"The Sacred Art of the Ori" | Laolu Senbanjo

Translator: Mahsa Nasiri Reviewer: sadegh zabihi

[Yoruba: Freeborn Ijebu-Ode son,]

[به زبان یوروبایی: پسر آزادهٔ ایجبو اوده،]

[of true Ogbogbo Clan,]

[از قبیلهٔ راستین اوگ بوگ بو]

[whose wealth and resources surpass all that Europe ever had,]

[که ثروتش از تمام آن چه که اروپا به خود دیده است، پیشی می‌گیرد.]

[whose altar is filled with gold.]

[کسی که محراب‌‌اش با طلا پر شده است.]

This chant is called the oríkì.

این شعر، اوریکی نام دارد.

My grandmother used to sing it to me when I was a child in Nigeria.

مادربزرگم آن را در دوران کودکی‌ام در نیجریه، برایم می‌خواند.

See, an oríkì is the song of praise of the Yoruba people,

ببینید، اوریکی آهنگ ستایش مردم یوروبا است.

and this particularly speaks of treasures that the West does not have.

و به طور ویژه از گنجینه‌ها‌یی که در غرب وجود ندارند، صحبت می‌کند.

Mama -- that's what I call my grandmother --

من مادربزرگم را «ماما» صدا می‌کردم.

told me many stories about Yoruba mythology.

او داستان‌های بسیاری دربارهٔ افسانهٔ یوروبا می‌گفت.

You see, the Yorubas are an ethnic group from the southwestern part of Nigeria,

یوروبایی‌ها یک گروه قومی از جنوب غربی نیجریه هستند،

and I was always fascinated by these stories.

و من همیشه مجذوب و فریفتهٔ

I was always intrigued.

این داستان‌ها می‌شدم.

And Yoruba culture has inspired my art since I was a child.

و از کودکی تا به حال، فرهنگ یوروبا الهام بخش هنر من بوده است.

You see, African art is not just what you buy at Harlem markets in New York.

هنر آفریقایی تنها آن چیزی نیست که در بازار‌های هارلم نیویورک خریداری می‌کنید.

Every artist has a name,

هر هنرمند نامی دارد،

and every artist has a story.

هر هنرمند داستانی دارد.

This is my story.

این داستان من است.

See, mama had tattoos on her arms and her legs.

ببینید، مادربزرگم خالکوبی ها‌یی بر روی بازوها و پاهایش داشت.

As a child, I thought she was born with them,

بچه که بودم فکر می‌کردم او با آن‌ها متولد شده است،

with beautiful black lines and detailed symbols.

با خطوط سیاه زیبا و نمادها‌یی پر از جزئیات.

And then she told me

و او برایم گفت که آن‌ها

that they were actually symbols from the Yoruba mythology.

در واقع نماد‌هایی از افسانهٔ یوروبا بودند.

I never knew how this was going to influence the artist that I am today.

من هرگز نمی‌دانستم که آن نمادها چگونه از من یک هنرمند خواهند ساخت.

You see, as a young child, I saw art everywhere.

به عنوان یک کودک خردسال، همه جا هنر را می‌دیدم.

I remember the house we lived in in Ilorin, in Stadium Road.

به یاد می‌آورم که خانه‌مان در جادهٔ استادیوم در شهر ایلورین بود.

We had marble floors,

ما کفپوش‌های مرمر داشتیم.

and you know, I would look at the marble floors,

و من به آن‌ها نگاه می‌کردم،

and I would see all sorts of patterns and designs in it,

و درونشان انواع الگوها و طرح‌ها را می‌دیدم،

and I thought everybody could see them.

و فکر می‌کردم همه آنها را می‌بینند.

So I would call my brother, and I would be like,

پس برادرم را صدا زدم و گفتم،

"Ikeolu, come and see this marble design, see this pattern, see this mask."

«ایکلو، بیا و این طرح مرمر و این الگو و ماسک را ببین.»

And he would tell me, "Laolu, I don't see anything."

و او گفت، «لاولو، من هیچ چیز نمی‌بینم.»

So I would use ink, and I would trace out what I saw on the floor.

پس، از جوهر استفاده کردم تا ردیابی‌شان کنم.

And then when my mom noticed, she got really upset.

و زمانی که مادرم فهمید، بسیار ناراحت شد.

(Laughter)

(خنده)

But that didn't stop me.

ولی این موضوع سد راهم نشد.

I switched from ink to chalk,

به جای جوهر از گچ استفاده کردم،

because I got in trouble a lot with my teachers and my parents.

چون با معلم و والدینم زیاد به مشکل برمی‌خوردم.

So I remember my mom said, "Laolu, we are Christians.

یادم می‌آید که مادرم می‌گفت، «لاولو، ما مسیحی هستیم،

Why don't you draw like other people?

چرا مانند بقیهٔ مردم نقاشی نمی‌کنی؟

Why don't you draw landscapes or maybe you draw chairs or furniture,

چرا مناظر طبیعی و یا صندلی و مبل نمی‌کشی؟

or maybe even draw Jesus?"

و یا حتی عیسی مسیح را؟»

You know, I could paint the whole house if I had a chance,

اگر فرصت داشتم، می‌توانستم کل خانه را نقاشی کنم.

but when I grew up, I knew being an artist was not an option,

ولی زمانی که بزرگ شدم، فهمیدم که هنرمند بودن جزء گزینه‌ها نیست،

so I wanted to be the person my parents wanted me to be,

پس خواستم کسی بشوم که والدینم دوست داشتند،

so I went to law school.

بنابراین به دانشگاه حقوق رفتم.

Of course, that's my dad there. He was so proud that day.

البته، این پدر من است. او آن روز بسیار مفتخر بود.

And this was what my notebooks looked like in law school.

و این وضعیت دفتر‌های من در دانشگاه بود.

(Laughter)

(خنده)

Of course I would miss classes,

البته من کلاس‌ها را نمی‌رفتم،

and I would make up excuses why I wasn't going to class.

و برای نرفتن، بهانه تراشی می‌کردم.

But when I started working at the Human Rights Commission

اما زمانی که به عنوان وکیل مدافع در کمیسیون حقوق بشر

as a human rights attorney,

شروع به کار کردم،

my mind was elsewhere.

ذهنم جایی دیگر بود.

I saw a very tough reality.

با واقعیت بسیار سختی مواجه شدم.

I worked with children

من با کودکانی کار می‌کردم

who had to choose between getting an education

که مجبور بودند بین تحصیل

and actually being forced into marriage.

و ازدواج اجباری یکی را انتخاب کنند.

I was so frustrated seeing all the injustice around me,

من از دیدن تمام بی عدالتی‌های اطرافم بسیار ناامید شده بودم،

and my only outlet was art,

و تنها راه ر‌هایی‌ام هنر بود،

so I started painting.

پس نقاشی را شروع کردم.

This piece is called "Dreamscape."

نام این قطعه «صحنهٔ رویا» است.

So when you zoom into this piece,

وقتی این قطعه را بزرگ نمایی کنید،

you're going to see a girl child

یک دختربچه

and the accidental birth,

و تولدی اتفاقی خواهید دید.

the fact that our future is controlled by where we are born.

حقیقتی که نشان می‌دهد آیندهٔ ما تحت تاثیر مکانی است که در آن متولد می‌شویم.

Now, the next one you see a man and a man holding hands,

و مورد بعدی، دو مرد هستند که دست هم را گرفته‌اند،

a woman and a woman holding hands.

و دو زن که دست در دست هستند.

You see, in Nigeria, same-sex relationship is criminalized.

ببینید، در نیجریه هم‌جنس‌گرایی جرم شناخته می‌شود.

You can actually get 14 years for that.

و چهارده سال حبس دارد.

With my art, I like to tell stories.

من دوست دارم با هنرم داستان بگویم.

Through my art, I like to start a conversation.

و از طریق هنرم گفت‌وگو راه بیندازم.

So in this one, you see the map of Africa,

در این یکی، نقشهٔ آفریقا را می‌بینید،

you see the questions, you see crying,

سوالاتی می‌بینید، و همچنین اشک ریختن،

and there you see syringes plugged into Africa

و آن جا سرنگ‌های وصل شده به آفریقا را می‌بینید

and the natural resources being drained out.

و منابع طبیعی از بین رفته.

So I asked myself, where does it go?

پس از خودم پرسیدم که این‌ها کجا می‌روند؟

Who benefits from all of this?

چه کسی از این‌ها سود می‌برد؟

You see, with my art,

شیوه‌ای که من هنرم را با

the way I weave my art around the patterns, the masks, the stories,

الگوها، ماسک‌ها و داستان‌ها درهم می‌بافم،

and the way I use my lines,

و طریقهٔ استفاده‌ام از خطوط،

it's all from the Yoruba culture.

همگی از فرهنگ یوروبا می‌آید.

So in 2013, I made a big gamble.

بنابراین در سال ۲۰۱۳، قماری بزرگ کردم.

I quit my job and I moved to New York City to practice art full time.

شغلم را ترک کردم و برای فعالیت تمام وقت هنری به شهر نیویورک رفتم.

Of course, my parents were like,

البته عکس‌العمل والدینم این بود،

"Oh, [it's just a phase.] He'll come back."

«اوه، [این فقط یک هوس است.] او برمی‌گردد.»

But life as an artist in New York was not easy,

اما زندگی یک هنرمند در نیویورک آسان نبود،

because I was broke,

چرا که من ورشکست شده بودم،

no money, no gallery agents, no representation,

نه سرمایه‌ای، نه مدیر برنامه‌ای، نه اجرایی.

so no gallery would show my work.

بنابراین، گالری‌ها آثارم را به نمایش نمی‌گذاشتند.

So I thought to myself, I need to survive.

با خودم گفتم که باید زنده بمانم.

So I started painting on clothes to make a living.

پس شروع کردم به نقاشی روی لباس تا امرار معاش کنم.

I started painting on shoes.

شروع کردم به نقاشی روی کفش.

I started customizing things for people.

شروع کردم به ساخت وسایل سفارشی برای مردم.

And then soon I realized the power,

و سریعاً قدرت را حس کردم،

because people were so proud to wear their stories.

چون مردم به پوشیدن داستان‌شان افتخار می‌کردند.

So I started painting on everything.

پس شروع به نقاشی روی همهٔ وسایل کردم.

I painted on guitars,

روی گیتار نقاشی کشیدم،

I started doing murals,

نقاشی دیواری انجام دادم،

anything I could find my hand on I painted,

هر چیزی که پیدا می‌شد را نقاشی می‌کردم،

and everything became my canvas.

و همه چیز به بوم نقاشی من تبدیل شد.

So one day, I was just going on my Instagram feed,

یک روز پست‌های اینستاگرام را مرور می‌کردم،

and I saw this picture.

که این عکس را دیدم.

It was Reign. She took a picture standing in front my art,

او رین بود. مقابل نقاشی من عکس گرفته بود،

and the moment I saw that photo,

و لحظه‌ای که این عکس را دیدم،

something happened in that moment.

اتفاقی درونم رخ داد.

I could actually see my artwork go into her and come out of her literally,

در حقیقت می‌توانستم اثر هنری‌ام را به معنای واقعی کلمه در ظاهر و باطن او ببینم،

and that's how I started painting on human bodies.

این شد که نقاشی بر بدن آدم‌ها را شروع کردم.

As a child I saw art on the marble floors,

در کودکی‌ام هنر را روی کفپوش‌های مرمر می‌دیدم،

I saw art on walls,

و یا روی دیوار‌ها،

but now I see art on people's faces and people's bodies.

اما الان هنر را در چهره و بدن مردم می‌بینم.

I remember my grandmother,

به یاد مادربزرگم می‌افتم،

and I realized that most of my creative instincts

و متوجه می‌شوم که اکثر غرایز هنری من

were actually based on my childhood memories

در واقع به خاطرات کودکی‌ام برمی‌گشت

and the art on my grandmother's skin.

و به هنری که روی پوست مادربزرگم بود.

Now I look at all the people I painted, and I think to myself, like,

حالا تمام کسانی که نقاشی‌شان کرده‌ام را می‌بینم و با خودم می‌گویم،

what would it look like if we all walked around

چه می‌شد اگر همگی

like gods and goddesses from Yoruba mythology?

مثل خدایان و الهه‌های افسانه‌های یوروبا بودیم؟

And boom, that's how The Sacred Art of the Ori was born.

و بَنگ، اینگونه بود که هنر مقدس «اوری» متولد شد.

You see, Ori in Yoruba mythology

ببینید، اوری در افسانهٔ یوروبا

means your soul, it means your essence, it means your instincts.

به معنای روح، ذات وغرایز فرد است.

And I realized that only when you tap into your Ori,

و من پی بردم که اگر شخص، اوری خود را به کار بگیرد،

then you can actually move mountains.

می‌تواند حتی کوه‌ها را هم جابه‌جا کند.

So there's something so immediate about painting on human bodies.

بنابراین نکته‌ای کاملاً غریزی درمورد نقاشی روی بدن انسان‌ها وجود دارد.

It's like art in motion.

چیزی مانند هنر در حرکت،

It's like a 3D experience.

و یا یک تجربهٔ سه بعدی.

So one day, I was just doing my regular work in Brooklyn,

بنابراین یک روز در حال انجام کار روزانه‌ام در بروکلین بودم،

and I got an email that said,

که ایمیلی با این مضمون برایم آمد،

"Hi, I'm a big fan of your work.

«سلام، من طرفدار دو آتیشهٔ کارهای تو هستم.

Would you like to paint for my music video?

دوست داری برای موزیک ویدئوی من نقاشی بکشی؟

Signed, Beyoncé."

امضا، بیانسه.»

Like, Beyoncé emailed me.

بیانسه به من ایمیل زده بود.

I was like, what?

من مات و مبهوت بودم.

(Laughter)

(خنده)

I was like, what, how did she even know me?

من حتی نمی‌دانستم که چگونه من را می‌شناخت؟

I thought this can't be true. Of course I thought it was a scam.

به این فکر کردم که شاید کلاهبرداری باشد.

The Nigerian in me was like, nah.

روح نیجریه‌ای درونم باور نمی‌کرد.

(Laughter)

(خنده)

(Applause)

(تشویق)

But incredibly enough, it was real, it was true,

اما ماجرا به صورت کاملاً باورنکردنی، واقعی بود.

and things happened really fast.

و همه چیز به سرعت اتفاق افتاد.

You see, Beyoncé wanted to pay homage to New Orleans,

بیانسه قصد ادای احترام به شهر نیواورلئان را داشت،

and my art reminded her of her creole origins.

و هنر من برای او یادآور نژاد ترکیبی‌اش بود.

So when "Lemonade" dropped, of course,

بنابراین زمانی که آلبوم «لیموناد» بیانسه منتشر شد،

boom, everything just went from zero to 100 real fast.

همه چیز از صفر تا صد به سرعت پیش رفت.

People featured me in magazines,

در مجلات برجسته‌ام کردند،

interviews.

مصاحبه‌ها.

People stopped me in the street.

من را در خیابان‌ها نگه می‌داشتند.

People knew my name, like --

مردم اسم من را می‌دانستند --

And sometimes I had to step back

گاهی مجبور به عقب ایستادن می‌شدم

and just chill, and, like, take everything in.

تا آرام بگیرم و همه چیز را هضم کنم.

You know, as artists, we work so hard all our lives

ما هنرمند‌ان تمام طول عمرمان را سخت کار می‌کنیم

for our art to be recognized,

تا هنرمان شناخته شود،

and for this I feel blessed.

و من از این باب بسیار خرسندم.

However, the attorney in me is still there,

هرچند، وکیل درونم هنوز آنجاست،

so I use my art to fight for what I believe in.

پس هنرم را برای مبارزه در راه عقایدم به کار می‌گیرم.

My Yoruba heritage is always there.

میراث من از یوروبا همیشه آن جاست.

I'd like to share with you tonight some of my art in motion.

می‌خواهم امشب بعضی از آثار در حرکت‌ام را با شما به اشتراک بگذارم.

Please, welcome with me on stage.

لطفا تشریف بیاورید روی صحنه.

(Music)

(موسیقی)

(Applause)

(تشویق)

Now, this is Geli, and this is Reign.

و حالا، این جلی است و این رین است.

These are the first two people I ever painted in my life,

این دو نفر اولین کسانی بودند که من در زندگی‌ام نقاشی‌شان کردم،

and I spent the past day painting on them.

و همچنین دیروز را به نقاشی کردنشان اختصاص دادم.

Tonight, they represent my hopes and my fears.

آن‌ها امشب امیدها و ترس‌های من را به نمایش می‌گذارند.

Now, I put my fears on the back.

اکنون، من ترس‌هایم را پشت سر،

I put my hopes in front.

و امیدهایم را پیش رو می‌گذارم.

What are my hopes?

امیدها‌ی من چه هستند؟

I hope that people know

آرزو می‌کنم که مردم بدانند

that Africa is not just one huge, nameless continent

که آفریقا فقط یک قارهٔ بزرگ بی‌نام و نشان نیست

that is all the same.

که همه جایش شبیه هم باشد.

I also hope that people know

همچنین آرزومندم که مردم

that in Nigeria, we have over 350 ethnic groups and languages,

مطلع شوند که در نیجریه، بالغ بر ۳۵۰ گروه و زبان قومی وجود دارد،

and I am just one artist from one of them.

و من تنها یک هنرمند از یکی از آن‌ها هستم.

(Applause)

(تشویق)

I also hope that you know that I hope I will be able to change

و نیز امیدوارم که بتوانم در کل قاره و همچنین این جا

the way people talk about African art on the continent and here,

طرز تفکر مردم دربارهٔ هنر آفریقا را تغییر بدهم،

and I hope you know that African art

و آرزو دارم بدانید که هنر آفریقایی

is not just what you buy at Harlem markets in New York

فقط آن چیزی نیست که در بازار‌های هارلم در نیویورک خریداری می‌کنید

and that every piece of art you see has a story,

و اینکه هر قطعه هنری، داستانی دارد،

and every artist has a name.

و هر هنرمند، نامی.

Thank you very much.

بسیار سپاسگزارم.

(Applause)

(تشویق)