Rhythm in a box: The story of the cajon drum - Paul Jennings

Ρυθμός σε ένα κουτί: Η ιστορία του καχόν - Πολ Τζένιγκς

Μετάφραση: Toula Papapantou Επιμέλεια: Chryssa Takahashi

Many modern musical instruments are cumbersome or have a lot of parts.

Πολλά μοντέρνα μουσικά όργανα είναι δύσχρηστα

ή αποτελούνται από πολλά κομμάτια.

Some need a stand or a stool.

Μερικά χρειάζονται πάγκο ή σκαμνάκι.

But the cajon is a drum, a stand and a seat all in one convenient box.

Το καχόν όμως είναι τύμπανο, πάγκος και κάθισμα όλα σε ένα βολικό κουτί.

And this simplicity may be key to its journey across continents and cultures

Αυτή η απλότητα μπορεί να είναι το κλειδί του ταξιδιού του

σε ηπείρους και κουλτούρες

to become one of the most popular percussion instruments in the world today.

για να γίνει ένα από τα δημοφιλέστερα κρουστά όργανα στον κόσμο σήμερα.

The cajon's story begins in West Africa,

Η ιστορία του καχόν ξεκινά στη Δυτική Αφρική,

όπου οι γηγενείς κάτοικοί της είχαν πλούσιες μουσικές παραδόσεις

whose indigenousness people had rich musical traditions

centered on drumming and dancing.

επικεντρωμένες στα τύμπανα και τον χορό.

When many of them were captured and brought to the Americas as slaves,

Όταν πολλοί από αυτούς αιχμαλωτίστηκαν και μεταφέρθηκαν ως σκλάβοι στην Αμερική,

they brought this culture with them,

έφεραν αυτή την κουλτούρα μαζί τους,

but without their native instruments, they had to improvise.

χωρίς όμως τα δικά τους όργανα, έπρεπε να αυτοσχεδιάσουν.

African slaves in coastal Peru didn't have the materials

Οι Αφρικανοί σκλάβοι στο παράκτιο Περού δεν είχαν τα υλικά

or the opportunity to craft one of their traditional drums

ή την ευκαιρία να κατασκευάσουν ένα από τα παραδοσιακά τους τύμπανα

such as a djembe or a djun djun.

όπως είναι το ντζέμπε ή το ντουν-ντουν.

But what they did have were plenty of shipping crates.

Είχαν όμως πολλά καφάσια μεταφοράς.

Not only were these readily accessible,

Όχι μόνο είχαν εύκολη πρόσβαση σε αυτά,

but their inconspicuous appearance

αλλά η διακριτική εμφάνισή τους μπορεί

may have helped get around laws prohibiting slaves from playing music.

να βοήθησε να αποφύγουν τους νόμους

που απαγόρευαν στους σκλάβους να παίζουν μουσική.

Early Peruvian cajons consisted of a simple box

Τα πρώτα Περουβιανά καχόν αποτελούνταν από ένα απλό κουτί

with five thick wooden sides.

με πέντε παχιές ξύλινες πλευρές.

The sixth side, made of a thinner sheet of wood,

Η έκτη πλευρά, φτιαγμένη από ένα λεπτότερο φύλλο ξύλου

would be used as the striking surface,

χρησίμευε ως επιφάνεια κρούσης,

or more commonly known as the tapa.

γνωστό και ως τάπα.

A sound hole was also cut into the back to allow the sound to escape.

Μια τρύπα ήχου ήταν ανοιχτή στο πίσω μέρος για την έξοδο του ήχου.

As an Afro-Peruvian culture developed,

Με την πρόοδο της Αφροπερουβιανής κουλτούρας

and new forms of music and dance, such as Zamacueca,

και με νέες μορφές μουσικής και χορού, όπως το Ζαμακουέκα,

Festejo and Landó were born,

γεννήθηκαν το Φεστέχο και το Λάντο,

the cajon became a dedicated musical instrument in its own right.

το καχόν έγινε ένα ειδικό μουσικό όργανο από μόνο του.

Early modifications involved simply bending the planks of the box

Οι πρώτες τροποποιήσεις ήταν απλά το λύγισμα της σανίδας του κουτιού

to tweak the sound,

για την τροποποίηση του ήχου,

and when abolition of slavery introduced the cajon to a broader population,

και όταν με την κατάργηση της δουλείας περισσότερος κόσμος γνώρισε το καχόν,

more improvisation and experimentation soon followed.

ακολούθησαν περισσότεροι αυτοσχεδιασμοί και πειραματισμοί.

Perhaps the person most responsible for introducing the cajon

Το πρόσωπο που εισήγαγε το καχόν σε Ευρωπαικά ακροατήρια

to European audiences was Spanish Flamenco guitarist Paco de Lucía.

φαίνεται να ήταν ο Ισπανός κιθαρίστας Πάκο ντε Λουθία.

When touring in Peru in 1977,

Σε μια τουρνέ στο Περού το 1977,

he and his percussionist Rubem Dantas

αυτός και ο Ρούμπεμ Δάντας με τα κρουστά

discovered the cajon and brought it back to Spain,

ανακάλυψαν το καχόν και το έφεραν στην Ισπανία,

recognizing its potential for use in Flamenco music.

αναγνωρίζοντας τη δυνατότητα της χρήσης του στη μουσική Φλαμέγκο.

By stretching guitar strings along the inside of the tapa,

Τοποθετώντας χορδές κιθάρας στο εσωτερικό του τάπα,

the flamenco musicians were able to create a buzz-like snare sound.

οι μουσικοί του Φλαμέγκο μπόρεσαν δημιουργήσουν έναν ήχο ταμπούρλου.

Combined with the regular base tone,

Σε συνδυασμό με τον κανονικό βασικό τόνο,

this gave the cajon a sound close to a basic drum set.

έδινε στο καχόν έναν ήχο όμοιο με αυτόν του βασικού τύμπανου.

The cajon quickly caught on,

Σύντομα το καχόν έπιασε,

not only becoming standard in Flamenco,

και δεν έγινε απλώς σύνηθες στο Φλαμέγκο,

but being used in genres like folk, jazz, blues and rock.

αλλά χρησιμοποιήθηκε στη λαϊκή, στην τζαζ, την μπλουζ και ροκ μουσική.

Today, many specialized cajons are manufactured,

Σήμερα, κατασκευάζονται πολλά εξειδικευμένα καχόν,

some with adjustable strings,

άλλα με προσαρμόσιμες χορδές,

some with multiple playing surfaces,

άλλα με πολλαπλές επιφάνειες παιξίματος,

and some with a snare mechansim.

και άλλα με μηχανισμό ταμπούρλου.

But the basic concept remains the same,

Η βασική ωστόσο σύλληψη παραμένει η ίδια,

and the story of the cajon shows

και η ιστορία του καχόν δείχνει

that the simplest things can have the most amazing potential

ότι το απλούστερο πράγμα μπορεί να έχει τις πιο εκπληκτικές δυνατότητες

when you think outside and inside the box.

όταν σκεφτόμαστε εκτός και εντός ...του κουτιού.