Rosalind Franklin: DNA's unsung hero - Cláudio L. Guerra

Translator: Kelwalin Dhanasarnsombut Reviewer: Rawee Ma

The discovery of the structure of DNA

การค้นพบโครงสร้าง DNA

was one of the most important scientific achievements in the last century,

เป็นหนึ่งในการค้นพบที่สำคัญที่สุด ทางวิทยาศาสตร์ในศตวรรษที่ผ่านมา

in human history, in fact.

ในประวัติศาสตร์มนุษยชาติเลยก็ว่าได้

The now-famous double helix is almost synonymous with Watson and Crick,

โครงสร้างเกลียวคู่ที่โด่งดัง แทบจะเป็นตัวแทนของวัตสันและคริก

two of the scientists who won the Nobel Prize for figuring it out.

สองนักวิทยาศาสตร์เจ้าของรางวัลโนเบล ในฐานะผู้ค้นพบสิ่งดังกล่าว

But there's another name you may know, too,

แต่ยังมีอีกชื่อหนึ่งที่คุณอาจรู้จัก

Rosalind Franklin.

โรสริน แฟรงคลิน

You may have heard that her data supported Watson and Crick's brilliant idea,

คุณอาจเคยได้ยินว่าข้อมูลของเธอ สนับสนุนแนวคิดที่ยอดเยี่ยมของวัตสันและคริก

or that she was a plain-dressing, belligerent scientist,

หรือนักวิทยาศาสตร์ที่แต่งตัวเรียบ ๆ จอมหาเรื่อง

which is how Watson actually described her in "The Double Helix."

อย่างที่วัตสันบรรยายเอาไว้ในหนังสือ "เดอะ ดับเบิล ฮีลิกซ์"

But thanks to Franklin's biographers,

แต่ต้องขอบคุณผู้เขียนชีวประวัติของเธอ

who investigated her life and interviewed many people close to her,

ที่สืบประวัติชีวิตของเธอ และสัมภาษณ์ผู้ใกล้ชิด

we now know that that account is far from true,

เรารู้แล้วว่านั่นไม่ได้ใกล้เคียงกับเรื่องจริงเลย

and her scientific contributions have been vastly underplayed.

และการอุทิศเพื่อวิทยาศาสตร์ของเธอ ก็ไม่ได้ถูกตีแผ่ออกมาอย่างเต็มที่

Let's hear the real story.

ลองมาฟังเรื่องจริงกัน

Rosalind Elsie Franklin was born in London in 1920.

โรสริน เอลซี แฟรงคลิน เกิดที่กรุงลอนดอน ในค.ศ. 1920

She wanted to be a scientist ever since she was a teenager,

เธออยากเป็นนักวิทยาศาสตร์ตั้งแต่ยังเป็นวัยรุ่น

which wasn't a common or easy career path for girls at that time.

ซึ่งไม่ใช่เรื่องทั่วไปหรือเป็นเส้นทางอาชีพ ที่เหมือนกับเด็กผู้หญิงคนอื่น ๆ ในเวลานั้น

But she excelled at science anyway.

แต่อย่างไรเสียเธอก็มีความสามารถด้านวิทยาศาสตร์

She won a scholarship to Cambridge to study chemistry,

เธอได้รับทุนการศึกษาที่เคมบริดจ์ เพื่อศึกษาด้านเคมี

where she earned her Ph.D.,

ที่ซึ่งเธอได้รับปริญญาเอก

and she later conducted research on the structure of coal

และต่อมาได้ทำการวิจัยเรื่องโครงสร้างของถ่าน

that led to better gas masks for the British during World War II.

ที่นำไปสู่การพัฒนาหน้ากากป้องกันก๊าซ ของอังกฤษระหว่างสงครามโลกครั้งที่สอง

In 1951, she joined King's College

ในปี ค.ศ. 1951 เธอไปที่คิงส์ คอลเลจ

to use x-ray techniques to study the structure of DNA,

เพื่อใช้เทคนิคเอ็กซ์เรย์ เพื่อศึกษาโครงสร้างของดีเอ็นเอ

then one of the hottest topics in science.

ซึ่งต่อมาเป็นหัวข้อหนึ่งที่ร้อนแรงที่สุด ในวงการวิทยาศาสตร์

Franklin upgraded the x-ray lab and got to work

แฟรงคลินพัฒนาห้องทดลองเอ็กซ์เรย์ และทำการวิจัย

shining high-energy x-rays on tiny, wet crystals of DNA.

โดยยิงเอ็กซ์เรย์ที่มีพลังงานสูง ลงบนผลึกเปียกที่มีขนาดเล็กของดีเอ็นเอ

But the acadmemic culture at the time wasn't very friendly to women,

แต่วัฒนธรรมองค์กรในวงการศึกษาในเวลานั้น ไม่เป็นมิตรต่อผู้หญิงสักเท่าไรนัก

and Franklin was isolated from her colleagues.

และแฟรงคลินก็ถูกแยก ออกจากเพื่อนร่วมงานของเธอ

She clashed with Maurice Wilkins,

เธอปะทะกับ มัวริส วิลคินส์

a labmate who assumed Franklin had been hired as his assistant.

เพื่อนร่วมวิจัยที่ทึกทักเอาว่า แฟรงคลินถูกจ้างมาเป็นผู้ช่วยของเขา

But Franklin kept working,

แต่แฟรงคลินก็ยังคงทำงานต่อไป

and in 1952, she obtained Photo 51, the most famous x-ray image of DNA.

และในปี ค.ศ. 1952 เธอได้ภาพถ่ายที่ 51 ซึ่งเป็นภาพเอ็กเรย์ดีเอ็นเอที่โด่งดังที่สุด

Just getting the image took 100 hours,

แค่จะได้ภาพมาก็ต้องใช้เวลา 100 ชั่วโมงแล้ว

the calculations necessary to analyze it would take a year.

การคำนวณที่สำคัญต่อการวิเคราะห์นั้น ต้องใช้เวลาเป็นปี

Meanwhile, the American biologist James Watson

ในขณะนั้น นักวิทยาศาสตร์ชาวอเมริกา เจมส์ วัตสัน

and the British physicist Francis Crick

และนักฟิสิกส์ชาวอังกฤษ ฟราซิส คริก

were also working on finding DNA's structure.

กำลังศึกษาเพื่อค้นหาโครงสร้างดีเอ็นเออยู่

Without Franklin's knowledge,

โดยที่แฟรงคลินไม่ได้ล่วงรู้

Wilkins took Photo 51 and showed it to Watson and Crick.

วิลคินส์นำเอาภาพ 51 ไป และแสดงให้วัตสันกับคลิกดู

Instead of calculating the exact position of every atom,

แทนที่จะคำนวณตำแหน่งของแต่ละอะตอม

they did a quick analysis of Franklin's data

พวกเขาทำการวิเคราะห์อย่างรวดเร็ว จากข้อมูลของเฟรงคลิน

and used that to build a few potential structures.

และใช้สิ่งนั้น เพื่อสร้างโครงสร้างต่าง ๆ ที่น่าจะเป็นไปได้

Eventually, they arrived at the right one.

ท้ายที่สุด พวกเขาก็ได้โครงสร้างที่ถูกต้อง

DNA is made of two helicoidal strands,

ดีเอ็นเอ ประกอบด้วยสองสายเกลียว

one opposite the other with bases in the center like rungs of a ladder.

ตั้งอยู่ตรงข้ามกันโดยมีเบสอยู่ตรงกลาง เหมือนกับขั้นของบันได

Watson and Crick published their model in April 1953.

วัตสันและคริกตีพิมพ์แบบจำลองของพวกเขา ในเดือนเมษายน ค.ศ. 1953

Meanwhile, Franklin had finished her calculations,

ในขณะนั้น แฟรงคลินทำการคำนวณสำเร็จ

come to the same conclusion,

และได้ข้อสรุปเดียวกัน

and submitted her own manuscript.

และส่งผลงานของเธอเองเพื่อตีพิมพ์

The journal published the manuscripts together,

นิตยสารตีพิมพ์ผลงานทั้งสองนี้ด้วยกัน

but put Franklin's last,

แต่เอาผลงานของแฟรงคลินไว้สุดท้าย

making it look like her experiments just confirmed Watson and Crick's breakthrough

ทำให้เหมือนกับว่าการทดลองของเธอ เป็นแค่การยืนยันการค้นพบของวัตสันและคลิก

instead of inspiring it.

แทนที่จะเป็นการจุดประกายให้งานดังกล่าว

But Franklin had already stopped working on DNA

แต่แฟรงคลินได้หยุดงานวิจัย เกี่ยวกับดีเอ็นเอไปแล้ว

and died of cancer in 1958,

และเสียชีวิตด้วยมะเร็งในปี ค.ศ. 1958

never knowing that Watson and Crick had seen her photographs.

โดยไม่เคยรู้ว่าวัตสันและคลิกเห็นภาพของเธอ

Watson, Crick, and Wilkins won the Nobel Prize in 1962

วัตสัน คลิก และวิลคินส์ ได้รับรางวัลโนเบลในปี ค.ศ. 1962

for their work on DNA.

สำหรับงานวิจัยเกี่ยวกับดีเอ็นเอของพวกเขา

It's often said that Franklin would have been recognized by a Nobel Prize

บ่อยครั้งที่ว่ากันว่าเฟรงคลิน น่าจะได้รับการยอมรับโดยผู้ให้รางวัลโนเบล

if only they could be awarded posthumously.

ถ้าพวกเขาสามารถให้รางวัล หลังจากผู้นั้นเสียชีวิตไปแล้วได้

And, in fact, it's possible she could have won twice.

และ อันที่จริง มันเป็นไปได้ว่า เธออาจได้รางวัลถึงสองครั้ง

Her work on the structure of viruses led to a Nobel for a colleague in 1982.

งานของเธอเกี่ยวกับโครงสร้างของไวรัส ทำให้ เพื่อนร่วมงานของเธอได้รางวัลโนเบลในปี ค.ศ. 1982

It's time to tell the story of a brave woman who fought sexism in science,

มันถึงเวลาแล้วที่จะเล่าเรื่องราวอันกล้าหาญ ของผู้หญิงที่ต่อสู้กับการเหยียดเพศในวงการวิทยาศาสตร์

and whose work revolutionized medicine, biology, and agriculture.

และผู้ที่งานวิจัยของเขาได้ปฏิวัติวงการแพทย์ ชีววิทยา และการเกษตร

It's time to honor Rosalind Elsie Franklin,

มันถึงเวลาแล้วที่จะยกย่อง โรสริน เอลซี่ แฟรงคลิน

the unsung mother of the double helix.

มารดาของโครงสร้างเกลียวคู่ที่โลกลืม