What is hysteria, and why were so many women diagnosed with it? - Mark S. Micale

Çeviri: Ozay Ozaydin Gözden geçirme: Eren Gokce

Do you ever feel tired? Overwhelmed?

Kendinizi hiç yorgun hissettiniz mi? Bunalmış?

Nervous? Depressed?

Gergin? Depresif?

Do you have headaches, dizziness, cramps, difficulty breathing?

Baş ağrısı, baş dönmesi, kramplar, nefes almada zorluk çekiyor musunuz?

From 300 BCE to the early 1900s,

MÖ 300′den 1900′lerin başına kadar,

if you answered yes to these questions and you had a uterus,

bu sorulara evet yanıtı verdiyseniz ve bir rahminiz varsa,

a European or American doctor would likely diagnose you with hysteria.

Avrupalı veya Amerikalı bir doktor size muhtemelen histeri teşhisi koyardı.

No, not mass hysteria.

Hayır, kitlesel histeri değil.

Ladylike hysteria.

Kadınsı histeri.

The catch-all term “hysteria” was used by physicians, who were mostly men,

 “Histeri” terimi, çoğunlukla erkek doktorlar tarafından,

to describe just about any unexplainable medical condition

kadın hastaların maruz kaldığı hemen hemen her türlü açıklanamayan tıbbi durumu

suffered by female patients.

tanımlamak için kullanılıyordu.

By some interpretations,

Bazı yorumlara göre,

being a woman was itself long considered a pathology

kadın olmanın kendisi uzun süre her türlü sorunun ortaya çıktığı

from which all kinds of problems arose.

bir patoloji olarak kabul edildi.

Throughout its long history, hysteria was used as a cultural signifier

Uzun tarihi boyunca histeri, otorite sahibi erkeklerin,

for what men with authority found contemptible and incomprehensible

güçten yoksun ya da güç kullanmaya çalışan kadınların davranışlarında

in the behavior of women who lacked, or tried to exercise, power.

aşağılayıcı ve anlaşılmaz buldukları şeylerin

kültürel bir göstergesi olarak kullanılmıştır.

The term hysteria is derived from the Greek word for uterus,

Histeri terimi Yunanca rahim kelimesinden türetilmiştir

and was first used in the 4th century BCE.

ve ilk kez M.Ö. 4. yüzyılda kullanılmıştır.

Drawing on earlier Egyptian beliefs, and not a great deal of medical rigor,

Eski Mısır inançlarına dayanan ve tıbben pek de titiz olmayan Yunanlılar,

the Greeks viewed hysteria as a malady of the womb,

histeriyi rahmin bir hastalığı olarak görmüş ve rahmin yerinden çıkıp

arguing that the uterus could dislodge and move throughout the body,

vücutta hareket ederek çeşitli rahatsızlıklara yol açabileceğini

causing a variety of ailments.

savunmuşlardır.

They believed the uterus wandered because it longed to bear children,

Rahmin çocuk doğurmayı arzuladığı için dolaştığına inanıyorlardı

and for that reason,

ve bu nedenle

unmarried women were the most likely to get a hysteria diagnosis.

histeri teşhisi en çok evli olmayan kadınlara konuyordu.

The usual prescription was immediate marriage, impregnation,

Genel reçete derhal evlilik, hamile bırakma

or the use of uterine fumigations

ya da asi organı tekrar yerine oturtmak için

to entice the rebellious organ back into place.

rahim fumigasyonlarının kullanılmasıydı.

By the 2nd century CE,

MS 2. yüzyıla gelindiğinde

Roman physicians rejected the wandering womb theory.

Romalı hekimler gezgin rahim teorisini reddetti.

But they still viewed the uterus as the source of hysteria,

Ancak yine de rahmi histerinin kaynağı olarak görüyorlar,

believing, without much evidence, that it produced a secretion similar to semen,

çok fazla kanıt olmaksızın meniye benzer bir salgı ürettiğine,

which— if not released— corrupted the blood and irritated the nerves.

salgılanmadığı takdirde kanı bozduğuna ve sinirleri tahriş ettiğine inanıyorlardı.

As a result, midwives would often treat hysteria by manually inducing orgasms

Sonuç olarak, ebeler genellikle kadın hastalarda elle orgazm yaratarak

in female patients.

histeriyi tedavi ederlerdi.

By the late Middle Ages, Christianity had spread throughout Europe,

Orta Çağ’ın sonlarına doğru Hristiyanlık tüm Avrupa’ya yayılmış

and its influence had likewise infiltrated Western medical practice.

ve etkisi aynı şekilde Batı tıp uygulamalarına da sızmıştı.

Physicians started to posit that hysteria was a malady not of the womb,

Hekimler histerinin rahmin değil, ruhun bir hastalığı olduğunu

but of the soul, and reflected Satanic influence.

ve Şeytani etkiyi yansıttığını öne sürmeye başladılar.

Doctors continued to dismiss women’s symptoms and pain,

Doktorlar kadınların semptomlarını ve ağrılarını görmezden gelmeye devam etti,

now misogynistically shifting the blame to their supposed inherent weak wills

şimdi de kadın düşmanı bir şekilde suçu

kadınların doğuştan sahip oldukları varsayılan

zayıf iradelerine ve günaha yatkınlıklarına atıyorlardı.

and susceptibility to sin.

This situation worsened through the 16th and 17th centuries,

Bu durum 16. ve 17. yüzyıllar boyunca daha da kötüleşti,

as women, especially those who didn’t conform to social expectations,

çünkü kadınlar, özellikle de toplumsal beklentilere uymayanlar,

risked being accused of witchcraft, which often carried heavy consequences.

cadılıkla suçlanma riskiyle karşı karşıya kaldılar

ve bu da genellikle ağır sonuçlar doğurdu.

In late Victorian Europe and North America,

Viktorya dönemi Avrupa ve Kuzey Amerika’sının sonlarında,

some medical doctors started arguing that hysteria’s true origin

bazı tıp doktorları histerinin gerçek kökeninin bedende

lay not in the body or soul, but rather, in the mind.

ya da ruhta değil, daha ziyade zihinde yattığını savunmaya başladı.

Middle class women, facing intense demands of social respectability

Sosyal saygınlık ve katı cinsel davranış kurallarının

and strict codes of sexual conduct,

yoğun talepleriyle karşı karşıya kalan

were often referred to “nerve doctors”

orta sınıf kadınlar,

duygusal ve psikolojik sıkıntılarını tedavi etmek için izole edici

who’d use isolating and unfounded rest cures

ve asılsız dinlenme kürleri kullanan “sinir doktorlarına” yönlendiriliyordu.

to treat any emotional and psychological distress.

When writing her semi-autobiographical short story, “The Yellow Wallpaper,”

Charlotte Perkins Gilman, yarı otobiyografik kısa öyküsü

Charlotte Perkins Gilman drew from the distressing treatment she underwent

“The Yellow Wallpaper”ı yazarken, histerik eğilimleri nedeniyle gördüğü

for her so-called hysterical tendencies.

sıkıntılı tedaviden yararlanmıştır.

The narrator, suffering from what would now likely be diagnosed

Günümüzde muhtemelen doğum sonrası depresyon olarak

as postpartum depression,

teşhis edilecek bir hastalıktan muzdarip olan anlatıcı,

describes being confined alone in an attic

bir tavan arasına tek başına kapatıldığını

ve okuma ya da yazma da dahil olmak üzere

and being denied any intellectual activity,

herhangi bir entelektüel faaliyetten mahrum bırakıldığını anlatır.

including reading or writing.

Around this same time, Sigmund Freud was rising to fame.

Aynı dönemde Sigmund Freud’un ünü artıyordu.

He believed hysteria, like other nervous conditions,

Diğer sinir hastalıkları gibi histerinin de

was caused by repressed emotional trauma.

bastırılmış duygusal travmalardan kaynaklandığına inanıyordu.

His treatment required drawing these memories out of the unconscious

Tedavisi, bu anıların kabul edilip ele alınabilmesi için

so they could be acknowledged and addressed.

bilinçdışından çıkarılmasını gerektiriyordu.

Freud also dismissed the idea that hysteria was unique to women.

Freud ayrıca histerinin kadınlara özgü olduğu fikrini de reddetti.

Belief in “male hysteria” became prominent during and after the First World War,

“Erkek histerisi” inancı, Birinci Dünya Savaşı sırasında ve sonrasında öne çıktı,

but was framed as the more masculine-sounding “shell shock.”

ancak daha erkeksi olan ‘mermi şoku’ olarak çerçevelendi.

Over the 20th century,

20. yüzyıl boyunca

the term hysteria was slowly replaced by specific, less gendered diagnoses,

histeri terimi yerini yavaş yavaş anksiyete, depresyon,

including anxiety, depression, PTSD, and epilepsy.

TSSB ve epilepsi gibi daha az cinsiyetçi tanılara bıraktı.

And hysteria was officially removed

Histeri 1980 yılında

from the “Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders” in 1980.

“Ruhsal Bozuklukların Tanısal ve İstatistiksel El Kitabı”ndan

resmen çıkarıldı.

Today, most scholars argue that the blanket disease hysteria

Bugün çoğu akademisyen, histeri hastalığının

her zaman doktorların hayal gücünün bir ürünü olduğunu savunuyor.

was always a figment of doctors’ imaginations.

As outright medical sexism declined, so did its diagnosis.

Açık tıbbi cinsiyetçilik azaldıkça, teşhisi de azalmıştır.

Nevertheless, its legacy reflects Western medicine’s

Bununla birlikte, bu hastalığın mirası, Batı tıbbının

long, storied, and ongoing history

kadınların acılarını yanlış atfetme ve önemsizleştirme konusundaki uzun,

of misattributing and trivializing women’s pain.

hikâyeli ve süregelen geçmişini yansıtmaktadır.