It's time for the law to protect victims of gender violence | Laura L. Dunn

Translator: Leila Ataei Reviewer: sadegh zabihi

Throughout the United States, there is growing social awareness

در سراسر ایالات متحده، با آگاهی اجتماعی فزاینده‌ای مواجه‌ایم

that sexual violence and harassment are far too common occurrences

که خشونت و اذیت و آزار جنسی حوادث بشدت معمولی

within our various institutions --

در نهادهای مختلف ما است --

occurrences often without any accountability.

حوادثی که اغلب هیچ جوابگویی ندارند.

As a result, the Me Too movement is upon us,

در نتیجه، جنبش من نیز به راه افتاده،

and survivors everywhere are speaking out to demand change.

و بازماندگان همه جا علناً خواستار تغییر هستند.

Students have rallied against sexual assault on campus.

دانشجویان علیه آزار جنسی در دانشگاه راه‌پیمایی کرده‌اند.

Service members have demanded Congress reform the military,

نظامی‌ها از کنگره درخواست اصلاحات در ارتش را دارند،

and workers ranging from Hollywood stars to janitorial staff

و کارمندان از ستاره‌های هالیوود گرفته تا نیروهای خدماتی

have called out sexual harassment in the workplace.

خواستار برخورد فوری با آزار جنسی در محل کار شده‌اند.

This is a tipping point.

این نقطه دگرگونی است.

This is when a social movement can create lasting legal change.

این زمانی است که حرکتی اجتماعی می‌تواند منجر به ایجاد تحول قضایی پایدار شود.

But only if we switch tactics.

تنها اگر روش‌ها را عوض کنیم.

Instead of going institution by institution, fighting for reform,

بجای رفتن از این نهاد به آن نهاد، مبارزه برای اصلاح،

it's time to go to the Constitution.

الان وقت رفتن سروقت قانون اساسی است.

As it stands, the US Constitution denies fundamental protections

در شرایط کنونی، قانون اساسی آمریکا از محافظتهای اساسی

to victims of gender violence such as sexual assault,

از قربانیان خشونت جنسیتی مثل تعدی جنسی،

intimate partner violence

خشونت شریک جنسی

and stalking.

و مخفیانه تعقیب شدن سر بازمی‌زند.

Specifically, the Fourteenth Amendment of the Constitution,

بطور ویژه، متمم چهاردهم قانون اساسی،

which prohibits state governments from abusing its citizens,

که دولتهای ایالتی را از سوءرفتار با شهروندان خود بازمی‌دارد،

does not require state governments to intervene

آنها را ملزم به مداخله نمی‌کند

when private parties abuse its citizens.

وقتی طرفهای خصوصی از شهروندان سوء‌استفاده می‌کنند.

So what does that mean in real life?

خب این در زندگی واقعی به چه معناست؟

That means that when a woman calls the police from her home,

این یعنی وقتی زنی از خانه خود به پلیس زنگ می‌زند،

afraid that an intruder may attack her,

درحالیکه از این می‌ترسد که شاید مزاحمی به او حمله کند،

she is not entitled to the state's protection.

او مشمول حمایت ایالت نیست.

Not only can the police fail to respond,

نه تنها پلیس می‌تواند در پاسخگویی اهمال کند،

but she will be left without any legal remedy

بلکه از هر نسخه حقوقی نیز بی‌بهره خواهد ماند

if preventable harm occurs as a result.

اگر آسیب قابل پیشگیری بعنوان نتیجه رخ دهد.

How can this be?

چطور ممکن است؟

It is because the state, theoretically,

برای این که ایالت، در نظریه،

acts on behalf of all citizens collectively,

از جانب همه شهروندان جمعی عمل می‌کند،

not any one citizen individually.

نه تک به تک شهروندان بصورت انفرادی.

The resulting constitutional flaw directly contradicts international law,

ایراد قانون اساسی ناشی از آن هم مستقیماً با قانون بین‌المللی تناقض دارد،

which requires nation-states to intervene

که مستلزم ایالت-ملتی است که مداخله می‌کند

and protect citizens against gender violence by private parties

و از شهروندان علیه خشونت جنسیتی توسط طرفهای خصوصی

as a human right.

به عنوان حقوق بشر محافظت می‌کند.

Instead of requiring intervention,

به جای ملزم به مداخله کردن،

our Constitution leaves discretion --

قانون اساسی ما تفویض اختیار می‌کند --

discretion that states have used to discriminate systemically

اختیاری که ایالتها برای تبعیض نظامند استفاده کرده‌اند

to deny countless victims any remedy.

تا از قربانیان بی‌شمار هر گونه نسخه‌ درمانی را دریغ کنند.

Unlike what you may have seen on "Law & Order: SVU,"

برخلاف آنچه در " نظم و قانون: واحد قربانیان ویژه،" دیده‌اید

justice is rare for victims of gender violence.

برای قربانیان جنسیتی عدالت کمیاب است.

And even in those rare cases where law enforcement has chosen to act,

و حتی در آن معدود موارد جایی که مجری قانون تصمیم به اقدام می‌گیرد،

victims have no rights during the resulting criminal process.

قربانیان طی روند کیفری مربوطه هیچ حقوقی ندارند.

You see, victims are not parties in a criminal case.

می‌بینید که قربانیان در پرونده کیفری هیچ گروهی نیستند.

Rather, they are witnesses;

بلکه خودشان فقط شاهد هستند؛

their bodies, evidence.

و بدن‌شان، فقط مدرک.

The prosecution does not represent the interests of a victim.

پیگرد قانونی نماینده منافع یک قربانی نیست.

Rather, the prosecution represents the interests of the state.

در عوض، پیگرد نماینده منافع یک ایالت است.

And the state has the discretion to dismiss criminal charges,

بلکه ایالت در مختومه کردن اتهامات جنایی،

enter lax plea deals

ورود به مصالحه‌های شل و ول

and otherwise remove a victim's voice from the process,

و همینطور حذف صدای قربانی از روند دادخواهی قدرت تصمیم گیری دارد،

because again,

زیرا دوباره،

a state theoretically represents the interests of all citizens collectively

یک ایالت در نظریه به طور جمعی منافع همه شهروندان را مطرح می‌کند

and not any one citizen individually.

و نه از سوی یک شهروند بصورت انفرادی.

Despite this constitutional flaw,

علی‌رغم این ایراد در قانونی اساسی،

some victims of gender violence have found protections

برخی قربانیان خشونت جنسیتی محافظت‌هایی را

under federal Civil Rights statutes,

تحت آیین‌نامه‌های حقوق مدنی فدرال

such as Title IX.

مثل سند شماره ۹ یافته‌اند.

Title IX is not just about sports.

سند شماره ۹ فقط درباره ورزش نیست.

Rather, it prohibits all forms of sex discrimination,

بلکه همه اشکال تبعیض جنسیتی،

including sexual violence and harassment

از جمله آزار و خشونت جنسی را،

within educational programs that accept federal funding.

در برنامه‌های تحصیلی که کمک هزینه فدرال را می‌پذیرند، منع می‌کند.

While initially targeting sex discrimination within admissions,

در حالیکه در ابتدا تبعیض جنسیتی را در پذیرش‌ها هدف قرار می‌دهد،

Title IX has actually evolved over time

سند شماره ۹ در واقع در گذر زمان تکامل یافت

to require educational institutions to intervene and address gender violence

تا نهادهای تحصیلی را ملزم به مداخله و خطاب قرار دادن خشونت جنسیتی کند

when committed by certain parties,

وقتی از سوی طرفهای خاص صورت می‌پذیرند،

such as when teachers, students or campus visitors commit sexual assault

مثلا وقتی معلم‌ها، دانش‌آموزان یا بازدیدکنندگان از پردیس مرتکب اذیت

or harassment.

یا آزار جنسی می‌شوند.

So what this means is that through Title IX,

پس این به معنای آن است که با سند شماره ۹،

those who seek access to education are protected against gender violence

آنهایی که دنبال دستیابی به تحصیل هستند در برابر خشونت جنسیتی

in a way that otherwise does not exist under the law.

به روشی محافظت شوند که جز این تحت قانون وجود ندارد.

It is Title IX that requires educational institutions

سند ۹ است که نهادهای آموزشی را ملزم می‌کند

to take reports of gender violence seriously,

گزارش‌های خشونت جنسیتی را جدی بگیرند،

or to suffer liability.

یا تن به مسئولیت‌پذیری بدهند.

And through campus-level proceedings,

و طی اقامه‌ی دعوی‌های در سطح پردیس،

Title IX goes so far as to give victims equitable rights

سند ۹ تا جایی پیش می‌رود که به قربانیان

during the campus process,

طی روند پردیس حقوف منصفانه بدهد،

which means that victims can represent their own interests during proceedings,

که این یعنی قربانیان بتوانند منافع خود را طی اقامه‌ها ارائه کنند،

rather than relying on educational institutions to do so.

در عوض تکیه کردن بر نهادهای تحصیلی برای انجام آن.

And that's really important,

و آن خیلی مهم است

because educational institutions have historically swept gender violence

چون نهادهای آموزشی به شهادت تاریخ خشونت جنسیتی

under the rug,

زیر فرش مخفی کرده‌اند،

much like our criminal justice system does today.

شبیه کاری که امروز نظام عدالت کیفری انجام می‌دهد.

So while Civil Rights protects some victims,

پس در حالیکه حقوق مدنی از برخی حقوق حفاظت می‌کند،

we should want to protect all victims.

ما می‌خواهیم از همه قربانیان محافظت کنیم.

Rather than going institution by institution,

عوض این که نهاد به نهاد برویم

fighting for reform on campus, in the military, in the workplace,

تا برای اصلاحات در پردیس، ارتش و محل کار بجنگبم.

it's time to go to the Constitution

الان باید رفت سروقت قانون اساسی

and pass the Equal Rights Amendment.

و متمم حقوق برابر را تصویب کرد.

Originally proposed in 1923,

متمم حقوق برابر که ابتدا در سال ۱۹۲۳ ارائه گردید

the Equal Rights Amendment would guarantee gender equality under the law,

برابری جنسی را طبق قانون ضمانت می کند،

and much like Title IX on campus,

که خیلی شبیه به سند ۹ در پردیس دانشگاه،

that constitutional amendment could require states to intervene

آن متمم قانون اساسی می‌تواند ایالت‌ها را

and address gender violence

ملزم به مداخله و خطاب قرار دادن خشونت جنسیتی

as a prohibitive form of sex discrimination.

در قالبی بازدارنده از تبعیض جنسی می‌کند.

While the Equal Rights Amendment did not pass in the 1970s,

در حالیکه متمم حقوق برابر در دهه ۷۰ تصویب نشد،

it actually came within three states of doing so.

درواقع در سه ایالت اجرایی شد،

And within the last year,

و طی سال گذشته،

at least one of those states has ratified the amendment,

دست کم یکی از آن ایالتها متمم را تصویب کرده

because we live in different political times.

زیرا در ادوار سیاسی مختلف زندگی می‌کنیم.

From the Women's March to the Me Too movement,

از راهپیمایی زنان تا جنبش من نیز،

we have the growing political will of the people

ما اراده سیاسی فزاینده‌ای در مردم داریم

necessary to create lasting, legal change.

که برای خلق تغییری پایدار و حقوقی لازم است.

So as a victims' rights attorney

خب به عنوان وکیل حقوق قربانیان

fighting to increase the prospect of justice

که جهت افزایش دورنمای عدالت

for survivors across the country

and as a survivor myself,

و خودم به عنوان یک بازمانده می‌جنگم،

I'm not here to say, "Time's Up."

اینجا نیستم که بگویم،"وقت تمام شد."

I'm here to say, "It's time."

اینجا هستم که بگویم،" زمان آن است."

It's time for accountability to become the norm after gender violence.

زمان آن است پاسخگویی هنجار بعد از خشونت شود.

It's time to pass the Equal Rights Amendment,

زمان تصویب متمم حقوق برابر رسیده است،

so that our legal system can become a system of justice,

تا نظام قضایی ما تبدیل به نظام عدالت شود،

and #MeToo can finally become "no more."

و جنبش #من‌نیز سرانجام به "دیگر نه" تبدیل شود.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)