rain?"

و آنها می‌پرسند، «اوه، ولی هوا ابری نیست. از کجا می‌دانید که باران می‌آید؟»

We're like, "Yeah, it's going to rain." We pack our stuff.

ما می‌گوییم، «قراراست باران ببارد.» ما وسایل را جمع می‌کنیم.

Suddenly, heavy rain starts coming,

ناگهان، باران شدیدی شروع به باریدن می‌کند،

and we are seeing the scientist running around, hiding under trees

و ما دانشمندان را می‌بینیم سراسیمه پراکنده شده، زیر درختان پناه می‌گیرند

and protecting their stuff.

برای حفاظت وسایل‌شان از باران.

We already packed ours.

ما تقریبا جمع کرده بودیم.

(Laughter)

(خنده جضار)

After the end of the rain, the serious discussion starts.

پس ازخاتمه‌ی باران، بحثی جدی‌ شروع می‌شود.

They say, "How do you know that it's going to rain?"

آنها می‌پرسند، «چگونه متوجه شدید که باران خواهد آمد؟»

We say, "Well, the old woman observed the insects

می‌گوییم، «زن سالخورده متوجه شد که حشرات

taking the eggs inside their homes,

تخم‌هایشان را به داخل لانه می‌برند،

and while the insect cannot talk or watch TV,

و از آنجا ‌که حشره نمی‌تواند حرف بزند و یا تلویزیون نگاه کند،

they know how to predict to protect their generations,

می‌داند چگونه پیش‌بینی کند به خاطر حفظ نسل‌هایشان،

how to protect their food.

چگونه غذایشان را محافظت کند.

So for us it's the sign that it's going to rain

لذا برای ما این نشانه‌ایست که باران

in at maximum a couple of hours."

حداکثر چند ساعت بعد خواهد بارید.»

And then they say,

و سپس آنها می‌گویند،

well, we do have knowledge,

خوب، درست است که ما دارای دانش هستیم،

but we do not combine ecological knowledge and weather knowledge all together.

اما ما دانش هواشناسی و دانش اکولوژیک را یک جا و با هم نگاه نمی‌کنیم.

So that's how I started working

این شد که من شروع کردم به کار

with meteorological scientists and my communities

با متخصصین هواشناسی و جوامع خودم

to give better information to get peoples adapted to climate change.

برای ارائه اطلاعات بهترکه مردم بتوانند خود را با تغییرات جوی تطبیق دهند.

I think, if we put together all the knowledge systems that we have --

به اعتقاد من، اگر ما تمام سیستم‌های علمی و صنعتی‌ را که داریم یک کاسه کنیم --

science, technology,

علوم، تکنولوژی،

traditional knowledge --

دانش و اطلاعات سنتی --

we can give the best of us to protect our peoples,

می‌توانیم بهترین خدمت را برای محافظت مردم،

to protect our planet,

برای محافظت سیاره،

to restore the ecosystem that we are losing.

و بازسازی اکوسیستم که در حال نابودی است ارائه دهیم.

I did that in another way, also.

من این کاررا به نحو دیگری‌ هم انجام دادم.

I used a tool that I really love a lot.

از ابزاری استفاده کردم که واقعا خیلی دوستش دارم.

It's called a 3D participatory mapping:

اسم آن تدوین مشارکتی نقشه توپوگرافی [سه بعدی] است:

participatory, because it can bring women, men,

مشلرکتی، چون همه درتهیه آن نقش دارند، زنان، مردان،

youth, elders,

جوانان، پیرها،

all the intergenerational peoples.

همه‌ی افراد متعلق به نسل‌های مختلف.

Then they use science-based knowledge,

آنان ازدانش و اطلاعات علمی استفاده می‌کنند،

and the community comes together, they build this map,

و با همکاری جامعه، نقشه را تهیه می‌کنند،

they figure out all the knowledge that we have

آنها تمام دانشی را که داریم در محاسبات خود در نظرمی‌گیرند

about where is our sacred forest, where is our water point,

درمورد اینکه جنگل مقدس کجاست، منابع تامین آب برای ما کجاست،

where is our corridor,

مسیرعبور ما کجاست،

where is the place that we move during each season.

مناطقی که در فصل‌های مختلف از آن عبور می‌کنیم کجاست.

And these tools are amazing, because it's building capacity of women,

و این ابزار شگفت آور است، به این دلیل که ظرفیت و توانایی زنان را افزایش می‌دهد،

because in our communities

چون در جوامع ما

women and men cannot sit together.

مردان و زنان نمی‌توانند کنارهم بنشینند.

Men talk always, women just sitting there,

همواره مردان صحبت می‌کنند، زنان فقط می‌نشینند،

but in the back.

اما درعقب.

They are not there to take any decision.

آنها برای تصمیم گیری نمی‌آیند.

So after the men figure out all the knowledge,

لذا پس از آنکه مردان همه‌ی اطلاعات را برای تهیه نقشه جمع‌آوری کردند،

we say, well, you call the women, "Come and have a look."

می گوییم، خوب، زن‌ها بیایند، « نگاهی به نتیجه کار بیندازند.»

They say, "Yes, sure,"

آنها می‌گویند، «چشم، حتما،»

because they've already done the first work.

زیرا آنها تقریبا کار اول را انجام داده‌اند.

(Laughter)

(حنده حضار)

When the women come,

وقتی زنان می‌آیند،

and they look at the map, they're like, "Mm, no."

و نگاهی به نقشه می‌اندازند، می‌گویند، «هوم، نه.»

(Laughter)

(خنده حضار)

"This is wrong.

« این اشتباه است.

Here's where I collect the medicine. Here's where I collect the food.

از این نقطه ما دارو تهیه می‌کنیم، این محل تهیه مواد غذایی است.

Here's where I collect --"

این جا ما چیزی جمع می‌کنیم ---»

So we changed the knowledge in the map,

لذا ما دانش در نقشه را تغییر دادیم،

and we called the men.

و مردان را صدا زدیم.

Well, they think about what women say.

آنها درمورد نظر زن‌ها فکر می‌کنند.

All of them shaking their heads.

همه سرهایشان را تکان می‌دهند.

"They are right. They are right.

« حق با آنهاست، حق با آنهاست.

They are right."

آنها درست می‌گویند.»

So that's how we build the capacity of the women

و این‌گونه ما ظرفیت و توانمندی زن‌ها را افزایش می‌دهیم

in giving them a voice

با دادن حق اظهارنظر به آنان

in this 3D participatory mapping,

در مورد نقشه‌ی سه بعدی مشارکتی،

so women get the detailed knowledge

حال زن‌ها دانش جزئیات را دارند

that can help the community to adapt.

که به جامعه برای سازگاری کمک می‌کند.

And man have the bigger picture knowledge.

و مردان اطلاعات کلان و تصویر کلی را دارند.

So when we put it together,

لذا وفتی آنها را درکنار هم می‌گذاریم،

this map helps them to discuss

این نقشه فرصت بحث و گفتگو را می‌دهد

but to mitigate the conflict between the communities

که اختلاف بین جوامع را

to access the resources,

برای دسترسی به منابع کاهش ‌دهد،

to share better these resources,

و منابع بهتر و مناسب‌تر تقسیم شود،

to restore it

برای حفظ و احیا

and to manage it for the long term.

و مدیریت آنها در دراز مدت.

Our knowledge is very useful.

دانش ما خیلی مفید است.

Indigenous peoples' knowledge

دانش و اطلاعات اهالی بومی

are very crucial for our planet.

برای سیاره‌ی ما خیلی حیاتی است.

It's crucial for all the peoples.

برای همه‌ی مردم حیاتی است.

Science knowledge was discovered 200 years ago,

تاریخ علم به ۲۰۰ سال پیش برمی‌گردد،

technology 100 years ago,

و تکنولوژی به ۱۰۰ سال پیش،

but indigenous peoples' knowledge, it's thousands of years ago.

اما دانش اهالی بومی، هزاران سال قدمت دارد.

So why we cannot put all of these together,

پس چرا نمی‌توانیم همه اینها را با‌ هم ببینیم،

combine those three knowledges

این سه دانش را تلفیق کنیم

and give the better resilience

و سازش پذیری بهتری بدهیم

to the peoples who are getting the impact of climate change?

به مردمی که متاثر از تغییرات جوی هستند؟

And now it's not only the developing countries.

و این فقط مربوط به کشورهای در حال توسعه نیست.

It's the developed countries also.

شامل کشورهای توسعه یاقته هم می‌شود.

We saw the hurricane. We saw the flood around all the places.

ما طوفان‌های دریایی شدید را دیدیم. ما جاری شدن سیل را درهمه‌جا دیدیم.

We saw the fire, even here in California.

ما آتش سوزی را دیدیم، حتی اینجا در کالیفرنیا.

So we need all this knowledge to come together.

پس ما نیاز داریم تا همه این اطلاعات با‌ هم دیده شوند.

We need the people in the center.

ما نیازداریم تا انسان در مرکز توجه قرار گیرد.

And we need the decision makers to change,

و ما نیاز داریم تا تصمیم گیرندگان عوض شوند،

scientists tell them,

کارشناسان به آنها می‌گویند،

and we tell them,

و ما به آنها می‌گوییم،

and we do have this knowledge.

و ما این دانش را داریم.

We have 10 years to change it.

ما ده سال فرصت داریم تا آن را تغییر دهیم.

Ten years is nothing,

ده سال چیزی نیست،

so we need to act all together

پس لازم است همه باهم اقدام کنیم

and we need to act right now.

و همین الان هم باید اقدام کرد.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق حضار)