Rhythm in a box: The story of the cajon drum - Paul Jennings

Kutudaki ritim : Kajon davulunun hikâyesi - Paul Jennings

Çeviri: Elif Yıldırım Gözden geçirme: Eren Gokce

Many modern musical instruments are cumbersome or have a lot of parts.

Modern müzik aletlerinin pek çoğu

ya kullanışsız ya da çok fazla parçadan oluşuyor.

Some need a stand or a stool.

Bazılarına sehpa ya da iskemle gerekiyor.

But the cajon is a drum, a stand and a seat all in one convenient box.

Ama kajon; davul, sehpa ve koltuğun aynı kutu içinde bir araya gelmiş hâli.

And this simplicity may be key to its journey across continents and cultures

Belki de bugün kıtalar ve kültürlerarası

en popüler vurmalı çalgılardan biri olmasının sebebi bu sadeliktir.

to become one of the most popular percussion instruments in the world today.

The cajon's story begins in West Africa,

Kajonun hikâyesi Batı Afrika'da,

whose indigenousness people had rich musical traditions

yerlilerin davul çalmaya ve dansa dayalı

centered on drumming and dancing.

zengin müzikal geleneklerinin olduğu yerde başladı.

When many of them were captured and brought to the Americas as slaves,

Yerliler kaçırılıp köleleştirilmek üzere Amerika'ya getirildiklerinde

they brought this culture with them,

kültürlerini de kendileriyle getirdiler;

but without their native instruments, they had to improvise.

fakat yerel enstrümanları olmadığından doğaçlama yapmak zorundaydılar.

Peru sahillerindeki Afrikalı kölelerin

African slaves in coastal Peru didn't have the materials

djembe ya da djun djun gibi geleneksel davullarından birini yapmak için

or the opportunity to craft one of their traditional drums

such as a djembe or a djun djun.

malzemeleri ya da imkânları yoktu.

But what they did have were plenty of shipping crates.

Ama pek çok nakliye sandıkları vardı.

Not only were these readily accessible,

Sadece sandıkların kolay ulaşılabilir olması nedeniyle değil,

but their inconspicuous appearance

aynı zamanda göze çarpmayan görünüşleri olması sayesinde

may have helped get around laws prohibiting slaves from playing music.

kölelere müzik yapmayı yasaklayan kanunları atlatmayı başardılar.

Early Peruvian cajons consisted of a simple box

İlk Peru kajonları beş kalın tahta kenardan oluşan basit bir kutuydu.

with five thick wooden sides.

Altıncı kenar daha ince bir tahta parçasından yapılıyor

The sixth side, made of a thinner sheet of wood,

would be used as the striking surface,

ve vuruş yüzeyi olarak kullanılıyordu

ya da daha bilinen adıyla tapa.

or more commonly known as the tapa.

A sound hole was also cut into the back to allow the sound to escape.

Arka kısımda da sesin çıkmasına olanak sağlamak için ses deliği açılıyordu.

As an Afro-Peruvian culture developed,

Afro-Peru kültürü gelişmeye başladıkça,

and new forms of music and dance, such as Zamacueca,

Zamacueca, Festejo ve Landó gibi müziğin

Festejo and Landó were born,

ve dansın yeni formları oluştukça,

the cajon became a dedicated musical instrument in its own right.

kajon kendine özgü bir müzik aleti oldu.

Early modifications involved simply bending the planks of the box

İlk değişiklikler, sesi ayarlayabilmek adına

to tweak the sound,

kutunun tahtalarını basitçe bükmeyi içeriyordu;

and when abolition of slavery introduced the cajon to a broader population,

köleliğin kaldırılmasıyla kajon daha geniş kitlelerle tanıştırıldığında

more improvisation and experimentation soon followed.

çok geçmeden daha çok gelişme ve deneyim de bunu takip etti.

Perhaps the person most responsible for introducing the cajon

Kajonun Avrupalı seyircilerle tanışmasında en çok etkisi olan kişi

to European audiences was Spanish Flamenco guitarist Paco de Lucía.

muhtemelen İspanyol Flamenko gitaristi Paco de Lucía'dır.

When touring in Peru in 1977,

1977'de Peru'daki turu sırasında

he and his percussionist Rubem Dantas

Lucía ve vurmalı çalgı sanatçısı Rubem Dantas

discovered the cajon and brought it back to Spain,

kajonu keşfetti ve Flamenko müziğindeki potansiyelini fark ederek

recognizing its potential for use in Flamenco music.

İspanya'ya getirdi.

By stretching guitar strings along the inside of the tapa,

Flamenko müzisyenleri tapanın içindeki gitar tellerini esneterek

the flamenco musicians were able to create a buzz-like snare sound.

vızıltılı sesi çıkarabildiler.

Combined with the regular base tone,

Esas tonlarla birleştiğinde,

this gave the cajon a sound close to a basic drum set.

bu özellik kajona temel davul setine yakın ses çıkarabilme yeteneği verdi.

The cajon quickly caught on,

Kajon hemen tutuldu ve sadece Flamenko'da standart olmadı,

not only becoming standard in Flamenco,

but being used in genres like folk, jazz, blues and rock.

ayrıca folk, jazz, blues ve rock müzik gibi türlerde de kullanılmaya başlandı.

Today, many specialized cajons are manufactured,

Bugün pek çok özelleştirilmiş kajon üretiliyor,

some with adjustable strings,

kimileri ayarlanabilir tellerle,

some with multiple playing surfaces,

kimileri çoklu vurma yüzeyiyle,

and some with a snare mechansim.

kimileriyse kiriş mekanizmasıyla.

But the basic concept remains the same,

Ama temel konsept aynı kaldı

and the story of the cajon shows

ve kajonun hikâyesi gösterdi ki

that the simplest things can have the most amazing potential

en basit şeyler bile inanılmaz bir potansiyele sahip olabilir,

when you think outside and inside the box.

eğer kutunun dışında ve içinde düşünüyorsanız.