What comes after tragedy? Forgiveness | Azim Khamisa and Ples Felix

Translator: Maryam Manzoori Reviewer: sadegh zabihi

Azim Khamisa: We humans have many defining moments in our lives.

عظیم خمیسا: ما انسانها لحظات تعیین‌کننده در زندگی زیاد داریم.

Sometimes these moments are joyous,

گاهی این لحظات سرشار از شادی‌اند،

and sometimes they are heartbreaking,

و گاهی دل‌شکن،

tragic.

اندوه‌بار.

But at these defining moments, if we are able to make the right choice,

اما در این لحظات تعیین‌کننده، اگر بتوانیم تصمیم درست را بگیریم،

we literally manifest a miracle

معجزه را به معنای واقعی کلمه

in us and others.

در خود و دیگران متجلی کرده‌ایم.

My only son Tariq, a university student,

تنها پسرم طارق، یک دانشجوی دانشگاه،

kind, generous, a good writer, a good photographer,

مهربان، سخاوتمند، نویسنده‌ای خوب، عکاسی قابل،

had aspirations to work for National Geographic,

که هدفش کار کردن برای نشنال جغرافی بود،

engaged to a beautiful lady,

و با یک خانم زیبا نامزد کرده بود،

worked as a pizza deliveryman on Fridays and Saturdays.

جمعه‌ها و شنبه‌ها کار تحویل پیتزا انجام می‌داد.

He was lured to a bogus address

یک باند جوانان

by a youth gang.

او را به آدرسی جعلی کشاندند.

And in a gang initiation,

و در یک عملیات گروهی،

a 14-year-old shot and killed him.

یک نوجوان ۱۴ ساله او را به ضرب گلوله کشت.

The sudden, senseless death

مرگ ناگهانی و بی‌معنای

of an innocent, unarmed human being;

یک انسان بی‌گناه و غیرمسلح،

the overwhelming grief of a family;

اندوه جانکاه یک خانواده،

the total confusion as you try to absorb a new, hideous reality.

گیجی مطلق همراه با تلاش شما برای درک واقعیت جدید و سهمگین.

Needless to say it brought my life to a crashing halt.

لازم به توضیح نیست که این وضع زندگی مرا به مرز فروپاشی کشاند.

One of the hardest things I've ever had to do

یکی از دشوارترین کارهایی که مجبور به انجامش شده‌ام

was to call his mother, who lived in a different city.

تلفن زدن به مادرش بود، که در شهری دیگر زندگی می‌کرد.

How do you tell a mother she's never going to see her son again,

چطور باید به یک مادر گفت که دیگر پسرش را نخواهد دید،

or hear him laugh,

یا صدای خنده‌اش را نخواهد شنید،

or give him a hug?

یا او را در آغوش نخواهد کشید؟

I practice as a Sufi Muslim.

من پیرو تصوف اسلامی هستم.

I meditate two hours a day.

روزی دو ساعت مراقبه می‌کنم.

And sometimes,

و گاهی،

in deep trauma and deep tragedy,

در اندوه عمیق و تراژدی عمیق،

there is a spark of clarity.

بارقه‌ای از شفافیت است.

So what I downloaded in my meditation

آنچه که من در مراقبه اعمال کردم

is that there were victims at both ends of the gun.

این است که تفنگ در هر دو سو قربانی می‌گیرد.

It's easy to see that my son was a victim of the 14-year-old,

دیدن این که پسر من قربانی نوجوانی ۱۴ ساله شد، کار آسانیست،

a little bit complicated to see that he was a victim of American society.

و دیدن این که او قربانی جامعه آمریکایی شد، کمی دشوار است.

And that begs the question, well, who is American society?

و این به این پرسش منجر می‌شود که، خب، جامعه آمریکایی کیست؟

Well, it's you and me,

خب، من و شماییم،

because I don't believe that society is just happenstance.

چرا که من اعتقاد ندارم که جامعه چیزی خلق‌الساعه است.

I think we are all responsible for the society we've created.

به نظر من همه ما مسئول جامعه‌ای هستیم که خلق کرده‌ایم.

And children killing children is not a mark of a civil society.

و کودکانی که کودکان را می‌کشند نشان یک جامعه متمدن نیست.

So nine months after Tariq died,

۹ ماه پس از مرگ طارق،

I started the Tariq Khamisa Foundation

بنیاد طارق خمیسا را شروع کردم

and our mandate at the Tariq Khamisa Foundation

و ماموریت ما در بنیاد طارق خمیسا

is to stop kids from killing kids

این است که از راه شکستن چرخه خشونت کودکان،

by breaking the cycle of youth violence.

نگذاریم کودکان، کودکان را بکشند.

And essentially we have three mandates.

و اساسا، ما سه هدف داریم.

Our first and foremost is to save lives of children.

هدف اول و غایی ما نجات جان کودکان است.

It's important to do. We lose so many on a daily basis.

این مسئله مهمی است. روزانه جانهای زیادی از دست می‌رود.

Our second mandate

هدف دوم ما

is to empower the right choices so kids don't fall through the cracks

توانمند کردن گزینه‌های درست است تا کودکان گول نخورند

and choose lives of gangs and crime and drugs and alcohol and weapons.

و مسیر باندهای خلاف و جرم و مواد مخدر و الکل و سلاح را انتخاب نکنند.

And our third mandate is to teach the principles of nonviolence,

و هدف سوم ما تعلیم اصول بی‌خشونت،

of empathy, of compassion,

همدلی، شفقت،

of forgiveness.

و بخشیدن است.

And I started with a very simple premise

من با این منطق ساده آغاز کردم

that violence is a learned behavior.

که خشونت یک رفتار اکتسابی است.

No child was born violent.

هیچ کودکی خشن به دنیا نمی‌آید.

If you accept that as a truism,

اگر بپذیرید که این یک امر مشخص است،

nonviolence can also be a learned behavior,

بی‌خشونت نیز می‌تواند رفتاری اکتسابی باشد.

but you have to teach it,

اما باید آن را آموزش دهید،

because kids are not going to learn that

چرا که کودکان آن را

through osmosis.

از طریق تاثیرپذیری یاد نمی‌گیرند.

Soon after that, I reached out to my brother here,

کمی پس از آن، سراغ برادرم که اینجا حضور دارد رفتم،

with the attitude that we had both lost a son.

با این رویکرد که هر دوی ما پسری را از دست داده‌ایم.

My son died.

پسر من مرد.

He lost his grandson to the adult prison system.

او نوه‌اش را به زندان بزرگسالان سپرد.

And I asked him to join me.

از او خواستم به من بپیوندد.

As you see, 22 years later, we are still here together,

همانطور که می‌بینید، بعد از ۲۲ سال، هنوز در کنار هم هستیم،

because I can't bring Tariq back from the dead,

چون من قادر نیستم طارق را دوباره زنده کنم،

you can't take Tony out of prison,

تو نمی‌توانی تونی را از زندان بیرون بیاوری،

but the one thing we can do

اما کاری که می‌توانیم بکنیم

is make sure no other young people in our community

این است که نگذاریم هیچ کودک دیگری در جامعه‌مان

end up dead or end up in prison.

کارش به مرگ و زندان منتهی نشود.

With the grace of God,

به لطف خداوند،

the Tariq Khamisa Foundation has been successful.

بنیاد طارق خمیسا موفق عمل کرد.

We have a safe school model

ما یک مدل مدرسه امن داریم

which has four different programs.

که چهار برنامه مختلف دارد.

The first one is a live assembly with Ples and me.

اولی مجمعی با حضور پلیس و من است.

We are introduced,

معرفی می‌شویم،

this man's grandson killed this man's son,

نوه این مرد، پسر این یکی را کشت،

and here they are together.

و آنها اکنون با هم هستند.

We have in-classroom curriculum.

ما برنامه آموزشی کلاس داریم.

We have an after school mentoring program, and we create a peace club.

برنامه راهنمایی خارج از مدرسه داریم، و یک باشگاه آشتی داریم.

And I'm happy to share with you

و خوشحالم از این که به اطلاعتان برسانم

that besides teaching these principles of nonviolence,

که در کنار آموزش اصول بی‌خشونت،

we are able to cut suspensions and expulsions by 70 percent,

می‌توانیم شمار تعلیق و اخراج را تا ۷۰ درصد کاهش دهیم.

which is huge.

که رقم بزرگیست.

(Applause)

(تشویق حاضران)

Which is huge.

که رقم بزرگیست.

Five years after Tariq died,

پنج سال بعد از مرگ طارق،

and for me to complete my journey of forgiveness,

وقتی که سفر بخشیدنم را به پایان رساندم،

I went to see the young man who killed my son.

به دیدار مرد جوانی رفتم که پسرم را کشته بود.

He was 19 years old.

۱۹ سالش بود.

And I remember that meeting because we were --

آن دیدار را به خاطر دارم چون ما --

he's 37, still in prison --

او ۳۷ ساله و هنوز در زندان است --

but at that first meeting, we locked eyeballs.

اما در آن دیدار اول، به چشم هم زل زدیم.

I'm looking in his eyes, he's looking in my eyes,

من به چشم‌های او خیره شدم، و او به چشم‌های من،

and I'm looking in his eyes trying to find a murderer, and I didn't.

من در چشم‌های او به دنبال قاتل می‌گشتم اما پیدایش نکردم.

I was able to climb through his eyes

توانستم از چشم‌هایش بالا بروم

and touch his humanity that I got

و انسانیتش را لمش کنم و دریابم

that the spark in him was no different than the spark in me

که نور انسانیت در او با جرقه انسانیت در من فرقی نداشت

or anybody else here.

یا با هر کس دیگری.

So I wasn't expecting that. He was remorseful.

انتظار این را نداشتم. او نادم بود.

He was articulate. He was well-mannered.

بیانش شیوا بود. رفتارش خوب بود.

And I could tell that my hand of forgiveness had changed him.

و می‌توانستم بگویم که دست بخشنده من او را عوض کرده است.

So with that, please welcome my brother, Ples.

به این گفته، دعوت می‌کنم تا برادرم پلس را پذیرا باشید.

(Applause)

(تشویق حاضران)

Ples Felix: Tony is my one and only daughter's one and only child.

پلیس فلیکس: تونی تک‌پسرِ دختر یک‌دانه من است.

Tony was born to my daughter,

تونی فرزند دخترم بود،

who was 15 when she gave birth to Tony.

دخترم وقتی تونی را به دنیا آورد ۱۵ ساله بود.

Mothering is the toughest job on the planet.

مادری دشوارترین شغل جهان است.

There is no tougher job on the planet than raising another human being

در دنیا کاری سخت‌تر از بزرگ کردن یک انسان دیگر نیست

and making sure they're safe, secure

و این که اطمینان پیدا کنی که فرزندت

and well-positioned to be successful in life.

امن، راحت و در زندگی موفق است.

Tony experienced a lot of violence in his life as a young kid.

تونی در بچگی خشونت‌ زیادی را در زندگی تجربه کرد.

He saw one of his favorite cousins

او شاهد کشته شدن یکی از عموزاده‌هایش

be murdered in a hail of automatic weapon fire

در یک درگیری مسلحانه و تیراندازی مسلسل

and gang involvement in Los Angeles.

و خشونت باندهای تبهکاری در لس‌آنجلس بود.

He was very traumatized in so many different ways.

او به چندین و چند روش دچار وحشت شدید شده بود.

Tony came to live with me.

تونی آمد تا با من زندگی کند.

I wanted to make sure he had everything a kid needed

می‌خواستم خاطر جمع شوم که هرآنچه

to be successful.

برای موفقیت لازم است را دارد.

But on this particular evening,

اما در آن عصر،

after years of being with me

بعد از سالها زندگی پیش من

and struggling mightily to try to be successful

و تلاش سخت برای موفق شدن

and to live up to my expectations of being a successful person,

و رسیدن به انتظارات من از یک انسان موفق،

on this one particular day, Tony ran away from home that evening,

در این روز خاص، تونی آن روز عصر از خانه فرار کرد،

he went to be with people he thought were his friends,

پیش آدمهایی رفت که فکر می‌کرد دوستانش هستند،

he was given drugs and alcohol

به او مواد مخدر و الکل دادند

and he took them

و او هم قبول کرد

because he thought they would make him feel carefree.

چون فکر می‌کرد این چیزها بی‌خیالش می‌کنند.

But all it did was to make his anxiety go higher

اما این مواد اضطراب او را بالا بردند

and to create a more ...

و افکار کشنده را

more deadly thinking on his part.

در او دامن زدند.

He was invited to a robbery,

دعوتش کردند به یک دزدی،

he was given a 9mm handgun.

به او یک تفنگ ۹ میلیمتری دادند.

And at the presence of an 18-year-old who commanded him

و در حضور پسر ۱۸ ساله‌ای که به او فرمان داد

and two 14-year-old boys he thought were his friends,

و دو پسر ۱۴ ساله که فکر می‌کرد دوستانش هستند،

he shot and killed Tariq Khamisa,

به طارق خمیسا شلیک کرد،

this man's son.

و پسر این مرد را کشت.

There are no words, there are no words

کلمه‌ای نیست، کلمه‌ای نیست

that can express the loss of a child.

که بتواند داغ فرزند را توصیف کند.

At my understanding that my grandson was responsible

با این درک که نوه‌ام

for the murder of this human being,

مسئول قتل یک انسان است،

I went to the prayer closet, like I was taught by my old folks,

خودم را وقف دعا کردم، درست همانطوری که قدیمی‌ترهایم یاد داده بودند،

and began to pray and meditate.

و شروع کردم به دعا و مراقبه.

The one thing that Mr. Khamisa and I have in common,

نقطه مشترک آقای خمیسا و من

and we didn't know this, besides being wonderful human beings,

که از آن بی‌خبر بودیم، البته غیر از این که انسان‌های فوق‌العاده‌ای هستیم،

is that we both meditate.

این است که هر دوی ما مراقبه می‌کنیم.

(Laughter)

It was very helpful for me

(خنده حضار)

به من کمک زیادی کرد

because it offered me an opportunity to seek guidance and clarity

چون فرصت جستجوی راهنمایی و شفافیت را به من داد

about how I wanted to be of support of this man and his family in this loss.

درباره این که چطور می‌توانم به این مرد و خانواده‌اش در این فقدان کمک کنم.

And sure enough, my prayers were answered,

و نشان به آن نشان که دعاهایم مستجاب شد،

because I was invited to a meeting at this man's house,

چرا که به جمعی در خانه این مرد دعوت شدم،

met his mother, his father,

مادر و پدرش را ملاقات کردم،

his wife, his brother, met their family

و همسر و برادر و خانواده‌اش را.

and had a chance to be in the presence of God-spirited people led by this man,

و فرصت یافتم تا در حضور افراد خداپرست تحت رهنمون این مرد باشم،

who in the spirit of forgiveness,

که در روحیه بخشندگی،

made way, made an opportunity for me

راه و فرصتی را برای من ایجاد کردند

to be of value and to share with him and to share with children

تا ارزش بیابم و با او و کودکان در میان بگذارم

the importance of understanding the need to be with a responsible adult,

اهمیت فهم نیاز به بودن با یک بزرگسال مسئول را در میان بگذارم،

focus on your anger in a way that's healthy,

همچنین تمرکز بر عصبانیت به روشی سالم،

learn to meditate.

و یادگرفتن مراقبه را.

The programs that we have in the Tariq Khamisa Foundation

برنامه‌هایی ما در بنیاد طارق خمیسا داریم

provide so many tools for the kids to put in their toolkit

ابزار فراوانی را در اختیار کودکان می‌گذارد تا در جعبه ابزار خود بگذارند

so they could carry them throughout their lives.

تا بتوانند آنها را در طول زندگی با خود حمل کنند.

It's important that our children understand that loving, caring adults

مهم است که کودکان ما بدانند بزرگسالان مهربان و دلسوز

care for them and support them,

حمایتشان می‌کنند،

but it's also important that our children learn to meditate,

اما این نیز اهمیت دارد که کودکان ما مراقبه را فراگیرند،

learn to be peaceful,

آرام بودن را یاد بگیرند،

learn to be centered

قرار داشتن را یاد بگیرند،

and learn to interact with the other children

و یاد بگیرند که با کودکان دیگر تعامل داشته باشند

in a kind, empathetic

به روشی مهربانانه، همدلانه،

and wonderfully loving way.

و سرشار از مهر و محبت.

We need more love in our society

ما در جامعه به عشق بیشتری نیاز داریم

and that's why we are here to share the love with children,

و از همین روست که اینجاییم تا عشق را با کودکان تقسیم کنیم،

because our children will lead the way for us,

چرا که کودکان ما رهنمون ما خواهند شد،

because all of us will depend on our children.

چرا که همه ما به کودکانمان وابسته خواهیم بود.

As we grow older and retire, they will take over this world for us,

هرچه پیرتر شده و بازنشسته می‌شویم، کودکان جهان را برای ما پیش می‌برند،

so as much love as we teach them, they will give it back to us.

پس هرچه بیشتر عشق را به آنان یاد دهیم، آن را به ما بازخواهندگرداند.

Blessings. Thank you.

خدا به همراهتان. سپاسگذارم.

(Applause)

(تشویق حضار)

AK: So I was born in Kenya, I was educated in England,

عظیم خمیسا: من در کنیا متولد شدم، در انگلیس تحصیل کردم،

and my brother here is a Baptist.

برادرم در اینجا مسیحی تعمیددهنده است.

I practice as a Sufi Muslim.

من پیرو تصوف اسلامی هستم.

He's African American,

او یک آمریکایی آفریقایی تبار است،

but I always tell him, I'm the African American in the group.

اما همیشه به او می‌گویم، در این گروه، این منم که آمریکایی آفریقایی‌تبارم.

I was born in Africa. You were not.

من در آفریقا متولد شدم، تو نه.

(Laughter)

(خنده حضار)

And I naturalized as a citizen.

و بعد به عنوان شهروند آمریکا سوگند خوردم.

I'm a first-generation citizen.

من شهروند نسل اولم.

And I felt that, as an American citizen,

و احساس می‌کردم به عنوان یک شهروند آمریکا،

I must take my share of the responsibility

باید سهم خودم از مسئولیت را

for the murder of my son.

در قبال قتل پسرم بپذیرم.

Why? Because it was fired by an American child.

چرا؟ چون یک بچه آمریکایی آن گلوله را شلیک کرده بود.

You could take the position, he killed my one and only son,

می‌توانید بگویید او پسر یکی یکدانه مرا کشت،

he should be hung from the highest pole.

باید از بلندترین دار حلق‌آویزش کرد.

How does that improve society?

این چه کمکی به بهبود جامعه می‌کند؟

And I know you are probably wondering what happened to that young man.

و می‌دانم که احتمالا کنجکاوید بدانید که سرنوشت آن مرد جوان چه شد.

He's still in prison. He just turned 37 on September 22,

او هنوز در زندان است. همین ۲۲ سپتامبر گذشته ۳۷ سالش شد.

but I have some good news.

اما خبر خوب هم دارم.

We've been trying to get him out for 12 years.

۱۲ سال است که داریم سعی می‌کنیم او را از زندان بیرون بیاوریم.

He finally will join us a year from now.

بالاخره حدود یک سال دیگر بیرون می‌آید.

(Applause)

(تشویق حضار)

And I'm very excited to have him join us,

و از این که قرار است به ما بپیوندد بسیار خوشحالم،

because I know we've saved him,

چون درست است که ما نجاتش داده‎‌ایم،

but he will save tens of thousands of students

اما او هزاران دانش‌آموز را نجات خواهد داد

when he shares his testimony

وقتی که اظهارات خودش را

in schools that we are present at on a regular basis.

در مدارسی که مرتبا با آنها کار می‌کنیم با بچه‌ها در میان بگذارد.

When he says to the kids, "When I was 11, I joined a gang.

وقتی به بچه‌ها بگوید، «در ۱۱ سالگی عضو باند شدم.

When I was 14, I murdered Mr. Khamisa's son.

در ۱۴ سالگی پسر آقای خمیسا را کشتم.

I've spent the last umpteen years in prison.

این همه سال را زندان بودم.

I'm here to tell you: it's not worth it,"

و اینجا هستم تا به شما بگویم: ارزشش را ندارد،»

do you think the kids will listen to that voice?

فکر می‌کنید بچه‌ها به این صدا گوش خواهند داد؟

Yes, because his intonations

بله، چرا که این صدا

will be of a person that pulled the trigger.

متعلق به فردی است که ماشه را کشید.

And I know that he wants to turn the clock back.

و می‌دانم که دلش می‌خواهد زمان را به عقب برگرداند.

Of course, that's not possible.

که البته غیرممکن است.

I wish it was. I would have my son back.

ای کاش می‌شد. من پسرم را پس می‌گرفتم.

My brother would have his grandson back.

و برادرم نوه‌اش را.

So I think that demonstrates the power of forgiveness.

به نظر من این قدرتِ بخشیدن را نشان می‌دهد.

So what's the big takeaway here?

اینجا چه درس بزرگی می‌گیریم؟

So I want to end our session with this quote,

می‌خواهم جلسه را با این گفته تمام کنم،

which is the basis of my fourth book,

که مبنای چهارمین کتابم است،

which incidentally,

که از قضا،

the foreword for that book was written by Tony.

مقدمه این کتاب را تونی نوشته.

So it goes like this: sustained goodwill creates friendship.

می‌گوید: حسن نیت پایدار دوستی می‌آورد.

You don't make friends by bombing them, right?

با بمباران کردن افراد، نمی‌شود دوست پیدا کرد. مگر نه؟

You make friends by extending goodwill.

از طریق حسن نیت است که دوست پیدا می‌کنید.

That ought to be obvious.

این باید برای همه مشخص باشد.

So sustained goodwill creates friendship,

پس حسن نیت پایدار دوستی می‌آفریند،

sustained friendship creates trust,

دوستی پایدار اعتماد می‌آورد،

sustained trust creates empathy,

اعتماد پایدار همدلی می‌آفریند،

sustained empathy creates compassion,

همدلی پایدار شفقت می‌آفریند،

and sustained compassion creates peace.

و شفقت پایدار صلح می‌آفریند.

I call this my peace formula.

این فرمول صلح من است.

It starts with goodwill, friendship, trust, empathy, compassion and peace.

با حسن نیت، دوستی، اعتماد، همدلی، شفقت و صلح شروع می‌شود.

But people ask me, how do you extend goodwill

اما افراد از من می‌پرسند، حسن نیت را چگونه گسترش می‌دهی

to the person who murdered your child?

به فردی که فرزندت را کشته؟

I tell them, you do that through forgiveness.

به آنها می‌گویم، با بخشیدن.

As it's evident it worked for me.

همانطوری که مشهود است، این برای من جواب داد.

It worked for my family.

برای خانواده‌ام جواب داد.

What's a miracle is it worked for Tony,

معجزه این است که برای تونی هم جواب داد.

it worked for his family,

برای خانواده‌اش جواب داد،

it can work for you and your family,

برای شما و خانواده‌تان هم می‌تواند جواب دهد،

for Israel and Palestine, North and South Korea,

برای اسرائیل و فلسطین، کره شمالی و کره جنوبی،

for Iraq, Afghanistan, Iran and Syria.

برای عراق، افغانستان، ایران و سوریه.

It can work for the United States of America.

برای ایالات متحده آمریکا نیز می‌تواند جواب دهد.

So let me leave you with this, my sisters,

پس اجازه بدهید اینطور ترکتان کنم، خواهران من،

and a couple of brothers --

و اندک برادران من --

(Laughter)

(خنده حاضران)

that peace is possible.

صلح ممکن است.

How do I know that?

این را از کجا می‌دانم؟

Because I am at peace.

چون در صلح‌ام.

Thank you very much. Namaste.

خیلی سپاسگزارم. ناماسته.

(Applause)

(تشویق حضار)