Bridges should be beautiful | Ian Firth

Translator: Mohammad Maleki Reviewer: Leila Ataei

The world needs bridges.

جهان به پل‌ها نیاز دارد.

Have you ever thought about what it would be like not to have any?

آیا تا به حال فکر کردید که اگر پل‌ها نبودند چه می‌شد؟

It's hard to imagine a civilization without bridges

تصور یک شهر بدون پل‌ها سخت است

because they're so essential

چون آنها برای رشد و توسعه‌

for growth and development of human society,

جامعه بشری بسیار ضروری هستند،

but they're not just about a safe way across a river or an obstacle.

اما آنها تنها يک راه امن روی رودخانه‌ها و يا يك مانع نیستند.

They shout about connectivity --

آنها ارتباط را فریاد می‌زنند--

community.

جامعه را.

They reveal something about creativity,

آنها چیزی شبیه خلاقیت را آشکار می‌کنند،

our ingenuity --

نبوغ ما را--

they even hint at our identity.

آنها حتی نشانگر هويت ما هستند.

And when bridges fail,

و زمانی که پل‌ها فرو می‌ریزند،

or are destroyed in conflict,

یا در درگیری‌ها،

communities struggle,

و کشمکش‌ جوامع نابود می‌شوند،

development stagnates, people suffer.

توسعه مختل شده و مردم دچار مشكل می‌شود.

Even today,

حتی امروز،

there are over one billion people living in poor, rural communities

بيش از يك ميليارد انسان در سرتاسر دنيا، در جوامع فقير و روستایی

around the world

زندگی می‌كنند

that do not have safe, year-round access

که دسترسی ايمن و سالم

to the things that you and I take for granted:

به آنچه که من و شما به آن بی‌اعتناییم را ندارند:

education, medical care, access to markets ...

آموزش، مراقبت‌های پزشکی، دسترسی به بازارها ...

which is why wonderful organizations like Bridges to Prosperity

به همین دلیل است که یک سازمان فوق العاده مثل "پلی به سوی موفقيت"

build bridges in this kind of place -- this is in Rwanda.

پل‌هایی در اینگونه مناطق می‌سازد -- این در رواندا است.

And they make such a difference,

پل‌ها موجب تغییرات بزرگی می‌شوند،

not only to those lives immediately around the bridge,

نه فقط برای کسانی که در اطراف پل‌ها زندگی می‌کنند،

but the impact of these bridges is huge,

بلكه تاثیر این پل‌ها بسیارعظیم‌تراست،

and it spreads over the whole community,

و در سرتاسر جامعه گسترش پيدا می‌كند،

far, far away.

بسيار دور و دورتر.

Of course bridges have been around for an awfully long time.

البته پل‌ها دیر زمانی است كه وجود دارند.

The oldest ones are stone because it's a very durable material.

پل‌های قديمی سنگی هستند زيرا ماده بسیار بادوامی است.

I don't know about you --

شما را نمی‌دانم اما --

I love to look at the development of technology

من عاشق دیدن پیشرفت تکنولوژی هستم

to learn about what people did with the materials

که بفهمم انسان‌ها با مواد و تجهیزاتی که در آن زمان

and tools available to them at the time.

در دسترس آنها بوده چه کاری كردند.

So the Pont Du Gard in the center is a wonderful example --

"پونت دو گارد" در مرکز، یك نمونه شگفت انگیز است --

Roman aqueduct in the South of France --

کانال آب رومن در جنوب فرانسه --

fantastic piece of technology built using massive stones put together,

بخش جالب تکنولوژی که با قرار دادن سنگ‌های بزرگ در کنار هم ساخته شده،

dry -- there's no mortar in those joints.

به صورت خشک -- در بین آنها هیچ ملاتی نیست.

They're just dry stone joints --

آنها فقط اتصالات خشک سنگی هستند --

fantastic

خارق العاده است

and almost as good as new today.

و تقریبا تا الان هم خوب مانده.

Or sometimes up in the mountains,

یا گاهی اوقات در بالای کوه‌ها،

people would build these suspension bridges,

مردم این پل‌های معلق را می‌سازند،

often across some dizzy canyon,

اغلب روی دره‌های سرگیجه آور،

using a vine.

با استفاده از درخت مو.

In this case, this is in Peru.

در این مورد، در پرو است.

This is using grass which grows locally

با استفاده از چمنی که به صورت محلی رشد می‌کند

and is woven into ropes to build these bridges.

به صورت طناب بافته شده تا این پل‌ها را بسازند.

And do you know they rebuild this every year?

و آیا می‌دانید که آنها هر ساله این را بازسازی می‌کنند؟

Because of course grass is not a durable material.

زيرا چمن ماده بادوامی نیست.

So this bridge is unchanged since Inca times.

این پل‌ها از زمان "اینکا" تغییر نکرده‌اند.

And bridges can be symbols of their location.

و پل‌ها میتوانند نمادی برای منطقه خویش باشند.

Of course, Golden Gate and Sydney are well familiar.

البته گولدن گیت و سیدنی مشهورترین‌شان هستند.

In Mostar the bridge was synonymous with the name of the place,

در موستار اسم پل‌ همان اسم شهر است،

and to such an extent that in the war in 1993

تا حدی که در جنگ ۱۹۹۳

when the bridge was destroyed,

زمانی که پل‌ نابود شد،

the town all but lost its identity until the bridge was reconstructed.

شهر هویتش را ازدست داد تا اینکه پل دوباره بازسازی شد.

And bridges are enormous features in our landscape --

پل‌ها مشخصه‌های عظیمی در مناظر ما هستند --

not just enormous, sometimes there's small ones --

نه فقط بزرگ‌ گاهی اوقات پل‌های کوچک همینطورند --

and they are really significant features,

مشخصه‌های واقعا مهمی هستند،

and I believe we have a duty to make our bridges beautiful.

و من معتقدم که ما وظيفه‌ مهمی در زيبا ساختن پل‌های‌مان داريم

Thankfully, many people do.

كه خوشبختانه، بسياری به آن معتقدند.

Think of the stunning Millau Viaduct in the South of France.

به پل ميا وياداكت خیره کننده در جنوب فرانسه فکر کنید.

French engineer Michel Virlogeux and British architect Lord Foster

مهندس فرانسوی میشل ویرلیجه و معمار بریتانیایی لرد فاستر

collaborated together to produce something

با هم همکاری کردند تا چیزی تولید کنند

which is a really spectacular synergy of architecture and engineering.

که واقعا همکاری تماشایی بين مهندسی و معماری است.

Or Robert Maillart's Salginatobel Bridge in the mountains in Switzerland --

یا پل سالگيناتوبل ساخته رابرت مایارت در کوه‌های سوییس --

absolutely sublime.

قطعا يك شاهکار است.

Or more recently,

یا اخیرا،

Laurent Ney's beautiful and rather delicate bridge

پل زيبا و نسبتا ظريف لارن نی

for Tintagel Castle in the UK.

برای قلعه تینتجل در بريتانيا.

These are spectacular and beautiful designs

این‌ها طراحی‌های تماشایی و زیبایی هستند

and we need to see more of this.

و بیشتر باید از این‌ها ببینیم.

Bridges can be considered in three convenient categories,

پل‌ها را می‌شود به سه دسته تقسيم كرد،

depending on the nature of the structural system

بسته به ماهیت سیستم ساختاری

that they adopt as their principal support.

که به عنوان محور اصلی بهره می‌گيرند.

So, bending, of course, is the way a beam will behave --

خميدگی، البته یکی از مشخصات رفتاری تیرهاست --

so, beams and bending.

پس، تیرک‌ها و قوسی‌ها.

Or compression is the principal way of operating for an arch.

و يا استفاده از تراكم، یکی دیگر از اصول ساخت طاق است.

Or for the really long spans you need to go lightweight,

يا براي مسيرهای طولانی نياز داريد كه آنها را سبك بسازيد،

as we'll see in a minute,

همانطور كه مشاهده می‌كنيم،

and you'll use tension, cables --

از کابل‌های تنش‌گیر استفاده می‌کنید --

suspension bridges.

پل‌های معلق.

And the opportunity for variety is enormous.

تنوع آن‌ها بی‌شمار است.

Engineers have a fantastic scope for innovation and ingenuity

مهندسان فرصت عظیمی برای نوآوری ونبوغ

and developing different forms around these types.

و توسعه‌ نمونه‌های مختلف بر اساس این اصول را دارند.

But technological change happens relatively slowly in my world,

اما در دنيای من تغييرات تكنولوژیکی نسبتا كند اتفاق می‌افتد،

believe it or not,

باور كنيد يا نه،

compared to the changes that happen in mobile phone technology

نسبت به تغييرات در حوزه‌ تكنولوژی تلفن همراه

and computers and digital technologies and so on.

و نسبت به تكنولوژی‌های ديجيتال و كامپيوتر وغيره.

In our world of construction,

در جهان ساخت‌و ساز ما،

the changes seem positively glacial.

تغيير به شکل مثبتی متوقف شده.

And the reason for this can be summarized in one word:

و دليل آن در يك كلمه خلاصه می‌شود:

risk.

ريسك.

Structural engineers like me manage risk.

مهندسان سازه مثل من ريسك را مديريت می‌كنند.

We are responsible for structural safety.

ما مسئول امنيت سازه هستيم.

That's what we do.

اين شغل ماست.

And when we design bridges like these,

وقتی پل‌هایی مثل اين را طراحی می‌كنيم،

I have to balance the probability that loads will be excessive on one side

بايد احتمال اعمال بار بيش از حد روی يك سمت پل

or the strength will be too low on the other side.

يا کاهش بیش از حد نيرو در سمت ديگر پل را محاسبه و بالانس كنيم.

Both of which, incidentally, are full of uncertainty usually,

که هر دو این موارد معمولا با تردیدهای زیاد همراه است،

and so it's a probabilistic problem,

یعنی یک مشکل احتمالی است،

and we have to make sure

و باید مطمئن شويم

that there's an adequate margin for safety between the two, of course.

که حاشیه‌‌ای امنیتی مناسب بین این دو وجود دارد.

There's no such thing, I have to tell you,

باید به شما بگويم كه چيزی به عنوان،

as absolute safety.

ایمنی مطلق وجود ندارد.

Contrary to popular belief,

بر خلاف باور عموم،

zero risk doesn't exist.

ریسک صفر وجود ندارد.

Engineers have to do their calculations and get their sums right

مهندسان باید محاسبات‌شان را دقيق انجام بدهند

to make sure that those margins are there,

که از وجود حاشیه‌ امن مطمئن شوند،

and society expects them to do so,

و جامعه هم از آنها انتظار دارد،

which is why it's all the more alarming when things like this happen.

از همین روست که رویدادهایی از این رو زنگ خطر است.

نمی‌خواهم وارد دلایل چنین تراژدی‌هایی بشوم،

I'm not going to go into the reasons for these tragedies,

but they are part of the reason

اما این‌ها بخشی از دلیل

why technological change happens quite slowly.

کند بودن روند تغییر تکنولوژیکی است.

Nobody wants this to happen.

کسی این وقایع را نمی‌خواهد.

Clients don't want this to happen on their projects, obviously.

بدو شک کارفرماها نمی‌خواهند چنین چیزی در پروژه هايشان رخ دهد.

And yet of course they want innovation.

و در عین حال دنبال نوآوری هستند.

Innovation is vital.

نوآوری مسئله‌‌ای حیاتی است.

As an engineer, it's part of my DNA.

به عنوان یك مهندس بخشی از وجودم است.

It's in my blood.

توی خون من است.

I couldn't be a very good engineer if I wasn't wanting to innovate,

من اگر نمی‌خواستم نوآوری داشته باشم نمی‌توانستم مهندس خوبی باشم،

but we have to do so from a position of knowledge and strength

ما باید آن را از موقعیت اشراف به دانش و توان

and understanding.

و درک انجام دهیم.

It's no good taking a leap in the dark,

درست نیست که تیری در تاریکی بیاندازیم،

and civilization has learned from mistakes since the beginning of time --

تمدن از روز ازل از اشتباهات درس گرفته --

no one more so than engineers.

اما مهندسان بیشتر از همه.

Some of you may have seen this film before --

بعضی از شما احتمالا این فیلم را دیده‌اید --

this is the very famous Tacoma Narrows Bridge collapse

فیلم بسیار معروف سقوط پل تاکوما نارو

in Tacoma, Washington state,

در تاکوما، ایالت واشنگتن،

1940.

سال ١٩٤٠.

The bridge became known as "Galloping Gertie"

این پل به نام «گرتی سرگردان» شناخته شد

because she -- she?

چون این خانم-- خانم؟

Is a bridge female? I don't know.

مگر پل مونث است؟ نمی‌دانم.

She was wobbling like this for quite a long time,

برای مدتی طولانی به این شکل در نوسان بود،

and notice this twisting motion.

به این حركت چرخشی توجه كنيد.

The bridge was far too flexible.

پل بیش از حد انعطاف‌پذير بود.

It was designed by a chap called Leon Moisseiff,

توسط فردی به نام لئون مويسيف طراحی شد،

no stranger to suspension bridge design,

كسی كه با طراحی پل معلق آشنا بود،

but in this case he pushed the limits just that little bit too far

اما در اين مورد او كمی از محدوده فراتر رفت

and paid the price.

و برايش گران تمام شد.

Thankfully, nobody was killed.

خوشبختانه تلفات جانی نداشت.

But this bridge collapse stopped suspension bridge development

اما سقوط این پل باعث توقف توسعه پل‌های معلق

dead in its tracks.

و توقف در مسير پيشرف شد.

For 10 years nobody thought about doing another suspension bridge.

براي ده سال كسی به فكر ساخت پل معلق دیگری نبود.

There were none.

هيچكس.

And when they did emerge in the 1950s,

و وقتی در دهه‌ ٥٠ علاقمندانی پیدا شدند،

they were an understandable overreaction,

واکنش بیش از حد و قابل فهمی به موضوع داشتند،

this sort of oversafe response to what had happened.

یک جور پاسخ تامین ایمنی بیش از حد به آنچه که رخ داده بود.

But when it did occur in the mid-60s,

اما زماني كه در اواسط دهه ٦٠ اين اتفاق روی داد،

there was indeed a step change --

قطعا تغييری ناگهانی بود --

an innovation, a technological step change.

يك نوآوری و تغيير در تكنولوژی.

This is the Severn Bridge in the UK.

اين پل سورن در بريتانياست.

Notice the aerodynamically streamlined cross section

به محور ممتد آیرودینامیک توجه کنید

in the center there.

که در مرکز قرار دارد.

It's also a box which makes it very torsionally stiff --

همچنين مثل جعبه‌ای است كه آن را محكم نگه می‌دارد --

that twisting motion which we saw at Tacoma would not happen here.

و چرخشی که در"تاكوما" ديدیم اینجا اتفاق نمی‌افتد.

And it's also really lightweight,

و همچنين بسيار سبك است،

and as we'll see in a moment,

همانطور كه در تصوير خواهیم دید،

lightweight is really important for long spans,

سبکی در مسافت‌های طولانی اهمیت زیادی دارد،

and everybody seems to want us to build longer spans.

و به نظر می‌رسد كه همه از ما می‌خواهند پل‌های طویل‌تری بسازیم.

The longest at the moment is in Japan.

در حال حاضر طولانی‌ترين پل در ژاپن است.

It's just under 2,000 meters -- one span.

كمتر از دو كيلومتر طول دارد.

Just under two kilometers.

كمی كمتر از ۲ كيلومتر.

The Akashi Kaikyō Bridge.

پل آكاشی كايكو.

We're currently working on one in Turkey which is a bit longer,

در حال حاضر در تركيه داريم روی پل طولانی‌تری كار می‌كنيم،

and we've designed the Messina Bridge in Italy,

و پل مسينا در ايتاليا را طراحی كرديم،

which is just waiting to get started with construction one day,

كه منتظريم يك روز برسد كه ساختش شروع شود،

who knows when.

كسی نمی‌داند دقيقا كی.

(Laughter)

(خنده حضار)

I'm going to come back to Messina in a moment.

می‌خواهم رجوع كنم به پل مسينا.

But the other kind of long-span bridge which uses that tension principle

نمونه‌ای از پل‌های طولانی كه از نوع كششی است

is the cable-stayed bridge,

و توسط كابل ها پايدار شده ،

and we see a lot of these.

خيلي از اين نمونه‌ها داريم.

In fact, in China they're building a whole load of these right now.

در حال حاضر در چين در حال ساخت چندتا از این نمونه‌ هستند.

The longest of these is the Russky Bridge in Vladivostok, Russia --

طولانی ترين آنها پل راسکی در«ولادی‌وُستوك» روسيه است --

just over 1,100 meters.

كمي بيشتر از ١١٠٠ متر.

But let me take you back to this question about long-span and lightweight.

بگذاريد برگرديم به پرسش درباره طول زياد و وزن پايين.

This is using Messina Bridge as an example.

به عنوان مثال پل مسينا.

The pie chart in the center represents the capacity of the main cables --

نمودار پایه در مرکز نشان دهنده‌ ظرفیت کابل‌های اصلی است --

that's what holds the bridge up --

كه پل را بالا نگه می‌دارد --

the capacity of the main cables.

ظرفيت كابل‌های اصلی.

And notice that 78 percent of that capacity

و توجه كنيد كه ٧٨ درصد اين ظرفيت

is used up just holding the bridge up.

فقط برای سرپا نگه داشتن پل استفاده می‌شود.

There's only 22 percent of its capacity --

تنها ٢٢ درصد ظرفيت آن --

that's less than a quarter --

كه كمتر از يك چهارم است --

available for the payload,

براي تحمل بار روی پل است،

the stuff that the bridge is there to support:

چيز‌هایی كه پل قرار است آنها را تحمل كند:

the railway, the road and so on.

خط راه آهن، جاده و غيره.

And in fact,

و در حقيقت،

over 50 percent of that payload --

بيش از ٥٠ درصد از این مقدار --

of that dead load --

از این بار پایه --

is the cable on its own.

متعلق به كابل‌هاست.

Just the cable without any bridge deck.

فقط کابل، بدون هیچ بلوک پل.

If we could make that cable lighter,

اگر بتوانيم كابل‌ها را سبكتر بسازيم،

we could span longer.

فاصله ستون‌ها طولانی‌تر می‌شود.

Right now if we use the high-strength steel wire available to us,

همين الان اگر از سيم‌های استيل قدرتمند موجود استفاده كنيم،

we can span, practically speaking, around about five or six kilometers

می‌توانيم عملا حدود ٥ يا ٦ كيلومتر طول را افزايش دهيم،

if we really push it.

اگر واقعا بخواهيم.

But if we could use carbon fiber in those cables,

اما اگر بتونيم در ساخت كابل‌ها از فيبركربن استفاده كنيم،

we could go more than 10 kilometers.

طول به بيش از ١٠ كيلومتر افزايش میابد.

That's pretty spectacular.

واقعا خارق‌العاده است.

But of course superspans is not necessarily the way to go everywhere.

اما طول زیاد لزوما در همه جا راه حل نیست.

They're very expensive

خيلي گران تمام می‌شود

and they've got all sorts of other challenges associated with them,

و انواع مشکلات دیگر را دارند.

ما تمايل به ‌پل‌های چند ستونی داريم

and we tend to build multispan

when we're crossing a wide estuary or a sea crossing.

وقتی بخواهيم از روی يك دهانه وسيع يا دريا عبور كنيم.

But of course if that sea crossing were somewhere like Gibraltar,

البته اگر آن پل دریایی در جايی مثل جبل الطارق باشد،

or in this case, the Red Sea,

يا در اين مورد، دريای سرخ،

we would indeed be building multiple superlong spans

قطعا می‌توانيم دهانه‌های چندین‌گانه فوق طولانی بسازیم

and that would be something spectacular, wouldn't it?

و نتیجه عالی می‌شود، نه؟

I don't think I'm going to see that one finished in my lifetime,

فكر نمی‌كنم عمر من به تکمیل این یکی قد دهد،

but it will certainly be worth waiting for for some of you guys.

اما قطعا ارزش انتظارش را برای بعضی‌هايتان دارد.

Well, I want to tell you about something which I think is really exciting.

می‌خواهم درباره چيزی صحبت کنم که به نظر من بسیار هيجان‌انگيز است.

This is a multispan suspension bridge across very deep water in Norway,

اين يك پل معلق چند دهانه روی آب‌های بسیار عميق در نروژ است،

and we're working on this at the moment.

كه الان داريم روی آن كار میكنيم.

The deep water means that foundations are prohibitively expensive.

آب عميق به معنای هزینه کمرشکن زيرسازی است.

So this bridge floats.

اما اين پل شناور است.

This is a floating, multispan suspension bridge.

اين يك پل معلق شناور چند دهانه است.

We've had floating bridges before, but nothing like this.

ما قبلا هم پل شناور معلق داشتيم اما اين یکی متفاوت است.

It stands on floating pontoons

روی كرجی‌های شناوری قرار گرفته

which are tethered to the seabed and held down --

كه به كف دريا مهار و کشیده شده‌اند --

so, pulled down against those buoyancy forces,

و روی نیروهای شناوری كشيده می‌شود،

and in order to make it stable,

و جهت پايدار‌سازی،

the tops of the towers have to be tied together,

بالای برج‌ها نيز باید به هم متصل می‌شد،

otherwise the whole thing would just wobble around

وگرنه تمام پل دچار لرزش می‌شد.

and nobody will want to go on that.

و هیچکس روی پل نمی‌رفت.

But I'm really excited about this

اما واقعا در مورد آن هيجان زده‌ام

because if you think about the places around the world

چون اگر به مكان‌هایی در دنيا

where the water is so deep

که آب عمیق دارد فکر کنید

that nobody has given a second thought to the possibility of a bridge

که كسی حتی به احتمال ساخت پل در آنجا فکر نمی‌کند

or any kind of crossing,

يا این که از آن عبور كرد،

this now opens up that possibility.

اين روش امکانش را بوجود آورده.

So this one's being done by the Norwegian Roads Administration,

این کار توسط اداره راه نروژ در حال انجام است،

but I'm really excited to know

اما واقعا هيجانزده‌ام كه بدانم

where else will this technology enable development --

این تکنولوژی تا كجا توسعه را پیش می‌برد-

that growing together,

و با هم رشد کردن را،

that building of community.

و تشکیل جوامع را.

Now, what about concrete?

بتن چطور؟

Concrete gets a pretty bad name sometimes,

بتن گاهی اوقات اسمش بد در رفته است،

but in the hands of people like Rudy Ricciotti here,

اما در دستان افرادی مثل "رودی ريچیوتی"،

look what you can do with it.

ببینيد با آن چه‌ می‌توان کرد.

This is what we call ultra-high performance fiber-reinforced concrete.

اين چيزی است كه به آن می‌گوييم بتن مسلح فیبری فراكاربردی.

It's a bit of a mouthful.

كمی دهان پر كن است.

Us engineers love those kinds of words.

ما مهندسان چنين كلماتی را دوست داریم.

(Laughter)

(خنده حضار)

But what you do with this --

اما كاری كه با آن می‌کنید --

this is really superstrong, and it's really durable,

واقعا قوی و بادوام است،

and you can get this fantastic sculptural quality.

و می‌توانيد چنین کیفیت هنری از آن درآورید.

Who said concrete bridges are dull?

کی گفته پل‌های بتنی كسل كننده هستند؟

We could talk about all sorts of other new technologies and things

می‌توانستيم در مورد ديگر تكنولوژيهای جديد موجود

which are going on,

صحبت كنیم،

robots and 3-D printing and AI and all of that,

ربات‌ها ، چاپ سه‌بعدی و امثال اينها،

but I want to take you back to something which I alluded to earlier on.

اما من ميخواهم راجع به چيزی كه قبلا به آن اشاره كردم صحبت كنم.

Our bridges need to be functional, yes.

پل‌ها بايد كاربردی باشند، بله.

They need to be safe -- absolutely.

بايد ايمن باشند -- قطعا.

They need to be serviceable and durable.

بايد با دوام و قابل تعمير باشند.

But I passionately believe they need to be elegant;

اما من قويا معتقدم بايد شيك و برازنده باشند:

they need to be beautiful.

آنها بايد زيبا باشند.

Our bridges are designed for a long time.

پل‌ها برای استفاده‌ طولانی طراحی می‌شوند.

We tend to design for 100 years plus.

معمولا برای بيش از ١٠٠ سال.

They're going to be there for an awfully long time.

قرار است برای مدت خيلی زيادی آنجا باشند.

Nobody is going to remember the cost.

كسی یادش نمی‌ماند که چقدر هزينه‌ داشت.

Nobody will remember whether it overran a few months.

کسی یادش نخواهد بود ساختش چند ماه بیشتر طول کشید.

But if it's ugly or just dull,

اما اگر زشت باشد يا حتی كسل‌كننده،

it will always be ugly or dull.

هميشه زشت و كسل‌كننده است.

(Laughter)

(خنده حضار)

Bridges --

پل‌ها --

beauty enriches life.

زيبايی، زندگی را غنی می‌كند.

Doesn't it?

درست نمی‌گویم؟

It enhances our well-being.

باعث رفاه می‌‌شود.

Ugliness and mediocrity does exactly the opposite.

زشت و معمولی بودن دقيقا عكس آن عمل می‌كند.

And if we go on building mediocre, ugly environments --

و اگر محیط‌ها را زشت و معمولی بسازيم --

and I believe we're becoming numb to that stuff --

که به نظر من داریم به این مقوله حساسیتمان را از دست می‌دهیم --

if we go on doing that,

اگر به این روند ادامه دهیم،

it's something like a large-scale vandalism,

به چيزی مثل يك خرابكاری بزرگ می‌ماند،

which is completely unacceptable.

كه كاملا غيرقابل قبول است.

(Applause)

(تشويق حضار)

This is a bridge in Lyon in France,

اين پل در ليون فرانسه است،

which was procured through a design competition.

كه طرح آن در يك مسابقه انتخاب شد.

And I think we need to start talking to those people who procure our bridges

به نظرم وقتش است تا با طراحان پل‌ها و سازه‌ها

and our structures,

صحبت كنيم،

because it's the procurement which is often the key.

زيرا همین مقدمات است که اغلب حرف اول را می‌زند.

Design competitions is one way to get good design,

مسابقات طراحی از راه‌های یافتن طرح های خوب است،

but it's not the only one.

اما تنها راه نيست.

There's an awful lot of procurement going on

فعاليت‌های زيادی در حال انجام است

that is absolutely prejudiced against good design.

كه متعصبانه در مقابل طرح‌های خوب قرار می‌گيرند.

So yes, technology happens a bit slowly sometimes in my world.

بله، تكنولوژی گاهی وقت‌ها در دنيای من کند اتفاق می‌افتد.

But I'm really excited about what we can do with it.

اما واقعا هیجان‌زده‌ام ببينم با آن چه می‌شود كرد.

Whether it's saving lives in rural Africa

خواه نجات انسان‌ها در روستاهای آفريقا باشد،

or stretching the boundaries of long-span technology

يا جابجا کردن مرز‌های تكنولوژی پل‌های طولانی

or just crossing the road next-door,

یا صرفا رسیده به آن سوی خیابان،

I hope we continue to build elegant and beautiful stuff

اميدوارم كه به ساخت چيزهای زيبا و دلربا ادامه دهيم.

that save lives and build communities.

كه هم برای نجات جان‌ها باشد و هم ساختن جوامع.

Thank you.

متشكرم.

(Applause)

(تشويق حضار)