Rosalind Franklin: DNA's unsung hero - Cláudio L. Guerra

روزالیند فرنکلین: قهرمان ستایش نشده‌ی دی‌ان‌ای - کلودیو ال.گورا

Translator: Vida Talebian Reviewer: hassan qodusi

The discovery of the structure of DNA

کشف ساختار دی‌ان‌ای

was one of the most important scientific achievements in the last century,

یکی از مهمترین دستاوردهای علمی در قرن گذشته

in human history, in fact.

و در واقع در تاریخ انسان بوده است.

The now-famous double helix is almost synonymous with Watson and Crick,

این ساختار که حالا به مارپیچ دورشته‌ای معروفه همیشه با نام واتسون و کریک می‌آید،

two of the scientists who won the Nobel Prize for figuring it out.

دو دانشمندی که برای شناسایی این ساختار جایزه نوبل بردند.

But there's another name you may know, too,

ولی فرد دیگری هم هست که شاید بشناسید،

Rosalind Franklin.

روزالیند فرنکلین.

You may have heard that her data supported Watson and Crick's brilliant idea,

شاید شنیده باشید داده‌هایی که او بدست آورد ایده‌ی ناب واتسون و کریک را ساخت،

or that she was a plain-dressing, belligerent scientist,

یا اینکه او دانشمندی ساده‌پوش و پرخاشگر بود،

which is how Watson actually described her in "The Double Helix."

آنطور که واتسون او را در کتاب «مارپیچ دوگانه» توصیف کرده است.

But thanks to Franklin's biographers,

ولی به لطف کسانی که زندگی فرنکلین را بررسی کرده و

who investigated her life and interviewed many people close to her,

با آشنایان و اطرافیان او مصاحبه کردند،

we now know that that account is far from true,

حالا می‌دانیم که آن توصیف خیلی از واقعیت دور بوده و

and her scientific contributions have been vastly underplayed.

کارهای علمی او عمدتاً نادیده گرفته شده‌اند.

Let's hear the real story.

حالا داستان واقعی را بشنویم.

Rosalind Elsie Franklin was born in London in 1920.

روزالیند السی فرانکلین سال ۱۹۲۰ در لندن به‌دنیا آمد.

She wanted to be a scientist ever since she was a teenager,

از نوجوانی دوست داشت دانشمند شود،

which wasn't a common or easy career path for girls at that time.

این شغل معمول یا راحتی برای دخترهای آن زمان نبود.

But she excelled at science anyway.

ولی او توانست در علوم سرآمد شود.

She won a scholarship to Cambridge to study chemistry,

او برنده بورس تحصیلی شیمی از دانشگاه کمبریج شد،

where she earned her Ph.D.,

و آنجا دکترا گرفت،

and she later conducted research on the structure of coal

مدتی بعد تحقیقاتی روی ساختار ذغال سنگ انجام داد

that led to better gas masks for the British during World War II.

که به ساختن ماسک‌های بهتری برای انگلیسی‌ها در جنگ جهانی دوم کمک کرد.

In 1951, she joined King's College

در ۱۹۵۱، به کالج کینگز رفت

to use x-ray techniques to study the structure of DNA,

تا از تجهیزات اشعه اکس در تحقیقات ساختار دی‌ان‌ای استفاده کند،

then one of the hottest topics in science.

که یکی از مهمترین بحث‌های علوم در آن زمان بود.

Franklin upgraded the x-ray lab and got to work

فرنکلین آزمایشگاه اشعه اکس را ارتقا داد و

shining high-energy x-rays on tiny, wet crystals of DNA.

مشغول تصویربرداری با اشعه اکس پر انرژی از کریستال‌های ریز و نم‌دار دی‌ان‌ای شد.

But the acadmemic culture at the time wasn't very friendly to women,

ولی در محیط علمی آن زمان با زنان خوب برخورد نمی‌کردند،

and Franklin was isolated from her colleagues.

همین باعث شد فرنکلین جدا از همکارانش تنها بماند.

She clashed with Maurice Wilkins,

با موریس ویلکینز برخورد بدی داشت،

a labmate who assumed Franklin had been hired as his assistant.

چون ویلکینز فرض کرده بود فرنکلین را به عنوان دستیار او استخدام کرده‌اند.

But Franklin kept working,

اما فرنکلین دست از کار نکشید،

and in 1952, she obtained Photo 51, the most famous x-ray image of DNA.

و در سال ۱۹۵۲، تصویر ۵۱ را گرفت، معروف‌ترین تصویر اشعه ایکس از دی‌ان‌ای.

Just getting the image took 100 hours,

فقط همین عکس نتیجه صد ساعت کار بود،

the calculations necessary to analyze it would take a year.

و محاسبات لازم برای تحلیل این تصویر شاید تا یک سال طول می‌کشید.

Meanwhile, the American biologist James Watson

هم‌زمان، زیست‌شناس آمریکایی جیمز واتسون

and the British physicist Francis Crick

و فیزیکدان بریتانیایی فرنسیس کریک

were also working on finding DNA's structure.

در حال تحقیق روی ساختار دی‌ان‌ای بودند.

Without Franklin's knowledge,

ویلکینز تصویر ۵۱ را

Wilkins took Photo 51 and showed it to Watson and Crick.

پنهانی و بدون اجازه‌ی فرنکلین به واتسون و کریک نشان داد.

Instead of calculating the exact position of every atom,

آنها هم به جای محاسبه دقیق جایگاه اتم‌ها،

they did a quick analysis of Franklin's data

با یک تحلیل سریع روی داده‌های فرنکلین

and used that to build a few potential structures.

چند مدل ساختاری احتمالی بدست آوردند و

Eventually, they arrived at the right one.

در نهایت، ساختار درست را پیدا کردند.

DNA is made of two helicoidal strands,

دی‌ان‌ای از دو رشته مارپیچ ساخته شده، که یکی خلاف جهت دیگری است

one opposite the other with bases in the center like rungs of a ladder.

و پایه‌های بازی[آلی] آن بین دو رشته قرار دارند، مانند پله‌های نردبان.

Watson and Crick published their model in April 1953.

واتسون و کریک این مدل ساختاری را در آوریل ۱۹۵۳ منتشر کردند.

Meanwhile, Franklin had finished her calculations,

در همین زمان، فرنکلین محاسباتش را تکمیل کرده بود،

come to the same conclusion,

او به همان نتیجه رسید و

and submitted her own manuscript.

گزارشش را برای ثبت ارسال کرد.

The journal published the manuscripts together,

ژورنال این دو مقاله را چاپ کرد،

but put Franklin's last,

اما مقاله فرانکلین آخر بود، این‌طور به نظر آمد که

making it look like her experiments just confirmed Watson and Crick's breakthrough

آزمایش‌های او فقط در تایید نتیایج غیرمنتظره واتسون و کریک بوده و

instead of inspiring it.

نه اینکه کارهای او به آنها ایده داده بود.

But Franklin had already stopped working on DNA

اما فرنکلین درهرحال کارش روی دی‌ان‌ای را تمام کرده بود و

and died of cancer in 1958,

سال ۱۹۵۸ به خاطر سرطان درگذشت.

never knowing that Watson and Crick had seen her photographs.

بدون اینکه هرگز بداند واتسون و کریک تصویرهای دی‌ان‌ای او را دیده بودند.

Watson, Crick, and Wilkins won the Nobel Prize in 1962

سال ۱۹۶۲، واتسون، کریک و ویلکینز برنده جایزه نوبل شدند

for their work on DNA.

برای کارشان روی ساختار دی‌ان‌ای.

It's often said that Franklin would have been recognized by a Nobel Prize

خیلی‌ها می‌گویند فرنکلین حتما می‌توانست یک جایزه نوبل ببرد

if only they could be awarded posthumously.

اگر بعد از مرگ هم نوبل می‌دادند.

And, in fact, it's possible she could have won twice.

در واقع ممکن بود دوبار برنده نوبل شود.

Her work on the structure of viruses led to a Nobel for a colleague in 1982.

کارهایش روی ساختار ویروس‌ها نوبل سال ۱۹۸۲ را برای همکارش به ارمغان آورد.

It's time to tell the story of a brave woman who fought sexism in science,

زمان آن رسیده که داستان زنی شجاع که مقابل تبعیض جنسیتی در علوم ایستاد

and whose work revolutionized medicine, biology, and agriculture.

و کارهایش پزشکی، زیست‌شناسی و کشاورزی را متحول کرد، بازگو کنیم.

It's time to honor Rosalind Elsie Franklin,

حالا وقت قدردانی و گرامی داشت روزالیند السی فرنکلین است،

the unsung mother of the double helix.

مادر ستایش‌نشده‌‌ی مارپیچ دوتایی. [دی‌ان‌ای]