Every day you live, you impact the planet | Jane Goodall

Translator: Hanie kiani Reviewer: Mahshid Moballegh Nasery

کریس اَندرسن: دکتر جین گودال، خوش آمدید.

Chris Anderson: Dr. Jane Goodall, welcome.

Jane Goodall: Thank you,

جین گودال: ممنونم،

and I think, you know, we couldn't have a complete interview

و فکر می‌کنم که نمی‌توانیم یک مصاحبه‌ی کامل داشته باشیم،

unless people know Mr. H is with me,

مگر اینکه مردم بدانند آقای اچ اینجا با من است،

because everybody knows Mr. H.

چون همه آقای اچ را می‌شناسند.

CA: Hello, Mr. H.

سلام آقای اچ.

In your TED Talk 17 years ago,

در TED Talk هفده سال پیش شما،

you warned us about the dangers of humans crowding out the natural world.

درمورد خطر شلوغی انسان‌ها در دنیای طبیعت به ما هشدار دادید.

Is there any sense in which you feel

آیا چیزی احساس می‌کنید

that the current pandemic is kind of, nature striking back?

مبنی بر اینکه شیوع بیماری اخیر به نوعی ضربه دفاعی طبیعت باشد؟

JG: It's very, very clear that these zoonotic diseases,

خیلی، خیلی واضح است که این بیماری‌های جانوری،

like the corona and HIV/AIDS

مثل کرونا و اچ آی وی/ایدز

and all sorts of other diseases that we catch from animals,

و همه انواع دیگر بیماری‌هایی که از حیوانات می‌گیریم،

that's partly to do with destruction of the environment,

تا حدی مربوط به تخریب محیط زیست هستند،

which, as animals lose habitat, they get crowded together

وقتی حیوانات زیستگاه‌شان را از دست می‌دهند، در مکانی جمع شده و ازدحام می‌کنند

and sometimes that means that a virus from a reservoir species,

و گاهی این یعنی یک ویروس از یک گونه پایه،

where it's lived harmoniously for maybe hundreds of years,

جایی که شاید برای صدها سال هماهنگ با گونه زندگی کرده،

jumps into a new species,

به یک گونه جدید می‌پرد،

then you also get animals being pushed into closer contact with humans.

و در همان حال، حیوانات هم به اجبار در تماس نزدیکتر با انسان‌ها قرار می‌گیرند

And sometimes one of these animals that has caught a virus can --

و بعضی اوقات یکی از این حیوانات که ویروس را گرفته

you know, provides the opportunity for that virus to jump into people

فرصت را به آن ویروس می‌دهد که به انسان منتقل شود

and create a new disease, like COVID-19.

و یک بیماری جدید مثل کووید-۱۹ را به وجود آورد.

And in addition to that,

و علاوه بر این،

we are so disrespecting animals.

ما خیلی به حیوانات بی‌احترامی می‌کنیم.

We hunt them,

ما شکارشان می‌کنیم،

we kill them, we eat them,

آن‌ها را می‌کُشیم، می‌خوریم‌،

we traffic them,

قاچاقشان می‌کنیم،

we send them off to the wild-animal markets

آن‌ها را به بازار حیوانات وحشی می‌فرستیم،

in Asia,

در آسیا،

where they're in terrible, cramped conditions, in tiny cages,

جایی که آن‌ها در وضعیت فشرده و وحشتناکی در قفس‌های بسیار کوچک هستند،

with people being contaminated with blood and urine and feces,

و مردم از طریق خون، ادرار و مدفوع آن‌ها آلوده می‌شوند،

ideal conditions for a virus to spill from an animal to an animal,

که شرایط ایده‌آلی برای یک ویروس است تا از یک حیوان به حیوان دیگرمنتقل شود،

or an animal to a person.

یا از یک حیوان به یک انسان.

CA: I'd love to just dip backwards in time for a bit,

من مایلم که فقط کمی به عقب برگردیم،

because your story is so extraordinary.

چون داستان شما بسیار فوق‌العاده است.

I mean, despite the arguably even more sexist attitudes of the 1960s,

منظور من این است که با وجود نگرش‌های شاید حتی جنسیت‌زده‌تر در دهه ۱۹۶۰،

somehow you were able to break through

به نحوی شما توانستید موفقیت غیرمنتظره‌ای داشته باشید

and become one of the world's leading scientists,

و تبدیل به یکی از برجسته‌ترین دانشمندان دنیا شوید،

discovering this astonishing series of facts about chimpanzees,

واین مجموعه حقایق شگفت‌انگیز را درباره شامپانزه‌ها کشف کنید؛

such as their tool use and so much more.

مثل کار کرد‌‌‌‌ن‌شان با ابزار و خیلی چیزهای دیگر.

What was it about you, do you think,

فکر می‌کنید چه چیزی راجع به شما بود

that allowed you to make such a breakthrough?

که باعث شد همچین موفقیتی داشته باشید؟

JG: Well, the thing is, I was born loving animals,

خوب، نکته این است که من با عشق به حیوانات متولد شدم،

and the most important thing was, I had a very supportive mother.

و مهم‌تر از همه این بود که مادر بسیار حمایتگری داشتم.

She didn't get mad when she found earthworms in my bed,

او عصبانی نشد وقتی که کرم‌های خاکی روی تختم پیدا کرد،

she just said they better be in the garden.

فقط گفت که بهتر هست آن‌ها در باغ باشند.

And she didn't get mad when I disappeared for four hours

و او عصبانی نشد وقتی که برای چهار ساعت ناپدید شدم

and she called the police, and I was sitting in a hen house,

و با پلیس تماس گرفت، درحالیکه من فقط توی مرغداری نشسته بودم،

because nobody would tell me where the hole was where the egg came out.

برای اینکه کسی به من نمی‌گفت سوراخی که تخم مرغ از آن بیرون می‌آید کجاست!

I had no dream of being a scientist,

من آرزو نداشتم که دانشمند شوم،

because women didn't do that sort of thing.

بخاطر اینکه زن‌ها چنین کارهایی انجام نمی‌دادند.

In fact, there weren't any man doing it back then, either.

در واقع، آن زمان‌ها مردی هم نبود که چنین کارهایی کند.

And everybody laughed at me except Mom,

و همه به من خندیدند به جز مادرم

who said, "If you really want this, you're going to have to work awfully hard,

که گفت: «اگر واقعا این را می‌خواهی، باید به شدت تلاش کنی،

take advantage of every opportunity,

از هر فرصتی استفاده کن،

if you don't give up, maybe you'll find a way."

و اگر تسلیم نشوی، شاید راهی پیدا کنی.»

CA: And somehow, you were able to kind of, earn the trust of chimpanzees

و به نوعی شما قادر بودید که اعتماد شامپانزه‌ها را به دست آورید،

in the way that no one else had.

طوری که هیچ ‌کس نتوانسته بود.

Looking back, what were the most exciting moments that you discovered

با نگاه به گذشته، هیجان‌انگیزترین لحظاتی که کشف کردید چه بودند؟

or what is it that people still don't get about chimpanzees?

یا چه چیزی هست که هنوز مردم درباره‌ی شامپانزه‌ها متوجه نمی‌شوند؟

JG: Well, the thing is, you say, "See things nobody else had,

خوب، مسئله این است که شما می‌گویید: «چیزهایی دیدی که کسی ندیده بود،

get their trust."

اعتمادشان را جلب کردی.»

Nobody else had tried.

هیچ کس دیگری تلاش نکرده بود.

Quite honestly.

کاملا صادقانه.

So, basically, I used the same techniques

بنابراین، اساسا من از همان روش‌هایی استفاده کردم

that I had to study the animals around my home when I was a child.

که وقتی کودک بودم برای مطالعه‌ی حیوانات نزدیک خانه‌ام به کار می‌گرفتم.

Just sitting, patiently,

فقط صبورانه می‌نشستم،

not trying to get too close too quickly,

و تلاش نمی‌کردم خیلی سریع بیش از حد نزدیک شوم،

but it was awful, because the money was only for six months.

اما این بسیار ناخوشایند بود چون بودجه فقط برای شش ماه کافی بود.

I mean, you can imagine how difficult to get money

می‌توانید تصور کنید که چقدر پول گرفتن دشوار بود

for a young girl with no degree,

برای دختری بدون مدرک دانشگاهی

to go and do something as bizarre as sitting in a forest.

برای اینکه برود و چنین کارعجیبی یعنی نشستن توی یک جنگل را انجام دهد.

And you know, finally,

و می‌دانید، در نهایت،

we got money for six months from an American philanthropist,

ما پول لازم برای شش ماه را از یک نیکوکار آمریکایی گرفتیم،

and I knew with time I'd get the chimps' trust,

و من می‌دانستم که با زمان می‌توانم اعتماد شامپانزه‌ها را به دست آورم،

but did I have time?

اما آیا زمان کافی داشتم؟

And weeks became months and then finally, after about four months,

و هفته‌ها تبدیل به ماه‌ها شدند و در آخر، بعد از گذشت حدود چهار ماه،

one chimpanzee began to lose his fear,

یک شامپانزه شروع به غلبه به ترسش کرد،

and it was he that on one occasion I saw --

و این همان شامپانزه‌ای بود که من یک بار دیدم

I still wasn't really close, but I had my binoculars --

-هنوز زیاد نزدیک نبودم، اما دوربین شکاری‌ام را همراه داشتم-

and I saw him using and making tools to fish for termites.

و او را دیدم که برای شکار موریانه‌ها ابزارهایی می‌ساخت و استفاده می‌کرد.

And although I wasn't terribly surprised,

و اگرچه چندان تعجب نکردم،

because I've read about things captive chimps could do --

چون قبلا درباره توانایی شامپانزه‌هایی که در قفس نگهداری می‌شدند، خوانده بودم

but I knew that science believed

اما می‌دانستم که علم باور داشت

that humans, and only humans, used and made tools.

که تنها انسان ابزار می‌سازد و از آن استفاده می‌کند.

And I knew how excited [Dr. Louis] Leakey would be.

و می‌دانستم که {دکترلوییس} لیکی چقدر هیجان‌زده خواهد بود.

And it was that observation

آن مشاهده باعث شد

that enabled him to go to the National Geographic,

که او با نشنال جئوگرافیک ارتباط بگیرد،

and they said, "OK, we'll continue to support the research,"

و آن‌ها گفتند: « بسیار خوب، ما به حمایت از این پژوهش ادامه خواهیم داد.»

and they sent Hugo van Lawick, the photographer-filmmaker,

و هوگو ون لویک را که عکاس و فیلمساز بود، فرستادند

to record what I was seeing.

تا آن‌چه که من می‌دیدم را ثبت کند.

So a lot of scientists didn't want to believe the tool-using.

بسیاری از دانشمندان نمی‌خواستند آن استفاده از ابزار را باور کنند.

In fact, one of them said I must have taught the chimps.

در واقع یکی از آن‌ها گفت که حتما من به شامپانزه‌ها آموزش داده‌ام!

(Laughter)

(صدای خنده)

Since I couldn't get near them, it would have been a miracle.

چون نمی‌توانستم به آن‌ها نزدیک شوم چنین چیزی یک معجزه می‌بود.

But anyway, once they saw Hugo's film

اما در هر صورت، همین که فیلم ساخته‌ی هوگو را دیدند،

and that with all my descriptions of their behavior,

و با تمام توصیف‌های من از رفتار آن‌ها،

the scientists had to start changing their minds.

دانشمندان مجبور به تغییر عقیده شدند.

CA: And since then, numerous other discoveries

و از آن زمان، کشفیات بسیار دیگر

that placed chimpanzees much closer to humans than people cared to believe.

که ثابت کردند شامپانزه‌ها از آنچه مردم باور داشتند به انسان‌ها نزدیکترند.

I think I saw you say at one point that they have a sense of humor.

فکر می‌کنم یک بار دیدم که شما گفتید آن‌ها حس شوخ طبعی دارند.

How have you seen that expressed?

چگونه نمود این حس را دیده‌اید؟

JG: Well, you see it when they're playing games,

خوب، وقتی مشغول بازی هستند متوجه آن می‌شوید،

and there's a bigger one playing with a little one,

وقتی یک بزرگتر با یک کوچکتر بازی می‌کند،

and he's trailing a vine around a tree.

و یک شاخه انگور را دور یک درخت می‌کشد،

And every time the little one is about to catch it,

و هر بار که شامپانزه کوچک به گرفتن آن نزدیک است،

the bigger one pulls it away,

شامپانزه بزرگتر آن را دور ‌می‌کند،

and the little one starts crying

و کوچکتر به گریه می‌افتد

and the big one starts laughing.

و بزرگتر شروع به خندیدن می‌کند.

So, you know.

بنابراین، متوجه می‌شوید.

CA: And then, Jane, you observed something much more troubling,

و بعد، جین، شما چیزی بسیار نگران کننده‌تر مشاهده کردید،

which was these instances of chimpanzee gangs,

اینکه مواردی از دسته‌ها،

tribes, groups, being brutally violent to each other.

قبایل و گروه‌های شامپانزه‌ای نسبت به هم به طرز وحشیانه‌ای خشونت نشان می‌دادند.

I'm curious how you process that.

من کنجکاوم بدانم چگونه آن‌ را پردازش کردید؟

And whether it made you, kind of,

و اینکه آیا این شما را به نوعی...

I don't know, depressed about us, we're close to them,

نمی‌دانم...در مورد ما افسرده کرد؟ ما به آن‌ها نزدیکیم،

did it make you feel that violence is irredeemably

آیا باعث شد حس کنید که خشونت به نوعی بخشی جداناشدنی

part of all the great apes, somehow?

از تمام میمون‌های بزرگ {از جمله انسان} است؟

JG: Well, it obviously is.

خوب، مسلما هست.

And my first encounter with human, what I call evil,

و اولین برخوردم با این بُعد انسان، آنچه که من به آن شر می‌گویم،

was the end of the war

آخر جنگ،

and the pictures from the Holocaust.

و تصاویری از هولوکاست بود.

And you know, that really shocked me.

و می دانید، آن واقعاً مرا شوکه کرد.

That changed who I was.

آن شخصیت من را تغییر داد.

I was 10, I think, at the time.

فکر می‌کنم آن زمان ۱۰ ساله بودم.

And when the chimpanzees,

و وقتی فهمیدم شامپانزه‌ها

when I realized they have this dark, brutal side,

این روی تاریک و بی رحم را دارند،

I thought they were like us but nicer.

فکر کردم که آن‌ها شبیه ما، اما خوب‌تر هستند.

And then I realized they're even more like us

و بعد متوجه شدم که آن‌ها حتی بیشتر از آنچه فکر می‌کردم

than I had thought.

شبیه ما هستند.

And at that time, in the early '70s,

و آن زمان، در ابتدای دهه‌ی هفتاد،

it was very strange,

خیلی عجیب بود،

aggression, there was a big thing

یک مسئله‌ی بزرگ وجود داشت

about, is aggression innate or learned.

در مورد پرخاشگری، اینکه آیا ذاتی است یا آموختنی.

And it became political.

و این تبدیل به مسئله‌ای سیاسی شد.

And it was, I don't know, it was a very strange time,

و آن زمان، نمی‌دانم، زمانی بسیارعجیب بود،

and I was coming out, saying,

و من درحال شناخته شدن بودم

"No, I think aggression is definitely

و می‌گفتم: «نه، فکر می‌کنم پرخاشگری قطعا

part of our inherited repertoire of behaviors."

بخشی از رفتارهای ارثی ما است.»

And I asked a very respected scientist what he really thought,

و از یک دانشمند بسیار محترم پرسیدم که واقعا چه فکر می‌کند،

because he was coming out on the clean slate,

چون او فارغ از موارد و یافته‌های موجود اظهار می‌کرد

aggression is learned,

که پرخاشگری آموختنی است.

and he said, "Jane, I'd rather not talk about what I really think."

و او گفت: « جین، من ترجیح می‌دهم درباره‌ی نظر واقعیم صحبت نکنم.»

That was a big shock as far as science was concerned for me.

این برای من از نظر علمی شوک بزرگی بود.

CA: I was brought up to believe a world of all things bright and beautiful.

من جوری تربیت شده بودم که جهانی را باور کنم که همه چیزش درخشان و زیباست؛

You know, numerous beautiful films of butterflies and bees and flowers,

فیلم‌های زیبای فراوان از پروانه‌ها، زنبورها و گل‌ها،

and you know, nature as this gorgeous landscape.

و طبیعت به عنوان یک چشم‌ا‌نداز خیره‌کننده.

And many environmentalists often seem to take the stance,

و بسیاری از دوستداران محیط زیست اغلب چنین موضعی می‌گیرند:

"Yes, nature is pure, nature is beautiful, humans are bad,"

«بله، طبیعت بی‌آلایش است، طبیعت زیباست، انسان‌ها بد هستند.»

but then you have the kind of observations that you see,

اما بعد مشاهداتی دارید که متوجه می‌شوید،

when you actually look at any part of nature in more detail,

هرگاه واقعا با جزئیات بیشتر به هر بخشی از طبیعت نگاه می‌کنید،

you see things to be terrified by, honestly.

صادقانه، چیزهایی می‌بینید که وحشتناک هستند.

What do you make of nature, how do you think of it,

شما چه برداشتی از طبیعت دارید؟ چطور فکر می‌کنید؟

how should we think of it?

ما چطور باید درباره‌اش فکر کنیم؟

JG: Nature is, you know,

می‌دانید، طبیعت...

I mean, you think of the whole spectrum of evolution,

منظورم این است که به کل طیف تکامل فکر می کنید...

and there's something about going to a pristine place,

و نکته‌ای درباره‌ی رفتن به یک جای بکر وجود دارد،

and Africa was very pristine when I was young.

و وقتی من جوان بودم، آفریقا مکان بسیار بکری بود

And there were animals everywhere.

و همه جای آن حیوانات وجود داشتند.

And I never liked the fact that lions killed,

و من هرگز این که شیرها دیگر موجودات را می‌کُشند دوست نداشتم،

they have to, I mean, that's what they do,

مجبورند، منظورم این است که این کاری است که می‌کنند.

if they didn't kill animals, they would die.

اگر حیوانات را نکشند، خودشان می‌میرند.

And the big difference between them and us, I think,

و فکر می‌کنم تفاوت بزرگ بین ما و آن‌ها،

is that they do what they do because that's what they have to do.

این است که آن‌ها این کار را انجام می‌دهند چون مجبورند.

And we can plan to do things.

و ما می‌توانیم برنامه ریزی کنیم که کارها را انجام دهیم.

Our plans are very different.

نقشه‌های ما بسیار متفاوتند.

We can plan to cut down a whole forest,

ما می‌توانیم برنامه بریزیم که کل یک جنگل را قطع کنیم،

because we want to sell the timber,

چون می‌خواهیم چوبش را بفروشیم،

or because we want to build another shopping mall,

یا چون می‌خواهیم یک مرکز خرید دیگر بسازیم،

something like that.

چیزی مثل آن.

So our destruction of nature and our warfare,

پس تخریب محیط زیست توسط ما و جنگاوری‌مان،

we're capable of evil because we can sit comfortably

ما می‌توانیم شر باشیم چون می‌توانیم راحت بنشینیم

and plan the torture of somebody far away.

و شکنجه کسی را در دوردست برنامه‌ریزی کنیم.

That's evil.

این شر است.

Chimpanzees have a sort of primitive war,

شامپانزه‌ها یک نوع جنگ بدوی دارند،

and they can be very aggressive,

و می‌توانند بسیار پرخاشگر باشند،

but it's of the moment.

اما این فقط در لحظه است.

It's how they feel.

این احساس آن‌هاست.

It's response to an emotion.

یک پاسخ به یک احساس است.

CA: So your observation of the sophistication of chimpanzees

پس مشاهداتتان از پیچیدگی شامپانزه‌ها

doesn't go as far as what some people would want to say

تا آن جایی پیش نمی‌‌رود که برخی از مردم می‌خواهند بگویند

is the sort of the human superpower,

نوعی ابر قدرت انسان است،

of being able to really simulate the future in our minds in great detail

اینکه قادریم واقعا آینده را با جزئیات کامل در ذهنمان شبیه‌سازی کنیم،

and make long-term plans.

و برنامه‌ریزی‌های بلند مدت داشته باشیم.

And act to encourage each other to achieve those long-term plans.

و برای تشویق یکدیگر در راه رسیدن به آن برنامه‌های بلند مدت اقدام کنیم.

That that feels, even to someone who spent so much time with chimpanzees,

این حتی برای کسی که مدت زیادی را با شامپانزه‌ها گذرانده است،

that feels like a fundamentally different skill set

یک مجموعه مهارت اساسا متفاوت به نظر می‌رسد.

that we just have to take responsibility for

که فقط باید مسئولیتش را بپذیریم

and use much more wisely than we do.

و خیلی عاقلانه‌تر از الان از آن استفاده کنیم.

JG: Yes, and I personally think,

بله، من به شخصه فکر می‌کنم،

I mean, there's a lot of discussion about this,

اگرچه بحث زیادی در این مورد وجود دارد،

but I think it's a fact that we developed the way of communication

اما این یک واقعیت است که ما راه ارتباطی را توسعه داده‌ایم

that you and I are using.

که من و شما داریم استفاده می‌کنیم

And because we have words,

به این دلیل که کلمات را داریم،

I mean, animal communication is way more sophisticated

منظورم این است که ارتباط حیوانات بسیار پیچیده‌تر است

than we used to think.

از آنچه ما فکر می‌کردیم.

And chimpanzees, gorillas, orangutans

و شامپانزه‌ها، گوریل‌ها و اورانگوتان‌ها

can learn human sign language of the Deaf.

می‌توانند زبان اشاره‌ی ناشنوایان را یاد بگیرند.

But we sort of grow up speaking whatever language it is.

اما ما به نوعی با صحبت کردن به زبانی که داریم، بزرگ می‌شویم.

So I can tell you about things that you've never heard of.

به همین خاطر من می‌توانم چیزهایی به شما بگویم که تا کنون نشنیده‌اید.

And a chimpanzee couldn't do that.

و یک شامپانزه قادر به این کار نیست.

And we can teach our children about abstract things.

و ما می‌توانیم به کودکانمان درباره‌ی چیزهای انتزاعی آموزش دهیم

And chimpanzees couldn't do that.

و شامپانزه‌ها نمی‌توانند.

So yes, chimpanzees can do all sorts of clever things,

پس بله، شامپانزه‌ها می‌توانند انواع کارهای هوشمندانه را انجام دهند،

and so can elephants and so can crows and so can octopuses,

همینطور که فیل‌ها، کلاغ‌ها و هشت‌پاها می‌توانند،

but we design rockets that go off to another planet

اما ما موشک‌هایی طراحی می‌کنیم که به یک سیاره‌ی دیگر می‌روند

and little robots taking photographs,

و ربات‌های کوچکی که عکس‌برداری می‌کنند،

and we've designed this extraordinary way of you and me talking

همینطور این روش خارق‌العاده صحبت من و شما را

in our different parts of the world.

از نقاط مختلف جهان، طراحی کرده‌ایم.

When I was young, when I grew up,

زمانی که جوان‌ بودم،

there was no TV, there were no cell phones,

تلویزیون و تلفن همراه وجود نداشت،

there was no computers.

رایانه‌ای نبود.

It was such a different world,

آن زمان دنیا بسیار متفاوت بود،

I had a pencil, pen and notebook, that was it.

من یک مداد، خودکار و دفتر داشتم، همین!

CA: So just going back to this question about nature,

پس فقط به این سوال درباره‌ی طبیعت برگردیم،

because I think about this a lot,

چون من درباره‌اش خیلی فکر می‌کنم،

and I struggle with this, honestly.

و صادقانه با آن درگیری دارم.

So much of your work, so much of so many people who I respect,

بخش زیادی از کار شما و کار افراد بسیاری که برایشان احترام قائلم،

is about this passion for trying not to screw up the natural world.

در مورد اشتیاق برای تلاش جهت خراب نکردن دنیای طبیعت است.

So is it possible, is it healthy, is it essential, perhaps,

آیا این ممکن، سالم و شاید ضروری است

to simultaneously accept that many aspects of nature

که به طور همزمان بپذیریم که بسیاری از جنبه‌های طبیعت

are terrifying,

ترسناک هستند،

but also, I don't know, that it's awesome,

اما درعین حال طبیعت فوق العاده است؟

and that some of the awesomeness comes from its potential to be terrifying

و بخشی از این فوق العاده بودن از پتانسیل آن برای ترسناک بودن می‌آید؟

and that it is also just breathtakingly beautiful,

و اینکه همچنین به طرز نفس گیری زیباست،

and that we cannot be ourselves, because we are part of nature,

و ما نمی‌توانیم خودمان باشیم به این دلیل که بخشی از طبیعت هستیم،

we cannot be whole

نمی‌توانیم کامل باشیم

unless we somehow embrace it and are part of it?

مگر اینکه به گونه‌ای از آن استقبال کنیم و بخشی از آن باشیم؟

Help me with the language, Jane, on how that relationship should be.

جین در بیان این به من کمک کنید که این ارتباط باید چگونه باشد؟

JG: Well, I think one of the problems is, you know, as we developed our intellect,

خوب، فکر می‌کنم یکی از مشکلات این است که همینطور که هوش خود را توسعه می‌دهیم،

and we became better and better

و بهتر و بهتر می‌شویم

at modifying the environment for our own use,

در تغییر محیط زیست برای استفاده‌ی شخصی‌مان،

and creating fields and growing crops

و ساخت زمین‌های کشاورزی و پرورش محصول

where it used to be forest or woodland,

جایی که قبلا جنگل یا زمین جنگلی بوده،

and you know, we won't go into that now,

و می‌دانید، الان وارد آن بحث نمی‌شویم،

but we have this ability to change nature.

اما ما این توانایی را داریم که طبیعت را تغییر دهیم.

And as we've moved more into towns and cities,

و همینطور که بیشتر به شهرهای کوچک و بزرگ نقل مکان کرده‌ایم،

and relied more on technology,

و به تکنولوژی وابسته‌تر شده‌ایم،

many people feel so divorced from the natural world.

بسیاری از مردم احساس می‌کنند که خیلی از دنیای طبیعت جدا شده‌اند.

And there's hundreds, thousands of children

و صدها و هزاران کودک وجود دارند

growing up in inner cities,

که در شهرهای داخلی بزرگ می‌شوند،

where there basically isn't any nature,

جایی که اساسا طبیعتی وجود ندارد،

which is why this movement now to green our cities is so important.

به همین دلیل، شکل‌گیری جنبش کنونی برای سبز کردن شهرهایمان بسیار مهم است.

And you know, they've done experiments,

و آزمایشاتی انجام شده،

I think it was in Chicago, I'm not quite sure,

فکر می‌کنم در شیکاگو بود، مطمئن نیستم،

and there were various empty lots

و قسمت‌های خالی زیادی

in a very violent part of town.

در یک بخش بسیار خشونت‌زده ی شهر وجود داشت.

So in some of those areas they made it green,

پس در بعضی از آن مناطق فضای سبز ایجاد کردند،

they put trees and flowers and things, shrubs in these vacant lots.

درخت، گل، درختچه و چیزهای دیگر در آن محل‌های خالی قرار دادند.

And the crime rate went right down.

و نرخ جرم و جنایت شدیدا کاهش پیدا کرد.

So then of course, they put trees in the other half.

در نتیجه بعد از آن، در نیمه‌ دیگر شهر درختکاری کردند.

So it just shows, and also,

پس این فقط نشان می‌دهد.

there have been studies done showing that children

همچنین تحقیقاتی انجام شده که نشان می‌دهند

really need green nature for good psychological development.

که کودکان برای رشد روانشناختی خوب واقعا به طبیعت سبز نیاز دارند.

But we are, as you say, part of nature

اما همانطور که گفتید، ما بخشی از طبیعت هستیم

and we disrespect it, as we are,

و همچنان به آن بی‌احترامی می‌کنیم،

and that is so terrible for our children

و این برای فرزندانمان بسیار وحشتناک است

and our children's children,

و همینطور برای فرزندان آن‌ها

because we rely on nature for clean air, clean water,

چون ما برای هوای پاک، آب سالم،

for regulating climate and rainfall.

برای تنظیم اقلیم و بارندگی به طبیعت وابسته‌ایم.

Look what we've done, look at the climate crisis.

ببینید چه کار کرده‌ایم، به بحران اقلیم نگاه کنید.

That's us. We did that.

این ما هستیم. ما باعثش شدیم.

CA: So a little over 30 years ago,

کمی قبل‌تر از ۳۰ سال پیش،

you made this shift from scientist mainly to activist mainly, I guess.

فکر می‌کنم شما از یک دانشمند، بیشتر به یک کنش‌گر تبدیل شدید.

Why?

چرا؟

JG: Conference in 1986, scientific one, I'd got my PhD by then

تا زمان کنفرانس علمی ۱۹۸۶، من مدرک دکترایم را گرفته بودم،

and it was to find out how chimp behavior differed, if it did,

که در مورد درک چگونگی تغییر رفتار شامپانزه‌ها

from one environment to another.

در محیط‌های مختلف بود.

There were six study sites across Africa.

شش مکان برای بررسی در آفریقا وجود داشت.

So we thought, let’s bring these scientists together

پس ما فکر کردیم دانشمندان را دور هم جمع کنیم

and explore this,

و موضوع را بررسی کنیم،

which was fascinating.

که شگفت‌آور بود.

But we also had a session on conservation

اما یک جلسه هم در زمینه‌ی حفاظت داشتیم

and a session on conditions in some captive situations

و یک جلسه درباره‌ی شرایط بعضی از موقعیت‌های نگهداری در قفس

like medical research.

مثل تحقیقات پزشکی.

And those two sessions were so shocking to me.

و آن دو جلسه برای من بسیار شوکه‌کننده بودند.

I went to the conference a a scientist,

من به عنوان یک دانشمند به آن کنفرانس رفتم،

and I left as an activist.

و یک کنش‌گر از آن بیرون آمدم.

I didn't make the decision, something happened inside me.

من این تصمیم را نگرفتم، چیزی درون من رخ داد.

CA: So you spent the last 34 years

پس شما ۳۴ سال گذشته را صرف این کردید

sort of tirelessly campaigning for a better relationship

که به طور خستگی‌ناپذیری کمپین برگزار کنید

between people and nature.

برای یک رابطه‌ی بهتر بین مردم و طبیعت.

What should that relationship look like?

این رابطه باید چه شکلی باشد؟

JG: Well, you know, again you come up with all these problems.

خوب، می‌دانید، باز با مشکلات زیادی روبه رو می‌شوید.

People have to have space to live.

مردم باید فضا برای زندگی داشته باشند.

But I think the problem is

اما من فکر می‌کنم مشکل این است

that we've become, in the affluent societies,

که ما جوامعی ثروتمند شده‌ایم،

too greedy.

بسیار طمع‌کار.

I mean, honestly, who needs four houses with huge grounds?

منظورم این است، صادقانه، چه کسی به چهار خانه با متراژ بالا نیاز دارد؟

And why do we need yet another shopping mall?

و چرا ما باز هم به یک مرکز خرید دیگر نیاز داریم؟

And so on and so on.

و غیره و غیره.

So we are looking at short-term economic benefit,

بنابراین ما شاهد منفعت اقتصادی کوتاه مدت هستیم،

money has become a sort of god to worship,

پول تبدیل به نوعی خدا برای پرستش شده است،

as we lose all spiritual connection with the natural world.

همینطور که ما تمام ارتباط معنوی خود را با دنیای طبیعت از دست می‌دهیم.

And so we're looking for short-term monetary gain, or power,

و ما داریم سود کوتاه مدت اقتصادی یا قدرت را جستجو می‌کنیم،

rather than the health of the planet

به جای آن که دنبال سلامت کره‌ی زمین

and the future of our children.

و آینده‌ی فرزندانمان باشیم.

We don't seem to care about that anymore.

به نظر می‌رسد که دیگر به این مسائل اهمیت نمی‌دهیم.

That's why I'll never stop fighting.

به این خاطر است که من هرگز از مبارزه دست نمی‌کشم.

CA: I mean, in your work specifically on chimpanzee conservation,

در کار شما، به خصوص در مورد حفاظت از شامپانزه‌ها

you've made it practice to put people at the center of that,

شما مرتبا مردم را در مرکز قرار می‌دهید،

local people, to engage them.

مردم محلی را، برای اینکه درگیرشان کنید.

How has that worked

این کار چطور پیش رفته؟

and do you think that's an essential idea

و آیا فکر می‌کنید که این ایده ضروری است

if we're to succeed in protecting the planet?

اگر می‌خواهیم در محافظت از کره‌ی زمین موفق باشیم؟

JG: You know, after that famous conference,

می‌دانید، بعد از آن کنفرانس معروف،

I thought, well, I must learn more about why chimps are vanishing in Africa

با خودم فکر کردم باید بیشتر درباره‌ی علت ناپدید شدن شامپانزه‌ها در آفریقا،

and what's happening to the forest.

و اینکه چه بر سر جنگل می آید، بدانم.

So I got a bit of money together and went out to visit six range countries.

پس کمی پول جمع کردم و برای بازدید به شش کشور که زیستگاه داشتند رفتم.

And learned a lot about the problems faced by chimps, you know,

و درباره‌ی مشکلات شامپانزه‌ها چیزهای بسیاری یاد گرفتم،

hunting for bushmeat and the live animal trade

مثل شکار آن‌ها برای گوشت و تجارت حیوانات زنده

and caught in snares

و گرفتار شدن‌شان در دام‌ها

and human populations growing and needing more land

و رشد جمعیت انسان‌ها و نیاز به زمین بیشتر

for their crops and their cattle and their villages.

برای محصولات کشاوزی، دام‌ها و روستاهای آن‌ها.

But I was also learning about the plight faced by so many people.

اما همچنین درمورد وضع سختی که بسیاری از مردم با آن روبرو بودند یاد می‌گرفتم.

The absolute poverty, the lack of health and education,

فقر مطلق، فقدان بهداشت و آموزش،

the degradation of the land.

تخریب زمین.

And it came to a head when I flew over the tiny Gombe National Park.

و هنگامی که بر فراز پارک ملی کوچک گومبه پرواز کردم، این مسئله به منصه ظهور رسید.

It had been part of this equatorial forest belt right across Africa

قبلا این پارک بخشی از کمربند جنگلی استوایی درست از میان آفریقا

to the west coast,

تا ساحل غربی بوده است.

and in 1990,

و در سال ۱۹۹۰،

it was just this little island of forest, just tiny national park.

تبدیل به یک جزیره‌ی جنگلی کوچک، فقط یک پارک جنگلی خیلی کوچک شده بود.

All around, the hills were bare.

دور تا دور، تپه‌ها خالی بودند.

And that's when it hit me.

و آن زمانی بود که به من تلنگر زد.

If we don't do something

اگر ما کاری نکنیم،

to help the people find ways of living

برای کمک به مردم در یافتن راه‌هایی برای زندگی

without destroying their environment,

بدون تخریب محیط زیستشان،

we can't even try to save the chimps.

نمی‌توانیم برای نجات شامپانزه‌ها حتی تلاش کنیم.

So the Jane Goodall Institute began this program "Take Care,"

بنابراین موسسه‌ی جین گودال برنامه‌ی «مراقب باشید» را راه‌اندازی کرد،

we call it "TACARE."

ما به آن «تکاری» می‌گوییم.

And it's our method of community-based conservation,

و این روش محافظت ما مبتنی بر جامعه محلی است،

totally holistic.

کاملا کل‌نگر.

And we've now put the tools of conservation

و ما اکنون ابزارهای محافظت را

into the hand of the villagers,

در اختیار روستاییان قرار داده‌ایم،

because most Tanzanian wild chimps are not in protected areas,

چون بیشتر شامپانزه‌های وحشی تانزانیایی در محل‌های محافظت شده نیستند،

they're just in the village forest reserves.

آن ها فقط در بخش‌های جنگلی روستاها هستند.

And so, they now go and measure the health of their forest.

بنابراین، اکنون آن‌ها می روند و سلامت جنگل‌شان را ارزیابی می‌کنند.

They've understood now

آن‌ها الان متوجه شده‌اند

that protecting the forest isn't just for wildlife,

که محافظت از جنگل تنها برای حیات وحش نیست،

it's their own future.

بلکه برای آینده‌ی خودشان است.

That they need the forest.

اینکه آن‌ها به جنگل نیاز دارند.

And they're very proud.

و آن‌ها خیلی افتخار می‌کنند؛

The volunteers go to workshops,

داوطلبان به کارگاه‌ها می‌روند،

they learn how to use smartphones,

می‌آموزند از گوشی‌های هوشمند استفاده کنند.

they learn how to upload into platform and the cloud.

یاد می‌گیرند چطور در سیستم عامل و فضای ابری بارگذاری کنند.

And so it's all transparent.

بنابراین همه چیز شفاف است.

And the trees have come back,

و درختان برگشته‌اند،

there's no bare hills anymore.

دیگر تپه‌ی خالی‌ای وجود ندارد.

They agreed to make a buffer zone around Gombe,

آن‌ها موافقت کردند که یک منطقه‌ی حائل اطراف گمبه ایجاد کنند،

so the chimps have more forest than they did in 1990.

تا شامپانزه‌ها بتوانند جنگل‌های بیشتری نسبت به سال ۱۹۹۰ داشته باشند.

They're opening up corridors of forest

آن‌ها راهروهای جنگلی باز می‌کنند

to link the scattered chimp groups so that you don't get too much inbreeding.

تا گروه‌های شامپانزه‌ای پراکنده به هم وصل شوند، و درون همسری زیاد رخ ندهد.

So yes, it's worked, and it's in six other countries now.

بنابراین، بله، نتیجه داده است، و الان روی شش کشور دیگر کار می‌کنیم.

Same thing.

همان کار را.

CA: I mean, you've been this extraordinary tireless voice, all around the world,

شما در سراسر دنیا، یک صدای فوق‌العاده و خستگی‌ناپذیر بوده‌اید.

just traveling so much,

بسیار سفر کرده‌اید،

speaking everywhere, inspiring people everywhere.

همه جا سخنرانی داشته‌اید و به مردم الهام بخشیده‌اید.

How on earth do you find the energy,

چگونه انرژی و اشتیاق لازم را

you know, the fire to do that,

برای انجام چنین کاری پیدا می‌کنید؟

because that is exhausting to do,

چون این کار طاقت‌فرساست،

every meeting with lots of people,

هر جلسه‌ای با افراد زیاد

it is just physically exhausting,

به شدت از لحاظ فیزیکی طاقت‌فرساست،

and yet, here you are, still doing it.

و همچنان، شما این جایید و هنوز این کار را می‌کنید.

How are you doing this, Jane?

جین، چگونه این کار را انجام می‌دهید؟

JG: Well, I suppose, you know, I'm obstinate, I don't like giving up,

خوب، فکر می‌کنم که من لجبازهستم، دوست ندارم تسلیم شوم،

but I'm not going to let these CEOs of big companies

من اجازه نخواهم داد که مدیران عامل شرکت‌های بزرگ

who are destroying the forests,

که در حال تخریب جنگل‌ها هستند،

or the politicians who are unraveling all the protections that were put in place

یا سیاستمدارانی که محافظت‌های تصویب شده توسط روسای جمهور قبلی،

by previous presidents,

را لغو می‌کنند،

and you know who I'm talking about.

و شما می‌دانید که راجع به چه کسی صحبت می‌کنم.

And you know, I'll go on fighting,

و می‌دانید‌، من به جنگیدن ادامه خواهم داد.

I care about, I'm passionate about the wildlife.

من به حیات وحش علاقه دارم و به آن اهمیت می‌دهم.

I'm passionate about the natural world.

من به دنیای ‌طبیعت علاقه دارم.

I love forests, it hurts me to see them damaged.

من عاشق جنگل‌ها هستم، برایم دردناک است که ببینم آسیب دیده‌اند.

And I care passionately about children.

و من عاشقانه به بچه‌ها اهمیت می‌دهم.

And we're stealing their future.

ما داریم آینده‌ی آن‌ها را می‌دزدیم.

And I'm not going to give up.

و من تسلیم نخواهم شد.

So I guess I'm blessed with good genes, that's a gift,

بنابراین، فکر می‌کنم از ژن‌های خوب برخوردارم، این یک نعمت است،

and the other gift, which I discovered I had,

و موهبت دیگری که متوجه شدم دارم،

was communication,

مهارت ارتباط بود،

whether it's writing or speaking.

هم نوشتن و هم صحبت کردن.

And so, you know,

پس، می‌دانید،

if going around like this wasn't working,

حتی اگر اینطور تلاش کردن جواب نمی‌داد،

but every time I do a lecture,

باز هم هر بار که سخنرانی می‌کنم،

people come up and say,

مردم جلو آمده و می‌گویند:

"Well, I had given up, but you've inspired me,

«من تسلیم شده بودم، اما تو به من الهام بخشیدی،

I promise to do my bit."

من قول می‌دهم سهم خودم را انجام دهم.»

And we have our youth program "Roots and Shoots" now in 65 countries

و ما اکنون برنامه‌ی جوانانمان «ریشه‌ها و جوانه‌ها» را در ۶۵ کشور داریم

and growing fast,

که به سرعت هم در حال توسعه است،

all ages,

افراد از تمام سنین،

all choosing projects to help people, animals, the environment,

پروژه‌هایی انتخاب می‌کنند تا به مردم، حیوانات و محیط زیست کمک کنند،

rolling up their sleeves and taking action.

آستین‌هایشان را بالا زده و اقدام ‌کنند،

And you know, they look at you with shining eyes,

و می‌دانید، آن‌ها با چشمانی درخشان به من نگاه می‌کنند،

wanting to tell Dr. Jane what they've been doing

و می‌خواهند به دکتر جین بگویند که چه کارهایی کرده‌اند

to make the world a better place.

برای تبدیل دنیا به جایی بهتر.

How can I let them down?

من چطور می‌توانم آن‌ها را ناامید کنم؟

CA: I mean, as you look at the planet's future,

وقتی به آینده‌ی کره‌ی زمین نگاه می‌کنید،

what worries you most, actually,

چه چیزی بیشتر شما را نگران می‌کند؟

what scares you most about where we're at?

چه چیزی بیشتر شما را درباره‌ی وضعیت کنونی می‌ترساند؟

JG: Well, the fact that we have a small window of time, I believe,

خوب، اینکه باور دارم بازه‌ی زمانی کوچکی در اختیار داریم

when we can at least start healing some of the harm

که می توانیم حداقل شروع کنیم به جبران برخی از صدمات

and slowing down climate change.

و کند کردن روند تغییر اقلیم.

But it is closing,

اما آن بازه در حال بسته شدن است،

and we've seen what happens with the lockdown around the world

و ما دیده‌ایم که با تعطیلی در سراسر دنیا چه اتفاقی می‌افتد

because of COVID-19:

به خاطر کووید-۱۹:

clear skies over cities,

آسمان شفاف در شهرها،

some people breathing clean air that they've never breathed before

بعضی از مردم هوای پاکی را تنفس می‌کنند که قبلا هرگز نداشته‌اند.

and looking up at the shining skies at night,

و به آسمان درخشان شب نگاه می‌کنند

which they've never seen properly before.

که قبلا هرگز به درستی ندیده بودند.

And you know,

و می‌دانید،

so what worries me most

چیزی که بیشتر از همه من را نگران می‌کند

is how to get enough people,

این است که چگونه افراد کافی بگیریم،

people understand, but they're not taking action,

مردم می‌فهمند اما اقدام نمی‌کنند،

how to get enough people to take action?

چگونه افراد کافی را وارد عمل کنیم؟

CA: National Geographic just launched this extraordinary film about you,

نشنال جئوگرافیک به تازگی یک فیلم خارق‌العاده درباره‌ی شما منتشر کرده،

highlighting your work over six decades.

و کار شما در طول شش دهه را برجسته کرده است.

It's titled "Jane Goodall: The Hope."

عنوان آن «جین گودال: امید» است.

So what is the hope, Jane?

پس امید چیست، جین؟

JG: Well, the hope,

خوب، امید...

my greatest hope is all these young people.

بزرگترین امید من، تمامی این جوانان هستند.

I mean, in China, people will come up and say,

منظورم این است، در چین، افراد ظاهر شده و خواهند گفت:

"Well, of course I care about the environment,

«البته که من به طبیعت اهمیت می‌دهم،

I was in 'Roots and Shoots' in primary school."

من در ابتدایی عضو «ریشه‌ها و جوانه‌ها» بودم.

And you know, we have "Roots and Shoots" just hanging on to the values

و می‌دانید، ما «ریشه‌ها و جوانه‌ها» را متکی به ارزش‌ها ساخته‌ایم.

and they're so enthusiastic once they know the problems

و آن‌ها همین که مشکلات را متوجه می‌شوند، به شدت مشتاق می‌گردند

and they're empowered to take action,

و نیرو می‌گیرند که وارد عمل شوند،

they are clearing the streams, removing invasive species humanely.

آن‌ها رودها را پاکسازی می‌کنند، گونه‌های مهاجم را به طور انسانی می‌زدایند.

And they have so many ideas.

و ایده‌های بسیار زیادی دارند.

And then there's, you know, this extraordinary intellect of ours.

و بعد این عقل فوق‌العاده‌ی ما وجود دارد.

We're beginning to use it to come up with technology

ما درحال استفاده از آن هستیم برای رسیدن به فناوری‌ای

that really will help us to live in greater harmony,

که واقعا کمکمان می‌کند با هماهنگی بیشتری زندگی کنیم.

and in our individual lives,

و در زندگی‌های شخصیمان،

let's think about the consequences of what we do each day.

بیایید به عواقب کارهایی که روزانه انجام می‌دهیم، فکر کنیم.

What do we buy, where did it come from,

چه چیزی می‌خریم؟ از کجا آمده؟

how was it made?

چگونه ساخته شده است؟

Did it harm the environment, was it cruel to animals?

آیا به محیط زیست آسیب زده؟ در تولیدش به حیوانات بی‌رحمی شده؟

Is it cheap because of child slave labor?

آیا به دلیل کار بردگان خردسال ارزان است؟

Make ethical choices.

انتخاب‌های اخلاقی داشته باشید.

Which you can't do if you're living in poverty, by the way.

هرچند این کاری است که نمی‌توانید انجام دهید، اگر در فقر زندگی می‌کنید.

And then finally, this indomitable spirit

و در آخر، این روحیه‌ی تسخیرناپذیر وجود دارد

of people who tackle what seems impossible

در افرادی که کارهای به نظر غیرممکن را انجام می‌دهند

and won't give up.

و تسلیم نمی‌شوند.

You can't give up when you have those ...

نمی‌توانید تسلیم شوید وقتی چنین افرادی دارید...

But you know, there are things that I can't fight.

اما چیزهایی وجود دارد که من نمی‌توانم با آن‌ها بجنگم.

I can't fight corruption.

من نمی‌توانم با فساد مبارزه کنم.

I can't fight military regimes and dictators.

نمی‌توانم با رژیم‌های نظامی و دیکتاتورها بجنگم.

So I can only do what I can do,

فقط می‌توانم آنچه که قادرم انجام دهم

and if we all do the bits that we can do,

و اگر همه بخشی از کار را که می‌توانیم، انجام دهیم،

surely that makes a whole that eventually will win out.

قطعا یک کل ساخته می‌شود که در نهایت پیروز خواهد شد.

CA: So, last question, Jane.

سوال آخر، جین.

If there was one idea, one thought,

اگر یک ایده وجود داشت، یک فکر،

one seed you could plant in the minds of everyone watching this,

یک دانه که می‌شد در ذهن همه افرادی که این ویدیو را می‌بینند، بکارید

what would that be?

آن چه بود؟

JG: You know, just remember that every day you live,

فقط به یاد داشته باشید که هر روز که زندگی می‌کنید،

you make an impact on the planet.

تاثیری روی کره‌ی زمین می‌گذارید.

You can't help making an impact.

نمی‌توانید جلوی این تاثیرگذاری را بگیرید.

And at least, unless you're living in extreme poverty,

و حداقل اگر در فقر شدید زندگی نمی‌کنید،

you have a choice as to what sort of impact you make.

این قدرت را دارید که نوع تاثیر خود را تعیین کنید.

Even in poverty you have a choice,

حتی در فقر هم قدرت انتخاب دارید،

but when we are more affluent, we have a greater choice.

اما وقتی ثروتمندتر هستیم، قدرت انتخابمان بیشتر می‌شود.

And if we all make ethical choices,

و اگر همه‌ی ما انتخاب‌های اخلاقی داشته باشیم،

then we start moving towards a world

آن گاه شروع به رفتن به سمت دنیایی می‌کنیم

that will be not quite so desperate to leave to our great-grandchildren.

که برای سپردن به نسل‌های بعدی‌مان به این اندازه ناامید‌ کننده نیست.

That's, I think, something for everybody.

فکر می‌کنم این برای همه نکته‌ی مثبتی است.

Because a lot of people understand what's happening,

چون بسیاری از مردم متوجه اتفاقاتی که در حال وقوع است، هستند

but they feel helpless and hopeless, and what can they do,

اما احساس ناامیدی و ناتوانی دارند، و چه می‌توانند بکنند؟

so they do nothing and they become apathetic.

بنابراین هیچ کاری نمی‌کنند و بی‌تفاوت می‌شوند.

And that is a huge danger, apathy.

و این بی‌تفاوتی خطر بسیار بزرگی است.

CA: Dr. Jane Goodall, wow.

دکتر جین گودال، فوق العاده بود.

I really want to thank you for your extraordinary life,

من واقعا می‌خواهم از شما به خاطر زندگی فوق‌العاده‌تان تشکر کنم،

for all that you've done

به خاطر تمام کارهایی که کرده‌اید

and for spending this time with us now.

و بابت وقتی که الان برای ما گذاشتید.

Thank you.

متشکرم.

JG: Thank you.

متشکرم.