To design better tech, understand context | Tania Douglas

Translator: Pedram Pourasgari Reviewer: sadegh zabihi

This is an equipment graveyard.

این یک زباله‌دان تجهیزات است.

It's a typical final resting place

معمولاً آرامگاه نهایی

for medical equipment from hospitals in Africa.

تجهیزات پزشکی بیمارستان‌ها در آفریقاست.

Now, why is this?

چرا این چنین است؟

Most of the medical devices used in Africa are imported,

بیشتر دستگاه‌های پزشکی مورد استفاده در آفریقا، وارداتی هستند،

and quite often, they're not suitable for local conditions.

و اغلب با شرایط محلی تناسبی ندارند.

They may require trained staff

ممکن است برای اداره کردن، نگهداری و تعمیر

that aren't available to operate and maintain and repair them;

نیازمند کارکنان آموزش‌دیده باشند که وجود ندارند؛

they may not be able to withstand high temperatures and humidity;

ممکن است قادر نباشند دما و رطوبت بالا را تحمل کنند؛

and they usually require a constant and reliable supply of electricity.

و معمولاً نیازمند تأمین برق به طور پیوسته و قابل‌اطمینان هستند.

An example of a medical device

مثالی از یک دستگاه پزشکی

that may have ended up in an equipment graveyard at some point

که ممکن است زمانی به زباله‌دان تجهیزات فرستاده شده باشد

is an ultrasound monitor to track the heart rate of unborn babies.

یک مانیتور سونوگرافی است که ضربان قلب نوزادان متولد نشده را اندازه می‌گیرد.

This is the standard of care in rich countries.

در کشورهای ثروتمند، این یک استاندارد مراقبتی است.

In low-resource settings, the standard of care is often

در جوامعی فقیر، استاندارد مراقبتی غالباً

a midwife listening to the baby's heart rate

یک ماما است که به ضربان قلب نوزاد

through a horn.

با یک شیپور گوش می‌دهد.

Now, this approach has been around for more than a century.

بیش از یک قرن است که این روش وجود دارد.

It's very much dependent on the skill and the experience of the midwife.

خیلی به مهارت و تجربه ماما وابسته است.

Two young inventors from Uganda

دو مخترع جوان از اوگاندا

visited an antenatal clinic at a local hospital a few years ago,

چند سال پیش از درمانگاه حاملگی یک بیمارستان محلی بازدید کردند،

when they were students in information technology.

وقتی که دانشجوی فناوری اطلاعات بودند.

They noticed that quite often,

آن‌ها متوجه شدند که اغلب

the midwife was not able to hear any heart rate

ماما قادر به شنیدن صدای ضربان قلب نیست

when trying to listen to it through this horn.

زمانی که سعی می‌کند آن را از طریق شیپور بشنود.

So they invented their own fetal heart rate monitor.

پس آن‌ها مانیتور ضربان قلب جنینی خود را اختراع کردند.

They adapted the horn and connected it to a smartphone.

آن‌ها شیپور را تغییر داده و آن را به یک گوشی هوشمند متصل کردند.

An app on the smartphone records the heart rate, analyzes it

یک برنامه بر روی گوشی، ضربان قلب را ضبط کرده، تحلیل می‌کند

and provides the midwife with a range of information

و برای ماما

اطلاعاتی در مورد وضعیت بچه فراهم می‌کند.

on the status of the baby.

These inventors --

این مخترعان --

(Applause)

(تشویق)

are called Aaron Tushabe and Joshua Okello.

آرون توشابه و جاشوا اوکلو نام دارند.

Another inventor, Tendekayi Katsiga,

مخترع دیگری به نام تندکای کاتسیگا،

was working for an NGO in Botswana that manufactured hearing aids.

برای یک سازمان مردم‌نهاد در بوتسوانا کار می‌کرد که سمعک می‌ساخت.

Now, he noticed that these hearing aids needed batteries

او متوجه شد که این سمعک‌ها به باتری نیاز دارند

that needed replacement,

که باید عوض می‌شدند،

very often at a cost that was not affordable

اغلب با هزینه‌ای که برای بیشتر مصرف‌کنندگانی که او می‌شناخت

for most of the users that he knew.

مقرون به صرفه نبود.

In response, and being an engineer, Tendekayi invented

در مقابل، به عنوان یک مهندس، تندکای

یک شارژر باتری خورشیدی با باتری‌های قابل‌شارژ اختراع کرد،

a solar-powered battery charger with rechargeable batteries,

that could be used in these hearing aids.

که می‌توانست در این سمعک‌ها استفاده شود.

He cofounded a company called Deaftronics,

او یک شرکت به نام دفترونیکس تأسیس کرد،

which now manufactures the Solar Ear,

که اکنون گوش خورشیدی می‌سازد،

which is a hearing aid powered by his invention.

که یک سمعک است که در آن از اختراعش استفاده شده.

My colleague, Sudesh Sivarasu, invented a smart glove

همکار من، سوِدش سیواراسو، یک دستکش هوشمند اختراع کرد

for people who have suffered from leprosy.

برای افرادی که از جذام رنج می‌برند.

Even though their disease may have been cured,

با وجود این که شاید بیماری آن‌ها درمان شده باشد،

the resulting nerve damage will have left many of them

عوارض آسیب‌های عصبی موجب می‌شود بسیاری از آن‌ها

without a sense of touch in their hands.

احساس لامسه دستان خود را از دست بدهند.

This puts them at risk of injury.

که آن‌ها را در معرض آسیب قرار می‌دهد.

The glove has sensors to detect temperature and pressure

این دستکش حسگرهایی برای شناسایی حرارت و فشار دارد

and warn the user.

و به کاربر هشدار می‌دهد.

It effectively serves as an artificial sense of touch

این دستکش به طور مؤثری به عنوان یک حس لامسه مصنوعی عمل کرده

and prevents injury.

و از آسیب جلوگیری می‌کند.

Sudesh invented this glove after observing former leprosy patients

سودِش این دستکش را پس از مشاهده بیماران بهبود یافته جذام اختراع کرد

as they carried out their day-to-day activities,

وقتی که فعالیت‌های روزانه خود را انجام می‌دادند،

and he learned about the risks and the hazards in their environment.

و او متوجه ریسک‌ها و خطرات شرایط آن‌ها شد.

Now, the inventors that I've mentioned

مخترعانی که من به آن‌ها اشاره کردم

integrated engineering with healthcare.

مهندسی را با بهداشت و درمان ترکیب کرده‌اند.

This is what biomedical engineers do.

این کاری است که مهندسان پزشکی انجام می‌دهند.

At the University of Cape Town,

در دانشگاه کیپ تاون،

we run a course called Health Innovation and Design.

ما یک دوره به نام طراحی و نوآوری سلامت داریم.

It's taken by many of our graduate students in biomedical engineering.

این دوره توسط بسیاری از دانشجویان مهندسی پزشکی گذرانده می‌شود.

The aim of the course is to introduce these students

هدف از آن، آشنایی این دانشجویان

to the philosophy of the design world.

با فلسفه جهان طراحی است.

The students are encouraged to engage with communities

دانشجویان تشویق می‌شوند که با جوامع تعامل داشته باشند

as they search for solutions to health-related problems.

در حالی که برای مشکلات مرتبط با سلامت به دنبال راه حل می‌گردند.

One of the communities that we work with is a group of elderly people

یکی از گروه‌هایی که با آن کار می‌کنیم،

گروه افراد سالمند در کیپ تاون است.

in Cape Town.

A recent class project had the task of addressing hearing loss

یکی از پروژه‌های کلاسی اخیر به مشکل از دست رفتن شنوایی

in these elderly people.

این افراد سالمند می‌پرداخت.

The students, many of them being engineers,

دانشجویانی که بسیاری از آن‌ها مهندس بودند،

set out believing that they would design a better hearing aid.

بر این باور بودند که می‌توانند سمعک بهتری طراحی کنند.

They spent time with the elderly,

آن‌ها با سالمندان زمان گذراندند،

chatted to their healthcare providers and their caregivers.

با ارائه‌دهندگان خدمات پزشکی و پرستاران آن‌ها صحبت کردند.

They soon realized that, actually, adequate hearing aids already existed,

خیلی زود متوجه شدند که در واقع سمعک‌های فعلی به اندازه کافی خوب هستند،

but many of the elderly who needed them and had access to them

ولی بسیاری از سالمندانی که نیازمند سمعک بودند و به آن دسترسی داشتند،

didn't have them.

آن‌ها را نداشتند.

And many of those who had hearing aids

و بسیاری از آن‌هایی که سمعک داشتند،

wouldn't wear them.

آن‌ها را نمی‌پوشیدند.

The students realized

دانشجویان فهمیدند

that many of these elderly people were in denial of their hearing loss.

که بسیاری از این افراد سالمند، ضعف شنوایی خود را انکار می‌کردند.

There's a stigma attached to wearing a hearing aid.

پوشیدن سمعک برای آن‌ها خجالت‌آور بود.

They also discovered that the environment in which these elderly people lived

آن‌ها همچنین متوجه شدند که شرایط زندگی این سالمندان

did not accommodate their hearing loss.

با ضعف شنوایی آن‌ها سازگار نبود.

For example, their homes and their community center

به عنوان مثال، خانه‌ها و مراکز اجتماعی آن‌ها

were filled with echoes that interfered with their hearing.

پر از بازتاب صدا بود که شنوایی آن‌ها را مختل می‌کرد.

So instead of developing and designing a new and better hearing aid,

پس به جای توسعه و طراحی یک سمعک جدیدتر و بهتر،

the students did an audit of the environment,

این دانشجویان محیط را بررسی کردند،

with a view to improving the acoustics.

با نگاه به بهبود شرایط صوتی آن.

They also devised a campaign to raise awareness of hearing loss

آن‌ها همچنین یک پویش برای آگاهی‌بخشی نسبت به ضعف شنوایی

and to counter the stigma attached to wearing a hearing aid.

و برای مقابله با خجالت از پوشیدن سمعک طراحی کردند.

Now, this often happens when one pays attention to the user --

حالا، این اغلب زمانی اتفاق می‌افتد که کسی به کاربر --

in this case, the elderly --

در این مورد سالمندان --

and their needs and their context.

و نیازهای آن‌ها و زمینه آن‌ها توجه می‌کند.

One often has to move away from the focus of technology

ولی اغلب لازم است از تمرکز فناوری فاصله بگیریم

and reformulate the problem.

و مشکل را دوباره شناسایی کنیم.

This approach to understanding a problem through listening and engaging

این روش برای درک یک مشکل از طریق شنیدن و تعامل

is not new,

جدید نیست،

but it often isn't followed by engineers,

ولی اغلب توسط مهندسانی که قصد توسعه فناوری را دارند،

who are intent on developing technology.

مورد استفاده قرار نمی‌گیرد.

One of our students has a background in software engineering.

یکی از دانشجویان ما سابقه مهندسی نرم‌افزار دارد.

He had often created products for clients

او اغلب محصولاتی برای مشتریان درست می‌کرد

that the client ultimately did not like.

که مشتریان در نهایت دوست نداشتند.

When a client would reject a product,

در زمان پس دادن محصولات توسط مشتریان،

it was common at his company

این در شرکت او متداول بود

to proclaim that the client just didn't know what they wanted.

که مشتریان می‌گفتند فقط نمی‌دانستند چه می‌خواستند.

Having completed the course, the student fed back to us

با تمام شدن دوره، این دانشجو به ما گفت

that he now realized that it was he who hadn't understood

که حالا متوجه شده خودش بوده که درک نمی‌کرده

what the client wanted.

مشتری چه می‌خواهد.

Another student gave us feedback

دانشجوی دیگری این بازخورد را به ما داد

that she had learned to design with empathy,

که او یاد گرفته با همدلی طراحی کند،

as opposed to designing for functionality,

بر خلاف طراحی برای عملکرد،

which is what her engineering education had taught her.

که آموزش‌های مهندسی به او یاد داده بودند.

So what all of this illustrates is that we're often blinded to real needs

پس آنچه تمام این‌ها نشان می‌دهند، این است که ما در جستجو برای فناوری

in our pursuit of technology.

اغلب نیازهای واقعی را نمی‌بینیم.

But we need technology.

ولی ما به فناوری نیاز داریم.

We need hearing aids. We need fetal heart rate monitors.

ما به سمعک نیاز داریم. به مانیتورهای ضربان قلب جنین نیاز داریم.

So how do we create more medical device success stories from Africa?

پس چگونه داستان‌های موفق بیشتری از دستگاه‌های پزشکی در آفریقا بسازیم؟

How do we create more inventors,

چگونه مخترعان بیشتری بسازیم،

rather than relying on a few exceptional individuals

به جای تکیه کردن بر چند فرد استثنایی

who are able to perceive real needs

که می‌توانند نیازهای واقعی ما را درک کنند

and respond in ways that work?

و با روش‌های عملی به آن‌ها پاسخ دهند؟

Well, we focus on needs and people and context.

خب، ما بر روی نیازها و افراد و زمینه تمرکز می‌کنیم.

"But this is obvious," you might say,

ولی ممکن است بگویید «این که واضح است،»

"Of course context is important."

«البته که زمینه مهم است.»

But Africa is a diverse continent,

اما آفریقا یک قاره متنوع است،

with vast disparities in health and wealth and income and education.

با اختلاف‌های گسترده در سلامت، ثروت، درآمد و آموزش.

If we assume that our engineers and inventors already know enough

اگر فرض کنیم که مهندسان و مخترعان ما، اکنون به اندازه کافی

about the different African contexts

در مورد زمینه‌های مختلف در آفریقا می‌دانند

to be able to solve the problems of our different communities

که قادر باشند مشکلات جوامع مختلف

and our most marginalized communities,

و حاشیه‌ای‌ترین جوامع ما را حل کنند،

then we might get it wrong.

آنگاه شاید در اشتباه باشیم.

But then, if we on the African continent

اما آن زمان، اگر ما در قاره آفریقا

don't necessarily know enough about it,

لزوماً آگاهی کافی درباره آن نداشته باشیم،

then perhaps anybody with the right level of skill and commitment could fly in,

شاید آن زمان هر کسی با مهارت و تعهد کافی بتواند به آفریقا بیاید،

spend some time listening and engaging

مقداری زمان به شنیدن و تعامل اختصاص دهد

and fly out knowing enough to invent for Africa.

و با دانش کافی برای اختراع کردن برای آفریقا، آن را ترک کند.

But understanding context is not about a superficial interaction.

اما درک زمینه، مربوط به تعاملات سطحی نیست.

It's about deep engagement

درباره تعامل عمیق است

and an immersion in the realities and the complexities of our context.

و غوطه‌ور شدن در واقعیت‌ها و پیچیدگی‌های زمینه ما.

And we in Africa are already immersed.

و ما در آفریقا هم‌اکنون در آن غوطه‌ور شده‌ایم.

We already have a strong and rich base of knowledge

ما هم‌اکنون پایگاه دانشی قوی و غنی داریم

from which to start finding solutions to our own problems.

که می‌توانیم با استفاده از آن، راهکارهایی برای حل مشکلاتمان پیدا کنیم.

So let's not rely too much on others

پس بیایید زیاد به دیگران وابسته نباشیم،

when we live on a continent that is filled with untapped talent.

زمانی که ما بر روی یک قاره زندگی می‌کنیم که پر از استعداد‌های استفاده نشده است.

Thank you.

سپاسگزارم.

(Applause)

(تشویق)