Why is Aristophanes called "The Father of Comedy"? - Mark Robinson

Translator: Yossiya Tawatchainunt Reviewer: Sakunphat Jirawuthitanant

At the annual Athenian drama festival in 426 BC,

ในเทศกาลละครเอเธนส์ประจำปี ปีที่ 426 ก่อนคริสตกาล

a comic play called The Babylonians,

บทละครชวนหัว เรื่อง “ชาวบาบิโลน” (The Babylonians)

written by a young poet named Aristophanes,

แต่งโดยนักเขียนบทละครหนุ่ม ชื่อ อริสโตเฟนีส (Aristophanes)

was awarded first prize.

ได้รับรางวัลชนะเลิศ

But the play’s depiction of Athens’ conduct during the Peloponnesian War

แต่บทละครมีการสะท้อนถึงบทบาทของเอเธนส์ ในช่วงสงครามเพโลพอนนีเซียน

was so controversial that afterwards,

ซึ่งก่อให้เกิดการโต้เถียงครั้งใหญ่ จนต่อมา

a politician named Kleon took Aristophanes to court

นักการเมือง ชื่อ กลีออน (Kleon) ได้ฟ้องร้องอริสโตเฟนีส

for "slandering the people of Athens in the presence of foreigners."

ข้อหา ”หมิ่นประมาทประชาชนชาวเอเธนส์ ต่อหน้าชนชาติอื่น”

Aristophanes struck back two years later with a play called The Knights.

2 ปีหลังจากนั้น อริสโตเฟนีส ตอบโต้กลับ ด้วยบทละคร เรื่อง “อัศวิน” (The Knights)

In it, he openly mocked Kleon,

ซึ่งได้ทำการล้อเลียน กลีออน อย่างเปิดเผย

ending with Kleon’s character working as a lowly sausage seller

และในตอนจบ ให้ตัวละครกลีออน ทำงานเป็นคนขายไส้กรอกต่ำต้อย

outside the city gates.

อยู่ด้านนอกประตูเมือง

This style of satire was a consequence

รูปแบบการเสียดสีนี้ เป็นผลมาจาก

of the unrestricted democracy of 5th century Athens

การปกครองระบอบประชาธิปไตยแบบไร้ข้อจำกัด ของกรุงเอเธนส์ในคริสต์ศตวรรษที่ 5

and is now called "Old Comedy."

และมีชื่อเรียกในปัจจุบันว่า สุขนาฏกรรมแนวเก่า (Old Comedy)

Aristophanes’ plays, the world’s earliest surviving comic dramas,

บทละครของอริสโตเฟนีส เป็นบทละครสุขนาฏกรรม ที่เก่าแก่ที่สุดและยังคงอยู่

are stuffed full of parodies, songs, sexual jokes, and surreal fantasy.

เต็มไปด้วยการล้อเลียน บทเพลง มุกตลกลามก และเรื่องแฟนตาซีเหลือเชื่อ

They often use wild situations,

มักใช้เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด

like a hero flying to heaven on a dung beetle,

เช่น วีรบุรุษขี่แมงกุดจี่ขึ้นไปบนสวรรค์

or a net cast over a house to keep the owner’s father trapped inside,

หรือ ตาข่ายที่ปกคลุมล้อมรอบบ้าน เพื่อขังพ่อของเจ้าของบ้านเอาไว้

in order to subvert audience expectations.

เพื่อให้ผู้ชมนึกไม่ถึงว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อ

And they’ve shaped how comedy’s been written and performed ever since.

และตั้งแต่นั้นมา บทละครของเขา ก็ได้เป็นต้นแบบการเขียนและการแสดงบทละคร

The word "comedy" comes from the Ancient Greek "komos," – revel,

ภาษาอังกฤษ คำว่า “comedy” หรือ สุขนาฏกรรม มาจากภาษากรีกโบราณ “komos” แปลว่า เฮฮา

and "oide," – singing,

และคำว่า “oide” ที่แปลว่า การร้องเพลง

and it differed from its companion art form, "tragedy" in many ways.

และมีความแตกต่างจากศิลปะคู่ปรับ ประเภทโศกนาฏกรรม (tragedy) ในหลายด้าน

Where ancient Athenian tragedies dealt with the downfall of the high and mighty,

บทละครโศกนาฏกรรมของเอเธนส์โบราณ จะเกี่ยวกับความพินาศของผู้มีอำนาจยิ่งใหญ่

their comedies usually ended happily.

แต่ประเภทสุขนาฏกรรม มักจบแบบมีความสุข

And where tragedy almost always borrowed stories from legend,

และบทละครโศกนาฏกรรม มักจะเป็นเรื่องราวที่ถูกหยิบยืมมาจากตำนาน

comedy addressed current events.

ส่วนสุขนาฏกรรม จะพูดถึงเหตุการณ์ปัจจุบัน

Aristophanes’ comedies celebrated ordinary people and attacked the powerful.

บทละครชวนหัวของอริสโตเฟนีส ยกย่องบุคคลธรรมดาและโจมตีผู้มีอำนาจ

His targets were arrogant politicians,

เป้าหมายของเขา คือ พวกนักการเมืองหยิ่งยโส

war-mongering generals,

พวกนายพลกระหายสงคราม

and self-important intellectuals,

และพวกนักปรัชญาอวดดี

exactly the people who sat in the front row of the theatre,

ชัด ๆ คือ ผู้ชมที่นั่งแถวหน้าสุดของโรงละคร

where everyone could see their reactions.

ตำแหน่งที่ทุกคนสามารถมองเห็นการแสดงสีหน้า

As a result, they were referred to as komoidoumenoi:

ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงถูกเรียกว่าเป็น “โคโมดูมีนอย” (komoidoumenoi)

"those made fun of in comedy."

หรือ “ผู้ที่ถูกล้อเลียนในบทละครชวนหัว”

Aristophanes’ vicious and often obscene mockery

การล้อเลียนที่โหดร้ายและมักจะหยาบคาย ของอริสโตเฟนีส

held these leaders to account, testing their commitment to the city.

ทำให้เหล่าผู้นำต้องออกมารับผิดชอบ และพิสูจน์การอุทิศตัวต่อบ้านเมือง

One issue, in particular, inspired much of Aristophanes’ work:

มีประเด็นหนึ่งที่เป็นแรงบันดาลใจ ให้งานของอริสโตเฟนีสเป็นพิเศษ

the Peloponnesian War between Athens and Sparta.

นั่นคือสงครามเพโลพอนนีเซียน ระหว่างเอเธนส์และสปาร์ตา

In Peace, written in 421 BC,

ในบทละคร เรื่อง “สันติภาพ” (Peace) ซึ่งถูกแต่งขึ้นในปีที่ 421 ก่อนคริสตกาล

a middle-aged Athenian frees the embodiment of peace from a cave,

หญิงชาวเอเธนส์วัยกลางคนคนหนึ่ง ถูกปล่อยให้เป็นอิสระออกจากถ้ำ

where she’d been exiled by profiteering politicians.

ที่ซึ่งพวกนักการเมืองแสวงหาผลประโยชน์ ได้เนรเทศให้เธอไปอยู่

Then, in the aftermath of a crushing naval defeat for Athens in 411 BC,

ภายหลังการแพ้ย่อยยับของกองทัพเรือเอเธนส์ ในปีที่ 411 ก่อนคริสตกาล

Aristophanes wrote "Lysistrata."

อริสโตเฟนีส แต่งบทละคร “Lysistrata” ขึ้น

In this play, the women of Athens grow sick of war

ในบทละครนี้ หญิงชาวเอเธนส์ เบื่อหน่ายเต็มทนกับการเกิดสงคราม

and go on a sex strike until their husbands make peace.

พวกเธอจึงประท้วงไม่ยอมมีเพศสัมพันธ์กับสามี จนกว่าพวกเขาจะหยุดทำสงคราม

Other plays use similarly fantastic scenarios to skewer topical situations,

บทละครอื่น ๆ ก็มีบทที่ดีเยี่ยมไม่แพ้กัน เพื่อวิจารณ์เหตุการณ์จำเพาะ

such as in "Clouds,"

อย่างในเรื่อง “เมฆ” (Clouds)

where Aristophanes mocked fashionable philosophical thinking.

ที่อริสโตเฟนีสได้ล้อเลียน แนวคิดเชิงปรัชญาสมัยใหม่

The hero Strepsiades enrolls in Socrates’s new philosophical school,

วีรบุรุษสเตร็ปซีอาเดส ได้สมัครเข้าเรียน ในโรงเรียนสอนปรัชญาแห่งใหม่ของโสกราตีส

where he learns how to prove that wrong is right

ที่ที่เขาได้เรียนรู้วิธีการพิสูจน์ ว่าความผิดนั้น ถูกต้อง

and that a debt is not a debt.

และหนี้สินนั้น ไม่ใช่หนี้สิน

No matter how outlandish these plays get, the heroes always prevail in the end.

ไม่ว่าบทละครพวกนี้จะแปลกขนาดไหน เหล่าวีรบุรุษในเรื่องจะมีชัยเสมอในตอนจบ

Aristophanes also became the master of the parabasis,

อริสโตเฟนีส กลายเป็นเจ้าแห่งการเขียนฉาก parabasis

a comic technique where actors address the audience directly,

เป็นเทคนิคเขียนบทละคร ให้มีฉากนักแสดงพูดคุยกับคนดูโดยตรง

often praising the playwright or making topical comments and jokes.

มักจะยกยอผู้เขียนบทละคร หรือวิจารณ์และล้อเลียนในเรื่องนั้น ๆ

For example, in "Birds,"

อย่างในเรื่อง “นก” (Birds)

the Chorus takes the role of different birds

กลุ่มประสานเสียงแสดงเป็นนกหลายตัว

and threatens the Athenian judges that if their play doesn’t win first prize,

และข่มขู่กรรมการชาวเอเธนส์ หากละครของตนไม่ได้รับรางวัลชนะเลิศ

they’ll defecate on them as they walk around the city.

ว่าจะขับถ่ายใส่เหล่ากรรมการ ขณะที่พวกเขาเดินรอบเมือง

Perhaps the judges didn’t appreciate the joke,

กลุ่มกรรมการคงไม่ชอบใจในมุกตลกนี้

as the play came in second.

เพราะพวกเขาได้รางวัลรองชนะเลิศ

By exploring new ideas

ด้วยการค้นหาแนวความคิดใหม่ๆ

and encouraging self-criticism in Athenian society,

และการสนับสนุนให้มีการวิจารณ์ตนเอง ในสังคมชาวเอเธนส์

Aristophanes not only mocked his fellow citizens,

เขาไม่เพียงแค่ล้อเลียนเพื่อนร่วมชาติของเขา

but he shaped the nature of comedy itself.

แต่อริสโตเฟนีส ยังเป็นคนที่สร้างต้นแบบ ให้ละครสุขนาฏกรรมอีกด้วย

Hailed by some scholars as the father of comedy,

เขาได้รับการยกย่องจากนักวิชาการบางกลุ่ม ให้เป็นบิดาแห่งสุขนาฏกรรม

his fingerprints are visible upon comic techniques everywhere,

ร่องรอยงานของเขา ถูกพบได้ในเทคนิคการละครทั่วไป

from slapstick

ตั้งแต่ตลกเจ็บตัว จนถึงตลกแสดงคู่

to double acts

to impersonations

ตั้งแต่ตลกแสดงบทบาท

to political satire.

จนถึงการล้อเลียนทางการเมือง

Through the praise of free speech and the celebration of ordinary heroes,

ผ่านการยกย่องเสรีภาพในการพูด และการชื่นชมคนธรรมดาที่เป็นวีรบุรุษ

his plays made his audience think while they laughed.

บทละครของเขาทำให้ผู้ชมฉุกคิด ในขณะที่กำลังหัวเราะ

And his retort to Kleon in 425 BC still resonates today:

การตอบโต้กลีออน ในปีที่ 425 ก่อนคริสตกาล ยังคงมีอิทธิพลจนถึงทุกวันนี้

“I’m a comedian, so I’ll speak about justice,

“ผมเป็นนักแสดงตลก ดังนั้นผมจะพูดเรื่องความยุติธรรม

no matter how hard it sounds to your ears.”

แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องที่ฟังยากแค่ไหนก็ตาม”