An entertainment icon on living a life of meaning | Norman Lear

Translator: Behdad Khazaeli Reviewer: soheila Jafari

Eric Hirshberg: So I assume that Norman doesn't need much of an introduction,

اریک هیرشبرگ: فکر می کنم که نورمن نیازی به معرفی نداره،

but TED's audience is global,

اما مخاطبین TED جهانی‌اند،

it's diverse,

و متنوع،

so I've been tasked with starting with his bio,

پس به من گفته شده تا با زندگی نامه اش شروع کنم،

which could easily take up the entire 18 minutes.

که به راحتی کل ۱۸ دقیقه را خواهد گرفت.

So instead we're going to do 93 years in 93 seconds or less.

پس بجای آن ما ۹۳ سال را در ۹۳ ثانیه یا کمتر انجام می دهیم.

(Laughter)

( خنده حضار )

You were born in New Hampshire.

در نیو همپشایر متولد شدی،

Norman Lear: New Haven, Connecticut.

نورمن لیر: نیوهیون، کنتی کت.

EH: New Haven, Connecticut.

اریک هیرشبرگ: نیوهیون، کنتی کت.

(Laughter)

(خنده حضار)

NL: There goes seven more seconds.

نورمن لیر: هفت ثانیه زیاد شد.

EH: Nailed it.

اریک هیرشبرگ: کاملا درسته.

(Laughter)

(خنده حضار)

You were born in New Haven, Connecticut.

تو درنیوهیون، کنتی کت بدنیا آمدی.

Your father was a con man -- I got that right.

پدرت یک خلاف کار بود-- درست میگم.

He was taken away to prison when you were nine years old.

وقتی نه سالت بود او را به زندان بردند.

You flew 52 missions as a fighter pilot in World War II.

۵۲ ماموریت به عنوان خلبان جنگی در جنگ جهانی دوم داشتی.

You came back to --

وقتی برگشتی --

NL: Radio operator.

نورمن لیر: اپراتور رادیو.

EH: You came to LA to break into Hollywood,

اریک هیرشبرگ: به لس آنجلس آمدی تا وارد هالیوود شوی،

first in publicity, then in TV.

ابتدا در تبلیغات، و بعد در تلویزیون.

You had no training as a writer, formally,

آموزشی به عنوان یک نویسنده، به شکل رسمی نداشتی،

but you hustled your way in.

اما راهت رو به زور بازکردی.

Your breakthrough, your debut,

جهش بزرگ تو، ظهور تو،

was a little show called "All in the Family."

نمایش تلویزیونی کوچکی به نام « همه خانواده» بود.

You followed that up with a string of hits

و تو آن را با زنجیره‌ای از بهترین ها ادامه دادی

that to this day is unmatched in Hollywood:

که تا امروز در هالیوود بی‌همتا بوده:

"Sanford and Son," "Maude," "Good Times,"

« سنفورد و پسر»، «ماد»، « روزهای خوش»،

"The Jeffersons," "One Day at a Time,"

« جفرسون ها»، « روزی و روزگاری»،

"Mary Hartman, Mary Hartman,"

« مری هارتمن، مری هارتمن»،

to name literally a fraction of them.

و اینها فقط تعداد کمی از آنهاست.

Not only are they all commercially --

نه تنها همه آنها از دید بازرگانی --

(Applause)

( تشویق حضار )

Not only are they all commercially successful,

نه تنها همه آنها از دید بازرگانی موفق بوده اند،

but many of them push our culture forward

بلکه خیلی از آنها موجب پیشرفت فرهنگی ما گردید

by giving the underrepresented members of society

با بیان نظرات اعضای ضعیف‌تر جامعه ما

their first prime-time voice.

با صدایی پر طنین.

You have seven shows in the top 10 at one time.

در یک زمان هفت نمایش در بین ۱۰ نمایش برتر داشتی.

At one point,

یکجا،

you aggregate an audience of 120 million people per week

توانستی ۱۲۰ میلیون نفر مخاطب در هفته جمع کنی

watching your content.

تا برنامه های تو را ببینند.

That's more than the audience for Super Bowl 50,

این بیشتر از مخاطبین مسابقه سوپر بال ۵۰ بود،

which happens once a year.

که سالی یک بار اتفاق می‌افتد.

NL: Holy shit.

نورمن لیر: ای خدا.

(Laughter)

( خنده حضار )

(Applause)

( تشویق حضار )

EH: And we're not even to the holy shit part.

اریک هیرشبرگ: و هنوز به قسمت « ای خدایش» نرسیده ایم.

(Laughter)

( خنده حضار )

You land yourself on Richard Nixon's enemies list --

خودت را وارد فهرست دشمنان ریچارد نیکسون کردی --

he had one.

اون یکی داشت.

That's an applause line, too.

این هم احتیاج به تشویق داره.

(Applause)

( تشویق حضار )

You're inducted into the TV Hall of Fame on the first day that it exists.

در اولین روز ایجاد تالار مشاهیر تلویزیون وارد آن شدی.

Then came the movies.

بعد وارد فیلم شدی.

"Fried Green Tomatoes,"

« گوجه فرنگی‌های سبز سرخ شده»،

"The Princess Bride," "Stand By Me,"

«عروس شاهزاده»، «کنارم بمان»،

"This Is Spinal Tap."

«این کانال نخاعیه».

(Applause)

( تشویق حضار )

Again, just to name a fraction.

وباید بگم، تنها تعدادی رو اسم بردم.

(Applause)

( تشویق حضار )

Then you wipe the slate clean,

و بعد تخته را پاک کردی،

start a third act as a political activist focusing on protecting the First Amendment

و سومین نقشت رو به عنوان یک فعال سیاسی که تمرکزش روی متمم اول قانون اساسی

and the separation of church and state.

و جدایی دین و حکومت است.

You start People For The American Way.

تو «مردم برای راه آمریکایی» را راه انداختی.

You buy the Declaration of Independence

اعلامیه استقلال آمریکا را خریدی

and give it back to the people.

و آن را به مردم برگرداندی.

You stay active in both entertainment and politics

و در هر دو کار سرگرمی و سیاست فعال بودی

until the ripe old of age of 93,

تا وقتی که به اوج پختگی در ۹۳ سالگی رسیدی،

when you write a book

وقتی که کتابی نوشتی

and make a documentary about your life story.

و مستندی در باره داستان زندگیت ساختی.

And after all that,

و بعد از همه آنها،

they finally think you're ready for a TED Talk.

آخرش فهمیدند که آماده صحبت در TED هستی.

(Laughter)

( خنده حضار )

(Applause)

( تشویق حضار )

NL: I love being here.

نورمن لیر: عاشق بودن در اینجا هستم.

And I love you for agreeing to do this.

بخاطر موافقت با این کار دوستت دارم.

EH: Thank you for asking. It's my honor.

اریک هیرشبرگ: از این که خواستی ممنونم. باعث افتخار من است.

So here's my first question.

حالا سوال اول من.

Was your mother proud of you?

آیا مادرت به تو افتخار می‌کرد؟

(Laughter)

( خنده حضار )

NL: My mother ...

نورمن لیر: مادر من ...

what a place to start.

چه جایی برای شروع.

Let me put it this way --

بگذارید اینطوری بگم --

when I came back from the war,

وقتی از جنگ برگشتم،

she showed me the letters that I had written her from overseas,

نامه هایی رو به من نشون داد که از آن طرف دریاها برایش فرستاده بودم،

and they were absolute love letters.

و اونها واقعا نامه های عاشقانه بودند.

(Laughter)

( خنده حضار )

This really sums up my mother.

این واقعا مادرم رو معرفی میکنه.

They were love letters,

اونها نامه‌های عاشقانه بودند،

as if I had written them to --

انگار که اونها رو نوشته بودم برای --

they were love letters.

اونها نامه‌های عاشقانه بودند،

A year later I asked my mother if I could have them,

یک سال بعد از مادرم پرسیدم میشه اونها رو به من بدی،

because I'd like to keep them all the years of my life ...

چون می‌خواستم اونها رو برای تمام عمرم نگه دارم...

She had thrown them away.

اونها رو دور ریخته بود.

(Laughter)

( خنده حضار )

That's my mother.

این مادر من منه.

(Laughter)

( خنده حضار )

The best way I can sum it up in more recent times is --

بهترین راهی که می‌تونستم این اواخر خلاصه اش کنم --

this is also more recent times --

این همین اواخر بود --

a number of years ago,

چند سال پیش،

when they started the Hall of Fame to which you referred.

وقتی که تالار مشاهیری که اشاره کردی رو شروع کردند.

It was a Sunday morning,

یک روز یکشنبه صبح بود،

when I got a call from the fellow who ran the TV Academy of Arts & Sciences.

وقتی که تلفنی شد از دوستی که آکادمی تلویزیونی هنر و علوم را اداره می کرد.

He was calling me to tell me they had met all day yesterday

تماس گرفته بود تا بگه که همه دیروز رو جلسه داشتند

and he was confidentially telling me they were going to start a hall of fame

و داشت محرمانه به من می‌گفت که می‌خواهند یک تالار مشاهیر درست کنند

and these were the inductees.

و اینها معرفی شده‌اند.

I started to say "Richard Nixon,"

شروع کردم بگم « ریچارد نیکسون»،

because Richard Nixon --

چون ریچارد نیکسون --

EH: I don't think he was on their list.

اریک هیرشبرگ: فکر نمی کردم توی فهرستشون بود.

NL: William Paley, who started CBS,

نورمن لیر: ویلیام پیلی، که CBS رو راه انداخت،

David Sarnoff, who started NBC,

دیوید سارنوف، که NBC رو راه انداخت،

Edward R. Murrow,

ادوارد آر. مورو،

the greatest of the foreign correspondents,

که بزرگترین خبرنگار بخش خارجی بود،

Paddy Chayefsky --

پدی چایفسکی --

I think the best writer that ever came out of television --

به نظرم بهترین نویسنده‌ای که از تلویزیون بیرون آمد--

Milton Berle, Lucille Ball

میلتون برل، لوسیل بال

and me.

و من.

EH: Not bad.

اریک هیرشبرگ: بد نیست،

NL: I call my mother immediately in Hartford, Connecticut.

نورمن لیر: بلافاصله به مادرم زنگ زدم توی هارتفورد، کنتی‌کت.

"Mom, this is what's happened,

« مامان، این اتفاق افتاده،

they're starting a hall of fame."

اونها، تالار مشاهیر درست کرده‌اند.»

I tell her the list of names and me,

من به اون فهرست اسم‌ها و خودم رو گفتم،

and she says,

و اون گفت،

"Listen, if that's what they want to do, who am I to say?"

« اگر اونها می‌خواند این کار رو بکنند من دیگه چی بگم؟»

(Laughter)

( خنده حضار )

(Applause)

( تشویق حضار )

That's my Ma.

این مامان من بود.

I think it earns that kind of a laugh

به نظرم این خنده حقه

because everybody has a piece of that mother.

چون هرکسی چیزی از مادرش به ارث برده.

(Laughter)

( خنده حضار )

EH: And the sitcom Jewish mother is born, right there.

اریک هیرشبرگ: و مادر یهودی طنز زاده شد، همینجا.

So your father also played a large role in your life,

و پدرت هم نقش مهمی در زندگیت داشت،

mostly by his absence.

بیشتر با نبودنش.

NL: Yeah.

نورمن لیر: درسته.

EH: Tell us what happened when you were nine years old.

اریک هیرشبرگ: به ما بگو که چه اتفاقی افتاد وقتی نه ساله بودی.

NL: He was flying to Oklahoma

نورمن لیر: اون به اکلاهما پرواز کرده بود

with three guys that my mother said,

با سه نفر دیگه که مادرم می‌گفت،

"I don't want you to have anything to do with them,

« من نمی‌خوام که تو کاری با اونها داشته باشی،

I don't trust those men."

به اونها اعتماد ندارم.»

That's when I heard,

و این وقتی بود که شنیدم،

maybe not for the first time,

شاید نه برای اولین بار،

"Stifle yourself, Jeanette, I'm going."

« خفه شو، جانت، دارم می‌رم.»

And he went.

و رفت.

It turns out he was picking up some fake bonds,

معلوم شد که اوراق قرضه تقلبی برداشته بود،

which he was flying across the country to sell.

که دور و بر کشور پرواز می‌کرد تا بفروشه.

But the fact that he was going to Oklahoma in a plane,

اما اینکه اون با هواپیما به اوکلاهما می‌رفت،

and he was going to bring me back a 10-gallon hat,

و می‌رفت تا یک کلاه گاوچرونی برام بیاره،

just like Ken Maynard, my favorite cowboy wore.

درست مثل کلاه کن ماینارد، بهترین لباس گاوچرونی که دوست داشتم،

You know, this was a few years after Lindbergh crossed the Atlantic.

می‌دونی، چند سالی بعد از اون بود که لیندبرگ از اقیانوس اطلس عبور کرد.

I mean, it was exotic that my father was going there.

منظورم اینه که، خیلی هیجان آور بود که پدرم اونجا می‌رفت.

But when he came back,

اما وقتی که برگشت،

they arrested him as he got off the plane.

درست وقتی از هواپیما پیاده شد دستگیرش کردند.

That night newspapers were all over the house,

اونشب همه خونه پر از روزنامه بود،

my father was with his hat in front of his face,

پدرم با کلاهش که جلوی صورتش بود،

manacled to a detective.

و دستش با دستبند به یک کارآگاه بسته شده بود

And my mother was selling the furniture, because we were leaving --

و مادرم اثاثیه رو می‌فروخت چون داشتیم می‌رفیم --

she didn't want to stay in that state of shame,

نمی‌خواست در اون وضعیت شرمساری بمونه،

in Chelsea, Massachusetts.

در چلسی، ماساچوست.

And selling the furniture --

و در حال فروش لوازم --

the house was loaded with people.

خونه پر از آدم بود.

And in the middle of all of that,

و دروسط این اوضاع،

some strange horse's ass put his hand on my shoulder and said,

یک آدم غریبه نفهم دستش رو روی شونه من گذاشت و گفت،

"Well, you're the man of the house now."

«خوب، حالا تو مرد خونه‌ای.»

I'm crying, and this asshole says, "You're the man of the house now."

من گریه می‌کردم، و این نفهم می‌گفت، «حالا تو مرد خونه‌ای.»

And I think that was the moment

و فکر کنم این زمانی بود

I began to understand the foolishness of the human condition.

که شروع به فهمیدن حماقت در اوضاع آدمی کردم.

So ...

پس ...

it took a lot of years to look back at it and feel it was a benefit.

سالهای زیادی طول کشید تا به گذشته نگاه کنم و حس کنم که به نفع من بود.

But --

اما --

EH: It's interesting you call it a benefit.

اریک هیرشبرگ: جالبه که اون را نفع می‌دونی.

NL: Benefit in that it gave me that springboard.

نورمن لیر: نفع در اینکه به من سکوی پرتابی داد.

I mean that I could think

منظورم اینه که می‌تونستم فکر کنم

how foolish it was to say to this crying nine-year-old boy,

چقدر احمقانه است که به یک پسر گریان نه ساله بگی،

"You're the man of the house now."

« تو حالا دیگه مرد خونه‌ای.»

And then I was crying, and then he said,

و من گریه می‌کردم، و بعد اون گفت،

"And men of the house don't cry."

«مردای خونه گریه نمی‌کنند.»

And I ...

و من ...

(Laughter)

( خنده حضار )

So ...

پس ...

I look back, and I think

به گذشته نگاه کردم، و فکر می‌کنم

that's when I learned the foolishness of the human condition,

این وقتی بود که حماقت اوضاع آدمی را فهمیدم،

and it's been that gift that I've used.

و این هدیه‌ای بود که استفاده کردم.

EH: So you have a father who's absent,

اریک هیرشبرگ: پس پدری داشتی که نبود،

you have a mother for whom apparently nothing is good enough.

و مادری داشتی که ظاهرا هیچ چیز راضیش نمی‌کرد.

Do you think that starting out as a kid who maybe never felt heard

فکر می‌کنی که آن شروع به عنوان بچه‌ای که هیچوقت کسی بهش توجه نمی‌کرد

started you down a journey

باعث شروع سفر تو شد

that ended with you being an adult

که در انتهایش بزرگسالی شدی

with a weekly audience of 120 million people?

با ۱۲۰ میلیون مخاطب هفتگی؟

NL: I love the way you put that question,

نورمن لیر: من سوال پرسیدنت رو دوست دارم،

because I guess I've spent my life wanting --

چون فکر کنم عمرم رو صرف خواستن --

if anything, wanting to be heard.

اگر چیزی بخواهد شنیده بشه.

I think --

فکر کنم --

It's a simple answer, yes,

پاسخ ساده، بله است،

that was what sparked --

این جرقه شروع بود --

well, there were other things, too.

خوب، چیزهای دیگه‌ای‌ هم بود.

When my father was away,

وقتی که پدرم رفته بود،

I was fooling with a crystal radio set that we had made together,

با یک رادیوی کریستالی بازی می‌کردم که با هم ساخته بودیم،

and I caught a signal that turned out to be Father Coughlin.

و موجی رو گرفتم که معلوم شد مربوط به پدر کولین است.

(Laughter)

( خنده حضار )

Yeah, somebody laughed.

درسته، یکی خندید.

(Laughter)

( خنده حضار )

But not funny,

اما خنده دار نیست،

this was a horse's --

اون یک --

another horse's ass --

یک نفهم دیگه بود --

who was very vocal about hating the New Deal

که خیلی حرف می‌زد از تنفر از لایحه نیو دیل

and Roosevelt and Jews.

و روزولت و یهودی‌ها.

The first time I ran into an understanding

اولین باری که یکدفعه فهمیدم

that there were people in this world that hated me

که آدمهایی در این دنیا هستند که از من متنفرند

because I was born to Jewish parents.

چون از پدر و مادر یهودی متولد شدم.

And that had an enormous effect on my life.

و این تاثیر زیادی بر زندگی من داشت.

EH: So you had a childhood

اریک هیرشبرگ: پس تو کودکی داشتی

with little in the way of strong male role models,

که حضور مردان قدرتمند در آن کم بود،

except for your grandfather.

بجز پدربزرگت.

Tell us about him.

برایمان از او بگو.

NL: Oh, my grandfather.

نورمن لیر: اوه، پدر بزرگم.

Well here's the way I always talked about that grandfather.

خوب معمولا در مورد پدر بزرگ اینطوری صحبت می‌کنم.

There were parades,

مراسم رژه داشتیم،

lots of parades when I was a kid.

وقتی بچه بودم کلی مراسم رژه داشتیم.

There were parades on Veteran's Day --

رژه روز جانبازان --

there wasn't a President's Day.

روز رئیس جمهور نداشتیم.

There was Abraham Lincoln's birthday,

تولد آبراهام لینکلن داشتیم.

George Washington's birthday

تولد جرج واشنگتن داشتیم

and Flag Day ...

روز پرچم ...

And lots of little parades.

و کلی رژه های کوچک.

My grandfather used to take me

پدر بزرگم معمولا من رو می‌برد

and we'd stand on the street corner,

و ما در گوشه خیابون می‌ایستادیم،

he'd hold my hand,

دستم رو می‌گرفت،

and I'd look up and I'd see a tear running down his eye.

بالا رو نگاه می‌کردم و می‌دیدم که از گوشه چشمش اشک میاد.

And he meant a great deal to me.

و خیلی برایم عزیز بود.

And he used to write presidents of the United States.

و عادت داشت تا به رئیس جمهورهای آمریکا نامه بنویسه.

Every letter started,

هر نامه با این شروع می‌شد،

"My dearest, darling Mr. President,"

«عزیزترین عزیزم، آقای رئیس جمهور،»

and he'd tell him something wonderful about what he did.

و ازش برای کاری که کرده‌ بود تعریف می‌کرد.

But when he disagreed with the President, he also wrote,

اما وقتی که با رئیس جمهور موافق نبود، باز هم می‌نوشت،

"My dearest, darling Mr. President,

«عزیزترین عزیزم، آقای رئیس جمهور،»

Didn't I tell you last week ...?"

مگه هفته پیش نگفتم که ...؟

(Laughter)

( خنده حضار )

And I would run down the stairs every now and then

و هر چند وقت می‌دویدم به طبقه پایین

and pick up the mail.

و نامه رو می‌گرفتم.

We were three flights up,

ما طبقه سوم بودیم،

74 York Street, New Haven, Connecticut.

پلاک ۷۴، خیابان یورک، نیوهیون، کنتی‌کت.

And I'd pick up a little white envelope reading, "Shya C. called at this address."

و نامه سفید کوچک رو می‌گرفتم و می‌خوندم که، «شیا سی تحویل در آدرس.»

And that's the story I have told about my grandfather --

و این داستانی بود که در مورد پدر بزرگم می‌گفتم --

EH: They wrote him back on the envelopes --

اریک هیرشبرگ: با نامه برایش جواب می‌نوشتند --

NL: They wrote back.

نورمن لیر: برایش جواب می‌نوشتند.

But I have shown them myself,

اما خودم نشونشون دادم،

going way back to Phil Donahue and others before him,

اگر خیلی به گذشته به فیل دوناهیو و دیگران قبل از او برگردی،

literally dozens of interviews in which I told that story.

عینا ده‌ها مصاحبه که در اونها این داستان رو گفته ام.

This will be the second time I have said the whole story was a lie.

این دومین باریه که گفته‌ام که کل داستان یک دروغه.

The truth was my grandfather took me to parades,

حقیقت اینه که پدر بزرگم من رو به رژه‌ها می‌برد،

we had lots of those.

خیلی از اونها داشتیم.

The truth is a tear came down his eye.

اینکه از چشمانش اشک میامد حقیقته.

The truth is he would write an occasional letter,

حقیقت اینه که بعضی وقتها نامه می‌نوشت،

and I did pick up those little envelopes.

و من اون نامه های کوچک رو می‌گرفتم.

But "My dearest darling Mr. President,"

اما «عزیزترین عزیزم، آقای رئیس جمهور،»

all the rest of it,

و تمامی بقیه‌اش،

is a story I borrowed from a good friend

داستانی بود که از دوست عزیزی قرض کرده بودم

whose grandfather was that grandfather who wrote those letters.

که پدر بزرگش کسی بود که آن نامه‌ها را می نوشت.

And, I mean, I stole Arthur Marshall's grandfather

و، منظورم اینه که، من پدربزرگ آرتور مارشال رو دزدیدم

and made him my own.

و اون رو پدربزرگ خودم کردم.

Always.

همیشه،

When I started to write my memoir --

وقتی که شروع به نوشتن خاطراتم کردم --

"Even this --"

«حتی این--»

How about that?

اون چطوره؟

"Even This I Get to Experience."

«حتی این رو باید تجربه کنم.»

When I started to write the memoir

وقتی که شروع به نوشتن خاطراتم کردم

and I started to think about it,

و شروع به فکر کردن درباره‌اش کردم،

and then I --

و بعد من --

I --

من --

I did a reasonable amount of crying,

به اندازه کافی گریه کردم،

and I realized how much I needed the father.

و فهمیدم که چقدر به یک پدر احتیاج داشتم.

So much so that I appropriated Arthur Marshall's grandfather.

اونقدر که پدربزرگ آرتور مارشال رو برای خودم برداشتم.

So much so, the word "father" --

اونقدر که، کلمه «پدر» --

I have six kids by the way.

در ضمن من شش تا بچه دارم.

My favorite role in life.

بهترین نقش در زندگی منه.

It and husband to my wife Lyn.

اون و شوهر بودن برای همسرم لین.

But I stole the man's identity because I needed the father.

اما من هویت یک انسان رو دزدیدم چون نیاز به یک پدر داشتم.

Now I've gone through a whole lot of shit

من بدبختی‌های زیادی در زندگی داشته ام

and come out on the other side,

و از آنها عبور کرده‌ام،

and I forgive my father --

و پدرم را بخشیده‌ام --

the best thing I --

بهترین چیزی که من --

the worst thing I --

بدترین چیزی که من --

The word I'd like to use about him and think about him is --

کلمه‌ای که دوست دارم در مورد اون بگم وقتی به پدرم فکر می‌ کنم --

he was a rascal.

اون آدم پستی بود.

The fact that he lied and stole and cheated

حقیقت اینه که اون دروغ گفت دزدی کرد و گول زد

and went to prison ...

و به زندان رفت ...

I submerge that in the word "rascal."

همه اینها رو پشت کلمه «پستی» مخفی کرده‌ام.

EH: Well there's a saying that amateurs borrow and professionals steal.

اریک هیرشبرگ: گفته‌ای هست که میگه تازه کارها قرض می‌کنند و حرفه‌ای‌ها می‌دزدند.

NL: I'm a pro.

نورمن لیر: من حرفه‌ای‌ام.

EH: You're a pro.

اریک هیرشبرگ: تو حرفه‌ای هستی.

(Laughter)

( خنده حضار )

And that quote is widely attributed to John Lennon,

و عموما این گفته رو به جان لنون منسوب کردند،

but it turns out he stole it from T.S. Eliot.

ولی معلوم شد که اون رو از تی اس الیوت دزدیده.

So you're in good company.

درست مثل شما.

(Laughter)

( خنده حضار )

EH: I want to talk about your work.

اریک هیرشبرگ: می‌خوام درمورد کارهات صحبت کنم.

Obviously the impact of your work has been written about

مشخصه که در مورد کارهایت صحبت شده

and I'm sure you've heard about it all your life:

و مطمئنم که در طول زندگیت آنها رو شنیدی:

what it meant to people,

چه معنی برای مردم داره،

what it meant to our culture,

چه معنی برای فرهنگ داره،

you heard the applause when I just named the names of the shows,

تو تشویق مردم رو وقتی فقط اسم نمایش‌ها رو آوردم شنیدی،

you raised half the people in the room through your work.

تو نصف آدمهای‌این اتاق رو بخاطر کارهایت بلند کردی.

But have there ever been any stories about the impact of your work

اما هیچ وقت داستانی در مورد تاثیر کارهایت بوده

that surprised you?

که خودت را حیرت زده کرده؟

NL: Oh, god --

نورمن لیر: آه، خدا --

surprised me and delighted me from head to toe.

متعجبم کرده و از سرتا پا خوشحالم کرده.

There was "An Evening with Norman Lear" within the last year

سال پیش برنامه « عصری با نورمن لیر» را داشتیم

that a group of hip-hop impresarios,

که گروهی از مدیران هیپ هاپ،

performers and the Academy put together.

مجریان و آکادمی برگزار کرده بود.

The subtext of "An Evening with ..."

موضوع «عصری با ...»

was: What do a 92-year-old Jew --

این بود که: یک یهودی ۹۲ ساله --

then 92 --

اون وقت ۹۲ ساله بودم --

and the world of hip-hop have in common?

و دنیای هیپ هاپ چه چیز مشترکی دارند؟

Russell Simmons was among seven on the stage.

راسل سیمونز در بین هفت نفر روی صحنه بود

And when he talked about the shows,

و وقتی که در باره نمایش‌ صحبت می‌کرد،

he wasn't talking about the Hollywood,

درباره هالیوود صحبت نمی‌کرد،

George Jefferson in "The Jeffersons,"

جورج جفرسون در «جفرسون‌ها»،

or the show that was a number five show.

یا نمایشی که نمایش شماره پنج بود.

He was talking about a simple thing that made a big --

در باره چیز ساده‌ای که تاثیر عمده‌ای --

EH: Impact on him?

اریک هیرشبرگ: تاثر روی او داشت؟

NL: An impact on him --

نورمن لیر: روی اون اثر گذاشته --

I was hesitating over the word, "change."

من روی کلمه «تغییر» تردید دارم.

It's hard for me to imagine,

برام سخته که تصور کنم،

you know, changing somebody's life,

می‌دونی، زندگی یک نفر تغییر کنه،

but that's the way he put it.

اما، اون اینجوری عنوانش کرد.

He saw George Jefferson write a check on "The Jeffersons,"

اون جرج جفرسون رو دید که چکی برای «جفرسون‌ها» می‌نویسه،

and he never knew that a black man could write a check.

و نمی‌دونست که یک سیاه‌پوست هم می‌تونه چک بنویسه.

And he says it just impacted his life so --

و گفت که این روی زندگی‌اش اثر گذاشته --

it changed his life.

و زندگی‌اش رو تغییر داده.

And when I hear things like that --

و وقتی چیزهایی مثل این رو می‌شنوم --

little things --

چیزهای کوچک --

because I know that there isn't anybody in this audience

چون می‌دونم که هیچ کس در بین مخاطبین اینجا نیست

that wasn't likely responsible today for some little thing they did for somebody,

و احتمال نداره که امروز مسئول چیزهای کوچکی باشه که اونها سر کسی آوردند،

whether it's as little as a smile or an unexpected "Hello,"

اگه به کوچکی یک لبخند یا یک «سلام» غیر منتظره،

that's how little this thing was.

به همین اندازه کوچکه باشه.

It could have been the dresser of the set

می‌تونست مسئول لباس گروه باشه

who put the checkbook on the thing,

که حساب چیز‌ها رو داشت،

and George had nothing to do while he was speaking, so he wrote it,

و جرج وقتی صحبت می‌کرد کاری نداشت پس اون رو نوشت،

I don't know.

نمی‌دونم.

But --

اما --

EH: So in addition to the long list I shared in the beginning,

اریک هیرشبرگ: علاوه بر فهرست طولانی که در اول عنوان کردم،

I should have also mentioned that you invented hip-hop.

باید اشاره می‌کردم که تو هیپ هاپ رو اختراع کردی.

(Laughter)

( خنده حضار )

NL: Well ...

نورمن لیر: خوب ...

EH: I want to talk about --

اریک هیرشبرگ: می‌خوام در موردش صحبت کنم --

NL: Well, then do it.

نورمن لیر: خوب، پس بکن.

(Laughter)

( خنده حضار )

EH: You've lead a life of accomplishment,

اریک هیرشبرگ: زندگی تو پراز دستاورد‌هاست،

but you've also built a life of meaning.

اما تو زندگی پر معنایی هم داشتی.

And all of us strive to do both of those things --

و همه ما در تلاش هر دو کار هستیم --

not all of us manage to.

و همه ما نتوانسته‌ایم انجامش دهیم.

But even those of us who do manage to accomplish both of those,

اما حتی اونهایی که توانسته‌اند هر دو را انجام دهند،

very rarely do we figure out how to do them together.

به ندرت فهمیده‌اند چطورآنها را با هم انجام دهند.

You managed to push culture forward through your art

تو توانسته‌ای فرهنگ را با هنرت ارتقا دهی

while also achieving world-beating commercial success.

و در همان زمان توانسته‌ای موفقیت تجاری جهانی بدست آوری.

How did you do both?

چطور هر دو را انجام داده‌ای؟

NL: Here's where my mind goes when I hear that recitation of all I accomplished.

نورمن لیر: ذهن من وقتی که شرح موفقیت‌هایم را می‌شنوم به اینجا می‌رود.

This planet is one of a billion,

این سیاره یکی از میلیاردها سیاره است،

they tell us,

می‌گویند که،

in a universe of which there are billions --

در این جهانی که یکی از میلیاردها --

billions of universes,

میلیارد جهان است،

billions of planets ...

میلیاردها سیاره ...

which we're trying to save

که بدنبال نجانتند

and it requires saving.

و نیازمند نجات.

But ...

اما...

anything I may have accomplished is --

تنها چیزی که ممکن است بدست آورده باشم --

my sister once asked me what she does about something

خواهرم یکبار از من پرسید تا در مورد موضوعی چه کند

that was going on in Newington, Connecticut.

که در نیوینگتون، کنتی‌کت اتفاق افتاده بود.

And I said, "Write your alderman or your mayor or something."

و گفتم، «به مسئول شورای شهر یا شهردار یا کسی نامه بنویس.»

She said, "Well I'm not Norman Lear, I'm Claire Lear."

گفت، «من نورمن لیر نیستم، من کلیر لیر هستم.»

And that was the first time I said what I'm saying,

و این اولین باری بود که این را گفتم،

I said, "Claire. With everything you think about what I may have done

گفتم، «کلیر. با همه کارهایی که فکر می‌کنی ممکن است انجام داده‌ام

and everything you've done," --

و همه کارهایی که تو انجام داده‌ای،» --

she never left Newington --

اون هیچوقت از نیوینگتون نرفت --

"can you get your fingers close enough

« میتونی انگشت‌هایت رو آنقدر نزدیک کنی

when you consider the size of the planet and so forth,

وقتی که اندازه این سیاره رو،

to measure anything I may have done to anything you may have done?"

با هر کاری که من کردم مقایسه کنی؟»

So ...

پس ...

I am convinced we're all responsible

معتقدم که همه ما شریکیم

for doing as much as I may have accomplished.

در هرآنچه که شاید من بدست آورده‌ام.

And I understand what you're saying --

و درک می‌کنم آنچه تو می‌گویی --

EH: It's an articulate deflection --

اریک هیرشبرگ: این انحراف از موضوع بود --

NL: But you have to really buy into the size and scope

نورمن لیر: اما تو واقعا باید اندازه و دیدگاه

of the creator's enterprise, here.

خلقت را در اینجا در نظر بگیری.

EH: But here on this planet you have really mattered.

اریک هیرشبرگ: اما روی این کره تو واقعا مهمی.

NL: I'm a son of a gun.

نورمن لیر: من یه پدر سوخته‌ام.

(Laughter)

( خنده حضار )

EH: So I have one more question for you.

اریک هیرشبرگ: یک سوال دیگه هم دارم.

How old do you feel?

حس می‌کنی چند سالته؟

NL: I am the peer of whoever I'm talking to.

نورمن لیر: همسن همونی هستم که باهاش صحبت می‌کنم.

EH: Well, I feel 93.

اریک هیرشبرگ: خوب، من حس می‌کنم ۹۳ سالمه.

(Applause)

( تشویق حضار )

NL: We out of here?

نورمن لیر: تموم شد؟

EH: Well, I feel 93 years old,

اریک هیرشبرگ: خوب، من حس می‌کنم ۹۳ سالمه،

but I hope to one day feel as young as the person I'm sitting across from.

اما امیدوارم یه روز احساس کنم به جونی کسی هستم که کنارش نشستم.

Ladies and gentlemen,

خانمها و آقایان،

the incomparable Norman Lear.

نورمن لیر بی‌نظیر.

(Applause)

( تشویق حضار )

NL: Thank you.

نورمن لیر: متشکرم.

(Applause)

( تشویق حضار )