Why is Aristophanes called "The Father of Comedy"? - Mark Robinson

Translator: Ehsan Tofighy Reviewer: Leila Ataei

At the annual Athenian drama festival in 426 BC,

در سال۴۲۶ قبل از میلاد در جشنواره سالانه

a comic play called The Babylonians,

تئاتر آتن، یک نمایش کمدی به‌نام بابلی‌ها،

written by a young poet named Aristophanes,

نوشته نویسنده‌ای جوان به‌نام آریستوفان،

was awarded first prize.

جایزه اول را دریافت کرد.

But the play’s depiction of Athens’ conduct during the Peloponnesian War

جشنواره تئاتر آتن در طول جنگ پلوپونزی برگزار شد

was so controversial that afterwards,

و بعدها بحث‌های زیادی را به‌دنبال داشت،

a politician named Kleon took Aristophanes to court

سیاستمداری به‌نام کلئون به‌خاطر

for "slandering the people of Athens in the presence of foreigners."

«توهین به آتنی‌ها در حضور بیگانگان، آریستوفان را به دادگاه کشاند.»

Aristophanes struck back two years later with a play called The Knights.

آریستوفان دوسال بعد با نمایشنامه‌ای به نام "شوالیه"

In it, he openly mocked Kleon,

بازگشت، که‌ در‌ آن، آشکارا کلئون را مسخره می‌کرد،

ending with Kleon’s character working as a lowly sausage seller

که در پایان آن، شخصیت کلئون بیرون از

outside the city gates.

دروازه‌های شهر، سوسیس می‌فروخت.

This style of satire was a consequence

این سبک طنز، نتیجه‌ی دموکراسی نامحدودی بود

of the unrestricted democracy of 5th century Athens

که در قرن پنجم، آتن را فراگرفته بود

and is now called "Old Comedy."

و امروزه "کمدی کهن" نامیده می‌شود.

Aristophanes’ plays, the world’s earliest surviving comic dramas,

نمایشنامه‌های آریستوفان، از اولین نمایشنا‌مه‌های کمدی باقی مانده‌ است که

are stuffed full of parodies, songs, sexual jokes, and surreal fantasy.

پر از پاراگراف‌ها، آهنگ‌ها، جوک‌های جنسی و فانتزی‌های سورئال است

They often use wild situations,

که اغلب از موقعیت‌هایی همانند:

like a hero flying to heaven on a dung beetle,

قهرمانی سوار بر یک سوسک در حال پرواز به آسمان،

or a net cast over a house to keep the owner’s father trapped inside,

یا توری که روی یک خانه انداخته‌ شده تا پدر مالک خانه را داخل آن به دام بیاندازد،

in order to subvert audience expectations.

برای تخریب انتظار مخاطبان در آن استفاده شده است.

And they’ve shaped how comedy’s been written and performed ever since.

و آنها نشان داده‌اند که کمدی چگونه شکل‌گرفته و تاکنون به نمایش درآمده است

The word "comedy" comes from the Ancient Greek "komos," – revel,

کمدی از دو اصطلاح یونان باستان "komos/شادی"

and "oide," – singing,

و "oide /آواز خواندن" به وجود آمده‌ است،

and it differed from its companion art form, "tragedy" in many ways.

و با ژانر هنری" تراژدی" در بسیاری از جهات تفاوت دارد.

Where ancient Athenian tragedies dealt with the downfall of the high and mighty,

و در جاییکه آتنی‌های باستان، تراژدی‌هایشان آمیخته با سقوط قدرت و شکوه بود،

their comedies usually ended happily.

کمدی‌های آنها معمولا با خوشحالی به پایان می‌رسید.

And where tragedy almost always borrowed stories from legend,

و جایی که تراژدی تقریبا داستان‌هایش را از افسانه‌ها قرض می‌گرفت،

comedy addressed current events.

کمدی به رویدادهایی که در جریان بود اشاره می‌کرد.

Aristophanes’ comedies celebrated ordinary people and attacked the powerful.

کمدی‌های آریستوفان برای مردم شادی به همراه داشت و قدرتمندان را مورد حمله قرار می‌داد.

His targets were arrogant politicians,

اهداف او سیاستمداران متکبر،

war-mongering generals,

ژنرالهای جنگی،

and self-important intellectuals,

و روشنفکران خودخواه بودند

exactly the people who sat in the front row of the theatre,

دقیقا افرادی که در ردیف اول تئاتر نشسته بودند،

where everyone could see their reactions.

جایی که همه می‌توانستند واکنش آنان را ببینند.

As a result, they were referred to as komoidoumenoi:

درنتیجه، آنان به‌عنوان "komoidoumenoi "شناخته می‌شدند:

"those made fun of in comedy."

"کسانی که با کمدی، نشاط به‌وجود می‌آورند."

Aristophanes’ vicious and often obscene mockery

آریستوفانِ زننده و اغلب ناخوشایند،

held these leaders to account, testing their commitment to the city.

تعهد رهبران را، نسبت به شهر زیر سئوال می‌برد.

One issue, in particular, inspired much of Aristophanes’ work:

موضوعی که به طور ویژه، الهام‌بخش کار آریستوفان بود:

the Peloponnesian War between Athens and Sparta.

جنگ پلوپونزی بین آتن و اسپارتا بود.

In Peace, written in 421 BC,

"در صلح"، نوشته شده در سال ۴۲۱ قبل‌ از میلاد،

a middle-aged Athenian frees the embodiment of peace from a cave,

یک آتنی قرون وسطایی از غاری که مظهر صلح بود آزاد می‌‌شد،

where she’d been exiled by profiteering politicians.

جایی که توسط سیاستمداران خودکامه به آنجا تبعید شده بود.

Then, in the aftermath of a crushing naval defeat for Athens in 411 BC,

بعد، در نایجه شکست نیروی دریایی آتن در سال ۴۱۱ قبل از میلاد،

Aristophanes wrote "Lysistrata."

آریستوفان"لیسیستراتا" را نوشت.

In this play, the women of Athens grow sick of war

در این نمایشنامه زنان آتن از جنگ ناراحت بودند

and go on a sex strike until their husbands make peace.

و آنها برای اینکه شوهران‌شان را مجبور به صلح کنند دست به اعتصاب جنسی زده بودند.

Other plays use similarly fantastic scenarios to skewer topical situations,

در نمایشنامه‌های دیگر از همان سناریوهای شگفت‌انگیز در موقعیت‌های خاص استفاده شده،

such as in "Clouds,"

مانند "ابرها"،

where Aristophanes mocked fashionable philosophical thinking.

جایی که آریستوفان تفکر فلسفی مدرن رابه استهزا گرفت.

The hero Strepsiades enrolls in Socrates’s new philosophical school,

قهرمان داستان، استرپسیادز در مدرسه فلسفی جدید سقراط ثبت نام می‌کند،

where he learns how to prove that wrong is right

جایی که می‌آموزد چگونه ثابت کند که اشتباه درست است

and that a debt is not a debt.

و اینکه بدهی، بدهی نیست.

No matter how outlandish these plays get, the heroes always prevail in the end.

این مهم نیست که این نمایشنامه‌ها چقدر عجیب باشند قهرمانان همیشه در پایان پیروز هستند.

Aristophanes also became the master of the parabasis,

آریستوفان همچنین در پارابازیس استاد بود،

a comic technique where actors address the audience directly,

یک روش کمیک که در آن بازیگران مستقیماً تماشاگران را مخاطب قرار می‌دهند،

often praising the playwright or making topical comments and jokes.

و اغلب با تعریف‌ها و شوخی‌هایی نمایشنامه‌نویس را ستایش می کند.

For example, in "Birds,"

برای مثال، در "پرندگان"،

the Chorus takes the role of different birds

کوروش نقش پرندگان مختلف را بازی می‌کند

and threatens the Athenian judges that if their play doesn’t win first prize,

و داوران آتن را تهدید می‌کند اگر نمایش آنها برنده جایزه اول نشود،

they’ll defecate on them as they walk around the city.

در هنگامی که در حال پیاده‌روی در شهر باشند، خود را بر روی آنها خالی خواهند کرد.

Perhaps the judges didn’t appreciate the joke,

شاید داوران وقتی‌که نمایشنامه اجرا شد،

as the play came in second.

زیاد از شوخی‌های آن خوش‌شان نیامد.

By exploring new ideas

با کشف ایده‌های جدید

and encouraging self-criticism in Athenian society,

و رایج شدن "خود انتقادی"در جامعه آتن،

Aristophanes not only mocked his fellow citizens,

آریستوفان نه‌ تنها همشهریان طرفدارش را به‌ تمسخر گرفت،

but he shaped the nature of comedy itself.

بلکه او ماهیت کمدی خود را نیز شکل داد.

Hailed by some scholars as the father of comedy,

از سوی برخی از محققان به عنوان پدر کمدی از او یاد می‌شود،

his fingerprints are visible upon comic techniques everywhere,

اثر انگشت او بر روی تکنیک‌های کمیک در همه‌جا قابل مشاهده است،

from slapstick

از عروسک‌گردانی تا

to double acts

اثرهای دوگانه ،

to impersonations

جعل هویت ،

to political satire.

طنز سیاسی .

Through the praise of free speech and the celebration of ordinary heroes,

از طریق ستایش آزادی‌بیان و تجلیل از قهرمانان مردمی،

his plays made his audience think while they laughed.

نمایشنامه‌هایش باعث شده‌اند که مخاطبان درحالیکه می‌خندند به فکر فرو بروند.

And his retort to Kleon in 425 BC still resonates today:

و پاسخی که در سال۴۲۵ قبل از میلاد به کلئون داد امروز نیز همچنان تکرار می‌شود:

“I’m a comedian, so I’ll speak about justice,

«من یک کمدین هستم پس من درباره عدالت صحبت خواهم کرد و

no matter how hard it sounds to your ears.”

مهم نیست که شنیدن آن چقدر برایتان دشوار باشد. »