Floating cities, the LEGO House and other architectural forms of the future | Bjarke Ingels

Translator: Saba Rezaie Reviewer: Masoud Motamedifar

My mom has always reminded me

مادرم همیشه به من یاد‌آوری می‌کند

that I have the same proportions as a LEGO man.

که تناسب اندام من شبیه یک مرد لِگویی است.

(Laughter)

(خنده حضار)

And she does actually have a point.

و در واقع او منظوری دارد.

LEGO is a company that has succeeded

لِگو شرکتی است که موفق شده است

in making everybody believe that LEGO is from their home country.

به همه بقبولاند که لگو از کشور آنهاست.

But it's not, it's from my home country.

ولی این طور نیست، بلکه از کشور من است.

So you can imagine my excitement when the LEGO family called me

پس شما می‌توانید هیجانی که به من دست داد وقتی از طرف خانواده‌ی لگو

and asked us to work with them to design the Home of the Brick.

برای همکاری و طراحی «خانه‌ی آجری» دعوت شدم را درک کنید.

This is the architectural model -- we built it out of LEGO, obviously.

این مدل معماری است که ما مشخصا، از لگو ساختیم.

This is the final result.

این نتیجه نهایی است.

And what we tried to do was to design

و آنچه ما سعی در ساختنش کردیم،

a building that would be as interactive and as engaging and as playful

ساختمانی به سرگرم‌کنندگی و مفرحی

as LEGO is itself,

خود لگو بود،

with these kind of interconnected playgrounds on the roofscape.

با این نوع از زمین بازی‌های متصل در پشت بام.

You can enter a square on the ground

شما می‌توانید وارد میدانی در طبقه پایین شوید

where the citizens of Billund can roam around freely without a ticket.

جایی که شهروندان بیلوند بدون تهیه بلیط می‌توانند آنجا آزادانه بچرخند.

And it's probably one of the only museums in the world

و این احتمالا تنها موزه در جهان است

where you're allowed to touch all the artifacts.

که شما اجازه دارید به همه چیز دست بزنید.

But the Danish word for design is "formgivning," which literally means

اما واژه دانمارکی برای طراحی «فرم دهی» است که عینا به معنی

to give form to that which has not yet been given form.

شکل دادن به چیزی است که هنوز شکل نگرفته است.

In other words, to give form to the future.

به بیان دیگر شکل دادن به آینده.

And what I love about LEGO is that LEGO is not a toy.

و چیزی که من در مورد لگو خیلی دوست دارم این است که لگو فقط یک اسباب بازی نیست،

It's a tool that empowers the child to build his or her own world,

ابزاری است که به کودک کمک می‌کند تا دنیای خود را بسازد،

and then to inhabit that world through play

و از طریق بازی ساکن آن دنیا شود

and to invite her friends to join her in cohabiting and cocreating that world.

و دیگر دوستانش را دعوت کند تا به هم‌زیستی وهم‌سازی در آن به او بپیوندند.

And that is exactly what formgivning is.

و این دقیقا همان شکل دهی است.

As human beings, we have the power to give form to our future.

به عنوان انسان ما قدرت شکل‌دهی به آینده خود را داریم.

Inspired by LEGO,

با الهام گرفتن از لگو،

we've built a social housing project in Copenhagen,

ما در کپنهاگ یک پروژه ساختمان مسکن عمومی را اجرا کردیم،

where we stacked blocks of wood next to each other.

که در آن بلوک‌های چوبی را در کنار هم قرار دادیم.

Between them, they leave spaces with extra ceiling heights and balconies.

بین آنها، فضاهای خالی‌ای با سقف‌های بلند و بالکن قرار داده شد.

And by gently wiggling the blocks,

و با یک دستکاری ظریف به بلوک‌ها،

we can actually create curves or any organic form,

می‌توان منحنی یا هر شکل طبیعی دیگری ایجاد کرد،

adapting to any urban context.

که قابل وفق دادن برای هر زمینه‌ای باشد.

Because adaptability is probably one of the strongest drivers of architecture.

چون وفق پذیری یکی از قوی‌ترین ارکان معماری است.

Another example is here in Vancouver.

مثال دیگر همین جا در ونکوور است.

We were asked to look at the site where Granville bridge triforks

از ما خواسته شد تا به محلی که پل گرنویل سه شاخه می‌شود نگاهی بیندازیم،

as it touches downtown.

چرا که به مرکز شهر بسیار نزدیک است.

And we started, like, mapping the different constraints.

و‌ما شروع به نقشه برداری از موانع مختلف کردیم.

There's like a 100-foot setback from the bridge

حدود ۱۰۰ فوت عقب‌نشینی از پل است

because the city want to make sure

چرا که شهرداری می‌خواست مطمئن شود که

that no one looks into the traffic on the bridge.

هیچ کس مستقیم رو به ترافیک روی پل نیست.

There's a park where we can't cast any shadows.

یک پارک هم هست که ما نمی‌توانیم روی آن سایه ایجاد کنیم.

So finally, we're left with a tiny triangular footprint,

پس ما در نهایت با مساحت مثلثی کوچکی باقی ماندیم،

almost too small to build.

که تقریبا برای ساخت بسیار کوچک بود.

But then we thought, like,

بعد ما فکر کردیم که، مثلا

what if the 100-foot minimum distance is really about minimum distance --

چطور است که این حداقل فاصله‌ی ۳۰ متری واقعا حداقل مسافت باشد—

once we get 100 feet up in the air, we can grow the building back out.

و وقتی در ساخت به ارتفاع ۳۰ متری از پل می‌رسیم، شروع به پهن کردن ساختمان کنیم.

And so we did.

پس این کار را کردیم.

When you drive over the bridge,

وقتی از روی پل می‌گذرید،

it's as if someone is pulling a curtain aback,

مانند این است که کسی پرده را عقب می‌زند

welcoming you to Vancouver.

و ورود شما به ونکوور را خوش آمد می‌گوید.

Or a like a weed growing through the cracks in the pavement

و یا شبیه گیاهی است که از لای تَرَک‌های سنگ فرش رشد می‌کند،

and blossoming as it gets light and air.

و با گرفتن نور و هوا شکوفه می‌زند.

Underneath the bridge, we've worked with Rodney Graham

در زیر پل ما با رادنی گراهام و

and a handful of Vancouver artists,

تعداد انگشت‌شماری از هنرمندان ونکوور همکاری کردیم،

to create what we called the Sistine Chapel of street art,

تا چیزی که ما آن را کلیسای سستین هنرهای خیابانی نامیدیم بنا کنیم،

an art gallery turned upside down,

یک گالری هنر، وارونه شده،

that tries to turn the negative impact of the bridge into a positive.

که می‌کوشد اثر مخرب پل را به تاثیر مثبت تبدیل کند.

So even if it looks like this kind of surreal architecture,

پس با وجود اینکه به یک معماری سورئال شبیه است،

it's highly adapted to its surroundings.

با اطراف خود بسیار سازگار است.

So if a bridge can become a museum, a museum can also serve as a bridge.

پس اگرپل قابلیت تبدیل شدن به موزه را دارد، موزه هم می‌تواند به عنوان پل استفاده شود.

In Norway, we are building a museum that spans across a river

در نروژ ما مشغول ساخت موزه‌ای هستیم که در بالای سطح یک رودخانه گسترده است

and allows people to sort of journey through the exhibitions

و به بازدیدکنندگان این امکان را می‌دهد تا به نوعی در موزه سفر کنند.

as they cross from one side of a sculpture park to the other.

در‌حالی که از یک سمت پارک مجسمه به سمت دیگر می‌روند.

An architecture sort of adapted to its landscape.

معماری نیز به گونه‌ای با محیط اطراف خود هماهنگ شده است.

In China, we built a headquarters for an energy company

در چین ما دفتر مرکزی یک شرکت انرژی را ساختیم،

and we designed the facade like an Issey Miyake fabric.

و نمایش را شبیه پارچه ‌های ایسیای میاکی [طراح پارچه] طراحی کردیم.

It's rippled, so that facing the predominant direction of the sun,

موج‌ دار است، پس آن سمت که در جهت غالب آفتاب است،

it's all opaque;

تماما مات است،

facing away from the sun, it's all glass.

و سمت مخالف آفتاب، کاملا شیشه است.

On average, it sort of transitions from solid to clear.

به طور میانگین از سطح کاملاً پوشیده به شیشه تبدیل می‌شود.

And this very simple idea without any moving parts

و این یک ایده خیلی ساده بدون هیچ المان متحرکی،

or any sort of technology,

یا تکنولوژی خاصی است.

purely because of the geometry of the facade,

و تنها به خاطر هندسه نما،

reduces the energy consumption on cooling by 30 percent.

مصرف انرژی برای خنک کردن را تا ۳۰ درصد کاهش داده است.

So you can say what makes the building look elegant

پس شما می‌توانید بگویید که چیزی که ساختمان را شکیل می‌کند

is also what makes it perform elegantly.

باعث کارایی ظریف آن نیز می‌شود.

It's an architecture that is adapted to its climate.

یک معماری است که با اقلیم خود سازگار شده است.

You can also adapt one culture to another,

شما هم‌چنین می‌توانید یک فرهنگ را با فرهنگ دیگر سازگار کنید،

like in Manhattan, we took the Copenhagen courtyard building

مثل منهتن، که ما در آنجا مدل حیات ساختمان کپنهاگ را گرفتیم

with a social space where people can hang out

با فضای اجتماعات که مردم می‌توانند دور هم جمع شوند

in this kind of oasis in the middle of a city,

در یک چنین فضای سرسبزی در وسط شهر،

and we combined it with the density and the verticality

و ما آن را با تراکم و درازی

of an American skyscraper,

آسمان‌خراش‌ آمریکایی تلفیق کردیم،

creating what we've called a "courtscraper."

و چیزی را خلق کردیم که ما به آن «حیات‌خراش» می‌گوییم

From New York to Copenhagen.

از نیویورک تا کپنهاگ.

On the waterfront of Copenhagen,

در سمت کنار آب کپنهاگ،

we are right now finishing this waste-to-energy power plant.

ما در حال اتمام این نیروگاه تولید برق از ضایعات هستیم.

It's going to be the cleanest waste-to-energy power plant in the world,

و این پاک‌ترین نیروگاه تولید برق از ضایعات در جهان خواهد شد،

there are no toxins coming out of the chimney.

هیچ ماده سمی از دودکش‌های آن بیرون نمی‌آید.

An amazing marvel of engineering that is completely invisible.

یک شاهکار فوق العاده مهندسی که کاملا نامرئی است.

So we thought, how can we express this?

پس ما فکر کردیم که چگونه می‌توانیم بیانش کنیم؟

And in Copenhagen we have snow, as you can see,

و در کپنهاگ، همانطور که می‌بینید ما برف داریم،

but we have absolutely no mountains.

ولی هیچ کوهی نداریم.

We have to go six hours by bus to get to Sweden,

باید شش ساعت با اتوبوس تا به سوئد برویم،

to get alpine skiing.

تا بتوانیم اسکی کنیم.

So we thought, let's put an alpine ski slope

پس فکر کردیم یک پیست اسکی آلپاین

on the roof of the power plant.

روی سقف نیروگاه طراحی کنیم.

So this is the first test run we did a few months ago.

این اولی تستی بود که ما چند ماه پیش انجام دادیم.

و چیزی که من در مورد آن دوست دارم

And what I like about this

is that it also show you the sort of world-changing power of formgivning.

این است که هم‌چنین به شما قدرت شکل دهی را نشان می‌دهد که در حال تغییر جهان است.

I have a five-month-old son,

من یک نوزاد پنج ماهه دارم،

and he's going to grow up in a world

و قرار است در دنیایی بزرگ شود

not knowing that there was ever a time

که نمی‌دانند زمانی وجود داشته است که

when you couldn't ski on the roof of the power plant.

نمی‌توانستند روی سقف نیروگاه برق اسکی کنند.

(Laughter)

(خنده حضار)

(Applause)

(تشویق حضار)

So imagine for him and his generation, that's their baseline.

تصور کنید برای او و هم نسلی‌هایش، این نقطه پایه است.

Imagine how far they can leap,

ببینید پس تا کجا می‌توانند خیز بردارند،

what kind of wild ideas they can put forward for their future.

چه ایده‌های نابی برای آینده خود می‌توانند بسازند.

So right in front of it, we're building our smallest project.

درست در جلوی آن ما مشغول ساخت پروژه کوچکتر دیگری هستیم.

It's basically nine containers

در واقع نُه کانکس است

that we have stacked in a shipyard in Poland,

که در یک انبار قایق در لهستان روی هم قرار داده‌ایم،

then we've schlepped it across the Baltic sea

سپس از عرض دریای بالتیک آنها را به

and docked it in the port of Copenhagen,

بندری در کپنهاگ منتقل کردیم و لنگر انداختیم،

where it is now the home of 12 students.

جایی که در آنجا اینها خانه ۱۲ دانشجو هستند.

Each student has a view to the water,

هر دانشجو از یک سمت به دریا مشرف است،

they can jump out the window into the clean port of Copenhagen,

می‌توانند از پنجره به درون بندر تمیز کپنهاگ بپرند،

and they can get back in.

و دوباره به داخل بازگردند.

All of the heat comes from the thermal mass of the sea,

تمام گرما از توده گرمایشی دریا می‌آید،

all the power comes from the sun.

تمام انرژی، از خورشید.

This is the first 12 units in Copenhagen,

این اولین ۱۲ واحد در کپنهاگ است،

another 60 on their way,

۶۰ واحد دیگر در راه است،

another 200 are going to Gothenburg,

۲۰۰ واحد دیگر به گوتنبرگ می‌رود،

and we're speaking with the Paris Olympics

و ما در حال مذاکره با المپیک پاریس هستیم،

to put a small floating village on the Seine.

تا یک شهرک شناور بر روی سن هم قرار دهیم.

So very much this kind of, almost like nomadic, impermanent architecture.

خیلی شبیه به این نوع، تقریبا شبیه کوچ نشینی، معماری غیردائمی.

And the waterfronts of our cities are experiencing a lot of change.

و ساحل شهرهای ما تغییرات زیادی را تجربه می‌کنند.

Economic change, industrial change and climate change.

تغییرات اقتصادی، تغییرات صنعتی و تغییرات اقلیمی.

This is Manhattan before Hurricane Sandy,

این منهتن است قبل از طوفان سندی،

and this is Manhattan after Sandy.

و این منهتن، بعد از طوفان سندی.

We got invited by the city of New York

شهرداری نیویورک ما را دعوت کرد،

to look if we could make the necessary flood protection for Manhattan

تا ببینیم آیا می‌توانیم سدهای مقاوم مناسبی در برابر سیل برای منهتن

without building a seawall

بدون کشیدن دیوار کنار دریا، بسازیم

that would segregate the life of the city from the water around it.

که از جان شهر در برابر آب اطراف آن محافظت کند.

And we got inspired by the High Line.

و از «های لاین» الهام گرفتیم.

You probably know the High Line -- it's this amazing new park in New York.

شما احتمالاً می‌دانید که های‌لاین یک پارک عالی جدید در نیویورک است.

It's basically decommissioned train tracks

در واقع یک خط مترو از سرویس خارج شده است

that now have become one of the most popular promenades in the city.

که حالا به یکی از پرطرفدارترین تفریحگاهای شهر تبدیل شده است.

So we thought,

پس ما فکر کردیم،

could we design the necessary flood protection for Manhattan

آیا ما می‌توانیم محافظ سیل مناسبی برای منهتن طراحی کنیم،

so we don't have to wait until we shut it down before it gets nice?

که برای تبدیل شدنش به محلی زیبا مجبور نباشیم تعطیلش کنیم؟

So we sat down with the citizens living along the waterfront of New York,

پس ما با مردمی که در ساحل شهر نیویورک زندگی می‌کنند نشستیم،

and we worked with them to try to design the necessary flood protection

‌‌با آنها کار کردیم تا تلاش کنیم محافظ سیلی را طراحی کنیم

in such a way that it only makes their waterfront

به شکلی که ساحل را برای آنها

more accessible and more enjoyable.

قابل دسترسی‌ و لذت‌بخش‌تر کند.

Underneath the FDR, we are putting, like, pavilions

در زیر [خیابان] FDR ما چیزی شبیه غرفه‌هایی قرار می‌دهیم

with pocket walls that can slide out and protect from the water.

با دیوارهای جیبی که می‌توانند به سمت بیرون لیزبخورنتد و دربرابرآب مقاوم باشند.

We are creating little stepped terraces

ما تراس‌هایی با پله کوچک می‌سازیم،

that are going to make the underside more enjoyable,

که قرار است سطح زیرین را لذت‌بخش‌تر کنند،

but also protect from flooding.

ولی در مقابل سیل هم محافظت کنند.

Further north in the East River Park,

کمی جلوتر در شمال‌ در ‌«پارک ایست ریور»،

we are creating rolling hills

ما تپه‌های غلتان می‌سازیم

that protect the park from the noise of the highway,

که از پارک در برابر صدای اتوبان محافظت می‌کند،

but in turn also become the necessary flood protection

ولی در مقابل به محافظ سیل هم تبدیل می‌شوند

that can stop the waves during an incoming storm surge.

که می‌توانند موج‌ها را در زمان وقوع طوفان خاموش کنند.

So in a way, this project that we have called the Dryline,

پس به نوعی این پروژه که ما آن را «درای لاین» نامیده‌ایم،

it's essentially the High Line --

اصولا همان «های لاین» است —

(Laughter)

(خنده حضار)

The High Line that's going to keep Manhattan dry.

های لاینی که قرار است منهتن را خشک نگه دارد.

(Applause)

(تشویق حضار)

It's scheduled to break ground on the first East River portion

برنامه شده است که نخست در قسمت اول شرق رودخانه

at the end of this year.

و از اواخر امسال شروع شود.

But it has essentially been codesigned

ولی در واقع با همکاری ساکنان قسمت

with the citizens of Lower Manhattan

پایینی منهتن طراحی شده است

to take all of the necessary infrastructure for resilience

تا بتواند تمام زیرساخت‌های مورد نیاز برای محافظت را لحاظ کند و

and give it positive social and environmental side effects.

اثرات اجتماعی و محیطی جانبی مثبتی نیز داشته باشد.

So, New York is not alone in facing this situation.

نیویورک حالا در رویارویی با این مساله تنها نیست.

In fact, by 2050,

در واقع، تا سال ۲۰۵۰،

90 percent of the major cities in the world

۹۰٪ شهرهای بزرگ در دنیا

are going to be dealing with rising seas.

درگیر مقابله با بالا آمدن [آب] دریاها خواهند بود.

In Hamburg,

در هامبورگ،

they've created a whole neighborhood

یک محله کامل طوری ساخته شده است که

where the bottom floors are designed to withstand the inevitable flood.

طبقه پایین برای مقابله در برابر سیل‌های غیرقابل اجتناب طراحی شده است.

In Sweden, they've designed a city where all of the parks are wet gardens,

در سوئد، یک شهر به گونه‌ای طراحی شده است که تمام پارک‌ها، باغچه‌های خیس هستند،

designed to deal with storm water and waste water.

که برای مقابله با آب طوفان و آب زائد طراحی شده‌اند.

So we thought, could we perhaps --

پس فکر کردیم، شاید ما بتوانیم،

Actually, today,

در واقع، امروز،

three million people are already permanently living on the sea.

سه میلیون از مردم به طور دائمی روی دریا زندگی می‌کنند.

So we thought, could we actually imagine a floating city

پس فکر کردیم، آیا ما می‌توانیم شهری شناور را تصور کنیم

designed to incorporate all of the Sustainable Development Goals

که تمام اهداف توسعه پایدار

of the United Nations

سازمان ملل را در طراحی

into a whole new human-made ecosystem.

اکوسیستمی کاملا نوین و بشرساخت ترکیب کند؟

And of course, we have to design it so it can produce its own power,

و البته ما باید طوری آن را طراحی کنیم، که انرژی‌هایش را خود

harvesting the thermal mass of the oceans,

از طریق جرم گرمایشی درون دریا،

the force of the tides, of the currents, of the waves,

از قدرت کشند دریا، جریان آب، موج‌ها،

the power of the wind,

قدرت باد،

the heat and the energy of the sun.

گرما و انرژی خورشید تأمین کند.

Also, we are going to collect all of the rain water that drops

هم‌چنین ما تمام آب باران باریده را جمع خواهیم کرد

on this man-made archipelago

در این سازه‌های مجمع‌الجزایری ساخت بشر

and deal with it organically and mechanically

و با روش‌های ارگانیک و مکانیک

and store it and clean it.

آن‌ها را ذخیره و پالایش می‌کنیم.

We have to grow all of our food locally,

ما باید تمام غذایمان را به صورت محلی پرورش دهیم،

it has to be fish- and plant-based,

که باید ماهی و سبزیجات باشد،

because you won't have the space or the resources for a dairy diet.

چون شما فضا و منابع مناسب برای یک رژیم لبنی و گوشتی را نخواهید داشت.

And finally,

و در آخر،

we are going to deal with all the waste locally,

ما با ضایعات به صورت محلی برخورد می‌کنیم،

with compost, recycling, and turning the waste into energy.

با کود کردن، بازسازی، و تبدیل ضایعات به انرژی.

So imagine where a traditional urban master plan,

پس نقشه اصلی شهری سنتی را تصور کنید،

you typically draw the street grid where the cars can drive

که در آن عموماً شما مسیر خیابان‌ها که قابل گذر برای ماشین‌ها هستند را می‌کشید،

and the building plots where you can put some buildings.

و محل ساختمان‌ها که برای بنا در نظر می‌گیرید.

This master plan, we sat down with a handful of scientists

اما این نقشه اصلی را که ما با کمک چند دانشمند شروع کردیم،

and basically started with all of the renewable,

در واقع با تمام منابع طبیعی

available natural resources,

تجدید پذیر و قابل دسترس شروع شد،

and then we started channeling the flow of resources

و سپس ما شروع به پخش کردن گردش منابع

through this kind of human-made ecosystem or this kind of urban metabolism.

از طریق این نوع از اکوسیستم بشرساخت و یا این نوع از متابولیزم شهری کردیم.

So it's going to be modular,

پس قرار است که مجولار باشد،

it's going to be buoyant,

قرار است شناورباشد،

it's going to be designed to resist a tropical storm.

و قرار است مقاوم در برابر طوفان‌های گرم‌سیری باشد.

You can prefabricate it at scale,

می‌توانید در سایز موردنظر پیش‌سازی‌اش کنید،

and tow it to dock with others, to form a small community.

و به بقیه متصلش کنید تا یک مجموعه بسازید.

We're designing these kind of coastal additions,

ما این نوع ساحلی اضافه شده را تهیه کردیم،

so that even if it's modular and rational,

تا با وجود چند تکه بودن و گویا بودن،

each island can be unique with its own coastal landscape.

هر واحد منحصر به فرد با منظره ساحلی خود باشد.

The architecture has to remain relatively low

معماری باید کوتاه باقی بماند تا

to keep the center of gravity buoyant.

مرکز جاذبه شناور بماند.

We're going to take all of the agriculture

ما تمام کشاورزی را می‌گیریم

and use it to also create social space

و از آن برای ایجاد فضای اجتماعات استفاده می‌کنیم

so you can actually enjoy the permaculture gardens.

تا شما بتوانید از باغهای تکثیر شده لذت ببرید.

We're designing it for the tropics, so all of the roofs are maximized

ما برای مناطق گرمسیر طراحیشان می‌کنیم، پس باید تمام سقف‌ها استفاده حداکثری

to harvest solar power and to shade from the sun.

برای برداشت انرژی خورشیدی را بکنند و در برابر خورشید سایه ایجاد کنند.

All the materials are going to be light and renewable,

تمام مصالح سبک و تجدیدپذیر خواهند بود،

like bamboo and wood,

مثل بامبو و چوب،

which is also going to create this charming, warm environment.

که هم‌چنین محیطی گرم و دلخواه را نیز می‌سازند.

And any architecture is supposed to be able to fit on this platform.

و قرار است هر معماری‌ای در این سازه جا داده شود.

Underneath we have all the storage inside the pontoon,

در زیر ما تمام انبارها را درون سیلندر داریم،

almost like a mega version of the student housings

تقریبا شبیه نوع بسیار بزرگ خانه دانشجویان،

that we've already worked with.

که قبلا رویش کار کرده‌ایم.

We have all the storage for the energy that's produced,

ما تمام انبارها برای ذخیره انرژی را داریم،

all of the water storage and remediation.

تمام ذخایر آب و ترمیم.

We are sort of dealing with all of the waste and the composting.

ما به گونه‌ای با تمام ضایعات و کودها روبه رو می‌شویم.

And we also have some backup farming

و همچنین کمی کشاورزی پشتیبانی هم داریم

with aeroponics and hydroponics.

با ایروپونیک و هیدروپونیک.

So imagine almost like a vertical section through this landscape

قسمت‌های عمودی را در این منظره تصور کنید

that goes from the air above, where we have vertical farms;

که در ادامه هوای بالاست، که از کشاورزی است.

below, we have the aeroponics and the aquaponics.

در زیر ما گیاهان هواکشت و آب کشت داریم.

Even further below, we have the ocean farms

حتی پایین‌تر ما مزرعه‌های اقیانوسی داریم.

and where we tie the island to the ground,

و آنجا که جزیره به زمین متصل می‌شود،

we're using biorock to create new reefs to regenerate habitat.

ما صخره زیست‌هایی داریم که تپه دریایی جدیدی برای بازتولید ساکنان ایجاد می‌کند.

So think of this small island for 300 people.

پس فکر کنید جزیره‌ای کوچک با ۳۰۰ سکنه

It can then group together to form a cluster or a neighborhood

که سپس می‌توانند با هم گروه شوند تا مجموعه‌ای از محلات را تشکیل دهند

that then can sort of group together to form an entire city for 10,000 people.

و آنها نهایتا دوباره می‌توانند گروه شوند تا شهری با ۱۰،۰۰۰ مردم را تشکیل دهند.

And you can imagine if this floating city flourishes,

و شما می‌توانید تصور کنید اگر این شهرهای شناور شکوفا شوند،

it can sort of grow like a culture in a petri dish.

می‌توانند تقریبا شبیه تکثیر سلولی در ظرف آزمایشگاهی رشد کنند.

So one of the first places we are looking at placing this,

یکی از اولین جاهایی که ما به فکر قراردادن اینها در آنجا

یا لنگر انداختن این شهرهای شناور هستیم،

or anchoring this floating city,

is in the Pearl River delta.

دلتای رود مروارید است.

So imagine this kind of canopy of photovoltaics

پس خیمه مانندهایی از فوتو‌ولتائیک را تصور کنید،

on this archipelago floating in the sea.

که به صورت مجمع‌الجزایری در دریا شناورند.

As you sail towards the island, you will see the maritime residents

همان‌طور که به سمت شهر دریانوردی می‌کنید، شهروندان دریایی را می‌بینید

moving around on alternative forms of aquatic transportation.

که در در این راه‌های متنوع آبزی در رفت و آمد هستند

You come into this kind of community port.

و به یک چنین مجتمع بندری وارد می‌شوید.

You can roam around in the permaculture gardens

می‌توانید در باغچه‌های زیاد بچرخید

that are productive landscapes, but also social landscapes.

که هم مناظر محصول‌ده و هم محلی برای تجمع و معاشرت است.

The greenhouses also become orangeries for the cultural life of the city,

گل‌خانه‌ها هم به باغ پرتقال برای زندگی فرهنگی شهر تبدیل می‌شوند،

and below, under the sea,

و در زیر، زیر دریا،

it's teeming with life of farming and science

با حیات کشاورزی و علم

and social spaces.

و فضای معاشرت پر شده است.

So in a way, you can imagine this community port

پس به نوعی می‌توان این مجتمع بندری را

is where people gather, both by day and by night.

جایی تصور کرد که مردم هم در شب و هم در روز دور هم جمع می‌شوند.

And even if the first one is designed for the tropics,

و حتی اگر اولینش برای محیطی گرمسیری طراحی شود،

we also imagine that the architecture can adapt to any culture,

ما می‌توانیم تصور کنیم که قابل سازگار شدن با هر فرهنگی هست،

so imagine, like, a Middle Eastern floating city

پس مثلا شهر شناور خاورمیانه‌ای را تصور کنید،

or Southeast Asian floating city

یا شهر شناور آسیای جنوبی،

or maybe a Scandinavian floating city one day.

و یا حتی یک روز شهر شناور اسکاندیناویایی.

So maybe just to conclude.

پس شاید برای جمع‌بندی

The human body is 70 percent water.

۷۰ درصد بدن انسان از آب تشکیل شده است.

And the surface of our planet is 70 percent water.

و ۷۰ درصد سطح کره زمین هم آب است.

And it's rising.

و در حال بالا آمدن است.

And even if the whole world woke up tomorrow

و حتی اگر فردا تمام جهان با این تغییر از خواب برخیزد که

and became carbon-neutral over night,

یک شبه به کربن- خنثایی تبدیل شده است،

there are still island nations that are destined to sink in the seas,

هنوز جزایر مللی هستند که مقرر شده در دریا غرق شوند،

unless we also develop alternate forms of floating human habitats.

مگر اینکه ما گونه دیگری از محل سکونت شناور برای انسان‌ها طراحی کنیم.

And the only constant in the universe is change.

و تنها چیز ثابت در جهان تغییر است.

Our world is always changing, and right now, our climate is changing.

جهان ما دائما در حال تغییر است و اکنون اقلیم ما نیز در حال تغییر است.

No matter how critical the crisis is, and it is,

بدون در نظر گرفتن اضطرار بحران امروز، که وجود دارد،

this is also our collective human superpower.

این همچنین فرا قدرت جمعی بشر است.

That we have the power to adapt to change

اینکه ما قابلیت سازگاری با تغییر را داریم

and we have the power to give form to our future.

و ما قدرت شکل‌دهی به آینده را داریم.

(Applause)

(تشویق)